จากหนังสือ

........................................
ข้าพเจ้ายิ้มให้กับชีวิต และยิ้มให้กับเสรีภาพอันเสมือนพันธนาการไร้รูป
วันเวลาในกองหนังสือกัดกร่อนสายตา แต่ให้ความงอกงามกับต้นไม้ชีวิต
วันหนึ่ง เมื่อเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะหนังสือ
ข้าพเจ้าพบว่าคอลัมน์เล็ก ๆ ที่ข้าพเจ้าเขียนในนิตยสาร
ขยายเนื้อที่เหมือนแปลงดอกไม้แผ่กิ่งก้านสาขา
และออกดอกงดงามเป็นเล่มหนังสือ
ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าแปลงดอกไม้นี้จะเป็นที่ชื่นชมของผู้คนมากมายเพียงใด
แต่สำหรับข้าพเจ้า
เมื่อยามเหนื่อยอ่อนกลับมาจากชีวิต
และได้มีโอกาสนั่งลงริมแปลงดอกไม้นี้
ข้าพเจ้าจะผ่อนคลายตัวเองกับกลิ่นหอมของดอกไม้ภูมิปัญญา
ชื่นชมลีลาบินฟ้อนของเหล่าแมลงปอ ผีเสื้อ และเสียงนกร้องที่มาขับกล่อม
ภายใต้ฟ้ากว้าง ใกล้แปลงดอกไม้เล็ก ๆ ของข้าพเจ้า ใบเขียวระบัดสดใส กิ่งอ่อนชูช่อเขียวเรือง
ข้าพเจ้ายิ้ม และตั้งใจจะบอกกับแม่ว่า
งานการของข้าพเจ้านั้นช่างงดงาม
มันช่วยเติมตะวันออกในกระแสลมตะวันตกรุนแรง
เติมความฝันแห่งเทพนิยายให้ใจดวงน้อยที่คุ้นชินอยู่กับปุ่มปมอิเลคโทรนิค
เติมคุณธรรมจริยาในการแข่งขันบ้าคลั่ง
เป็นน้ำซับไหลเย็นในกระแสคลื่นคลั่งหลามหลาก
เป็นกลิ่นหอมเย็น ลดความฉูดฉาดบาดตา
ข้าพเจ้ายิ้ม
-------------------------------@--------------------------------

เรืองรอง รุ่งรัศมี ปลายปี 2533

เป็นบทความในหนังสือ “จากข้างหน้าต่าง บ้านชานเมือง” (หน้า 75-76) หนังสือเล่มนี้ ฉันได้รับอภินันทนาการจากอดีตครูบำนาญ “ไพบูลย์ พันธ์เมือง” ท่านใจดีส่งให้ทางไปรษณีย์จากชุมพรถึงขอนแก่น (วันที่ 8 ส.ค.2550)

ฉันตั้งใจว่า จะเอาหนังสือเล่มนี้ใส่เป้ไปนั่งอ่านที่หาดพัทยา (อย่าเพิ่งหมั่นใส้กันซิ) ซึ่งฉันมีภารกิจจะต้องไปทำงาน คาดว่าต้องมีห้วงเวลาว่าง พอจะหยิบหนังสือเปิดอ่านบ้าง

แต่แล้ว...มีเหตุไม่คาดคิด ทำให้ไม่ได้หยิบหนังสือออกจากเป้ เพราะช่วงวันเวลานั้นมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ทำให้สิ่งที่คาดหวังและตั้งใจแปรเปลี่ยน กว่าฉันจะได้หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่าน เมื่อวันคืนผ่านมา 1 เดือน

ฉันเปิดหนังสือเล่มนี้ดู ไม่มีสารบัญ ให้รู้ว่าเนื้อหาบทความมีกี่ตอน แต่ละตอนอยู่หน้าไหนบ้าง จึงเปิดไล่ดูแต่ละหน้า แต่ละบท ไม่บอกปีที่พิมพ์ แต่มีตรายางสีแดงประทับไว้ที่ปกหลังด้านใน ระบุวัน 15 กันยายน 2536

เปิดอ่านคำแนะนำเกี่ยวกับผู้เขียน (แผ่นที่ 2 รองจากปก) มี 2 ท่าน คือ เรืองรอง รุ่งรัศมี, ระรินคำ ฉันไม่รู้จักผู้เขียนมาก่อน ไม่เคยอ่านหนังสือของท่านเลย (หรืออาจจะเคยอ่านในนามปากกาอื่น)

โดยพื้นฐานนิสัยในการอ่านส่วนตัว ฉันจะเลือกซื้อหนังสือแนวปรัชญา บทความและเรื่องสั้นที่ให้ข้อคิดกับชีวิตแห่งความเป็นจริง หนังสือจำพวกนี้ที่ยอมจ่ายเงินซื้อไว้เป็นส่วนตัว

ถ้าเป็นนวนิยายเรื่องยาว ยิ่งไม่มีทางซื้อ* แต่อ่านบ้างเป็นบางเรื่องจากนิตยสารรายปักษ์ ที่พี่สาวของฉันซื้อเป็นประจำ

“คำเขียนบทความ” จากความคิดคุณเรืองรอง รุ่งรัศมี, ระรินคำ ที่อยู่ในหนังสือเล่มนี้ ทำให้รู้สึกว่ามีค่ามากกว่าราคา 45 บาท (บวกค่าแสตมป์ 9 บาท) ที่ลุงบูลย์ (จากบล็อกแก๊ง pantamuang) ครูนักเขียนอาชีพ ส่งมาให้นั้นมีมูลค่าเพิ่มหลายสิบเท่า

ความเป็นมาระหว่างทางของหนังสือเล่มนี้ กว่าจะเดินทางมาถึงมือสาวบ้านนอกฯ คนที่จะบอกเล่า “ต้นกำเนิด” ที่มาได้ดีที่สุดคือ “พ่อพเยีย” (โดม วุฒิชัย) เจ้าของคอลัมน์ “ริมรั้วหัวใจ” ในหนังสือ “ขวัญเรือน”

ผลพลอยได้จากหนังสือเล่มนี้
มีคุณค่าต่อความคิดของฉันในการอ่านหนังสือมากขึ้นแน่นอน

“ทุกสิ่ง ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เหตุบังเอิญ”
ฉันเชื่อในคำกล่าวของพุทธพจน์เสมอ
--------------------------------------------------
ปล. * “ทางนฤพาน” (ดังตฤณ) นวนิยายเรื่องยาวเล่มแรก ที่ซื้อมาอ่านเมื่อปี 2543
ขณะนั้นขายเพียง 99 บาท แต่ปัจจุบันนี้ ราคาเพิ่มเกือบ 5 เท่า

โค้ดเดอร์เพลง : น้องหน่อย (กกซ.)

Create Date : 10 กันยายน 2550 Last Update : 10 กันยายน 2550 16:25:19 น. Counter : 817 Pageviews.		13 comments
Share Tweet