Group Blog All Blog
|
ใจกับกาย....ฉัน  วาดฝัน...ตะวันออก : ภาพประกอบ ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว คำพูดที่ได้ยินได้ฟังเสมอ ๆ เป็นคำสอนที่บอกต่อ ๆ กันมาทุกยุคทุกสมัย การฝึกสมาธิ ยังกำหนดให้ ใจ เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ในการเรียนรู้ ปฏิบัติธรรมและดำเนินชีวิต สำหรับฉัน ให้ความสำคัญ ใจกับกาย เท่าเทียมกัน กับการใช้ชีวิตในแต่ละวัน และทุกช่วงเวลา มีแผนการที่กำหนดไว้ เพื่อให้ชีวิตดำเนินไปตามขั้นตอน กายบอกว่า ใจเคร่งครัดเกินไป ใจ รู้จังหวะของชีวิต ยอมให้ความว่าง แทรกเข้ามาในความคิด ปราศจาก กฎ ที่กำหนดให้ต้องยึดมั่นและถือปฏิบัติ วันว่าง สำหรับฉัน คือ การดูแลความคิด และทำชีวิตให้ง่าย หลังจากตื่นนอนตอนเช้าตรู่ เก็บที่นอนเรียบร้อย เดินออกมาที่ระเบียงบ้าน ด้านทิศตะวันออก มือวาง พักแขนบนขอบระเบียง สายตามองออกไปข้างหน้า รอดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยอารมณ์อ้อยอิ่ง บรรยากาศตอนเช้าตรู่ เย็นสบายสดชื่น ฉันกระซิบบอกกับใจตัวเอง แล้วสั่งการไปที่หัวใจและปอด สูดเอาอากาศบางเบา เข้าสู่ร่างกาย เป็นการสร้างพลังให้ชีวิต สำหรับใช้ประโยชน์กับโลกใบนี้ อาหารเป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน เช้าวันนี้ฉันกินอาหารแบบย่อยง่าย ๆ น้ำผลไม้ 1 แก้ว ขนมปังใส้ลูกเกด 3 แผ่น เพียงพอแล้วสำหรับชีวิตเล็ก ๆ ที่เจริญเติบโต ตามวิวัฒนาการของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ที่ชื่อว่า มนุษย์ มุมพักผ่อนสำหรับฉันคือ โต๊ะกลมริมหน้าต่าง หยิบหนังสือที่ชอบ มาอ่านเล่น เป็นหนังสือที่ให้ข้อคิด ในการใช้ ชีวิต กายค่อนแคะว่า ทำไมต้องจริงจังกับชีวิตมากมายขนาดนั้น ใจตอบไปว่า ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม! ฉันเองไม่ชอบนักหรอก กับกฎระเบียบ กติกา มารยาท ที่ต้องใช้บังคับ ใครต่อใครในสังคม แต่ ใคร ๆ ไม่อยากให้อะไรต่ออะไร มันรกรุกรัง เกะกะ ใครจะทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ไม่รู้กาลเทศะ มิใช่หรือ! วันหยุดสำหรับมนุษย์เงินเดือนเช่นฉัน เป็นวันที่สบาย ๆ ฉันได้ออกกำลังกาย ในสวนสาธารณะ ผ่อนคลายกับบรรยากาศ ตอนเย็นย่ำ ฉันชอบมองพระอาทิตย์เวลาพลบค่ำ ได้ยืนบนท้องหญ้า ในทุ่งนากว้างใหญ่ แล้วโบกมืออำลา กายกระแนะกระแหนว่า ใจมีอารมณ์สุนทรีย์เกินไป ฉันวางแผนการใช้ชีวิต สำหรับวันพรุ่งนี้ เสื้อผ้าชุดทำงาน เตรียมพร้อมเสมอ การที่ฉันจัดแจงชีวิตให้เป็นไปในแต่ละวัน กายบอกว่า.... เข้มงวดจัง ใจคิดเหมือนกันนะ อีกเหตุผลหนึ่ง คือ ใส่ใจ ชีวิต ไงละ ขอให้ฝันดี ทุกคืนก็แล้วกันนะ
ขนมปังใส้ลูกเกด 3 แผ่น
 หนูอยู่ได้เบิ่ดมื่อเด้อค๊า   โดย: หนูนีล (นางน่อยน้อย
 ) วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:6:31:12 น.ท่าจะว่างเยอะแฮะ...
นึกภาพออกนะ...นั่งอยู่ริมหน้าต่าง ทอดสายตายวไปสุดปลายฟ้า(ถึงบ้านปลายแปรง) ทอดใจให้ว่างเปล่า.....เพล้ง!!!!!! อ้อ...แล้วก็เผลองีบหลับหัวโขกแจกันแตก น้ำกระจาย หัวเปียก....ใจเตลิดโม้ดเลย คั่กๆๆๆๆๆ..... โดย: ปลายแปรง IP: 203.113.17.148 วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:50:28 น.
วัยขนาดนี้... และการเปิดเวบบล็อกคราวนี้... นึก ๆ อยู่ว่า คงไม่มีใคร(คนใหม่ ๆ)ไปกล่าว ฮัลโหล หรือ สวัสดีด้วยหรอก ด้วยว่า ภาษาก็(อาจจะ)ตกสมัย ที่จะได้พูดคุยกันก็อาจจะมีแต่มิตรเก่า ๆ เช่นพ่อพเยีย ที่อุตส่าห์โทรไปชวนมาให้ทำบล็อก กับอีกคนคือ หนอนเมืองกรุง ที่ร่วมสิบปีแล้วที่รู้จัก เธอก็ยังดีกับผมเสมอต้นเสมอปลาย อารัมภบทเสียยาวเพื่อจะมาทักทายว่า สวัสดีครับ คุณสาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น เป็นเกียรติมาก ๆ ที่ไปโพสต์แล้วยังมาจารึกทางไปบ้านสีชมพูไว้ นี่ก็เป็นอีกบ้านที่มาจากบล็อกเดียวกันเด๊ะ ๆ ผมเคยลองเปลี่ยนครั้งหนึ่ง แต่สุดท้ายก็บอกว่าชอบสีนี้ เลยต้องใช้ไปอีกนิรันดร์ ใช่ครับ กายกับใจ ต้องสัมพันธ์กัน อย่างที่ฝรั่งเขาพูดว่า"ซาวด์มายด์ซาวด์บอดี้" ผมขี้เกียจเขียนเป็นภาษาฝรั่ง กลัวผิด และไม่ค่อยจะใช้บ่อยนักด้วย (นี่เขียนไทยก็ไม่รู้ว่าถูกหรือผิด เลยมั่ว ๆ เอาแบบถ้าผิดก็ยกโทษให้จำเลยแก่ ๆ คนนี้ด้วย) ก็แค่มาเยี่ยมเป็นการตอบแทนในน้ำใจไมตรีนะครับ ปรกติแล้วผมไม่อยากไปเยี่ยมใครครับ คือ กลัว.... ไว้คราวหน้าค่อยคุยกันอีกนะครับ เพราะทางไปบ้านผม ผมมาบ้านคุณถูกเชื่อมไว้แล้ว โดย: lungboon (pantamuang
) วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:22:52 น.มนุษย์เงินเดือนเหมือนกันค่ะ กฎระเบียบของชีวิตก็แค่ระวังไม่ให้เดือดร้อนคนอื่น ใส่ใจชีวิตตัวเองพอสมควร แต่ตอนนี้ ไจบอกว่าเหนื่อย กายก็บอกว่าเหนื่อย ไปนอนก่อนน้า....  โดย: ลูกแมวขี้อ้อน
วันที่: 9 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:30:19 น.ต๊าย...อ่านแล้วไม่นึกนะว่าจะเป็นลุงบูลย์
ถึงว่าฝนตกบ้านปลายฟ้ามาห้าวันห้าคืนจนดินกลายเป็นน้ำ คนกลายเป็นขี้กลาก(เพราะซักผ้าม่ายล่าย) ต๊ายอกคุณแป้นแตกเลย..นึกว่าหนุ่มๆที่ไหนมาเจื้อยแจ้วฝากไมตรี...ลุงเรานี่เอง อย่าหลวมตัวเชียวนะสาวขอนแจ๊นจะบอก....ตอนนี้แกก็หวานหยด เก๊กหล่อเป็นน้าเซมเบ้เก้กกะครูมิโดริหรอก...ลองแกคุ้นสิ เตรียมหินลับมีดชั้นดี 199 อย่าซื้อ มาลับคมเขี้ยวเข้าไว้นะ...อย่าว่าปลายแปรงไม่เตือน... ถ้าชอบซาดิสม์ก็ช่วยไม่ได้...โอยๆๆๆๆๆๆ ลุงเรา หล่อเหลือเกิน ว่าจะมาแซวเรื่องแจกันแตกเปลี่ยนเป็นสมุดแทนนะ..มุขเป๊กเลยเจอมุขลุงบูลย์เนี่ย... กลับไปงมมุขใหม่ก่อนนะ...เฝือเลยเรา  โดย: ปลายแปรง
วันที่: 10 กรกฎาคม 2550 เวลา:9:27:51 น.ดีจัง ธรรมะวันละอย่าง
คิดให้ดี กายเราจะเป็นนายอยู่ช่วงหนึ่งนะ บางทีในช่วงหนึ่งของภาวะฮอร์โมนเพศทำงานน่ะ .......... เราว่ามาจากกายแท้ๆเลยเชียว โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน
วันที่: 11 กรกฎาคม 2550 เวลา:10:38:11 น.ผมเป็นมนุษย์เงินปีนะ...เพราะไม่มีเงินเดือนไง แต่เวลามีเงินจะใช้เป็นวัน
ส่วนการใช้ชีวิตก็ทีละวัน ทีละวัน บนเส้นทางของมนุษย์เงินปี ไม่ค่อยมีอะไรให้ลุ้นนัก ยกเว้นขาหวย แต่ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์เงินเดือน เงินวัน หรือเงินปี ถ้ารู้จัก พอ ก็ถือว่าเป็นสุขโดยแท้ อาเมน.. อ่านสำนวนเขียนของคุณสาวฯแล้ว ผมว่าเป็นมืออาชีพนะเนี่ย  โดย: ธารดาว IP: 203.146.63.185 วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:26:42 น.
สะพานไม้ไว้ครอบขอบสองข้าง เชื่อมระหว่างขอบหนองคลองน้ำไหล สะพานมิตรไว้เชื่อมชิดจิตกายใจ หมั่นต่อเชื่อมสะพานไว้อย่าได้ร้าง อย่าได้ร้างทางฝันหมั่นเยือนเยี่ยม ด้วยใจเปี่ยมน้ำใจใสสว่าง แม้ไซเบอร์เผลอไผลภัยอำพราง สะพานสร้างด้วยเปลือกไม้ใช่ของจริง... ???????? อดใจไว้รอคำเฉลย all โดย: lungboon (pantamuang
) วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:53:33 น. |
สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  เด็ก ๆ ชอบเอาตัวไปปลายนา เอาขาไปวิ่งเล่นที่ทุ่งหญ้า โตเป็นสาว..ชอบอยู่บ้านนอก อนาคต..ได้ไปที่ชอบ..ที่ชอบ อะคึ่ ๆ   Friends Blog
|
||||||||||||
