|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
สัปดาห์สุดท้า้ย กับอีกสองวัน ใจหายชะมัด
I am feeling blue นี่คือความรู้สึกตอนนี้
ทำไงได้แรก ๆ ก็อยากให้ปีของออร์แพร์จบ ๆ ไว ๆ
ตอนนี้หรอค่ะ อยากจะให้เวลาชะลอนิดนึง ไม่ต้องไปไวมากนัก (ยังทำใจไม่ได้)
เอาตั้งแต่เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา ตอนขับรถกลับมาจากบ้านไรอัน
ใจก็คิดถึงแต่หน้าเด็ก ๆ ตลอดทาง น้ำตาไหล โดยเฉพาะหน้ายัยหมวย
รอยยิ้ม น้ำเสียงที่เค้าเรียกชื่อเรามันดังก้องในหัว ร้องไห้อีกฉัน (ทำไมเศร้าจัง)
แล้วพ่อ แม่ เค้าจะรู้มั้ยค่ะเนี่ย ว่าลูกเค้าทำฉันต้องเสียน้ำตา ร้องไห้เหมือนคนอกหัก
ออร์แพร์ใหม่ตอนนี้ก็อบรมอยู่ที่นิวยอร์ค เดินทางเข้าบ้านโฮสวันศุกร์นี้แล้ว
่ส่วนเราก็ต้องออกจากบ้านวันเสาร์ที่ 10 มกราคม นี้แล้ว อีกสองวันเอง
ตอนนี้ทั้งความรู้สึกดีใจ เสียใจ มันปนกันไปหมด ร้องไห้ก็บ่อย หัวเราะก็เยอะ
เด็ก ๆ เพิ่งกลับมาจาก Virgin Gorda Island เมื่อคืนตอนเที่ยงคืน
เราหลับเ้ป็นตาย ขนาดกลัวผีนะนั่นไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยไม่รู้เค้ากลับมาเมื่อไร
เป็นครั้งแรกตั้งแต่อยู่บ้านนี้มาจะครบปีอีกไม่กี่วันนี้ ที่นอนบ้านคนเีดียว
ทุกทีโฮสไม่อยู่เราก็ไม่อยู่ด้วยแล้วค่ะ เพราะบ้านหลังโต อยู่คนเดียวน่ากลัวจะตาย
แล้วยิ่งบ้านโฮสก็ไม่ได้อยู่ในเมืองอีก ตกค่ำมาก็มืดสนิด น่ากลัว
วันแรกก็ไม่ได้ิคิดอะไรดันมองออกไปนอกกระจกประตู เห็นรถกระปะมาจอดหน้าบ้าน
งง!! ใครมาจอดหน้าบ้าน คนขับก็ไม่มี เรารีับเดินรอบบ้านดูว่าประตูล็อคทุกบานมั้ย
พอเดินกลับไปส่งดูอีกรอบ รถกระบะหายไปแล้ว ออกไปตอนไหนก็ไม่รู้
เลยทำให้การอยู่บ้านคนเดียวที่เคยกลัวนักหนา กลัวยิ่งกว่าเดิมอีก
คุณแม่จำเป็นคนนี้หมดหน้าที่ภาระในอีกไม่กี่วันแล้ว
ใจมันหาย ใครอย่าได้มาถามความรู้สึกฉันเชียวนะ มันทำให้คิดแล้วน้ำตาจะไหล
Create Date : 08 มกราคม 2552 |
|
5 comments |
Last Update : 8 มกราคม 2552 5:47:24 น. |
Counter : 435 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: pet.sp 8 มกราคม 2552 7:43:42 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Florida United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
"ชีวิตยังไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันต่อไป"
อดีตสาว AE บริษัทออร์แกไนซ์ ที่เป็นคนที่ค่อนข้างมีความมั่นใจ ทะเยอทะยาน ชอบทำอะไรในสิ่งใหม่ ๆ ชอบการหาคำตอบหลาย ๆ เรื่องด้วยตัวเองมากกว่าที่จะเชื่อจากคำคนอื่น แต่ก็มักที่จะเก็บประสบการณ์คนอื่นไว้เป็นบทเรียนให้กับตัวเอง อาจจะเหมือนคำที่ว่า ดูละคร แล้วย้อนดูตัว ณ ตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ฟอริด้า กับครอบครัวที่ดีเลิศ เสมือนว่าเราเป็นครอบครัว ญาติพี่น้องกันมาตั้งแต่ชาติบางก่อน อันนี้ก็ต้องขอบคุณ คุณพระ คุณเจ้า, คำอวยพรจากพ่อแม่, เจ้ากรรมนายเวร ที่ส่งผลให้เราได้เจอคนที่ดี ๆ
|
|
|
|
|
|
|