3 สัปดาห์ ใกล้เข้ามาอีกนิดส์

วันหยุดเสาร์ อาทิตย์นี้ ไม่มีรถใช้จ๊ะ เพราะโฮสเอารถไปตรวจสภาพก่อนออร์แพร์ใหม่มา

เราเลยไม่มีรถ จะว่าไปแล้วเวลานี่ก็ผ่านไปไว๊ไว..สัปดาห์นี้ไรอันมารับ

ดูสินี่ก็เหลืออีกแค่ 3 สัปดาห์เอง แล้วที่สำคัญสัปดาห์นี้ก็เป็นช่วงคริสมาส์ตด้วย

ทำงานแค่ไม่กี่วันก็ได้หยุดยาวไปจนถึงวันที่ 6 มกราคม 2552

วันนี้หลังจากไรอันมาส่งเราก็็จัดแจงเก็บกระเป๋าทันที เก็บเสื้อผ้าที่ไม่ใช้ใส่กระเป๋า

เอาของบางส่วนไปไว้บ้านโน้น ถึงเวลาออกจากบ้านนี้จริง ๆ จะได้ขนของไม่เยอะ

ว่าด้วยสัปดาห์ที่ผ่านมา ก็ช็อปปิ้งค่ะ ของขวัญคริสมาส์ต เราก็ได้กระเป๋าถือให้แม่ปั๋ว

กระเป๋าตังค์ให้พ่อปั๋ว แล้วก็อื่น ๆ ให้น้อง ให้คุณยาย ก็ว่ากันไป

เย็นวันศุกร์ก็มีดินเนอร์อย่างเป็นทางการกับครอบครัวที่บ้านคุณปู่ คุณย่า

เนื่องจากว่าคุณลุงลงมาจาก Wisconsin เพื่อฉลองคริสมาส์ต

เป็นครั้งแรกที่ได้เจอคุณลุง แล้วที่มหัสจรรย์คุณลงเป็นเกย์ค่ะ

แกก็มีลูก มีเมียนะ แต่แกมาเกย์แตกตอนแกอายุได้ 50 ปีเห็นจะได้

ตอนนี้แกก็เป็นเกย์เต็มตัวซักประมาณสิบกว่าปีเห็นจะได้

แกเป็นคนน่ารัก คุยสนุก วันนี้เราไปรับมาทานข้าวเย็นที่บ้าน

ตอนเราเดินมาที่รถแกก็บอกว่า "Let's me get the door for you dear"

เปิด-ปิดประตูรถให้ อย่างสุภาพบุรุษ (เกย์แก่นี่่น่ารักอย่างนี้นี่เอง)

อ๋อแล้วเมื่อคืนวันเสาร์ เรากับไรอันไปปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน จริง ๆ เราไม่ได้อยากไปเลย

แต่ด้วยเหตุผลของสามีดิฉัน คือเพิ่งสอบเสร็จแล้วได้ B สองตัว A ตัวนึง

อ่ะถ้าด้วยเหตุผลนี้ไปก็ได้ แต่...................................................

มีเรื่องที่อยากจะเอามือกระชากหัวปั๋วตบซักสิบที

ระหว่างทางที่ขับรถไปบ้านเพื่อนเค้า ก็ประมาณเกือบ 45 นาทีเห็นจะได้

เราก็คุยโทรศัพท์กับเพื่อนรุ่นพี่ อดีตออร์แพร์ไปในรถ

ไรอันก็ text ส่งข้อความไปด้วย อันนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร ก็แค่ส่งข้อความ

แต่มันมีจังหว่ะที่บังเอิญามองเห็นที่หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นชื่อคนที่ส่งข้อความคุยกัน

เป็นตัว K นามสกุล D หน้าดิฉันเปลี่ยนจาก เป็น นั่นมันแฟนเก่านี่

ปอบ!!! มรึงคุยอะไรกัน ตอนแรกเราก็ทำเฉยแกล้งคุยโทรศัพท์กับเจ๊แกต่อไป

บอกเจ๊แกว่า "ป้าปั๋วหนู๋มันส่งข้อความคุยกับแฟนเก่ามันอ่ะ" (โมโห)

ป้าก็บอกเออไม่เป็นไรหรอก (มั้ง) อ่าวไมงี้อ่ะ แล้วมันคุยกันตั้งแต่ยังไม่ได้ออกจากบ้าน

จนนี่ถึงบ้านเพื่อนมันยังส่งข้อความคุยกันอยู่เลยอ่ะป้า (เอาไงดี)

เราก็ทำเฉยต่อไป แกล้งทำเป็นไม่สนใจ ก็แค่ดูว่ามันยังส่งข้อความอยู่เป่า

ตอนนั้นหรอก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหรหล่ะ ประมาณ 5 ทุ่มชวนไรอันกลับบ้าน

เพราะตั้งใจว่ากลับบ้านแล้วจะแอบดูโทรศัพท์ตอนไรอันหลับ (มันคุยอะไรกัน)

กลับมาถึงบ้านเกือบเที่ยงคืน ปั๋วฉันไปนั่งคุยกับคนข้างบ้านต่อ (โอ๊ยใจจะขาด)

แ่ต่ไม่ได้เดินไปตามเข้าบ้าน ใช้การส่งข้อความแทนให้เข้าบ้านนอนได้แล้ว

ซักแป๊บไรอันก็เดินมาบ้าน แต่ไฟที่ตกแต่งหน้าบ้านเสือกหลอดขาดอีก

กำ!! ต้องมานั่งช่วยกันเปลี่ยนไฟกลางดึก กลางดื่นอีก เฮ่อ...กำจิง ๆ

สุดท้ายคุณชายเข้านอนตอนตีสอง ย้ำค่ะ ตีสอง ฉันนี่ตาจะปิดอยู่แล้ว

สุดท้ายไรอันก็หลับ ทำเหมือนละครอีกแระ แกล้งเรียกชื่อ

ดิซิ มันจะมีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรมั้ย อยากรู้ว่าหลับสนิทหรือเปล่า

เอามือเขย่าตัวเบา ๆ เอาให้ชัวร์ว่าหลับจริง สุดท้ายเวลานั้นก็มาถึง

เราหยิบโทรศัทพ์ได้ มุดลงไปใต้ผ้าห่มเพราะเดี๋ยวแสงไฟโทรศัทพ์จะไปแยงตา

เอามืออุดลำโพงโทรศัพท์ไว้กลัวว่าเดี๋ยวตอนกดรหัสผ่านเสียงมันจะดัง

ตื่นเต้นตอนกดเข้าไป เห็นการสนทนาอยู่ 3-4 คน

หนึ่งในนั้นก็แฟนเก่า เราก็รีับกดเข้าไปเลย ปรากฏว่ามันเหลือแค่สองของประโยค

นาง K. D. : She's my dog, I love her so much

นาง K. D. : I wanna take her everywhere with me, now I let's her sleep with me on my bed.

แค่นี้ค่ะ แล้วข้อความก่อนหน้านี้มันไปไหนอ่าาาาาาา

มันลบไปก่อนหรอ แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าคุยอะไรกันนักหนา

แต่ด้วยความที่เป็นคนดี เราก็เลยส่งข้อความกลับไปหา นาง K. D.

Ryan's iPhone: I see

ผู้หญิงคนนี้ตอบกลับมาอีกทีตีห้าว่า

"Sorry I took my medicine it's knocked me out"

แต่เรามาอ่านข้อความนี้ตอนเช้าประมาณสิบโมงกว่า เพิ่งตื่นแต่ก็ตื่นก่อนไรอัน

ส่งข้อความกลับไปหาผู้หญิืงคนนี้อีกที (เป็นคนดีมากเลยฉัน)

Ryan's iPhone: it's ok. Me and my wife we went to bed late last night"

นาง K.D. : Are you married ?

Ryan's iPhone: Yes, I am

นาง K.D. : Oh Congrats

Ryan's Phone: Thanks (จบการสนทนาแค่นี้แล้วเธอก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาอีกเลย)

แต่อารมณ์ยังค้างอยู่ค่ะ แอบงอนปั๋วนิดนึง ว่าจะทำเฉย ๆ แต่ก็ทนไม่ได้

บอกไรอันไปเลยตรง ๆ ว่าฉันส่งข้อความไปหาแฟนเก่าเธอนะ เพราะฉันรำคาญ

ทำไมต้องส่งข้อความหาเธอดึก ๆ ดื่น ๆ แล้วมีธุระอะไรที่ต้องคุยกันนักหนา

ไรอันหัวเราะถามว่าจริงหรอ ตลกอ่ะ ที่รัก (ไม่ขำจ๊ะ ฉันไม่ได้ตลกด้วยเลย)

แต่ก็ขอโทษไรอันที่ทำแบบนั้น เพราะฉันเองไม่ชอบ จะคุยกันก็คุยได้ (นิดหน่อย)

แต่ไม่ใช่จะยืดเยื้อ ยาวยืดขนาดนี้ (ฉันรับไม่ได้ โมโห)

PS. ถึงฉันจะมาทีหลังเธอ แต่ฉันคือเจ้าของลิขสิทธิ์อย่างถูกต้องตามกฏหมาย

Create Date : 22 ธันวาคม 2551		8 comments
Last Update : 24 ธันวาคม 2551 5:20:13 น.
Counter : 391 Pageviews.
Share Tweet