| All Blog
|
เมื่อไม่มีเวลา ลงกอง Eye ENT แล้ว มาขึ้นอายุรกรรม หืมมมมม สัปดาห์แรกก็รู้สึกถึงความเหนื่อย เหนื่อยจริงๆนะ การพบเจอคนป่วยแต่ละคน ต้องใช้พลังเยอะใช้ได้เลย สัปดาห์แรกผ่านไป อีก 9 สัปดาห์ ที่จริงก็ชอบนะ ชอบตรงที่ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และทบทวนสิ่งเก่าๆที่จำเป็น ทุกวันไม่ต้องคิดเรื่องอะไรเลย ในหัวมีแต่เรื่องคนไข้ เรื่องเพ้อเจ้อ ไม่มีได้เฉีนดเข้ามาในหัวเลย กิจวัตรประจำวันวนเวียนเหมือนเดิมทุกวัน หกโมงเช้าต้องถึงที่ตึกผู้ป่วยแล้ว ดูคนไข้เอง แล้วก็ไปดูพร้อมพี่ปีหก แล้วก็พร้อมพี่ที่ขั้นกว่า ถ้าไม่มีเรียนก็ได้ดูพร้อมอาจารย์ด้วย คนไข้คนนึง เราดูตั้งหลายรอบ ไม่แปลกที่เวลามีอะไรเค้ามักจะบอกเราก่อน ขอความช่วยเหลือจากเรา แต่บางวันแอบไม่ทันได้สนใจ รู้เลยว่าตัวเองด้านชามาก ไม่สนใจเลยว่าคนไข้รู้สึกยังไง เอาแต่ซักประวัติเรื่องอาการ ขอโทษนะคุณป้า คุณลุง บางทีมันก็จำเป็น แอบเหนื่อย พออกจากประตูห้องหกโมงเช้า เตรียมได้เลยว่าจะไม่ได้นั่งไปอีกจนกว่าจะเที่ยง ถ้าไม่ก็มีเรียนตอนสิบโมงอ่ะนะ พอเรียนเสร็จก็มีเวลาไปกินข้าวครึ่งชั่วโมง แล้วต้องกลับมาเข้า conference case แล้วก็กลับไปเรียนเลคเชอร์ต่อ พอเลิกเรียนก็ต้องไปตึกผู้ป่วยอีกครั้ง ว่ามีใครเข้ามาใหม่มั้ย นั่งศึกษาชาร์ทบ้าง แวะไปคุยกะคนไข้บ้าง ตอนเย็นจะเป็นเวลาที่เราค่อนข้างจะได้ทำในสิ่งที่อยากทำสักที วันนี้ป้าเป็นเป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย มาไกลมั้ยคะ ใครมาเฝ้า แล้วอยู่บ้านกับใคร เฮ้อ ความเป็นมนุษย์จะได้กลับคืนมาก็ตอนเย็นนี่แหละ ไม่มีอะไรมากดดัน แต่ถ้าวันไหนอยู่เวร ก็อาจจะยังไม่ได้คืนมาสักที ยุ่งจริงๆ ไม่มีเวลาคิดแม้กระทั่งว่าจะกินอะไรดี แต่ก็ดีนะ พอยุ่งมากๆ ก็ไม่ต้องคิดว่าจะเหงา หม่ต้องคิดว่าจะกินข้าวกับใคร คิดแค่ว่า จะนอนตอนไกนดีนะ จะกินตอนไหนดีนะ  เอาน่ะ รุ่นพี่ยังผ่านมาได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ ขอแค่อย่างเดียว อย่าปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นหมอที่ด้านชาก็พอนะ 
เอ้า.. สู้ๆเนอะ
 โดย: Don't try this at home.
  วันที่: 24 มิถุนายน 2556 เวลา:23:57:35 น. |
Risorius
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] I am muslim. Islam is my religion. Allah is my God. Muhammad is my prophet. "Islam is a way of life" ขอบคุณที่เข้ามาอ่านบล๊อกคนเพ้อเจ้อ :) บางทีเราก็ไม่รู้ว่าจะเพ้อเจ้อใส่ใคร ก็เลยต้องเพ้อเจ้อผ่านแป้นพิมพ์ ไปวันๆ Friends Blog
Link |
||||||||||||
