ผมมักจะหยิบหนังสือเซนมาแนะนำเสมอในบล็อกของตัวเอง
ทำไมชอบเซน ?
ผมเองก็ตอบไม่ได้ชัด ๆ ว่าทำไมจึงชอบ
รู้แต่ว่าอ่านแล้วตรงกับจริตของตัวเอง
ในหน้าคำนำของหนังสือ ‘อยู่อย่างเซน’ เขียนเอาไว้ว่า
“ท่ามกลางชีวิตที่สับสน
เราได้พบความหมายจากถ้อยคำที่เรียบง่ายธรรมดา ๆ ของเซน
เพราะ “เซนไม่ใช่คนขวางโลก แต่เซนคือผู้เข้าใจโลก”
และ “ความลึกซึ้งของเซนอยู่ตรงที่ทำเรื่องธรรมดาให้เป็นเรื่องธรรมดาจริง ๆ””
เซนเป็นเรื่องของชีวิต
การเข้าใจเซน คือ เข้าใจชีวิต
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าทุกวันนี้ที่ผู้คนพากันทุกข์
เพราะเราพากันจมอยู่กับ ‘ความคิด’
ยิ่งคิดยิ่งไม่เห็นความคิดที่แท้จริง เห็นแต่การปรุงแต่ง
เห็นแต่การนึกคิดเอาเองของตนเอง
พอไม่เข้าใจความคิด จึงไม่เห็นความคิด ไม่รู้ว่านี่คือการปรุงแต่งของจิต
ไม่เห็นการเกิดขึ้นและดับไปของ ‘ความคิด’
ชีวิตจึงเกิดความทุกข์ขึ้นง่ายมาก อะไรมากระทบก็กระเทือน
อะไรมาสะกิดก็เศร้าสะเทือนใจ
ลักษณะการสอนของเซน
คือ การดึงจิตของศิษย์ให้กลับมาอยู่กับ ‘ปัจจุบันขณะของตนเอง’
เซนไม่มีคำตอบสำเร็จรูป แม้คำถามเดียวเดียวกัน แต่คำตอบของศิษย์ไม่มีทางเหมือนกันได้
ทุกคนต่างต้องปฏิบัติด้วยตนเอง จนกว่าจะเข้าใจ ‘ความจริง’ นี้อย่างถ่องแท้ในตน
โศลกเซนที่ผมชอบมากที่สุดอันหนึ่งยังคงเป็นเรื่องที่ว่า
มีศิษย์เซนบวชใหม่รูปหนึ่ง ต้องการศึกษาปรัชญาเซนให้ลึกซึ้งถึงแก่น
จึงได้ไปกราบอาจารย์เซนเจ้าโจว พลางถามว่า
"กระผมเพิ่งเข้ามาสู่เส้นทางเซน จึงอยากของร้องให้ท่านอาจารย์
ช่วยชี้แนะการศึกษาธรรมให้เป็นพิเศษว่าทำอย่างไรจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้"
อาจารย์เซนเจ้าโจว ถามกลับว่า
"เจ้ากินข้าวแล้วหรือยัง?"
ศิษย์เซนตอบกลับไปว่า
"กินแล้วครับท่านอาจารย์"
"เช่นนั้นก็ไปล้างจานซะ !" อาจารย์กล่าว
เรื่องเล่านี้ ฟังดูง่าย ๆ ไม่มีอะไรซับซ้อน
แต่การทำสิ่งต่าง ๆ อย่างรู้ตัว รู้หน้าที่
จำต้องมีสติและสมาธิอย่างยิ่ง
การล้างจานมิใช่เป็นเพียงการล้างจานอีกต่อไป
หากเราล้างจานอย่างมีสติรู้ตัวทั่วพร้อม
นี่คือหนทางแห่งการปฏิบัติอันยอดเยี่ยมด้วยซ้ำ
‘อยู่อย่างเซน’ ในความรู้สึกของผม
คือ การอยู่กับความจริงที่เป็นอยู่อย่างรู้เท่าทันความจริง
อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว ยอมรับมันให้ได้
ทุกข์ที่มีไม่จำเป็นต้องใช้การทำลาย แค่เรารู้ทันมัน รู้ทันความคิดตัวเอง
เท่านี้ทุกข์ก็ค่อย ๆ เลือนหายไปแล้ว
เพราะเราไม่มีพื้นที่ให้ทุกข์อาศัยในจิต
ในจิตมีแต่ความเต็มเปี่ยม สงบ ง่ายและงดงาม
แล้วการคิดให้ได้แบบนี้ มันฝึกฝนได้ ทำได้ทุกคน
ไม่ว่าคุณจะศรัทธาในศาสนาใด นิกายใดก็ตาม
ขอเพียงกลับมาอยู่กับ ‘ปัจจุบันขณะ’ ของตน
ขอเพียงกลับมาสู่โลกของความจริงอย่างที่มันเป็น
เห็นแล้วก็วาง วางแล้วก็ปล่อย
ปล่อยแล้วก็ยอมรับและเข้าใจความจริง
การมีชีวิตอยู่แบบนี้ ไม่ว่าเราจะเรียกว่า ‘อยู่แบบเซน’ หรือแบบใด
ก็หาใช่สาระสำคัญอันใดอีกต่อไป
| Create Date : 20 มกราคม 2567 |
| Last Update : 20 มกราคม 2567 6:54:18 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 93 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
