หนังสือกวี ‘เด็กคนนั้น’ ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี พ.ศ.2530
เขียนโดยอาจารย์จ่าง แซ่ตั้ง ศิลปินและนักเขียนผู้สร้างสรรค์ผลงาน
ทั้งภาพวาดและงานเขียนได้อย่างน่าทึ่งมาก ๆ
ท่านสร้างผลงานอย่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใคร
เช่นเดียวกับหนังสือเล่มนี้
ซึ่งเป็นบทกวีไร้ฉันทลักษณ์
โดยแทบทุกบทจะมีคำว่า ‘เด็กคนนั้น’ ปรากฏอยู่ในบทกวี
บทกวีซึ่งลุ่มลึก บริสุทธิ์ เปรียบเปรย และ
แฝงไปด้วยธรรมะแห่งความเป็นจริง
สิ่งที่โดดเด่นที่สุดในงานเขียนของท่าน
คือการใช้คำซ้ำอย่างมีจังหวะจะโคน
เมื่อเราอ่าน จะพบว่าคำซ้ำเหล่านี้
ช่วยเน้นย้ำให้เกิดภาพที่ชัดเจนขึ้นในขณะอ่าน
ช่วยตอกย้ำความหมายของคำซึ่งนำไปสู่ความต่อเนื่องในความรู้สึก
ตัวอย่างเช่นบทกวีบทนี้
---------------------------------------
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ดอกไม้สีขาว
ปลูกในดวงอาทิตย์
เด็กคนนั้น
ยืนดู.
บทกวี : ปลูก
------------------------------------------
บางบทใช้คำน้อยมากแต่วางจังหวะของคำได้อย่างลงตัว
ก็เกิดเป็นบทกวีที่สื่อแสดงสัจธรรมได้อย่างหมดจด
--------------------------------------------
พ่อ
นั่งเงียบเงียบ
มองดูเด็กคนนั้น
นอน
พ่อเห็น
พ่อรู้
ลูกน่ารัก สนุกสนาน
พ่อแม่
กำเนิดลูก
พ่อรัก แม่รัก
วัยเด็ก
ลูกก็อยู่กับบ้าน
อยู่ร่วม
พ่อแม่พี่น้อง
วัยโต
ลูกก็เดินไปตามทาง
ที่คนสร้างเอาไว้
ไปทางสงคราม
ไปทางสันติภาพ.
บทกวี : พ่อ
-----------------------------------------
การเขียนบทกวีด้วยถ้อยคำที่น้อยแต่มาก
ง่ายแต่งาม
ไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่อาจารย์จ่างเขียนบทกวีเหล่านี้ออกมาได้งดงามเหลือเกิน
--------------------------------------------
เด็กคนนั้น
ยืนดู
เมฆขาว
ใส่เสื้อดอกไม้
เด็กคนนั้น
ยืนดู
ต้นหญ้า
ใส่เสื้อ
แสงแดด
ยืนดู
ต้นไม้
ใส่เสื้อ
ลมโชย
ผืนโลก
ใส่เสื้อ
กาลเวลา.
บทกวี : ยืนดู
-----------------------------------------
การเขียน ‘ความจริง’ ด้วยภาษาแห่ง ‘ความงาม’
ทำให้เราเห็น ‘ความดี’ ที่ซึมแทรกอยู่ในจิตใจของตน
วันวานเราเคยเป็นเด็ก พอผ่านพ้นวัยเด็กเรากลายเป็นผู้ใหญ่
คำถามคือ เราเติบมาเป็นผู้ใหญ่แบบไหน ? ยังไง ?
-----------------------------------------
เด็กคนนั้น ยังเป็นเด็ก ผู้ใหญ่เอย
อย่าข่มขู่ให้เด็กเป็นผู้ใหญ่เลย
ท่านดูซี เด็กเด็กนั้นยังเล่นอยู่ที่พื้นกว้าง
พวกเขาจะทำเสื้อผ้าสกปรก
แล้วพวกเขาจะไปอาบน้ำ
ซักผ้าที่ลำคลองเอง
สำหรับพวกเด็กเด็กแล้ว ผู้ใหญ่เอย
อย่าได้ตั้งหน้าตั้งตาถามให้เด็กตอบเลย
เด็กจะตอบไม่ตรงคำถามท่านหรอก
เพราะโลกของเด็กห่างจากท่านมากเหลือเกิน
ลำคลองของเด็กอยู่ที่นั่น
แล้วลำคลองของท่านล่ะอยู่ที่ไหน.
บทกวี : ผู้ใหญ่เอย
----------------------------------------------
ผมชอบบทกวีบทนี้มากเป็นพิเศษ
อ่านแล้วนึกถึงหลักธรรมคำสอนที่มีกลิ่นอายของเต๋า
ทุกสิ่งเลื่อนไหลไปตามธรรมชาติ
กลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่ง
ในตัวเรามีทั้งความเป็นเด็กและความเป็นผู้ใหญ่ซ่อนอยู่
มีความเกิดและความตายซ่อนอยู่
ถ้าเรารู้ตัวในทุกขณะ
ทุกขณะคือชีวิตที่งดงาม
--------------------------------------------
วันนี้ท้องฟ้าสูง
วันนี้อยู่ที่สูง
วันนี้พื้นดินต่ำ
วันนี้อยู่ที่ต่ำ
วันนี้สายน้ำไหล
วันนี้ไหลตามสายน้ำ
วันนี้ที่ราบกว้าง
วันนี้กว้างตามที่ราบ
วันนี้หมอกควันลอย
วันนี้ลอยตามหมอกควัน
เด็กคนนั้น
รู้
รู้มากแค่ไหน
วันนี้แสงแดดฉาย
วันนี้ลอยตามแสงแดด
วันนี้
เป็นผู้สร้าง
ผู้สร้างนั้นไม่รู้เลย
ทำไมผู้รู้
จึงรู้มากอย่างนั้น
บทกวี : วันนี้
---------------------------------------------
‘เด็กคนนั้น’
แท้จริงคือ ‘เด็กคนไหน’
‘เด็กคนนั้น’
แท้จริง
คือ ‘เราทุกคน’
| Create Date : 16 มกราคม 2567 |
| Last Update : 16 มกราคม 2567 7:48:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 73 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
