ฟ้าจรดทราย

ผู้เขียน โสภาค สุวรรณ

สำนักพิมพ์รวมสาส์น

พิมพ์ครั้งที่ 22 พ.ศ. 2553

ขอเกาะกระแสละครสักนิดค่ะ ช่วงนี้กำลังมีละครฟ้าจรดทรายเวอร์ชั่นใหม่ ขวัญ อุษามณี กับ พี่ตุ้ยธีรภัทร ได้ดูตอนมิเชลล์ถูกจับเข้าวังไปตัดสินโทษพอดี เรื่องนี้ขวัญสวยมากและแสดงได้ดี แต่พระเอกนี่สิ พันเอกนายแพทย์ชารีฟ น่าจะผิวขาว สูงเพรียว ถ้าพี่ตุ้ยจะขาวและสูงกว่านี้อีกสักนิด คงจะเป็นพระเอกในจินตนาการได้แน่ ...เคยดูเวอร์ชั่นก่อนหน้าตอนเด็ก ๆ เป็นพี่วิลลี่ กับพี่หมิว ยังประทับใจอยู่เลยเพราะพี่วิลลี่หล่อมาก 

(***  ขออภัยค่ะ แก้ข่าว ฟ้าจรดทรายไม่เคยทำละคร ขอบคุณคุณฟ้าใสในเงาจันทร์ที่ช่วยแก้ความเข้าใจผิดค่ะ เรื่องที่เคยดูคือ ตามหัวใจไปสุดหล้าค่ะ  ***)

เข้าเรื่องนิยาย เรื่องย่อมาก ๆ จากเจ้าของบ้านเอง ...

... มิเชลล์ เดอร์ลาโรนีล์ เป็นหญิงสาวที่มีความงดงามมีเสน่ห์ มีความรู้ และเฉลียวฉลาด เป็นกำพร้าเติบโตมากับแม่ชีในคอนแวนต์ เมื่อเรียนจบปริญญาตรี เธอได้เดินทางไปยังประเทศแถบทะเลทรายกับแคสฟียาเพื่อนสนิทของเธอเพื่อเปิดโรงเรียนสอนเด็กหญิง ในบ้านเมืองที่ยังคงล้าหลัง ผู้หญิงต้องคลุมหน้าผู้ชายเป็นใหญ่ เริ่มแรกดูเหมือนสิ่งต่าง ๆ จะเป็นไปด้วยดีแต่แล้วเหตุการณ์กลับพลิกผัน เมื่อเพื่อนรักกลับกลายเป็นศัตรู อันเป็นเหตุมาจากความหึงหวง

 ทำให้มิเชลล์ต้องถูกนำตัวเข้าวังไปเป็นสนมของกษัตริย์อาเหม็ดแทนแคชฟียา  โดยไม่เต็มใจ

นับว่ายังโชคดี บนความโชคร้าย ในคืนส่งตัวเกิดการกบฎขึ้นก่อนมิเชลล์จึงต้องหนีไปพร้อมกับพันเอกนายแพทย์ชารีฟ ผู้เป็นราชองครักษ์ ทั้งคู่ต้องรอนแรมไปในทะเลทรายผ่านอันตราย ผู้ร้าย ภัยธรรมชาติด้วยกัน จนก่อเกิดความรัก แม้จะต่างเชื้อชาติ ศาสนา แต่เมื่อความตายย่างกรายเข้ามา ทำให้ทั้งคู่ไม่สามารถห้ามใจไม่รักได้

คนดีพระเจ้าเมตตา...ในยามที่ลำบากที่สุดกำลังจะต้องทิ้งชีวิตไว้ในทะเลทราย ก็มีคนที่เคยมีบุญคุณช่วยเหลือกันไว้แต่ก่อนเข้ามาช่วย ไม่ต้องหลบหนีเอาชีวิตรอดอีกต่อไป แต่ภารกิจยิ่งใหญ่ในการช่วยกู้ราชบัลลังก์ก็มารอตรงหน้า ให้ชารีฟต้องตัดสินใจ เขาจะสามารถใช้วิชาชีพแพทย์ที่ได้ร่ำเรียนมาปลิดชีวิตคนได้จริงหรือ ถ้าเช่นนั้นจะมีวิธีใดนอกจากเอาชีวิตแลกด้วยชีวิต

หลังอ่าน 

เรื่องภาษา สำนวน คุณภาพงานเขียนระดับโสภาคสุวรรณคงการันตีได้อยู่แล้วค่ะ ...

กรี๊ดนางเอก สวยอะไรปานนั้น แถมอดทนเป็นเลิศ เป็นเราคงตกหน้าผาตายตั้งแต่ตอนเริ่มหนี ชอบนะคะ ถึงจะสวย แต่ก็มีปมด้อยเรื่องกำพร้า ทำให้เห็นว่าไม่มีใครจะเพอร์เฟ็คทุกอย่าง ชีวิตจริงก็แบบนี้... พระเอกมีหลายบุคลิก แต่ชอบเวลาหวาน ๆนึกหน้าโหด หนวดเครารุงรังแล้วทำหวาน ๆ หยอกเย้านางเอก คงจะน่ารักดี 555

โดยรวม เทียบกับเรื่อง เจ้าชาย ก็ชอบเรื่องนี้มากกว่าเจ้าชายเนื้อเรื่องค่อนข้างหนัก แถมมีการย้ำเนื้อหาเยอะมาก แบบยกมาทั้งพารากร๊าฟก็มีบ่อย ๆ ทำให้ไม่ค่อยชอบ

 เรื่องนี้บรรยายเยอะพอประมาณ แต่ก็อ่านได้เพลินๆ จินตนาการตามไปเห็นภาพเหมือนเราได้ไปอยู่ในบรรยากาศแบบนั้นจริง ๆ

แต่ว่ามีคำผิดเยอะมาก ๆ ทั้งสะกดผิด สระ ตัวสะกดตก ๆหล่น ๆบางทีผิดคำไปเลยก็มี อ่านแล้วงง เช่น รถพิมพ์เป็น เรา ไม่รู้ว่าฉบับที่พิมพ์ครั้งอื่นๆ จะเป็นเหมือนกันไหมนะคะ