Bloggang.com : Pleng-Ticha-korn :

พาร์ทไทม์

วันนี้ถ้าคุณสังเกตุดูให้ดีจะเห็นว่า
กลุ่มเด็กวัยรุ่นจะมีพฤติกรรมให้เห็นกันอยู่ 2 แบบด้วยกันในช่วงปิดเทอมคือ

อย่างแรก
กิน เที่ยว เฮฮากับเพื่อนฝูงตามห้าง ผลาญเงินพ่อแม่ไปวันๆ
บ้างจับกลุ่มกันอยู่หน้าโรงหนัง ส่งเสียงเอะอะให้น่ารำคาญต่อผู้อื่นที่ผ่านไปมา
กลับถึงบ้าน พวกเปิดทีวีให้เปลืองไฟเล่น เป็นผีหน้าคอมพ์แชทกับเพื่อน
คุยจีบกันทางเน็ต สุดท้าย นัดเจอ เสียผู้เสียคนไปก็มาก

อย่างที่สอง
ทำงานอยู่ในร้านค้าร้านสะดวกซื้อ
เช่น ร้านไอครีม ร้านสุกี้ - พิชซ่า และ เคเอฟซี บริการทุกระดับประทับใจ
แลกกับเงินค่าแรงชั่วโมงละ 20-25 บาท ทำกันเป็นกะ เป็นเวลา

บ้างก็ใช้วุติ ม.6-ปวช. ปวส. เท่าที่มี
สมัครเข้าทำงานพาร์ทไทม์ เท่าที่เวลาจะอำนวย

เป็นแคชเชียร์หน้าเค้าท์เตอร์ เช็คบิลตามห้างใหญ่
พบปะผู้คนมากหน้าหลายตาไม่อายใคร

พวกเขาบอกว่า ไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่
และอีกอย่าง ก็เพื่อต้องการฝึกความอดทนให้กับตัวเองด้วย

อาทิตย์ก่อน ผมพาลูกๆไปเดินเล่นที่ห้างใหญ่แห่งหนึ่ง
ในห้างนั้นเราได้เจอเพื่อนลูกสาวอยู่ 2-3 คนกำลังทำงานพาร์ทไทม์
พวกเธอแต่งชุดฟอร์มของโรงเรียนตามระเบียบของเด็ก ม.ปลาย
ช่างดูดี น่าชื่นชม

ลูกสาวบอกกับผมว่า เพื่อนหนึ่งคนในนั้นฐานะทางบ้านเค้าไม่ได้ลำบากอะไรเลย
แต่ที่มาทำงานก็เพราะเธอต้องการฝึกความอดทนบ้าง
อยากเรียนรู้ถึงความรับผิดชอบต่อตนเองในอนาคต
ต้องการเก็บเงินเล็กน้อยเพื่อซื้อของใช้ที่ตนเองต้องการเป็นการส่วนตัวช้าง
ไม่ต้องรบกวนพ่อแม่

มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย กลับน่าชื่นเสียด้วยซ้ำ ดีกว่าอยู่บ้านทำตัวไร้สาระไปวันๆ

กลับมาถึงบ้านในบ่ายวันนั้นลูกสาวพูดถึงแต่เรื่องนี้ ลูกถามพ่อว่า

"ถ้าหนูจะไปทำบ้าง พ่อจะว่าอะไรไม๊จ๊ะ ?"

ผมอึ้งนิดหน่อยเพราะนึกไม่ถึงว่าลูกสาวจะพูดคำนี้ออกมา
เธอบอกว่าอยากลองทำงานดูบ้าง (คงจะติดเพื่อน)
อยากจะฝึกความอดทนและอยากพบปะผู้คนให้มากกว่านี้
(เธอเรียนโรงเรียนสตรีล้วนด้วยล่ะสาเหตุคงอยากเจอหนุ่มๆบ้าง)

ถามพ่อว่า "พ่อจะอายใครๆ เค้าไม๊ ? ถ้าหนูจะทำ"

ผมบอกไม่อาย ดีเสียอีก มีตังค์ใช้

"แล้วหนูจะเอาเงินไปทำอะไรหล่ะ"
ผมถามลูก

ลูกตอบว่า จะเอาไว้เป็นค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายตอนเข้ามหาวิทยาลัย
เพราะเช็ครายจ่ายดูคร่าวๆแล้ว หลายหมื่น
"สงสารพ่อไม่อยากให้พ่อไปกู้เงินใคร ใหนจะของน้องอีก"

ก็ปลื้มดี ... ลูกคิดได้อย่างนี้ก็ดี ผมว่าเค้าโตเป็นผู้ใหญ่มากแล้วนะ
ใช่ ... ใหนจะของน้องชายอีก ต้องใช้เงินอีกมากจริงๆ

ผมบอกว่าไม่ไปทำกับแม่เค้าล่ะสบายๆ งานราชการไม่เห็นต้องทำอะไร
ลูกบอกว่า
"ไม่ชอบงานเอกสารเห็นแม่ทำแล้วเบื่อ ชอบงานนี้มากกว่าคนเยอะ หนุกดี"

ตกลงแล้วผมอนุญาตให้ลูกทำ เพราะเห็นว่ามีแรงหนุนหลายเสียง
จากเพื่อนของเค้าและเหตุผลที่น่าสนใจของลูก

ลูกทำพาร์ทไทม์ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทางร้านจ่ายให้ชั่วโมงละ 25 บาท
ทำวันละ 8 ชั่วโมง พักให้ 1 ชม. ไม่รวมทิป
กำหนดให้ทำเพียง 2 เดือนครึ่งช่วงปิดเทอม มีวันหยุดให้ 4 วันต่อ เดือน

ผมเคยถามลูกว่า "ไหวไม๊ลูก ? ใจสู้หรือเปล่า"
ลูกตอบว่า

"ไหวๆ สู้ๆ สนุกที่สุดในโลก"
...

บันทึกพฤษภาคม 2550 ช่วงปิดเทอมใหญ่

Create Date : 24 สิงหาคม 2550

0 comments

Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2551 22:44:44 น.

Counter : 186 Pageviews.