เรื่องพยายามแต่ง...ตอนที่ 1

ฟ้าสลัว..ฝนตกราวฟ้ารั่ว ทำให้เราหวลนึกถึงเมื่อครั้ง..ยังเด็ก.. ช่วงระหว่างปิดเทอม ฉันเคยไปช่วยแม่ทำสวนข้าวโพด แม่ขุดหลุมเดินถอยหลัง ในขณะที่ฉันเดินหน้าถือกะละมังข้าวโพดหย่อนเมล็ดข้าวโพดลงหลุมละ 3-4 เม็ด ฉันเดินเอาดินเหยียบตามแม่ไปทีละหลุม ๆ จนเหนื่อย...เมื่อยล้า..แววตา..แม่มี ความหวังต่อต้นข้าวโพดสวยสมบูรณ์ในวันข้างหน้า...

ถัดมาอีก 2-3 วัน ฝนตกหนักตลอดทั้งวัน..ทั้งคืน..ฉันและแม่นั่งอยู่ที่บ้าน แววตาแม่ฉายความกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"ฝนมันจะตกไปถึงไหนกันนะ.."
"พายุไต้ฝุ่นจากจีนคงเข้ามาน่ะ.. แม่..."
เสียงพ่อร้องบอก
"ข่าววิทยุเขาบอก..ฝนตกไปทั่วทุกหย่อมหญ้า..ในเมืองก็ตกจนรถติด.."

หลังฝนซา..ฉันเดินดุ่มตามแม่..ไปดูแปลงข้าวโพด ยังไม่ถึงแปลง ที่ปลูกดี ก็เห็นน้ำไหลออกจากแปลงเป็นทาง พร้อมเมล็ดข้าวโพด...แม่ยืนหน้าเศร้า.. มองเมล็ดข้าวโพดที่ลอยบนอยู่น้ำฝน...แม่ไม่พูดอะไร..แต่ฉันรู้ว่า....แม่คิดอะไร...........

Create Date : 05 พฤศจิกายน 2548 Last Update : 5 พฤศจิกายน 2548 18:16:42 น. Counter : 484 Pageviews.		6 comments
Share Tweet