ตัวเธอคือใครกันแน่ ระหว่างนิดา นักศึกษาสาวผู้มีชีวิตแสนธรรมดา หรือว่าแพรวไพลิน หญิงสาวผู้เพียบพร้อมไปทุกอย่าง ถ้าหากเธอคือนิดาแล้วทำไมอดีตที่เคยเป็นเธอ จึงว่างเปล่าและไร้ที่มาที่ไปเสมือนหนึ่งไม่เคยมีเธออยู่บนโลกนี้ แต่ถ้าเธอคือแพรวไพลิน ทำไมในห้วงของความทรงของเธอความเป็นแพรวไพลินถึงเลือนลางยิ่งนัก
แม้รอยภพจะเข้าใจดีว่าสมองของมนุษย์จะแสนซับซ้อน หากแต่ความรู้ที่เขาเชี่ยวชาญกลับใช้ไม่ได้กับสำหรับผู้หญิงที่เขารัก ในวินาทีที่แพรวไพลินตื่นขึ้นมาพร้อมกับคำว่าเธอไม่ใช่แพรวไพลิน แต่เป็นคนอื่น นิดา ผู้หญิงที่มองหน้าเขาอย่างไม่คุ้นเคย ห่างเหินและหวาดกลัว นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเลยจากน้องน้อยที่เขาทุ่มเทหัวใจให้มาตลอดชีวิต
ทำไมกันทุกคนถึงไม่เชื่อว่าเธอคือนิดา แต่หลักฐานที่เธอบอกก็เลื่อนลอยจนเสมือนหนึ่งว่า นิดาคือภาพฝันที่เธอสร้างขึ้นมาเอง แต่ถ้าเธอคือแพรวไพลิน คนที่รักสุดหัวใจอย่างที่ใครๆบอกกันอย่างรอยภพจึงเป็นชายแปลกหน้าที่เธอต้องหัวใจสั่นไหว คล้ายกับเพิ่งได้รู้จักคำว่าความรักเป็นครั้งแรก หรือนิยายวิทยาศาสตร์ชวนสยองขวัญที่เธอคิดอาจจะเป็นจริง นิดา อาจจะร่างโคลนนิ่งเพื่อสร้างขึ้นมาทดแทนแพรวไพลิน
ถึงแพรวไพลินจะยืนกรานและพยายามหาหลักฐานอื่นใดมาพร่ำบอกว่าเธอคือนิดา หากแต่สิ่งเดียวที่รอยภพจะเชื่อคือ การหาข้ออ้างเพื่อจะถอยห่างจากเขาต่างหาก ร่างกายและจิตใจของรอยภพผูกพันกับแพรวไพลินมานับตั้งแต่วันที่เธอยังเป็นเพียงทารกน้อยที่แสนน่ารัก จนเติบโตเป็นผู้หญิงที่เขารัก ทุกอย่างที่เป็นเธอ เขาจดจำได้ทุกอย่าง เมื่อแพรวไพลินยืนกรานจะบอกว่าเธอคือนิดา เขาก็จะเรียกความทรงจำที่แสนหวานของกันกลับคืนให้แพรวไพลินรู้ว่าหากเธอไม่ใช่คนที่เขารัก สัมผัสที่คุ้นเคยเช่นนี้จะไม่มีวันเป็นจริง
หรือว่าเธอคือแพรวไพลินกันแน่ เมื่อความทรงจำของนิดาเริ่มเลือนลาง และความเป็นแพรวไพลินเริ่มกลับคืนมา แต่ความแตกต่างบางอย่างที่กระตุ้นความไม่ใช่ตัวตนเธอก็กลับคืนมาอีกหน หากในคราวนี้ รอยภพจะไม่ยอมให้เธออยู่ในภาวะแห่งความสับสนนั้นอีกต่อไป เมื่อเขาใช้ความรักที่ล้นเหลือ ปลุกความทรงจำที่ติดค้างอยู่ภายในบางอย่างขึ้นมา และมันก็นำไปสู่ความจริงที่นำอันตรายมาสู่แพรวไพลิน
ตอนนี้นิดาคือใคร แพรวไพลินคือใคร รอยภพได้รู้แล้ว หากแต่ความลับที่เปิดเผยออกมาทำให้รอยภพไม่คาดคิดเลยว่า เรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้ แต่เมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความดำมืดของจิตใจใครบางคน คนที่เขาไม่คาดคิด รอยภพก็จะไม่ยอมให้ความปรารถนาของมันสำเร็จ สำหรับเขา แพรวไพลินคือแม่น้องน้อยที่เขาใช้ความรักดูแลปกป้องเธอมาตลอดชีวิต และมันก็จะเป็นเช่นนั้นเสมอไป
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 264 คน [
สำหรับเรื่องย่อๆของเรื่องนี้ บอกตรงๆว่าเขียนยากเอาการเลยล่ะ เพื่อไม่ให้สปอยส์ เสน่ห์ของเรื่องคือต้องอ่านและลุ้นกันเองว่าตกลงนางเอกคือใครกันแน่ แต่จะเล่าแบบคร่าวๆไปแล้วกันนะคะ
เมื่อนางเอกที่เริ่มเรื่องบอกว่าเธอคือนิดา นักศึกษาที่ไม่มีอะไรพิเศษ ก็เหมือนเด็กต่างจังหวัดทั่วไปที่มาเรียนในกรุงเทพฯ และมีความฝันว่าเธอเรียนจบแล้วจะกลับไปพัฒนาบ้านเกิดตัวเอง แต่แล้วเธอก็ถูกรถชน หากแต่เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ทุกอย่างที่เธอเคยเป็นกลับไม่ใช่ เธอกลายเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวย มีคู่หมั้นที่เพียบพร้อม แต่ไม่เลย เธอกลับจำตัวตนที่เป็นอยู่ไม่ได้ หรือเธอจะมีคู่แฝดโดยบังเอิญ หรือวิญญาณสลับตัว แต่ดูเหมือนว่าตัวตนและหลักฐานที่เธอพยายามบอกใครๆ กลับไม่มีอะไรเหลือเลยสักอย่าง ตกลงว่าเธอคือใครกันแน่ หรือเธอจะสร้างความฝันเพี้ยนๆขึ้นมากหลอกตัวเอง
และในความเลือนลางของความจริง ก็มีสิ่งหนึ่งที่เธอต้านทานไม่ได้ นั่นก็คือคู่หมั้นที่เธอรู้สึกเหมือนเขาเป็นคนแปลกหน้า ทุกครั้งที่เธอพยายามผลักไสหรือไม่รู้จัก พระเอกก็จะทนไม่ได้ ที่คนที่เขารักที่สุดทำแบบนั้น และเมื่อทุกอย่างน่าจะดีขึ้น ความรู้สึกบางอย่างก็เตือนนางเอกอีกว่า หรือว่าเธอจะเป็นนิดาจริงๆ แต่เธอถูกโคลนนิ่งมาเพื่อทดแทนผู้หญิงที่พระเอกรัก ซึ่งอาจจะตายไปแล้ว แต่เธอโดนยัดเยียดให้เป็น สุดท้ายนางเอกจะเป็นใครกันแน่ ระหว่างคนที่เธอเชื่อว่าใช่ กับคนที่ทุกคนบอกว่าเธอเป็น และเพราะอะไรเธอจึงมีสองความทรงจำในหนึ่งร่าง แล้วมีอะไรอยู่เบื้องหลังความจริงที่เธอไม่รู้อีก อันนี้คนอ่านต้องไปลุ้นเอาเองนะคะ
อ่านจบแล้วก็มีความรู้สึกว่าฉ้านอยากจะเป็นนางเอกเสียเหลือเกิน คุณพี่รอยภพเจ้าค่า ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้ค่า ตามประสาพระเอกของคุณศรีสุรางค์เขาก็เป็นประเภทรักนางเอกคนเดียวอยู่แล้ว คนนี้ก็ไม่มีหลุดคอนเซ็ปต์แต่อย่างใด เรียกได้ว่า สองตาแกมีให้แต่นางเอกคนเดียว หัวใจไม่เคยรักใคร แสนดี โรแมนติค รักและทนุถนอมนางเอกเป็นที่สุด ขี้หึง ขี้หวงพอประมาณ มีความเป็นผู้ใหญ่สูง สมกับหน้าที่การงาน เวลาพี่ภพจะหวานก้ออยากจะบิดผ้าอายไปกับนางเอก หรือเวลาร้อนแรงพี่ภพก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่ง ฉลาดเป็นที่สุด ปริศนาที่นางเอกต้องงงงันกับตัวเอง พระเอกก็เป็นคนวิเคราะห์ได้อย่างแยบยล สมกับเป็นอดีตคุณหมอด้านศัลยกรรมสมอง ที่ผันตัวเองมาเป็นผู้บริหารสมองเพชร
แต่สำหรับนางเอก แรกเริ่มเราจะค่อนข้างสับสนว่าเธอคือใครกันแน่ แต่ความสับสนของเธอทำให้เราต้องลุ้นตลอด ว่าหรือเธออาจเป็นคนที่นางเอกเชื่อ หรือเป็นคนที่พระเอกเชื่อ แต่จะใครก็ตาม ก็แอบอิจฉานางเอกนี้ล่ะ ประมาณสาวสวยทำบุญมาดี มีพระเอกมารักแบบทุ่มเทให้หมดหัวใจ
ก็อย่างที่พร่ำเพ้อไปว่าอ่านแล้วอยากเป็นนางเอกมากๆ เพราะขนาดนางเอกยังไม่รู้ว่าตัวเธอคือใคร พระเอกก็รักเสมอ และเขาก็เชื่อว่าเธอคือน้องน้อยที่หลงรักตั้งแต่ยังเป็นทารกน้อยๆ ที่เติบโตมาด้วยกัน จากสายตาของพี่ชาย ก็เปลี่ยนเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่รักเธอต่างไปจากเดิมแล้ว เมื่อนางเอกจำอะไรระหว่างกันไม่ได้ เขาก็จะรื้อฟื้นมันขึ้นมาหมด แต่อะไรล่ะทำให้นางเอกไม่เหมือนเดิม ถ้านางเอกจะแค่อยากหลอกเขา เพราะหมดรักกันแล้ว เขาก็ไม่ยอมหรอก สิ่งที่ทำให้นางเอกเป็นแบบนี้ต้องมีอย่างอื่น และต้องมีสาเหตุมาจากใครสักคนหนึ่ง
เรื่องนี้จะเป็นแนวกึ่งๆวิทยาศาสตร์หน่อยนะคะ ไม่ใช่แนวแฟนตาซีอย่างดาราแดง ธารทับทิม อาจจะมีศัพท์แสงด้านวิทยาศาสตร์ กายวิภาคของมนุษย์ หรือบทความด้านการทดลองมาให้อ่านบ้าง เพื่อประดับความรู้ ซึ่งมันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยรองรับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น และเป็นตัวสำคัญที่ทำให้เราเชื่อในนิยายนี้ค่ะว่า พระเอก นางเอก และตัวละครต่างๆ เป็นคนนั้นคนนี้ พระเอกเป็นคนที่อยู่ในสายอาชีพหมอด้านสมองมาก่อน การพูดและวิเคราะห์ในเรื่องนี้จึงทำให้เราเชื่อได้ว่าพระเอกเป็นตัวละครที่ถูกสร้างขึ้น
ความสนุกจะอยู่ที่ นางเอกเป็นใครกันแน่ หรือนางเอกจะเป็นวิญญาณของอีกคน เข้ามาสิงร่างอีกคน ซึ่งแรกๆคิดเช่นนั้นนะคะ แต่พออ่านๆ ไป ไม่ใช่แล้วล่ะ เป็นแนวสืบสวนนิดๆ วิทยาศาสตร์ที่ล้ำยุคมาด้วย แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะมีความหวานเป็นระยะๆให้เราได้ชื่นใจแกมอิจฉานางเอก เพราะพระเอกแสดงออกตลอดเวลาว่ารักนางเอกเป็นที่สุด เธอคือหัวใจของเขา แต่บางอย่างที่ทำให้กำลังขัดขวางความรัก รวมทั้งอาจจะต้องการเอาชีวิตนางเอกอยู่
และแน่นอนที่ฟีน่ายังคงจดจำได้คือแนวทางความรักของนิยายสไตล์ของคุณศรีสุรางค์คือ หากการที่ทำให้อีกคนรักเรา เราต้องมั่นเติมความรัก ความห่วงใยและเอื้ออาทรต่อกัน แสดงออกให้เขารู้ว่ารัก อย่างที่เคยบอกว่าทำไมล่ะ การจะทำให้อีกคนรักเราเท่ากับเท่าเรารักเขา ก็คือการดีกับเขามากๆ มันคือความรักที่ยิ่งใหญ่และมั่นคง ไม่มีเวลาไหนที่พระเอกจะหันหลังให้กับนางเอก แม้จะรู้สึกโกรธ น้อยใจ เสียใจ ที่เธอเปลี่ยนไป เขายอมถอยให้นางเอกได้คิด แต่ไม่ยอมออกไปจากชีวิต มีสติตรึกตรองทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ดังนั้นเวลาหวานของพระเอกจึงเรียกว่าน้ำตาลเรียกพี่ ชอบหลายๆฉากเลยนะคะ แต่ที่ชอบมากน่าจะเป็นฉากที่นางเอกไปว่ายน้ำที่บ้านพระเอก แล้วแกล้งบอกว่านางเอกทำตุ้มหูตก แต่ที่จริงคือการกระตุ้นความทรงจำให้นางเอก และบอกว่ามีของแบบนี้ตกอยู่ประจำ ถ้านางเอกมาบ้านเขาบ่อยๆก็จะเห็นเอง เป็นการบอกเป็นนัยว่าอยากให้นางเอกมาอยู่ด้วยกันได้แล้ว อย่าเลื่อนการแต่งงานไปอีกเลย
แต่ถ้าชอบที่สุดกลับเป็นตอนพิเศษที่บอกถึงความผูกพันของนางเอกและพระเอกที่เริ่มตั้งแต่นางเอกเป็นทารกที่น่ารัก เล่นมาด้วยกัน โตมาด้วยกัน ดูแลปกป้องกันมา แม้จะห่างกันเพราะพระเอกไปเรียนต่อ แต่เมื่อกลับมาใหม่ สาวน้อยที่เคยเป็นแค่น้องสาวได้เป็นผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้ว่ารัก แล้วเธอก็อยากให้เขาประทับในความเป็นสาวของเธอ จนพระเอกต้องบอกว่าทำไมเขาจึงไม่อยากให้เธอแต่งตัวแบบนี้ นางเอกอาจจะบอกว่าไม่กลัวอันตรายเพราะอยู่กับพ่อแม่และคนรู้จัก หากแต่พระเอกก็ค่อยๆสอนนางเอกให้รู้ว่า ในสายตาของคนอื่นที่มองเป็นเช่นไร ผู้ชายที่มองเป็นแบบไหน และยิ่งสายตาจากชายที่รักเธอ เขามองด้วยสายตายังไง เขาไม่รู้หรอกว่าเสื้อผ้าจะสวยงามปานใด เพราะเขาอยากจะชิมแค่ตัวเธอเท่านั้น เมื่อเวลามันอีกนานกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม นางเอกก็ต้องช่วยไม่ให้เขาตบะแตก เมื่อถึงเวลาที่ใช่ พระเอกก็จะไม่ห้ามปรามเลย การให้เหตุผลของพระเอก เรียกว่าเป็นการสอนที่ถูกมากค่ะ ไม่ห้ามแบบไม่บอกที่มาที่ไป ด้วยคำว่าพี่ไม่ชอบอะไรทำนองนั้น
อาจจะไม่ใช่นิยายแนวดราม่า น้ำตานอง พระเอก นางเอกผิดใจกันตลอดเวลา ตรงกันข้ามรักกันสุดๆ แต่ไม่รู้สึกว่ามันเรื่อยๆ ไม่มีอะไรแต่เพราะลุ้นประเด็นอื่นค่ะ คืออยากรู้ความจริงไวๆว่าเกิดอะไรขึ้น เลยยิ่งอ่านยิ่งลุ้นมาก
รวมทั้งนิยายก็ยังสอนเรื่องหลักศาสนาแบบง่ายๆ ไม่ต้องใช้คำสอนอะไรให้ยุ่งยาก ต้องมานั่งแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ ซึ่งนี้ก็คือสไตล์แบบคุณศรีสุรางค์เล่าแทรกไว้อย่างแยบยล เช่นมนุษย์เรามีชีวิตที่แสนสั้น เราไม่รู้หรอกว่าพรุ่งนี้เราจะยังมีลมหายใจอีกไหม ถ้าในวันนี้เรายังมีโอกาสจะได้รักใคร ก็จงทำดีกับเขามากๆ
หรือเราคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ จนหลงลืมไปว่าแท้จริง เราเป็นเพียงฝุ่นธุลีที่แสนเล็กในจักรวาล วิทยาศาสตร์และความเจริญอาจจะก้าวไปแสนไกล มนุษย์อาจจะมีอำนาจจนคิดว่าเป็นพระเจ้า ลิขิตชีวิตใคร สร้างใคร หยิบยื่นความเป็น ความตายให้ใครได้ แต่สุขอื่นเหนือสิ่งใดคือใจเรา หากเรามีใจที่เต็มเปี่ยมด้วยความดี ที่วิทยาศาสตร์ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าบุญบาปจะมีจริงหรือไม่ แต่มันยั่งยืนและมั่นคงกว่าในความรู้สึกแห่งความเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ แล้วเราจะไขว่คว้าหาในสิ่งที่ไกลตัวไปทำไมกัน ข้อคิดง่ายๆ ที่อ่านแล้วต้องบอกว่าใช่เลยค่ะ การเป็นคนแบบเต็มคนก็แค่เพียงเท่านี้เอง
เริ่มด้วยความบ้านิยายแนวหวานรักอะไรแบบนั้น แต่จบด้วยความรู้สึกไปทางธรรม แต่มันไปด้วยกันได้จริงๆ อ่านแล้วอิ่มทั้งในเรื่องความรักระหว่างพระเอก นางเอก รู้สึกยินดีและแอบอยากเป็นนางเอก แต่ก็เต็มอิ่มในความคิดของทั้งสองคนที่ไม่ได้เพียบพร้อมในเรื่องทางกาย ฐานนะเท่านั้น แต่เรื่องทางใจก็ไม่ต่างกัน สมกับที่บอกว่าคนมีศีลเสมอกัน ก็ย่อมเป็นที่รักของกันและกันนะคะ
สำหรับใครที่ไม่คุ้นชื่อของคุณศรีสุรางค์เพราะนานๆมาที อยากลองแนะนำให้อ่านค่ะ ไม่ได้อ่านยากซับซ้อนหรือว่าต้องปีนบันไดอ่าน มีความหวานในแบบแนวนิยายรักอยู่เสมอ ส่วนใครเป็นแฟนประจำที่รอคอยกันอยู่ ก็ต้องบอกว่าเล่มนี้ก็ยังคงพลาดไม่ได้ค่ะ ความหวานของพระเอกอยู่ในระดับไหน บอกยากจริงๆ เพราะพระเอกของคุณศรีสุรางค์เขาหวานกันทุกคน ไม่มีน้อยไปกว่าใครเลยจริงๆ อย่าเอามาเทียบกันดีกว่า แต่ตอนนี้รักคุณพี่รอยภพมากๆค่ะ และอีกคนที่รักเหมือนกันคือพี่เนด ผู้ชายแสนดีที่แอบน่าสงสาร แต่เขาเป็นอะไรทำให้ฟีน่าสงสารได้ต้องอ่านค่ะ
ตบท้ายว่า จบเล่มนี้แล้วก็ทำให้เกิดคำถามต่อไปว่า เมื่อไรเล่มถัดไปจะมากันหนอ แต่เมื่อรักและเป็นแฟนกันแล้วก็ต้องรอค่ะ นิยายดีๆ รอได้เสมอค่ะ แต่อย่าหายไปนานก็พอนะคะ