Bloggang.com : {P}a{T}t{Y} : โดน Tag -

โดน Tag -_-'

โดนคนดังแปะมา ฮี่ๆๆๆ

เลยต้องเอาความลับมาเปิดเผยซะหน่อย

อย่างแรกเลย

- มันเป็นเรื่องบังเอิญ

แม่เรามีพี่น้องก็หลายคนอยู่ แต่สามในหลายคนนั้นมีนามว่า

พจนีย์ พจนา และ พจมาร

เปล่านา ท่านทั้งสามเกิดก่อนบ้านทรายทองหลายปีเลยขอบอก หนึ่งในนั้นเกิดปีเดียวกะจารุนีด้วยล่ะ

ก็บอกแล้วว่ามันบังเอิญ

- เรื่องความกลัว

มีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่าเราโคตรกลัวความมืดเลย

แต่ถ้าหากว่าแบบ ตกเย็น ไฟดับ ไม่มีไปอยู่ได้นะ แค่ถ้าเปิดไฟอยู่แล้วอยู่ๆดับไปนี่ขวัญหายไปเลยขอบอก

รู้แล้วก็เหยียบไว้ล่ะ อย่าไปบอกใครนะ เสียชื่อสาวห้าวหมด

- เรื่องราวสมัยเด็กๆ

ตอนเด็กๆเราซ่ามากเลย มีเรื่องตบดีกับเพื่อนๆแทบทุกวัน ต่อยกันกลางตลาดก็เคยมาแล้ว (หนูๆอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะจ้ะ)

ขนาดมาแคนาดาแล้วยังซ่าไม่เลิก โดนเพื่อนในห้องแกล้งทำกล่องดินสอตกลงพื้น ดินสอปากกากระจายหมด ข้าพเจ้าเขวี้ยงกล่องให้มันเลย เรียกมาเก็บ (ภาษาฝรั่งเศสก็ใช้่งาสจะเก่ง แต่ก็เรียกมันมาเก็บได้ก็แล้วกันน่า) อีกวันนึง กำลังทำคอมพิวเตอร์อยู่ ไอ้คนเดียวกันนี่แหล่ะ เดินมาถึงมากด enter แล้วจ้อมูลมันถูกส่งไปเลย ข้าพเจ้าก็ไม่ได้รอช้าคว้าเก้าอี้ส่งตาม นึกๆแล้วก็ไม่น่าเชื่อ มีเรื่องกะคนอเมริกาใต้ ไม่เป็นศพไปซะตั้งแต่ยังไม่สิบห้า

- เรื่องความเปิ่น

เมื่อปี 1996 หน้าหนาวปีนั้นที่ Montreal เจอกับพายุน้ำแข็ง ไฟดับเกือบทั้งเมือง (ถ้าจำไม่ผิด มีเสาไฟฟ้าอยู่สิบสองต้น โดนน้ำแข็งถล่มลงมาสิบ เหลือสอง) ปรกคืเราไม่ใช่คนตื่นเช้าอยู่แล้ว ยิ่งนาฬิกาปลุกไม่ทำงานนี่ยิ่งหลับอร่อย เช้านั้น วันแรกของพายุน้ำแข็ง (ไฟเริ่มดับตั้งแต่ทุ่มนึงของคืนก่อนแล้วล่ะ) ไอ้เราไำม่ได้ติดตามข่าวคราวกะเค้าเล้ย ตื่นมาเก้าโมงครึ่ง ตายหอง มีสอบตอนเก้าโมงที่หว่า รีบแปรงฟัน (หน้าแทบไม่ได้ล้างเพราะน้ำเย็นมาก เครื่องทำน้ำอุ่นก็ดับ) โบกแท็กซี่ไปโรงเรียน พอไปถึง เฮ้ยทำไมเงียบ ที่ไหนได้ โรงเรียนปิดคขอรับ

แท็กซี่ก็ไม่บอกนะว่าวันนี้โรงเรียนทุกแห่งปิดหมด ใจร้าย เสียตังค์สิบเหรียญค่าแท็กซี่ไม่เท่าไหร่ แต่เสียเวลานอนนี่สุดเจ็บใจ

- ของกิน

กระเทียม กับทุเรียน เป็นของกินที่เกลียดที่สุดเลย

ตอนเด็กๆกินข้าวผัดนะ เคี้ยวถูกกระเทียม อ้วกแตกกลัวข้าวผัดไปหลายมื้อ กินส้มตำถ้าใส่กระเทียมมานี่หมดอารมณ์กินไปเลย พอหันมากินเจ พืชห้าชนิดที่เค้าห้ามๆข้าพเจ้าก็สาปส่งไปได้อย่างไม่ลังเล

ส่วนทุเรียนเหรอ ปัจจุบันนี้ก็ยังไม่ชอบ คุณน้าพจมารเคยมาเยี่ยมที่อพาร์ตเม้น น้าท่านเกิดอยากกินทุเรียน ก็เลยซื้อมา ขอบอกก่อนว่าวันนั้น อากาศข้างนอกติดลบเกินสิบ คุณน้่าสุดที่รักท่านยืนกินทุเรียนที่ระเบียง

เอาน่า เค้ารู้ว่าเราไม่ชอบ

หมดแล้วมั้ง ความลับที่ไม่ค่อยจะลับเท่าไหร่ห้าอย่าง

เดี๋ยวนึกก่อนว่าจะแปะใครต่อดี ฮี่ๆๆ

Create Date : 16 มกราคม 2550

Last Update : 16 มกราคม 2550 6:14:41 น.

11 comments

Counter : 481 Pageviews.

หุๆๆ ... แอบมาอ่านคนแรกเลยนะเนี่ย ... โอ้โห ... ชื่อคุณแม่คุณน้า เท่มากค่ะ ... สงสัยบ้านทรายทองจะเลียนแบบนะเนี่ย ... แล้วแม่ตั้งชื่อแพท แนวๆ นี้ด้วยปะเนี่ย

กลัวความมืดด้วยเหรอ ... หุๆๆ จะจำไว้ (เสียชื่อสาวห้าวจริงๆ ด้วยนะเนี่ย)

แพทเนี่ย ซ่าจริงๆ ด้วย (อย่างที่เราคิดไว้เลย) ... แต่ไม่คิดว่าจะซ่าขนาดนี้ -_-" ขนาดเอาเก้าอี้เขวี้ยงเลยเหรอ ... ขอคาระวะเลย

ขำเรื่องสอบ ... ถ้าเป็นเราคงจะอกสั่นขวัญแขวนเหมือนกันนะ .. แต่แทกซี่ก็ใจร้ายจริงๆ ด้วย (สงสัยอยากได้เงิน)

โห ขนาดให้คุณน้าต้องออกไปกินข้างนอกเลยเหรอจ๊ะ เข้มงวดจังเลยนะ ... ส่วนคุณน้านี่ก็อยากกินจังเลยนะ -_-" ทนกินได้ด้วย

อิๆๆ ... สาวห้าวเจงๆ ด้วย ... ห้าวแต่ดันกลัวความมืด -_-'

ขอบคุณมากนะจ๊ะ ... ที่เล่นด้วยกะเรา ... อย่าลืมเอาไปโบ้ยให้คนอื่นต่ออีกนะ

โดย: Phoebe Buffay

วันที่: 16 มกราคม 2550 เวลา:7:55:04 น.

เด๋วส่งทุเรียนกะกระเทียมไปให้ อิอิ

โดย: หัวใจสีชมพู

วันที่: 16 มกราคม 2550 เวลา:10:46:15 น.

แก้ข่าวหน่อยจ้า วันนั้นที่คุณน้่าสว่างวงศ์ท่านหอบทุเรียนออกไปกินที่ระเบียงแพทไม่ได้อยู่บ้านนา แพทไปทำงาน แม่กับน้าไปตลาดจีนแล้วน้าเห็นทุเรียนเลยอยากกิน

พอแพทกลับบ้านก็ไม่รู้หรอก แต่บ่นๆว่าเหมือนได้กลิ่นทุเรียน คุณน้าท่านเลยบอก อะไรวะ อุตส่าห์หอบไปยืนกินข้างนอก หนาวก็หนาวยังจะได้กลิ่นอีก (ขนาดเค้าทำลายหลักฐานหมดแล้วนะ เม็ดก็เอาไปทิ้งแล้ว)

ส่วนเรื่องเก้าอี้ ยังไม่ทันเขวี้ยงอ่ะจ้ะ ครูมาคว้าไปก่อน โดนทำโทษทั้งสองคนแหล่ะ โดนกักบริเวรหลังเลิกเรียนน่ะ แต่แพทไม่สน เดินออกมาเลย ไม่ผิดนี่หว่า ครูห้ามไม่ทัน แต่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรในวันรุ่งขึ้น คงรู้มั้งแพทไม่ไปหาเรื่องใครก่อนอยู่แล้ว