Bloggang.com : {P}a{T}t{Y} : เลี้ยงแล้วก็เลยรัก เพราะรักก็เลยเลี้ยง

เลี้ยงแล้วก็เลยรัก เพราะรักก็เลยเลี้ยง

วันนี้ตื่นขึ้นมาก็เจอไข่แมวแต่เช้า

ก็รู้สึกหมอนมันยวบๆไงเลยลืมตาขึ้นมาดูว่าใครวะมากดหมอน ที่ไหนได้ ไอ้เจ้าอาทิตย์อุทัยมันกำลังขืนสองขาหลังอยู่บนหมอนเรา (เวลาพิมพ์ต้องระวังมากๆ น กับ ย ดันอนู่เอ้ยอยู่ใกล้กัน) ส่วนสองขาหน้ากำลังเกาะหน้าต่างดูนก พอเราลืมตามาปั้บสิ่งที่เห็นในรุ่งอรุณแรกของวันใหม่คือไข่พระอาทิตย์

ก็มานึกๆดูว่านี่เรารักมันนะเนี่ยเลยเห็นว่ามันน่ารัก

วันนี้ก็เลยว่าจะมาเล่าสู่กันฟังเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงทั้งหมดที่ยังมีและเคยมี

เริ่มตั้งแต่เด็กๆเลย (โห ย้อนวัยหลายปีเลยนะเนี่ย)

ก็มีแมวที่ไหนไม่รู้ อยู่ๆมันเดินเข้ามาในบ้าน กำลังท้อง แล้วมาคลอดลูกเอาไว้สามตัว น่ารักมากๆ เรากะน้องๆก็จองเลย ตัวนี้ของเรา ตัวนั้นของน้อง แบ่งกัน สามตัว สามคน (น้องอีกสองคนยังเล็กเกินกว่าที่จะมาแย่งด้วย ฮี่ๆๆ)

เราก็ตั้งชื่อแมวเราซะน่ารักว่าเจ้าน้ำพุ เป็นแมวสามสีน่ารักมากๆ เราไปไหนมันก็ตาม ขนาดเข้าห้องน้ำมันยังมานั่งรอหน้าห้องน้ำ

รักมันมากๆเลยขอบอก

ตอนเด็กๆก็มีค่าขนม ไอ้เราก็เจียดเงินค่าขนมที่มีอยู่น้อยนิดแทบจะไม่พอกินหนมไปซื้ออาหารแมว (สำหรับเด็กก็แพงนา) พอกลับบ้านก็มาเปิดให้เจ้าน้ำพุกิน นึกย้อนไปแล้วก็มารู้สึกผิด เพราะอีกสองตัวแมวน้องเราน่ะ (แบ่งกันแล้วไง) มันจะมากินมั่งเราไม่ยอมให้มันมาแย่งเจ้าน้ำพุกิน (ทำไมเราใจร้ายอย่างนี้วะ?

)

แล้วยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปอีกเมื่อหนึ่งในสองตัวนั่นถูกรถชนตายในไม่กี่วันหลังจากนั้น

ส่วนอีกตัวก็หนีออกจากบ้าน (มันคงนึกว่าเราไม่รักมัน แต่เราก็ลำเอียงจริงๆ) ตัวเดียวที่เหลืออยู่ (แม่มันพอหลังจากลูกหย่านมแล้วก็ทิ้งลูกไว้ในบ้านเรานั่นล่ะ) คือตัวที่เรารัก แล้ววันนึงขณะที่เรานอนอยู่บนเตียงผ้าใบ มันก็มานองบนพุงพลุ้ยๆของเราเหมือนปรกติ แต่เจ้ากรรม ข้างหน้าบ้านดันมีหมากัดกัน ไอ้เจ้าน้ำพุ นึกไงไม่รู้ วิ่งออกไปดู แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เห็นมันอีกเลย นึกแล้วก็เศร้า

พอหลังจากเจ้าน้ำพุหายไป แม่มันก็กลับมาเพื่อขอขมา พร้อมกับลูกในท้อง (หยั่งกะนิยาย) แต่น่าเสียดาย มันโดนรถชนตายหน้าซอยบ้านเรานี่แหล่ะ ลูกในท้องยังดิ้นอยู่เลยตอนเราไปเห็น แต่ด้วยความเป็นเด็ก เราไม่รู้จะทำยังไงกับมัน ได้แต่นั่งร้องให้ ผู้ใหญ่แถวๆนั้นแต่ละคนก็เห็นว่าธุระไม่ใช่ จนลูกมันหยุดดิ้น ถ้าจำไม่ผิด พ่อเราเป็นคนเอามันไปฝัง น่าสงสารจัง

หลังจากนั้นก็ไม่ไ้ด้เลี้ยงอะไรอีก จนมีคนเอางูมาให้ เป็นงูเขียวปากจิ้งจก ไอ้เราก็เลี้ยงไว้ ไปถอนหญ้ามาใส่ตะกร้า ก็คิดว่ามันกินหญ้าอ่ะ แต่งูเราก็ผอมๆ ไม่เห็นมันกินหญ้่าที่เอามาให้เลย แม่บอกว่าสงสารมัน ปล่อยมันไปเหอะ เลยปล่อยมันตรงต้นไม้ข้างบ้านนั่นแหล่ะ ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไง

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ไปเดินจตุจักรกับแม่แล้วก็คุณอาเพื่อนแม่ เห็นลูกหมาสามตัวอยู่ในกรงกำลังเล่นกัน น่ารักมากๆ ไอ้เราก็อยากได้ลูกหมา ก็ตื้อจนได้มาทั้งสามตัว เอามาก็เล่นเป็นเลี้ยงไม่เป็นเหมือนเดิม แม่เราต้องเป็นคนให้ข้าวให้น้ำ แล้ววันนึงหมาตัวนึงก็ป่วย ตอนกลางคืนอึออกมาเหลวๆ เหม็นคลุ้งบ้านไปหมด เราก็รู้แค่มันไม่สบาย ก็ไม่ได้ไปสนใจ คิดแต่ว่าเดี๋ยวมันก็หาย แต่พอกลับจากโรงเรียนมันก็นอนตัวแข็งซะแล้ว

แม่เลยบอกว่าอีกสองตัวที่เหลือ ให้เค้าไปเถอะนะ เอามาแล้วเลี้ยงมันได้ไม่ดี แม่เองก็ไม่มีเวลาดูแล ก็เลยให้เค้าไป แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้มีสัตว์เลี้ยงอีกเลย

จนกระทั่งมาเมืองนอก เห็นไอ้นู่นก็อยากเลี้ยง ไอ้นี่ก็อยากเลี้ยง แต่พอมานึกถึงหมาที่ตายก็ไม่กล้าซื้ออะไรมาเลี้ยงหรอก แต่แล้ววันหนึ่ง ก็มีนกกระตั้วบินเข้าบ้านมา อยู่ๆมันก็บินเข้ามา ก็เลยขอแม่เลี้ยงไว้
หลังจากนั้น ต่อมอยากเลี้ยงก็งอกเงยขึ้นมาอีก

หลังจากนั้นเลยมี
- นกกระตั้ว 4 ตัว
- หนูแฮมเตอร์ 21 ตัว
- ปลาน้ำจืดสารพัดชนิด

ปัจจุบันก็มีปลาทอง 6 ตัว
แล้วก็แมวอีก 7 ตัว แต่เอาไว้วันหลังมาเล่าใหม่ วันนี้เริ่มเมื่อยแล้ว