Bloggang.com : คืนฝันปีศาจน้อย : อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคเรียงฝัน..ตอนวางแผนเที่ยววันสงกรานต์

อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคเรียงฝัน..ตอนวางแผนเที่ยววันสงกรานต์

วันที่ 10 เม.ย.ตอนเย็น..

หลังจากเลิกงานแล้ว..พวกเราก็มานั่งคุยกันในออฟฟิศ..

เราก็ถามเจ้านะกับเจ้าพัน..ถึงโปรแกรมวันหยุดยาวของพวกเรา..

“สงกรานต์นี้พวกเราจะไปเที่ยวไหนกันดี..

หยุดตั้งหลายวัน..ไปค้างคืนที่ชะอำไหม”..

“ชั้นว่าไปเที่ยวเชียงใหม่คงจะดีเหมือนกันเนอะ..ไปแอ่วสาวเหนือกัน”..

เจ้านะมันคงเบื่อทะเลแล้วมั๊ง..มันจึงค้านเรา..

“อ้าว..นี่แกคิดจะไม่ชวนน้องนัทไปด้วยรึ”..

“เจ้าบ้า..ไปไกลๆแบบนั้นใครเขาจะให้ลูกสาวไปด้วยเล่าวะ”..

“เออ..นั่นสิเนอะ..

แต่ชั้นว่าไปชะอำดีกว่านา..น้องนัทจะได้ไปเที่ยวด้วยกันได้”..

อืม..เราเคยเขียนเรื่องของน้องนัท..

แต่ว่าตอนนี้..ไม่รู้ว่าต้นฉบับมันหายไปไหนแล้วสิ..

งั้น..เอาแค่ประวัติย่อๆก็แล้วกันนะ..

บ้านน้องนัทอยู่ใกล้บ้านของเจ้าพัน..

และทั้งสองบ้านนี่ก็สนิทกันมากด้วยสิ..

ดังนั้น..พ่อแม่ของน้องนัทก็เลยรักเจ้าพันมาก..

เรียกว่ารักเหมือนลูกเลยล่ะ..เจ้าพันเล่าให้เราฟังว่า..

น้องนัทนั้นได้ไปอยู่กับยาย..ตั้งแต่จบชั้นประถมหก..

เพราะตอนนั้น..ยายของเขากำลังป่วยเป็นโรคคนแก่..

แม่ของน้องนัท..จึงส่งน้องนัทไปอยู่เป็นเพื่อนยาย..พอยายเสีย..

น้องนัทก็กลับมาอยู่บ้านเหมือนเดิม..ตอนที่น้องนัทกลับมาอยู่บ้านนั้น..

หลังจากที่พวกเราไปทำงานกับลุงของเจ้าพันปีกว่าๆ..

ก่อนหน้านั้นเราก็ไม่เคยเจอน้องนัทเลย..

เราเจอกัน..ตอนที่น้องนัทกลับมาอยู่บ้านแล้ว..

และเจ้านะก็ตามจีบน้องนัท..จนน้องนัทใจอ่อนยอมเป็นแฟนเจ้านะ..มั๊ง..

เวลาเราไปเที่ยวค้างคืนกัน..ถ้ามีเจ้าพันไปด้วย..

พ่อแม่ของน้องนัทจึงจะยอมให้น้องนัทไป..

ถ้าไม่มีเจ้าพันไปด้วย..ก็..อด..

หมายความว่า..พวกเราไม่กล้าชวนน่ะ..

ก็อย่างที่เราบอกแหล่ะว่า..พ่อแม่ของน้องนัทรักเจ้าพันเหมือนลูก..

แล้วเจ้าพันก็ทำตัวดี..เหมือนกับเป็นพี่ชายของน้องนัท..

พ่อแม่เขาถึงวางใจ..ให้ไปไหนมาไหนด้วยกันได้..

ดังนั้น..ก็อย่าแปลกใจเลย..

ถ้าหากว่าในกลุ่มของพวกเรา..จะมีน้องนัทเข้ามาแทรกบ้าง..

ในขณะที่เรากับเจ้านะ..ยังหาข้อสรุปไม่ได้นั่นเอง..

เจ้าพันก็เอ่ยขึ้นว่า..“สงกรานต์นี้..เราว่าจะกลับบ้าน”..

“บ้านไหนรึ”..งืมๆ..เจ้าพันมันมีสองบ้านอ่ะ..

คือบ้านที่จังหวัดสมุทรสาคร..

กับบ้านที่จังหวัดกาญจนบุรี..

“ที่เมืองกาญจน์น่ะ..คิดถึงแม่กับน้อง”..

“เออ..ดีเหมือนกันเนอะ..

เปลี่ยนโปรแกรมไปล่องแพกันดีกว่าไหมเจ้านะ”..

“ดีสิ..ชั้นก็ยังไม่เคยล่องแพเหมือนกัน”..

“งั้นตกลงไปบ้านเจ้าพัน..แกจะไปวันไหนรึ”..

“วันที่สิบเอ็ด”..

“โห..พรุ่งนี้รึ..แกจะออกกี่โมง”..

“ออกสักเก้าโมงดีกว่า..ไปถึงก็คงประมาณเที่ยง”..

“เออ..งั้นชั้นไปบ้านน้องนัทก่อนนะ..

แล้วพรุ่งนี้..พวกแกเข้าไปรับชั้นกับน้องนัทด้วย”..

“แกเอารถใหญ่ไปสิ..พรุ่งนี้ก็รับน้องนัทมาด้วย..เราจะได้ออกสายสุพรรณกัน”..

“ไม่เอาหรอก..รถคันใหญ่มันวิ่งช้าไม่ทันใจ..แมงกระไซค์ของชั้นดีกว่า..วิ่งเร็วดี”..

“เอาเถอะน่า..แกเอารถใหญ่ไป..แล้วพรุ่งนี้เช้าก็รับน้องนัทมาด้วย”..

“ไม่เอา..ชั้นจะไปแมงกระไซค์..

พรุ่งนี้แกก็ค่อยเข้าไปรับชั้นที่บ้านน้องนัท..ชั้นจะไปคอยแกที่นั่น”..

“เออ..ช่างมันเถอะวะเจ้าพัน..

แกยิ่งชวนมันเถียง..มันก็จะยิ่งช้า..นี่จะมืดแล้วนา..

ว่าแต่..แกจะกินข้าวก่อนหรือเปล่าวะเจ้านะ”..

“ไม่ล่ะ..ชั้นโทรไปบอกน้องนัทแล้วว่าจะไปกินข้าวด้วย”..

“เออๆ..เพื่อนเรา..ให้มันได้อย่างนี้..พอมีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนเลยนะ”..

“เจ้าบ้า..ชั้นทิ้งพวกแกที่ไหน..อาทิตย์หนึ่งชั้นอยู่กับพวกแกตั้งห้าวัน..

ขอแค่ไปอยู่กับแฟนแค่อาทิตย์ละสองวัน..ทำเป็นบ่นเป็นตาแก่ไปได้”..

“เออๆ..ไปเถอะ..เดี๋ยวจะมืดเสียก่อน..แกขับรถช้าๆล่ะ”..

“ฮูย..ชั้นไม่เคยขับเกินไมล์สักที”..

ดู..ดูมันพูด..เจ้าบ้า..มีใครเขาขับรถเกินไมล์กันได้บ้างล่ะ..

อย่างเต็มที่..ก็แค่สุดไมล์เท่านั้น..

มันพูดน่าทุบนะ..แต่ปล่อยมันเหอะ..เพราะมันตัวใหญ่กว่าเราอ่ะ..

เออ..มีโครงการแล้ว..ลองชวนยายตัวร้ายไปด้วยดีกว่า..คิดแล้วเราก็โทรยายตัวร้ายเลย..

“1โหล 2โหล 3โหล..ยายบ๊องอยู่หรือเปล่า”..

“อยู่สิ..ถ้าไม่อยู่แล้วจะรับโทรศัพท์ได้รึ..

ว่าแต่นายมีอะไรรึ..ถึงได้โทรมาตอนมืดอย่างนี้”..

“มีสิ..สงกรานต์นี้เธอไปเที่ยวไหนหรือเปล่า”..

“ไม่ได้ไปเที่ยวไหนหรอก..พ่อกับแม่จะพาไปทำบุญที่วัด”..

“ว้า..งั้นเธอก็ไปไม่ได้น่ะสิ”..

“นายจะชวนชั้นไปไหน”..

“ไปบ้านเจ้าพันที่เมืองกาญจน์..

พวกเราจะไปล่องแพกัน..ว่าจะชวนเธอไปด้วย”..

“นายนี่..ชอบใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย”..

“แหม..เธออย่าบ่นได้ป่ะ..นี่พวกเราไม่ได้เที่ยวกันมาตั้งหลายเดือนแล้วนา”..

“อ้อ..แล้วพวกนายเตรียมตัวสมัครเรียนหรือยัง”..

“ยังเลยสิ..แต่เราลองถามดูแล้ว..เขาว่าปลายเดือนนี้ถึงจะเปิดรับสมัคร”..

“ดีแล้วล่ะ..พวกนายไปเที่ยวกันให้สนุกเถอะ..กลับมาจะได้ตั้งใจเรียน”..

“ฮูย..เราไม่ใช่เด็กนะ..จะต้องเอาของมาล่อด้วย”..

“ใช่..นายไม่ใช่เด็ก..แต่นายก็ยังไม่โตเหมือนกัน”..

กำ..ยายตัวร้ายพูดถึงอะไร..เรางงจริงๆนะนี่..

“เอาเถอะๆ..เธอไม่ไปก็ไม่เป็นไร..

เดี๋ยวถ้าเราเจอของที่ระลึกสวยๆ..เราจะซื้อไปฝาก”..

“อืม..ขอบใจล่วงหน้าก็แล้วกัน..แต่ว่านายอย่าซื้อของแพงๆมานะ..

ถ้าซื้อมา..ชั้นจะไม่รับของนาย”..

“เรารู้แล้วน่า”..

อืม..จริงๆแล้ว..เราก็ไม่ได้เจอยายตัวร้ายตั้งหลายเดือนแล้วสิ..

ตั้งแต่ย้ายไซน์งานใหม่..

ชักคิดถึงแฮะ..คงต้องหาของฝากให้ได้..เราจะได้มีข้ออ้างไปหาเธอ..

“แกโทรไปหาใครรึ”..ฮูย..เจ้าพันมาทำลายความฝันของเราเสียได้..

“หายายบ๊องน่ะ”..

“แกชวนน้องดาวไปเที่ยวด้วยหรือไง”..

“อืม..ชั้นจะชวนไปเป็นเพื่อนกับน้องนัท..

แต่ยายบ๊องไปไม่ได้..ลุงกับป้าเขาจะไปทำบุญกัน”..

“ถึงน้องดาวจะว่าง..คุณลุงคุณป้า..เขาคงไม่ให้กับพวกเราด้วยหรอก”..

“ทำไมล่ะ..

“ก็เขาไม่ได้สนิทกับเรา..เหมือนคุณพ่อคุณแม่น้องนัทน่ะสิ”..

“เออ..นั่นสิเนอะ..งั้นมากินข้าวกันดีกว่า..ชั้นหิวแล้วสิ”..

หลังจากเสร็จอาหารมื้อนั้น..เราและเจ้าพันก็มานั่งดูข่าวกันสักพัก..

เราก็ลุกไปอาบน้ำ..เตรียมจะนอนแล้ว..เพราะว่าปกติเราจะนอนไม่เกินห้าทุ่ม..

ถ้าเกินกว่านั้น..ตอนเช้าก็ต้องมีการทดเวลาบาดเจ็บกันนิดหน่อย..

อาบน้ำเสร็จเราก็เข้าห้องนอน..เอาหนังสือเรียนมาดูนิดหน่อยพอให้ง่วงอ่ะ..

เราเคยบอกแล้วไงว่าตอนเช้ามืดเราไม่ค่อยตื่น..

ส่วนมากจะตื่นตอนหกโมงสิ..

แต่ว่าเจ้านะกับเจ้าพัน..มันตื่นมาดูหนังสือตอนเช้ามืดได้..

เราก็เลยต้องหาเวลาว่างตอนก่อนนอน..ดูหนังสือเสียหน่อย..

ไม่อย่างนั้นเราถูกเพื่อนๆทิ้งห่างแน่ๆสิ..

พอดูหนังสือสักพัก..ตามันเริ่มจะตี่ลงเรื่อยๆสิ..ไม่ไหวๆ..นอนดีกว่า..

ขอขอบคุณเฉดสีอักษรสวยๆจากบล๊อกคุณป้ามดด้วยนะขอรับ

อดีต..อนาคต..ปัจจุบัน..สิ่งไหนสำคัญกว่ากันหรือ