Bloggang.com : คืนฝันปีศาจน้อย : อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคเรียงฝัน..ตอนครั้งสุดท้าย

อยากให้รู้ว่าคิดถึง..ภาคเรียงฝัน..ตอนครั้งสุดท้าย

งืมๆ..ผลสรุปว่าเจ้าพันจัดการได้ตามเคย..

โดยมันตามคุณพ่อคุณแม่ของน้องนัทมาช่วยพูด..

พร้อมทั้งมอบเงินที่เขาช่วยมาทั้งหมดให้ไป..

เออ..ดี..พวกเราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปส่งธนาณัติให้..

ตาคนที่มานี่เป็นลุงของเจ้านะ..เป็นพี่ชายของพ่อเจ้านะน่ะ..

พอเจ้าพันถามถึงพ่อแม่ของเจ้านะ..

เขาก็ตอบว่า..พ่อแม่จะไม่มางานเผาศพลูก..

เพราะว่าจะทำให้ลูกตายก่อนพ่อแม่..

โห..นี่เขาไปเอาความคิดอย่างนี้มาจากไหนกันนิ..

ไร้สาระสิ้นดีเลย..จริงๆนะ..ถ้าเป็นอย่างนั้น..

ถ้าครอบครัวไหมมีแต่พ่อแม่ลูก..ไม่มีญาติอื่นๆเลย..

อย่างนั้นไม่ต้องทิ้งให้ศพลูกเน่าคาบ้านหรอกรึ..

น่าขันเนอะ..เออ..เจ้านะ..ชั้นเผาญาติแกแล้วนา..

แต่ว่า..มันไหม้ไม่หมดหรอก..

เพราะว่า..ตั้งแต่ชั้นเขียนเรื่องของพวกเรา..

ชั้นไม่เคยเอ่ยชื่อหรือนามสกุลจริงของพวกเราเลยนา..

แต่ว่า..ถ้าหากญาติของแก..จะเข้ามาอ่านเจอ..

เขาก็คงจะสะดุ้งหรอกเนอะ..งืมๆ..แต่จะว่าไปแล้ว..

งานศพของเจ้านะก็จัดใหญ่พอสมควรนา..

เพราะว่ามีทั้ง ส.ส. ทั้งนายกอ.บ.ต.ทั้งกำนันมาในงานด้วยสิ..

เฮอะ..ถ้าปล่อยให้พวกเขาทำกันเอง..จะได้ถึงขนาดนี้หรือเปล่า..

นี่ไม่ได้คุยนา..แต่เป็นเพราะคุณลุงของเจ้าพันกว้างขวางรู้จักคนมากสิ..

เออ..เจ้านะ..ขอชั้นเติมฟืนหน่อยนา..

เผื่อญาติของแกจะเหลือน้อยๆหน่อยอ่ะ..

พอถึงเวลา..ก็มีพระมาเทศน์หนึ่งกัณฑ์..

เสร็จแล้วก็มีพระมาสวดมาติกา..

พอถึงเวลาที่กำหนดไว้..ก็มีการทอดผ้าบังสุกุลด้วย..

เรียกว่าพิธีของงานศพทุกอย่าง..พวกเราทำไม่ขาดเลยสิ..

เหตุผลน่ะรึ..ก็เพราะพวกเราอยากให้เจ้านะได้รับผลบุญเต็มที่ไงล่ะ..

แต่ว่า..พอถึงเวลาเผาจริงๆ..กลับเกิดเรื่องขึ้นจนได้..

เรื่องอะไรน่ะรึ..ก็เกิดมีคนเป่าปี่หน้าศพของเจ้านะน่ะสิ..

ทั้งคุณแม่ของน้องนัททั้งน้องนัท..

ทั้งคุณป้าเจ้าของห้องเช่าที่เรากับเจ้านะเช่าประจำอยู่..

และคนที่สนิทกับพวกเราอีกหลายๆคน..แข่งกันเป่าปี่เลย..

มันเลยทำให้เรากับเจ้าพันพลอยตาแดงๆไปด้วย..

ไม่ได้แกล้งหรอกนา..น้ำตามันไหลจริงๆสิ..

ขนาดยายตัวร้ายว่าใจแข็งแล้วนา..

ยังอดตาแดงๆด้วยไม่ได้เลยอ่ะ..

บรรยากาศมันน่าเศร้าจริงๆ..ขอบอก..

หลังจากวันเผาเจ้าผ่านไป..

วันรุ่งขึ้นพวกเราก็ได้ทำบุญครบรอบเจ็ดวันให้เจ้านะ..

โดยการถวายภัตราหารเช้าและเพลแก่พระและสามเณรหมดทั้งวัดเลย..

งืมๆ..ทำไมพวกเราถึงต้องถวายทั้งเช้าและเพลรู้ไหม..

เพราะว่า..ถ้าเราถวายเช้าอย่างเดียว..

พอถึงเวลาเพล..พระก็จะลำบากเรื่องอาหารเพลไง..

เราเคยเจอมาหลายๆที่..เขาคงไม่ได้คิดถึงตรงนี้กันมั๊ง..

แต่ว่าเราเคยผ่านงานอย่างนี้มาก่อนสิ..ถึงได้รู้ไง..

หลังจากที่พระฉันเช้าเสร็จแล้ว..ต่อไปก็คือการบรรจุอัฐิของเจ้านะ..

ถ้าเราไม่บอก..คงไม่มีใครรู้ว่าเราพูดกับอัฐิของเจ้านะอย่างไร..

เราบอกว่า..

“เจ้านะ..แกไม่ต้องห่วงนะ..เรื่องความฝันของพวกเรา..

ชั้นกับเจ้าพันจะพยายามทำให้สำเร็จ..

แล้ววันไหนที่พวกชั้นทำสำเร็จ..

ชั้นจะถ่ายรูปเอามาไว้กับแก..ชั้นสัญญา”..

เศร้าไหมล่ะ..

ความฝันของพวกเรานั้นก็คือเปรียญธรรมเก้าประโยคไง..

มันเป็นความฝันที่พวกเราตั้งกันไว้..

ตั้งแต่เวลาทั้งพวกเรายังบวชเป็นเณรอยู่น่ะ..

ตอนที่พวกเราตั้งความฝันไว้นั้น..มีกันสามคน..

แต่ว่าตอนนี้..เหลือเรากับเจ้าพันแค่สองคนเท่านั้น..

น่าใจหายเหมือนกันสิ..

หลังจากที่ถวายภัตราหารเพลเสร็จเรียบร้อยแล้ว..

พวกเราก็ช่วยกันล้างถ้วยชามทั้งหมดส่งคืนวัด..

งืมๆ..กว่าจะเสร็จได้..บ่ายมากเลยสิ..

ขนาดช่วยกันตั้งหลายคนนา..

พอเสร็จเรียบร้อยหมดทุกอย่างพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน..

ลุงโชติ..ป้าสาย..ยายตัวร้าย..ทิตศักดิ์..

และพวกคนงานที่มาช่วยพากันกลับก่อน..

ส่วนเรากับเจ้าพันต้องอยู่ค้างที่บ้านของน้องนัทอีกหนึ่งคืน..

เพราะว่าคุณแม่ของน้องนัทยังไม่ยอมให้กลับ..

ก็อย่างที่เราเคยบอก..ว่านานๆพวกเราถึงจะได้กลับมาบ้านสักที..

แกคงคิดถึงมากเนอะ..

ขอขอบคุณเฉดสีอักษรสวยๆจากบล๊อกคุณป้ามดด้วยนะขอรับ

อดีต..อนาคต..ปัจจุบัน..สิ่งไหนสำคัญกว่ากันหรือ