หลั่งน้ำตา หน้ากางเขน .. ทั้งๆ ที่ได้งานดี ได้ทำงานที่ชอบ แต่ทำไมอะไรๆ มันจบลงแบบนี้ จบลงด้วยการแตกหักกับพี่ที่ทำงาน .. เป็นการทำงานที่ทำด้วยความพะอืดพะอมขมขื่น กับการตกเป็บเบี้ยล่าง และตระกร้อแห่ง "โปรเบชั่น" ที่ครอบปากเอาไว้ไม่ให้ตอบโต้อะไร ไม่สามารถระบายความรู้สึกได้ .. จนมันระเบิดออกไปด้วยการแตกหัก จบลงด้วยการกลับบ้านอย่างเพลียๆ ทุกคืน จบลงด้วยการเริ่มต้นวันใหม่ด้วยการหอบสังขารไร้วิญญาณมาทำงาน .. ด้วยสภาพที่ตาปรือ มึนหัว ง่วงเหงาหาวนอน ใบหน้าหม่อหมอง สิวขึ้นเต็มหน้า .. .. ผมนั่งทนรอตั้งนาน กว่าวันนึงๆ มันจะล่วงไป จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ .. มาจนถึงวันนี้ วันท้ายสัปดาห์ วันที่ได้เข้ามาในบ้านของพระเจ้า วันที่จะหาคำตอบจากพระองค์เสียที ว่าทำไมอะไรๆ มันเป็นแบบนี้ และผมควรทำอะไรต่อไปดี แล้วชั่วโมงนั้นสำคัญมาถึง เวลาที่ใครๆ เขาก็ลุกขึ้นยืน ร้องเพลงเร็ว ร่าเริง ปรบมือ .. แต่พอถึงช่วงเพลงช้าเท่านั้นล่ะ ก้อนแข็งๆ แห่งอารมณ์มันลอยขึ้นมาจุกที่คอหอย มันร้องเพลงไม่ออกเลยล่ะ ไม่รู้ทำไม .. ใครๆ เขาลุกขึ้นยืนร้องเพลงกัน แต่เราอยากนั่งๆๆ ไปนานๆ .. ความรู้สึกมันเหมือนเราเป็นเด็กเล็กๆ ที่เดินเข้าไปหาผู้ใหญ่ เหมือนลูกที่เขาไปหาพ่อ แล้วพยายามถามเขาว่า ทำไมอะไรๆ มันแย่แบบนี้ .. พ่อคับ ทำไมผมโง่หยั่งงี้ .. ผมโง่จริงๆ หรือ ผมไม่ดี ที่เข้ากับพวกเขาไม่ได้ หรือว่าเขากำลังเอาเปรียบผมอยู่ .. จากนี้ผมควรจะแก้ปัญหายังไงดี สารพัดคำถาม วนๆ เวียนๆ หลุดออกมาจากปาก และจากหัวใจ .. ห้วงเวลานั้น ผมไม่ได้รับคำตอบอะไร .. นอกจากการนั่งนิ่งๆ ก้มหน้า และหยดน้ำจำนวนมาก ที่มันไหล ไหล ไหล ออกมาจากดวงตาไม่ขาดสาย พร้อมกับเสียงสะอื้นเป็นพักๆ ระหว่างที่คนอื่นยังคงยืนร้องเพลงช้า ผมนั่งร้องไห้ ร้องๆๆ ร้องออกมาเรื่อยๆ ร้องเท่าไหร่ก็ไม่หายเครียด .. จนทุกอย่างจบลง .. พร้อมกับสัมผัสเบาๆ ของการตบไหล่จากพี่ที่นั่งข้างๆ "เอาทิชชู่อีกป่าว" เธอถามผม โดยที่ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าผมมีปัญหาอะไรมาก่อน ถึงร้องไห้มากมายขนาดนี้ .. "โอห์มเครียดเรื่องงานน่ะ .." .. ยิ่งตอบ น้ำตาก็จะไหลออกมาอีก ต้องรีบเอากระดาษเช็ดๆๆ อยู่เรื่อย สักพัก พี่ที่นั่งห่างๆ อีกฟากก็เดินเข้ามาถามว่า "มีอะไรให้พี่อธิษฐานเผื่อมั้ย" .. (สงสัยผมจะสะอื้นดังไปหน่อย ดังไกลถึงฝากข้างๆ) "อืม เครียดเรื่องงานคับ" "โธ่ อย่าไปเครียด อย่าไปทำเองสิ ฝากไว้กับพระเจ้านะ เราทำส่วนของเรา นอกนั้นฝากไว้กับพระเจ้าน๊า" .. คำตอบพร้อมสีหน้ายิ้มแย้มก็ตามมา ช่วงสุดท้าย กลายเป็นช่วงที่พี่ๆ ที่นั่งข้างเข้ามาจับมืออธิษฐานเผื่อ .. คนเกาหลีที่นั่งข้างหน้า ก็มาจับมือผมอธิษฐานด้วย ตลอดวันนี้ ผมไม่ได้รับคำตอบว่าควรจะ แก้ปัญหายังไง .. และปัญหาทั้งหมดเป็นเพราะอะไร แต่สิ่งที่ได้นั้นยิ่งใหญ่ และมีค่าไม่แพ้คำตอบที่ต้องการ คือ สิ่งที่พี่ๆ ที่นั่งรอบตัวได้ทำ มันเป็นยาขนานเอก ที่บรรเทาความบอบช้ำในจิตใจได้ดี ส่วนจะแก้ปัญหาอย่างไร คงต้องค้นหาคำตอบกันต่อไป ปล. น่าอายจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ออกมา กลางห้องนมัสการ ..   Create Date : 09 กรกฎาคม 2549 12 comments Last Update : 9 กรกฎาคม 2549 21:17:14 น. Counter : 793 Pageviews. Share Tweet

การร้องไห้เป็นการชำระล้างสิ่งไม่ดีออกไปกับน้ำตา รู้สึกดีขึ้นรึยังคะ   โดย: Little Detective 9 กรกฎาคม 2549 21:28:46 น.

ยังไม่จบซักหน่อย เพิ่งเริ่มต้นเองนะ ยังมีปัญหาอีกตั้งเยอะแยะที่ใหญ่กว่านี้ ค่อยๆ ทำแบบทดสอบไปเรื่อยๆ นะน้องโอห์ม หัวเราะบ้าง เสียน้ำตาบ้าง ธรรมดาน่า สิทธิ์ของเราก็อย่าลืมรักษา ความชอบความสนุกของเราก็อย่าให้ใครมาขโมยเอาไป ถ้าคนอื่นใจแคบก็อย่าไปแคบตามเค้า คนที่จะอยู่รอดได้ก็คือคนที่สามารถปรับตัวได้ ปรับนะไม่ใช่เปลี่ยน ทำใจกว้างๆ สูดหายใจลึกๆ แล้วก็บอกตัวเองว่า ไม่มีอะไรน่ากลัวซักหน่อย เค้าก็คนเหมือนเรานี่แหละ ลองดูซักตั้งกับการอยู่ร่วมกับคนประเภทที่เราไม่ชอบ อย่างน้อยคนเราก็ต้องพยายามนะ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบก็เอาแต่วิ่งหนี ที่ไหนๆ คนไหนๆ ก็ไม่มีอะไรได้ดังใจเราไปซะทุกอย่าง อย่าเพิ่งรีบตัดสินใจ ให้โอกาสทั้งตัวเองและเค้าด้วย เอาใจช่วยอยู่ใกล้ๆ จ้า ^^   โดย: I am just fine^^ 9 กรกฎาคม 2549 23:39:37 น.

ปัญหาทุกอย่างมีทางออกที่สดใสรออยู่นะคะ..... ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ตัดสินใจนะคะ.... ใจเย็น ๆนะคะ ร้องไห้แล้วสบายใจ ดีกว่าเก็บไว้ให้จุกอกตายค่ะ........ สู้ ๆ นะคะ... ยิ้วเข้าไว้นะคะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม.... .............................. แวะมาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ.... (ถึงแม้ว่าจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน) .... แต่เอาใจช่วยจากใจนะคะ ..... นอนหลับฝันดีนะคะ อย่าคิดมาก.... พรุ่งนี้ก้เช้าแล้วค่ะ.... ยังมีบททดสอบบทใหม่รอเราอยู่อีกมากมายนะคะ.....   โดย: largeface 10 กรกฎาคม 2549 0:41:43 น.

เขาว่ากันว่า "หากไม่อดทนจะเป็นได้แค่ถ่าน แต่ถ้าผ่านจะกลายเป็นเพชร" เป็นกำลังใจให้คุณหัวหอม ผ่านช่วงเวลายากลำบากนี้ไปได้ด้วยดีนะคะ   โดย: รักบังใบ 10 กรกฎาคม 2549 8:43:17 น.

หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายค๊า สบายดีนะ??   โดย: หัวมันทอด 10 กรกฎาคม 2549 11:22:18 น.

ยังไงก็ใจเย็นๆนะคะ ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้นะ บางทีการร้องไห้ ระบายความอัดอั้นตันใจออกมามันก็เป็นการแก้ปัญหาที่ดีได้เหมือนกัน อย่างน้อยก็ทำให้พี่มีคนเข้าใจ มากกว่าที่จะต้องเครียดอยู่คนเดียวแล้ว สู้ๆนะ   โดย: myo 10 กรกฎาคม 2549 23:53:20 น.

สวัสดีวันเข้าพรรษาค่ะ เอาใจช่วยให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ ไม่มีอุปสรรคซะบ้าง เราก็จะไม่รู้ว่าความสุขเป็นไงนะ เชื่อว่าปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอ สู้ๆ นะคะ   โดย: immuno (immuno ) 11 กรกฎาคม 2549 14:26:01 น.

เคยถามตัวเองว่า เหนื่อย เครียด และท้อ กับการทำงานขนาดไหนนะ เราถึงจะลาออก เสียงที่ตอบกลับมาคือ เมื่อไหร่ที่ตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกว่า ต้องไปทำงานอีกแล้วเหรอ ไม่อยากไปเลย เมื่อไหร่เราได้ยินเสียงนี้เราจะออกทันที ชีวิตตอนนี้เราได้ยิดนเสียงนี้จนเราคุ้นเคย เป็นเหมือนเสียงนาฬิกาปลุก คงแปลกใจว่าทำไมเราไม่ออกจากงาน เพราะเวลานี้ เราได้เรียนรู้ว่า ชีวิตไม่ได้เป็นของเราคนเดียว เรายังมีคนข้างหลังอีก ยังไงก้อตาม......เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ   โดย: minnymin 17 กรกฎาคม 2549 0:47:43 น.

มาเป็นกำลังใจให้ครับ ความจริงอยากให้ฟังเพลง "ก้อนหินก้อนนั้น" ผมว่าโลกนี้ยังมีมุมมองที่ดีๆอีกเยอะ ที่เราเศร้าเพราะเรามองแต่ในด้านลบซะส่วนใหญ่ ยังไงก็ตาม ขอให้ปัญหาจบลงโดยดีน่ะครับ   โดย: Dr.Manta (Dr.Manta ) 19 กรกฎาคม 2549 16:19:55 น.

ถ้าเป็นงานที่รัก ก็ทำต่อไปอย่างเต็มกำลังครับ ส่วนคนรอบข้าง เป็นเรื่องเหนือการควบคุมของเรา สู้ ๆ นะ   โดย: เจ้าชายไร้เงา 20 กรกฎาคม 2549 15:18:57 น.

สิ่งที่คนพวกนั้นทำกับคุณเป็นยาพิษกับตัวเค้าเอง เพราะทำไปก็รังแต่เพิ่มความเลวร้ายในใจ ส่วนสำหรับคุณวันนี้จะเป็นยาพิษก็จริง แต่หาเอาชนะได้ มันจะกลายเป็นแบบทดสอบแค่ข้อหนึ่งที่ผ่านไปและเอาชนะได้แล้ว รวมถึงจะเป็นภูมิคุ้มกันไม่ได้เจอเล่ห์แบบนี้ทำร้ายได้ในโอกาสต่อไปอีกด้วย ใน"บ้านของพระเจ้า" ณ เวลานั้น ถึงเค้าจะให้คำปรึกษาผมว่าก็อาจไม่เป็นประโยชน์อะไรมากเพราะสถานการณ์มันแตกต่างกัน แต่กำลังใจที่ได้คงทำให้คุณมีพลังมากขึ้นที่จะกลับไปใคร่ครวญใช้สติพิจารณาว่าเหตุเพราะอะไร และจะแก้ตรงไหนบ้าง ตรงไหนเกินแรงแก้ไม่ได้ก็หลีก หรือหลีกไม่ได้ ก็ทำใจว่าธรรมชาติคนแบบนั้นเพราะเค้าผ่านบางสิ่งในอดีตมาถึงได้กลายเป็นคนเช่นนั้น แล้วความเมตตาเวทนาสงสารจะบังเกิดขึ้นมาเอง ขอให้เรื่องไม่ดีผ่านพ้นได้ด้วยปัญญาเถิดครับ   โดย: นายเบียร์ 24 กรกฎาคม 2549 1:47:52 น.

พระเจ้า(ถ้ามี) ชอบขุดหลุมเล่นครับ... ถ้าเราเดินตกลงไป มันก็เป็นเกม ให้เรากระโดดขึ้นมาแล้วเดินต่อ... มันเป็นไปเรื่อยๆ แบบนี้... ยิ้มๆ ครับ   โดย: อะไรดี 24 กรกฎาคม 2549 9:48:48 น.