สาส์น{ลับๆ} เปิดผนึก ถึง แดจังกึม ...จอมนางขวัญใจพันทิพ
ถึง...แดจังกึม นี่ชั้นเอง หวังว่าแกคงยังไม่ลืมชั้นนะ คือ ที่วันนี้ชั้นอุตริคิดเขียนจดหมายแกก็แค่อยากบอกความในใจกับแก ที่เก็บงำมันมานาน ก็สัก 7-8 เดือนได้แล้วละ ไม่มีอะไรมากหรอก มันอาจจะดูไร้สาระสำหรับแกนะ แต่แกก็อ่านข้อความของชั้นหน่อยเถอะ ก็คิดเสียว่าสงสารชายคนหนึ่ง ที่ยังคิดถึงแกมาตลอด ทุกเสาร์และอาทิตย์ จนแทบเป็นกิจวัตรเลยเชียวแหละแก คือ อย่างงี้ ตั้งแต่ชั้นเจอแกวันแรก แกจำได้ไหม? แต่ชั้นว่าแกจำไม่ได้หรอกเพราะขนาดชั้น ชั้นยังลืมวันที่ชั้นเจอแกครั้งแรกเลย เมมโมรี่ชั้นมันน้อยต้องเห็นใจกันหน่อยนะ ...ชั้นเห็นแกตั้งแต่แกยังตัวกระเปี๊ยก ทำตัวแก่นเซี้ยวซนซ่าส์ สร้างความปั่นป่วนในจอให้พี่ๆเพื่อนๆร่วมวัง ยังไม่พอ แกยังมาทำให้ชั้นและคนดูอีกเป็นล้านทั้งประเทศไทยต้องทนดูการกระทำของแกอีก เอ้ย!!! นี่ไม่ได้จะว่าแกนะ แต่พวกเราก็ยังทนแกได้มาตลอด เพราะว่าแกน่ารักไง แกทำให้ชั้นสนใจแกตั้งแต่แรกพบ คือ ความจริงชั้นก็รู้จักแกมาก่อนวันแรกที่จะได้เจอแกแล้วแหละ ชั้นเห็นแกแบบผ่านๆทางช่อง 3 นับเดือนได้ ก็เขาเล่นปล่อยแกมาให้เห็นแบบแซมเปิลๆทุกชั่วโมง ทุกรายการเลยนี่ ...คนอย่างชั้น ไม่สนใจแกก็ใจร้ายไปแล้วแหละ เฮ้ย! นี่ยังไม่หมดนะ คือ มันมีเรื่องให้ระบายเยอะน่ะ เห็นใจชั้นหน่อยละกันเพราะเรื่องแกมันยาวว่ะ ยาวไม่ยาว มันก็ผ่านมาตั้ง 7-8 เดือนแล้วละ ...ไปอ่านต่อกันข้างล่างนะแก ชั้นขอบิวต์อารมณ์นิดนึง ... อะ ได้อารมณ์แล้ว ขอต่อเลยแล้วกัน ที่ชั้นบอกว่าชั้นเห็นแกตั้งแต่ยังตัวเล็กนิดเดียวน่ะ แหม ก่อวีรกรรมที่ชวนเวียนหัวได้น่ารักจริงๆเลยแก นี่ชั้นชมแกน่ะ อ้าวๆ ลอยแล้ว ไม่ต้องเว่อร์ขนาดนั้น ชมนิดทำเป็นเคลิ้ม อ่านต่อๆ แต่แกก็โตเร็วซะเหลือเกิน เห็นวัยเด็กแกไม่ทันนาน แกก็ชิ่งโตเป็นสาวสวยใสสะพรั่งซะแล้ว แหม แกนี่ยิ่งโตยิ่งงาม ยิ่งน่ารักจริงๆ ชั้นนิยมชมชอบก็ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คือ ช่วงชีวิตของแกช่วงนี้มันช่างเข้มข้น ได้ใจชั้นจริงๆ แกต้องเผชิญกับเหตุการณ์ร้ายๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในวัง หรือว่า เรื่องส่วนตัว ก็โดนคนกลั่นแกล้งมากมาย คนนี้ก็หมั่นไส้ คนนี้ก็พยายามป้ายสี ชั้นสงสารแกว่ะ จริงๆนะ จนบางครั้งชั้นก็เกิดน้ำโห อยากกระชากคอเสื้อพวกนั้นมาชกซักชุด สองชุด เฮ้ย อย่าหาว่าชั้น ส.เสือ ถ.ถุง สระอุน นะเว้ย แต่มันเคลิ้มอะ ...ช่วงชีวิตนี้ของแก มันน่าสนใจ น่าติดตามไปตลอดเลย แต่ชั้นต้องขอยอมรับว่า มันมีบางครั้งที่ชั้นก็พลาดเจอแกว่ะ ก็ต้องเข้าใจนะ ว่าชั้นมีนู้นมีนี่อย่างอื่นให้ทำ ก็ต้องอดมาเจอแกบ้างแหละ แต่ชั้นก็ยังใส่ใจนะ เพราะถ้าชั้นเผลอมีเวลาว่างเมื่อไหร่ ชั้นก็ต้องรีบแจ้นมานั่งรอแกในวันหยุด ทุกเวลาธงชาติลงเลย ...มีบ้างที่ชั้นก็ถามหาแกจากปากคำของคนอื่น นี่ๆ เพื่อนๆคนสนิทของชั้นเขาก็คิดถึงแกเหมือนกัน พวกเรามักจะเอาเรื่องของแกมาพูดกันคุยกัน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแกบ้างในแต่ละครั้ง ดีใจนะซี่ ที่ไม่ได้มีชั้นที่คิดถึงแต่เพียงผู้เดียว ดีนะที่ชั้นมิบังอาจไปจดลิขสิทธิ์หัวใจ เป็นผู้เดียวในประเทศไทยที่ชื่นชอบแก ถ้าทำอย่างนั้นชั้นมีหวังโดนตืบสาหัสแน่ๆ ...ก็คนมันรักน่ะ อิอิ ต่อๆ นอกเรื่องไปเสียไกล วกกลับมาพูดเรื่องแกต่อ ชั้นรู้สึกสะใจจริงๆ หลังจากแกต้องเผชิญกับชีวิตที่ไร้หางเสือ ...การจากไปของ ฮันซังกุง ทำให้แกเสียใจมากมาย แล้วยังจะแค้นใจในความเลวทราม ของ คนตระกูลแช อีก แต่แกก็ผ่านช่วงชีวิตนั้นมาได้ ชั้นยอมรับว่าแกเป็นที่มีความพยายามสูงมาก สูงเสียจนถ้าเป็นชั้น ชั้นคงทำแบบแกไม่ได้แน่ ที่ชั้นสะใจ ก็สะใจในเรื่องที่แกทำให้คนทั้งตระกูลแช ต้องตะลึงในการกลับมาของแกน่ะแหละ ...เชื่อได้เลยล่ะ ว่า เมื่อคนเราหมั่นทำแต่ความดีแล้วต้องได้ดี คนดีอย่างแกได้ล้างบัญชีคืน ในขณะที่คนชั่วอย่างพวกนางๆ(ตระกูลแช)และเหล่าท่านๆ(เสนาฝ่ายขวา) ต้องรับผลบาปที่ได้กระทำเอาไว้กับเธอ ชั้นน่ะ สมน้ำหน้า แต่ก็มีแอบสงสารแทนคนเหล่านั้นเล็กๆน้อยๆแต่พองาม โดยเฉพาะ แชซังกุง ตายเพราะคิดถึงเพื่อน คิดถึงในความผิดของนาง ...อย่างนี้แหละ เกิดเป็นคนชั่วแล้ว บทจะตายก็ต้องตายนั่นแหละ ไม่มีใครหนีกรรมไปได้พ้นหรอก แกเคยได้ยินไหม "อัตตาหิ อัตโน นาโถ" ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน อ้าว!! มั่วซะแล้วชั้น คิดถึงแกจนเบลอซะแล้วนะนี่ สงสัยชั้นต้องให้แกมาช่วยรักษาอาการทางจิตชั้นแล้วแหละ ไม่ต้องรักษาชั้นแบบกษัตริย์จุนจงหรอก เอ้ย...ไร้สาระอีกแล้วชั้น แย่จริงๆ ...ความวัวก็ยังไม่ทันหาย ต้องเจอความควายเข้าแทรกอีก ยังบังอาจมีคนในวังปรารถนาไม่ดีกับแกอีก แหม ไม่เข้าใจจริงๆหนอ ทำไม ท่านขุนนางถึงได้หัวโบราณขนาดนี้ ไม่ยอม ไม่ยอม และไม่ยอมท่าเดียว สงสารกษัตริย์จุนจงจริงๆ ที่มีลูกน้องเช่นนี้ ...แต่ก็ยังดีนะ ที่ชีวิตแกก็เจอเรื่องดีๆบ้าง ก็ท่านไต้เท้ามิน นั่นแหละ คนที่แกรักแกปลื้มไง จิตใจดี หวังดี ปรารถนาดีต่อแกเสมอมา ไม่ว่าแกจะเจออะไร ก็มีเขาเป็นกำลังใจ เป็นยาบำรุงให้กับแกเสมอมา แหม...นี่ บางที ชั้นตาร้อนผ่าวๆ เลยนะ คนมันอิจฉาเฟ้ย หวานกันซะ มดยั้วเยี้ยเชียว ชั้นไม่มีอย่างนี้ มันก็ต้องเศร้าบ้างแหละ เฮ้อ!!! เออ ชั้นดีใจจริงๆ ที่สุดท้ายแล้ว แกก็ผ่านมรสุมชีวิต ตลอดหลายปีมานี้ได้ ชั้นเอาใจช่วยแกเสมอมา ชั้นรู้ว่าจะเจอร้ายเจอดีมาอย่างไร ตอนจบของแก แกก็ต้องมีความสุขอยู่ดี ถึงแม้แกจะผิดหวังที่แกไม่ได้ดูกษัตริย์จุนจง ในวาระสุดท้าย แต่แกคงเข้าใจว่า ท่านหวังดีกับแก ท่านรักแกมากนะ ไม่นั้นท่านคงไม่ทำตามใจเธอร่ำร้องหรอก ... เพราะคำว่า "รัก" เขาถึงยอมให้เธอได้ไปพบหน้ากับคนที่เธอรัก ไม่ขอให้เธอดูแลรักษาคนที่รักเธอ เป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่ จนชั้นแอบน้ำตาไหลให้เลย ...เป็นไงละ ความสุข ของแก ได้อยู่กับท่านมิน ได้มีลูกสาวหน้าตาละม้ายคล้ายวัยเด็กเธอ (และนิสัยก็ดันละม้ายคล้ายเข้าไปอีก อิอิ) และได้รับการยอมรับจากทุกๆคน และเธอก็ได้กลายเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งในประวัติศาสตร์ เกาหลี ด้วย มันดูยิ่งใหญ่จัง สมกับนามนำหน้า แก ว่า "แด" ไงละ ที่เขียนมาเยอะมายืด ก็เพื่อจะสรุปเอาตรงนี้นี่แหละ คือ เรื่องสำคัญสุดๆที่ชั้นจะบอกแก ...ก็เรื่องที่ชั้นประทับใจในตัวเธอนั่นแหละ ชั้นรู้สึกดีกับเธอเสมอมา และชั้นจะยังรู้สึกดีกับเธอไปตลอดเลยแหละ ถึงแม้ว่าต่อจากนี้ ชั้นจะไม่ได้พบเจอในเวลาเช่นนี้อีกแล้ว ทุกเสาร์อาทิตย์ ต่อไปนี้ แกจะจากชั้นไปแล้ว ...เฮ้อ เศร้าว่ะ แต่เข้าใจนะ ในเมื่อแกมีความสุขแล้ว มันก็ควรจะจบทุกสิ่งทุกอย่างลงแต่เพียงเท่านี้ อืม ก็โอเคล่ะนะ ...เฮ้ย รักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีนะเว้ย ดูแลสามีและลูกให้ดีๆ ฝากบอกพวกเขาด้วยว่า ให้ดูแลแกให้ดีๆ อย่าให้แกไปเผลอแผลงฤทธิ์กับใครอีก ชั้นล่ะห่วงในความกล้าของแกจริงๆ เอาละ จบได้แล้ว ชั้นไม่อยากรบกวนแกแล้ว โชคดีนะ เออ...ชั้นรู้แล้วแหละ ว่าแกจะมาปรากฏกายอีกรอบ แต่พอดีชั้นไม่สะดวกจะเจอแกแล้วแหละ แต่ว่าถ้ามันเกิดสะดวกขึ้นมา ชั้นคงได้มาเยี่ยมแกบ้างแหละ รู้ว่าควรพอแล้ว แต่มันติดลมบนน่ะ แค่นี้นะ โชคดีนะ แล้วชั้นจะคิดถึงแก
"แดจังกึม ชั้นรักแกว่ะ"
ไข่ย๊อยย้อย
ปล. เฮ้ย แกห้ามส่งข้อความกลับมาหาชั้น เพียงเพื่อจะบอกว่า "แล้วมาบอกอะไรเอาป่านนี้" นะเว้ย ชั้นได้ยินจนหูชาแล้วว่ะ
ปล. สอง ไปแล้วจริงๆนะเว้ย อย่ายื้อชั้นสิ บอกว่า ปล่อย ก็ปล่อยสิ ...เออ ขอบใจที่ปล่อยชั้นไป อย่าหวังว่าชั้นจะแย่งภรรยาใครนะเฟ้ย...ไม่อยากโดนศรท่านมินของแกว่ะ
ปล. สาม ถึงท่านผู้อ่านที่ได้เผลอเหลือบมาเห็นสาส์น{ลับๆ} ฉบับนี้แล้ว ...สาส์นฉบับนี้ จะทำลายตัวเอง ภายใน 1 นาที แต่ก่อนออกจากบล็อกนี้ ท่านต้องบรรยายความประทับใจที่ท่านมาต่อ ละคร เรื่อง "แดจังกึม จอมนางแห่งวังหลวง" มาอย่างน้อย 1 ประโยค ถ้าคุณไม่ทำ สาส์นนี้จะระเบิดต่อหน้าต่อตาคุณ แล้วอย่าหาว่าจขบ.ไม่เตือนนะจ๊ะ...[นับถอยหลัง] ตูม!!!!!!! มาจาเร ตูม มาจาเร ตูม...
ปล. สี่ ...ที่ผมทำมาทั้งหมด เพราะความบ้าล้วนๆ ครับ ใครก็ได้จับผมส่ง บำรุงราษฎร์ยันฮีศรีธัญญาราชานุกูลหัวเฉียวกรุงเทพ ทีครับ
Create Date : 12 มีนาคม 2549 |
|
7 comments |
Last Update : 12 มีนาคม 2549 15:59:59 น. |
Counter : 857 Pageviews. |
|
|
|