|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
เจอดีเข้าให้
เพิ่งกลับมาจากทริป GM ของ เอเจนซี่ที่อิฉันทำงานด้วยประจำค่ะ.....
งานนี้..... นรกแตกมากที่เชียงใหม่ ผู้คนล้นหลาม มหาศาล รถราติดขัดแน่นขนัด เหนื่อยจนรากเลือด
โรงแรมก็เต็ม อากาศก็น้อย แย่งกันหายใจ เฮ้อออ .....
อยากอัพบล๊อก แต่ไม่มีอะไรจะเล่า ในสมองว่างเปล่า เหลือ แต่คำว่า เหนื่อย เครียด กินเหล้า เคล้าผู้ชาย
อุ๊ยยย... เรื่องชั่วๆพวกนี้ ขอไม่เมาท์แตกสู่กันฟังดีกว่านะคะ
ความที่ เชียงใหม่ เที่ยวนี้ โรงแรมเต็มมาก อิฉันจึงโดนขอร้องแกมบังคับ จาก F.O.manager หนุ่มหล่อประจำโรงแรมที่ใช้บริการกันประจำ ให้ไปนอนที่อื่น (ถ้าไม่หล่อ ไม่ยอมจริงๆนะคะเนี่ย)
หลังจากสร้างผลกำไร ปั่นหุ้น ให้กองทุนเทมาเสก ด้วยเครือข่าย เอไอเอส ในการโทรควานหา ตามล่า ที่ซุกหัวนอน ทั่ว เมืองที่ได้ชื่อว่า กุหลาบแห่งล้านนา เป็นเวลากว่าชั่วโมง
ท้ายสุด ก็ได้ โรงแรมแห่งหนึ่ง ในซอยใกล้ๆ กับ โรงแรมที่ลูกทัวร์ของอิฉันเข้าพัก ด้วยความลิงโลดใจ เอาวะ จองทันที ไม่ได้ซักถามไต่ความถึงสภาพโรงแรม ก็ทางนั้นก็บอกว่า เหลือแค่ห้องเดียวเท่านั้น เลยต้องรีบตัดสินใจ ก่อนที่จะต้องหิ้วกระเป๋า เร่ร่อน นอนตามข้างถนน แล้ว อิฉันเป็นพวกไม่ชอบไปสิงสถิตนอนตามบ้านชาวบ้านเค้าซะด้วย
พระเจ้าช่วยกล้วยหอม.....
เมื่อเดินลากกระเป๋าใบเท่าช้าง ฝ่าผู้คนเบียดเสียดไปตาม ถนนลอยเคราะห์ เข้าซอย แคบๆ มืดๆ เสี่ยงตายจากมิจฉาชีพที่คอยดักตระครุบตัว ขึงพืด (ไม่)ข่มขืน หญิงงาม(เมือง)อย่างอิฉัน ไปจนถึงหน้าโรงแรมได้อย่างปลอดภัย ก็มีอันให้ตบอกผางๆ อุทานด้วยประโยคข้างบนอีกรอบ ด้วยว่า สภาพของ โรงแรม นั้น เก่าแสนเก่า และเยินแสนเยิน เสมือนสาวน้อยที่แม้วัยจะใกล้แย้มฝาโลงแล้วยังดวงซวยโดนขบวนการโจรใต้ ขืนใจก่อนวางระเบิดซ้ำ แล้วที่ทางโรงแรมบอกว่า ห้องเกือบเต็ม เหลือแค่ห้องเดียวนั้น ทำไม มันถึงได้ดูร้าง มืด จนเหมือนกับว่า พอพวกนั้นเช็คอินปุ๊บ ก็หลุดออกไปสู่มิติคู่ขนานปั๊บ ไม่เห็นวี่แวว ผู้คนเลยค่ะ
ยิ่งเห็นสภาพห้องนะคะ ฉากโรงพยาบาลทึมๆ ในหนังสยองขวัญเรื่อง เฮี้ยน ลอยเด่นตำตาตำใจอยู่ในมโนสำนึกเชียวละค่ะ ท่านผู้อ่านทั้งหลายขา
เกือบจะจ่ายเงินตามที่จอง แล้วถอย ไม่เอาดีกว่า ก็เกิดอาการสงสารตัวเองจนต้องหลั่งน้ำตา เพราะกระเป๋ามันใหญ่ หนัก และ รุงรังเป็นยิ่งนัก ก็แหม คนสวย ต้องแบกเสื้อผ้าไปเปลี่ยน วันละสามเวลาหลังอาหาร ไม่รู้เป็นไง เวลาแต่งตัวไม่สวย พูดฝรั่งเศสไม่ได้ค่ะ
เอาวะ....คืนเดียวคงไม่ตายหรอกน่า กับโรงแรมระดับนี้ ทีไปเที่ยวลาว แล้วเงินหมด ต้องโบกรถจากโพนสะหวัน มาเวียงจันท์ ยังเคยมาแล้วนี่นา....
ด้วยความที่สภาพห้อง มันชวนอึดอัด อิฉันเลยไม่อยากเข้านอนหัวค่ำ อาบน้ำที่ไม่ค่อยจะเต็มใจไหล และ น้ำอุ่น(ที่โรงแรมบอกว่ามี) อันอุ่นเท่าๆกับน้ำแข็งในแก้ววิสกี้ ก่อนจะแต่งตัวโลดแล่น ถลาออกไปเจอเพื่อนฝูง ที่มีชะตาชีวิตไม่ต่างกัน คือ ต้องไปซุกหัวนอนตามรูเน่าๆ รวมกัน สี่นางในห้องเดียว
ตอนแรก อิฉันก็ชวน นางพวกนี้นะคะ แต่พอรู้ชื่อ โรงแรม มันยืนกรานกระต่ายขาเดียวกันทุกคน ว่า พวกมันจะซ้อมรำพัดกัน (อันนี้ มารู้ว่าเป็นข้อแก้ตัว ก็สายไปซะแล้ว)
อิฉันเป็นพวกการพนันไม่แตะ เลยไม่ไปนอนกับพวกมัน
กำลังกิน ดื่ม ดู....ผู้ชายที่น่ากิน และ น่าดื่ม.... จนอยากจะสอยไปนอนเป็นเพื่อนซักโหล ครึ่งโหล
หนึ่งในเพื่อน อกัลยาณมิตร ปรามว่า
"อย่าจิกเลยแก สงสารเด็กเค้า ต้องไปนอนผวา ในรูเน่าๆที่แกนอน คืนนี้"
เอ๊ะ นังนี่ พูดงี้ หมายความว่าไงยะ
ดื่มกัน จน บัลเลนไทน์ (เอ แปลกนะ ทำไมนางเกเก้ ทั้งหลาย ชอบดื่มเหล้ายี่ห้อนี้กันนักก็ไม่รู้ หรือว่า ชื่อมันพ้องกับวาเลนไทน์ ที่ชวนให้สดใส ว่ามีวันพิเศษตลอดชีวิต) เกือบหมดขวด กำลังลังเลใจว่าจะต่อขวดที่สอง อิฉัน จึงได้ตระหนักว่า การกินเหล้า สูบบุหรี่ ดูผู้ชาย นั้นเป็นภัยต่อความงาม และ คุกคามชีวิตสมรสของ ผู้พันกับอิฉัน
เลยขอตัวกลับโรงแรม แม่เพื่อนสาว ประสานเสียงกันเป็นเสียงเดียว ดุจดั่ง คณะลูกขุน ณ ศาลา ว่า
"เออ นอนหลับฝันดี ภัยใดอย่ากร้ำกราย ทำร้ายหล่อนได้"
เอ๊ะ....แบบ ดับเบิลเอ๊ะ อีนังพวกนี้ มันพูดแปลกๆ แปร่งๆ ถึงโรงแรม อาบน้ำ ประทินผิว อีกรอบ ก่อนขึ้นเตียงแบบแหยงๆ ความรู้สึกตอนนั้น คือ มัน ยะเยือก เย็น แกม วังเวงยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ ตัวโรงแรม ก็อยู่ห่างถนนคนเดินไม่มากนัก แต่ ทำไมมันเงียบเชียบ เงียบกริบ เงียบจนอิฉันนึกถึง คุณเลี้ยง ณ โลงศพ ในละครทีวี เรื่อง "เงินปากผี" ลงทุนลุกขึ้นมานั่งพนมมือ ปากขมุบขมิบได้ใจความ ว่า
"บทสวดบทเดียวกับที่หนูสวดเมื่อสิบปีที่แล้วนะคะ หลวงพ่อ "
ชักผ้าห่มขึ้นมาคลุม ด้วยความมึน อิฉันเลยม่อยไปได้อย่างง่ายดาย
คลับคล้ายคลับคลาว่า เหมือนมีเด็กมาปลุก บอกว่า
"น้าๆๆ หนูขอดูทีวีหน่อยนะน้า"
อิฉันก็งัวเงียๆๆ บอกว่า "จะดูอะไร คนจะหลับจะนอน ไม่เอา ไม่ดู ไปดูที่อื่นไป"
"น่าน้า...ให้หนูดูหน่อยนะ ห้องนี้ไม่มีคนมาพักนานแล้ว หนูอยากดูทีวี"
"นี่ นังเด็กน้อย ชั้นไม่ใช่นางงามนะยะ จะได้รักเด็ก เอ็นดูเด็ก ถ้าเด็กผู้ชายวัยซักสิบแปดละก็ ชั้นอาจจะอยากเอ็นดู (คำนี้ เพื่อเพิ่มอรรถรส และ ความหมายที่ถูกต้อง อนุญาตให้ผวน)มั่ง ไปเลยไป มาทางไหนไปทางนั้น"
แม่หนูน้อยเธอเบะปาก ทำท่าจะร้องไห้ จนอิฉันรำคาญ
"เออ อยากดูก็ดู เปิดเบาๆนะ ถ้าเสียงดัง แม่จะจับหักคอเลย"
ว่าแล้ว อิฉันรู้สึกเหมือนว่า ตัวเอง พลิกตัวหันหลัง หลับต่อ จนใกล้สางมั้ง อิฉันปวดฉี่ เลยลุกไปเข้าห้องน้ำ ไฟฟืนก็ไม่ได้เปิด แว่นตาก็ไม่ได้ใส่ จนออกมาแล้ว ถึงได้สงสัยว่า เอ ทำไม ไม่เดินสะดุดอะไรเลย มาถึงบางอ้อ ว่า มันมีแสงเรืองๆ จากจอทีวี
นั่งตั้งสติ อยู่พักใหญ่ ว่า เมื่อวาน ตอนเข้ามาอาบน้ำรอบแรก ก็ไม่ได้เปิดทีวี ตอนกลับเข้ามารอบสองก็แปรงฟัน อาบน้ำ โบ๊ะหน้า แล้วก็กระโจนขึ้นเตียง ไม่ได้เปิดทีวี รีโหมต มันอยู่ตรงไหนยังไม่รู้เลย
แล้ว ทีวี มันเปิดได้ไง.......แล้วที่ตอบโต้กับเด็กเรื่องเปิดทีวีเนี่ย มันฝัน หรือ เรื่องจริง....ว๊ายยยย หรือ ชั้นโดนผีหลอก....
....เผ่นผลุงไปเปิดไฟ แทบไม่ทัน แต่ไม่ยอมควานหาแว่นสายตามาใส่ กลัวเห็น คนนั่งดูทีวี หน้าป๋อหลอ อยู่หน้าจอ แบบ ชัดแจ้งเกินไป ผีน่ะมี แต่เมื่อมองไม่เห็นย่อมไม่กลัว ถูกมะคะ
เพิ่งจะตีสี่ ตอนนั้น แต่มัน"เฮี้ยน" นอนไม่หลับแล้ว เลยลุกมาอาบน้ำแต่งตัว ขนข้าวของออกจากโรงแรมผีสิงแห่งนั้น ไปนั่งหลับนก รอเวลาออกทัวร์ ณ โรงแรมที่ลูกทัวร์พัก
จนได้เวลานัดหมาย...ออกทัวร์แบบเลื่อนลอยนิดๆ ด้วยไม่แน่ใจว่า เมื่อคืน โดนผีหลอก หรือ คิดมากไปเอง
ถึงปางช้าง...หลังจากจับแขกขึ้นช้างไปแล้ว ได้เวลา จับนังเพื่อนสาวมาซักฟอก ซักไซ้ได้ความว่า นังพวกนี้ ความจำดี ผิดปกติที่มักจะไม่ค่อยจำ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย...
มันว่า อิฉันไปหลงงมเซ่อซ่า อยู่ที่ไหน ไม่เคยอ่านข่าวจากหนังสือพิมพ์ หัวสีเขียวหรือไร ว่าหลายปีมาแล้ว มีพ่อแม่ลูก ไปเปิดห้อง ฆ่าตัวตายยกครัว ที่โรงแรมนั้น พวกมันยังเอา ชื่อ ข่าว และ เบอร์ห้องมาให้อิฉันดูเลย (นังนี่ หล่อนเป็น ผู้แทนถาวร ประจำ องค์การตาขาวแห่งจักรวาล ดังนั้นหล่อนจึงเป็นเจ้าแม่ข้อมูลในด้านนี้) หล่อนจดไว้หมดค่ะ โรงแรมไหน ที่มีข่าวคนตาย
"ต๊ายยยย เมื่อคืนชั้นก็โดนผีหลอกจริงๆน่ะซิ แล้วทำไมพวกหล่อนไม่บอกชั้น...หา..."
"ก็...แหม....ใครจะนึกล่ะ ว่า จู่ๆ ผีจะลุกขึ้นมาหลอกผี ด้วยกันเองน่ะ หล่อน"
ฟังทะแม่งๆนะ แต่ที่แน่ ๆคือ อิฉันรู้ว่ามันกัด เลยต้อง อุทิศพลังตบ ( บ ใบไม้ ค่ะ ไม่ใช่ ด.เด็ก) ไปเบาะๆหนึ่งที
ตอนที่เขียนอยู่นี่ ขนลุกเกรียว จนต้องผวาเข้าหาอกผู้พันเลยค่ะ กลัว กลั๊ว กลัว.....
Create Date : 20 พฤศจิกายน 2549 |
|
56 comments |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2549 7:46:01 น. |
Counter : 410 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: หนูดีค่ะ (*ProuD* ) 20 พฤศจิกายน 2549 7:43:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 20 พฤศจิกายน 2549 8:09:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 20 พฤศจิกายน 2549 9:10:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: grappa 20 พฤศจิกายน 2549 9:53:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูชล 20 พฤศจิกายน 2549 9:56:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: angy_11 20 พฤศจิกายน 2549 10:29:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดา ดา 20 พฤศจิกายน 2549 11:20:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 20 พฤศจิกายน 2549 11:39:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: Dr.Manta 20 พฤศจิกายน 2549 11:45:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: PANDIN 20 พฤศจิกายน 2549 12:07:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: Bee1st 20 พฤศจิกายน 2549 13:00:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอน (thattron ) 20 พฤศจิกายน 2549 18:27:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: กุมภีน 20 พฤศจิกายน 2549 19:18:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 21 พฤศจิกายน 2549 4:55:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: vodca 21 พฤศจิกายน 2549 9:48:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: สะเทื้อน 21 พฤศจิกายน 2549 10:20:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณ มน 21 พฤศจิกายน 2549 14:50:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้อจาย 21 พฤศจิกายน 2549 19:54:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: jengly 21 พฤศจิกายน 2549 20:02:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: paemagic 21 พฤศจิกายน 2549 21:46:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยัยหมามุ่ย (bon_bonkatz ) 21 พฤศจิกายน 2549 21:56:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: ยาคูลท์ 21 พฤศจิกายน 2549 23:55:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 22 พฤศจิกายน 2549 6:16:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 22 พฤศจิกายน 2549 7:24:40 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mutation 22 พฤศจิกายน 2549 21:21:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: พิพพ์ 23 พฤศจิกายน 2549 1:29:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: vecchio (vecchio ) 23 พฤศจิกายน 2549 1:50:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: piccy 23 พฤศจิกายน 2549 10:19:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: P.Ta 23 พฤศจิกายน 2549 11:50:49 น. |
|
|
|
|
|
|
ไม่มีไรค่ะ ชีวิตอิฉันคือการเดินทางค่ะ เดินทางมันหมดทุกสัดส่วนตั้งแต่สมอง หัวใจ และ ปลายเท้า ได้พบได้เห็นอะไรมากมายเท่าฝุ่นธุลีของสุริยจักรวาล ทั้งมีสาระและไม่มีสาระ แล้วแต่เราจะเลือกอย่างไหน ขอให้ผุ้อ่านเรื่อง(ไร้)สาระของอิฉันมีความสุขนะคะ อาเมน
http://www.hanahouse.net/sozai/bg/bg8/tuyu25.gif
|
|
|
|
|
|
|
เจ๊อะ เจ๊ ขา กรี๊ดๆๆ น่ากลัวอะ
แหม หนูก็อยู่โรงแรมที่เห็นเขาว่า เป็นคุ้มเก่านี่คะ
(คุ้มเจ้าเมือง หรือคุ้มดี คุ้มร้ายไม่รู้)
แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวแบบโรงแรมที่เจ๊พักหรอกนะคะ
แหม อ่านสภาพแล้วถอดจายเลย
คิกๆ แต่อ่านแล้วก็ยังอดขำไม่ได้เลยนะ
ที่หัวเราะๆ เนี่ย คือเห็นใจเจ๊จริงๆ นะเอ้อ
ว่าแต่ที่ผวาเข้าหาอกผู้พันน่ะ ผู้พันไม่กลัวผีหรือคะ
(ปรากฎว่า ผู้พันอาจกลัวเจ๊ มากกว่า กลัวผี อิอิ)
อ่านะ ล้อเล่นนะคนจ๋วย โถๆๆ