|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
อำลา..อาลัย...ป้าเมือง
ป้าเมืองจ๊ะ
เมื่อคืนเห็นข่าวทางไอทีวี ลูกๆหลานๆชาวสายการบินที่ใช้ชีวิตผูกพันอยู่กับป้า เค้าจัดงานอำลา อาลัยให้ป้า เลยเกิดคิดถึงป้าจี๊ดขึ้นมาเลยละจ้ะ
จากในข่าว หนูว่า หลานๆป้า เค้าจัดงานเกษียณอายุให้ป้าได้ไม่เลวเลยนะจ๊ะ แต่หนูยิ่งดูตามข่าว หนูยิ่งหดหู่ วังเวง จนเห็นงานมันกร่อยๆปนเศร้ายังไงไม่รู้
สงสัยเป็นเพราะ หลานสาวคนสวยอย่างหนูไม่ได้ไปปรากฏตัวในงาน ไม่ได้ไปร้องเพลงให้ป้า
ป้าเองก็คงจะชะเง้อคอยืดยาว มองหาหนู พลางบ่น อย่างที่ป้าชอบทำว่า นังหลานอกตัญญูของเดี๊ยนหายไปไหน
ป้าขา...หนูไม่ได้ตั้งใจจะอกตัญญูใส่ป้าเลยจ้ะ แต่หนูทนบรรยากาศไม่ได้ แต่เมื่อวานหนูก็ไปสะบัดก้นให้ป้าเห็นแวบนึง ตอนเที่ยงๆน่ะจ้ะ แล้วแวบหนีความเศร้าที่ต่อไปนี้จะไม่ได้มาใช้บริการป้าอีก
อะไรนะคะป้า....อ๋อ ป้าเห็นหนูแวบๆเหมือนกันเหรอค่ะ งั้นหนูต้องขอโทษป้านะคะ ที่ไม่ได้เข้าไปทักทาย แบบว่า เกรงว่าป้าจะยุ่งน่ะค่ะ เห็นวุ่นวายกับการส่งมอบตำแหน่งใหม่ให้กับ ยัย อำแดง วรรณ นั่นอยู่ หนูเองก็รีบค่ะป้า เพราะมาแบบหวุดหวิด จวนเจียนจะตกเครื่องแน่ะจ้ะ
ป้าอย่าน้อยใจหนูเลยนะจ๊ะ เพราะพักนี้ หนูรู้สึกว่าป้า หงุดหงิดง่าย ขี้ใจน้อย มันเป็นความรู้สึกของคนวัยเกษียณทั่วๆไปน่ะจ้ะป้า รู้ตัวว่า ต่อไป คงจะต้องใช้ชีวิตอย่างเงียบเหงา ไร้คนสนใจใยดี ไร้ซึ่งอำนาจวาสนา ให้เหล่าวิหคนกกามาพึ่งพิง ป้าคงไม่แน่ใจในอนาคตว่าป้าจะทำอะไรต่อไป
ป้าขา...ถึงป้าจะแก่ จะเก่า แต่ป้ายังงามอย่างมีคุณค่านะคะ ขอเพียงแต่ป้าหนักแน่นเท่านั้น ยืนกรานกับปณิธาณเดิม ที่จะรับใช้ผู้เดินทางเท่านั้น อย่าบ้าจี้ตามนังพวกสอพลอ สมองเท่าหางอึ่ง ที่จะให้ป้าเปลี่ยนแนวทางชีวิต ไปเป็นพนักงานขายของ (ห้างสรรพสินค้า) หรือ นังปชส (ศูนย์นิทรรศการ) หรือ อะไรบ้าบอคอแตกทั้งหลายแหล่ ที่บรรดานังพวกนักการเมืองแมมมอธทั้งหลายพยายามคิดค้นแทนใจป้า
ศักยภาพในการรองรับเครื่องบิน ในการรองรับผู้โดยสารของป้ายังมีอยู่ ข้อนี้ หนูมั่นใจเลยละจ้ะ
ดังนั้น ที่มีคนเสนอมาว่า ให้ป้า ทำหน้าที่ ประตูที่สองนั้น หนูเห็นด้วยนะคะ ที่ป้าจะเลือกรับเฉพาะ เครื่องเช่าเหมาลำ เครื่องส่วนพระองค์ เครื่องส่วนตัวของ ผู้นำประเทศต่างๆ
ป้าเชิดใส่ยัยอำแดงวรรณ นั่นได้เลยค่ะ ว่า "เดี๊ยนรับแต่เฉพาะ วีไอพี ส่วนนังพวกผู้โดยสาร ขี้หมูรา ขี้หมาแห้ง หล่อนรับไปเถอะย่ะ "
แหม....ป้าเล่นถามหนูตรงๆเลยเหรอคะ ว่าชีวิตหนูกับป้าผูกพันกันมายาวนานขนาดไหน ถ้าหนูตอบตรงๆ คนก็เดาอายุหนูได้ซิคะป้า ไม่เอาค่ะ เรื่อง อายุเนี่ย คนรุ่นใหม่เค้าว่า มันหยาบคายนะคะ ป้า....
เอาเป็นว่า หนูลืมตาดูโลกปุ๊บ หนูก็รู้จักป้าปั๊บ ถ้าป้าจำได้ ป้าคงเคยเห็นหนูในวัยเด็ก แก้มยุ้ย น่ารัก (น่าจะประมาณสามขวบนะจ๊ะ วัยกำลังโยเย น่าโดนตบเป็นที่สุด ) โดนแม่แบกกระเตงๆลงจากเครื่อง ที่บินอ้อมโลกมาอย่างยาวไกล เพื่อสัมผัสมาตุภูมิเป็นครั้งแรก
หลังจากนั้น หนูก็ได้สัมผัสอ้อมอกอุ่นของป้ามาตลอด บางทีก็ห่างๆ แหม ป้า จากบ้านนอกของหนู มาเมืองกรุงเนี่ย ยังไงๆ หนูก็ต้องผ่านป้าอยู่ดี ก็ป้าเล่นกางขา ครอบคลุมสองฝั่ง พหลโยธิน และ วิภาวดีซะขนาดนั้น
แต่เรื่องมาใช้บริการป้านั้น รับรองได้ว่า หนูเป็นลูกค้าชั้นหนึ่งของป้าแน่นอนค่ะ เข้าๆออกๆ เดินเล่นอยู่ในอาณาบริเวณชีวิตป้ามาโดยตลอดตั้งแต่อยู่ชั้นประถม จนเข้ามหาวิทยาลัย
ถ้าป้าจำได้ คงจำยัยเด็กขี้แยได้นะจ๊ะป้า ที่เวลาพ่อแม่เดินทางที ดิ้นปั้ดๆร้องไห้ ไม่อายฟ้าดิน ขอตามพ่อแม่ไปด้วยทุกครั้งน่ะจ้ะ และอีกหลายๆครั้ง ที่น้ำตาหนูหลั่งต้องอกป้า อย่างเช่นครั้งที่ หนูต้องเดินทางไกลแสนไกล ต่อเครื่องสองตุ้บ เพื่อไปเรียนต่อ ครั้งนั้น หนูต้องแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ อ๋อ หนูขอสารภาพความจริงให้ป้าฟังตอนนี้เลยก็ได้ ที่ร้องไห้น่ะ ไม่ได้กลัวการเดินทางอย่างที่ป้าคิดหรอกจ้ะ แต่ หนูกำลังติดผู้ชาย เลยไม่อยากจากเค้าไปน่ะจ้ะ ซึ่งตอนนี้ ตาคนนั้นก็หายหัวไปไหนแล้วไม่รู้ อาจจะมีลูกเต้ายั้วเยี้ยเป็นโขยง หัวเถิก พุงป่องแล้วมั้ง ไม่มีมาดเท่ห์ อย่าง พบ.สส.ของหนูหรอกป้า
เห็นไหมคะ สัจธรรมชีวิต คนเราเกิดมา เพื่อพบ แล้วจากพรากด้วยกันทั้งนั้น จวบจนหนูเรียนจบ กลับมา ป้าเป็นคนแรกในเมืองไทยนะคะ ที่ได้เห็นหนู
ตอนนั้น หนูเปรี้ยวเนอะป้า ไม่มีมาดให้คาดเดาได้เลยว่าจะกลายเป็น อีปลาร้าบ้านนอก ในอีกไม่กี่ปีต่อมา
หนูแอบเห็นป้ามองลอดแว่น จ้องกระบาลหนูนะคะ คงนึกนินทาหนูในใจว่า นังเด็กนี่ สงสัยมาจากป่าอเมซอน สีสันบนหัวถึงได้ฉูดฉาดซะนกแก้วมาคอว์ เรียกแม่ขนาดนั้น แหม...ป้าออกจะอินเตอร์ คงเข้าใจแฟชั่นบ้าๆบอๆทั้งหลาย ก็ตอนนั้น แฮร์ มาสคาร่า กำลังฮิต ไม่ว่าหนูจะหยิบแท่งไหนขึ้นมา มันก็เหมาะกับหนูทั้งนั้น รักพี่ เสียดายน้อง หนูเลยไฮไลต์มันทีเดียวห้าสีซะเลย
เพราะความที่ป้าใจดี ไงคะ ป้าจำใจต้องประทับตราปั้ง เอานังผีบ้าเข้าเมือง (ข้อนี้ หนูต้องกรีดนิ้ว พนมขอบพระคุณงามๆกลางหว่างอกป้า)
แม้กระทั่งหนูทำงาน...ก็ไม่เคยพ้นอ้อมอกป้าอยู่ดี มีกิจให้ต้องมาใช้บริการป้าอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ รับเข้า ส่งออก นัดพบ ส่งของโจรกัน โดยมีป้ายืนทำตาปริบๆรู้เห็นตลอดเวลา เรียกได้ว่า จะหนักจะเบา หนูก็เรียกหาแต่ป้า แล้วจะเรียกว่า หนูไม่ได้มีชีวิตผูกพันกับป้า ยังไงได้ แม้ว่า ตั้งแต่นี้ต่อไป หนูคงจะไม่ได้ใช้บริการป้าอีก คงต้องไปพึ่งพิง คุณนายวรรณเธอ แม้เธอจะอยู่ไกลสุดขอบฟ้า หนูก็ต้องดั้นด้นไป แต่ ถึงอย่างไรก็ตาม หนูจะไม่มีวันลืมป้า และ จะรำลึกถึงบุญคุณของป้า ตลอดไปนะจ๊ะ
แล้วตอนนี้ เพลงโอดฯ ก็ขึ้นแล้ว หนูต้องอำลาป้าไปก่อนละจ้ะ ขืนมัวนั่งเศร้า กระบิดกระบวน ตกไฟลต์ กลับ กทม ไม่ทัน เจ้านายหนู ได้ฉีกทุเรียนหนูเป็นแน่แท้ รักและ คิดถึงป้าตลอดกาล จาก มบ.สส ของ ปส.คส.จ้ะป้า
************************************* ปล. ด้วยความรำลึกถึง และ อาลัย ป้าดอนเมือง เจ้าค่ะ
ปล.อีกที รูปแบบการเขียนเป็นจดหมายนี้ จขบ ได้รับอิทธิพลของ หนูชุน (แพนด้ามหาภัย) ครั้งที่เธอ เขียน จดหมายจากดาวพลูโต ค่ะ อ่านแล้ว ซึ้งจิต จนต้องขโมยรูปแบบของเธอมาใช้ โดยมิได้ขออนุญาต อิอิอิ
Create Date : 28 กันยายน 2549 |
|
61 comments |
Last Update : 28 กันยายน 2549 8:54:57 น. |
Counter : 494 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: เด็กดอน (Arnie ) 28 กันยายน 2549 8:32:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: กุมภีน 28 กันยายน 2549 9:19:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 28 กันยายน 2549 9:24:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) 28 กันยายน 2549 11:34:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณ มน 28 กันยายน 2549 12:00:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: P.Ta 28 กันยายน 2549 15:50:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: Mutation 28 กันยายน 2549 20:57:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tante Ta 28 กันยายน 2549 21:01:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทิ .. (Ka - Ti ) 29 กันยายน 2549 11:00:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: A_Mong 29 กันยายน 2549 11:38:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: nuyo (CooKiiE ) 30 กันยายน 2549 1:47:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: Dr.Manta (Dr.Manta ) 30 กันยายน 2549 7:12:29 น. |
|
|
|
| |
โดย: jengly 1 ตุลาคม 2549 19:27:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ณ มน 4 ตุลาคม 2549 20:45:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 5 ตุลาคม 2549 6:07:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทิ .. (Ka - Ti ) 5 ตุลาคม 2549 10:12:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: mona_t 5 ตุลาคม 2549 10:38:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 5 ตุลาคม 2549 11:39:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: angy_11 5 ตุลาคม 2549 12:59:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: d__d (มัชชาร ) 5 ตุลาคม 2549 15:15:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: PANDIN 5 ตุลาคม 2549 18:12:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: เรียกข้า... ซาดาโกะ! aka zardamon (zardamon ) 6 ตุลาคม 2549 10:54:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: หนูชล 6 ตุลาคม 2549 18:33:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 7 ตุลาคม 2549 1:43:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณย่า 7 ตุลาคม 2549 5:52:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: prncess 7 ตุลาคม 2549 5:58:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: ทิ .. (Ka - Ti ) 7 ตุลาคม 2549 9:53:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: Cymry 7 ตุลาคม 2549 11:01:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: cascade 7 ตุลาคม 2549 13:23:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: zaesun 7 ตุลาคม 2549 15:33:06 น. |
|
|
|
| |
โดย: *ProuD* 26 พฤศจิกายน 2549 23:55:03 น. |
|
|
|
|
|
|
ไม่มีไรค่ะ ชีวิตอิฉันคือการเดินทางค่ะ เดินทางมันหมดทุกสัดส่วนตั้งแต่สมอง หัวใจ และ ปลายเท้า ได้พบได้เห็นอะไรมากมายเท่าฝุ่นธุลีของสุริยจักรวาล ทั้งมีสาระและไม่มีสาระ แล้วแต่เราจะเลือกอย่างไหน ขอให้ผุ้อ่านเรื่อง(ไร้)สาระของอิฉันมีความสุขนะคะ อาเมน
http://www.hanahouse.net/sozai/bg/bg8/tuyu25.gif
|
|
|
|
|
|
|
เกิดและเติบโตอยู่ตรงข้ามกับบ้านป้าคะวิ่งเข้าวิ่งออกเป็นประจำเหมือนกัน
เมื่อคืนยีนมองจากบ้าน มองเครื่องบินที่เข้าแถวรอลงจอดที่สนามบิน (ต้องบอกว่าเข้าแถวจริงๆ คะ ช่วง2-3 ทุ่มทางตะวันออกเฉียงเหนือของบ้านป้า เครื่องบินจะค่อยๆทยอยเข้ามาเพื่อลงจอด แล้วมันจะเข้าแถวเรียงกันประมาณ 3-4 ลำ)เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำครั้งสุดท้าย
เมื่อเช้าก็ยืนมองแล้วใจหายคะ ถึงแม้ไฟบอกทางไปอาคารยังเปิดอยู่ แต่บรรยากาศเงียบเหงาไม่เหมือนเดิมเลย