จริงๆมีรูปที่ภีมหันมองกล้องแต่แม่โทรมเลยไม่เอาลง กลับมาเราก็นอนห้องน้าเอื้อยห้องเดิมที่อยู่ตอนภีม 2 เดือนแรก เอาที่นอนปูนอนข้างล่างกัน ครั้งแรกนะเนี่ยที่เรานอนใกล้กันโดยไม่มีอะไรขวางตอนกลางคืน(ปกติภีมนอนเตียงภีมอ่ะ) อยู่บ้านยายสบายไปอย่าง(ไม่อย่างหรอกหลายอย่างทีเดียว) ไม่ต้องกระเตงภีมใส่รถเช้าเย็น ไม่ต้องปลุกภีมตอนเช้าด้วย ระหว่างนี้พ่อก็โทรมาหาทุกเย็น แม่ย้ำตลอดให้ซื้อของมาฝากภีมด้วย พวกเสื้อผ้า ของเล่นที่โน่นถูกกว่าบ้านเรา แต่จะไว้ใจพ่อได้มั๊ยหว่าพ่อยิ่งเลือกของเก่งๆอยู่ด้วย หึหึ วันเสาร์เป็นวันที่ป้าหมอนัดฉีดวัคซีนครบ 4 เดือนแต่มันเลย 4 เดือนมาหน่อย พ่อกลับวันนี้แต่มืดๆ ตากับยายเลยพาไปหาหมอแทน
ฉีดวัคซีนคราวนี้มีเหตุให้มีเรื่องเศร้าเล็กๆ เช้าพวกเราประกอบด้วย แม่ ภีม ตา ยาย น้าเอื้อยไปหาป้าหมอตามนัดกัน ตอนเข้าพบหมอภีมตั้งใจฟังหมอพูดมาก อย่างกะเข้าใจแน่ะ คราวนี้หมอยังไม่ให้หยอดโรต้าเพราะเค้ามีปัญหากันอยู่ว่ามันดีหรือไม่ดี ป้าหมอให้รอจนแน่ใจค่อยหยอดต่อดีกว่า พอฉีดวัคซีนทุกทีพ่อเป็นคนจับ ครั้งนี้แม่เลยต้องจับเอง(แข็งใจ สงสารลูกบวกกลัวเข็ม) ภีมร้องจ๊ากตอนฉีดแล้วเลยต่อมาอีกเล็กน้อย หาหมอเสร็จเราก็ไปเดินเซนทรัลกัน ลั่นล๊า กลับบ้านภีมนอนแล้วก็นอนนาน นอนไปนอนมามีครางๆด้วย แม่ก็เอ๊เป็นไรหว่า จับตัวดูก็ร้อนๆวัดไข้ได้ 38 องศา น่านเป็นไข้จากฉีดวัคซีนนี่เอง ดีนะอยู่บ้านยายไม่งั้นแม่ทำไรไม่ถูกแย่ ยายเช็ดตัวภีม ป้อนยาแก้ไข้ คอยเช็ดตัวอยู่เรื่อยๆ แล้วก็ป้อนยาตามเวลา แม่กังวลมากแต่ก็เบาใจที่มียาย ภีมก็ไม่ซึมมากนะ พอภีมเห็นตากลับจากงานศพมาก็ดี๊ด๊าเหมือนเดิม

ซักประมาณ 2 ทุ่มพ่อก็กลับมาถึงบ้าน ภีมเจอพ่อก็ดีใจใหญ่ พ่อซื้อเสื้อมาฝากภีม 2 ตัว กางเกงยีนส์อีก 1 ตัว ซึ่งทั้งหมดภีมยังใส่ไม่ได้เลย(รออีกหน่อยนะลูกวันนึงหนูจะใส่ได้) พ่อนี่ก็ตลกดีเวลาแม่ซื้อเสื้อผ้าให้ภีมราคา 400-500 พ่อว่าแพงใส่ได้แป๊บเดียวไม่คุ้ม แต่พอเวลาตัวเองซื้อราคามันก็เท่ากันแหล่ะว๊า ทำเป็นมาว่าเรา ชิๆ นอกจากนี้พ่อก็ซื้อของเล่นมาให้ภีมด้วยมีเพนกวินของFP เหมาะสำหรับเด็กวัยคลาน มันจะโยกตัวไปมาและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ตัวใหญ่พอควร แต่ภีมเฉยๆไม่ค่อยแลอ่ะ ต้องรอดูว่าถึงเวลาคลานจะชอบมั๊ย แล้วก็มีคอปเตอร์บังคับ แม่ว่าชิ้นนี้ของพ่อเองแน่ๆ เอาลูกมาอ้างเช๊อะ กว่าภีมจะเล่นเป็นมันก็พังแล้ว ส่วนของฝากของแม่ได้กระเป๋า Charles&Keith มา 1 ใบใช้ได้เลยสวยดี สงสัยมีคนช่วยเลือก ถ้าพ่อเลือกเองไม่น่าได้แบบนี้ ยายกับน้าเอื้อยได้เสื้อคนละตัว ตาได้บุหรี่ แล้วก็มีชอคโกแลตอีกเพียบ พ่อบอกแค่นี้ก็ขนมาไม่ไหวแล้ว

ได้ของฝากครบทุกคน แยกย้ายกันไปนอน คืนนั้นพ่อกับแม่ตื่นมาดูภีมตลอดเกือบทุก ชม. คอยวัดไข้ ป้อนยา แต่โอเคไข้ลดลงเรื่อยๆจนเช้าก็หายดีคึกได้เหมือนเดิม มาดูเด็กไข้ขึ้นกัน

และแล้ววันครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่ก็เวียนมาอีกรอบ วันที่ 7 พค. นี้ครบ 4 ปีแล้วนะเร็วเหมือนกันแฮะ ทุกปีเราจะไปฉลองกันที่ต่างจังหวัด แต่ปีนี้จะไปไหนได้ ต้องลางานไปฉลองกันกลางวันด้วยเพราะเย็นต้องรับภีมกลับบ้านอ่ะดิ แม่เลยลางาน 2 วันซะเลย วันที่ 6 ลาไปเปลี่ยนลุคใหม่ ไหนๆก็หยุดให้นมภีมแล้ว สภาพแม่ก็โทรมมากด้วยผมก็ไม่เป็นทรงมาตั้งแต่ตอนท้อง เลยตัดมันซะเลยแล้วกันเอาแบบสั้นที่สุดในชีวิต ตัดเสร็จกลับมาบ้านภีมมองแปลกๆ แบบใช่แม่ตูป่าวว๊า ซักพักถึงจำได้ ใครๆก็ทักว่าแม่เด็กกกกลง พ่อบอกเหมือนมีเมียใหม่ เอ๊าะขึ้น สรุปเวิร์ค มามะดู before & after กัน