| All Blog
|
เจอกันซะทีลูกชายตัวน้อยของแม่ (ประสบการณ์การคลอดลูก สุดยอดดดด) ตอนที่1 ต่อจากบล๊อกที่แล้วพอมาถึงโรงพยาบาลก็ตรงไปแผนกสูติกันเลย รอลุงหมอตรวจคนไข้ในห้องตรวจเสร็จก็เข้าไป ลุงหมอยิ้มๆประมาณว่ากลับมาเร็วจัง ลุงหมอว่าก็ต้องเร่งคลอดอ่ะนะเพราะน้ำเดินแล้วเค้าให้น้ำเดินได้ไม่เกิน 18 ชม. ต้องคลอดภายในช่วงเวลานี้ไม่งั้นจะอันตรายกับเด็ก อาจติดเชื้อได้ แม่น้ำเดินตั้งแต่ประมาณ 10 โมง ก็เอาแอดมิทเลย บุรุษพยาบาลเค้าเอารถเข็นมาให้แม่นั่ง จริงๆแม่ก็เดินไหวแหล่ะแต่นั่งก็นั่ง ระหว่างรอรถเข็นพ่อก็ทำเรื่องเปิดห้อง(หุหุ พูดอย่างกับโรงแรม) รถเข็นมาเราก็ไปห้องรอคลอดกัน พ่อเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ได้ ห้องรอคลอดมันเล็กๆน่ะลูก มีเก้าอี้ตัวเดียวเอง แต่มีห้องน้ำในตัวนะ แม่ก็ไปเปลี่ยนเป็นชุดคนไข้ ถอดชั้นในออกหมด แม่ก็ถามพยาบาลว่าน้ำคร่ำมันไหลตลอดจะทำไงอ่ะคะ พยาบาลว่าเค้ามีแผ่นซับให้พอมันเปียกมากๆให้เรียกจะคอยมาเปลี่ยน แล้วเค้าก็มาติดเครื่องวัดการบีบตัวของมดลูก(ถ้าบีบมากกราฟก็จะขึ้นสูงอ่ะ) และเครื่องวัดการเต้นของหัวใจภีม(ถ้าผิดปกติมันจะมีเสียงเตือนดัง) เรียบร้อยก็ถึงขั้นตอนที่แม่กลัวมากกก นั่นคือเจาะสายน้ำเกลือ(ก็แม่กลัวเข็มที่สุดอ่ะ) เจาะตั้ง 5 ครั้ง  พระเจ้าครั้งเดียวแม่ก็จะเป็นลมแล้ว พยาบาลคนแรกมาเจาะที่หลังมือบอกเส้นแม่เปราะเจาะแล้วแตกๆ เจาะไป4ทีเปลี่ยนพยาบาลอีกคน คนนี้เจาะที่ข้างๆครั้งเดียวได้ สรุปพรุนและเจ็บมากกกง่ะ  ใส่น้ำเกลือกับยาเร่งคลอดเสร็จสรรพก็เรียกพ่อให้เข้ามาได้ ซักพักก็มาเก็บเลือดแม่ ตอนแรกแม่ตกใจนึกว่าต้องเจาะอีก พยาบาลบอกไม่ต้องแล้วค่ะ ไม่ให้คุณแม่เจ็บแล้ว เฮ้อโล่งอก อ้อพยาบาลเค้ามาล้างเล็บเท้าให้แม่ด้วยนะ คือแม่ทำเล็บไว้ไงพยาบาลบอกต้องล้างออกเพราะเวลาคลอดถ้ามีการตกเลือดไรเงี้ยมันจะสังเกตุที่เล็บได้ จากนั้นเค้าก็ปล่อยให้พ่อกับแม่อยู่กันตามลำพัง 2ต่อ2 หึหึ ตอนนั้นประมาณเที่ยงนิดๆแล้ว (อยากเห็นบรรยากาศตอนรอคลอดดูในวีดีโอเอานะลูก พ่อถ่ายไว้) พ่อกับแม่ไม่ได้กินข้าวกลางวันเลย แม่น่ะหมอไม่ให้กินแล้วเผื่อต้องผ่า พ่อดิอดไปด้วยเลยเพราะต้องอยู่เป็นกำลังใจให้แม่ สถานการณ์ตอนนั้นยังโอเคเพราะแม่ยังไม่ปวดท้อง แต่ก็มีกลัวๆแหล่ะ โทรหาตากับยาย ตาบอกใกล้ถึงแล้ว โทรบอกน้าศิให้ช่วยบอกคนอื่นๆ ป้าปุ๋ม(ท้องแก่อยู่) ลุงไมค์(ป้าไผ่เมียลุงไมค์ก็ท้องแก่) พ่อก็โทรบอกปู่กับย่า(โทรตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว)ซึ่งเดี๋ยวเสร็จธุระแล้วจะรีบมา โทรบอกคนโน้นคนนี้เท่าที่นึกออก บ่ายกว่าๆลุงหมอก็มาดู ปรากฎว่าปากมดลูกแม่เปิดแค่ 2 เซนต์เอง ทั่วๆไปจะเปิดชม.ละเซนต์ แต่ของแม่ช้าโคตร ลุงหมอเลยเพิ่มยาเร่งอีก ทีนี้ล่ะความปวดเริ่มมาเยือน มันปวดแบบเป็นพักๆอ่ะ เหมือนปวดประจำเดือนแต่มากกว่าหลายร้อยเท่า ช่วงที่บีบก็ปวดดด ช่วงคลายก็ได้พัก แต่ก็ยังพอคุยโทรศัพท์ได้นะ(สามารถมะ) ตากับยาย น้าเอื้อยมาแล้ว เข้ามาห้องรอคลอดได้ พ่อเลยได้ไปกินข้าวมั่งบ่ายสามแล้วมั้ง กำลังใจแม่เพียบ นี่แหล่ะคือคนที่แม่ต้องการที่สุดในเวลานี้ อยู่กันพักใหญ่ยังไม่มีวี่แววคลอด ยายเลยขอกลับไปเตรียมบ้านก่อน รอต้อนรับภีมไง ทำความสะอาดบ้านเตรียมเตียง แม่เลยฝากตากผ้าที่บ้านเราด้วย ยังไม่ได้ตากเลย  แม่ก็อยู่กัน 2 คนกับพ่ออีกครั้งโดยมี ตายาย ปู่ย่า คนโน้นคนนี้โทรมาถามอาการเป็นระยะ ลุงหมอมาตรวจเรื่อยๆทุกชม.กว่าๆ ปากมดลูกก็เปิดแค่ 2 เซนต์เอง หัวภีมก็ไม่ยอมลงเชิงกราน(ไอ้เด็กหัวสูง  ) เพิ่มยาก็แล้ว แม่ก็ปวดจะแย่นะ แต่แปลกนะแม่อดทนได้มากทั้งที่เป็นคนใจเสาะที่สุด(ประมาณหกล้มก็จะตายแล้วน่ะ) ไม่ร้องโวยวายเสียงดังไรเลย เวลาปวดมากก็กำราวเหล็กข้างเตียง กำแน่นๆ กัดฟัน หลังๆปวดทุก 2-3 นาทีเลย เค้าไม่ให้ลงจากเตียงเวลาปวดฉี่พยาบาลจะเอากระโถนมาให้ฉี่บนเตียง (ลืมบอกไปปกติเค้าต้องสวนอึ๊ด้วย แต่แม่น้ำเดินแล้ว สวนไม่ได้) น้ำคร่ำก็ไหลเยอะมาก บางทีช่วงหมอมาตรวจแล้วมดลูกบีบตัวงี้พุ่งเลย(สงสารหมอ ) ลุงหมอก็ถามจะบล๊อกหลังมั๊ย ไหวป่าว แม่ก็ยังทนได้ ระหว่างนี้แม่เริ่มมองหน้าพ่อหวั่นใจว่าจะต้องผ่าคลอดรึเปล่าหว่า ปากมดลูกไม่เปิดเพิ่มเลย ภีมก็ไม่ช้วยเอาหัวดันเล้ย แม่บอกภีมอยู่เรื่อยๆว่าช่วยร่วมมือกับแม่หน่อยนะ แม่อยากคลอดเอง สวดมนต์ก็แล้ว ภีมก็ไม่ให้ความร่วมมือ ตากับยายกลับมาอีกทีราวๆ6โมงเย็น (ผ่านมา6ชม.ยังเปิดเท่าเดิมเลย) เริ่มคุยกันเรื่องผ่าแล้ว ตาอยากให้ผ่าจะได้ไม่ทรมานทั้งแม่ทั้งภีม แม่ก็ถามลุงหมอว่าจะมีโอกาสเปิดเพิ่มมั๊ย พอเห็นทางคลอดเองป่าว ลุงหมอว่ายังพอมีเวลาถ้าอยากรอ(คือไม่เกิน 18 ชม.น่ะ) แม่ก็กลัวว่าภีมจะเสี่ยงมั๊ย จะเหนื่อยไปมั๊ย หมอว่ามันวัดจากอัตราการเต้นของหัวใจอยู่แล้ว ลุงหมอไม่ยอมให้หนูเสี่ยงแน่นอนสงสัยต้องต่ออีกบล๊อกแล้วล่ะมันยาว
|
smartdevil
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณแม่มือใหม่ใจเกินร้อย ทฤษฎีปึ๊กแต่ปฏิบัติแป้ก ค่อยๆเรียนรู้ไปเดี๋ยวก็เก่งเองเน๊อะ Friends Blog
Link |
||||||||||||
