|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
เวิร์กชอปนรก
อยู่ในเวิร์กชอปนรกมาได้หลายวันแล้ว
เวิร์กชอป ที่ว่านี้เกิดจากบทสนทนาของตัวขี้เกียจสองตัวทางเอ็มที่เริ่มรู้ตัวด้วยความบังเอิญว่ากำลังเขียนมาถึงตอนที่10 เท่ากัน และเหลืออีกสองหน้าจะจบบทเท่ากันเสียด้วย
กลายเป็นการแข่งกันจบบทโดยไม่อยากถูกแซงหน้า กระทั่งรีดจนถึงตอนที่ 11 ด้วยสปีดสโลว์โมชั่นเมื่อเทียบกับคนที่ปั่นได้วันละหนึ่งตอน สำหรับตัวเองสามวันต่อตอนนับว่ามหัศจรรย์พันลึกนักหนาแล้ว
ไม่ใช่ว่าไม่เคยปั่นได้มากกว่านี้ แต่ยิ่งเขียนความละเอียดยิ่งเพิ่มมากขึ้นและความถี่ถ้วนในแต่ละบรรทัดคิดแล้วคิดอีกจนกลายเป็นคิดมาก ทำให้มันค่อยกระดึ๊บหนึบไปยิ่งกว่าจิ้งจกไต่บนแป้งเปียก
อย่างไรก็ดี เวิร์กชอปทำให้เราเร่งขึ้นมาได้หน่อย แต่ในความเร่งนี้ทำให้สมองล้าและเกิดวิตกกังวลต่างๆ นานา จนนอนไม่หลับ และถึงหลับก็ฝันร้าย ตื่นมามีอาการเหมือนนอนแต่ไม่ได้นอน (โหยหวน)
ความจริงอาการแบบนี้เกิดพบเห็นบ่อยๆ ในช่วงปิดต้นฉบับ นี่ยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย คงได้แต่กรีดร้องหลอนตัวเองทั้งที่ต้องเดินหน้าต่อไป
เสียงเพื่อนและชาวบ้านทั้งหลายลอยมาเข้าโสติประสาท
ดีจังเนาะๆ ได้ทำงานที่ตัวเองรัก จะทำเมื่อไรก็ได้ ไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ
เงอ...ทำงานมากกว่าวันละสิบชั่วโมงยิ่งกว่าจับกังอีกตู
เมื่อคืนคู่แข่งหนีไปนอนก่อนด้วยเนือยจากการใช้พลังงาน อันที่จริงเราก็ไม่ไหวเหมือนกันแต่นอนไม่หลับ เปิดหาข้อมูลนิยายไปเรื่อย ไปเจอเพลงเกี่ยวกับวรรณคดี ฟังไปฟังมา เพิ่งรู้ว่าคนทำเว็บเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนเดิม
แอบตระหนกปนซาบซึ้งเล็กน้อย
แกสอนวิชาภาษาไทย และปัจจุบันวิชาที่ได้ร่ำเรียนมาล้วนใช้ทำมาหากินเลี้ยงปากท้องจนรอด ไม่นึกว่าวันนี้ยังได้รับข้อมูลความรู้มาใช้อีก เกิดเล็งเห็นว่าสิ่งที่เรียนมาไม่ได้ใช้ประโยชน์ทั้งหมด แต่ก็ได้ใช้บ้างไม่มากก็น้อย เน้นหนักที่วิชาภาษาไทยกับสังคม แต่ฟิสิกส์ เคมีที่เขวี้ยงทิ้งยังพอมีบุญคุณทำให้อ่านหนังสือวิทยาศาสตร์บางอย่างรู้เรื่อง หากไร้พื้นฐานเลยอาจทำให้เราสงสัยอะไรแปลกๆ สามัญในชีวิตมากมาย
วันก่อนกระโน้น เคยเว่ากับพี่ที่ร้านเช่าหนังสือเรื่องเลี้ยงปลา คุยไปคุยมาเราพูดขึ้นว่า ลูกปลากัดต้องกินไข่แดงเป็นอาหาร พี่เขาทำหน้าตระหนก (จริงๆ นะ) แล้วก็ถามว่า รู้ได้ไง ทำไมถึงรู้ล่ะ
เราก็เลยตอบไปว่า แล้วทำไมถึงคิดว่าต้องไม่รู้ล่ะ
คนเรานี่แปลกจัง แต่เรื่องบางเรื่องที่สมควรรู้แต่ไม่รู้ก็มีเยอะนะ เลยเริ่มคิดว่าตัวเองนี่ไร้สาระจัง
**ข้อคิดสำหรับวันนี้ อย่าเอาขนมปังฮอดดอกไส้ครีมไปเวฟ เพราะครีมมันจะละลายไหลออกหมดเหลือแต่ขนมปัง
Create Date : 09 มิถุนายน 2549 |
|
4 comments |
Last Update : 23 กันยายน 2552 4:05:06 น. |
Counter : 869 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: นราเกตต์ 9 มิถุนายน 2549 10:34:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: bevisme 9 มิถุนายน 2549 11:29:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: นราเกตต์ 9 มิถุนายน 2549 13:20:56 น. |
|
|
|
|
|
|
|
เราเองตอนเรียนสายวิทย์ก็นั่งถามตัวเองนะว่าไอ้นี่รู้ไปเพื่ออะไร รู้ไปเพื่ออะไร
โตมาถึงเข้าใจว่า บางอย่างมันก็เอามาปรับใช้ได้
แล้วการเรียนรู้มันทั้งมีแบบบริสุทธิ์ (รู้เพื่อรู้ รู้เพื่อพัฒนาวิชาความรู้ในด้านนั้น) กับแบบประยุกต์ (เอามาใช้ในชีวิตประจำวันได้)
เพียงแต่..สงสัยว่าทำไมครูที่สอนๆ นักเรียนถึงไม่พูดคุยเรื่องราวเหล่านี้กันบ้างหว่า
รู้สึกว่าทุกคนที่ทำงานเขียนจะมีช่วงเวลาโหยหวนอันวิกฤตทุกคนเลยเน้อ