|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เอเลี่ยน 44
พอเลิกงานชิแลมก็รีบมาที่ร้านทันที ถึงมันจะล่วงเวลามาเกือบทุ่มแล้วก็เถอะ แต่เสเส่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะงอนเขาเลยแม้แต่นิด เธอยังนั่งยิ้มใจเย็นต่อไปเรื่อยๆ เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มหญิงสาวก็ยิ้มให้ แน่ล่ะวันนี้ได้สร้อยมาแล้วต่อให้เขามาสองทุ่มเธอก็ต้องยิ้ม
นี้ให้คุณนะ เขายื่นดอกกุหลาบสีแดงให้เธอ
วันนี้คุณมาแปลกจริง เธอทำหน้างงๆ
หรือจะไม่เอา งั้นเอาคืนมา
ได้ไงเอาสิ เธอรีบเอามันมาวางไว้ข้างๆ ชายหนุ่มหัวเราะ เขาดื่มน้ำแก้วหนึ่งในเวลาไม่ถึงนาที ไม่บอกก็รู้ว่ารีบมาก
วันนี้จะกินอะไรดี เขาถาม
กินอะไรก็ได้
วันนี้คุณก็แปลกนะ เอาแต่ยิ้มผมหล่อขึ้นหรือยังไง
ก็เหมือนเดิมแต่ฉันมีความสุขไม่ได้หรือไง เสเส่โวยเขาหน่อยๆ
ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย วันนี้งานยุ่งมากๆเลยล่ะ ลูกค้าจากฮอลแลนด์เขาจะซื้อของจากเราแล้วนะ โล่งเลยล่ะ คนพูดยิ้มพอใจกับผลงานตัวเอง เสเส่เรียกพนักงานเสริฟมารินไวท์แดงให้
ฉลอง.... เธอยิ้มแล้วชนแก้วกับเขา
เอ่อ..วันนี้รอนมาส่งฉันอ่า เขาพูดอะไรก็ไม่รู้แปลกๆ แก้วไวท์สุดหรูถูกวางลง พร้อมกับหน้าอันสงสัยของคนพูด
เขาพูดอะไรเหรอ
คือว่าอย่างนี้นะ เขาประมาณเตือนฉันเรื่องคุณน่ะ เขาว่าคุณเป็นคนขายความลับบริษัทให้ฝ่ายตรงข้าม ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
ผมนินะ เขาเอาอะไรมาพูด ชิแลมโวยทำหน้าเหมือนไม่พอใจแต่ก็ทำใจเย็นๆไว้ ขันติๆ
ก็ฉันถึงบอกไง ว่าเอาอะไรมาพูด เขาก็บอกให้ดูๆไว้ฉันว่าเขานั่นแหละน่าสงสัยกว่าคุณอีก ดูเหมือนจะเข้าข้างคนตรงหน้า แต่มันก็จริงนิหน่าว่ากันไปด้วยตามความจริง รอนเป็นลูกชายของบ้านไป๋ แล้วเรื่องอะไรเขาจะมาบอกเธอดีๆล่ะ
ผมก็คิดว่าอย่างนั้นแหละ
ฉันอยากให้คุณระวังตัวไว้ คนบ้านนี้น่ะบางทีถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็อาจเอาด้วยกลนะ ดีไม่ดีเผลอติดกับเขาเข้าจะลำบากนะ เธอเตือนเขา ชายหนุ่มได้แต่เม้มปากไว้
มันก็จริงของคุณนะ ได้ผมจะระวังตัวให้มากๆ เป็นอะไรไปก่อนเดี๋ยวคนแถวนี้จะร้องไห้ตาบวม
ไม่ใช่ฉันแล้วกันน่า... เธอดื่มไวท์
ทำไม
เพราะมันไม่มีวันนั้นแน่นอน
สองคนส่งสายตาให้กันและกัน เล่นเอาคนทั้งร้านอิจฉาตาร้อนแทบจะทอดไข่ได้ วันนี้เสเส่กินสเต๊กได้แค่ชิ้นเดียวเท่านั้น เพราะว่าร้านนี้ให้น้อยซะเหลือเกิน ปกติแล้วคนอย่างเธอต้องฟาดไม่ต่ำครั้งละสองชิ้นขึ้นไป แต่วันนี้ทนไว้ก่อนเดี๋ยวเขาเห็นธาตุแท้แล้วจะเปลี่ยนใจไปซะก่อนไม่ได้นะแผนที่วางมาหมดกัน....หิวก็หิวแต่ก็ทนกินอะไรที่มันเล็กๆก่อน มาเดทกับเขาทั้งที เฮ้อ..กรรมของเสเส่แท้ๆทนไว้ลูกกลับไปฟาดที่บ้านก็ได้
.......................................................................
อ่อเดี๋ยวก็เสร็จแล้วจ๊ะอีกแป๊บหนึ่ง มันแค่สองทุ่มกว่าเองนะ ลุงเอ้อเขาเอารถมาให้ตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วเดี๋ยวขับซิ่งไปแป๊บเดียวก็ถึงบ้านแล้วน่า
อาแมร์นั่งดูเอกสารและก็เคลียร์งานให้เสร็จมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ป๊ะป๋าให้โยวโยว่โทรมาว่าเธออยู่ที่ไหน ทำไมถึงยังไม่ถึงบ้านสักที หญิงสาวยิ้มไปฟังคำบ่นของพี่สาวไป นี้แม่หรือพี่เนี๊ยบ่นอยู่ได้ แค่กลับบ้านไม่ตรงเวลาเองนะ
กำลังคุยกับพี่สาวอยู่ดีๆ มือก็ดันไปปัดแฟ้มเอกสารตก หญิงสาวก้มเก็บมันขึ้นมาแล้วเปิดดู ใช่แล้ว..เธอลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไง
พี่โยว่....คือมีเรื่องจะถาม น้องสาวพูดกับพี่สาวทางโทรศัพท์ ปลายสายเงียบตั้งใจฟังไม่บอกก็รู้ว่ามันสำคัญแค่ไหนดูจากน้ำเสียงของเธอ
เรื่องอะไรเหรอ
อย่างพี่เนี๊ย สามารถเช็คประวัติคนได้เปล่าว่าเขาคนนี้เปลี่ยนชื่อ ลูกใครมากจากไหน อาแมร์มองแฟ้มแล้วพูด
ฉันทำงานกับคุณโทฟี่อนันต์นะยะ แต่ว่ามันก็ไม่แน่นะอาจจะพอมีทาง ว่าแต่จะให้ดูใครเหรอ ฉันอาจจะไปเชคกับฝ่ายบุคคลฮ่องกงได้นะแต่ไม่รู้ว่าเขาจะยอมหรือเปล่าหรอกไปก้าวก่ายงานเขา แต่ก็นะจะลอง
เอ่อ...พูดไปแล้วก็อย่าว่ากันแล้วกัน วันนี้ดูจากใบสมัครงานของคุณชิแลมมันแปลกๆฉันก็เลยอยากจะรู้ข้อมูลเขาสักหน่อยน่ะ เราดูอาจจะสนิทกับเขาแต่เรายังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครมากจากไหน รู้แต่ว่าเขาอยู่กับแม่ บางทีฉันกับแม่เขายังเข้ากันได้ดีกว่าเลย โยวโยว่เม้มปาก
เขาทำอะไรหรือเปล่า
มันก็มีล่ะนะ ฉันรู้อะไรมาบางอย่างน่ะ แต่เรื่องนี้มันไม่มีหลักฐานแต่ว่าถ้าพี่โยว่ช่วยมันก็ดีขึ้นเยอะเลย แล้วก็เรื่องนี้อย่าบอกพี่เส่นะ เดี๋ยวถ้ามันไม่จริงขึ้นมาเราหน้าแตกไม่พอ อาจจะทำให้พี่น้องแคลงใจกันอีก
ฉันเข้าใจดี เอาเถอะมีอะไรให้พี่ช่วยพี่ก็จะช่วย เออ...งั้นรีบกลับมาเลยแล้วกัน เขาบอกว่าเขาจบนอกมา งั้นเราก็เช็คเอาที่ทำเนียบเด็กเก่าก็ได้นิจริงมะ เขาบอกว่าเขาจบโทจากฟอริด้าจากที่ๆฉันจบมา
ลืมข้อนี้ไปได้ยังไง ขอบคุณพี่มากนะ งั้นเจอกันนะ คนใส่แว่นรีบวางสายแล้วเก็บของ จากนั้นก็เดินออกจากห้องตัวเองมา
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจขณะที่กำลังรอลิฟต์ สายตาก็มองไปยังห้องผู้จัดการใหญ่ห้องสุดท้ายด้านปีกขวา หญิงสาวมองซ้ายมองขวา สูดหายใจเข้าลึกๆจากนั้นก็เดินเข้าไปห้องผู้จัดการใหญ่ มือเรียวค่อยๆหยิบดูแฟ้มในห้องเขาทีละอันสองอัน
ไม่เห็นมีอะไรเลย แต่ก็นะเขาจะเก็บไว้ที่นี้ทำไมกันล่ะ เธอยักไหล่แล้วเดินออกไปจากห้อง แต่ขณะที่กำลังจะเดินออกไปจากห้อง เครื่องโน๊ตบุ๊คสีขาวมันช่างเตะตาเธอจริงๆเชียว คราวนี้เธอก็หันซ้ายและขวาอีกรอบ
เอาวะ...
แมรแมร์เปิดเครื่องโน๊คบุ๊คของชิแลม ถึงรู้ว่ามันไม่ดีแต่เธอก็อยากจะลองดู ยังไงเขาก็กลับบ้านไปแล้วไม่มีใครเห็นหรอกน่า พวกยามเหรอก็อยู่ข้างนอกกันหมดเลย ไม่มีใครเห็นหรอกจะเห็นก็แค่กล้องวงจรผิดแต่ก็นะเธอเข้ามาห้องเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก มีข้อแก้ตัวเยอะแยะ
เอกสารรายรับรายจ่ายของฉินเหม่ยปีสองพันห้า คนใส่แว่นดูไปบ่นไป
ติ๊ดๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของคนหนึ่งซึ่งไม่ใช่ของเธอแน่นอนดังขึ้น แมรแมร์หันไปดู
QG ใครเขาบ้าชื่อQG หรือว่ามันจะเป็นรหัสลับอะไรบางอย่าง ถ้าเธอรับเรื่องที่อยากรู้มันก็อาจจะกระจ่างก็ได้ แต่ถ้าเป็นอย่างที่เธอคิด หากมีคนรับปลายสายก็จะรู้ว่ามีคนนอก สรุปไม่รับดีกว่าไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น
ไม่ได้เดี๋ยวจะลืม เมลไปบอกพี่โยว่ดีกว่า เดี๋ยวลืมไปถึงบ้านค่อยถาม แมรแมร์เปิดเมลขึ้นมาแล้วก็พิมพ์ ถอดรหัสQG+CJไปหาพี่สาว พิมพ์สั้นๆได้ใจความแค่นี้แหละ
พอเมลเสร็จก็รีบลบๆข้อมูลการส่งทันที ไม่งั้นเขาเชคได้แล้วก็ซวยเลย.... หญิงสาวยังไม่เลิกล้มดูทุกไฟล์ในคอมของเขา....เธอได้แต่คลิกๆคลิกๆ มันมีไฟล์ซ้อนไฟล์มากมาย
ข้อมูลที่ส่ง หญิงสาวคลิกๆเข้าไปเยอะๆจนเจอไฟล์นี้เข้าแบบไม่ได้ตั้งใจ
ต๊า ติ๊ดๆ ชิ๊ดๆดิ๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ แต่คราวนี้มันไม่ใช่อันที่วางอยู่บนโต๊ะ แต่เสียงมันดังมาจากกระเป๋าเธอ
มีอะไรเหรอคุณ คนรับรู้ดีว่าใครโทรมา
อยู่ไหนเหรอ เขาถาม
อยู่ไหนแล้วไงเล่า มีอะไรว่ามาเร็ว คนใส่แว่นยิ้มๆ มือหนึ่งคลิกเม้ามืออีกข้างถือโทรศัพท์ ปลายเสียงเงียบไปสักพักหนึ่ง
นี้จะพูดไม่พูด ไม่พูดจะวางแล้วนะ
พูดแล้วๆ ผมมาคิดๆดูแล้วนะว่า...เรื่องที่เราคุยกันน่ะ ทำไมเราต้องไปสนคนอื่นด้วยล่ะ รอนทำน้ำเสียงจริงจัง เหมือนกับว่าตะกี้เขาไปตั้งสติมา
อ่าฮะ.. อีกคนดูเหมือนไม่สนใจเขาเท่าไหร่แต่ก็ตอบเขาไป หัวของเธอต้อนนี้มันอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์ต่างหากล่ะ
เจอแล้ว!!!! แมรแมร์พูดเสียงดังทำเอาอีกคนตกใจขึ้นมาดื้อๆ
เจออะไรเหรอ
เอ่อ...เรื่องมันยาว ว่าแต่คุณพูดเรื่องของคุณก่อนเถอะ เรื่องของฉันไว้บอกคุณพรุ่งนี้ก็ไม่สาย คนใส่แว่นเอาค้นเอาเฟรชไดล์ขึ้นมาก๊อบข้อมูล แต่มือหนึ่งก็ยังถือโทรศัพท์อยู่
ผมจะบอกว่าผมรักคุณนะ... น้ำเสียงเขาจริงจังอย่างมาก
อะไรนะอีกคนเหมือนไม่ได้ยินและไม่แน่ใจเท่าไหร่จึงถามเขาซ้ำอีกรอบ
ตุ๊บ......กึ๊ก เป็นเสียงสั้นๆจากนั้นก็เหมือนกับว่า โทรศัพท์กระทบของแข็งอะไรสักอย่าง ชายหนุ่มพยายามเรียกชื่อเธอ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า เริ่มใจไม่ดีแล้วสิ แล้วเขาจะทำยังไงดีล่ะ ทำไมโทรศัพท์ถึงได้ตัดไปดื้อๆ
รอนเปิดโทรศัพท์ที่อยู่ในมือดู ถึงจะคนละซิมการ์ดแต่มันก็ยังมีข้อมูลการบันทึกชื่อคนโทรเข้าและออกอยู่ เขากดๆและกดในที่สุดก็เห็นชื่อโยวโยว่ ชายหนุ่มยิ้มๆ
ฮัลโหลค่ะ
โยวโยว่เหรอนี้ผมรอนนะ อืม...แมรแมร์อยู่บ้านเปล่าขอคุยด้วยหน่อยสิ ตะกี้ผมคุยกับเธออยู่ดีๆเครื่องมันก็ดับไป
รอนเหรอ แมรแมร์ยังไม่กลับบ้านเลยล่ะ ตะกี้ฉันก็โทรไปสงสัยตอนนี้ก็กำลังคงกลับมา
เขาไปไหนเขาไม่กลับบ้าน
อยู่บริษัทไง หือ............
แต่ว่า....
ทำไมนายนึกว่าจะมีอะไรเหรอไม่มีหรอกน่า คิดไปเองเปล่ายามที่นั่นก็เยอะแยะ เดี๋ยวถ้าถึงบ้านแล้วจะโทรไปบอกนะไม่ต้องห่วงหรอก โยวโยว่พูดตามความจริง ทว่าในใจก็หวั่นๆเช่นกัน ตอนนี้ก็ได้แต่รอไปก่อน ถ้าไม่ได้การยังไงก็ต้องทำอะไรสักอย่างล่ะ
.....................................................................
ส่งแม่หรือยัง
เสเส่เงยหน้าขึ้นหาคนที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ๆที่ที่เธอนั่งอยู่ หลังจากรับอาหารเย็นเสร็จแล้ว เสเส่ก็เจอเพื่อนๆเก่าสมัยเรียน แถมพวกคู่ควงของพวกหล่อนนั้นก็เป็นเพื่อนของชิแลมเช่นกัน เลยไปต่อกันที่ผับ แต่ชายหนุ่มทำหน้าที่ลูกที่ดีขอไปรับแม่เขาจากศาลเจ้าก่อน เสเส่ไม่ได้ไปด้วยเพราะเห็นว่าเขาไปแป๊บเดียวเดี๋ยวก็มาแล้ว เขาคงไม่ใจร้ายทิ้งเธอไว้ร้านคนเดียวหรอกมั๊ง
ไปส่งมาแล้วล่ะ ขอโทษนะนานหน่อยรถมันติด
ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลย เข้าๆใจถนนหลายสายก็ปิดตอนกลางคืน เธอยิ้มให้เขา
เพื่อนๆคุณล่ะหายไปไหนหมดแล้ว
ไปหาอะไรมากระแทรกปากต่ออยู่ พวกนี้ขาดไม่ได้หรอกของหมดก็ต้องไปหาน่ะ เขาส่ายหน้ากับคำพูดของเธอ
ตายจริงคุณใส่น้ำหอมด้วยเหรอ กลิ่นคุ้นๆ เมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้ๆเธอ หญิงสาวจมูกดีเหมือนไอ้ตูบมีเซ้นซิทิฟในการดม....
นี้คุณเช็คผมเหรอ คุณนี้น่ากลัวนะ
ก็แหม...กลิ่นผู้หญิงใช่ไหมบอกมานะ เสเส่หยิกคนข้างๆ
ไหนๆดมดูสิ กลิ่นน้ำหอมผมชัดๆอยากจะหาเรื่องหาเรื่องที่มันดีกว่านี้หน่อยสิ เขายกแอลกอฮอลเข้าปากอย่างไม่เกรงใจใคร
อ่ะแฮ่ม ขอหลินกุนั่งด้วยคนได้ไหมคะ แขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาจากรูไหนก็ไม่ทราบได้ อาจจะเป็นไปได้ว่าหล่อนมีเชื้อสายขอมดำดินอยู่ในตัว ชิแลมมองหน้าเสเส่ เอายังไงก็แล้วแต่เธอเขายังไงก็ได้
ขอทำไมกันหลินกุนั่งๆเลยจ๊ะ เพื่อนๆเก่ามาพอดี เข้าทางยัยเสือเลยล่ะสิ
ก็ต้องขอเพื่อว่าเสเส่ไม่อยากให้ฉันนั่งด้วยน่ะสิ อ้าวกล่าวหากันชัดๆ แต่จะว่าไปมันก็ถูก ใครเขาอยากให้นั่งด้วยเล่า รู้ตัวแล้วก็ไปซะสิอยู่ต่อทำไม
เธอนี้ยังคิดเล็กคิดน้อยเหมือนเดิมนะ เสเส่จะไม่อยากให้เธอนั่งด้วยทำไม เพื่อนคนหนึ่งกล่าวขึ้น
ใช่แล้วแซนดี้ หลินกุอยากนั่งก็นั่งได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา คนพูดยกไหล่
คุณชิแลมมาเที่ยวครั้งนี้ไม่ชวนฉันเลยนะคะ แย่จริงๆเลยคนอะไรไม่มาหาความสุขก็ไม่บอกเพื่อน แหนะ...อย่ามาใกล้คนของฉันนะเสเส่คิดในใจ
ผมคิดว่าคุณหลินไม่อยากมาซะอีกเลยไม่ได้ชวน ก็ตอบเขาไปสิว่ามากับแฟน ทำไมต้องเอาคนอื่นมาด้วย เสเส่คิดเองอีกแล้วครับท่าน
น่าน้อยใจนะคะ
ขอโทษครับไว้ทีหลังถ้าผมจะมาอีก ผมจะชวนนะครับ เขาตอบเธอด้วยอัธยาศัยดีๆเหมือนเคย แต่สร้างความไม่พอใจให้อีกคน
ต้องขออนุญาติใครก่อนหรือเปล่าคะ
ขอใครละครับไม่มี ผมก็เป็นผมสามารถไปเที่ยวกับคุณได้ทุกเมื่อเหมือนเดิม เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ถ้าไม่มีคำว่าเพื่อนต่อหลังมีหวังวันนี้ร้านแตกแน่ๆเลย คนฟังก้มหน้านิดหน่อย ใจเธอมันเต้นตุ๊บๆ คำปฏิเสธอันแสนจะนุ่มนวล
เพื่อนเหรอคะ ใครบอกว่าฉันจะเป็นเพื่อนคุณล่ะ
ไม่เป็นก็ไม่เป็นครับ เขายิ้ม กวนชะมัดเลยเชียวหลินกุคิด เธอก็ออกจะแสดงอาการทุกอย่างว่าชอบว่ารัก ทำไมเขาไม่เคยเข้าถึงมันเลยนะ
อ่อ...ไม่ทราบว่าคุณหรือเปล่าที่รับตานนี่เข้ามาทำงาน หลินกุเปลี่ยนประเด็น ตั้งแต่รู้ว่ายัยตานนี่เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดจะมาทำงานด้วย ใจเธอมันก็ไม่สุขเอาซะเลย เพราะอะไรนั้นก็หาสาเหตุแน่ชัดไม่ได้
ผมรับเธอเข้ามาเอง
ทำไมคะ ใครๆก็รู้ว่าปริญญาที่เธอได้มามันของซื้อของขาย แล้วให้ตานนี่มาอยู่ฝ่ายการเงินคุณบ้าหรือเปล่า เธอจบด้านคอมพิวเตอร์มาไม่ใช่เหรอคะ ข้อนี้เสเส่เห็นด้วยกับหัวหน้าเสือ เออแล้วเขารับยัยดูมดูมเข้ามาทำไม
ของแบบนี้มันพิสูจน์กันไม่ได้ครับว่าใช้เงินหรือเปล่า คุณหลินเองก็ไม่ได้จบด้านการเงินมาไม่ใช่เหรอครับ ทางฉินเหมยเราก็มีช่วงโปรถ้าเธอไม่ผ่านงานเราก็ว่ากันอีกที ว่าจะให้เธออยู่หรือไป
หลินกุส่ายหน้าเหมือนผิดหวัง เธอรู้ว่าเขาเป็นฉลาดแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรับยัยตานนี่นั่นด้วย ยัยนั่นถึงแม้จะเคยสนิทกับเธอก็เถอะแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วทุกอย่างมันเปลี่ยนไป น้องตานนี่ที่น่ารักคนเดิมหายไป กลายเป็นปิศาจดูมดูมพันธ์ใหม่
หญิงสาวเมื่อไปประสบอารมณ์ก็ลุกหนีไปดื้อๆ นี้เป็นการเดินหนีเขาครั้งแรกของเธอ เขาก็เหมือนผู้ชายทั่วไปนั่นแหละ ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากกว่าใครเลย คนเห็นแก่ได้นี้พ่อของตานนี่คงจะจ่ายให้มากโขอยู่ที่เดียว.....รู้แต่หน้าไม่รู้ใจจริงๆเลย
ดึกแล้วชิแลมพาเสเส่ขึ้นรถ หญิงสาวได้แต่นั่งเงียบคิดถึงเรื่องตะกี้ ก็นะไม่ใช่เรื่องของเธอสักหน่อยทำไมจะต้องไปคิดมากด้วยเล่า ยัยเสเส่เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาตีนกาจะถามหาอีกรอยหรอก ชิแลมเมื่อเห็นว่าคนข้างๆเงียบเขาก็ชวนเธอคุยเล่นๆ
เป็นไรคุณ ไม่พอใจอีกคนหรือไง เขาถามพร้อมเปิดกระจกรถลง มือก็พรางจะหาบุหรี่ที่อยู่ในสูทเท่ห์ตัวงาม
จะสูบทำไมบ่อยๆไม่กลัวโรคมะเร็งถามหาเหรอ
สูบแล้วมันก็สบายใจดี แต่คุณไม่ให้สูบผมก็ไม่สูบ เขายิ้ม
ฉันก็บอกคุณหลายครั้งแล้วว่ามันไม่ดี
ครับๆไม่ทำแล้ว หญิงสาวเบ้ปาก เชอะ...ทำหน้าแบบนี้นึกว่าหล่อตายแหละ
ก็แบบนี้ทุกทีนั่นแหละ เฮ้อ..ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานไหวหรือเปล่า รู้สึกเพลียจังเลย หญิงสาวยืดเส้นยืดสายขึ้น เขาหัวเราะๆ
ผมถามอะไรคุณอย่างหนึ่งสิได้ไหม
ถามมาหลายๆข้อก็ได้ ถ้าตอบได้ก็ตอบ
ถามข้อเดียวนี้แหละ ถ้าสมมติว่าวันหนึ่งผมทำผิดขึ้นมาคุณจะยังรักผมหรือ
เปล่า เป็นคำถามที่หาคำตอบยากมากเชียว เสเส่นิ่งก่อนที่ยิ้มให้เขานิดๆอยากรู้ว่าเขาจะถามจริงๆหรือถามเล่นๆ
ฉันให้อภัยคุณเสมอนั่นแหละ ขออย่างเดียวอย่าโกหกฉันก็พอ เขาไม่พูด แต่เอื้อมมือข้างหนึ่งไปจับมือเธอขึ้นมา จากนั้นก็ค่อยๆจุมพิตลงที่มือเรียวเบาๆ
ก็เพราะเขาเป็นอย่างนี้แหละเธอถึงได้หลงเขานัก ไม่ว่าจะท่าทางน้ำเสียงหรือแม้แต่เงาของเขา เธอก็ชอบหมดเพราะว่ามันคือตัวเขาเอง อยากรู้ว่าถ้าแต่งงานกันไปแล้ว ถ้าเธอเหี่ยวเหมือนมะเขือยาวเขายังจะโรแมนติกอย่างนี้หรือเปล่า....
..............................................................................
เวลาก็ล่วงมาเที่ยงคืนกว่าแล้ว แต่ไม่มีวี่แววว่าอาแมร์จะกลับถึงบ้านเลย เสเส่เพิ่งมาถึงบ้านเธอเห็นทุกคนนั่งหน้าเครียดอยู่ห้องนั่งเล่น เกิดอะไรขึ้นนะทำไมทุกคนหน้าบึ้งตึงยังกับโดนปอบหวีดเข้าสิง เธอทำอะไรผิดหรือเปล่า
พ่อคะ....เกิดอะไรขึ้นคะ พี่รองของบ้านเดินเข้าห้องนั่งเล่น เห็นตาของมารดาบวมแดงก็เริ่มคิดแล้วว่าอาจจะมีเรื่องไม่ดี
พี่เส่ อาแมร์ยังไม่กลับถึงบ้านเลย บอกว่าจะกลับมาตั้งแต่สองทุ่มแล้วป่านนี้ยังไม่ถึงเลย โยวโยว่กล่าวพร้อมน้ำตา จะว่ารถมีปัญหาก็น่าจะโทรมาบอกกันอันนี้เล่นเงียบหายไปเลย
อะไรนะ ตายจริงไปเหลวไหลที่ไหนเนี๊ย
พี่เส่ พี่แมร์เขาจะเหลวไหลที่ไหน ถึงจะไปกับเพื่อนจริงๆก็น่าจะโทรมาบอกจริงไหมล่ะ นี้หายไปไหนก็ไม่รู้ไม่บอกกันสักคำเลย ฟาร์มฟาร์มแย้งขึ้น ทุกคนก็รู้จักนิสัยพี่น้องในบ้านดี ถ้าเป็นเสเส่ก็ว่าไปอย่างเหยี่ยวราตรีกับหนอนหนังสือมันเทียบกันไม่ได้หรอก
คุณคะฉันว่าเราแจ้งตำรวจดีไหม
อย่าเพิ่งเลยค่ะแม่ ยังไม่ถึง12 ชั่วโมงเลยนะคะ ถึงแจ้งไปเขาก็ไม่รับแจ้งหรอกค่ะ โยวโยว่ทำตัวให้มีสติเข้าไว้
แล้วเราจะทำยังไงนั่งรออยู่อย่างนี้เหรอคะ ไม่ได้หรอกนะเอางี้เราไปที่บริษัทกัน ทุกคนแยกย้ายกันไปหาที่ๆคิดว่าอาแมร์จะไปคนเดียว
ที่ไหนล่ะ ห้องสมุดเหรอเที่ยงคืนแล้วที่ไหนเขาจะเปิด น้องเล็กถอนหายใจ
เฮ้อ..อาฟาร์มแกก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ พวกร้านดนตรีแจสพวกนี้อะไรที่อาแมร์ชอบ แล้วก็โทรไปถามจากพวกเพื่อนๆด้วยนะ เสเส่กล่าว เธอเองก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน
เช็คเรื่องอุบัติเหตุด้วยนะว่ามีที่ไหนเกิดอุบัติเหตุบ้าง อาฟาร์มบอกให้คนในบ้านจัดการ
โยวโยว่รีบโทรไปหารอน ที่จริงเธอก็น่าจะคิดออกไม่น่ารอเสเส่เลย แต่ก็นะที่รอเสเส่ก็เพราะคิดว่าไม่แน่ว่าสองคนอาจจะอยู่ด้วย เสเส่ก็เหมือนกันเล่นปิดมือถือแต่รายนี้ก็บอกแล้วว่าจะกลับดึกเลยไม่เป็นห่วงอะไรมาก..ตายแล้วแฝดพี่เอ๊ยแกไปอยู่ที่ไหน
.............................................................................
ยังไม่เห็นเดินลงมาเลยครับเห็นแค่ตอนเย็นเดินอยู่กับคุณโจว ไม่เห็นพนักงานทำความสะอาดพูดอะไรเลย ปกติแล้วถ้าคุณแมรแมร์อยู่ก็จะทักทายกัน
ยามบอกทุกคนเมื่อมาถึง เสเส่ไม่รอช้ารีบขึ้นเข้าไปดูห้องทำงานของน้องสาว ของทุกอย่างก็ครบปกติห้องไม่มีร่องรอยอะไร แล้วจะหายไปไหนนะ หรือว่าคิดเล่นอะไร มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วนะเนี๊ย
เช็คกล้องวงจรปิดได้ไหม เควินมาช่วยเหมือนกัน เมื่อโยวโยว่โทรบอกเขาก็รีบบึ่งรถมาทันที จะให้เขาอยู่เฉยๆไม่ได้หรอกเมื่อรู้เรื่องแล้ว
ได้ครับ
ทั้งหมดพากันไปที่ห้องควบคลุมระบบทุกอย่างภายในตึก เมื่อเช็คดูแล้วก็ไม่เห็นอะไร เห็นแมรแมร์ครั้งสุดท้ายเดินขึ้นลิฟต์ไปพร้อมคุณโจวหม่าก่อนห้าโมงเย็น อันนี้อาหมั่นก็เห็นเพราะเขาก็คือหนึ่งในคนที่อยุ่ในลิฟต์ยังคุยกันอยู่เลย
หรือว่าจะออกไปกับคุณโจว อาหมั่นกล่าว เขาเองก็รีบมาไม่รอช้าเช่นกัน หงษ์แดงผีดำผีขาวเขาก็ไม่สนแล้ววันนี้
ไม่หรอก ถ้าออกไปจริงๆต้องเอากระเป๋าไปด้วยสินี้ไม่ได้สะพายอะไรเลย มือถือก็ไม่ถือ รอนนั่งพิจดูภาพอยู่นานสองนาน
อุบัติเหตุของวันนี้ไม่มีเลย รถก็ยังอยู่แต่คนหาย งั้นปัญหาก็คือว่าถ้าเธอออกไปจากฉินเหมยเธอออกไปยังไงแบบที่ไม่ให้กล้องวงจรปิดจับภาพได้และไม่ให้ยามเห็นเมื่อออกจากตึก แต่ถ้าเธอไม่ออกแล้วเธอจะอยู่ที่ไหน เควินขยับแว่นสัญชาติญานนักสืบเริ่มขึ้นมานิดๆ
ผมคุยกับเธอตอนประมาณสองทุ่มครึ่ง รอนกล่าวเสียงเรียบๆ
ฉันก็ราวๆนั้นเหมือนกัน เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะวางจากคุณแล้วมาคุยกับฉัน โยวโยว่เสริม
คงไม่...เพราะผมได้ยินเสียงโทรศัพท์เธอตก จากนั้นก็ปิดเครื่องไปเลย แล้วที่สำคัญเขาวางจากผมแล้ว ผมก็โทรหาคุณเลยฉะนั้นนี้ก็แสดงว่าเขาคุยกับผมหลังจากที่วางสายจากคุณแล้ว อืม...ทุกคนนั่งเงียบ กำลังใช้ความคิด
เป็นไงบ้างครับทุกคน ชิแลมก็หน้าหืดหอบขึ้นมาหลังเพื่อน ไม่บอกก็รู้ว่าเขารีบมาก
คุณมาได้ไง เสเส่อุทาน
ก็อาหมั่นบอกแม่ผมไว้ ผมแวะเติมน้ำมันพอถึงบ้านแล้วก็รีบมาเลย เขากล่าว
แจ้งตำรวจเถอะ คงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้วแหละ อาฟาร์มพูดขึ้น เธอไม่สนแล้วว่าพี่สาวจะหายไปกี่นาที คนเราบางทีเสี้ยววินาทีก็สามารถหายไปจากกันตลอดกาลได้ เธอเองก็ไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้น
เห็นทีว่าจะเป็นอย่างนั้น เพราะลูกน้องของพ่อที่ช่วยกันออกตามหาก็บอกว่าไม่เจอไม่เห็น เสเส่บอกทุกคนให้กลับไปก่อน พรุ่งนี้ตอนเช้าถ้าเธอยังไม่กลับก็หาข้อสรุปอีกทีหนึ่ง เมื่อตอนเย็นความสุขมันเพิ่งเข้ามาในชิวิตของเธอ ทว่าตอนนี้ตีสองแล้วความทุกข์มันกลับวิ่งเข้าหาเธออย่างเร็ว และดูเหมือนจะเป็นความทุกข์อันยิ่งใหญ่เลยทีเดียว
.....................................................................
| Create Date : 04 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 4 ตุลาคม 2550 18:10:49 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 491 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: MARE (Napoleonquz  ) วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:18:15:15 น. |
|
|
|
| โดย: ทับทิม IP: 125.26.17.230 วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:19:39:49 น. |
|
|
|
| โดย: หลินกุ IP: 125.27.217.100 วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:22:40:11 น. |
|
|
|
| โดย: Khaopun IP: 125.25.77.169 วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:22:58:52 น. |
|
|
|
| โดย: หลินกุ IP: 125.27.217.100 วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:23:18:25 น. |
|
|
|
| โดย: มิโดริ IP: 124.120.202.35 วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:18:59:34 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo IP: 58.9.166.254 วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:20:48:00 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo IP: 58.9.166.254 วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:20:49:01 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo IP: 58.9.166.254 วันที่: 6 ตุลาคม 2550 เวลา:20:56:11 น. |
|
|
|
| โดย: ทะเล IP: 202.129.43.79 วันที่: 19 ธันวาคม 2550 เวลา:6:29:26 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo IP: 58.9.158.115 วันที่: 25 ธันวาคม 2550 เวลา:23:59:45 น. |
|
|
|
| โดย: O-yohyo IP: 58.9.161.27 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:47:46 น. |
|
|
|
| โดย: tomtam IP: 124.122.212.43 วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:21:32:24 น. |
|
|
|
| โดย: tomtam IP: 124.122.212.43 วันที่: 6 เมษายน 2551 เวลา:22:59:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เวสเทินเจ้าค่ะ Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
มันคงสายไปเสียแล้วในเมื่อฉินสามเอาตัวและหัวใจเฮียไปเรียบร้อบ แง้ๆๆ เอาเฮียเควินเค้าคืนมานะ 
ขอจ๊วบๆก่อนได้ป่ะ แล้วค่อยยกให้ฉินสาม 
น่าสงสารฉินสองอ่ะ
สาธุ 
จะมีอะไรกับพ่อแก้มบุ๋มรึเปล่าเนี่ย... ไหนจะแมร์แมร์อีก จะเป็นอะไรไหมนี่ เฮ้อ... ไหนจะน้องตานนี่ อย่าบอกนะ ว่ามีลับลมคมในกับพ่อแก้มบุ๋ม แง้ๆ ไม่ย้อม ไม่ยอม จริงๆ ด้วย 
เอ่อจะบอกว่า ไม่ใช่พี่ชายคนเดียวหรอกค่ะที่เล่นกะอาเส่ทีไรโดนอาเส่ทำร้ายจิตใจทุกที เพราะฟงฟงของมามิเล่นกะอาเส่ทีไรก้โดนทำร้ายจิตใจพอกันค่ะ
เป็นไฟล mp3 ช้าหน่อยนะคะ