|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
TMP 35
สองอาทิตย์ต่อมาดูเหมือนว่าเรื่องมันจะดีขึ้นทุกเรื่อง ความจริงถูกเปิดเผยแท้แล้วเควินคือน้องชายคุณโจว หม่า ทั้งสองมีพ่อเป็นคนเดียวกัน ตอนนี้ถึงแม้ว่าเควินจะไม่ได้ย้ายเข้าไปในบ้านใหญ่หลังนั้นแต่เขาก็รู้สึกว่าเขาได้ความรักจากพ่อจากพี่....มันเหมือนอะไรบางอย่างที่มาเติมเต็มใจเขา
ส่วนโยวโยว่ตั้งแต่ตอบตกลงกับเควินสองคนก็หมั้นกันไว้ก่อน ความรักบางครั้งมันก็เกิดขึ้นมาอย่างที่เราไม่ทันตั้งตัวเฉกเช่นเควินและโยวโยว่คู่รักกำมะลอ บัดนี้สองคนกลายเป็นคู่รักกันจริงๆแล้ว วันนี้ครอบครัวบ้านฉินมาดูการแสดงละครเวทีการกุศลครั้งใหญ่ของลูกสาวคนเล็ก ที่เสนอหน้า..ก๊าก..ที่ถูกโหวตให้เป็นนางเอก
มีบ้านฉินที่ไหนไม่มีบ้านซุนที่นั้น แต่แม่ของรอนไม่ชอบทำตัวเป็นศัตรูกับใคร เธอมาดูลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเล่นละครเวทีสักหน่อย ดูสิว่าเขาจะมีฝีมือดีแค่ไหน...
หลังเวที.... คนทุกคนวุ่นกันใหญ่ แมรแมร์อยากจะเข้าไปช่วยด้วย ที่จริงเห็นหน้าตาเงียบๆก็ชอบละครเวทีเหมือนกัน เพียงแค่วินาทีแรกที่รอนเดินเข้ามาข้างหลัง เด็กนักเรียนก็กรี๊ดกันใหญ่อาหมั่นหมั่นไส้ ....(ครูหล่อกว่าเยอะไม่กรี๊ด) แฝดพี่ไม่มองหน้าคนที่โดนกรี๊ดเดินผ่านเขาไปแบบเฉยๆ
ฟารมฟารมเห็นแล้วก็ไม่เข้าใจสองคนนี้เหมือนกัน แต่เอาเถอะวันนี้เป็นวันของเธอแล้ว พวกทีวีบีอาจจะมาดู บางทีเธออาจจะกลายเป็นดาวดวงใหม่ เสอซื่อม่านหรือจิจิ้ที่ว่าดังๆในทีวีบีก็ต้องซิดซ้ายเมื่อฟารมฟารมศิษย์บ้านฉินเข้าไปทีวีบี โหะๆ (ฝันๆ)
รอนเห็นหญิงสาวเดินผ่านหน้าไปแล้ว เขาก็ยังเฉยๆสองคนยังไม่ได้คุยกันตั้งแต่วันที่เขาทำงานแทบจะกระอักเลือดวันนั้น พอแต่งตัวเสร็จเขาก็เดินออกไป แมรแมร์ยืนอยู่ระเบียงใกล้ๆบันได คุยกับเด็กนักเรียนของฟารมฟารมทีพอจะรู้จักกัน กลัวว่าหากเข้าไปหลังเวทีแล้วจะทำความวุ่นวายกว่าเดิมรอดูดีกว่า
ขอโทษนะครับสาวๆผมขอคุยกับคุณแมรแมร์ได้หรือเปล่า เด็กๆหันไปตามเสียงก็ยิ้มกันใหญ่ คุณคาสโนว่ารอน พวกเขาพยักหน้าแล้วรีบวิ่งไปให้เร็วที่สุด
คุณมีอะไรหรือคะ ไม่เข้าไปเตรียมตัวเหรอคะ พักนี้คุณหลบหน้าผมหรือเปล่า
ฉันนินะต้องหลบหน้าคุณอย่างคุณ สำคัญตัวเองผิดหรือเปล่า คนใส่แว่นเชิดหน้านิดๆ
ก็ได้ๆ ไม่สำคัญตัวเองก็ได้ ผมเอาโทรศัพทมาคืนน่ะ ชายหนุ่มพูดแล้วหยิบโทรศัพทสีขาวออกมายื่นให้เธอคนตรงหน้า
ก็ดีของคุณอยู่ในกระเป๋าฉัน เดี๋ยวฉันเอามาให้นะ แมรแมร์เดินเลี่ยงออกไป แต่ก็ต้องหยุดเมื่อไออุ่นๆของอีกคนกำลังรั้งข้อมือที่ไว้
นิคุณจะทำอะไรน่ะ
ผมอยากจะถามคุณว่าคุณเป็นเหมือนผมหรือเปล่า ไม่รู้ทำไมผมอยากจะเจอคุณทุกวัน ขนาดผมออกไปกับผู้หญิงคนอื่นผมก็คิดถึงแต่คุณ น้ำเสียงเขาไม่ได้บอกแน่ๆว่าเขาพูดเล่น แมรแมร์กลืนน้ำลายหญิงสาวก้มหน้าลงนิดๆ เธอเป็นหรือเปล่าน๊า..
ให้คิดอะไรหรือคะ ปล่อยฉันเถอะ
นี้ผมพูดจริงนะ เขายังไม่ยอมปล่อย ยังทำตาหวานตาเชื่อมต่อไป หญิงสาวส่ายหน้าบ้าที่สุดเลย ยังไงก็เป็นไปไม่ได้หรอก อย่ามายุ่งกับฉัน
ฉันจะไปเอาโทรศัพทมาให้ คุณรออยู่นี้ล่ะกรุณาปล่อยด้วย
ไม่ ไม่พูดเปล่าๆมือใหญ่ของชายหนุ่มช้อนเอวร่างหญิงสาวเข้ามาใกล้ๆ เขาปล่อยมือเธอและใช้มือนั้นถอดแว่นคนตัวเล็กออก แมรแมร์ตกใจทำอะไรไม่ถูกยิ่งเมื่อไม่มีแว่นก็เหมือนคนตาบอดไปเลย เธอเห็นหน้าชายหนุ่มรางๆเท่านั้น
อื้อส์ พอรู้ตัวอีกที ริมฝีปากก็เหมือนมีอะไรมากดไว้ รสชาติความหวานและร้อนมันเหมือนภูเขากำลังจะระเบิด
นี้บ้าหรือเปล่าน่ะ ฉินสี่ผลักเขาออกแล้วแย่งแว่นตามาใส่
บ้าจริงๆเลย อีกสักรอบฉินสี่ผลักเขาเต็มๆแรง โดยที่ไม่ทันได้ดูว่าข้างหลังของเขาเป็นขั้นบันได รอนเมื่อถูกแรงผลักของหญิงสาว เขาก็ก้าวถอยหลังไป แต่เมื่อรู้ตัวว่าพลาดแล้วเขาก็ไม่คิดจะรั้งอะไรไว้ทั้งสิ้น ให้มันตกคอหักตายไปเลย ชายหนุ่มคิด
รอน ร่างนั้นกลิ้งกระแทรกขึ้น แมรแมร์เห็นไม่ผิดแน่ๆว่านั้นมันเป็นเลือด
นี้อย่าเป็นอะไรนะ ฉันจะตามคุณมาช่วย คนที่นอนจมกองเลือดยิ้มหน่อยๆ แมรแมร์ยกโทรศัพท์ที่เขาเพิ่งจะให้กลับมาตะกี้ขึ้นต่อสายหาน้องสาว
ไม่ถึงสองนาทีฟารมฟารมก็รีบวิ่งมาดูพร้อมอาหมั่น ตอนนี้ตารอนถึงแม้ว่าหน้าจะมีเลือดหน่อยๆแต่เขาก็ยังยิ้มได้อยู่ ชายหนุ่มเอาผ้าเช็ดหน้าที่หญิงสาวให้มาประคบขมับไว้ หางคิ้วใกล้ๆขมับด้านซ้ายเขาแตก
ตายแล้วเกิดเรื่องอะไรกันเนี๊ย ฟารมฟารมใส่ชุดเจ้าหญิง
อุบัติเหตุน่ะครับ รอนพูด
แล้วเราจะทำยังไงดี คุณรอนคุณไหวหรือเปล่า
ไหวครับ โอ๊ย ปากบอกว่าไหว แต่ร่างกายมันคงไม่ไหว อาหมั่นถอนหายใจหนักจะทำยังไงดีล่ะทีนี้
รอนคงไม่ไหว อาหมั่นยังไงนายก็เป็นผู้กำกับ เล่นแทนรอนเถอะ หา..จะให้เขานินะเล่นแทน ไม่ได้หรอกบารมีความหล่อมันต่างกัน
ผมคงไม่ไหวหรอกครับ
นี้นายคนก็เจ็บอยู่น่ะ ให้ทำไงล่ะ แมรแมร์ตวาดเขาเล็กน้อย ห่วงคนเจ็บก็ห่วง ห่วงบนเวทีก็ห่วง
ก็ได้ ผมเล่นเอง เขายิ้ม
ฝากด้วยนะ
ครับได้เลย ห้องพยาบาลอยู่ทางโน้น แผลแค่นี้คงไม่ต้องหาหมอหรอก เรามีพยาบาลที่ห้องพยาบาล ชายหนุ่มคนพูดยิ้ม ฟารมฟารมก็ยิ้มเฮ้อ...ทำไมเธอจะต้องมายิ้มด้วยนะ
แมรแมร์ประครองรอนไปห้องพยาบาล ส่วนอาหมั่นก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมฟารมฟารม ก๊ากกวันนี้โชคให้แล้วได้เป็นพระเอกเต็มตัว โหะๆรอวันนี้มานาน...
เมื่อเข้าไปในห้องแต่งตัวทุกคนก็งงกันใหญ่ เมื่ออาหมั่นจะมาเป็นพระเอก แต่กระนั้นก็เถอะไม่มีใครได้ถามอะไรมากหรอกเวลาก็จะมาถึงแล้ว ทุกคนสูดหายใจดังๆรอให้โฆษกประกาศเท่านั้น ก็จะได้ออกไปแดนซ์เอ๊ย..ออกไปโชวฝีมือกันแล้ว.... (กะดังกันทุกคน)
เมื่อสิ้นเสียงโฆษกแล้ว ฟารมฟารมก็ออกเริงร่ากับเหล่าคนแคระ แน่นอนเธออาจจะเป็นสโนไวท์ที่หน้าหมวยที่สุดแต่ก็นะ สโนไวท์ฮ่องกงนี้หน่าหาใช่สโนไวท์เมืองพี่รั่งจะเอาอะไรมากมาย คนบนเวทีก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด
ส่วนคนข้างล่างก็ยิ้มกันใหญ่ ท่านประธานจิ้งก็ยิ้มแต่ก็แอบเซ็งเมื่ออาจจะได้เห็นลูกชายของซุนไป่หย่างออกมาเคียงคู่กับลูกสาวเขา แต่ก็มีเรื่องตกใจมากกว่านั้นอีกเมื่อเหลือบไปเห็นแมรแมร์เดินเข้ามาพร้อมลูกชายศัตรูหมายเลขที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ หน้าฉินสี่แจ่มใสเชียว ทำหน้าระรื่นได้ยังไงกัน
เสเส่เองก็เห็นเช่นกัน น้องสาวเมื่อส่งเขานั่งข้างมาม๊าของเขาแล้วก็ขยับมานั่งใกล้ๆพี่สาว เสเส่ปล่อยรังสีอำมหิตฉายแสงแมรแมร์ ทั้งสายตาและท่าทางของพี่สาวมันทำให้หญิงสาวอยากจะหายตัวไปจริงๆเลย หล่อนไม่ใช่นักโทษนะ
ทำอะไรอย่าให้มันประเจิดประเจ้อนักเส่...แล้วก็หัวนายรอนเป็นอะไรเหน่งเลย
เรื่องมันยาวน่ะพี่เส ฉันไม่มีอะไรกับเขาหรอกน่า ดูอาหมั่นดีกว่าเนอะ แมรแมร์ยักคิ้วขึ้นไปบนเวที ผู้เป็นพ่อพยายามจะมองสีหน้าลูก แต่ก็โดนหลบสายตา...น่าคิดแล้วสิ จะเสียลูกสาวให้คนบ้านนั้นได้ไง ไม่มีทางซะล่ะ
บนเวที...
โอ้ ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ ล่องอยู่ในทะเล สโนไวท์ดูสิ...ทะเลอ่าวไทยช่างงามเหลือเกิน คนแคระกล่าว
ใช่มันสวยมากๆเลย พี่คนแคระหมายเลขหนึ่งข้าชอบจริงๆเลย อุ๊ยดูนั้นสิมีปลาปักกระเป้าด้วย
ใครบอกว่าปลาปักกะเป้านั้นน่ะ กระป๋องนะสโนไวท์เจ้าสายตาดีหรือเปล่าเนี๊ย ตายแล้วทะเลเมืองไทยมีแต่กระป๋องเนอะ
มันไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก เราไปกินส้มตำกับหอยทอดกันเถอะ พี่ 123456รออยู่ สโนไวท์เดินจูงมือคนแระไป ใต้ร่มที่กลางเป็นซุ้มๆ เหล่าคนแคระอีกคนกำลังซดส้มตำปูกันใหญ่
แซบบ่อ้าย โอ๊ย...เหมือนๆจะแซบเด้อ
แซบอีหลีอีนางน้อย เข้ามาๆมากินนำกัน คนแครทั้งหลานขยับที่ให้สโนไวท์นั่ง
โอ๊ยปลาร้าของโปรด... สโนไวท์กินแล้วเน้ออ้าย พาเข้าซุ้มส้มตำอีสานก็ต้องพูดอิสานเพื่อความมีอรรถรสในการกินยิ่งขึ้น
ฟาดโล้ด สโนไวท์ สโนไวท์เมื่อได้ยินดังนั้นก็ซดเอา อย่าให้เหลือปลาร้า ปลาแดกเมืองไทยแซบกว่าที่ไหนๆในโลกโอ๊ย...มีความสุขจริงๆ
อ่ะ ฮะ ๆ กึ๊ก เมื่อกินไปได้สิบกว่าครกแล้ว สโนไวทก็เริ่มตาเหลือก ดิ้นน้ำลายฟูมปาก
สโนไวท์เจ้าเป็นอีหยัง
ข่อยโดนยาพิษ ปลาแดกครกนั้นมียาพิษ ฟารมฟารมทำท่าโอเวอร์เอคติ๊งเต็มที่ เสเส่เห็นน้องสาวแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ เหมือนมาดูตลกคาเฟ่เลยวุ๊ย ฮาได้ใจดีแท้
โอ โน สโนไวท์เจ้าอย่าเป็นอีหยังเน้อ อ้ายจะไปตามหมอ คนแคระหมายเลขสามพูดขึ้น
อะอ้าย...ตามหมอก็ไม่ได้ประโยชน์ดอก สโนไวท์ต้องตายซิแหงแก๋แน่นอน นังแม่มดนั้นมันใส่ยาพิษไว้ในปลาร้า ทางเดียวที่จะทำให้ข้อยตื่นขึ้นมาอีกคือ เจ้าชายต้องมาจุมพิตข้อยเท่านั้น อ้ายก่อนสโนไวท์จะนอนหลับไป สโนไวท์ขอทวงเงินด้วยเน้ออ้าย พวกเจ้าติดข้อยไว้คนละสองร้อย ...อึ๊ก ไม่มีเสียงพูดต่อไป หญิงสาวก็ฟุบลงไป สร้างความดีใจทุกคนเอ๊ยสร้างความเสียใจแก่ทุกคนมากมาย.....
ฉากถูกปิดไป...ตัวพระเอกกำลังจะมา ทุกคนลุ้นกันอยู่ในเมื่อรอนอยู่ตรงหน้า แล้วใครจะเป็นพระเอกแทนเขา ชายหนุ่มไฮโซคนไหนนะ
ที่นี้ที่ไหน ที่นี้ที่ไหน ที่นี้ที่ไหนน๊า ที่นี่ที่ไหนที่นี่ที่ไหน ที่นี้ที่ไหนครับ อาหมั่นในชุดเจ้าชายเดินออกมา สร้างเสียงกรี๊ดในโรงละครได้ดังใช้ได้เชียว
โอว... ท่านเป็นใครไม่รู้เหรอว่านี้คือเขตบ้านของเรา คนแคระหมายเลขสี่ออกมาตักน้ำ เห็นเจ้าชายกำลังมองซ้ายเหลียวขวา
บ้านท่านน่ะที่ไหน เราหลงทางมา เขาพูด
บ้านข้าก็คือบ้านข้าจะให้บอกด้วยเหรอว่าที่ไหน หา
อ้าวถ้าเจ้าไม่บอกจะรู้ได้ไงว่าที่นี้น่ะที่ไหน
ที่ไม่บอกเพราะข้าก็ไม่รู้ พี่ชายจะค่ำแล้วข้ากลับบ้านก่อนนะ คนแคระน้อยกล่าว
เดี๋ยวสิ ขอข้าไปด้วยนะข้าหนาวหิวจะแย่อยู่แล้ว ชายหนุ่มลูบท้องใหญ่....ทำหน้าหล่อขอน้ำใจจากคนแคระ
ก็ได้ตามข้ามาเถอะ... คนแคระน้อยส่งสายตาเวอรชั่น Y ออกไป พระเอกเราถึงแม้จะหนาวๆสั่นๆ หวั่นข้างหลัง แต่ก็จำต้องตามเขาไปมิเช่นนั้นแล้วต้องอดตายกลางป่าแน่นอนเลยเชียว
..........................................................................
เสเส่นั่งขำอยู่ข้างล่าง ไม่นึกว่าน้องเราจะร้ายกาจนะเนี๊ย เป็นสโนไวท์ชอบกินปลาร้า ถ้าวอลนิสนีย์มาเจอเข้าคงต้องไปทำฉบับรีเมกแน่นอนเลย หญิงสาวนั่งขำจนลืมคิดว่ามีคนแอบมองอยู่เป็นระยะ จะว่าไปแล้วเธอไม่ใช่คนสวยมากแต่เธอก็น่ารักดีนะ มีเสน่ห์แปลกๆ(ของแปลกรุ่นเดอะ)
ฉันรู้นะว่าคุณมองฉันอยู่น่ะ จ้องมากกว่านี้ฉันคิดตังค์นะ พอตั้งสติได้ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่ง SMS สักหน่อยถึงจะอยู่ไกลกันไม่เท่าไหร่ก็เถอะ แต่ว่าจะให้ตะโกนคุยกันมันคงไม่ดีแน่ๆเลย
แล้วไงคุณนี้มันงกฉิบหาย ผมจะบอกว่าคุณมีผักชีติดที่ฟันอ่า ไม่ถึงสามสิบวิก็มีข้อความเข้ามา หญิงสาวเปิดอ่านดูก็ต้องยิ้มไม่หุบ หน้าบานเป็นจานดาวเทียมไทคม
อี้...ทุเรศ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาของนักการบัญชีของฉัน^^ หญิงสาวตอบเขากลับไป
รับบัตรเคดิตหรือเปล่า เขาตอบมาอีกทีหญิงสาวอดยิ้มไม่ได้ หันไปแลบลิ้นใส่เขาแทน คิดจะจีบฉันก็ว่ามาเถอะน่า.... ไม่ต้องทำเป็นหลบๆซ่อนๆจีบซิ...อ้อนวอนฉันสิ (คิดไปเองคนเดียว)
เล่นเมสเซสได้สักพัก ชายหนุ่มก็ไม่ตอบแต่ตั้งหน้าตั้งตาดูการแสดงบนเวที ทำให้เสเส่หงอยคอตก เมื่อไหร่การแสดงมันจะจบละนี้.... นานแล้วนะอยากคุยแล้ว อยู่เงียบๆเกินครึ่งชั่วโมงมันจะบ้าตาย โยวโยว่ส่งสัญญานให้เสเส่เงียบหน่อย ทำตัวเป็นลิงไปได้
บนเวทีเป็นฉากที่เจ้าชายต้องจุมพิตสโนไวท์เพื่อให้นางตื่นแล้ว อาหมั่นใจสั่นหวิว เถอะน่าถึงมันจะไม่ได้จูบจริงแต่เขาก็หวิวใช่ย่อย ฟารมฟารมหลับตาพริ้ม ชายหนุ่มยิ้มอยากจะหัวเราะออกมาด้วยซ้ำ เพราะความเขิน ยิ่งเห็นหน้าเด็กพวกนั้นแล้วก็ยิ่งเขินไปใหญ่
สโนไวท์.....เจ้าช่างงามเหลือเกิน งามจนข้าอดใจไม่ไหว ถึงแม้ว่าปากเจ้านั้นจะมีกลิ่นปลาร้าติดอยู่ แต่ข้า ก็มีลูกอมดับกลิ่นปาก....ข้าขอจุมพิตเจ้าดูสักที
ไม่พูดพร่ำทำเพลงมาก ชายหนุ่มก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้ๆหน้าหญิงสาวที่นอนอยู่ คนนอนอยู่หน้าแดงกร่ำขึ้นมาทันที คนข้างล่างก็ลุ้นกันใหญ่จุ๊บๆ
อื้อส์.... คนหลับตาพริ้มบัดนี้ลืมตาขึ้นมาทันที คนบนเวทีก็พากันอึ้งเงียบ ก็อาหมั่นของเราเล่นจูบจริงๆมันนอกบทหรือเปล่าเนี๊ย
ข้างล่าง...ทุกคนพากันประทับใจบทจูบมากๆ มันคล้ายของจริงมากๆ เล่นมุมกล้องได้ดีจริงๆเลย ละครเวทีของเด็กๆนี้ร้ายกาจทีวีบียังอายไปเลย โยวโยว่นั่งเงียบประทับใจสุดๆเลย เมื่อไหร่นะเควินจะทำแบบนี้กับเธอบ้าง (ฝันๆ)
คิดมากระวังคุณเควินเขาท้องนะ น้องสาวสะกิดพี่สาว
บ้าน่าฉันไม่ได้คิดอะไรนะ
ไม่เชื่อหรอก ดูพี่เส่สิน้ำลายไหลออกมาแล้ว รายนั้นคงคิดไปไกลกว่าพี่แน่ๆ มันก็จริงของแมรแมร์ เสเส่ดูเหมือนเคลิ้มไปใหญ่เลย คงคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
จบการแสดงนักแสดงทุกคนก็กล่าวคำขอบคุณ จากนั้นก็ลงมาเพื่อให้ทุกคนถ่ายรูปด้วยเป็นที่ระลึก งานนี้อาหมั่นแจ้งเกิดได้อย่างสบายๆ ฟารมฟารมตั้งแต่โดนจุ๊บจริงๆเธอยังไม่มองหน้าชายหนุ่มเลย ได้แต่หลบตาเขาตลอด
ฉากจูบเมื่อกี้นะโปรมากๆเลยอาหมั่น แม่เจ้าเด็ดจริงๆ เสเส่เข้าไปเกาะแขนเขาไว้แล้วกล่าวชม ชายหนุ่มก้มหน้าให้ถ่อมตัวๆ ก็มันจูบจริงๆนิหน่า
มุมกล้องใช้ได้นะอาหมั่น ชิแลมเอ่ยขึ้นบ้าง
ขอบคุณครับทุกคน เขายิ้มรับคำชมหน้าแป้นเชียว แต่ฟารมฟารมกับหน้าบึ้ง จะให้ไม่บึ้งได้ไงล่ะ ก็เล่นจูบจริงๆ เชอะ....ผู้ชายฉวยโอกาสทุเรศที่สุดเลย
ฟารมฟารมเป็นอะไรไปเหรอเงียบเชียว มาม๊าถามเห็นสีหน้าลูกสาวไม่ดีเอาซะเลย ลูกสาวสั่นหัวแล้วยิ้มให้นิดๆ
หนูเหนื่อยนิดๆค่ะม๊า ถ้าไงขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ เดี๋ยวมาน๊า... อาหมั่นเห็นหญิงสาวเข้าไปหลังเวที เขาจึงตามไปด้วย ผิดด้วยเหรอที่มันห้ามใจตัวเองไม่ได้
ฟารมฟารมเข้ามาแต่งตัวเปลี่ยนชุด หน้าเธอยังหงิกเหมือนเดิม ไม่พอใจก็คือไม่พอใจ ไม่รู้แหละคำขอโทษสักคำก็ไม่มี เจอหน้ากันอีกครั้งจะให้ทำหน้ายังไงล่ะ เฮ้อ..ฟารมฟารมเรื่องแค่นี้เองจะใจไหวหวั่นได้ยังไงเล่าไม่ได้นะ แค่นายอาหมั่นคนจนๆเท่านั้นอย่าได้ไปสนใจ
นี้คุณเป็นอะไรไปเหรอ ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว เขาล๊อคห้องไว้ หญิงสาวหันหลังกลับไปมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง
เป็นอะไร ฉันควรจะถามนายมากกว่านะว่าเป็นอะไร นายนี้มันไม่สุภาพบุรุษเลยนะ
อ๋อคุณโกรธผมที่ผมจูบคุณจริงๆใช่ไหมเขายิ้มอย่างได้ใจ
รู้แล้วยังจะมาถาม รู้ถึงไหนอายถึงนั้นเลยนะนั้นแล้วฉันจะเอาหน้าไว้ที่ไหน
เราแต่งงานกันเลยไหม บ้าพูดอะไรบ้าๆ เพิ่งรู้ว่าวันนี้อาหมั่นเป็นคนน่าเกลียดที่สุดในโลกเลย....
นี้นายอย่ามามั่วใกล้ฉันนะ หญิงสาวเดินชนไหล่เขาไปที่ประตู ไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว เซ็งที่สุดเลย
ผมพูดจริงนะ เราแต่งงานกันเถอะ ฟารมฟารมหยุด สมองได้รับการกระทบกระเทือนหรือเปล่า พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่าเนี๊ย
คนบ้า
นี้ผมพูดจริงผมชอบคุณ ตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอกว่าความรู้สึกมันมาได้ไง แต่ผมมั่นใจแน่ๆว่าคุณคือคนที่ผมอยากใช้ชีวิตด้วย หน้าตาเขาเอาจริงนะเนี๊ย ฟารมฟารมหยุดนี้วิธีขอแต่งงานกันเหรอ บ้าชะมัดเลยหญิงสาวอยากจะยิ้มแต่ก็นะ...ยิ้มไม่ออก
อย่ามาบ้าใกล้ฉันนะ เราสองคนอย่าพูดกันอีกเลย ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง หญิงสาวเดินออกไปปิดประตูใส่หน้าเขาดังปั้ง!!!
ออกมาจากห้องได้ก็รู้สึกโล่งใจแปลกๆ ตอนนี้จะยิ้มก็ยิ้มได้แล้ว ฟารมฟามสูดหายใจเข้าลึกๆ หน้าหล่อนแดงกร่ำ โลกทั้งโลกมันเหมือนหยุดหมุนไปเลย อย่าบอกนะว่าตัวเธอก็แอบไปชอบพอเขาเหมือนกัน นายทึ่มมันมีอะไรดีนะ....
Create Date : 16 มิถุนายน 2550 |
Last Update : 16 มิถุนายน 2550 21:43:28 น. |
|
4 comments
|
Counter : 374 Pageviews. |
|
|
|
โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.108 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:7:18:43 น. |
|
|
|
โดย: tomtam IP: 124.121.161.8 วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:35:02 น. |
|
|
|
โดย: กดาสเวงาส่ว่สหกพืรนเ IP: 58.8.52.158 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:14:44:02 น. |
|
|
|
โดย: 1651 IP: 125.24.192.17 วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:19:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เวสเทินเจ้าค่ะ Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
ใกล้จบตอน เจอปฏิบัติการขอแต่งงานสายฟ้าแลบของอาหมั่น
กรี๊ด x 2 เลยค่ะ ไม่น่าเชื่อ เห็นเงียบๆ มาตั้งนาน
บทจะลุยก็คาดไม่ถึงจริงๆ เอาเลยน้อง เจ้เชียร์เต็มที่
คิคิ ... วันนี้สองแฝดโดนจุ๊บเหมือนกันเลย
สมกะเป็นแฝดกันจริงๆ เลย