Napoleon iN spring!!! When I'm falling in LOVE ^___^
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
13 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 

SOH 13



งานศพปู่เสินถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติ ผู้คนมากมายต่างพามากันเคารพศพปู่เสินเศรษฐีใจบุญแห่งฮ่องกง ไรอันนั่งหน้าเศร้าไม่ยอมให้สัมภาษณ์ใดๆทั้งสิ้น งานนี้แม้นจะเป็นงานใหญ่ แต่ก็ไม่อนุญาติให้นักข่าวมาทำข่าวในงาน แถมยังมีเรื่องประหลาดกว่านั้นเมื่อไรอันประกาศจะจัดงานศพของปู่แค่คืนเดียว แล้วก็ฝังเลย

“ไรอันคะ เหวินซิ่วSorryด้วยจริงๆนะคะ คุณปู่ไม่น่าจากเราเร็วไปขนาดนี้เลยฮือๆ” เหวินซิ่วโผล่มาจากไหนไม่ทราบ ผู้เข้ามาใหม่อาศัยจังหวะที่อลิศเดินไปคุยกับแขก สวมรอยนั่งติดไรอันเกาะติดแจ

“ท่านไปสบายแล้ว” เขาพูดเสียงเรียบ

“ค่ะ ไรอันคะถ้ามีปัญหาอะไรก็อย่าลืมเหวินซิ่วคนนี้นะคะ ฉันน่ะอยู่ข้างคุณเสมอ” หญิงสาวไม่พูดเปล่ายังจับมือชายหนุ่มไว้แน่นอีกด้วย ไรอันพยักหน้า ขณะเดียวกับอลิศเดินมาพร้อมกับน้ำดื่ม เธอกลัวว่าเขาจะหิวเลยไปหาอะไรติดมือมาด้วย แต่ภาพที่เห็นตรงหน้า มีของอร่อยมาให้ถึงที่เขาคงอิ่มแล้วล่ะ หญิงสาวถอยออกมา

“อลิศเหนื่อยหรือเปล่าครับ” เรมอนด์ยืนอยู่ข้างหลัง

“ไม่ค่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลย ว่าแต่คุณเถอะเป็นไงบ้างคะ ฉันเสียใจด้วยจริงๆนะคะ” อลิศยิ้มให้ชายหนุ่มรุ่นน้อง แค่รอยยิ้มของเธอ มันก็ทำให้เขาสบายใจขึ้นแล้ว

“ผมไม่เป็นไรหรอกครับ ผมน่ะชิลๆ แต่ติดใจอย่างหนึ่ง”

“เรื่องอะไรคะ” อลิศไม่เคยเห็นเรมอนด์”ทำหน้าเครียดๆอย่างนี้สักเท่าไหร่ เช่นนี้แสดงว่าเขาต้องมีเรื่องเครียดจริงๆ

“ผมเป็นตำรวจนะอลิศ การที่ให้ข่าวว่าคุณปู่เป็นลมแล้วล้มตกบันไดนี้ ผมรับไม่ได้จริงๆ ไม่เข้าใจพี่ไรอันเลยทำไมต้องให้ข่าวแบบนั้นด้วย เรื่องหนึ่งที่ผมโกรธมากๆก็คือ เขาสั่งให้คนทำความสะอาดเลือดทั้งหมด แล้วไม่อนุญาติให้ตำรวจเข้ามาดูสถานที่เกิดเหตุด้วย เขาก็รู้อยู่แล้วว่าปู่ถูกฆ่าแน่ๆ ทำไมถึงทำแบบนี้” เรมอนด์กุมมือแน่น อลิศรีบเอามือปิดปากชายหนุ่มไว้

“อย่าพูดดังไปคุณ”

“ทำไม”
“คนมันเยอะ แค่นี้เค้าก็เม้าท์กันทั้งเมืองแล้ว”

“มันเป็นความจริง คนเขาก็พูดความจริง นี้เรมอนด์เรามาร่วมมือกันสืบเรื่องนี้ดีไหม ฉันจะให้เคนนี่ช่วยอีกแรง” เรมอนด์กำลังจะยิ้ม พอได้ยินชื่อเคนนี่เขาก็หุบยิ้มลงทันที

“ผมคนเดียวก็ไหวน่า ผมกับคุณสองคนก็พอ” แหนะ..เวลาหน้าซิ่วหน้าขวานยังมาทำตาเจ้าชู้ใส่

“อ้าว...ไหนบอกคนเดียว มาเอี่ยวฉันด้วยทำไมอีก เชอะ...ฉันน่ะพี่สะใภ้คุณนะจะบอกให้ ไม่ต้องมาทำตาหวานใส่หรอก ฉันไม่ชอบกินหญ้าก่อน” อลิศยิ้มพูดประชด ชายหนุ่มถอนหายใจ

“เด็กกว่าแล้วไง หญ้าอ่อนแล้วไง ขนาดม้ามันยังชอบกินหญ้าอ่อนๆเลยทำไมคุณถึงไม่ชอบ เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็กินเด็กกันทั้งนั้น หัดอินเทรนซะบ้างสิ” เรมอนด์ไม่ยอมแพ้ เอาๆยังไงก็เอาไปเถอะ ตอนนี้ไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้

“นิกกิทางนี้” อลิศโบกมือเรียกน้องสาว นิกกิเดินมาพร้อมกับชายหนุ่มอีกคน อลิศแปลกใจไม่เคยเห็นนิกกิพาหนุ่มไหนมาให้รู้จักเลย

“พี่” น้องสาวเดินเข้ามาหา พอเห็นเรมอนด์อยู่ตรงนั้นด้วย จากหน้าที่ยิ้มแย้มกลับเป็นสีหน้าเรียบเฉยขึ้นทันที

“นี้..” หญิงสาวเดินเข้าไปกระแชะไหล่ผู้เป็นน้อง หญิงสาวยิ้มๆหน้าแดง

“คนนี้คุณเจสัน เป็นผู้จัดการแผนกที่ฉันทำงานอยู่” ชายหนุ่มก้มหัวให้อลิศ เจสันจัดว่าเป็นคนหล่อ ท่าทางภูมิฐาน แต่งตัวก็ดีจะเป็นเพลบอยหรือเปล่าเน้อ

“สวัสดีค่ะฉันอลิศเป็นพี่สาวนิกกิค่ะ”

“ครับ ก็เคยเจอกันแล้วในงานแต่งของคุณกับคุณไรอันไงครับ จำไม่ได้แล้ว

เหรอครับ” จะบอกว่าจำไม่ได้เขาจะโกรธไหมเนี๊ย อลิศได้แต่ยิ้มๆ

“ดีครับคุณเรมอนด์สบายดีนะฮะ” ชายหนุ่มยิ้มแบบกวนๆให้

“ก็สบายดีไม่เจ็บไม่ป่วยอะไร ว่าแต่คราวนี้เล่นของแปลกนะ” เจสันยิ้มที่มุมปาก เขามองหน้าอีกคน สายตาที่ส่งมาให้กันมันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้น

“พูดเรื่องอะไรครับ เอาเถอะ...คุณนิกกิครับ ผมมีงานจะต้องทำ ยังไงผมก็เคารพศพท่านประธานใหญ่แล้ว ยังไงผมขอตัวนะครับ”

“ค่ะ เดี๋ยวนิกกิเดินไปส่งนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ คุณอยู่ช่วยทางนี้เถอะนะครับ แล้วเจอกันอาทิตย์หน้าครับ” ชายหนุ่มก้มหัวให้สองคนพี่น้องแล้วก็เดินออกไป เรมอนด์มองตามหลังชายหนุ่มพร้อมกับเบ้ปากใส่คนที่เดินไป เกลียดนักเชียวพวกขี้เก็ก นี้ไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันและทำงานในบริษัทของบ้านละก็ จะไล่ออกจากงานตั้งแต่เขาเดินเข้ามาแล้ว

“นั่นเคนนี่นี้ เรมอนด์คะถ้าไงขอตัวแป๊บนะคะ แล้วเรามาคุยกันใหม่นะ” อลิศพูดไปพร้อมกับขาเดิน ไม่รอฟังคำตอบของเรมอนด์ทั้งนั้น นิกกิเห็นพี่สาวไปก็หวังจะเดินไปบ้าง แต่ถูกชายหนุ่มดึงเสื้อเธอไว้

“นี้คุณ” นิกกิส่งสายตาพิฆาตใส่

“ทำไม นี้คุณไม่รู้จริงๆหรือว่าแกล้งโง่ ไม่รู้หรือว่าไอ้เจสันน่ะมันเสือผู้หญิง ไปอยู่ใกล้มันเข้า เดี๋ยวก็ถูกงาบไม่รู้ตัว”

“มันเรื่องของฉันน่ะนายเกี่ยวอะไรด้วย ฉันจะโดนใครงาบก็เรื่องของฉัน” นิกกิสลัดมือเขาออก

“อ่อหรือเดี๋ยวนี้อยากรวยทางลัด”

“ไม่จำเป็นหรอกนะ เก็บคำพูดชั่วๆของคุณไว้เถอะนะ”

“หรือว่าชอบจริงๆ นี้ผมน่ะรวยกว่าไอ้นั่นสิบเท่าเลยนะ ถ้าอยากเมื่อไหร่ก็เดินมาที่ห้องก็ได้นะ” หญิงสาวพยายามจะสงบสติอารมณ์ไว้ อยากจะฆ่าเขาให้ตายไปจริงๆ ผู้ชายอะไรปากมากจริงๆเลยเชียว หล่อซะเปล่านิสัยใช้ไม่ได้จริงๆ ใครได้เป็นแฟนไปคงซวยทั้งชาติ

อลิศเดินเข้ามาหาเคนนี่ ชายหนุ่มยืนอยู่โด่ๆอยู่คนเดียวตลกชะมัดเลย หญิงสาวเดินเข้าไปตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ แล้วพากันไปหาที่นั่งคุยกัน งานนี้คนเข้าออกมากมาย คงจะไม่มีใครมาสนใจพวกเธอสองคนหรอก

“อลิศโอเคนะ ได้นอนบ้างหรือยัง ดูเธอเหนื่อยๆ” ชายหนุ่มเอามือไปแตะหน้าผากหญิงสาว อลิศเลี่ยงหน้าออก คนเยอะแยะเดี๋ยวก็เป็นขี้ปากชาวบ้านอีก

“ฉันโอเคน่าไม่ต้องเป็นห่วง เคนนี่ได้รับข้อความฉันเมื่อคืนไหม”

“ได้แล้ว อลิศฉันเริ่มเป็นห่วงเธอแล้วสิ นี้มันบ้านเสือบ้านจรเข้ชัดๆเลย ฆ่ากันแย่งสมบัติ ดีไม่ดีเธอเกิดโดนลูกหลงด้วย ถึงเวลานั้นฉันจะอยู่ได้ยังไง” พูดไปพูดมาก็หยอดคำหวาน เหมือนเรมอนด์อีกคนแล้ว พวกตำรวจปากหวานกันทุกคนหรือเปล่านะ

“แหม..ทำพูดไป เลี่ยนนะยะ เอาเถอะนะถ้าไงเสร็จงานคุณปู่ เราก็ค่อยคุยกัน คุยกันตรงนี้มันไม่สะดวกเท่าไหร่ พวกปากหอยปากปูมันเยอะ” อลิศยิ้ม

“อืมนี้ จะฝากของให้คุณเรหน่อยได้ไหม พอดีเธอลืมกระเป๋าตังค์ไว้ที่บ้านน่ะ ว่าจะเอามาคืนแต่ก็เกิดเรื่องซะก่อน”

“ไปลืมกันไว้ตอนไหน ทำไมไม่เอาไปคืนด้วยตัวเองล่ะ เธออยู่ตรงนั้นเองเห็นไหม” อลิศชี้ให้เคนนี่ดู ชายหนุ่มส่ายหน้า ใครเขาจะกล้าไปล่ะ โน่นมีแต่คนรวยทั้งนั้นเลย

“ไม่กล้าหรอก พวกไฮโซทั้งนั้นเพื่อนเขา”

“ก็ได้เดี๋ยวไปคืนให้ก็ได้ นี้เคนนี่นายไม่รู้สึกแปลกๆใจอะไรเลยหรือ” แปลกใจอะไร ชายหนุ่มยังส่ายหน้าตีหน้าซื่อเหมือนเดิม

“เรื่องอะไรเหรอ”

“ก็คุณเรเขาดี๊ดีกับนาย ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ ฉันน่ะเป็นคนนอกยังรู้สึกได้เลย นายนี้ทำไมไม่คอมมอนด์เซ้นต์เลย” เคนนี่ถอนหายใจ จะผลักไสเขาไปถึงไหน
“ฉันไม่อยากตกถังข้าวสาร”

“แหม...ถังนี้น่าตกนะ” อลิศยิ้ม แต่ชายหนุ่มยังทำหน้าบึ้งเหมือนเดิม

“ไม่อยากตกทั้งนั้นแหละ อยากตกถังนี้ให้ตกไหม” เขาชี้ไปที่กระเป๋าสะพายคนพูด อลิศอมยิ้ม บางทีได้ฟังคำบ้าๆบอๆของเขา มันก็ทำให้เธอยิ้มได้เหมือนกันแหะ ถ้าเกิดเขาหายไปจริงๆไม่รู้ว่าตอนนั้นเธอจะรับได้ไหม
............................


เสร็จงานแล้วอลิศก็กลับบ้านมาพร้อมเรมอนด์ ส่วนไรอันเธอไม่เห็นเขาเลย จะไปไหนก็ช่างเขาเถอะ ขณะที่กำลังเดินเข้าบ้าน เห็นเรโอน่านั่งเหม่อ..ก็เลยคิดได้ถึงเรื่องกระเป๋าตังค์

“คุณเรคะ”

อลิศเรียกเรโอน่าแต่ก็มิมีท่าทีว่าหญิงสาวจะหันตอบกลับมา อลิศลองเรียกหญิงสาวอีกครั้งแต่ครั้งนี้ก็เหมือนเดิม เหม่อลอยอย่างนี้คงมีเรื่องคิดหนักแน่ๆเลย
“คุณเรคะ” คราวนี้ไม่ได้พูดเปล่า อลิศเอามือไปแตะไหล่อีกคนเบาๆ เรโอน่าสะดุ้งโหยราวกับถูกผีหลอก

“คะ อลิศเรียกฉันเหรอ” ก็มีกันอยู่สองคนเนี๊ยะ ถามแปลกจัง

“ค่ะ เหนื่อยหรือคะ เห็นนั่งเหม่อเชียวไม่สบายหรือเปล่าคะ ให้ฉันหายาให้ไหมคะ” ดูจากสีหน้าแล้วเหมือนๆว่าเรโอน่าจะเป็นลมต่อหน้าต่อตาเธอเลย

“ไม่เป็นไรหรอกอลิศ ฉันเหนื่อยนิดหน่อยน่ะงานคุณปู่คนก็เยอะถ้าไม่ได้กลับบ้านก็คงไม่ได้นั่งจริงๆจังๆ” เรโอน่าพูดแก้เขิน

“คุณปู่เป็นคนใหญ่คนโต พอท่านเสียก็มีคนมางานเยอะเป็นธรรมดานั่นแหละค่ะ อ๋อเกือบลืมไปเลยนี้ค่ะเคนนี่เค้าฝากมาให้” อลิศนั่งลงก่อนที่จะยื่นกระเป๋าหนังสีดำสุดหรูให้คนที่นั่งอยู่ เรโอน่าทำหน้างงๆ

“ก็คุณทำหล่นไว้ที่บ้านเคนนี่ตอนที่ไปส่งเคนนี่ไม่ใช่หรือคะ เค้าบอกว่าเค้าโทรมาบอกคุณนี้คะ” พอดีเขาไม่มีโอกาสได้เจอคุณน่ะค่ะก็เลยฝากฉันมา”

“ขอบคุณนะอลิศ เคนนี่เค้าดูสนิทกับอลิศดีนะ” พูดคำนี้อีกแล้ว จำได้ว่าก่อนแต่งงานเรโอน่าก็พูดคำนี้กับเธอ

"เพื่อนสนิทกันนี้คะ คบกันเป็นเพื่อนมาก็นานแล้ว คุณเรคะรู้จักเส้นขนานไหมคะ” เส้นขนานงั้นเหรอ

“ทำไมเหรอ”

“ก็เหมือนฉันกับเคนนี่นั่นแหละค่ะ เรามาด้วยกันแต่บรรจบกันไม่ได้ ฉันก็เคยบอกคุณเรแล้วนี้คะ ความรักของเคนนี่ตอนนี้มันเป็นแค่ความผูกพัน มันไม่ใช่ความรักแบบหนุ่มสาวน่ะค่ะ จะต้องให้พูดเรื่องนี้อีกสักกี่ครั้งคะเนี๊ย” อลิศทำท่าเหมือนอมโลกไว้ทั้งโลก พี่น้องตระกูลนี้ทำไมเข้าใจอะไรยากๆจังเลย

“แต่เคนนี่เขาไม่ได้คิดกับอลิศอย่างนั้นนี้คะ”

“แหม...เดี๋ยวเค้าก็คิดได้เองนั่นแหละค่ะ ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า หรือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้คุณมานั่งเหม่ออยู่ตรงนี้” คนฟังสั่นหัวปฏิเสธ แต่จริงๆมันก็ใช่นั่นแหละนะ หรือเธอแสดงออกมามากไปจนทำให้คนอื่นเขารู้ ไม่ก็อลิศโยนหินถามทาง

“ปะ เปล่านะคะ”

“ไม่บอกฉันก็เดาออกนะคะ คุณเรคะถ้าจะมานั่งหน้าหงิกเพราะเรื่องเคนนี่กับฉัน ก็ลืมไปเลยนะคะ ฉันว่าแทนที่จะเอาเวลามานั่งหน้าหงิกเนี๊ย เราไปหาอะไรทำดีกว่าไหมคะ แบบว่าเสริมสวยความงาม วันนี้ร้องไห้มาทั้งวันแล้วตาคุณเรนี้ดูไม่ได้เลยนะคะ”

“จริงเหรอคะ คงเพราะเหนื่อยจากงานคุณปู่น่ะค่ะ” เรโอน่าเบิกตากว้างพร้อมกับหน้าตัวเองไว้ หน้าเธอมันโทรมขนาดนั้นเชียว

“คุณปู่ท่านก็ไปสบายแล้วนะ จะปลุกท่านให้กลับคืนมาก็ไม่ได้ ร้องไห้เศร้าไปท่านก็ไม่กลับมา ฉันว่าเรามาบำรุงหน้าเราก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ไปงานจะได้หน้าเด้งๆตอนถ่ายรูป”

“เอางั้นเหรอคะ แต่เรไม่มีครีมอะไรเลยนะคะ”

“ฉันมีค่ะพวกของขวัญจากงานแต่ง มีพวกครีมบำรุงเยอะเลย ประหยัดได้หลายเลยล่ะค่ะ ไรอันยังไม่กลับมาหรอกมั๊งคะ มาเถอะน่าไม่ต้องคิดมากหรอกนะคะ ไหนๆเราก็คนบ้านเดียวกันแล้วนี้จริงไหม นี้ก็ยังไม่ดึกเท่าไหร่ เดี่ยวเราพอกหน้ากันไปแล้วก็ดูทีวีละครของอาเส่กับพี่โจวหม่ากัน อู๊ยสนุกค่ะฉันน่ะพลาดไม่ได้เลย” อลิศยิ้ม เรโอน่าแอบขำในใจ งกได้ใจจริงๆเลยคุณพี่สะใภ้ เสน่ห์ของเธอก็คงอยู่ตรงนี้แหละมั๊ง เฮ้อ..ไม่คิดๆแล้วยัยเร เตรียมตัวสวยดีกว่า

หญิงสาวเดินขึ้นมาบันไดพร้อมกับพูดคุยกันอย่างถูกคอ อลิศเปิดประตูห้องเข้าไปเธอหยุดกระทันหัน เรโอน่าไม่ทันจะได้มองก็ชนหญิงสาวเข้าอย่างจัง

“เป็นไรอลิศ” คุณหนูกลางของบ้านยื่นหน้าถามพี่สะใภ้ พอเงยหน้าขึ้นเท่านั้นแหละ ก็เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้หยุด ภาพที่เห็นตรงหน้ามันก็ธรรมดาหากเหวิ่นซิ่วยังเป็นภรรยาของไรอันอยู่ แต่นี้หย่ากันแล้วยังโอบกันอีก หมายความว่ายังไงเนี๊ย

“อุ๊ยตาย ต้องขอโทษอลิศนะจ๊ะ พอดีฉันไม่สบายนิดหน่อย ไรอันเขาก็เลยให้มานอนที่เตียงเก่า ขอโทษจริงๆนะจ๊ะ จะว่าไปห้องก็ยังเหมือนเดิมนะ เธอกับฉันน่ะชอบอะไรคล้ายกันเลย” เหวิ่นซิ่วยิ้มให้อีกคนอย่างมีชัยชนะ ไรอันทำหน้าไม่ถูก ชายหนุ่มมองไปที่หญิงสาวทั้งสอง เรโอน่ากอดอกพร้อมกับสีหน้าที่ไม่พอใจ ส่วนอลิศก็ได้แต่เม้มปากแน่น เธอรู้ว่าเขาเจ้าชู้แต่นี้มันห้องนอนของเธอ ถึงจะไม่รักไม่ชอบกันแต่ก็แต่งกันแล้ว ยังไงเขาก็น่าจะให้เกียรติกันบ้างสักนิดก็ยังดี จะทำร้ายน้ำใจกันไปถึงไหนนะ

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเหวิ่นซิ่ว ตามสบายนะคะ พอดีฉันจะมาเอาของน่ะค่ะ” อลิศเดินแทรกกลางชายหนุ่มกับหญิงสาว อดีตคู่รัก เข้าไปของในห้องน้ำ

“เสร็จแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ” อลิศยิ้มพร้อมกับลากเรโอน่าออกมา แต่อีกคนยืนนิ่งไม่ยอมไปไหนง่ายๆ

“พี่ไรอันทำอย่างนี้ได้ไง” สายตาของน้องสาวที่มองไปยังพี่สาว มันพร้อมจะฆ่าเขาได้ตลอดเวลา ชายหนุ่มทำหน้าเฉยๆ

“ทำอะไร ก็เหวิ่นซิ่วไม่สบายก็เท่านั้น จะให้เขาขับรถกลับคนเดียวมันก็ไม่ค่อยดีน่ะ” คำแก้ตัวหรอเนี๊ย

“ไรอันเขาไม่ยอมให้ฉันขับรถคนเดียวน่ะค่ะ ถ้าทำให้คุณเรกับอลิศลำบากใจก็ขอโทษด้วยนะคะ เราสองคนก็แค่เพื่อนเก่ากันเท่านั้นไม่มีอะไรจริงๆ” ทำเป็นพูดดีเข้า หนอยถ้าเปิดประตูช้ากว่านี้จะเกิดอะไร ไม่ลงไปนอนกองบนเตียงเลยเหรอ เรโอน่าเริ่มหน้ามืดอยากจะสั่งสอนคนไม่มียางอาย

“คุณเรคะไปเถอะค่ะ พักผ่อนให้สบายนะคะคุณเหวิ่นซิ่ว วันหลังจะมาอีกก็ได้นะคะ ฉันน่ะจะปลูกต้นไม้รอทำบรรยากาศดีให้พวกคุณ”

“แหม..อลิศก็ งั้นว่างๆถ้าฉันอยากจะมานอนก็มานอนได้สิ เธอพูดเล่นหรือเปล่า”

“ไม่พูดเล่นหรอกค่ะ ไว้วันหลังก่อนมาก็บอกด้วยนะคะ จะได้ปลูกต้นงิ้วรอ” อลิศยิ้มหวานก่อนที่จะเดินเชิดหน้าออกไป ไรอันกำลังจะก้าวตามออกไป แต่เหวิ่นซิ่วก็คว้าไว้ทัน

“ตายแล้ว เมียคุณน่ะว่าฉัน ปากร้ายจริงๆพวกบ.ก. หนังสือลามกมันก็ปากตลาดกันทุกคน จริงไหมคะ” คนฟังไม่ค่อยจะพอใจกับสิ่งที่อีกคนพูดเท่าไหร่ แต่ก็ไดแต่ทำเฉยๆ

“คุณหายหรือยัง”

“พอเมียคุณมาคุณก็ไล่ฉันเลยนะคะ ใช่สิฉันมันก็แค่เมียเก่า ไรอันคะช่วยไปส่งฉันหน่อยนะคะ ฉันคงขับรถไม่ไหวแน่ๆ จะนั่งแท๊กซี่ไปก็กลัว” คนพูดกอดแขนชายหนุ่มแน่น ไรอันถอนหายใจสองสามรอบ แล้วก็เดินไปหากุญแจรถ

“ได้เดี๋ยวผมไปส่ง”

หญิงสาวแทบจะกระโดดเต้นลิงออกมาเพราะความดีใจ นี้แหละผู้ชายเจอลูกอ้อนเข้าหน่อยก็เสร็จทุกราย ไม่ว่าจะหยิ่งยะโสมาจากไหน โดยเฉพาะคนนี้ปากแข็งแต่ใจอ่อน ชักอยากจะได้คืนแล้วสิ...
..........................................................................


“อลิศปล่อยไปอย่างนั้นได้ไง”

เรโอน่าโวยวาย เสียทองเท่าหัวจะไปเสียปั๋วให้ภรรเมียเก่าได้ยังไง นี้มันชีวิตจริงไม่ใช่นิยายสักหน่อย จะมานั่งทำหน้าเรียบเฉยไม่ได้ ให้ตายเถอะอยากจะฉะหน้ายัยเหวิ่นซิ่วนั้นจริงๆเลยเชียว ดูหน้าตาที่หล่อนทำสิ รับไม่ได้จริงๆ ทำตัวเป็นเจ้าค่าเจ้าของ แหม...ตอนจะหย่ากันรั้งให้ตายก็ไม่อยู่

“คุณเรคะ จะให้ฉันทำยังไงละคะ ก็คนเค้ารักกันอยู่น่ะ”

“อ้าว อลิศไม่ได้รักพี่ไรอันหรอ แต่งงานกันแล้วนะ แสดงความเป็นเจ้าของหน่อยสิ” เรโอน่าโมโหเลือดขึ้นหน้า โมโหแทนอลิศจริงๆ

“บางทีแต่งงานกันก็ใช่ว่าจะรักกันเสมอไปนิคะคุณเร ไม่คิดเหรอว่ามันแปลกไปหน่อยที่ฉันกับคุณไรอันแต่งงานกัน” พอหญิงสาวพูดอีกคนก็ทำท่าคิดขึ้นเชียว
“อ้าวก็เห็นเธอควงกับพี่ไรอันตั้งแต่อยู่สเปนแล้วนี้ เธอไม่ได้รักเค้าเหรอ แล้วแต่งกับเขาทำไมอ่ะ”

“เฮ้อ..คุณเรคะ จริงๆก็คือคุณไรอันน่ะเขาอยากให้ฉันเป็นแฟนกำมะลอเขาต่างหากล่ะ เขาอยากจะให้เหวิ่นซิ่วหึงเขามากๆไงคะ แล้วที่แต่งงานกันเนี๊ยก็เพราะปู่เสินค่ะ ใครจะคิดละคะว่าปู่เสินที่ส่งเสียอลิศกับนิกกิเรียน จะเป็นปู่ของไรอันด้วย ท่านก็อยากให้เราสองคนแต่งงานกันน่ะค่ะ ตอนแรกฉันก็ไม่ยอมหลังๆไปเริ่มไม่สบายใจ ก็เลยตัดสินใจแต่งนี้แหละค่ะ”

“เธอแต่งงานกับคนที่เธอไม่ได้รักนี้นะ เธอจะบ้าหรือเปล่าอลิศ ความสุขทั้งชีวิตเลยนะ เอ..หรือว่าเริ่มรักแล้ว” ให้ตายก็ไม่มีทาง อลิศเชิดหน้าขึ้นเหมือนไม่อยากจะตอบคำถาม

“คุณเรคะ ก็มันจำเป็นนิคะ ถ้าไม่แต่งคุณปู่ก็โมโหเป็นลมเป็นแล้ง ที่สำคัญท่านน่ะจะตัดพี่คุณออกจากหุ้นด้วย มันจำเป็นค่ะ แต่งไปงั้นแหละค่ะว่าจะหย่ากันอีกสักสองสามเดือน แต่คุณปู่ก็มาเสียซะก่อน เห็นทีว่าจะเร็วๆนี้” เสียงพูดของอลิศอ่อยๆลงอย่างเห็นได้ชัด

“อย่างนี้เองหรอ เธอกับพี่ไรอันเหมาะสมกันดีออกนะอลิศ คิดดูดีๆนะ หย่ากันน่ะเรื่องใหญ่นะ ถึงคุณปู่ไม่อยู่แล้วก็เถอะ พี่ไรอันน่ะถึงเขาจะปากเจ็บหน่อยแต่เขาก็มุมน่ารักของเขา เธอน่ะต้องเข้าใจเขาก่อน เขาทำอะไรมีเหตุเสมอ”

“ที่พูดมากลัวฉันหย่าแล้วไปหาเคนนี่ใช่ไหมล่ะ โธ่...เด็กน้อย” มันก็มีส่วนจริงแต่ว่าสองคนก็เหมาะกันจริงๆ ใครจะปราบที่ไรอันได้ถ้าไม่ใช่อลิศ

“บ้าน่า ฉันพูดตามเนื้อผ้า เคนนี่ก็อยู่ส่วนเขาสิ”

“ความรักคือการสร้างโอกาสนะคะ ถ้าไม่มีโอกาสรักก็เกิดขึ้นไม่ได้ เคนนี่เขายังไม่มีโอกาสอยู่กับคุณ เขาเลยไม่รู้ว่าความรักเป็นยังไง เพราะฉะนั้นเสร็จจากงานปู่เสินแล้วเรามาสร้างโอกาสกันเถอะนะคะ” อลิศยิ้มมีเลศนัยต์ เรโอน่าส่ายหน้าไม่เข้าใจ

“หมายความว่าไง เธอจะให้ฉันไปเดทกับเขาหรอ บ้าสิเขาคงจะไปหรอกนะ เขาน่ะอะไรก็อลิศๆคนเดียวนั่นแหละ” คำพูดเชิงน้อยใจทำให้คนฟังยิ้ม เรโอน่าสาวผู้เพรียบพร้อมทุกอย่างไม่ว่าหน้าตา การงานหน้าที่ แถมยังเป็นเศรษฐีนีต้นๆของฮ่องกงอีกด้วย จะมาพ่ายความรักซะได้ ดูหน้าเธอตอนนี้เหมือนกับเด็กที่หาของเล่นตัวโปรดไม่เจอ

“เถอะน่า เอาเป็นว่ามาบริหารเสน่ห์กันก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวจะเฉาก่อน เคนนี่ก็เคนนี่เถอะถ้าเฉามาขนาดไอ้กุ้ยข้างถนนมันยังไม่มองเลย” อลิศพูดปนขำ แม้แต่เรโอน่าที่กำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดก็พลอยจะยิ้มตามด้วยไม่ได้ สามีเพิ่งไปกอดกับคนอื่นมาไม่มีโกรธไม่มีหึงสักนิด แถมมานั่งพอกหน้าทำสวย จะมีสักกี่คนที่ทำได้ ใจกว้างแถมเค็มเหมือนน้ำทะเล นับถือเค้าเลยแม่อลิศ...

.................................................................


นิกกิถูกอลิศวานให้ไปส่งเพื่อนของเธอ ขณะที่กำลังขับรถกลับบ้าน รถเจ้ากรรมก็ดับลงดื้อๆ หญิงสาวกะจะโทรหาอลิศมือถือก็แบตหมดอีก ทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้นะ นิกกิเปิดไฟบอกสัญญาณว่ารถเสีย ยังไงดีนะที่รถมาเลนขวาแล้วค่อยดับ ถ้าเกิดดับตรงกลางถนนเธอคงตายเร็วขึ้นแน่ๆเพราะมีแต่คนแช่ง

หญิงสาวเปิดกระโปรงรถออกดู พยายามจับนั่นจับนี้เพื่อว่ามันจะสตาร์ตติดขึ้นมาได้ ฝนเริ่มตกลงมาทีละหยดสองหยดจากนั้นไม่นานตกลงมาเหมือนฟ้ารั่ว ซวย...ไม่มีคำไหนจะบรรยายความรู้สึกของเธอในตอนนี้ได้

ขณะเดียวกันไรอันกลับจากส่งเหวิ่นซิ่วที่บ้าน เขาจำได้ว่านั่นมันรถยัยเกลือที่เขาเคยเห็น แล้วทำไมถึงได้มาจอดอยู่ข้างทางอย่างนี้แหละ พอขับเลยไปหน่อยเห็นนิกกิพยายามจะปิดกระโปรงรถอยู่ ภาพที่เห็นมันทำให้เขาเข้าใจทุกอย่าง ชายหนุ่มจอดรถแล้วก็วิ่งกลางร่มออกมา

“นิกกิ” เขาเรียก พร้อมกับยื่นร่มไปบังฝนให้เธอ

“คุณไรอัน”

“มาผมช่วย” ชายหนุ่มปิดกระโปรงรถ แล้วบอกให้อีกคนเข้าไปสตาร์ตรถ แต่ก็มิมีวี่แววว่ารถจะติดเลย นิกกิเดินออกมา

“ผมว่าคงต้องทิ้งไว้ข้างทางนี้แล้วล่ะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้คนมาเอาไป โอเค๊ แต่ตอนนี้กลับบ้านกันเถอะนะ เปียกนานๆอย่างนี้เดี่ยวจะไม่สบาย ไปเอากระเป๋าสิแล้วไปด้วยกันนะ” นิกกิเหมือนถูกมนต์ เขาสั่งทำอะไรเธอก็ทำอย่างนั้น หญิงสาวรีบวิ่งไปเอากระเป๋าแล้วก็วิ่งขึ้นรถเฟอรารี่สีแดงคันงามไป


ไรอันยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เมื่อนิกกิขึ้นมาบนรถ หญิงสาวยิ้มพร้อมกับรับไว้เช็ดหน้าเช็ดตา ให้ตายเถอะนี้เป็นโอกาสแรกนะที่ได้นั่งรถกับเขาสองคน

“หนาวไหมนิกกิ ข้างหลังน่ะมีสูทผมอยู่ เอามาห่มก่อนก็ได้นะ” ไรอันถามพร้อมรอยยิ้มนุ่มๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“จะมัวมาเนียมอายทำไมคนกันเอง เอ้า..” ระหว่างติดไฟแดงไรอันหยิบเสื้อจากหลังรถให้คนที่นั่งมาด้วย หญิงสาวได้แต่ยิ้มแห้งๆเพราะความอาย

“รถมันเก่าแล้วก็อย่างนี้แหละ ผมบอกอลิศให้ขายไปซะก็ไม่เชื่อ” เขาบ่น

“พี่อลิศนี้คะคุณก็รู้ว่าเป็นยังไง รายนั้นไม่ยอมเสียอะไรง่ายๆหรอก” เธอหัวเราะเมื่อพูดถึงความเค็มของพี่สาว ไม่มีใครจะเกินคนนี้ได้เลย

“นิกกิหิวไหม” พอขับรถผ่านตลาดโต้รุ่ง ชายหนุ่มก็คิดอะไรดีๆออก

“ก็ไม่หิวเท่าไหร่ค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเรียบ

“อืม...ชอบกินน้ำเต้าหู้ไหมล่ะ ลงไปกินกันก่อนไหม ไม่ได้กินนานแล้ว”เขาชวน อีกคนอึกอักเขาเป็นคนดัง กลัวว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดก็ได้ แถมเขายังเป็นพี่เขยเธออีก

“จะดีหรือคะ ศพปู่เสินก็ยังไม่ได้เผาเลย เราจะมาคุยเล่นกันมันดูไม่ค่อยดีนะคะ”

“ปู่ก็ส่วนปู่นะ รู้แต่ว่าถ้าผมไม่กินผมต้องตายตามปู่แน่ๆ มาเถอะน่าร้านนี้น่ะเป็นร้านประจำผมเอง” เขาจอดรถ นิกกิจำใจเดินลงรถไปอย่างง่ายดาย

เห็นเขาเงียบๆทำหน้าเรียบๆ แต่จริงๆเป็นคนพูดเก่งมาก นี้คงเป็นอีกด้านของเขากระมัง นิกกิได้ฟังชายหนุ่มพูดแล้วก็อดจะแอบมีความสุขในใจเล็กๆขึ้นมาไม่ได้ หัวใจของเธอมันเต้นตุ๊บๆอย่างบอกไม่ถูก อย่าเชียวนะนิกกิเอ๊ยเขาเป็นทั้งเจ้านายและพี่เขยเชียวนะ อย่าไปเผลอใจมากกว่านี้เลย แค่นี้ก็มองหน้าอลิศไม่ติดอยู่แล้ว เฮ้อ....ให้ตายเถอะพี่เขยทำไมน่ารักอย่างนี้...

............................................................

ดึกแล้ว...อลิศพยายามโทรหานิกกิหลายรอบ เธอเริ่มเป็นห่วงน้องสาวแล้ว บ้านเพื่อนก็อยู่แค่นี้เองป่านนี้น่าจะกลับมาได้แล้ว แล้วนิกกิก็ไม่ใช่คนจะไปไหนโดยที่ไม่บอก ไม่ได้การแล้วออกไปตามหาจะดีกว่า หญิงสาวสวมเสื้อแจ๊คเกตตัวโปรดพร้อมกับกุญแจรถและกระเป๋า

“จะไปไหนเหรอคุณ” ไรอันเดินเข้ามาพร้อมกับถุงน้ำเต้าหู

“จะไปตามหานิกกิน่ะค่ะ โทรไปก็ไม่ติด ฉันเลยว่าจะไปเคนนี่แล้วช่วยกันตามหา” พอได้ยินชื่อเคนนี่อีกคนก็เม้มปากแน่น

“เอะอะอะไรก็เคนนี่ เค้าเป็นพ่อหรือไง นิกกิน่ะไม่เป็นไรหรอกนะ พอดีรถเขาเสียน่ะ ผมไปเจอเข้าก็รับกันมาด้วย ตอนนี้ก็เข้าห้องนอนไปแล้วมั๊ง” ชายหนุ่มนั่งลงที่โซฟาแล้วก็ทำท่าปลดเนคไทน์ที่คอ พร้อมกับยืดขาเยียดตรงที่โต๊ะวางของ

“คุณพูดดีๆก็ได้ เฮ้อ..งั้นฉันขอตัวไปหานิกกิก่อน” อลิศยังไม่วางกุญแจรถ แต่ทำท่าจะออกไป

“นิกกิเขาเหนื่อยนะคุณ จะไปกวนเขาทำไม คุณก็ไปนอนเถอะ อ๋อ..นี้ผมซื้อนมเต้าหู้มาฝาก เห็นชอบหิวตอนดึกๆ” เขาเปรยตาไปที่ถุงน้ำเต้าหู

“ขอบคุณค่ะฉันไม่หิว เก็บไว้กินพรุ่งนี้ก็ได้ เชิญคุณตามสบายนะคะ ออช่วงนี้นิกกิเค้าดูแปลกๆไป ฉันว่าวันนี้จะไปนอนกับน้องสักหน่อย เจอกันพรุ่งนี้นะคะ กุ๊ดไนท์” อลิศวางกุญแจรถพร้อมกับเอาชุดนอนที่วางอยู่บนเตียงอยู่แล้ว ชายหนุ่มมองหน้าคนพูดอย่างไม่เข้าใจ เขาทิ้งถุงที่ซื้อมาลงกับพื้นแล้วเหยียบ

“งั้นก็ไม่ต้องกิน เป็นบ้าอะไร ห้องตัวเองมีทำไมไม่นอน” เขาลุกขึ้นมาจ้องหน้าอีกคนอย่างหาเรื่อง

“ก็บอกแล้วจะไปนอนกับน้อง ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไงคะ ดีซะอีกไม่ใช่เหรอจะได้ไม่มีคนมาขวางตาคุณตอนนอนไง ฉันน่ะไม่ได้มีหุ้นร้อยล้าน คงไม่ตกบันไดลงมาคอหักตายหรอกใช่มะ” หญิงสาวตอบเขาเสียงเข้ม

“พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง” เขาถามตอบเสียงเข้มเช่นกัน

“แล้วแต่คุณจะคิดนะ ฉันขอตัวนะคะ” อลิศพยายามจะเดินผ่านชายหนุ่มไปให้ได้ เขาดึงมืออีกคนไว้ พร้อมกับยื่นมือไปล๊อคห้อง

“ปล่อยฉันน่ะ แล้วก็เปิดประตูให้ฉันด้วย ฉันจะออกไปได้ยินมะ” จากพูดกันดีๆกลายเป็นตะคอก หน้าขาวเนียนของอลิศบัดนี้กลายเป็นสีแดงกร่ำ เพราะความโมโห เธอไม่ละสายตาออกจากเขายังจ้องเขาอย่างจริงจัง อย่าคิดว่าเธอจะยอมอะไรง่ายๆ

“ไม่เปิดคุณพูดมาก่อนสิ ที่คุณพูดมันหมายความว่าอะไร คุณกำลังกล่าวหาผมใช่ไหม”

“แล้วจริงไหมล่ะ ฉันไม่มีเวลาจะพูดกับคุณหรอกนะ ฉันจะไปหาน้องฉัน”

“ผมไม่ให้ไป คุณต้องอยู่กับผมที่นี้ห้องนี้”

“คุณไรอัน ไหนๆปู่เสินก็ไปแล้ว ฉันรับสภาพนี้ไม่ไหวแล้ว ยังไงเราหย่ากันเถอะนะ ปล่อยฉันไปเถอะได้ไหม” พูดเหมือนกับว่าเขาเป็นคนกักเธอไว้อย่างนั้นแหละ

“อ๋อ...ทำไมจะไปหาไอ้เคนนี่เหรอ รักกันมากเหรอไง ทนอีกสองสามเดือนไม่ไหวแล้วใช่ไหม ผมจะบอกอะไรให้คุณรู้นะ ผมไม่ปล่อยคุณไปไหนหรอก ผมไม่หย่าคุณจะทำไม เข้าใจคำว่านรกไหม” อลิศกุมมือไว้แน่น อยากจะตบสั่งสอนเขาสักที

“คุณ” อดไม่ได้แล้วจริงๆ มือเรียวตบเข้าหน้าอีกคนอย่างจัง เพราะความเหลืออด

“อยากลองดีใช่ไหม อยากจะหย่าใช่ไหม ฝันไปเถอะ” เขาไม่พูดเปล่า ชายหนุ่มดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ จากนั้นก็ผลักอีกคนลงโซฟาอย่างแรง

“ฉันเจ็บนะ”

“เจ็บสิจะได้จำ ไหนๆก็แต่งงานกันแล้วนะอลิศ ผมจะให้คุณรู้หน่อยว่าชีวิตหลังแต่งงานมันเป็นยังไง” ไรอันนอนลงไปทับร่างเล็กของอีกคนโดยที่มิให้อีกคนลุกขึ้นมาตั้งตัวได้ เขาระดมจูบอีกคนทั่วหน้า ไม่สนใจว่าอลิศจะร้องหรือดิ้น

“ปล่อยฉันนะ ไอ้บ้า คนชั่ว คนอกตัญญูฆ่าได้แม้กระทั่งผู้มีพระคุณ” ได้ยินคำนี้ชายหนุ่มหยุด พร้อมกับมองหน้าคนข้างล่างที่หายใจหอบ

“คุณว่าอะไรนะ” อลิศไม่ตอบ

“คุณว่าผมฆ่าคุณปู่ อ๋อ...นี้หัวสมองคิดได้แค่นี้ใช่ไหม” ไรอันมองหน้าภรรยาด้วยความผิดหวัง อลิศถูกบดด้วยริมฝีปากอีกครั้ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมา ทั้งด่าทั้งว่าเขาแต่ยิ่งด่ายิ่งว่าก็เหมือนยิ่งยุอีกคน ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอได้มีเวลาแม้แต่หายใจ ไรอันฉีกเสื้ออีกคนออก เขาตอนนี้ก็เหมือนสิงโตที่กำลังหิวกระหาย

“ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเถอะ ปล่อย”

“ฝันไปเถอะ” เขาตะคอกใส่อีกคน พร้อมกับซุกหน้าลงบนซอกคอแล้วไล่ลงมาเรื่อยๆ อลิศยังส่ายหน้าหนีไปมา คนยิ่งได้ใจ มือหยาบของชายหนุ่มลูบไล้ผิวกายอีกคนอย่างไม่ปราณี อลิศไม่สามารถจะต้านทานแรงของราชสีตนนี้ไปได้ เธอได้แต่นอนหอบหายใจแทบจะไม่เป็นจังหวะ ไรอันถอดเสื้อตัวนอกเขาทิ้งอย่างเร็ว พร้อมกับค่อยๆแกะเข็มขัดร่างบางช้าๆ

“ปล่อยฉันเถอะนะ คุณไม่ได้รักฉันคุณจะทำอย่างนี้ทำไม” อลิศร้องไห้ออกมา ไรอันหยุดแล้วมองหน้าคนข้างล่าง

“คุณเป็นสมบัติของผม คุณจำไว้ด้วย” ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่สนใจคำวิงวอนอของหญิงสาวแม้แต่น้อย ไม่นานกางเกงก็ตกลงจากเตียง

ชายหนุ่มยังได้ใจ ระเรงจูบลูบไล้อลิศไปทั่ว หญิงสาวพยายามรวบรวมกำลังทุบตีและผลักไสเขาให้ออกจาตัว ก่อนที่ทุกอย่างจะมากไปกว่านี้ ยิ่งดิ้นสิ่งที่ได้กลับมาก็คือความรุนแรง ก่อนที่จะหมดแรงอีกรอบอลิศคว้าโคมไฟได้ เธอรอบรวมกำลังทั้งหมดฟาดมันลงที่ศรีษะอีกคนสุดแรง เธอหลับตาแน่น ไม่อยากจะเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อ

ไรอันนิ่งอลิศรีบผลักเขาออก ชายหนุ่มนอนกุมหัวตัวเองที่เตียงใหญ่ หญิงสาวกะจะออกวิ่งออกจากห้อง แต่ดูจากเสื้อผ้าหากออกไปต้องไม่ดีแน่ๆ จึงไปตั้งสติและหาเสื้อใส่ในห้องน้ำก่อน หวังว่าเขาคงจะไม่ตายหรอกนะ

เวลาผ่านไปประมาณยี่สิบนาที ไม่มีแม้แต่เสียงดิ้นหรือเสียงเคลื่อนไหวของอีกคน หญิงสาวเริ่มเป็นห่วง ถ้าเขาตายขึ้นมาเธอจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นฆาตกรตัวจริง
อลิศเดินออกมาจากห้องน้ำ ไรอันนั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมกับน้ำแข็งประคบหัวตัวเองไว้ หญิงสาวมองลงไปที่เตียงเห็นเลือดแดงอยู่เต็ม

“ไหนฉันดูสิ” เธอนั่งลงต่อหน้าเขาดูแผลให้เขา ไรอันไม่พูดอะไรได้แต่ปล่อยให้อีกคนทำ

“แผลไม่ใหญ่หรอกนะ เดี๋ยวฉันทำแผลให้ หรือว่าคุณจะไปโรงพยาบาล”

“ตอนฟาดไอ้นั่นลงมาคุณก็ไม่ได้หวังให้ผมรอดอยู่แล้วนี้” ประชดกันเข้าไป อลิศถอนหายใจ

“ฉันไม่อยากเถียงกับคุณแล้วนะ ฉันจะโทรเรียกอาเหวิ่นมาทำแผลให้คุณนะ เขาเป็นพยาบาลส่วนตัวคุณปู่ เขาก็คงรู้วิธีทำแผลนั่นแหละ” อลิศกดโทรศัพท์เรียกพยาบาลส่วนตัวของปู่เสินมาที่ห้อง หญิงสาวลุกขึ้นไปเอาชุดนอนให้อีกคนใส่

อาเหวิ่นมาอย่างเร็ว เธอดูแผลแล้วไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ แต่ไรอันก็ถูกเย็บไปซะสองเข็ม (แอนตาซิลไม่แจกงานนี้) พยาบาลสาวไม่ได้ถามมากว่าเกิดอะไรขึ้น ไรอันบอกแค่ว่าเป็นอุบัติเหตุ ฉะนั้นต่อให้เธอสงสัยแค่ไหน เมื่อเขาบอกว่าเป็นอุบัติเหตุมันก็คืออุบัติเหตุ

อลิศเปลี่ยนผ้าปูที่นอน อาเหวิ่นให้ยาแก้ปวดไรอันก่อนนอน ชายหนุ่มกินยาแล้วเข้านอนทันที อลิศยังมีอาการกล้าๆกลัวๆ แต่สุดท้ายเธอก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขา ชายหนุ่มมองเห็นรอยจ้ำเขียวที่อยู่ตามแขนหญิงสาว นี้เขาทำรุนแรงเหมือนกันนะนี้

“เจ็บหรือเปล่า” เขาถาม

“อะไรคะ” เธอตอบ

“ขอโทษ” หญิงสาวฟังไม่ถนัด ครั้นจะถามเขาอีกรอบ เขาก็เอาผ้าห่มคลุมหัวซะแล้ว อลิศหันหน้าหนีไปทางอื่น คืนนี้รอดไปได้ เกิดเขาบ้าขึ้นมาอีก ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง จูบที่แสนจะหนักหน่วงหากโดนอีกรอบ เธอคงต้านไม่ไหวแน่นอน..
.....................................................


หนึ่งอาทิตย์ต่อมาหลังพิธีฝังศพของปู่เสิน บ้านสเปนเซอร์กลับเข้าสู่โหมดปกติ ตั้งแต่วันนั้นไรอันกับอลิศก็ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ แถมเขายังยุ่งเรื่องงานอีกด้วย เคนนี่โทรมาชวนอลิศไปกินข้าวด้วย หญิงสาวเห็นได้โอกาสดีจึงถือโอกาสชวนเรโอน่าไปด้วย แรกเธอปฏิเสธเสียงแข็งสุดท้ายก็ทนลูกอ้อนไม่ไหวยอมไปจนได้

พอเลิกงานเรโอน่าก็มุ่งหน้าไปคอนโดของเคนนี่ เธอแวะซื้อดอกไม้มาด้วย เห็นคอนโดเขาก็คิดถึงเรื่องคืนนั้น อลิศนะอลิศเล่นอะไรอยู่นะ

“คุณเร” เสียงหนึ่งดังขึ้น เรโอน่าหยุดแล้วก็หันไปมองเจ้าของเสียง

“อ้าวคุณอลัน สวัสดีค่ะไม่เจอกันนานเลยนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้ อลันยิ้มหวานตอย

“เจ้าเคนนี่ชวนผมมาทานข้าวที่บ้านนะครับ นี้คุณเรมาหาใครหรือครับ” ชายหนุ่มหน้าตำรวจสุดหล่อ

“มาหาอลิศน่ะค่ะ อลิศเขาก็เพื่อนเคนนี่นั่นแหละค่ะ” เธอตอบเสียงแห้งๆ อีกคนพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม

“ดีเลยครับ” สองคนกำลังเดินเข้าลิฟต์ เสียงโทรศัพท์ของอลันก็ดังขึ้นมา ชายหนุ่มได้แต่พูดเยสๆ จากนั้นก็วางสายไป

“เห็นทีว่าผมยังขึ้นไปพร้อมคุณเรไม่ได้นะครับ เจ้าเคนนี่น่ะสิใช้ผมไปซื้อของ มันนี้ตัวขี้เกียจจริงๆเลย ถ้าไงเดี๋ยวเราค่อยเจอกันนะครับ” เขาพูดเร็วจนเรโอน่าฟังไม่ทัน

“ฉันไปด้วยนะคะ” พอรู้ตัวก็พูดออกไปแล้ว ชายหนุ่มเบิกตากว้างเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองสักเท่าไหร่

“คุณจะไปตลาดกับผม คุณแน่ใจหรือครับ” เขาถามเพื่อความแน่ใจ
“ดูถูกหรือคะ แหม..เรก็ไม่ได้เป็นเทวดามาจากไหนซะหน่อย เรื่องเดินตลาดสบายมากค่ะ”

“เอางั้นก็ไปด้วยกันเลยครับ” อลันให้หญิงสาวเดินไปก่อนแล้วเขาก็เดินตามไป ดูชายหนุ่มจะอารมณ์เป็นพิเศษ เรโอน่าเริ่มไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ เขาเป็นอะไรยิ้มอยู่ได้ พวกตำรวจเป็นอย่างนี้กันทุกคนหรือเปล่านะ


ตลาดสด(ไม่สดไม่ขายไม่ดิ้นไม่ขาย) เรโอน่ามองดูนั่นดูนี้ อลันซื้อของอย่างคล่อง เห็นแล้วก็อดจะยิ้มไม่ได้ ผู้ชายอะไรต่อของเก่งเวอร์ นี้เขาเป็นถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของดีไซด์เนอร์ชื่อดังก่อนนะ

“คุณเรยิ้มอะไรครับ” เขาถามด้วยความอยากรู้

“อ๋อ เรก็ยิ้มเฉยๆนี้แหละค่ะ ไม่นึกนะคะว่าคุณอลันจะต่อของเก่งอย่างนี้ ดีนะคะว่าเรามาซื้อตลาดสด ถ้าไปซื้อของในซุปเปอร์มาเก๊ตคงต่อไม่ได้” เธอพูดปนขำ

“ผมชอบนะครับ มันท้าทายดี จริงๆก็เห็นใจพ่อค้าแม่ค้านะครับ แต่ว่าเค้าก็รับมาถูกๆเหมือนกัน แล้วคุณนี้ไม่เคยเดินตลาดเลยใช่ไหม ดูท่าเหมือนเพิ่งเคยมาครั้งแรก”

“ครั้งที่สองค่ะ คือเรไม่ได้ทำกับข้าวเองไงคะ เลยไม่ได้เดิน คุณอลันมาบ่อยหรือคะ” อลันพยักหน้า

“ครับบ่อย ผมชอบทำกับข้าวนะ ตอนเรียนตำรวจต้องฝึกทำ นี้เคนนี่เขาก็ทำกับข้าวอร่อยเหมือนกันนะครับ วันนี้เราก็คงได้กินอาหารอร่อยๆกัน” แหนะ..ชมเพื่อนก็เป็นด้วย

“หรือคะ ไม่รู้มาก่อนเลยนะคะ เห็นเขาท่าทางเครียดๆ”

“มันก็เป็นอย่างนี้แหละฮะ จริงๆแล้วก็เป็นคนตลก แต่ถ้าเรื่องงานแล้วก็จริงจัง เสียดายถูกอลิศหักอกซะงั้น” จะบอกว่าเขาหักอกฉันด้วย เรโอน่ายิ้มแห้งๆให้ ขนาดอลันยังรู้เรื่องอลิศเลย แสดงว่าเคนนี่จริงจังกับอลิศมากมาย ให้ตายเถอะ ทำไมทำไม...

“หรือคะ ว่าแต่ซื้อของไปมากมายต้องอ้วนแน่ๆเลยค่ะ วันนี้” เรโอน่าเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากจะพูดอะไรให้ตัวเองเจ็บไปกว่านี้ แค่นี้ก็ซดน้ำใบบัวบกแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว

“คุณเรน่ะเหรอครับจะอ้วน โหย...อย่าคุณนี้นะกินเท่าไหร่ไม่อ้วนหรอกครับ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ ผู้หญิงชอบกลัวอ้วนทั้งๆที่ตัวผอม” ชายหนุ่มถอนหายใจ
“แหมคุณอลันคะ ก็ผู้ชายชอบผู้หญิงผอมนิคะ ผู้หญิงก็ต้องผอม”

“แต่ผมว่าคุณเรจะอ้วนจะผอม ยังไงก็น่ารักเหมือนนะครับ” ชายหนุ่มพูดพรางส่งยิ้มหวานๆให้ เรโอน่าหันหน้าหนีไปยิ้มทางอื่น ให้ตายเถอะ...ตำรวจบ้านี้เวลายิ้มน่ารักชะมัด ถึงจะไม่สเป๊กดำคล้ำ แต่ก็อดที่จะเขินไม่ได้...


อลันหอบของขึ้นไปบนคอนโด เรโอน่าเข้ามานั่งอยู่ที่โซฟา เคนนี่เดินเข้ามาพร้อมกับยกน้ำชาและขนมมาให้กินเล่นๆไปก่อน

“คุณเรกินน้ำก่อนนะครับ เดี๋ยวอาหารก็จะสุกแล้ว” เรโอน่าพยักหน้า

“เคนนี่เดี๋ยวจะก็สุกแล้วนะ ฉันว่าเธอน่ะจัดโต๊ะดีกว่านะ เดี๋ยวในครัวฉันกับอลันจะจัดการเอง ใช่ไหมอลัน” อลิศพูดเองเออเองทุกอย่าง อลันทำหน้าเอ๋อๆ แต่ก็เลยตามน้ำ

“มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ” หญิงสาวลุกขึ้นแล้วเดินไปใกล้ๆชายหนุ่มที่กำลังจัดโต๊ะอยู่

“อ๋อ จัดโต๊ะช่วยผมก็ได้นะครับ นี้ครับ” เขายิ้ม เรโอน่าเดินเอาช้อนและซ้อมวางไว้เป็นชุดๆ เคนนี่หาแก้วและของออกมา

“เห็นว่าไปตลาดกับอลันมา สนุกไหมครับ” ชายหนุ่มถามขึ้นก่อน หญิงสาวยิ้มตอบ

“สนุกค่ะ คุณอลันต่อของเก่งมาก”

“ทุกคนได้เชื้ออลิศมาทั้งนั้นละครับ ว่าแต่วันหลังถ้าอยากไปอีกก็บอกผมนะครับ เดี๋ยวผมจะโชว์ฝีมือต่อให้ดู” เขาพูดท่าทางภูมิใจในตัวเองสุดๆ

“จริงเหรอคะ ไม่อยากจะเชื่อเลย”

“จริงสิครับ ระดับนี้แล้ว แหม..ผมน่ะก็ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทองแบบคุณ พวกหาเช้ากินค่ำมันก็อย่างนี้แหละครับ ต้องต่อ...”

“ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยสิคะ “ เธอค้อน

“ฮ่าฮ่า อ๋อคุณเรครับ คุณเรเปิดร้านขายเพรชใช่ไหมครับ คือว่าผมอยากจะซื้อสร้อยให้พี่สาวหน่อยน่ะครับ เขาจะแต่งงานแล้วไม่รู้จะซื้ออะไรดี อลิศบอกให้มาถามคุณ” อลิศอีกแล้วเหรอคิดเองไม่เป็นเหรอไงพ่อคุณ

“ค่ะฉันก็บอกคุณแล้วนี้คะ เอาเป็นว่าอยากได้แบบไหนก็ไปดูที่ร้านนะคะ เดี๋ยวฉันจะเลือกช่วย”

“จริงนะครับ ขอบคุณมากเลยครับ ผมนี้ไม่มีไอเดียการซื้อของขวัญเอาซะเลยแย่มากๆ” ชายหนุ่มพูดแล้วก็ตบหัวตัวเองเบาๆ

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคะ ผู้ชายก็งี้แหละค่ะ”

“มาแล้วๆๆๆๆๆ ต้มยำข่าไก่อร่อยๆ” อลิศยกกับข้าวออกมา อลันก็ถือออกมาช่วย

“หอมจังเลยอลิศ นี้ทำเองเหรอเนี๊ย” เรโอน่าสูดกลิ่นอาหารเข้าปอด โอ๊ย..แค่กลิ่นก็ชวนให้น้ำลายสอแล้ว

“เปล่าค่ะ นี้เคนนี่ทำใช่ไหมเพื่อนเลิฟ” อลิศหยิงฟันให้อีกคน เขาเม้มปากทำหน้าไม่พอใจกับคำพูดของเธอสักเท่าไหร่

“จานนี้ก็อร่อยนะครับ” อลันวางอาหารของตัวเองลง

“พูดมากๆ ตักข้าวๆ” อลิศนั่งลง

“อาทิตย์หน้าก็หยุดยาวตั้งสามวันแหนะ ไปเที่ยวกันไหม” ไม่รู้ว่าผีเข้าอลิศหรือเปล่า เห็นวันนี้เธอพูดมากเป็นพิเศษ อลันหยุดกินแล้วมองหน้าคนพูด ปกติอลิศไม่เคยชวนใครไปเที่ยวเลย วันหยุดทีไรนอนอยู่บ้านตลอด

“เป็นไข้หรือเปล่า” เขาถาม

“เปล่าก็ถามดู สรุปไปกันไหม” เธอยิ้ม

“ก็ดีนะ แต่ว่าฮ่องกงก็มีแค่นี้จะไปไหนกันดีล่ะ” ตามประสาเด็กนอก เรโอน่าไม่รู้เรื่องเที่ยวสักเท่าไหร่ ปกติก็เที่ยวแต่ต่างประเทศ

“ไปมาเก๊ากันดีไหม” เคนนี่เสนอความคิดเห็น

“ดีเลย อยากไปเสี่ยงดวงพอดี” อลันเห็นด้วย

“นี้ไปเที่ยวนะไม่ได้ไปเสียเงินให้บ่อน เป็นตำรวจแท้ๆอยากเข้าบ่อน ผิดจรรยาบรรณนะ” เคนนี่หัวเราะกับคำพูดของอลิศ

“แหม...คุณนายใหญ่ฮะ ตำรวจก็คนนะครับ อยากจะพักผ่อนบ้างก็เรื่องธรรมดา”

“ค่ะคุณตำรวจ”

“อลิศแล้วพี่ไรอันจะให้ไปเหรอ” จากหน้าที่ยิ้มมาตลอด พอได้ยินชื่อนี้รอยยิ้มก็หายไปอย่างเห็นได้ชัด เกี่ยวอะไรกับเขาด้วยเล่า

“ก็...ไม่เกี่ยวกันค่ะคุณเร เขาก็คงมีงานยุ่งมั่งคะ อย่าไปกวนเขาเลยนะคะ แต่ฉันจะให้นิกกิไปด้วย”

“งั้นเรขอเอาตามอนด์ไปด้วยนะคะ”


“ไม่มีมั๊งครับคุณเร” เคนนี่คัดค้าน เรโอน่ามองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ ทำไมตาเรมอนด์ไปด้วยไม่ดีตรงไหน อ๋อ..กลัวจะไปเป็นกขคกับอลิศล่ะสิ นั่นแหละย่ะฉันถึงจะเอา เรโอน่าคิดอย่างนางมารร้ายสุดๆ

“ไปหลายๆคนก็ดีแล้วค่ะ ชวนคุณเรมอนด์นะคะ ถึงคุณเรไม่ชวนอลิศก็จะชวนเขาเอง ตกลงตามนี้นะคะ” อลิศพูดเองเออเองอีกรอบ เคนนี่ถอนหายใจมองหน้าอลิศด้วยสายตาที่ไม่พอใจเท่าไหร่ จะยัดเยียดเขาให้เรโอน่าเขารู้หรอกน่า อลิศนะอลิศเจ้าวางแผนเหลือเกิน คอยดูเถอะจะเอาคืนบ้าง....








 

Create Date : 13 มิถุนายน 2552
26 comments
Last Update : 13 มิถุนายน 2552 21:28:50 น.
Counter : 1203 Pageviews.

 

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 21:47:40 น.  

 

โห..ทั้งนายเรย์กับคุณเคนนี่ผลัดกันขายขนมจีบให้อลิสใหญ่เลย อลิสพุงกางเลยค่ะ

แต่อลิสหนออลิส มาเจอคู่แข่งอย่างเหวินซิ่วก็ถอยอย่างเดียวเลยง่ะ เหวินซิ่วแย๊บหนึ่งหมัด อลิสถอยไปห้าก้าว ดีแต่ฟุตเวิร์คไปรอบๆ กองเชียร์ล่ะหน่าย อยากให้อลิสสู้ค่ะ ดีนะที่คุณเรย์ไม่ไปช่วยตบให้ ไม่งั้นยัยเหวินซิ่วคงเข็ดไปอีกนาน

แล้วก็ อุว้าววววว นึกว่าอลิสจะไม่รอดจากพี่ไรอัลซะแล้ว ตื่นเต้น ลุ้นซู๊ดดดด แหม...อลิสใจร้ายอ่ะ ทุ่มหัวพี่ไรอัลด้วยโคมไฟได้ลงคอ กองเชียร์พี่ไรอัลเริ่มไม่ปลื้มแล้วค่ะ ต่อไปไม่อยู่ข้างอลิสแล้ว ลุ้นพี่ไรอัลเผด็จศึกดีกว่า หุหุ

 

โดย: หลินอี้ 13 มิถุนายน 2552 22:11:45 น.  

 

ส่วนคู่นิกกิกับนายเรย์ มาแนวเดียวกับคู่พี่สาว เพราะงั้นพี่ไรอัลกับน้องเรย์มอนด์น่าจะปรึกษาปัญหาหัวใจกันได้นะคะ

มีคู่ของน้องเรกับคุณเคนนี่คู่เดียวที่ น้องเรต้องลุกค่ะ หนุ่มแบบพี่เคนนี่ ถ้าไม่ลุกจะทำให้คืบหน้าช้าล่ะ เอาใจช่วยน้องเรสุดๆไปเลยค่ะ แล้วก็ฝากน้องเรช่วยตบยัยเหวินซิ่วให้กองเชียร์พี่ไรอัลด้วยนะคะ หมั่นไส้ชีมากค่ะ

 

โดย: หลินอี้ 13 มิถุนายน 2552 22:14:36 น.  

 

ฮ่าฮ่าพี่หลินคะ ..คู่ไรอันกับอลิศเค้าเป็นคู่ซาดิสเหมือนวัวกระทิงสเปน

คู่เรโอน่ากับเคนนี่ เขาเป็นคู่ขี้อาย ฝ่ายชายซื่อบื้อเหมือนกินยามาไม่ครบ ฝ่ายหญิงเลยต้องสู้ตาย

คู่น้องเล็ก.ต้องเอาใจช่วยนิดหนึ่งเพราะว่าน้องนิกกิดันจะไปหลงรักพี่เขยซะแล้ว ...

เขียนตอนนี้แล้วเหมือนๆว่าไรอันจะหึงอลิศเลยเนอะก๊ากกอยากให้เสร็จเหมือนกัน ยัยอลิศมันแรงได้ใจเกิน..


 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:34:20 น.  

 

คุณไรอันงอน อลิศไม่กินนมเต้าหู

Photobucket

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:36:55 น.  

 

คุณไรอันทำหน้าไม่พอใจอลิศ..

Photobucket

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:38:17 น.  

 

ทะเลาะกันแล้วก้มานั่งหน้าเศร้าทั้งสอง..

Photobucket

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:38:57 น.  

 

เคนนี่ควงอลิศดื่มไวท์ให้ชื่นใจ

Photobucket

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:39:52 น.  

 

รักอลิศ...ที่สูด
(แมรก็รักเรมอนด์ที่สุด)

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:41:43 น.  

 

Photobucket

 

โดย: Napoleonquz 13 มิถุนายน 2552 23:42:15 น.  

 

นายเรย์มอนด์เนี่ยมัวแต่ไปหลงพี่อลิส ตอนนี้นิกกิกำลังจะหลงรักพี่เขย เดี๋ยวดึงกลับไม่ทันเด้อ

ภาพพี่ไรอัลงอนอลิสน่ารักมั่กๆค่ะ โถ...ที่รัก น่ารักเยี่ยงนี้ยังถูกทุ่มด้วยโคมหัวร้างข้างแตก เอากล่องพยาบาลมาให้พี่ไรอัลนะคะ

 

โดย: หลินอี้ 14 มิถุนายน 2552 0:26:18 น.  

 

อลิสคับ คุณใจร้ายกับป๋มมากเลย ผมจะฟ้องซ้อแต๋ม ซ้อกุด้วย

 

โดย: หลินอี้ 14 มิถุนายน 2552 0:33:33 น.  

 



ขอโทษด้วยค่ะ ผู้กำกับแมร์ ที่ทะเลไม่ได้มาดูแลพี่เคนนี่ สะหลายตอนเลย


ทะเลกลับมาได้เพราะพี่เคนนี่โทรตาม

 

โดย: ทะเล (ปิงหวิน ) 14 มิถุนายน 2552 10:36:54 น.  

 

นึกว่าพี่ไรอันจะหุงข้าวกับอริสสำเร็จซะแล้ว แต่ปรากฏว่าข้าวดิบ โหะๆๆ อ่ะนะ อริสโหดได้ใจมากๆ เอาโคมไฟฟาดซะเลย ดีนะที่พี่ไรอันไม่ถึงกับเอ๋อหรือความจำเสื่อม

แต่ตอนนี้อยากตบหัวพี่เคนนี่สัก 2 ที จะได้ไม่เชื่องช้าเป็นเต่าล้านปี เข้าใจป่ะว่าอริสรู้สึกแค่เพื่อน โน้นค่ะ คนโน้นเลย หนูเรย์นะจ๊ะ รีบเดินหน้าได้แล้ว เดี๋ยวก็เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดจนได้

 

โดย: ทับทิม IP: 125.26.37.79 14 มิถุนายน 2552 17:45:09 น.  

 

อ๊ากกกก ฉากหุงข้าวของพระนางตื่นเต้นสุดๆ อ่านไปปิดตาไป พี่ไรอันแอบโหดได้ใจนะเนี่ย แต่สุดท้ายก็เจอโคมไฟมหาประลัยสกัดดาวรุ่งไปเสียก่อน งืออออ เสียดายแทนนางเอก อยากเห็นนางเอกตกนรกไวๆ อิๆๆ แต่คิดแล้วไม่ให้เผด็จศึกได้จะดีกว่าค่ะ นางเอกจะได้ดื้อแบบนี้ไปเรื่อยๆ อยากแกล้งพระเอกอ่ะ น่ารักน่าหยิกดี

มีจุดนึงที่แฟนคลับพี่ไรอันไม่พอใจอลิศค่ะ ก็คือเรื่องที่มาหาว่าพี่ไรอันเป็นฆาตรกรฆ่าปู่เสินอ่ะ เสียใจแทนพี่ไรอันจริงๆ แต่ก็นะ อลิศยังรู้จักพี่ไรอันไม่นาน อาจจะเข้าผิดไปบ้าง ขอให้ตาสว่างเร็วๆ นะคะ

ชอบฉากที่นายเรย์มอนจีบพี่สะใภ้ซะจริงๆ นายแน่มาก นี่ถ้าไม่มีพี่ไรอัน ก็ว่าจะเชียร์นายแล้วนะ โหะๆ

 

โดย: แงงทำไมโพสไม่ได้ฟระ (realtomtam ) 14 มิถุนายน 2552 19:10:43 น.  

 

ผกก อังแมร์ใจร้ายกับปู่เสิ่นมากกกกกกก ให้ปู่ตายจริงๆ เหรอเนี่ย

(ยังไม่อยากเชื่อ พอๆ กับที่ไม่อยากเชื่อว่าผู้กองเคนนี่กะหนูเรหุงข้าวสุกแล้ว )


การที่ไรอันให้ข่าวว่าปู่เป็นลมแล้วล้มตกบันได แถมให้รีบเช็ดเลือด อันนี้ทำให้คิดแบบนี้ค่ะ . . ประมาณว่าพี่ไรอันต้องรู้ว่าฆาตกรเป็นใคร แล้วก็ไม่อยากที่จะเปิดโปงฆาตกรคนนั้น ถึงได้ไม่อยากให้มีการตรวจสอบ หรือ อีกความเป็นไปได้ จริงๆ แล้วปู่เสิ่นอาจไม่ตาย เพราะคนที่ไป รพ. ก็มีแค่ไม่กี่คน ไม่มีใครเห็นตอนปู่เสิ่นสิ้นใจ ปู่เสิ่นอาจกำลังคิดพิเรนท์ ทดสอบความจริงใจของลูกหลานอยู่ก็เป็นได้ และคนที่รู้ความลับนี้ก็คือไรอัน

แต่ความจริงจะเป็นไง คงต้องรอ ผกก อังแมร์ เขียนต่อแล้วล่ะ รีบๆ แต่งนะคะ กำลังมันส์ อยากอ่านแนวนักสืบ สัปดาห์หน้าอย่าลืมนะ อีกสักตอนก็ยังดีค่ะ

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:11:49 น.  

 

ส่วนหนูเร . . ทำใจนะคะทำใจ ผู้ชายไม่รักเจ็บจี๊ดเดียวเอง ไว้จะหาอะไรมาให้กินแก้อกหักละกัน . . เฮ้อ เห็นใจจริงๆ ความหวังริบหรี่ยิ่งกว่าจุดทศนิยม ผู้กองเคนนี่หายใจเข้าออกเป็นอลิศ ที่อลิศปลอบว่าเคนนี่แค่ผูกพันกับเธอไม่ได้รัก อันนี้คนอ่านขอเถียงแทนหนูเรค่ะ ไม่รักได้ไง ขนาดเรื่องราวของหนูเรที่เคยเล่าว่าเปิดร้ายเพชร ผู้กองเคนนี่ยังจำไม่ได้ ไม่มีที่ว่างของหัวใจและสมองจดจำหนูเรสักนิด จำแต่อลิศ แบบนี้น่ะรักอลิศ 1 ล้านเปอร์เซนต์เลยค่ะ ถึงผู้กองจะเปิดใจให้หนูเรในตอนหลัง แต่เชื่อว่าหากอลิศหันมารักเคนนี่ เค้าก็ต้องเต็มใจกลับไปหาแน่ๆ รักปักใจซะขนาดนั้น

คนเราหนอคนที่รักตัวเองก็ไม่มอง ทำไมหนูเรไม่รักผู้กองอลันเนี่ย ถ้ารักสักนิดแฟนคลับคงมีเฮ ยิ่งผู้กองอลันน่ารักน่าหยิก ลักษณะเหมือนพี่ว่านใน FH II เลยล่ะ ชอบผู้ชายประมาณเนี้ยแหล่ะค่ะ ก็ช่วยไม่ได้ที่หนูเรดันรักแต่ผู้กองเคนนี่ เฮ้อ . . แววสมหวังมองไม่เห็นเลย มองเห็นแต่แววชีช้ำกระหล่ำดอง สู้ต่อไปค่ะเรจอมอึด

คนอ่านเชียร์อลัน แต่ท่าทางอลิศจะกีดกันสุดฤทธิ์นะเนี่ย เรื่องพี่ไรอันคนอ่านเชียร์อลิศสุดใจ แต่เราคงต้องมาขัดผลประโยชน์กันเรื่องผู้กองอลันเนี่ยแหล่ะค่ะ ช่วยเห็นความดีของอลันหน่อยซี่ น่ารักขนาดนี้ อลิศอย่ากีดกันเลยนะเจ๊จ๋า

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:12:47 น.  

 

ขำตอนหนูเรหึงพี่ไรอันแทนอลิศจริงๆ ตัวเองยังเอาไม่รอด คิดหาทางกำจัดอดีตพี่สะใภ้อีก จากที่อ่านหนูเรเธอก็เชื่อมั่นในตัวพี่ชายมากเลยนะ โยนความผิดให้อดีตพี่สะใภ้โม้ด ว่ามายั่วยวนพี่ชาย พี่ชายทำอะไรมีเหตุผลเสมอ แบบนี้ซี่ค่อยสมเป็นพี่น้องกันหน่อย


พี่ไรอันก็เสน่ห์แรงเกินร้อยจริงๆ นิกกิตกหลุมรักไปอีกคน ตาเรย์มอนด์เอ๋ย . . ขืนชักช้าจะไม่มีที่ว่างสำหรับนายแล้วนะ เพราะจะจีบอลิศติดนั้นไม่มีทาง เพราะถึงแม้ไม่มีพี่ไรอัน แต่ผู้กองเคนนี่ก็ยังอยู่ทั้งคน สองคนนี้มีภาษีเหนือกว่านายเห็นๆ ล่ะ


แล้วพี่ไรอันก็ช่างขี้หึงได้น่ารักจริงๆ โดนใจค่ะ ขนาดจะอลิศจะไปนอนกับน้องสาว ก็ยังหึงอีกแน่ะ 55 ผู้หญิงนะเนี่ย นี่ถ้าอลิศไปกับผู้ชาย ไม่อยากจะจิ้น บ้านถล่มแน่ๆ ผู้ชายขี้หึงแบบนี้ชอบค่ะชอบ


ฉากอลิศโดนพี่ไรอันรังแก อันนี้คนอ่านไม่สงสารอ่ะ อิจฉาแทนซะด้วยซ้ำ แหม่ . . พี่ไรอันรักซะขนาดนี้ ก็ใจอ่อนสักทีเถอะนะคะ หายากนะ รูปหล่อ ร่ำรวย มีเสน่ห์ รักเมียซะขนาดนี้น่ะ แต่อลิศใจร้ายนะเนี่ย ปล่อยให้พี่ไรอันนอนสลบตั้ง 20 นาที เลือดมิหมดตัวแล้วเหรอคะ ถึงแผลไม่มากแต่ถ้าไม่รีบห้ามเลือด ก็อาจเลือดหมดตัวตายได้นะ

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:13:21 น.  

 

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:15:05 น.  

 

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:15:38 น.  

 

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:16:05 น.  

 

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:16:47 น.  

 

ทับทิม . . ผู้กองอลันเค้าไม่ได้เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนะ ก็ผู้กองเคนนี่ไม่ได้รักหนูเร ไม่ได้เป็นแฟนหนูเร เพราะงั้นผู้กองอลันมีสิทธิ์ค่ะ เผลอๆ พี่ว่าผู้กองเคนนี่เนี่ยแหล่ะจะเป็นพ่อสื่อ ก็เค้าไม่อยากให้อลิศจับคู่ให้ตัวเองกับหนูเร เพราะงั้นผู้กองเคนนี่ก็ต้องหาทางเอาตัวรอดจริงป่ะ

 

โดย: O-yohyo 14 มิถุนายน 2552 21:18:53 น.  

 

ถ้าผู้กองอลันมาเป็นคู่แข่งแบบนี้ ไม่แน่นะคะ ผู้กองเคนนี่อาจรู้สึกหวงน้องเรขึ้นมาเร็วขึ้น แต่ เห็นภาพที่ o-yo แปะแล้ว ผู้กองอลันก็ทางเลือกที่สวยหรูมากค่ะสำหรับน้องเร เพราะงั้น ผู้กองเคนนี่ต้องตาสว่างไวๆ ไม่งั้นต้องปลูกแห้วหลายไร่แน่ๆ

 

โดย: หลินอี้ 14 มิถุนายน 2552 23:32:35 น.  

 

หลินกุ . . ดูท่าแล้วหนูเรเธอไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ หรอกค่ะ

จะมีก็แต่แฟนคลับเนี่ยแหล่ะ ใจง่ายไปเรียบร้อย เป็นโรคใจอ่อน เห็นใครรักอาเส่เป็นไม่ได้ ยิ่งมารักข้างเดียว ยิ่งสงสาร ยิ่งอยากให้สมหวัง (ยกเว้นบักนั่นคนเดียวที่ไม่เคยคิดสงสาร ไม่เคยคิดให้สมหวังเลย )


ประเด็นที่ว่าผู้กองอลันจะทำให้ผู้กองเคนนี่หวงหนูเร อันนี้คิดว่าไม่นะ เพราะตอนนี้ผู้กองเคนนี่เค้าไม่ได้รักหนูเรนี่คะ อย่างท่านลุงชีน่ะที่เริ่มหึง เป็นเพราะว่ารักเส่เยี่ยอยู่แล้วแต่ไม่กล้าแสดงออก แผนล่อให้หึงย่อมได้ผล แต่สำหรับคนที่ยังไม่รักกัน คิดว่าถ้าหนูเรเธอใช้แผนล่อให้หึง มีแต่จะเสียแต้มซะมากกว่านะ

อันนี้ก็ต้องขึ้นกับแม่สื่ออลิศแล้วแหล่ะ กลัวแต่ว่ายิ่งอลิศยุหนูเรให้ผู้กองเคนนี่ ผู้กองจะยิ่งตีตัวออกห่างและพาลเกลียดหนูเรเนี่ยซี่

ไร่แห้วที่เตรียมไว้ คงต้องมีไว้ให้หนูเรซะมากกว่าค่ะ แต่ไม่เป็นไร ถ้าผู้กองเคนนี่ไม่รัก แฟนคลับจะทุ่มสุดตัว เป็นแม่สื่อให้คู่หนูเรกับผู้กองอลันค่ะ (อิอิ . . หลงรักผู้กองอลันไปเรียบร้อย )

 

โดย: O-yohyo 15 มิถุนายน 2552 16:25:03 น.  

 

นี่ก็หวังว่ายามหนูเรอกหัก พี่ชาย-น้องชาย จะคอยเป็นกำลังใจให้นะ อยากอ่านในมุมของพี่น้องเหมือนกันค่ะ

 

โดย: O-yohyo 15 มิถุนายน 2552 16:26:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Napoleonquz
Location :
เวสเทินเจ้าค่ะ Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






ลิขสิทธิ์งานเขียนทุกชิ้นในบล็อกแห่งนี้เป็นของผู้เขียนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ ก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
Friends' blogs
[Add Napoleonquz's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.