Napoleon iN spring!!! When I'm falling in LOVE ^___^
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2550
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
16 มิถุนายน 2550
 
All Blogs
 
TMP 36

หลังเสร็จงานแล้ว พ่อแก้มบุ๋มวันนี้อยากจะขอเป็นพ่อพระ ขอเลี้ยงทุกคนแทนอาหมั่น ยกเว้นเด็กๆที่ต้องกลับบ้านก่อนสี่ทุ่ม เพราะว่าอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ ตอนแรกฟารมฟารมจะไม่ไป แต่เมื่อเป็นนางเอกจะไม่ไปได้ยังไงกันเล่างานนี้ต้องโชว์ตัวกันหน่อย


ถึงร้านชอนหยู(ร้านของบรรดากิ๊กในสต๊อคของนักเขียนนิยายMoon Riverผู้โด่งดังทั่วปฐพี) แล้วบรรดาเหล่าไฮโซทั้งหลายก็เข้ามานั่งดื่มกันอย่างสนุกสนาน แต่บรรยากาศมันก็ต้องเริ่มมีกลิ่นตุๆมาปนซะแล้ว เมื่อเหล่าบ้านฉินต้องเจอหน้าหลินกุและพวกเสือทั้งหลายเต็มๆ วันนี้ทางนั้นก็แทคทีมมาพร้อมกันทั้งทีมเช่นกัน ไม่ขาดแม้แต่น้องดูมดูมขาแดนซ์


ไอ้คนที่เราไม่อยากเจอแต่กลับเจอ ไอ้คนที่อยากจะเจอดันไม่เจอ นี้ละหนา..เขาเรียกว่ายิ่งเกลียดยิ่งเจอจริงๆ เสเส่มองหน้าโยวโยว่สองคนใช้กระแสจิตคุยกัน แต่ก็เอาเถอะร้านนี้เป็นของพวกเสือซะเมื่อไหร่เจอสิงห์หน่อยแล้วจะหนาว

“ดีค่ะคุณชิแลม มาเที่ยวทั้งที่ไม่บอกหลินกุบ้างเลยนะคะ” ท่าทางความเป็นเจ้าค่าเจ้าของหลินกุ มันทำให้เสเส่อยากจะเอาน้ำอุ่นมาล้างหน้าหนาๆของเธอซะจริงๆ อะไรยะฉันควงมาตั้งนานยังไม่ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้เลย

“ผมก็มาเลี้ยงเด็กๆหนุ่มสาวที่แสดงละครด้วยนะครับ วันนี้พวกเขาทำดีมากๆ”

“ตารอนหรือคะ น้องชายก็งี้แหละค่ะเหมือนพี่ไม่มีผิด” แม่เจ้าวันนี้ไปกินซิเมนต์คอนกรีตที่ไหนมานะ หน้าของเธอถึงได้หนาเหมือนถนนราดยางมะตอยเช่นนี้ ยัยหลินกุเอามือออกจากพ่อแก้มบุ๋มของฉันไม่ ไม่งั้นจะรุมแล้วนะ ให้เวลาสามนาที หนึ่ง สอง ...

“คุณชิแลมขา...ถ้าไม่รังเกียจเชิญที่โต๊ะพวกเราก่อนนะคะ” ยังไม่ทันถึงสามแม่เสือสุดเซกซี่ในชุดแซกที่ขาว เนื้อผ้าของชุดเธอนั้นสามารถมองทะลุทุลวงตับใตไส้พุงของเธอได้ทีเดียว ยังดีนะที่มีบราน้อยๆห้อยอยู่ จะเป็นใครไม่ได้นอกจากน้องดูมดูม

“แต่ผมมากับพวกเด็กๆและคนอื่นนะครับ เอางี้ดีกว่าผมขอไปจัดการที่นั่งและอาหารก่อนนะครับ รับรองว่าผมจะกลับมาแน่นอน” เขายิ้มให้สองสาวแห้งๆ ข้างนึงเสเส่ก็จ้องจะกินเขาอยู่

“เอางี้ดีกว่านะคะ ถ้าไงเดี๋ยวหลินกุจะไปหานะคะ แล้วตารอนมาหรือยังคะ”

“คุณรอนเขาไปส่งมาดามไป๋ก่อนน่ะครับ เดี๋ยวก็คงจะตามมา”

“ค่ะ”

“โอ๊ย..หิวข้าวตาลายกันแล้วเนอะพวกเด็กๆ หิวหรือยังจ๊ะ” ฟารมฟารมตัดบททำเป็นถามนักเรียนที่มาด้วย พวกเขาทั้งหลายต่างพยักหน้าเหมือนกันทั้งหมด ทำให้หลินกุเกิดมีเลือดนางงามเข้ามาแทรกเหมือนสุริยุปราคา รักเด็กค่ะสงสารเด็กน้อยตาดำๆเหลือเกิน ยัยคุณครูมันก็ยิ่งกระไรพาเด็กมาทำไมก็ไม่รู้ หากไม่พามาจะเริ่มปฏิบัติการยางมะตอยมากกว่านี้

“งั้นเจอกันนะคะ พวกเด็กๆคงหิวกันแล้ว”

“ครับเจอกัน”


ชิแลมพาเด็กๆเข้าไปนั่งข้างใน เสเส่เองเดินตามหลังเขาอย่างไม่พอใจมานัก ทำเป็นใจดีกับทุกคน พ่อพระนักนะ ยัยหลินกุก็เหลือเกินเกิดบ้าอะไรขึ้นมาวันนี้มาในมาดนางแมวยั่วสวาท ขาดใจดิ้น ชุดรึก็จะเห็นสะดืออยู่แล้ว(คอกว้าง) วันนี้เธอคงรับมือไม่ไหวแน่ๆเอาไงดีเนี๊ย


เมื่อเหล่าบรรดาพี่เลี้ยงเด็กเดินผ่านไปแล้ว หลินกุก็กลับมานั่งที่เดิมอย่างไม่พอใจเท่าไหร่ อะไรกันชุดแม่เสือของเวอร์ซาเช่ก็ไม่สามารถทำให้เขาแลได้งั้นหรือ น้องดูมดูมเองก็ใช่ย่อยหล่อนเองก็ทำหน้าไม่พอใจเช่นกัน เฮ้อ..นี้ก็อีกหนึ่งคู่แข่งที่น่ากลัวมากมายเชียว

“พี่หลินกุคะ ยอมให้คุณชิแลมไปได้ไงคะ” คนพูดกล่าวน้ำเสียงโกรธๆ

“ให้ทำยังไงละคะ พี่มันได้เด่นดังเท่ายัยเสเส่นิคะ”

“ใครบอกคะ พี่หลินThe best ที่สุดแล้วนะคะ” ดูมดูมแกล้งยอ

“คุณหลินเขาก็แม่พระอย่างนี้แหละคะ คุณตาลนี่ของแบบนี้ช้าๆได้พร้าเล่มงามค่ะ” ต๋อมแต๋มที่กำลังนั่งฟังเพลงเพลินๆพูดขึ้น

“คุณต๋อมแต๋มก็เถอะค่ะตะกี้ไม่เห็นหรือคะ เควินเขาควงยัยโยวโยว่จอมโบราณนั้นเข้ามาด้วย” ตาลนี่แสดงท่าทางนางอิจฉาของละครน้ำเน่าออกมาเต็มที่

“เห็นแล้วค่ะ แต่จะทำอะไรได้คะ เขาอยากควงก็ควงกันไป เราเป็นผู้ดีต้องสงบไว้ค่ะ” พูดอะไรของหล่อนยะ ตาลนี่คิดในใจ

“เป็นผู้ดีก็ไม่ได้แอ้มสิคะ” หญิงสาวยังพูดต่อพร้อมหัวเราะพอเป็นพิธี จางงี้มองหน้าต๋อมแต๋ม ตายจริงพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ ก็รู้อยู่ว่าเป็นหัวนอกแต่ทำไมพูดแบบนี้นะ นอกคอกหรือเปล่าเนี๊ย หรือว่านอกเขตเทศบาล

“แหมคุณน้องขา อดใจเข้าไว้ค่ะ” หลินกุตบมือน้องเล็กสุดของแกงค์เสือเบาๆ ตาลนี่ยิ้มแต่หล่อนก็แอบถอนหายใจ เฮ้อ..เสียแรงที่คิดว่าจะแรงกันทั้งหมด ที่แท้ก็ของปลอมนี้หน่า

หล่อนนั่งมองชิแลมที่อยู่อีกฟากนึงของร้าน จะว่าไปแล้วเขาก็ดูดีนะสมแล้วที่พวกเสือๆแย่งกันจะงาบ หล่อดูดีการศึกษาก็ดี แถมหน้าที่การงานก็ไม่ต้องพูดถึง ถึงจะไม่รวยเท่ารอนแต่เร้าใจกว่า อย่างนี้น้องดูมดูมสู้ตาย....

“ตายแล้วคุณน้องขา น้ำลายไหลค่า” หลินกุพูดเมื่อเห็นน้ำลายตาลนี่หยดออกมาทีละหยด สองหยด

“ตายแล้วคุณพี่ทั้งหลายขอโทษนะคะ พอดีว่าคิดอะไรเพลินๆน่ะค่ะ” หญิงสาวยิ้มแล้วเช็ดน้ำลาย อยากจะงาบเหลือเกินเหยื่อตัวนี้

“คุณตาลนี่คิดถึงคุณรอนใช่ไหมคะ”จางงี้หัวเราะพร้อมกระดกออนเดอะร๊อค..โอวแม่เจ้ามันแซบแต่ก็ไม่เท่ายาดองหน้าปากซอย

“รอนเขาไม่เคยสนใจตาลนี่เลยนะคะ ตาลนี่ว่าจะGive up กับเขาแล้วค่ะเบื่อค่ะ” หลินกุจ้องอีกคนตาโต อย่าบอกนะว่าจะมางาบพ่อแก้มบุ๋ม ตายแล้วมะก๋วยก่าไม่ได้นะเจ้า.... จะมางาบของข้าเจ้าได้จะได (คิดเป็นแต๋จิ๋ว)

“เดี๋ยวคุณพี่จัดการให้เองนะคะ”

“ไม่เอาแล้วค่ะ รอนไม่มีความ Romantic ไม่ Activeเอาซะเลยค่ะ” แหมพูดกวางตุ้งคำพูดอิ๊งค์คำนึกว่างามนักหรือคะน้องขา...

“คุณรอนเขาก็แบบนี้แหละค่ะ แต่จริงๆเขาก็น่ารักนะคะ”ต๋อมแต๋มยิ้ม

“น่ารักก็น่ารักอยู่ค่ะ แต่ว่าตาลนี่ว่าคุณชิแลมนี้น่าสนใจกว่าเยอะเลยนะคะ” พระเจ้าช่วย...ในที่สุดหล่อนก็พูดออกมาแล้วว่าอยากจะงาบพ่อแก้มบุ๋ม น้องดูมดูมเป็นไฮโซที่มีชื่อเสียงเรื่องผู้ชายเข้าขั้นเทพแล้ว ลองหล่อนอยากได้เหยื่อคนไหนละก็ไม่มีพลาด

“แต่ว่าคุณชิแลมเขา...........” หลินกุหมดคำอธิบาย..

“พี่หลินขาของแบบนี้ก็ต้อง Share พี่น้องสิคะจะเก็บไว้คนเดียวทำไมละคะ เอางี้ดีกว่าเปลี่ยนกันควงคนละวันนะคะ ตาลนี่ก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายเลย" ตายแล้วโตมาก็หลายปี ถูกตราหน้าว่าเป็นยางมะตอย แต่พอมาเจอยัยตาลนี่แล้วต้องยอมหลบให้


หลินกุไม่พูดอะไรต่อ ได้แต่ยิ้มให้อีกคน ต๋อมแต๋มและจางงี้ต่างพากันคาราวะความหนาซีเมนต์เรียกพี่ของน้องดูมดูม แต่ก็เถอะนะยังไงพวกหล่อนยังต้องเพิ่งน้องดูมดูมอยู่มากโขลอยู่ เรื่องอะไรยอมได้ก็ต้องยอมกันไป.... เฮ้อ..เกิดเป็นลูกจ้างเขาก็เงี๊ยะ


เสเส่เมื่อนั่งลงแล้วเธอก็ยังหน้าหงิกไม่หาย อยากจะงอนเขานานๆจังเลย อย่ามาง้อเชียวนะเดี๋ยวฉันจะใจอ่อนพอดี หญิงสาวนั่งคิดในใจหันไปทางนั้นโยวโยว่ก็กำลังนั่งคุยกับเควินอย่างสบายใจ โอ๊ย..ตามันชักร้อนขึ้นมาแล้วสิ อย่าให้ถึงทีเธอบ้างแล้วกันนะ


เด็กๆสนุกสนานกันใหญ่ นานๆจะได้ออกมาเปิดหูเปิดตา จนกระทั่งสี่ทุ่มแล้วอาหมั่นกับฟารมฟารมจึงอาสาจะไปส่งเด็กๆกัน ถึงจะนอกเวลาเรียนแล้วแต่สายเลือดความเป็นครูมันก็มีอยู่ในตัว(โอว) วันนี้แฝดพี่สังเกตุได้ว่าแฝดน้องผู้พูดมากของหล่อนจะแปลกผิด

“นี้แมรแมร์แกว่าวันนี้อาฟารมกินยาเขย่าก่อนหรือเปล่า” เสเส่เมื่อไม่มีวี่แววว่าพ่อแก้มบุ๋มจะมาง้อเธอเลย จึงหันไปพูดกับคนใส่แว่น

“ทำไมเหรอ พี่ก็คิดเหมือนกันเหรอ”

“ฉันเป็นพี่มันนะ อย่างนี้ไม่ใช่น้องฉันแล้วล่ะผีเข้าแน่ๆ
เลย”พี่สาวกล่าวน้องสาวยิ้ม เอหรือมันจะจริง ไปบนศาลไหนแล้วไม่ไปแก้หรือเปล่า

“ผีบ้าน่ะสิ อาจจะเป็นเพราะว่ามีความรักหรือเปล่า” สองพี่น้องหยุดมองหน้ากัน เสเส่ทำหน้าสงสัย เอ..ความรักงั้นหรือ ตอนนี้เธอก็มีความรักทำไมเธอไม่เห็นเงียบลงเลยล่ะ

“แล้วรู้ได้ไงหือแม่คุณ หรือว่าเกิดไปชอบพอใครเข้า” อย่าเชียวนะคำตอบที่ได้ห้ามเป็นพ่อแก้มบุ๋มนะไม่งั้น ต้องแตกสี่กันหน่อยแล้วล่ะแมรแมร์เอ๊ย

“ชอบใครล่ะ ไม่มีใครสักคนเรื่องนี้อย่าคิดเลยปวดหัว ให้เป็นแบบพี่ไม่ไหวหรอก” เอ๊ะหมายความว่าไงยะ...

“แบบไหนล่ะยะ”

“แบบที่ว่าต้องรุกไง แต่ก็นะนักธุรกิจอย่างเราต้องรุกก่อนเสมอ จากนั้นพอมีโอกาสก็...” หญิงสาวไม่พูดแต่ดีดนิ้วดัง”ปึ๊บ” กรี๊ดมันหมายความว่าอะไรยะ อธิบายหน่อยเร็ว ไม่นึกว่าน้องจะมีไอเดียดีๆเริ่ดประเสริฐศรีขนาดนี้....เห็นทีต้องใช้ซะแล้ว

“ตายแล้วน้องฉัน แต่ก็เข้าท่าดีนะเมื่อมีโอกาสต้องลุย”

“ใช่เหมือนเล่นหุ้นไง ท้อได้แต่อย่าถอย สักวันมันต้องเป็นของเรา” โอวแม่เจ้าวันนี้ทั้งพี่ทั้งน้องมาคุยกันเรื่อง ปรัชญาชีวิต มันก็ดีไปอย่างนะคำพูดเลี่ยนๆบางคำ บางครั้งก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นได้

“ท่านผู้มีเกียรติโปรดทราบ โหลๆสองโหล” เสียงหวานแหบน่ารัก SEXY ดังขึ้น ทุกคนหันไปดูในสายตาเดียวกัน เธอช่างงามอร่าอะแร้มอะไรเช่นนี้ งามจนมวลนกกาต้องชนกำแพงตาย.... ปากได้รูปเช่นนี้ หน้าอกดูมเหมือนภูเขาไฟจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก Show Girl ดูมดูมสังกัดเสือ..........

“ทุกคนคะ วันนี้ตาลนี่อยากจะขอมอบเพลงสักเพลงให้คนๆหนึ่งนะคะ เขาคนนั้นหากรู้ตัวแล้วก็ขอให้รู้ไว้นะคะว่าตาลนี่สนใจคุณตั้งแต่แรกเห็นแล้ว” หลินกุกุมขมับแน่น นี้มันเล่นกันอย่างนี้เลยเหรอเนี๊ย ชิแลมจ๋าอย่าเพิ่งรู้ตัวนะ บุกเบิกมาตั้งนานจะโดนยัยนี้ชิงไปได้ไง งานนี้ต้องมีศึกชิงนายบ้างล่ะ คอยดูนึกว่าแน่คนเดียวหรือยังไง


ทุกคนตรบมือกันสนั่น น้องดูมดูมนี้ก็เสน่ห์เหลือรับประทาน ท่าทางแววตาจิกกัด..เหมือน Pussy cat dollไม่มีผิดเลย ชายหนุ่มทุกคนต่างพากันตะลึงงึนงันหน้าอกภูเขาไฟฟูจิยาม่าบวกยอดเขาเอฟเวอร์เรดของเธอ
“น้องเป็นเกาลูน ยังบ่เคยมีแฟน บ้านอยู่แดนฝั่งขวา น้องเป็นสาววัยอ่อนได้แต่นอนตะแคง ยามเมื่อแล้งฝันหวาน จะมีชายใดไผเดต้องการ จะมีชายใดไผเดต้องการ หมายปองน้องนั่นแม้ต้องการจะคอย สาวHi so บ้านป่าเช้าก็ไปทำงาน ค่ำลงมาเหงาหงอย เขาว่าน้องเป็นHi เป็นสาวเมืองปารีส ใจน้องนั้น เลื่อนลอย จงเอ็นดู แน้เด้ออ้ายเด้อ จงปรานีน้องแน่จั๊กหน่อย ฮักน้องบ่อยบ่อย พอน้องได้พลอยดีใจ *****ดวงเดียวที่น้องมีอยู่ เปิดประตูให้แล้วดวงใจ พี่อย่ามองว่าน้องต้อยต่ำ หากจะดูม ก็ดูมแต่ตัว สาวเกาลูนมองเหม่อ นอนละเมอเหม่อคอย ใจเลื่อนลอย คอยหาย เห็นเป็นลูกHiso อ้ายจึงบ่อยากเจอ บ่อยากมาหมั้นหมาย คอยแรมปี น้องนี้เอียงอาย คอยคอยคอย น้อง คอย จนอาย
คิดแคลงแหนงหน่ายหรืออ้ายบ่อยาก มาแล”


สร้างความฮือฮาได้อีกครั้งสำหรับไฮโซคนนี้ เสเส่และแมรแมร์มองตาค้าง ไม่ต่างจากคนอื่น ความสามารถเฉพาะตัวเหลือหลายจริงๆแม่คนนี้ ท่าเต้นดูมดูมที่ทาทายาง...มาเห็นยังต้องอาย บริทนีย์เสปียร์ รวมพลังกับคริสติน่า อะกีเลล่ายังต้องยอมเป็นไงล่ะ ดูมดูมสระอูนูน....

“เป็นบ้าอะไรขึ้นมานะยัยนี้” เสเส่บ่น เสียดายลูกกระตาจริงๆที่ไปดู งานสร้างอันอลังการของน้องตาลนี่แสนอวบอั๋น นมเป็นนมก้นเป็นนม...

“อิจฉาเขาหรือไงคุณ....” คนพูดคล้ายๆว่าจะล้อเลียนเธอ ไม่อยากจะบอกนะว่า ถึงฉันเป็นไม้ฝาเชอร่าแต่ก็ลีลาเด็ดกว่าย่ะ ชิ...

“ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนิหน่า พวกผู้ชายชอบกันทั้งนั้นแบบนี้” เธอเชิดหน้าหน่อยๆ

“มันก็แน่นอนอยู่แล้วผู้ชายนี้หน่า ไม่มองก็คงเป็นเกย์ไปแล้ว” เขายิ้มนั่งลงดื่มให้สบายใจ

“อ้าวฉันก็นึกว่าคุณก็เป็นอยู่ไม่ใช่เหรอ มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามและเพศเดียวกัน”เธอนั่งลงบ้างแต่ก็ยังเชิดหน้าเหมือนมีไม้มาคล้ำคางไว้ยังไงยังนั้น

“กล้าลองไหมล่ะ” เขาเอียงหัวเชิญชวน นี้อย่านึกว่าฉันไม่กล้านะยะ เข้าทางฉันน่ะสิโหะๆ....

“ถ้าคุณกล้าให้ฉันลอง อืมมันก็น่าลอง”

“งั้นก็ไปกันเถอะ” หือไปกันเลยเหรอ กรี๊ด............ไม่จริงอะไรจะง่ายเหมือนปลอกมะขามเข้าปากเช่นนี้ โอโนโน่โน๊...ม่ายจริงๆ

“คุณจะบ้าหรือ” เสเส่ฟังเกตุเห็นคนใส่แว่นและเควินมองหน้ากัน.....

“อะไรเล่า ไปลองเต้นไง แค่เต้นก็รู้แล้วว่าเกย์หรือเปล่า” เชอะ........คนบ้าปล่อยให้ฉันคิดไปไหนต่อไหนแล้วยะ เต้นงั้นหรือได้สิสบายมากมาย

“ได้........” เสเส่ยิ้มยื่นมือให้เขาไปอย่างง่ายๆ ความโกรธที่เคยสะสมมาแปดพันสามร้อยห้าสิบอย่าง ในความน้อยใจของเธอมันหายหมด เมื่อมองไปเห็นแก้มบุ๋มๆของคนตรงหน้า


สองคนเต้นรำกันปานโลกนี้มีเราสองคน หญิงสาวมีความสุขมากๆจนลืมกระทั่งว่ามีรังสีอำมหิตจ้องอยู่ แต่ก็ไม่สนง่ายๆหรอกคนมันจะเต้นนานๆจะได้แดนซ์แบบ Ladyๆสักที อย่าได้มีมารมาขวางเชียวนะไม่งั้นแม่ลุยแหลก.....


ละแล้วก็ต้องมีเรื่องให้ขุ่นใจมากกว่าเดิม..เมื่อน้องสาวสุดเลิฟคนใส่แว่น กำลังถูกขอเต้นรำ มันก็น่าจะดีใจแทนหล่อนหรอกนะถ้าผู้ชายคนนนั้นไม่ใช่ตารอน น้องของเสือหลินนางมารหน้าคล้ายๆ นางแมวยั่วสวาทแบตตาลี่สามเค

“นี้ๆคุณๆช่วยไรฉันหน่อยสิ”

“อะไร” เขาถามหน้าตาเฉยๆ

“เดี๋ยวเขยิบๆไปทางนั้นหน่อยนะ ดูสิตารอนนั้นมันจ้องจะงาบน้องฉันแล้ว” หญิงสาวพูดไปสายตาก็มองไปทางน้องตัวเอง

“เรื่องของเขาไม่ดีหรือ คุณจะได้ไม่มาหึงผมไง ถือว่าคู่แข่งไปหนึ่ง แต่ว่า....แย่เลยผมอดเป็นน้องเขยคุณเลย” โหะ..ขำๆอะไรจะหลงตัวเองขนาดนี้คะพ่อคุณ คิดว่าหล่อเหมือนพี่แบรต พิทหรือจะไดกัน ถึงจะน่ารักน่างาบ แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถมายอตัวเองได้นะ

“บ้าสิ ใครจะงาบก็ได้แต่ไม่ใช่คนบ้านนั้น” เธอฉุน

“คุณหัวโบราณชะมัดเลย ตระกงตระกูลอะไรพูดมากจริงๆ”

“ได้ไงเล่าคุณ ตระกูลนั้นมันสุดๆนะ บุณคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระ” เธอพูดยังกับหลงยุคไปอยู่ใน นิยายมังกรหยกของกิมย้ง

“แค้นต้องชำระ” เขายักคิ้วถามเธอ

“ใช่พูดมากน่า จะช่วยไม่ช่วย”เสเส่บีบเขาแรงๆ เขาพยักหน้าด้วยความอ่อนใจ ผู้หญิงอะไรเนี๊ย ต๊องชะมัดเลย ไม่รู้ว่าซื้อปริญญามาหรือเปล่าครับคุณ


ชิแลมพาเสเส่เต้นไปทางฟลอโน่น แมรแมร์ยังไม่ทันจะแตะมือตารอนคาสโนว่าด้วยซ้ำ ความรู้สึกเย็นหวาบมันก็แทรกเข้ามาซะก่อน พอเงยหน้าขึ้นมาอีกที ก็มาอยู่กลางฟลอร์ซะแล้ว ที่สำคัญรอนหน้าตาเปลี๋ยนไป๋...ทำไมรอนถึงได้ขาวขึ้น........

“คุณชิแลม” คนพูดทำหน้างงๆ

“อ๋อมีคนจ้างผมมา” ชายหนุ่มบุ้ยปากไปทางขวา เห็นเสเส่กำลังเต้นรำอยู่กับตารอนแทน เร็วปานแสงยานอวกาศองค์การนาซ่า

“ก็แค่เต้นรำ”หญิงสาวถอนหายใจ

“แค่เต้นรำก็มีปัญหาได้ คนเรามันไม่เหมือนกัน เรื่องบางเรื่องมันก็มีเหตุผลของมันแต่เราก็ไม่จำเป็นจะต้องรู้” หมายความว่าไงเนี๊ย เหมือนจะเข้าใจแต่มันก็ไม่เข้าใจ

“ฉันเข้าใจค่ะ แต่ว่าเราก็ไม่ได้มีความลับสักหน่อยก็แค่เพื่อนร่วมงาน ไม่เหมือนคุณชิแลมที่มีความลับมากมาย”คนใส่แว่นเงยขึ้นไปมองหน้าเขา ชายหนุ่มยิ้มให้

“คุณพยายามล้วงความลับผมหรือเนี๊ย พยายามเข้านะครับ” ชายหนุ่มดึงคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบลงไปข้างหู หนอย...มีหลีพี่แล้วยังจะมาทำวอกกับน้องรึ


คนตัวเล็กยิ้มให้เขา ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ มิน่าเสเส่ถึงหลงนัก แถมน้องดูมดูมยังร้องเพลงให้ซะด้วย ไม่ธรรมดาจริงๆผู้หญิงเมื่อได้เห็นสายตาของหนุ่มๆเช่นนี้แล้ว ไม่รอดเลยสักกะรายเดียว มิน่าเขาถึงบอกผู้ชายพายเรือผู้หญิงก็ยิงเรือ....แต่สำหรับพี่สาวเธอของM 16 ยิงไม่เลี้ยง


ด้านเสเส่เมื่อฉกพ่อรอนออกมาได้ เธอก็ต้องทำหน้าที่พี่ใจร้ายประจำปีสักหน่อย ให้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ รอนนี้ก็หน้ายางมะตอยเหมือนพี่สาวไม่มีผิดเลยเชียว พวกเห็นแก่ได้เจ้าชู้ ไม่หรอกไม่คู่ควรกับน้องของเธอแน่นอน

“นี้คุณฉันขอเตือนคุณนะว่าให้อยู่ห่างจากน้องฉันหน่อย” เธอพูดเสียงขู่เขา ชายหนุ่มทำหน้าเซ็งๆ แล้วไงเล่าสาวแก่เขาคิดในใจ

“ก็เหลือผมกับเธอ ถ้าผมไม่ขอเธอเต้นรำมันก็น่าเกลียดสิจริงมะ” เขาตอบอย่างกวนๆ เสเส่ยิงฟันขาวๆด้วยยาสีฟันดาร์กี้ให้เขาดู

“น่าเกลียดก็น่าเกลียดสิ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ ที่ผ่านมามันก็มากพอแล้ว”

“ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยคุณ บ่นเป็นยายไปได้” หนอยไอ้ปากไม่สิ้นกลิ่นแป๊บซี่ มาว่าฉันแก่ได้ยังไงยะ กล้าดียังไงหา ไม่รู้แม่ซะแล้วแบบนี้ตายๆซะดีกว่าอยู่

“ปากนายนี้เหมือนพี่ไม่มีผิดเลยนะ”

“แล้วไงครับ ปล่อยให้ชิแลมไปเต้นกับคนอื่นได้ไงเนี๊ย” เขายิ้มนิดๆยั่วให้คู่เต้นรำโมโหเล่นๆ

“คุณชิแลมเขาไม่ปากว่ามือถึงแบบคนบางคนหรอก” ถึงจะพูดโกหกก็เถอะแต่มันก็จำเป็นต้องพูด เสเส่เชิดหน้า ขาก็เต้นรำไปตามจังหวะ รอนยิ้มแล้วเหวี่ยงเธอลงบนมืออีกข้างนึงของเขา

“ดูให้เต็มตานี้นะคนดี” ภาพที่เห็นคือแก้มบุ๋มสุดหล่อกำลังกระซิบลงที่คนใส่แว่นตา ก๊าก....ขันติอาจจะเป็นเพราะว่าเพลงมันดังเขาเลยกระซิบกัน นายรอนนี้ก็ร้ายใช่เล่นนะ สมแล้วที่มีเชื้อเสือมา 89.95% อยากจะทำให้ฉันผิดใจกับชิแลมงั้นเหรอไม่มีทางซะหรอก

“ผู้ชายเราน่ะมันก็เป็นเหมือนกันหมดล่ะ ยิ่งอย่างคุณเสเส่แล้วเขาก็ยิ่งน่าสนใจ ยิ่งมีตำแหน่งสูงๆอำนาจของเขาก็มาได้ง่ายๆ”หมายความว่าอะไรไม่เข้าใจเลย เสเส่หน้าบึ้ง นี้มาคุยด้วยนะไม่ได้มาเรียนวิชาปรัชญาของขงจื้อ

“ผู้ชายน่ะก็เหมือนกัน แต่ไม่มีใครเหมือนนายหรอก นิตยาสารเขาลงโครมๆว่าคุณรอนของบ้านซุนเป็นยังไง” เธอยิ้มเยาะเขา

“คุณเชื่อพวกปาปารัชฉี่พวกนั้นเหรอ มีอะไรน่าจะถามผมมากว่า ตะก่อนผมอาจจะเสเพลไปวันๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ทำไมไม่อยากไปไหนเลย” เชอะคำพูดอย่างนี้คิดว่าจะทำให้สาวสวยเซกซี่ รวยเสน่ห์อย่างเธอเชื่อได้เหรอไม่มีทางซะล่ะ

“ฉันเชื่อสายตาฉัน ทางที่ดีอย่ามายุ่งกับเหล่าน้องๆฉันดีกว่านะ ทำงานก็ทำงานไป อ๋อได้ข่าวว่าบ้านซุนน่ะ ซื้อกิจการที่ตงซานแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ไปบริหารเองซะล่ะ”

“ไกลจะตาย ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของบ้านเท่าไหร่ พี่หลินเป็นพี่คนโตควรจะดูแลไป”อย่างหลินกุน่ะเหรอจะทำอะไรได้ไม่ทราบ วันๆก็คงนั่งแคระขี้เล็บอยู่น่ะสิ

“นายจะบอกว่านายดีงั้นสิ อยากทำจากจุดเล็กๆไปถึงจุดสูงๆ”

“ผมก็ยังดีกว่านายแก้มบุ๋มนั้นแล้วกันน่า”

“ดีกว่ายังไง”

“อยากรู้เหรอ” เขายิ้ม

“ไม่อยากรู้จะถามทำไมเออ ถามได้อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ”

“ไว้สักวันผมจะบอกนะ บอกอีกอย่างจะไปเชื่อใจใครก็คิดสักหน่อยนะ แล้วก็จะรักชอบใครก็เผื่อใจไว้หน่อย ผมเป็นผู้ชายนะผมเดาใจผู้หญิงอย่างคุณได้ อย่างคุณนี้คนดีๆรออยู่เยอะ”


รอนพูดเสร็จเพลงก็จบพอดี เขารีบปล่อยมือเสเส่แล้วเดินล้วงกระเป๋าไปนั่งที่โต๊ะของหลินกุพี่สาว เสเส่มองตามเขาไปอย่างแปลกใจ หมอนี้จะมาดีหรือร้ายกันแน่นะเธอเดาไม่ออกเลยทีเดียว แต่จะว่าไปแล้วเขาก็เป็นคนที่มีทัศนะคติดีคนนึง เสียอย่างเดียวไม่น่าเกิดเป็นน้องของหลินกุเลย....แหม๊.เสียดายจัง เฮ้อ..เสียดายจริง

..............................................................................





Create Date : 16 มิถุนายน 2550
Last Update : 16 มิถุนายน 2550 21:47:05 น. 4 comments
Counter : 529 Pageviews.

 
โหย ตอนใหม่เริ่มที่นี่เหรอเนี๊ยะ หลงไปอ่านไล่ตั้งแต่ตอนที่ 34 อ่ะ ก็คิดว่าทำไมมันคุ้นๆเหมือนเคยอ่านมาก่อน อ๊ากกกก หน้าแตกเฟร้ยยยย เด๋วไปเม้นต์ตอน 37 นะจ๊ะ ฮิๆ ฟิ้ววววววววววววว


โดย: หลินกุ IP: 125.25.34.126 วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:22:49:45 น.  

 
โอ้...ฝีมือการแสดงของน้องดูมดูมก้าวหน้าไปอีกขั้น
เรื่องการเต้นนั้นไม่ต้องห่วง ไอเดียคิดเพลงก็บรรเจิด
รับรอง อีกไม่นาน คุณน้องต้องได้เป็นดาวจรัสแสงแน่ๆ ค่ะ

แล้วเสเส่ก็หวงน้องใช่เล่นนะเนี่ย
หนทางความรักของตารอนกะฉินแมรไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบแล้วแฮะ
คู่ฉินฟาร์มกะอาหมั่นเนี่ยไม่ห่วง
ห่วงแค่ว่าอาหมั่นจะพิชิตใจฉินฟาร์มได้เปล่าเท่านั้นเอง

แล้วตารอนพูดอะไรทิ้งท้ายเนี่ย
อย่ามายุให้เส่เจ้ไขว้เขวเชียวนะ
ถึงเส่เจ้จะทำไรไม่ค่อยคิด แต่บทจะคิดก็ลึกจนเกินจะหยั่ง มันน่ากลัว

ฮือๆ ลางไม่ดี สุดท้ายเส่เจ้จะต้องกินแห้วเหรอเนี่ย
แต่รอนก็พูดถูก รักใครต้องเผื่อใจไว้เจ็บ...เฮ้อ

พี่สาวจ๋า ถ้าไง น้องสาวจะช่วยปลอบใจเองนะ




โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.108 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:7:56:23 น.  

 
ยังไม่รู้โชคชะตา ว่าเส่เจ้จะสมหวังในรักหรือไม่
(ก็อ่านทางพ่อแก้มบุ๋มไม่ออกจริงๆ)

เพราะงั้นเส่เจ้ก็สู้ต่อไปนะคะ สู้ให้ถึงที่สุด
หากไม่สมหวัง เดี๋ยวน้องๆ รอปลอบใจเอง




ยิ้มไว้ ... เผื่อวันข้างหน้า


โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.108 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:8:07:17 น.  

 
โอยยยยย... แมร์อธิบายคุณชิแลมได้น่า “งาบ” มากค่า ฮุๆๆๆ ขำตอนที่คุณชิแลมเนียนเข้าไปเต้นรำแทนนายรอน “ทำไมรอนถึงได้ขาวขึ้น” กร๊ากกกกกกกกก



โดย: tomtam IP: 124.121.161.8 วันที่: 8 กรกฎาคม 2550 เวลา:1:10:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Napoleonquz
Location :
เวสเทินเจ้าค่ะ Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






ลิขสิทธิ์งานเขียนทุกชิ้นในบล็อกแห่งนี้เป็นของผู้เขียนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดๆ ก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
Friends' blogs
[Add Napoleonquz's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.