Bloggang.com : Napoleonquz : TMP 15

TMP 15

ผ่านไปแล้วสองอาทิตย์ เวลามันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เผลอแป๊บเดียวก็ถึงวันศุกร์ของแล้ว มนุษย์เงินเดือนยิ้มกระฉ่องกันใหญ่ เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์แล้วขอเถอะขอสักวัน....แต่วันศุกร์ก็เป็นวันที่ยุ่งที่สุดเช่นกัน เพราะต้องรีบเคลียร์อะไรหลายอย่าง...
“ตายแล้ว....บัญชีของฝ่ายผลิตล่ะ” เสเส่นั่งหัวหมุนที่โต๊ะทำงาน แย่จริงๆเลยหล่อนจำได้นะว่า ฝ่ายนั้นได้เอาบัญชีมาส่งเธอแล้ว ...แล้วนี้เธอเอาไปวางไว้ทีไหน จำได้เลยว่ารับมันมากลับมือ เซ็ง...เลยงานนี้ ชักเริ่มถอดใจแล้วสิ
“หาอะไรอยู่เหรอครับ”ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาแบบเงียบๆ แล้วถาม หญิงสาวตกใจเล็กน้อย ตายจริงใครกันนะ ไม่มีมารยาทซะเลย...
“หาเอกสารค่ะ หือ...คุณผู้จัดการใหญ่” หล่อนทำหน้างงๆนิดหน่อย ล้านปีไม่เห็นจะเดินเข้ามาหา ยกเว้นแต่มีคนสำคัญๆมา ถึงจะแยกขาออกมาได้ ช่วงทำงานสองอาทิตย์นี้หล่อนแทบจะไมได้เห็นหน้าเขาเลย ใช่สิ...มันก็แค่ฝ่ายบัญชีมันจะเหมือนฝ่ายขายแอฟริกา ที่เหล่าเสืออยู่ได้ยังไงกัน
“ผมเอง มีเรื่องจะมาปรึกษา”
“ค่ะ มีอะไรหรือคะ เชิญนั่งค่ะ” คนพูด นั่งตัวตรง....ตายจริงจะสี่โมงแล้วยังหาไม่เจอเลย ตายแน่นอน
“คุณหาอันนี้อยู่ใช่ไหม ...” เขายื่นแฟ้มสีดำให้หล่อน แม่เจ้ามันไปอยู่กับเขาเมื่อไหร่นะ
“ของฝ่ายผลิตนี้แหละค่ะ ที่อยากได้....”
“คุณลืมไว้ที่คอฟฟี่บาร์น่ะ ผมเลยถือขึ้นมาให้ แต่กว่าจะว่างได้”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” คนพูดน้ำเสียงๆเฉยๆ แต่ใจเต้นตึกๆ.... เป็นโอกาสหรือเปล่านะ ....
“คุณมันขี้ลืมชะมัดเลยนะ ถ้าเกิดเป็นเอกสารสำคัญอย่างอื่นล่ะ ถ้าผมไม่จอแล้วคนอื่นเจอล่ะ จะว่ายังไง ใช้ไม่ได้เลย เป็นถึงผู้จัดการ...”
“ฉัน ฉัน...ใครเขาอยากจะลืมล่ะ แต่ลืมไปแล้วทำไงได้ละคะแหม...” หาทะเลาะเรื่อยเลยพ่อคุณ นี้ตั้งใจจะมากัดหรือยังไงกัน
“แล้วคุณคิดหรือเปล่าว่า ทำไมตึกฉินเหมยถึงซื้อของมากมายอย่างนั้น แต่พอไปเทียบกับสต๊อคแล้วไม่เห็นจะมีอะไรเลย.....” เขาพูดแล้วถอนหายใจ เปลี่ยนเรื่องเลยหญิงสาวแทบตั้งตัวไม่ทัน
“คุณหมายความว่ามีการโกง”
“คุณอยู่บัญชีคุณก็น่าจะรู้นิ หรือคุณทำบัญชีไม่เป็น ทำแบบนี้ดูสิของไม่มีแต่เงินหาย.... หรือคุณรู้แล้วตั้งใจจะปิดผม”เอ..........เกี่ยวอะไรกับเธอเนี๊ย
“คุณชิแลมคะ ฉันจะรู้ได้ไงล่ะว่าอันไหนเขาสั่งจริง สั่งเล่นเขาเขียนมาฉันก็......”
“เฮ่อ...ที่หลังก็ขอเอกสารจากหน่วยอื่นมาตรวจสอบมั่งสิครับ คุณหนูสอง”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ ฉันไม่ชอบ แต่ว่างานพวกนี้มันหน้าที่คุณไม่ใช่เหรอ ขืนทำหมดแล้วมีผู้จัดการใหญ่ทำไมกันล่ะ จริงมะคะ”
“หึ...คุณคิดว่าผมนั่งทำหน้าหล่อไปวันๆหรือยังไงกัน คิดยังไงก็ช่างเถอะไม่เกี่ยวกัน เอาเป็นว่าผมมาบอกคุณแค่นี้ ให้รอบครอบขึ้น แล้วบัญชีของเดือนที่แล้ว เงินมันหายไป ห้าเซ็นต์ ยังไงก็ช่วยหาคำตอบดีๆให้ผมด้วยนะ ผมจะให้เวลาไปคิด....แล้ววันจันทร์ก็ค่อยพูดกัน” หา....ห้าเซ็นต์แค่นี้เองนะ ....แค่ก็อย่างเขาพูด ทำงานบัญชีไม่ว่าหายเท่าไร่ก็เรื่องใหญ่เลยโธ๋....กรรมอะไรของเสเส่นะ มีสะพัดเข้าออกเป็นร้อยๆล้านแล้ว จะรู้ได้ไงเนี๊ยว่าเงินหายห้าเซ็นต์มันจากแผนกไหนกัน....

ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปากนิดๆ ระดับเขาแล้วจะไม่รู้หรือว่ามันเป็นยังไง เพียงแต่อยากแกล้งหล่อนให้นอนไม่หลับเท่านั้นเอง...คุณเธองอนๆแล้วสนุกดี ทำเขาคลายเครียดเยอะเลย
เขาวางแฟ้มอีกเล่มบนโต๊ะ...หญิงสาวหันไปมองหน้าเขา อะไรอีกล่ะนี้ เรื่องมากอิ๋บหายเลย ไม่เห็นว่าเคยช่วยเธอจะด่าเข้าเลย ....
“ช่วยดูเอกสารให้ผมด้วยนะ ด้านการเงินทั้งหมดสรุปย่อมาให้ผมด้วย ผมต้องการมันวันจันทร์ตอนเช้า”
“หา.....คุณวันเสาร์อาทิตย์เป็นเวลาครอบครัวนะคะ คุณแกล้งฉันหรือเปล่าเนี๊ย”
“ผมจะแกล้งคุณทำไมล่ะ.....ก็มันหน้าที่ของคุณนี้ครับ จริงไหมล่ะ การทำงานมันไม่เลือกเวลาหรอก ถึงคุณกำลังจะแต่งงานแล้วมีงานด่วนเข้ามาคุณก็ต้องเลือกงานก่อน ...... นี้ล่ะพนักงานที่ดี”
“ฉันไม่เอาด้วยหรอก เชอะ.... เชิญคุณคนเดียวเถอะ.....”
“แน่นอน ผมไปนะเจอกันวันจันทร์” อ้าว...คิดจะไปก็ไปซะงั้น จะทิ้งงานให้กันแล้วหนีนี้รึ คนบ้าเอ๊ย...ชิชิรู้จักฉินเสเส่น้อยไปซะแล้ว
“นี้ๆคุณ” เธอเรียกเขาแต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเหมือนกัน ไม่รู้ทำไมต้องรั้งเขาไว้ด้วย
“มีอะไรหรือครับ ผมบอกไม่เคลียร์หรือยังไง”
“คือว่า อ๋อ...ฉันต้องทำอะไรอีกหลายอย่างนะคุณ แถมฉันเองก็ยังใหม่ด้วย ถ้ามันไม่เสร็จล่ะ แล้วถ้าฉันลืมล่ะ ดีไม่ดีกลับบ้านไปพวกมารๆ เอ๊ยน้องๆ ก็ชอบมากวนใจ” หล่อนพูดหน้าตาเครียดๆ คนฟังหารู้ไหมว่านี้แหละมันเป็นแผน
“เอางี้ ผมจะโทรไปย้ำคุณเองแล้วกันไม่ต้องกลัวลืมหรอก ถ้ามีอะไรก็ถามคุณแมรแมร์สิไม่ก็พ่อคุณ หรือไม่ก็ถามผมก็ได้” โหะๆ เสร็จ....เข้าตามแผนเดี๊ยะ ว่าแล้วว่าต้องพูดแบบนี้
“ถ้าไงแล้วผมจะโทรหรือส่งเมสเซสไปย้ำ ผมว่าระดับคุณแล้วน่าจะมีออแกนไนซ์เซอร์นะ หรือว่าไง เลขาคุณล่ะ” โธ่....คิดว่าฉันจะลืมหรือยังไงกันนะ พ่อคุณ ไม่ลืมหรอกแต่อยากคุยด้วยต่างหากโง่จริงๆเลยคนอะไรเนี๊ยฉลาดเรื่องไม่ควรฉลาด....
“เอาเถอะ .... งานนี้มันสำคัญนี้นามบัตรผม เบอร์คุณผมมีแล้วล่ะ” หา..ไปหามาจากไหนเนี๊ย อิฉริยะจริงสมกับที่พนักงานเล่ากันว่าเขาเป็นผู้จัดการเทวดา..โหะๆ เพิ่งได้เห็นกับตาก็วันนี้แหละ..เสียดายไม่มีผ้าแดงมาผูกจะขอหวยสักหน่อย หญิงสาวคิดอะไรเล่นๆแก้เครียด
“ค่ะ งั้นก็เจอกันนะ ขอบคุณมาก”
“เทคแครนะครับ แล้วเจอกันนะ” เขาพูดแล้วเดินออกไป แหม..... คุณชิแลมทำไมเลขโทรศัพท์มันสวยแบบนี้นะ 04-XXXXXXXX เรียงกันสวยงามเชียว

หญิงสาวเก็บของเข้าที่ถึงเวลากลับบ้านซะที ดีใจที่สุดเลยเพิ่งรู้ว่าการทำงานมันเหนื่อยสุดขีดแบบนี้ คิดๆไปแล้วผู้เป็นบิดาของเธอทนมันได้ยังไงกัน เขาทำงานตั้งแต่ยังหนุ่มตั้งแต่ยังไม่มีอะไรจนถึงวันนี้วันที่ครอบครัวมีพร้อมทุกอย่าง..... ไม่แปลกที่เสเส่จะรักพ่อและยกย่องพ่อหล่อนมาก

ถึงชั้นล่างหญิงสาวก็ต้องหยุดชะงัก เพราะชายหนุ่มคนที่หล่อนคลับคล้ายคลับคลาว่าเจอเขาที่ไหนเดินขวางทางเธอไว้ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นไปดู แต่นึกไม่ค่อยออกเลย ....อืม..หน้าเต้าหู้ยี้แบบนี้เจอที่ไหนนะ
“Hi ครับคุณหนูเสเส่จำผมได้ไหม” จะตอบว่าจำไม่ได้ก็กระไรอยู่ล่ะสิ
“อ๋อ จำได้ๆค่ะ คุณๆๆ” พระเจ้าช่วยด้วยเถอะ ...หญิงสาวมองออกไปข้างนอก เห็นร้านไอศครีมที่อยู่นอกตึก สเวนเซ่น อ๋อ...ใช่แล้ว พ่อตาตี่สตีเวน นี้เอง
“คุณ สติเว่น” เธอยิ้มแห้งๆ เกือบไม่รอดซะแล้ว
“ครับ ดีใจมากที่คุณจำผมได้ คือว่าผมมาชวนชิแลมไปดริ๊งค์กันหน่อยครับ วันนี้วันศุกร์แล้ว คุณเสเส่ว่างไหมครับ”
“อ่อ คือ....ว่า”
“Hey my friend” ยัยเสืออีกแล้วเหรอ เออสิลืมไปเลยว่าเขาสองคนเป็นเพื่อนกัน แหม....พูดอังกฤษคำคันโทคำ มันเท่ห์มากหรือยังไงกันนะ ทำไมไม่พูดภาษาอังกฤษไปเลยล่ะย่ะ หรือจะพูดภาษาแอฟริกันใส่กันดีนะ
“Oh Hey หลินกุ How are you going?”
“ทำเป็นนะยะ จะมาไม่โทรบอกสักคำเลย” หญิงสาวคนมาใหม่พูดแล้วยิ้ม ตบไปที่แขนเขาเบาๆ แล้วค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวอีกที่ยืนอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว
“สวัสดีค่ะ คุณเสเส่ เหมือนเราไม่เจอกันนานนะคะ” บ้าหรือเปล่ายะ ตอนกลางวันฉันยังเห็นเธอที่คอฟฟี่ชอบอยู่เลย ยัยชิต้า...หล่อนคิด
“ค่ะ บริษัทคงใหญ่ค่ะ โลกมันคงไม่กลมแบบที่เขาว่าไว้ก็ดีนะคะ”
“แล้วว่าไงครับ คุณเสเส่ไปด้วยกันไหมครับ หลินกุด้วยนะวันนี้น่ะไปดริ๊งค์กันหน่อย”
“ตายจริงนึกว่าจะไม่ชวนซะแล้ว เพื่อนชวนแบบนี้ไม่ไปได้ไงล่ะ”
“ดีเลยรอชิแลมก่อน เจ้านี้มันชอบช้าเสมอ คุณเสเส่ครับไปด้วยกันเถอะนะ” เขาพูด สายตาอ้อนวอนเป็นคุณแม่ขอร้องยังอาย..(ทำไมได้ ตาก็ตี่ๆ)
“เห็นทีคงจะไม่ล่ะค่ะ มีนัดแล้ว เชิญตามสบายนะคะ” เชอะ...ถ้าหากไปกับหลินกุอีกก็ได้กัดกันตายพอดีเลย หมั่นไส้วุ๊ย... แหนะๆดูสิ ได้พวกแล้ว... หล่อนคิดขณะที่หลินกุกับสตีเวนหันไปเรียกต๋อมแต๋ม 1992 โหะๆ (ทำงานเหมือนหุ่นยนต์) ชิแลมเดินลงมาพอดี เขาเดินเข้ามาเมื่อเห็นเพื่อนเขา
“ว่าไงวะ มาเร็วจัง” เขาพูด ดูเหมือนสองคนจะสนิทกันมากๆเลย พูดวะวะกันด้วย
“เออ เพิ่งมาชวนสาวๆไปด้วยไม่ว่ากันนะ” สเตเว่นกล่าวแล้วยิ้ม ชิแลมมองหน้าหลินกุ ต๋อมแต๋มแล้วไปหยุดที่หญิงสาวชุดสีน้ำตาลอ่อนๆ เขายิ้ม
“เอาสิไปหลายคนก็ดีเหมือนกัน วันนี้สเตเว่นเลี้ยงเต็มที่เลยครับ”
“แหม..คราวที่แล้วคุณชิแลมเลี้ยงแล้วนิคะ ไว้คราวนี้หลินกุขออาสาเลี้ยงนะคะ”เชอะๆ....เอาหน้าจริงแม่คุณ เอาช้างมาลากฉันก็ไม่ไปหรอก เสเส่ถอนหายใจ
“งั้นฉันขอตัวนะคะ แล้วเจอกันค่ะ” อ้าว....ชายหนุ่มผู้จัดการใหญ่มองหน้าหล่อน
“ไหนว่าไปด้วยกันไงเขาพูด”
“ฉันไม่ได้พูดนะ แล้วเจอกันค่ะ” เสเส่กำลังก่าวเดินออกจากกลุ่ม แต่ผู้เป็นน้องสาวก็เดินเข้ามาหาพอดี ชิแลมยิ้ม แล้วเดินเข้าไปหาแมรแมร์
“คุณแมรแมร์ครับ จำสัญญาของเราได้เปล่า” เขาพูด หญิงสาวอายุอ่อนกว่าทำหน้าตกใจ อะไรกันฟระ...ไปสัญยิงสัญญาอะไรกับเขาเมื่อไหร่เจอหน้าก็ทวงเลย
“อะไรนะคะ”
“คือว่างี้ครับ เรากำลังจะไปสังสันกันธรรมดา อยากจะชวนคุณไปด้วย คราวที่แล้วคุณก็ปัดผมที่นึงเอ...ไม่ใช่สิสองครั้งเลยน๊า.... คราวนี้หวังว่าคงไม่ปฏิเสธนะครับ นะครับน๊า......” กรี๊ดดูทำหน้าเข้าสิ ....นายชิแลม..แทนที่จะง้อฉันกลับไปง้อน้องฉันทำหน้าตาแบบนี้กับคนอื่นได้ไงเนี๊ย ไม่ยอมๆๆ เจ่อยากตาย...เสเส่เห็นแบบนั้นก็หน้าแดง ชิแลมทำหน้าตาอ้อนวอนได้น่ารักถูกใจประชาชีซะจริงๆ
“เอ่อ...คือ ฉันต้องไปรับพี่สาวและน้องสาวน่ะค่ะ” หล่อนพูดเหมือนจะปฏิเสธ แต่ชายหนุ่มอย่างชิแลมรึจะยอมลองอยากได้ดูสิ เขาจะลองสักตั้ง
“ก็ให้น้องกับพี่ไปด้วยสิครับ คุณหนูฉินไปคงสนุกสุดยอด” เขาพูด
“นี้ๆคุณ จะบ้าหรือยังไงน้องสาวคนกลางฉันเขาไม่ชอบดริ๊งค์หรอก” เสเส่แทรกขึ้นมา.......ยี้อะไรไม่ชอบดริ๊งค์ทำตัวอินโนเซนต์เกินไปแล้วลูกสาวบ้านนี้ หลินกุคนอยู่ข้างหลังกำลังแอบคิด ชิทำเป็นเล่นตัวมทั้งพี่ทั้งน้องคิดว่าอยากให้ไปหรือยังไงนะ......
“ผมไม่ได้ถามคุณนิ ผมถามคุณแมร์” กรี๊ด...........เสเส่อยากกระโดดกัดหูเขาจริงๆเลย ว่าเรายุ่งงั้นเหรอ หญิงสาวทำหน้าบึ้งๆแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น
“ว่าไงครับคุณแมรแมร์” เขาพูดแล้วขยับเข้าไปใกล้อีกกว่าเดิม....ตานี้จะมาลวนลามน้องฉันหรือยังไงกัน คนเป็นพี่เดินเข้าไปแทรกกลางช้าๆ นุ่มๆ
“ก็ได้ค่ะ ที่ไหนคะ เดียวไปรับเขาก่อนแล้วก็ไปกันก็ได้ค่ะ” เธอพูด แค่นี้เองแหละ รอยยิ้มกว้างๆ เหมือนหนุมานได้แก้วก็ ผุดออกมาจากหน้าเขา แม่เจ้าโว๊ย...ลักยิ้ม โอว..พ่อเทพบุตรน่ารักจริงๆเลย... เสเส่จากงอนก็หายงอนเพราะเหํนรอยยิ้มนี้แท้ๆ
“ตามนี้นะครับ ร้านอันดามัน” เขาพูด
“อ๋อค่ะ รู้จัก งั้นเจอกันนะคะ” เธอพูดแล้วลากพี่สาวออกมา ขืนอยู่นานจะกลายเป็นพาลไปก่อน ผู้ชายอะไร แพ้ไม่เป็นเลยนะ

สองสาวเดินออกมาจากบริษัท เสเส่หน้าตาบูดเบี๊ยวเหมือนพาสติกโดนไฟ จนน้องสาวอดคิดไม่ได้ว่าเธอทำอะไรผิดหรือเปล่าหรือไม่พอใจใครกันนะ สงสัยเป็นเพราะแรงหึงแน่ๆเลย เฮ้อ...ความรักนี้มันเป็นยังไงนะ ไร้สารระจริงๆเลย

ชิแลมเห็นอาหมั่นเดินออกมาพอดี เขาชวนน้องชายไปด้วย นานแล้วที่ไม่ได้ดื่มกับอาหมั่นเลย อาจจะเป็นเพราะว่าเขาทำงานกลับบ้านดึกๆด้วย ทั้งๆที่อยู่ทำงานที่เดียวกันแต่ก็ไม่ได้คุยกันเท่าทีควร
“อาหมั่นไปด้วยกันนะ” ชิแลมชวนเขาครั้งแรกแต่โดนปฏิเสธ
“ไม่ล่ะพี่ผมเหนื่อยมากเลย ทำงานทั้งวัน เมื่อวานนี้ก็ไปผจญยัยเทอรโบวมาจะบ้าตาย”
“เอาน่า คุณเสเส่และ แมรแมร์ก็ไปนะ ไหนแกบอกว่าอยากทำตัวสนิทกับแมรแมร์ไว้ไง” ใช่ อาหมั่นเคยบอกชิแลมว่าอย่างนั้น เพราะมันเป็นทางเดียว เขาแอบสืบรู้มาว่าคุณเสเส่นิสัยต่างไขว้กับโยวโยว่มากดังนั้นจึงเหลือแค่คนนี้คนเดีย ที่สามารถช่วยเจาะทะลวงไปเจอโยวโยว่ได้ ครั้นจะไปพึ่งเทอร์โบวฟารมฟารมปากกรรไกรนั้นรึ ให้ทุบหัวเขาอีกรอบซะดีกว่า
“ถามจริงพี่ คุณหนูสี่นะ”
“อืม”ชิแลมพยัคหน้า โชคมาแล้วซินะ อาหมั่นยิ้มหื่นๆ “พี่สาวเขาอีกคนก็จะมานะ” โอ๊ยย มันยอดมากเลย....พี่สาวแมรแมร์ ก็โยวโยว่นะสิ ตอนนี้หน้าเขาออกหื่นคุณสองแล้ว น้ำลายก็เกือบจะไหลออกตาค้างเหมือนพวกเมากาวมาแต่โดนชิแลมตบหัวซะก่อน
“ว่าไง”
“ไปสิ ไม่เป็นได้ไงเล่าโหะๆ”
ไม่ไปก็โง่แล้วครับท่านผู้ชม อย่างอาหมั่นหรือจะปล่อยโอกาส น้ำขึ้นแล้วต้องรีบตัก >-<” งานนี้แหละจะได้โชวแมนให้คุณโยวโยว่เห็นสักทีคราวนี้ไม่พลาด.....

++++++++++++++++++++

โยวโยว่เดินขึ้นมาขึ้นรถ เห็นพี่สาวนั่งอยู่ข้างหน้ว นั่งกินน้ำอัดลมแบบสบายใจ วันนี้ไปเจออะไรดีมานะ ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งของกะหังเชียว....
“เส่เจ๊เป็นอะไรหรือ ยิ้มแต่วันเลยนะ” เธอพูดแล้วยื่นหน้าไปถามคนเป็นพี่สาว
“เปล่านี้ ฉันเป็นอะไรเหรอ เซ็งมากกว่าไหนจะไปอาฟารมอีกแย่จริงบอกให้เอารถไปกันก็ไม่เอา เห็นไหมลำบากคนไปรับไปส่ง นี้แหละ...” เธอเปลี่ยนประเด็น
“ก็อยากเอามาอยู่หรอก แต่ว่าไม่ชอบขับจะให้ทำไงงะ” เออ....ดูคำตอบมันสิ อยากเอามาแต่ไม่ชอบขับ อืม.นี้แหละน้องสาวเธอ
“เฮ้อ ฉันเบื่อแกจริงๆเลยรู้ไหม แล้วเมื่อไหร่จะเอาแฟนมาเปิดตัวจ๊ะ” หล่อนเห็นคู่รักเดินตรงข้างถนนแล้วก็นึกได้ ว่าโยวโยว่มีแฟนแล้ว....เลยลองเชิงซักหน่อย
“โธ่...ยังไม่ถึงเวลานิ”
“ไม่ถึงเวลาหรือว่า ไม่มีไม่มีก็บอกมาเถอะน่า” แมรแมร์พูดเสริมขึ้น มันแทงใจด้านซ้ายของพี่สาวคนกลางจิ๊ดๆ เชียว แหม...ไอ้น้องปากนี้ไม่รู้ไปทานอะไรมา คมเหมือนมีดเชียว
“เดี๋ยวเขาก็โทรมาคอยดู” โยโยว่หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหา...จะใครที่ไหนซะอีก พ่อเควินผู้น่าสงสารนั้นเอง สองอาทิตย์มานี้เขาต้องคุยกับเธอทุกวัน อ่านประวัติเธอต้องรู้ศึกษาว่าโยวโยวชอบอะไร สีอะไรกินอะไร มันเป็นงานหนักของเขาจริงๆ โยวโยว่ก็ใช่ย่อยหล่อนเก็บข้อมูลของเควินไว้เป็นแฟ้มเป็นแฟ้ม เปิดตัวเมื่อไหร่คงง่ายกว่านี้...เยอะ จากนั้นก็จะได้เลิกๆกันไป

คิดได้ไม่เท่าไหร่เอาแล้ว....เสียงโทรศัพท์ของโยวโยว่ดังแล้ว สาวสามหายใจตึกๆ นี้ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่เขาโทรมาปกติแล้วโยวโยว่จะโทรไปหาเขาเอง เพราะส่วนมากเธอจะไม่ค่อยว่างเท่าไหร่
“ว่าไงคะ” น้องสาวคนกลางของเสเส่พูด คนขับรถหันไปสบตากับพี่สาวที่นั้งด้านหน้า หวีตกันจริงเปล่าเนี๊ย เป็นไปได้ยังไง
“คือ โยวโยว่ทานข้าวหรือยังครับ” เขาพูด จากที่หล่อนให้เขาซ้อมมันทุกวัน
“ยังเลยค่ะ”
“ก็รีบทานซะนะครับ ผมก็กำลังจะทาน” เอ....ยังไงเนี๊ย พูดไรหว่า...เฮ้อ...ทำไมไม่ชวนไปทานข้าวน๊า...
สองคนข้างหน้าหัวเราะกันอิกอัก เพราะเสเส่บอกให้โยวโยว่เปิดให้มันดังๆได้ยินกันทั่วรถ แหม..เธอก็เพิ่งจะรู้ว่าที่น้องเขยเป็นคนซื่อๆ ติ๋มๆแบบนี้
“ค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ แล้วฉันจะโทรไปหา กินข้าวซะนะ คิดถึงๆ” เธอพูดแล้ววางโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะพูดอะไรมากไปกว่านี้...
“โห นิแฟนแกจริงงะ ขนาดโยวโยวยังมีแฟนแล้วฉันล่ะ ไม่ได้สิยอมไม่ได้” คนนั่งหน้าพูดแบบล้อเลียน
“จริงสิ พี่ก็รีบหาได้แล้วนะ แก่กว่านี้มันจะลำบากนะ” เธอพูด ทั้งๆที่ใจอยากกรี๊ดดังๆ แฟนหล่อนเขาเรียกว่าแฟนกำมะลอต่างหากล่ะ
“พูดกันอยู่นั้นล่ะ แฟน แฟน อืมความรักเนี๊ยมันสำคัญมากหรือยังไงกันน๊า....” คนเป็นน้องพูดขึ้นมา สายตาสองคู่ของพี่ๆ ก็จ้องไปที่หล่อนทันที อืม....มันก็จริงอย่างน้องสาวหล่อนว่า ตัวโยวโยวก็ไม่เคยเจอหรอก เคยแต่รัก ครอบครัวและเพื่อนอะไรพวกนี้ แต่เสเสก็ชักจะเริ่มเข้าใจแล้วสิว่ามันเป็นยังไง ถึงไม่สมหวังแต่มันก็มีความสุข ต่อลมหายใจไปวันๆ
“แก ไม่มีนิเลยไม่รู้”
“โธ่ พี่จ๋าฉันไม่ชอบผู้ชายนิ น่ารำคาญ”
“หา แกเป็นเลสหรือยังไง” เสเส่พูดอย่างตกใจ ตายแล้วน้องเธอ ไปเรียนไกลตานานหลายปี กลับมาเปลี่ยยเพศซะแล้ว
“บ้าหรือเปล่า ฉันหมายความว่าไม่มีแฟนก็อยู่ได้นะ” เธอพูดแล้วจอดรถ
“งั้นเหรอ สักวันแกเจอแล้วจะรู้สึก” แหม...พูดเหมือนผ่านมันมาเยอะเชียวพี่เรา เธอคิดแล้วยิ้มมองเหลียวหาน้องคนเล็ก ไม่รู้ไปหมุดหัวอยู่ที่ไหนกันนะ จะได้เวลานัดแล้วสิเนี๊ย
“มาแล้วค๊า....” เสียงใหม่แทรกเข้ามาเธอปิดประตูรถดัง ปรั๊ง
“ขอโทษนะคะ คุณฟารมฟารม มารยาทการปิดประตูรถน่ะ เคยเรียนมาหรือเปล่า” โยวโยว่พูดประชด
“กราบขออภัย มิสโบราณเป็นอย่างสูงค่ะ อิฉันผิดแล้ว....คราวนี้อิฉันจะปิดค่อยๆค่ะ” เธอตอบ
“เอาเข้าไปทั้งสองนั้นแหละ วันนี้กินข้าวนอกบ้านกันนะจ๊ะหนูๆ”
“ไปไหนกันหรือพี่เส่”
“ก็พอดีเขาชวนน่ะ ไม่ไปก็น่าเกลียด” เธอพูดลอยๆ
“คือว่า เขาชวนไปเฮฮากันน่ะ พอดีฉันกับพี่เส่ไม่อยากไปกันสองคนเลยมาชวนน้องๆ พี่ๆ ไปด้วยไง”
“ตายจริง ไปเฮฮา นี้ไปดริ๊งค์งั้นหรือ ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ”
“ร้านอันดามันไง เราก็เคยไปนิ เป็นผับกึ่งภัตาคารเอาน่าโยวโยว่แกน่ะ หมุดหัวออกมาดูโลกได้แล้วมันถึงไหนต่อไหนแล้ว ทำตัวแบบนี้ไม่จะไม่ทันเขานะ”
“คิดกันอย่างนี้น่ะสิโลกมันถึงได้.....................”
“พอเลย” หล่อนยังไม่ทันพูดจบ ก็โดนสามสามพี่น้องห้ามไว้ซะก่อน แหม...ได้ทีหน่อยจะปราศัยให้ฟังทุกครั้งไปเลย..... เหมาะแท้ที่ที่ทำงานด้านนี้ ยอดเยี่ยมมากจริงๆ

โยวโยว่จำต้องเลยตามเลย แถมหล่อนงอนหน่อยๆ ก็เล่นพร้อมกันหยุดเธอขนาดนั้นจะไม่ให้งอนได้ยังไงกันล่ะบ้าจริงๆเลย ที่หล่อนก็ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์ มันเป็นประโยนช์มากกว่าพวก คลินิคเล่นความอ้วนพูดซะอีก....

ฝ่ายหลินกุวันนี้เธอขอควงน้องชายสุดหล่อออกงาน รอนเองเขาก็เป็นนักเที่ยวอยู่แล้ว เลยติดตามมาด้วย คืนนี้จะมีสาวๆติดไม้ติดมือกลับบ้านสักคนไหมหนอ คิดแล้วก็หัวเราะออกมาคนเดียว
“นี้พ่อคุณ บ้าอะไรขึ้นมา” พี่สาวหันไปถามน้องชาย
“ไม่มีไรครับ ก็คิดอะไรเล่นๆว่าพี่จะได้เหยื่อกลับบ้านหรือเปล่า”
“ดูพูดจาเข้าเถอะ น่าเกลียดจริงๆเลย วันนี้มีแต่คนในบริษัทไป แล้วแกคิดว่าฉันจะมองใครล่ะ” น้องชายยักไหล่....ใครจะไปรู้เล่า เห็นเจ๊เล่ห์ตั้งหลายคนนิ แต่....อ๋อ
“คุณชิแลมมั๊ง เพราะหมดบริษัทมีผมกับเขาหล่อที่สุดแล้ว” ดูน้องหล่อนพูดเข้าเถอะ บ้าจริงๆเลยหลงตัวเองก็ไม่มีใครเกิน เจ้าชู้ก็ไม่มีใครเกินอีกน้องเธอ
“เชอะ ทำเป็นรู้ดี”
“ฮ่าฮ่า ผมรู้นะว่าพี่ชอบแอบมองเขา จะยากอะไรล่ะเอาเงินทุ่มหัวเข้าสิ” รอนพูด แบบเซ็งๆ เพราะผู้ชายที่เข้ามาหาพี่สาวเธอหรือแม้แต่เขาเอง ต่างก็หวังแต่ผลประโยชน์ทั้งนั้น
“แกจะบ้าหรอไง คุณชิแลมนี้ไม่เหมือนคนอื่นนะ เขาเป็นคนดีมากๆ”
“แล้วพี่รู้ได้ยังไงล่ะว่าเขาดี คนก่อนก็พูดเงี๊ยะ”
“ใครเขาก็พูดกัน แล้วอาหม่าจุ้นเองก็เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยของเขาด้วยนะ คอมเฟริมเลยว่าคนนี้ดีสุดๆ”
“เอาพี่ว่าเถอะ ผมยังไงก็ได้อยากเห็นพี่มีความสุขมากกว่า” ถึงรอนจะเป็นคนเจ้าชู้แต่เขาก็รักพี่สาวเขามาก นี้แหละหน้า....คนเจ้าชู้ขี้หวง...
“จ้าพ่อน้องชาย อุ๊ยดูนั้นสิ สี่ไม้คานบ้านฉิน ดูยัยคนน้องคนนั้นสิแต่งตัวยายมากๆเลย บ้านนี้เขารวยกันแต่แต่งตัวไม่มีคาสเลย ฮึๆเชยชะมัดไม่รู้จะไปวัดหรือไปทำงานกันนะ” รอนยิ้มให้พี่สาวเพราะไม่อยากขัดใจธอ ไม่เห็นว่าโยวโยว่จะแต่งตัวเชยตรงไหนเลยดูหวานๆด้วยซ้ำไป เสื้อผ้าดูแปบเดียวก็รู้ว่าแพง ยังไงกันนะพี่สาวเขา เขามองไปยังสี่สาวแล้วเห็นแฝดยืนยิ้มให้ปาปารัชซี่กันอยู่ ชอบกล้องกันดีจังเลย..แต่คนใส่แว่นยิ้มไม่กว้างเท่าอีกคน เขามองไปที่เธอแล้วหันมามองมือถือสีขาวที่อยู่ในกล่องข้างเบรกมือ....ตั้งแต่ได้มายังไม่มีสาวไหนโทรเข้าเลย มือถืออาถรรพ์T_T คิดแล้วก็ตลกดีจัง
“ลงไปกันเถอะ เบื่อจังเลยพวกปาปาฉี่ราดเนี๊ย ถ่ายกันจังเลย แต่อย่าลืมนะยิ้มเข้าไว้” หลินกุพูดแบบเสียอารมณ์ ถึงแม้ว่าเธอจะยิ้มสู้กล้องตลอด แต่ที่จริงแล้วเธอรำคาญพวกเขาเหล่านั้นมากๆเลย ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัว
“คุณหลินกุมาแล้ว นั้นไง” ปาปารัชซี่ทั้งหลาย รีบวิ่งมาถ่ายหลินกุต่อ เสเส่หันไปมองคนที่พวกเขาเหล่านั้นเดินไปรุม เอ๊ยเดินไปถ่ายรูป เชิดมาเชียว...จะหัดไปเชิดสิงโตหรือยังไงกัน
“หลินกุ ตายแล้วไม่เจอกันตั้งนาน เปรี๊ยวขึ้นมากเลยนะ” โยวโยวเอ่ย เพราะแต่ก่อนก็เคยคุยกันบ้าง
“เชอะ เปรี๊ยวหรือนั้น ช่างเถอะ ว่าแต่น้องชายหล่อนน่ะ คู่เต้นรำเก่าแกนิโยวโยว” ใช่แล้ว....รอนเคยเป็นคู่เต้นรำของเธอ แล้วหล่อนเหยียบเท้าเขาเป็นร้อยๆครั้ง
“เรื่องมันนานมาแล้ว ตอนนี้ฉันน่ะ เต้นคล่องแล้วนะ”
“จ้าๆ แมรแมร์ฟารมฟารมไปกันเถอะ หิวแล้ว” เสเส่เรียกแฝด จากนั้นสี่สาวเดินเข้าไปพร้อมกัน

ร้านอันดามันตกแต่งสมชื่ออันดามัน ตัวร้านเป็นโทนสีฟ้า มีห้องเป็นสัดส่วน ชิแลม สติเว่น ต๋อมแต๋ม เควิน จางงี้และอาหมั่นมาถึงก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขานั่งดื่มและกินของรองท้องรออยู่แล้ว
“คุณแต๋มกินน้อยจังครับ” ชิแลมถาม เห็นหล่อนนั่งกินแต่สลัด อืม...เข้าใจนะว่ากลัวอ้วนแต่กินมากกว่านี้ไม่ได้หรอยังไงกันนะ
“ไม่ได้หรอกค่ะ กินมากกว่านี้ฉุแน่ๆเลย” เธอพูดแล้วหัวเราะ
“อย่างคุณแต๋มอ้วน คนในโลกนี้ก็อ้วนเป็นช้างแล้วครับ ผู้หญิงอวบๆ มีเสนห์ดีออกผมว่า” เขาพูดแล้วหันไปสบตาสติเวน เพื่อนเขาหยักไหล่ตอบ แล้วดื่มเบียร์ไปอีกอึก
“แหม คุณชิแลมคะ อวบๆแล้วสวยๆก็ดีไปค่ะแต่แต๋มไม่สวยนิคะ เลยขอรักษาหุ่นนิดนึง” เธอพูดแล้วแอบจิกตานิดนึง ชายหนุ่มพยักหน้า
“ใครบอกว่าคุณไม่สวยครับ ผมอยากเห็นหน้ามันจริงๆเลย ตาบอดหรือเปล่า” แหม......ชิแลมปล่อยคารมเต็มที่ จนอาหมั่นแอบหมั่นไส้ พี่ชายเขาวันนี้เมาหรือเปล่านะ
“แล้วคุณจางงี้ละครับทำงาน เป็นไงบ้างเราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะครับ” เขาวกกลับไปคุยกับจางงี้ที่นั่งข้างๆเขานั้นเอง
“ก็เรื่อยๆค่ะ”
“ไม่สนุกหรือครับ ดูทำหน้าเข้าสิ”
“ไม่ใช่ค่ะ สนุกค่ะ แต่ฉันพูดไม่ค่อยเก่งนิคะ ให้ทำไงได้ล่ะ” เธอตอบแบบอายๆ อยู่ต่อหน้าชายหนุ่มเมื่อไหร่เป็นใจระทวยทุกทีสิน่า....
“ของแบบนี้มันต้องหัดครับ” สเตเว่น ยิ้มให้เธอ
“หัดมานานแล้วค่ะ ไม่ได้สักทีจางงี้แย่มากๆค่ะ”
“จุ๊ๆ อย่าพูดแบบนั้นครับไม่ดีเลย คนเราฝึกกันได้” ชิแลมให้กำลังใจเธอ เลยได้รางวัลเป็นยิ้มหวานๆจากจางงี้ที่นานๆจะได้เห็นสักที อาหมั่นนั่งฟังคนคุยกัน หึๆ ทำเป็นหนิมเข้าไปจางงี้เอ๋ย ถ้าเป็นคนที่บริษัทก็พูดกันแล้ว ว่าเธอน่ะร้ายลึกมากมาย....นี้ชิแลมก็คงจะไม่รู้อะไร (อาหมั่นเป็นผู้ฟังที่ดี เวลาเขานินทรากันไม่เคยว่าอะไร ฟังอย่างเดียว)
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ จางงี้จะพยามนะคะ”
“ครับแล้ว ผมจะคุยด้วยบ่อยๆ”กรี๊ด.........ถ้าหลินกุมาเห็นสายตาแบบนี้ต้องงอนหล่อนๆแน่ๆ แต่ทำไงได้ล่ะ คงจะไม่มีเสนห์เองช่วยไม่ได้ หล่อนคิด....
“สวัสดีค่ะทุกคน” เสเส่เดินนำหน้าน้องๆตามพนักงานเข้ามา อาหมั่นขยับๆ จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยสักหน่อยโหะๆ มาแล้ววุ๊ยยยย
“คุณเสเส่สวัสดีครับ” สติเวนรีบลุกขึ้นแล้วให้สาวๆนั่งกัน ในห้องเป็นโต๊ะใหญ่ๆสองตัวแล้วมีโซฟาเป็นรูปตัวยูไม่กว้างมากสามารถพูดข้ามโต๊ะได้สบายๆ ที่นี้คล้ายๆผับแต่เป็นร้านอาหาร พี่สาวคนรองหันไปเจอชิแลมพอดี เขายิ้มให้เธอแล้วยกขวดเบียรขึ้น คนบ้าอะไรก็ไม่รู้หญิงสาวคิด
“คุณเสเส่ทานอะไรดีครับ ที่นี้อร่อยทุกอย่าง”
“นิ สติเวนแกเทคแครคุณหนูรองดีจริงๆนะ” ชิแลมพูดขึ้นลอยๆ หญิงสาวที่โดนพลาดผิงบุ้ยปากแล้วหันไปทางอื่น เชอะ...โยวโยว่เหลือบเห็นที่อยู่ตรงมุมในสุด นายเควินนั้นเองชอบเที่ยวกับเขาด้วยนะ หล่อนคิด ไว้ใจได้ไหมเนี๊ย ว่าแล้วก็ขอแลกที่นั่งไปนั่งใกล้ๆมุมนั้นซะเลย อาหมั่นนึกว่าโยวโยว่จะมานั่งด้วยเลยขยับแต่โดยดี
“อาฟารมมานั่งกับพี่เร็ว”เธอพูด น้องสาวไม่ดูอะไรนั่งลงปุ๊บหันหน้าไปด้านขวาก็ถึงกับช๊อคเหมือนเจอผี
“นี้นาย มาได้ไง”
“อ้าวคุณผมคนนะคุณ ผมก็มาหาความสุขบ้างไม่ได้หรือยังไงกัน”
“ความสุข ความสุขของนายความทุกข์ของฉัน เห็นหน้านายเมื่อไหร่ฉันกินข้าวไม่ลงเลยรู้ไหม”
“คิดว่าผมกินลงหรือไง สองวันที่ไปสอนเนี๊ย น้ำหนักผมลงทุกทีเลย เพราคุณนั้นแหละ” เขาพูด
“ยี้ ฉันไม่คุยกับนายหรอก พี่โยวเปลี่ยนนั่งกันเร็ว”
“ทำไมหรอ”
“ก็ได้” เธอพูดแล้วลุกขึ้นอย่างง่ายๆ แล้วยิ้มให้อาหมั่น เขายิ้มปากแทบฉีกแต่เธอก็ไม่ได้สนใจเขาเลย สนใจคนข้างๆที่นั่งสั่นๆอยู่ข้างเขามากกว่า ร้ายจริง...ตาคนเนี๊ย

หลินกุกับรอนเดินเข้ามาหลังจากสี่สาวเข้ามาไม่ถึงห้านาที โลเคชั่นสวยหรู สติเวนยืนขึ้นอีกรอบให้หลินกุนั่ง กลายเป็นว่าหลินกุได้นั่งข้างๆ เสเส่แล้วเสเส่นั่งข้างชิแลม ...โหะๆ ถัดจากชิแลมก็คือแมรแมร์และพี่สาวและน้องสาวหล่อน ส่วนสองสาวเสือก็นั่งอีกฟากใกล้อาหมั่นและเควิน แล้วรอนเองก็เดินเข้าไปนั่งตามติดเข้าไป

น่าแปลกจริงน้องนั่งตรงโน้นก็ไม่ไปนั่งด้วย ยัยเสเส่สิงโตเอ๊ย หลินกุแอบไม่พอใจนิดหน่อยก็ยิ้มตอบ ส่วนเสเส่เห็นก็ยิ้มแบบพอใจ ช่วยไม่ได้นะ ก็สติเวนจัดเอง....:P เมื่อมาครบกันแล้วกสั่งอะไรมากิน คุยกันไปเรื่องต่างๆ เรื่องฮาๆ

จากนั้นก็ดริ๊งกันต่อนิดๆหน่อยๆโยวโยว่เห็นเควินดื่มเบียร์เข้าไปก็แทบจะเดินเข้าไปหักคอเขา กินอยู่ได้ไม่รู้หรือไงมันมีอันตราย กินมันเข้าไปตับจะแข็งตายเข้าสักวันหล่อนคิด แฟนหล่อนต้องไม่กินเหล้าสูบบุหรี่สิ โชคดีอาหมั่นไปห้องน้ำ สองคนเผชิญหน้ากันอย่างจัง หญิงสาวขยับเข้าไปหาเขาใกล้ๆ และช้าๆ กลัวว่าใครจะสังเกตุเอา
“นิฉันเพิ่งรู้นะว่าคุณชอบเที่ยว”
“ผะ ผมเปล่านะ ก็อาหมั่นชวนมานิ”
“เขาชวนแล้วก็มานินะ”เธอพูดเบาๆ แล้วแอบมองเขาด้วยหางตา ชายหนุ่มไม่กล้ามองแม้แต่หน้าเธอ ทำไมกันนะ เขาต้องกลัวเธอด้วย ไม่เข้าใจจริงๆเลย
“เอาเถอะ ผมจะปรับปรุงตัวแล้วกัน เลิกงานกลับบ้าน”
“ดี นี้ใกล้วันที่พี่สาวคนโตฉันจะกลับจากเมืองนอกแล้ว ยังไงคุณก็เตรียมตัวหน่อยนะ” เธอพูดแล้วก้มหน้า วันนั้นก็หมายถึงว่าเธอจะเปิดตัว..ทำตามแผนทุกอย่าง
“ได้ครับ” ดูๆเหมือนจะไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเท่าไหร่เลย แต่เอาเถอะไหนๆก็ไหนๆแล้ว.....แฟนกำมะลอก็คงสนุกดีเหมือนกัน
“แล้วคุณโยวโยวครับ คุณเองก็ต้องไปเจอแม่ผมด้วยนะ ไม่งั้นคนก็จะว่าเอาได้”
“ได้สิ เมื่อไหร่ดีล่ะ”
“พรุ่งนี้เป็นไง”
“จะบ้าหรือยังไง ก็ได้” เอาแล้วจะด่าทำไมกันเนี๊ย....เควินทำหน้างงๆ ผู้หญิงอะไรเอาใจยากชะมัดเลย หากแต่งงานด้วยคงน่าเบื่อน่าดูเลย...เขาคิด สู้น้องสาวไมได้สักนิด อาฟารมยิ้มแย้มแจ่มใสดีจัง เขามองน้องสาวเธอแล้วคิด...

สติเวนชวนทุกคนคุยดีมาก ทั้งฝั่งนี้ฝั่งตรงข้าม เขาเอนเตอร์เทนหมดทุกคน เสเส่รู้สึกว่าเขาจะจีบหล่อนหรือเปล่านะ ดูจากคำพูดคำจาเขาแต่ละคำ แต่เสียใจด้วย...ผู้ชายที่นั่งข้างหล่อนกุมหัวใจเธอหมดแล้ว โหะๆเก็บหน้าตี๋ๆ ตาชั้นเดียวไว้เถอะพ่อคุณ
“คุณเสเส่ครับ พรุ่งนี้ว่างไหมครับ”
“ทำไมคะ” สองคนเอียงหัวพูดกัน เพราะติดหลินกุ
“คุณชอบตีกอลฟหรือเปล่า ไปไดรกอฟลกันครับ” เขาพูด เสเส่ยิ้ม ไดรกลอฟโหะๆ เล่นไม่เป็นหรอกไปทำไมล่ะ
“คงจะไม่ได้ค่ะ เพราะต้องทำงานส่งเจ้านาย”เธอพูดแล้วยิ้มที่มุมปากหน่อยๆ ชิแลมได้ยินคำนี้เข้าก็ยิ้ม หล่อนนี้ขี้ประชดซะจริงๆเลย
“เจ้านายคุณเสเส่ คุณแมรแมร์หรือคะ” หลินกุแทรกถาม
“เปล่าค่ะ ผู้จัดการใหญ่ต่างหาก”
“คุณไม่ทำผมก็ไม่ว่านะ แต่ถ้างานไม่เสร็จก็อย่าหาว่าไม่เตือน”
“ตายจริงคุณชิแลมดุจังเลยค่ะ แล้วหลินกุละคะ ถ้างานไม่เสร็จจะเตือนหรือเปล่า” ยัยชิต้า...ถ้าข่วนหน้าหล่อนได้ตอนนี้เสเส่คงทำแล้ว คนอะไรกันเนี๊ย
“สำหรับคุณหลินกุก็เตือนครับ คุณเสเส่ก็ยิ่งเตือนเพราะคุณเสเส่ยังใหม่อยู่” เขาพูด เสเส่เหลือบไปสบตาหลินกุนิดนึง ประกาศเต็มที่ว่าเธอชนะ
“ว๊า...อยากเป็นพนักงานใหม่จังเลย ทำงานมาตั้งนานรู้สึกเป็นยายยังไงไม่รู้ค่ะ” เธอพูดเองแล้วหัวเราะเอง เชิญเป็นยายต่อไปเถอะยะ เสือชิต้าเอ๊ย ไม่วันนี้มาครบทีมเชียว เสือชิต้า เสือโคร่ง เสือลาย เฮ้อ....
“แหมคุณหลินกุคะ ทำงานมากก็ประสบการณ์มากรู้มาก แต่บางคนมาใหม่ก็ชอบเบ่งค่ะ ไม่เคยเห็นคนแบบนี้อยู๋ได้นานสักคน” ต๋อมแต๋มนึกว่าจะเงียบไปซะแล้ว แต่เธอก็แทรกมาจนได้ ยัยเสือโคร่ง...จะว่าฉันหรือยังไงกัน ชิแลมก้มหน้าถอนหายใจหน่อยๆ กัดกันอีกแล้ว..... ได้ดูละครอีกแล้ว
“เอ่อ ขอโทษนะคะคุณต๋อมแต๋ม เข้าใจคำว่าน้องใหม่ไฟแรงไหมคะบางคนถึงจะชั่วโมงบินสูงกว่าแต่ก็ใช่ว่าจะทำงานดีนิคะ” แมรแมร์สะดุดกับคำหล่อนเข้าก็หันหน้ามาช่วยเจ่เธอสักหน่อย เสเส่กระพริบตาให้น้องชาย ชิแลมเห็นพอดี เขาหัวเราะหน่อยๆ พี่น้องบ้านนี้ช่วยกันจริง
“งั้นหรอกหรือคะ ไม่เคยจะได้ยินเลยค่ะคุณแมรแมร์” ต๋อมแต๋มยังยิ้มต่อ
“ไม่เคยได้ยิน ก็คงได้ยินแล้วนะคะ” หญิงสาวอายุอ่อนกว่าพูดท้าทายเต็มที่ เชอะ....ถึงจะเป็นคนบริหารก็เถอะจะใหญ่มาจากไหนกันเชียว ยัยเด็กเอ๊ยแล้วจะได้เห็นดีกัน อีกฝ่ายคิด
“ชนแก้วกันซักแก้วดีไหมครับวันนี้ยังไม่ได้ชนเลย” หม่าจุ้นหรือสติเวนเอ่ยหยุดสงครามเย็น
“เอาชน” ทั้งหมดชนแก้วกัน เสเส่เธอดื่มไวน์แดงโหะๆ ไม่มีผลกระทบอะไรกับเธอเลย ผิดกับน้องสาวเธอโยวโยวเริ่มหน้าแดงเป็นไวน์แก้วรอบสามปีของเธอ หล่อนเลยได้แต่เงียบๆ เควินเองก็แอบดูเธออยู่เป็นระยะๆ กลัวจะเมาไปซะก่อนต้องรีบเตือนๆ สองคนนั่งคุยกันโดยไม่มีใครสงสัยอะไรเพราะคิดว่าคุยกันตามประสาคนเพิ่งเจอกัน

แมรแมรชวนฟารมฟารมออกมาข้างนอกสองสาวมานั่งเล่นกันตรงบาร์ หล่อนคอทองแดงไม่พอไม่เหมือนพี่สาวเธอไม่ชอบมันเอาซะเลยกินแล้วไม่ไหวๆ หันมาดื่มคอกเทลดีกว่า... แฝดน้องสั่งแบบมีแอลกอฮอลมาดื่มสักหน่อย...
“อร่อย พี่ลองมะ”
“ไม่เอาหรอก แกก็รู้นิฉันไม่ชอบ” เธอทำหน้าแยงๆ
“มาแบบนี้ไม่กินแบบนี้จะมาทำไมเหล่าเอาน่า”
“ก็ได้ย่ะ” เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเอามันเข้าปากหนึงอึก
“อืม..หวานดี” เธอยิ้ม คนใส่แว่นเห็นอาหมั่นกำลังเดินเข้าไปในห้อง เธอจึงเรียกเขาไว้ ไม่ได้เจอกันเลยไม่รู้แผลหายดีหรือยัง
“คุณแมรแมร์ มาดื่มหรือครับ” เขาถาม
“ไม่ล่ะ ฉันคอไม่แข็งให้น้องดื่มแทน” หญิงสาวพูดแล้วหันไปมองน้องสาว ฟารมฟารมทำหน้าเชิดๆ ไม่อยากจะมองแม้แต่เขาเลย หล่อนเหลือบไปเห็นรอน เดินออกมาจากห้อง ....เขาเดินตรงมาที่บาร์ที่พวกหล่อนนั่งกันอยู่
“ขอ ออนเดอะรอคแก้วนึงครับ” อ่ะหยา..กินดิบซะด้วย ฟารมฟารมมองหน้าแมร์แมร์ ผู้ชายแบบนี้อันตรายจริงๆ
“สวัสดีครับ สักแก้วไหมครับ” เขาหันมาพูดกับอาหมั่น คนโดนถามยิ้ม ฮ่วย...คอไม่แข็งเหมือนกันนะ แต่เอาเถอะ ลองสักแก้วก็คงจะดี
“ผมขอบั่นดีแล้วกันครับ แบบคุณคงไม่ไหว” เขาพูด
“ตายจริงอาหมั่นดื่มกับเขาด้วยนะ” แมรแมร์ยิ้ม
“โธ่ คุณแมร์นานๆทีน่ะ ว่าแต่คุณเถอะแน่ใจว่าไม่ลองสักแก้ว”
“ไม่เอาล่ะ”
“ไม่แน่ใจนิคุณ เห็นแบบนี้นึกว่าจะแน่” เสียงนึงรอดออกมา เธอหันไปมองอาหมั่นก่อน แล้วเจอชายชุดดำนั่งยิ้มอยู่ หญิงสาวได้แต่นั่งเงียบๆ เอาแล้วสิความสนุกมาแล้ว แฝดน้องคิด
“งั้น เล่นเกมส์กันไหมคะ ใครแพ้ดื่ม” ตายจริงๆ แฝดพี่มองหน้าหล่อน แต่เธอได้แต่ยิ้ม เห็นอย่างเธอเนี๊ยคอแข็งนะจะบอกให้
“เอาสิครับ คุณอาหมั่นด้วยนะ แล้วคุณละว่าไง”
“ก็ได้” เธอตอบแบบมั่นใจเรื่องอะไรจะแพ้ล่ะ โหะๆๆ
“งั้นให้พี่บารเทนเนอร์ถามเนอะ แฟร์ดี เล่นรอบละสองคน” รอนยิ้มๆ จะรอดูจะแน่แค่ไหนกัน
“ได้ครับ งั้นคำถามแรกเลยนะ คุณอาหมั่นและคุณฟารมฟารม” อ้าว....ทำไมจงใจจับหรือเปล่า
“ถามว่าลูกชายเฉิงหลงชื่อว่าอะไร” หา...ดูคำถามเขาสิบ้าเปล่า อาหมั่นอ้าปากค้าง
“อ๊า เจย์ซีๆ” ฟารมฟารมตบโต๊ะแล้วพูด
“ถูกครับ คุณอาหมั่น หนึ่งแก้วครับ” อาหมั่นยกบั่นดีหนึ่งแก้ว รสชาติมันบาดปากจริงๆเลย ฟารมฟารมยักคิ้วให้เขา.... คอยดูเถอะยัยเทอรโบว..
“ข้อต่อมาครับ คุณรอนและคุณแมรแมร์ ถามว่าซีรียส์เรื่อง war and beauty เสอซือม่านเล่นแสดงบทไหน” หา......บ้าละครหรือเปล่าเนี๊ย แมรแมร์กัดปากไว้ เคยดูซะทีไหนกันล่ะ รอนยิ้มระรื่น
“ตอบคร๊าบบ นายน้อยเอ่นฉุนครับ”
“ถูก คุณแมรแมร์แก้วนึงครับนิอ่อนสุดแล้วครับ” หญิงสาวพยักหน้า แล้วค่อยๆยกแก้วขึ้น
“แก้วแรก งั้นดื่มแทนพี่สาวนะคะ”ฟารมฟารมชักแก้วอออกมาจากมือพี่สาวแล้วดื่มแทน
“อ้าว ยังไงกันเนี๊ย” รอนพูด
“ไม่ว่ากันครับ” กรรมการบาเทนเนอพูด....

แก้วแล้วแก้วเหล่า ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงแฝดน้องก็ไม่ไหวรีบเข้าห้องน้ำด่วน อาหมั่นเองก็แทบจะลุกไม่ขึ้นเช่นกันผิดกับรอน เหมือนเขาไม่เป็นอะไรเลยแน่สิเขาตอบเกือบถูกตลอด.... อาหมั่นวิ่งเข้าห้องน้ำไปอีกคน อืม... แย่แล้วแมรแมรดื่มไปไม่ถึงสามแก้วเลยนอกนั้นน้องสาวรับหมด
“คุณนิใจร้ายมากเลยนะให้น้องดื่มแทน”
“ก็แล้วไงงะ ฉันคอไม่แข็งนิถ้าฉันเมาใครจะขับรถให้ล่ะ”
“ก็ผมไง” เชอะ...อีตาบ้าอะไรกันเนี๊ย
“เมาหรือเปล่า แล้วโทรศัพท์น่ะฉันเอาไปซ่อมแล้ว อาทิตย์หน้าคงได้”
“เอาไว้ก่อนก็ได้ผมชอบโทรศัพท์คุณนะ แล้วรูปคุณเต็มเลย ฮ่าฮ่า แต่คุณรู้ไหมเพลงริงโทนคุณมันยายมากๆเลยรู้ไหม”
“ตายจริงมันยังอยู่เหรอ ยังไงก็ลบเถอะฉันไม่ว่ากัน แล้วเพลงงะ คุณไม่ชอบก็เปลี่ยนสิคะ บ่นอยู่ได้”
“ไม่ล่ะผมไม่อยากเปลี่ยน” เอตาบ้า...ไม่อยากเปลี่ยนแล้วพูดทำไม
“แล้วคุณรู้ไหมว่าตั้งแต่ผมได้โทรศัพท์คุณมาน่ะ ไม่เคยมีหญิงสาวคนไหนโทรมาเลย”
“จะว่าของฉันเป็นตัวซวยหรือไง คุณไม่เล้าใจเองนิ”
“คุณรู้ได้งไงว่าผมไม่เล้าใจหา” เขาพูดแล้วยิ้มหน่อยๆ ปากกล้าดีนัก
“ฉันก็เดาเอา”
“นึกว่าอยากลองซะอีก”เขาพูดแล้วหัวเราะๆ กรี๊ด...นายหมายความว่ายังไงละ เล้าใจของฉันนิคือไม่มีเสนห์นิ ยี้ผีทะลเอ๊ยเดียวจะเจอดี
“เรื่องอะไรล่ะ ฉันไปดูน้องสาวก่อนนะ” เขายกไหล่ หญิงสาวพยายามเลี่ยงให้ไกลเขาที่สุด มีสัญญานบางอื่นเตือนเธอให้รู้ว่าเขาอันตรายที่สุด...ดูสายตาเขาสิแทบจะเขมือบคนได้เลยสมแล้วที่เป็นน้องชิต้า เป็นน้องชิต้าก็คงจะเป็นไฮยิน่าแน่เลย....โอ๊ย...น่ากลัว...

````````````

Ps.. ต่อไปไม่มีเอ็มวีแล้วนะครับ แต่จะเอารูปมาแปะแทนแมร์ไม่ค่อยมีเวลาครับ

ก็ฟังเพลงกันไปแทนแล้วกันเนอะ วันนี้ปั่นมาสองชั่วโมงแล้วเหนื่อยมากเลย...งือๆ

หวังว่าคงชอบกันนะคะ ดาวโหลดเอมวี ตามลิงค์เลยนะคะ ทำเหมือนคราวที่แล้ว คลิกขวา เซฟ

Downloads MV TMP4

เพลงจากตอนที่แล้ว

Create Date : 09 กันยายน 2549

Last Update : 9 กันยายน 2549 22:13:48 น.

17 comments

Counter : 595 Pageviews.

ติดเชือกเปิดงานโหะๆ

โดย: mare (Napoleonquz

) วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:22:10:33 น.

ฉวยโอกาสเหมาะๆ ยังไม่มีใครมา เลยรีบมาจองที่

โดย: ทับทิม IP: 125.25.59.242 วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:22:27:09 น.

โอยยยย ขำมั่กๆเลย หม่าจุ้นออกโรงแระ น่าขนลุกเป็นยิ่งนัก ตี๋ๆตาตี่ๆ อ้ายยย ชีต้ากลัวแทนเสเส่จางเลย

นี่น้า พี่หลินว่า ณ ขณะนี้คะแนนเสเส่นำลิ่วบรรดาเสือๆอยู่นะคะ เพราะถ้าไม่สนก็ไม่แกล้งร้อก

เสเส่น่าร๊าก มาแผนสูง ไปมาชิแลมดันบื้อซะแระ คริๆ บื้อบ้างแหล่ะดีจ๊ะ รู้ทันไปโม้ดเสเส่ก็น่าสงสารแย่

สนุกมากเลยอ่ะแมรๆ พรุ่งนี้มีอีกป่ะจ๊ะ
กำลังโหลดคลิป พอคลิก save target as แล้วโหลดได้ไม่กี่ % มันก็เด้งเลยง่ะ

โดย: พี่หลิน IP: 125.25.43.131 วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:23:33:36 น.

อ่านจบแล้ว กรี๊ดกร๊าด ตัวละครออกเยอะมากๆ ขอตัวไปแข่ง
แฟนพันธุ์แท้ชาเรี่ยนก่อนนะคะ
แล้วจะมาเมนต์ต่อ

โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.170 วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:23:39:16 น.

ขอบคุณค่ะพี่แมร์

คุณหนูฉินสาม โทรคุยกะพี่เควิน ทุกวันทุกเวลาเลยใช่เปล่า แถมยังเก็บประวัติของพี่เควินสะด้วย

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ทุกคน

โดย: ทะเล IP: 202.129.43.74 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:23:43 น.

ทะเลเดือดแล้วโหะๆๆ

โดย: mare IP: 124.178.10.26 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:47:19 น.

ดู mv แล้วค่ะแมรๆ ภาพสวยมากเลย เพลงฟังสบาย ภาพเข้ากับเนื้อเรื่องดีมาก ดูซ้ำตั้งหลายเที่ยวแหน่ะ

คุณชิแลมน่ารักเข้ากะบททุกรูปเลย เสเส่ก็สวย อิมเมจหยิ่งๆ แสนงอน น่ารักมากๆคร่า ชอบๆ

มาต่ออีกไวๆนะจ๊ะ

โดย: พี่หลิน IP: 125.25.43.131 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:49:29 น.

คุณฉินสามเธอให้เอาดอกไม้มาฝากทะเลและทับทิม
พร้อมทั้งกระซิบว่า ให้จับตาดูฉินห้าให้ดี
เพราะเฮียเคเค้าปิ๊งค่ะ ฉินสามรอดตัว โฮ่โฮ่

โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.170 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:52:30 น.

ทะเลเดือด หน้ากลัวแหะ

แหนมจะโดนรายมั้งน้า

ไม่นะๆๆๆๆ

mv น่ารักมากพี่แมร์

โดย: farm IP: 58.147.19.98 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:52:50 น.

มาต่อที่ MV แมร์ๆ ใส่ชื่อตัวละครตามคำเรียกร้องด้วย
ขอบคุณมากค่า ทีนี้ก็จะได้จิ้นหน้า
บรรดาแม่เสือทั้งหลายได้ชัดๆ

เพลงและภาพเข้ากับบรรยากาศดี
คราวนี้ตัวหนังสือใน MV ชัดเจนมากค่ะแมร
เพลงเข้าดีชอบๆ มีภาพแข่งรถซิ่งด้วย

เนื้อเรื่องตอนนี้ ตัวละครออกมากันเยอะมาก เฉลี่ยบทได้ทั่วถึงเลย
ชอบตอนเสเส่งอน ชิแลมก็น่ารัก
แอบหึงแบบนี้ถูกใจมากๆ จิ้นภาพหน้าชิแลมตอนแอบหึง แล้วยิ้มไม่หุบเลยล่ะ

โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.170 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:57:33 น.

คุณนู๋ฉินสามค่ะ ไปบอกทะเลเค้าทำไมค่ะ

เหงื่อแตกพลั่กๆๆ...........จะรอดมั๊ยเรา เจอคลื่นยักษ์สึนามิแน่เลย

แต่อันนี้แค่แอบชอบ
แต่ของคุณนู๋ฉินสาม โทรหากันทุกวันเลยนะ

โดย: farm IP: 58.147.19.98 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:0:58:13 น.

MV กะ เพลง ขอบคุณค่ะพี่แมร์

อรุณสวัสดิ์ค่ะ ทุกคน

คุณหนูฉินสาม ขอบใจสำหรับดอกไม้ด้วย

คุณหนูฉินห้า อาจจะเป็นรายต่อไป

โดย: ทะเล IP: 202.129.43.74 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:3:47:00 น.

ทะเลจ๋าใจเย็นๆน้อง คิคิ

โดย: แมร์ IP: 124.178.10.26 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:9:33:52 น.

แย่แน่เรา ซวยแน่ๆๆๆๆๆๆ

โดย: farm IP: 125.24.167.143 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:11:26:45 น.

ก้างเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้ว
บัญชีคุณหนูฉินสามยังไม่ทันได้สะสางให้เรียบร้อย

ยังมามีคุณหนูฉินห้าอีกหรอเนี่ย

แบบนี้ยอมไม่ได้

ต้องรีบไปจับมือกะทะเลเป็นพันธมิตรกันเสียแล้ว

โดย: ทับทิม IP: 125.25.33.164 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:11:57:28 น.

นำ

และ

เพราะๆ

มากล่อม ให้ทะเลและทับทิมอารมณ์ดี

จะได้ไม่ฆาตกรรมฉินสามและฉินห้า
อย่าเคืองกันเลยนะจ๊ะ สงสารสองคนนี้เถอะ

ใครเล้ย จะสบายเท่าฉินสี่ กุ๊กกิ๊กกับคุณรอน
ได้น่าอิจฉามากมาย

บรรดาเสือๆ เค้าก็อยู่เป็นโสดสบายใจไปแระ
หรือจะไปแย่งคุณโจวกันรึเปล่าก็ไม่รู้

ซี้ฝูเฝ้าไว้ดีๆน้า

โดย: O-yohyo IP: 58.9.157.226 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:13:35:42 น.

แหม...ฉินสามเอาน่า เพื่อเรตติ๊งนะคะ คิคิฮ่าฮ่า พาฉินห้ามาเดินเล่นค่ะ จ๊ากกก....

โดย: แมร์ IP: 124.178.10.26 วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:15:32:57 น.