ประโยชน์สุดท้ายในชีวิตของเป็ดไข่

ข้อมูลการถ่ายภาพ
กล้อง Olympus OM2 เลนส์ 135 mm 3.5
ฟิล์ม Kodak Proimage 100 f.8 s.1/60 Scan จากฟิล์ม

วันหนึ่งขณะผมนั่งกินข้าวก๋วยเตี๋ยวเป็ดที่ต่างจังหวัด ผมนึกด่าเจ้าของร้านว่าร้านนี้ขายแพงจัง ผมสั่งเกาเหลาเป็ดเสร็จก็เหลือบเห็นทีหลังว่าราคาชามละ 45 บาท ในชามเกาเหลามีเป็ดอยู่ 6 ชิ้น เป็นเป็ดที่สับพร้อมกระดูกเป็นแผงเล็กๆ

พออิ่มแล้ว อารมณ์ที่พลุ่งพล่านก็ลดระดับลง เห็นลูกจ้างหลังร้านกำลังใช้แหนบถอนขนเป็ดแข่งกับแมลงวันทั้งหัวเขียวหัวแดงบินรบกวนไม่ขาด ถอนขนเป็นได้ 3-4 เส้นก็ต้องยกมือโบกไล่แมลงวันครั้งหนึ่ง ดีที่ผมอิ่มแล้ว เพราะถ้าเห็นฝูงแมลงวันนี่ก่อนคงหนีไปกินร้านอื่น

เป็ดผิวขาวโพลนมีรอยถูกเชือดที่คอถูกวางในกะละมังซ้อนกันอยู่ 6-7 ตัว เจ้าของร้านว่ามันเป็นเป็ดไข่ที่ปลดระวางแล้ว ผมจึงถึงบางอ้อว่าทำไมเขาจึงสับเป็ดเป็นชิ้นๆ ใส่ในชามเกาเหลา เพราะเป็ดไข่เนื้อน้อย แล่เป็นชิ้นๆ เหมือนเป็ดเนื้อไม่ได้ มันเป็นประโยชน์สุดท้ายในชีวิตจริงๆ หลังจากเบ่งไข่จนตูดระบมมาทั้งชีวิตแล้ว

น่าสงสารชีวิตของเป็ดไม่น้อยครับ เพราะคนเรามักเปรียบมันในทางไม่ดีอยู่เสมอ คนที่ไม่สวย โก๊ะๆ ก็ถูกเปรียบเป็น "เป็ดขี้เหร่" คนที่ทำอะไรได้หลายอย่างแต่ทำไม่ได้ดีสักอย่างก็ว่าเหมือนเป็ด หรือใครตีแบตมินตันต้องรู้ดีว่าลูกขนไก่นั้นจริงๆ แล้วทำมาจากขนเป็ด มันถูกขโมยซีนอย่างน่าเห็นใจ ก็ลองคิดดูก็แล้วกันครับว่ามนุษย์อย่างเราเซ็งกันธรรมดาๆ ยังไม่ได้ เพราะเดี๋ยวนีเซ็งได้ที่ก็ต้องเซ็งเป็ดกันล่ะครับ

เซ็งไก่ เซ็งห่านกันบ้างไม่ได้หรือ

Create Date : 17 กันยายน 2550		3 comments
Last Update : 17 กันยายน 2550 21:04:29 น.
Counter : 2059 Pageviews.
Share Tweet