BlogGang.com : : น้าโหด : น้ำท่วม ส้วมเต็ม ปลาเค็มเน่า

น้ำท่วม ส้วมเต็ม ปลาเค็มเน่า

ขอเล่าเรื่องสัก 3 เรื่องโดยที่ไม่มีภาพประกอบได้มั้ยครับ ลองอ่านเรื่องดูก่อนแล้วอาจเข้าใจว่าทำไมผมจึงยอมเสียคอนเซป ผมล่ะกลัวจริงๆ ว่าอ่าน blog นี้จบแล้ว คุณจะไม่กล้าเข้ามาอีกเลย

เวลาผมเข้าไปปลดทุกข์เบา ผมชอบล้างมือก่อนปลดซิป เพราะรู้สึกว่ามือของผมน่าจะสกปรกกว่าไอ้จงอางน้อยของผม เช่นเดียวกับเมื่อเลือกโถฉี่ที่ถูกใจได้แล้ว ผมมักจะกดน้ำก่อนทุกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่าคนก่อนหน้าที่ใช้ได้กดน้ำทำความสะอาดไปแล้วหรือยัง ครั้งหนึ่งที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งที่มีโถฉี่เรียงรายให้เลือกนับสิบ เมื่อผมล้างมือ กดน้ำและปลดซิปอย่างทุกครั้ง ผมจึงเริ่มระบายน้ำลงโถ เพียงไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น ผมก็สังเกตุเห็นความผิดปกติของก๊อกน้ำที่ไม่มีทีท่าว่ามันจะหยุดไหล และอัตราการระบายน้ำออกมันช้ากว่าน้ำที่ไหลจากก๊อกมาหลายเท่า

“บรรลัยแล้ว น้ำกำลังจะท่วมโถ”

2 ทางที่คิดได้ขณะนั้นคือหนึ่งเบรกทำนบของผมหรือเร่งเครื่องให้สุดชีวิตและหนีให้ทันน้ำท่วม หรือสองเปลี่ยนโถกลางอากาศซึ่งอันตรายมาก เพราะหากใครเดินเข้ามาใช้บริการในวินาทีนั้นก็เป็นอันได้เห็นลูกอนาคอนด้าของผมเป็นแน่ ผลที่สุดผมจำเป็นต้องยืนรับกรรมที่โถน้ำ น้ำท่วมไหลทะลักถุงเท้ารองเท้าเปียก

คราวหลังผมจะรอให้น้ำหยุดก่อนค่อยปล่อย

ผมไม่ชอบใช้ห้องน้ำสาธารณะเลย ผมรู้สึกว่ามันไม่เป็นเอกภาพ หาความเป็นส่วนตัวไม่ได้ เวลาเราปลดทุกข์เราควรถือความสันโดษ ไม่ควรขี้ใกล้ใคร จะมีข้อยกเว้นเสียแต่ว่า “งานเข้า” อั้นไม่อยู่ ส้วมที่สะดวกที่สุดสำหรับนักเดินทางคือปั๊มน้ำมัน

อย่างครั้งหนึ่งที่ทุกข์หนักได้ปลดปล่อยไปแล้ว ผมก็ราดน้ำทำความสะอาดเหมือนกิจที่พึงทำทุกครั้ง แต่ไฉนสิ่งที่ควรลงกลับยังเอ่อลอยอย่างดื้อรั้น ผมตักน้ำราดแรงๆ ก็แล้ว รอจังหวะน้ำนิ่งแล้วราดก็แล้ว ก็ยังไม่สำเร็จ มิหนำซ้ำผมไม่แน่ใจด้วยว่ามันดันของคนก่อนหน้ากลับขึ้นมาผสมโรงด้วยหรือเปล่า ผมใช้น้ำไปไม่ต่ำกว่า 5 กระป๋อง

มีบทสวดอะไรบ้างวะนี่ที่จะทำให้มันลงไปอย่างว่าง่าย “อิติปิโส” ก็แล้ว “พาหุง” ก็แล้ว ก็ยังไม่มีทีท่า ครั้นจะออกไปเลยโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่ทำลงไปก็ดูไม่ค่อยไม่รับผิดชอบต่อสังคมยังไงก็ไม่ทราบ

“โอมมมมมมม จงลงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มนต์บทสุดท้ายพร้อมรวบรวมจิตเป็นหนึ่งเดียว ผมก็ราดน้ำติดต่อกันหลายขัน สำเร็จแล้วโว้ยยยยยย !!!!

เหมือนยกภูเขาออกจากอก

หลังๆ มานี่ผมชอบกินปลาอินทรีทอดมาก ปลาอินทรีทอดใหม่ๆ บีบมะนาว ซอยหอมแดงกับพริก กินกับข้าวสวยร้อนๆ อร่อยนัก ถ้าผมกลับบ้าน ผมชอบให้ที่บ้านทำให้กิน

และที่ทำงานผมมีวัฒนธรรมอย่างหนึ่งคือ เมื่อจะเข้าสำนักงานทุกคนต้องถอดรองเท้า ที่ผ่านมาไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนกฎนี้ จนกระทั่งมีแขกจากฝรั่งเศสท่านหนึ่ง จงใจใส่รองเท้าเข้ามาในสำนักงาน ผมก็มองเขาอย่างเหยียดหยาม ป้ายเป็นภาษาอังกฤษก็ตัวเบ้อเร่อเบ้อร่า ไม่เห็นหรือไง

ทีนี้มาถึงห้อง Lab กฎการถอดเปลี่ยนรองเท้าเข้มงวดขึ้นอีก แม้ขนาด CEO ที่เคยมาเยี่ยมชมที่นี่ยังไม่ยกเว้น ขืนให้ใส่รองเท้าตัวเองย่ำเข้าไปรับรองทั้งราทั้งแบคทีเรียทั้งยีสต์คงยึดพื้นที่ Lab ได้แน่ๆ

ผมสังเกตเจ้าแขกฝรั่งเศสคนนี้อย่างตั้งใจ ถ้าเขาไม่ยอมถอดรองเท้าอีก ผมจะบอกเขาว่า ยูรออยู่ข้างนอกนี่แหละ แต่ครั้งนี้เขาถอดรองเท้าเปลี่ยนอย่างว่าง่าย แต่ฉับพลันที่เข้าถอดรองเท้าหนังออก ผมก็ได้กลิ่นปลาอินทรีทอดลอยเตะจมูกดังป้าบ ใครมาทอดปลาอินทรีในห้อง Lab ว่ะนี่

ผมรู้แล้วว่าทำไมเขาไม่ยอมถอดรองเท้าแต่แรก เรื่องนี้ก็แค่ “ฝรั่งตีนเหม็น” นี่เอง

Create Date : 19 มกราคม 2552

Last Update : 19 มกราคม 2552 21:10:28 น.

5 comments

Counter : 950 Pageviews.

oh no.

โดย: CrackyDong

วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:18:49:54 น.

คิดแล้วก็ แหวะ แทน ...

โดย: Rabbit_Filter

วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:22:33:34 น.

ฝรั่งคนนั้นอาจจะเพิ่งไปฉี่โถเดียวกับน้าโหดมาก็ได้มั้งครับ
เท้าเลยยังเหม็นกลิ่นน้ำที่ล้นออกมาเปรอะเท้า

โดย: ST.Exsodus

วันที่: 20 มกราคม 2552 เวลา:13:49:08 น.

.........55555...........

หวัดดีปีใหม่น้าโหด...ถึงแม้จะปาเข้ามาปลายเดือนก็ตามเน๊อ!!!...
ขอบคุณหลายหลายส.ค.ส.ใบแรกของชีวิต....สุขใจ....ปลื้มสุดๆเลยค่ะ

คอมป่วยตั้งกะปีใหม่....คอมหายป่วย...คนป่วยซะงั้น.....
ขอให้น้าโหดมีแต่ความสุขตลอดกาล...แม้จะเจอ

น้ำท่วม-ส้วมเต็ม-ปลาเค็มเน่า.....55555......

โดย: noklekkaa (papagearna

) วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:3:15:18 น.

อิอิ

โดย: ภัสสรา

วันที่: 21 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:07:49 น.