BlogGang.com : : น้าโหด : ฆ่าตัดหัว

ฆ่าตัดหัว

ข้อมูลการถ่ายภาพ
กล้อง Canon powershot G3 f. ที่ 7.1 ใช้ mode A ไม่ทราบ speed shutter

หลังๆ มานี่ความเข้มข้นของมาตรการควบคุมสวัสดิภาพสัตว์ดูจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หมูหรือไก่ที่เข้าโรงฆ่าต้องได้รับการดูแลเอาใจก่อนตาย ตั้งแต่การจับ การขนส่งจากฟาร์ม การรอระหว่างเข้าห้องฆ่า จนกระทั่งสัญญาณสุดท้ายที่มันจะไม่สามารถสูดลมหายใจได้ตามปกติ บริษัทที่มีมาตรฐานเขาให้ความสำคัญต่อเรื่องนี้มากครับ

ในอีกมุมหนึ่ง โรงฆ่ายังดูทารุญเหมือนเดิม อย่างวัวที่เข้าโรงฆ่าตามจริงแล้วควรใช้ไฟฟ้าช็อตเพื่อให้มันหมดสติก่อน แต่จะมีกี่โรงที่ทำแบบนี้ โรงฆ่าที่ไม่ได้มาตรฐานจะจูง (ความจริงลากมากกว่า) มันเข้าไปในห้องฆ่า จับมันพลิกคอให้ล้มลงแล้วใช้เหล็กยาวปลายแหลมแทงเข้าที่คอ จากนั้นมันจะทั้งดิ้นทั้งกระตุก กล้ามเนื้อบิดเกร็ง จนกระทั่งประสาทส่วนสุดท้ายของมันจะหยุดทำงาน ใครเห็นภาพนี้จะกินจิ้มจุ่มไม่ลง เช่นเดียวกับตลาดสดต่างจังหวัด ตามร้านขายปลาจะเอาปลาช่อน ปลาดุก ปลานิล และปลาโชคร้ายชนิดอื่นขังอยู่ในกะละมังกลมๆ เมื่อลูกค้ามาถึงสามารถชี้ตัวได้เลยว่าปลาตัวไหนถึงคราวชะตาขาดก่อน กระบองเหล็กกลมฟาดเข้าที่กบาล ปลาโชคร้ายเกร็งตัวเหยียดตรง สั่นพับๆ สักพักแล้วค่อยสงบลง จากนั้นก็เข้าสู่กระบวนการขอดเกล็ด ควักไส้ ตัดหัวแล้วหั่นเป็นชิ้น ระหว่างนี้กล้ามเนื้อปลายังเกร็งตุ๊บๆ สดแต่โหด

ผมเดินผ่านแผงขายหมูในตลาดสด เหลือบเห็นหัวสัตว์หลับตาพริ้มแล้วสะดุ้ง ดูทีแรกนึกว่าหัวสุนัขเสียอีก เวลากินยำหูหมู คอหมู แก้มหมูย่างจิ้มน้ำจิ้มแจ่ว ก็ไม่เคยนึกถึงภาพพวกนี้ แต่พอเห็นมันถูกตัดคอแลบลิ้นปลิ้นออกนิดๆ แบบนี้แล้วผมนึกไปสารพัด

นึกถึงไอ้นรกที่มันตัดหัวคนมาทิ้งเล่นไว้กลางถนนด้วย