Bloggang.com : Nagano : Vietnam Trip 2013 : [7] Sa Pa

Vietnam Trip 2013 : [7] Sa Pa - ซาปา

เช็คเอาท์ออกจากเว้ด้วยความรีบเร่ง ไปขึ้นรถนอนต่อไปฮานอย
กลางดึกนึกกันขึ้นมาได้ว่าลืมทวงพาสปอร์ตคืนจากรีเซพชั่นโรงแรมที่เว้ ตกอกตกใจกันพักนึง
ต่อสายโทรกลับไปเว้กันในรถเลย ดูเหมือนรีเซพชั่นเองก็คิดว่าเป็นความผิดของตัวเองด้วย ที่ลืมคืนให้เรา
เลยกุลีกุจอรับปากจะฝากรถทัวร์คันถัดไปมาให้ที่ฮานอย พร้อมทั้งติดต่อโรงแรมที่เราจะไปพักด้วยเสร็จสรรพ
เลยพอจะโล่งใจ นอนหลับกันลง

15 ธ.ค.2556
ถึงฮานอยตอนเช้า หนาวมากๆ ครับ เพราะมีฝนตกด้วย
จริงๆ พวกเราต้องไปซาปากันเย็นนี้ แต่ก็เปิดห้องพักวันนึง ชื่อโรงแรม Prince II boutique hotel
ไปถึงก็รีบคุยกับรีเซพชั่นของโรงแรมเลย ได้รับการยืนยันว่าไม่ต้องห่วง เดี๋ยวถ้าหนังสือเดินทางมาถึงจะให้คนไปรับมาให้
โรงแรมนี้เล็กๆ ครับ พนักงานก็หน้าไม่รับแขก แต่จริงๆ แล้วรับแขกและบริการค่อนข้างดีเลยทีเดียว หน้าเขาเป็นอย่างนั้นเอง
ที่นี่จองรถไฟใปซาปาให้พวกเราด้วย เป็นตู้นอน รถออกตอนค่ำๆ ครับ เลยมีเวลาเดินเที่ยวอยู่หลายชั่วโมง

เดินเล่นในฮานอยฆ่าเวลา ผมซื้อแจ็คเก็ตขนเป็ดตัวนึง เพราะข่าวโทรทัศน์เวียดนามเสนอข่าวว่าที่ซาปาหิมะตก
ยังดีที่พกลองจอนมาด้วยตัวนึง คงไม่อะไรมาก เพราะผมเคยผ่านหิมะมาหลายครั้งแล้ว แต่ดูเหมือนว่าผู้ร่วมขบวนอีกสองคนจะยังไม่เคย
แหม ดูตื่นเต้นจะได้เห็นหิมะกันใหญ่เชียว อิอิ

เราออกจากโรงแรมกันตอนเกือบหกโมงเย็น ฝนตกค่อนข้างหนักเครับ
ผมเลยไม่ได้ถ่ายรูปขบวนรถมาด้วย ซื้อเบียร์ติดขึ้นไปกระป๋องนึง พร้อมกับน้ำดื่ม
ผู้โดยสารเยอะทีเดียวครับ รถไฟขบวนนี้มีทั้งแบบตู้นอน และแบบที่นั่งธรรมดา เป็นของบริษัทเอกชน
บนรถไฟตู้นอน นอนสบายดีครับ คือรถไฟตู้นอนของไทยก็นอนสบายนะ
แต่อันนี้มันดีตรงที่เรามีประตูล็อคได้ ไม่ต้องเป็นกังวลว่าใครจะเดินผ่านไปผ่านมา
รฟท.มีแค่ม่านกั้น รู้สึกปลอดภัยไม่เต็มร้อยครับ อยากให้บ้านเรามีแบบนี้บ้าง

ถึงลาวคายแล้วมีรถยัสของโรงแรมมารับที่สถานีรถไฟเลยครับ จากตรงนี้ไปซาปาก็ชั่วโมงนิดๆ
ไปถึงก็หนาวสั่นเลย แม้ว่าหิมะจะหยุดตกไปแล้ว แต่เมืองก็ยังขาวโพลนอยู่ ท้องฟ้ายังมืดครึ้ม
โรงแรมที่พักชื่อ Sapa Summit Hotel อยู่ในทำเลที่ดีมากครับ บนเนินสูง วิวสวย
และห้องที่พวกเราได้ ก็อยู่ในตำแหน่งที่ดีด้วยครับ เตียงไฟฟ้า เสียบปลั๊กแล้วก็อุ่นดีคล้ายๆ อนโดลของเกาหลี
การเช็คอินที่นี่ไม่ได้ให้พาสปอร์ตเหมือนที่ผ่านมา เพราะพนักงานโรงแรมที่ฮานอยโทรมาแจ้งที่นี่ให้แล้ว ถึงเหตุจำเป็นของพวกเรา

นี่คือวิวจากระเบียงห้องพัก ผมตื่นเต้นและรู้สึกทึ่ง ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะเคยเห็นหิมะนะครับ แหม..
แต่ผมตื่นเต้นที่ได้เห็นหิมะตกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้น่ะครับ

พักดื่มชากาแฟสักพัก ก็ได้เวลาลงไปเดินชมเมืองแล้วครับ
ซาปาคึกคักมาก เพราะคนเวียดนามเองก็แห่กันมาเริงร่ากับหิมะ มันไม่ได้ตกบ่อยๆ นี่ครับ
ที่นี่คนเยอะมาก และเรียกว่าเจริญมาก ทั้งๆ ที่เป็นเมืองเล็กบนภูเขา ผมนี่ทึ่งเลยครับ
ถ้าไม่นับเมืองใหญ่อย่างไซ่ง่อน เว้ หรือฮอยอันเมืองรายทางทีผ่านมายังกันดารอยู่มาก ไม่เจริญเท่านี้

ดูเหมือนว่าสกิลปั้นตุ๊กตาหิมะของคนเวียดนามยังไม่เข้าที่ เพราะหิมะมันไม่ได้ตกมาให้ปั้นทุกปีล่ะมั้ง

เดินได้แป๊บเดียวก็หิวล่ะครับ นี่เลย กลิ่นหอมฉุยเตะจมูกมาแต่ไกล ร้านปิ้งย่าง
อร่อยมากครับ อร่อยทุกอย่างที่สั่งมากินเลย

อิ่มแล้วก็เดินชมเมืองกันต่อครับ มีชนเผ่าอยู่รวมกันหลายเผ่าเลยนะที่นี่

ลัดเลาะไปตามตลาด และเดินเลยออกนอกชุมชนครับ หนาวมั่กๆ

อาหารเย็นของพวกเราในวันนั้นเป็นหม้อไฟครับ อร่อยดีอีกเช่นเคย
ยอมรับว่าอาหารเวียดนามนี่อร่อย ที่ผ่านๆ มายังไม่เจออะไรที่กินแล้วยี้เลยนะครับ
อากาศหนาวอย่างนี้ ต้องกินแกล้มกับเหล้าแอปเปิ้ล ที่อยู่ในจอกเล็กๆ นั่นแหละครับ
ขนาดน้องผู้หญิงที่ไปด้วย ยังต้องกิน เพราะมันหนาวจริงไรจริง

วันนี้ตื่นแต่เช้า ถ่ายรูปดวงอาทิตย์ขึ้นแล้วอาบน้ำแต่งตัว เก็บข้าวของ
ยังมีเวลาอีกวันครับ เพราะรถรับส่งจะมาตอนเย็นๆ เพื่อพาพวกเรากลับไปสถานีรถไฟลาวคายเพื่อนั่งรถกลับฮานอย
เช็คเอาท์เสร็จ ฝากกระเป๋า แล้วเดินเที่ยวเมืองต่อ ถึงจะยังหนาวอยู่ แต่วันนี้มีแดด ท้องฟ้าสดใสดีครับ

นาขั้นบันไดที่ซาปามีน้อยกว่าที่คิดแฮะ

ฟานซิปัน ยอดเขาที่สูงที่สุดในอินโดจีน 3,143 เมตร อยู่ที่ซาปานี่เอง

เดินลงไปตลาด แต่ไม่ได้ซื้ออะไรหรอกครับ แค่ดื่มกาแฟ

ซาปาดูสดใสจริงๆ ดอกบ๊วยกำลังบาน และบ้านเมืองดูมีสีสัน
มีทุกอย่างทั้งสนามกีฬาดีๆ โรงเรียนดีๆ
ความเป็นอยู่ดีกว่าหลายเมืองในเวียดนามที่ผ่านมาเยอะเลยล่ะครับ