สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่า

เวลาเราใช้ดินสอวาดภาพ ...ห้ามใช้ยางลบ









ตอนนั้น ฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักเท่าไหร่

รู้เพียงแต่ว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว

ฉันก็อยากแก้ให้มันตรง สวย

แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น

ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอ









สุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ

เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคน แต่ฉันเผลอวาดดวงตากลมโตเกินไป

ฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆนั้นเป็นแว่นตาแทน

แม้ตอนนั้นฉันจะไม่เข้าใจว่า

ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ

และแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูปหน้าคนใส่แว่นตามาก่อน

แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ แถมยังภูมิใจว่า........

ฉันสามารถวาดภาพๆนั้นด้วยความมั่นใจ

และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้ง






ผิดแล้วผิดเลย แต่อย่าบ่อยซ้ำซ้ำ



เวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น

แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน นั่นคือ

การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด

ความผิดพลาด เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนทุกคน

และในชีวิตหนึ่งนี้ ก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ


สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น

และรวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ

การที่ฉันเข้าใจว่า ธรรมชาติของความผิดพลาด

คือการที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่อย่างถาวร

ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบ ลบความผิดพลาด

แต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมอง ต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง






อยู่กับปัจจุบัน คิดดี พูดดี ทำดี



ดังนั้น ถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้ว

การที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้

อ้อนวอนขอแหกกฎ เพื่อใช้ยางลบกลับไปลบแก้ไขมันนั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้

สิ่งเดียวที่จะทำได้ ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ

และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากขึ้น






so far so good




ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่ง

เพื่อจะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงาม

แต่เราไม่มียางลบสักก้อน

ที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้

ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น


และถึงแม้ภาพที่เราวาด จะออกมาไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่

แต่มันก็มาจากมือของเรา เราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอ






"ความสำเร็จมาทีหลัง ความผิดหวังมาก่อน" วาทะ ศ.ดร. ยงยุทธ ยุทธวงศ์


ไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่ง เราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้าง

เพราะถึงอย่างไร ฉันเชื่อว่า ถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่

ภาพชีวิตของเราก็งดงามได้ โดยไม่ต้องใช้ยางลบ





ขอบคุณ


ข้อมูล : forward mail

ภาพ : อินเตอร์เนท

เพลง : ยูทุป







นัดดา วิยกาญจน์ มีดอกไม้มาฝาก

Create Date : 02 มิถุนายน 2557
Last Update : 4 มิถุนายน 2557 17:10:26 น.		92 comments
Counter : 4882 Pageviews.
Share Tweet