แม่ผัวกับลูกสะใภ้คู่หนึ่ง ชวนกันหิ้วตะกร้าไปเก็บเห็ด เพื่อหามาเป็นอาหารเย็น ทั้งสองต้องเดินไปตามทุ่งนามุ่งหน้าไปเชิงเขาที่น่าจะเป็นดงเห็ด ระหว่างทางแม่ผัวก็ก้มลงเก็บเห็ดดอกเดียวนั้นใส่ตะกร้า เธอค่อยๆเก็บทีละดอกๆไปเรื่อยๆ ในขณะที่ลูกสะใภ้กลับวางเฉย

แม่ผัว “อีนางเป็นหยัง เจ้าบ่เก็บล่ะ” (เป็นอะไรทำไมไม่เก็บเห็ดละ)
ลูกสะใภ้ “ถ่า(รอ) ไปเก็บเฮ็ดอยู่พู้น...น อยู่ตีนเขาพุ่นล่ะ มันจังหลาย” (มันถึงเยอะ)

ลูกสะใภ้นึกนินทาแม่ผัวในใจไปตลอดทางว่า “อิหยัง!! เฮ็ดดอกเดียวงมเก็บอยู่ฮั่นล่ะ”

อย่างไรก็ตามจำนวนเห็ดในตะกร้าของแม่ผัวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถึงเชิงเขาปรากฏว่าเห็ดที่หวังว่าจะมีเยอะกลับโดนมือดีเก็บไปจนหมดแล้ว ลูกสะใภ้เลยต้องหิ้วตะกร้าเปล่ากลับบ้านของเธอ

ตกเย็นลูกสะใภ้ออกจากบ้านไปตลาด เพื่อไปหาซื้ออาหาร เธอเดินผ่านบ้านแม่ผัว ได้กลิ่นแกงโชยมาแต่ไกล
ลูกสะใภ้ร้องถาม “อีแม่ๆ แกงอีหยังคือ หอมแท้”
แม่ผัวตะโกนตอบมาว่า “แกงเฮ็ดดอกเดียว.....ว”

ท่านอาจารย์สอนต่อว่า การทำบุญก็เหมือนกับเห็ดดอกเดียวนั่นแหละ ค่อยๆทำไปเถิดตามกำลัง ทำได้แค่บาทสองบาทก็ทำไป บางคนไม่ยอมทำบุญ บอกว่ารอให้รวยเสียก่อนแล้วค่อยทำ แต่.......วันนั้นก็ยังมาไม่ถึงสักที

ขอบคุณ ศรีวรา อิสสระ - เรื่องท่านเล่า

Create Date : 03 ธันวาคม 2554
Last Update : 17 มกราคม 2555 12:34:12 น.		3 comments
Counter : 2653 Pageviews.
Share Tweet