Story of the Day : March 2010

02/03/10 ... ไฟล์อันยาวนานนนนนนน

และแล้วก็กลับมาจากเมลเบิร์นซะที ไฟล์นี้ยาวนานและทรหดกว่าที่คิดไว้


ตอนแรกนึกว่าจะชิลล์ๆ เพราะถึงเวลาบินจะยาวแต่ก็มีคนไทยอยู่บนไฟล์ด้วย เวลาก็จะผ่านไปเร็วเป็นธรรมดา แต่ที่ไหนได้มีเค้าลางไม่ดีตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มงาน เพราะอยู่ดีดีฝนก็ตก ไม่ได้ตกธรรมดา ตกหนักมากกกกก หนักแบบสิบนาทีน้ำท่วมเลย ... ... คนขับรถก็ต้องค่อยๆ ขับกว่าจะไปถึงสนามบินก็ลุ้นแทบแย่ เรื่องแรกผ่านไป พอไปถึงเข้าประชุมทุกอย่างผ่านไปเรียบร้อย เรื่องที่สองก็ตามมา กำลังเตรียมตัวจะไปที่เครื่อง กัปตันมาบอก "ไม่มีเครื่อง" ... แป่ววววววว ... คือด้วยความที่ฝนตกหนักเครื่องต้องไดเวิตไปลงที่อื่นเพื่อหนีฟ้าผ่า ... คราวนี้ลูกเรือก็เลยต้องนั่งรอกันไป รอแล้ว รออีก บางไฟล์ก็ต้องส่งลูกเรือกลับเพราะมันเกินเวลาทำงาน แต่ไฟล์อิฉันด้วยความที่เป็นไฟล์ยาวอยู่แล้ว ได้พักบนเครื่อง เวลาทำงานเลยนานกว่าคนอื่นคือมากสุด 22 ชั่วโมง ... เยอะไปไหมเนี๊ยะ เลยต้องนั่งรอต่อไป



สรุปไฟล์ดีเลย์ไปซะห้าชั่วโมง แต่พอไฟล์ดีเลย์ ผู้โดยฯ ก็เหนื่อย พอขึ้นเครื่องก็หลับกันหมด ... มีความสุขจริงๆ แถมขาไปได้พักพร้อมคนไทยอีก เลยมีความสุขเป็นสองเท่า เมาท์กัน ช่วยกันทำงาน แฮปปี้สุดๆๆ


ไฟล์นี้จริงๆ จะต้องได้อยู่เมลเบิร์น 25 ชั่วโมง เพราะดีเลย์เลยเหลือแค่ 20 ชั่วโมง ... ถึงไฟล์จะไม่เหนื่อยมาก แต่พอมาถึงเมลเบิร์นอิฉันก็หลับตลอด 20 ชั่วโมง ... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ สงสัยจะเหนื่อยสะสม



พอขากลับ โชคไม่เข้าข้างซะแล้ว ผู้โดยฯ เต็มแถมกินกันเกือบทุกคน เดินจนขาขวิดก็ยังไม่หยุดกิน แถมไม่ได้พักพร้อมกับคนไทยอีก เซ็งจริงๆ ... พอถึงอาบู้ได้แทบอยากจะกรี๊ดด้วยความดีใจ


ส่วนลูกเรืออินเดียที่เคยเล่าให้ฟังว่าชีขี้เกียจเหลือเกิน มาคราวนี้ชีก็ยังเหมือนเดิ๊ม เหมือนเดิม ขี้เกียจไม่บันยะบันยัง ขี้เกียจได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ดีใจที่ไม่ได้พักพร้อมหล่อน ไม่งั้นอิฉันจะต้องนอนมากกว่า 20 ชั่วโมงแน่ๆ







05/03/10 ... หยุดทั้งที กินๆ นอนๆ

กลับมาจากเมลเบิร์นนอนอยู่ห้องตัวเองได้คืนเดียว ก็หิ้วเสื้อผ้าไปนอนห้องเพื่อนอีกแล้ว


คราวนี้หยุดพร้อมกัน เลยรวมพลเมาท์ๆ ทำกับข้าวๆ กินๆ นอนๆ ... อยู่กับเพื่อนนี่เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ


เช้ากินหนมปังชีส เที่ยงกินข้าว บ่ายกินหนม เย็นกินข้าวอีก ดึกกินยำ


อย่างนี้เมื่อไหร่จะผอมว่ะคะ



ตั้งแต่กลับมาจากเมลเบิร์น BB ก็เล่นไวไฟไม่ได้เลย ไม่รู้เป็นอะไรเลยส่งกลับเข้าเมืองกรุง ... พึ่งมารู้ว่าเครื่องไม่ได้เป็นไร แต่อิฉันไม่ได้จ่ายค่าเซอร์วิส ... อายไหมเนี๊ยะ





06/03/10 ... เข้าเรียนอีกแล้ว

ฤดูกาลเทรน เทรน เทรนมาอีกแล้ว คราวนี้เทรนชั้นเฟิร์สคลาสกับชั้นธุรกิจของเครื่องลำใหม่ ... ขี้เกียจสุดๆ เพราะมีการบ้านต้องส่งก่อนไปเรียน ต้องเรียนเกือบอาทิตย์ตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึงบ่าย 3 แถมวันสุดท้ายยังมีสอบอีก ... เฮ้ออออออออ ขี้เกียจสุดๆ



จริงๆ ก็รู้มานานละว่าสักวันต้องได้เทรน แถมการบ้านก็ได้มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่ทำ มาทำเอาวันสุดท้ายก่อนไปเรียน ... ตอนนี้เลยมือหงิก เพราะการบ้านแปดหน้าและเขียนทั้งหมด ... ตอนว่างๆ มีเวลาไม่ทำ มาทำเอาไฟลนก้นอย่างนี้ จะโทษใครได้ละทีนี้นอกจากตัวเอง



นี่ทำการบ้านไปได้ละสองหน้า ยังเหลืออีกหกหน้า ... แวะมาบ่นก่อน ไว้พรุ่งนี้เทรนเป็นยังไงจะมาเล่าให้ฟังค่า





07/03/10 ... นี่มันแค่วันแรกจริงๆ เหรอ

พึ่งกลับมาจากเทรนได้สักสองชั่วโมงนี่เอง ... เหนื่อยสุดๆ ทั้งที่ไม่ได้ออกแรงทำอะไรเลย แต่สงสัยใช้สมองอันน้อยนิดเยอะไปหน่อย


ตื่นมาตั้งแต่หกโมงเช้า ล้างหน้า แปรงฟัน น้ำไม่อาบเพราะอาบตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แล้วก็โบ๊ะ โบ๊ะ โบ๊ะ ... ไปแค่เทรนเลยไม่ได้โบ๊ะไรมาก ใช้เวลา 15 นาทีก็เรียบร้อย เก็บของ แพ็คของกินก็พร้อมไป


เรียนภาคเช้านี่จะเริ่ม 8am - 3pm ส่วนภาคบ่ายจะเริ่ม 3.30pm - 10pm จริงๆ อยากได้ภาคบ่ายมากกว่าเพราะไม่ต้องตื่นแต่เช้า แต่พอมาดูรายชื่อคนที่เรียนด้วยแล้ว เรียนภาคเช้าดีกว่าเป็นไหนๆ เพราะในห้องเรียนกัน 14 คน คนไทยมีกันซะ 5 คน เริ่ดมากกกกกก ส่วนเพื่อนที่อยู่ภาคบ่ายมีคนไทยอยู่สองคน แถมยังโดนแยกห้องกันอีก เศร้าไปเลย


ทำไมต้องเทรน? เพราะเครื่องใหม่ที่พึ่งได้มาตกแต่งด้านในใหม่หมด และภายในสิ้นปีนี้เค้าวางแผนจะเปลี่ยนที่นั่งใหม่หมดในเครื่องบินทุกลำ ก็เลยต้องทยอยเทรนลูกเรือ



วันนี้เทรน - First Class

ที่นั่งแบบใหม่ที่ต้องเทรนคือ First Class Sweet ซึ่งสายการบินอิฉันเป็นสายการบินที่ 4 ที่มีที่นั่งแบบนี้ อีกสามสายการบินคือ Emirates Airlines, Singapore Airlines และ Jet Airways ... เริ่ดไหมค่า


คอนเซ็ปท์คือความเป็นส่วนตัว (Privacy) เพราะมีประตูเป็นสัดส่วน มีฉากกั้นระหว่างที่นั่งด้วย ... เอารูปมาให้ดูกันอีกรอบ











และเทรนเซอร์วิสใหม่เกือบหมด ... หมดเวลาบ่นแล้ว เดี๋ยวต้องไปนั่งทบทวน แล้วก็ต้องท่องไวน์ใหม่ๆ ทั้งชื่อ ที่มา แล้วก็ชนิดขององุ่น ... เฮ้อ! แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว ... ท่องขนาดนี้ออกจากงานนี้แล้วไปขายไวน์ได้เลยนะเนี๊ยะ





08/03/10 ... วันที่สองผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันนี้เลิกเรียนตั้งแต่บ่ายสาม แต่กว่ารถจะมารับบ่ายสี่ กว่าจะกลับถึงห้องห้าโมง ... แล้วจะให้เลิกเร็วเพื่อ??


เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย ต้องลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำเกือบทุกชั่วโมง เพราะก่อนนอนดื่มน้ำเข้าไปเยอะมากกกก ประมาณขวดนึงเห็นจะได้ ตอนดื่มไปไม่คิด มาคิดได้ตอนดื่มเสร็จ ... มันก็สายไปเสียแล้ว


วันนี้ก็เลยแอบง่วงๆ เซ็งๆ แต่เหมือนตารางเรียนวันนี้จะเป็นใจเพราะเป็นภาคปฏิบัติตลอด ตั้งแต่เช้าก็เรียนการทำที่นั่งให้เป็นเตียงเมื่อระบบไฟฟ้าไม่ทำงาน ... งานนี้จิ๊บๆ เพราะเรื่องออกแรงเยี่ยงกรรมกรเนี๊ยะขอให้บอก สู้ตาย! แต่ถ้าให้ใช้สมองเนี๊ยะ ขอบาย พอตอนบ่ายก็ปฏิบัติอีก แต่คราวนี้เป็นการจำลองเหตุการณ์ตั้งแต่ผู้โดยฯ เฟิร์สคลาสขึ้นเครื่องจนถึงลงจากเครื่อง ...


ดีที่ไม่ได้ให้ทำคนเดียว แบ่งกลุ่มกันทำและก็แบ่งว่ากลุ่มไหนจะทำช่วงไหน ... กลุ่มอิฉันได้ตอนผู้โดยฯ จะกินอาหาร ... เหมือนจะง่ายเพราะอยู่บนเครื่องก็ทำตลอด แต่แบบว่าเมนูใหม่ ลิสต์เครื่องดื่มใหม่ แถมคนในกลุ่มเป็นหัวหน้าที่ชอบสั่ง ไม่ฟังใคร กรูถูกตลอด แมร่งอยากจะให้มันทำคนเดียวเลย รำคาญจริงๆ ...


สุดท้ายก็ถูกบ้างผิดบ้างไม่ว่ากัน ถือว่าฝึก แต่ที่แน่ๆ วันสอบห้ามผิด! และคืนนี้ต้องท่องไวน์ให้ได้ เพราะพรุ่งนี้จะเปลี่ยนไปเทรนชั้นธุรกิจแล้ว และก็จะมีไวน์เพิ่มขึ้นมาอีก ... แล้วจะจำได้หมดไหมเนี๊ยะ




เปลี่ยนเรื่องบ่นดีกว่า


เมื่อปลายเดือนส่งบีบีกลับเมืองกรุงเพราะอยู่ดีดีก็เล่นเนตไม่ได้ นึกว่าเครื่องเจ๊ง ... สรุปอิฉันไม่ได้จ่ายค่าเซอร์วิส ...

วันนี้พึ่งได้บีบีกลับมาอยู่ในอ้อมอก มีความสุขสุดๆ





09/03/10 ... วันที่สามน่าเบื่อได้อีก

วันนี้เลิกช้าแต่กลับมาถึงห้องเร็ว เพราะย้ายสำมะโนครัวมาอยู่กับเพื่อนชั่วคราว คือตึกที่เพื่อนอยู่กับที่เรียนเดินข้ามถนนก็ถึง ส่วนตึกอิฉันต้องนั่งรถเป็นชั่วโมง ตอนแรกไม่อยากจะมาเล้ย คือนอนห้องตัวเองมันสะดวกสบายกว่า จะทำอะไรก็ไม่ต้องเกรงใจใคร แต่นี่ใกล้สอบถ้าต้องเสียเวลาเดินทางไปกลับสองชั่วโมง เอาเวลาตรงนั้นมาอ่านหนังสือดีกว่า แถมยังนอนได้เพิ่มอีกหนึ่งชั่วโมง ... ข้อดีตั้งหลายข้อขนาดนี้ ไม่ย้ายมาได้ไงจริงไหมคะ


มาเข้าเรื่องเรียนดีกว่า วันนี้วันที่สามละ วันนี้ช่วงเช้าเรียนเกี่ยวกับเซอร์วิสของชั้นธุรกิจ ... รายละเอียดต่างกับชั้นเฟิร์สคลาสนิดหน่อย เลยผ่านไปเร็ว แต่พอช่วงบ่ายเรียนเกี่ยวกับเครื่องดื่มที่เสิร์ฟบนเครื่องทั้งหมด ชา กาแฟ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ และไวน์ โดยเน้นที่ไวน์ ว่าการผลิตไวน์ทำยังไง ทำไมไวน์แต่ละตัวถึงต่างกัน ไวน์ที่เราใช้บนเครื่องมีไรบ้าง มาจากไหน มีลักษณะยังไง รสชาติเป็นไง ควรกินกับไร ... ฯลฯ ... เรียนจบ ได้ความรู้ไปเต็มๆ เต็มจนล้น ... สรุปกลับมาจำอะไรไม่ได้เลย


เมื่อคืนนั่งท่องไวน์ไปได้ครึ่งนึง ตื่นมาก็ลืมหมด วันนี้ต้องเริ่มท่องใหม่ ... เฮ้อ! สมองอันน้อยนิด ไร้รอยหยักอย่างอิฉัน ต้องท่องอีกกี่วันกว่าจะจำได้ ... เลิกบ่นละ ไปอ่านหนังสือดีกว่า ไว้ค่อยมาบ่นต่อพรุ่งนี้





11/03/10 ... สอบเสร็จซะที

เมื่อวานไม่ได้อัพ ด้วยความเครียดจัดอ่านหนังสือไม่ทัน เลยไม่ได้เปิดคอม ไม่ได้เล่นเนต อ่านหนังสืออย่างเดียวเลย ทำเป็นฟิต


เมื่อวานวันที่สาม เป็นวันที่น่าเบื่อได้โล่ห์อีกหนึ่งวัน เพราะมันมีแต่ทฤษฎี ทฤษฎี แล้วก็ทฤษฎี เริ่มช่วงเช้าด้วยเซอร์วิสของชั้นประหยัดที่พึ่งเปลี่ยนใหม่มาได้ไม่นาน ... เริ่ดค่ะ เริ่ด เซอร์วิสดีขึ้น ผู้โดยฯ คงชอบเพราะเสิร์ฟของกินบ่อยมาก ... เสิร์ฟอยู่นั่น เสิร์ฟจนเครื่องลง ... แต่ลูกเรือคงเศร้าเพราะทำงานหนักขึ้น


พอช่วงบ่ายก็มาเทรนเกี่ยวกับเอนเตอร์เทนเม้นท์ของเครื่องตัวใหม่ ... อันนี้ยิ่งเริ่ด ... ทั้งหนัง ทั้งเกมส์เพียบ ส่วนอันที่สุดยอดเนี๊ยะคือผู้โดยฯ สามารถโทรมาสั่งอาหารลูกเรือเยี่ยง Room Service ในโรงแรมเลยค่า แล้วในอนาคตจะสามารถสั่งของกิน ดิวตี้ฟรี ฯลฯ ผ่านจอทีวีได้เลย ... แต่ฟังก์ชั่นพวกนี้มีให้เฉพาะเฟิร์สคลาสเท่านั้นนะค่า



เทรนเสร็จก็นัดเพื่อนๆ คนไทยที่เรียนห้องเดียวกันมาติว ติวกันจนถึงห้าทุ่ม อาบน้ำ อ่านทบทวนอีกรอบแล้วก็นอน



ส่วนวันนี้ สอบอย่างเดียวเลยค่ะ ทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติ โดยสอบทฤษฎีก่อนเป็นเวลาชั่วโมงสิบห้านาที เป็นข้อสอบเขียนทั้งหมด 29 ข้อ ถูกผิดอีก 10 ข้อ ถามว่ายากไหม? ... ไม่ยากเลยค่ะ เพราะแนวข้อสอบก็มี แถมข้อสอบที่ออกอาจารย์ก็เน้นอยู่แล้วตอนเรียน แต่ไอ่ที่เซ็งเนี๊ยะ Spelling ... แค่เขียนก็จะแย่อยู่แล้ว ยังต้องมาเขียนภาษาอังกฤษอีก สะกดก็ไม่ค่อยจะถูก ... แต่ดีที่เค้าไม่ดูที่การสะกด เค้าดูว่ามันอ่านออกเสียงได้เป็นพอ เลยรอดมาได้ด้วยคะแนน 98.5% ... ... 1 คะแนนที่หายไปเพราะตอบผิด อันนี้ยอมรับ แต่ไอ่ 0.5 ที่หายไปเนี๊ยะ เซ็งมากเพราะเป็นข้อที่ถามอาจารย์แล้วว่าต้องการให้เขียนทั้งหมดเลยไหม ชีบอกว่าเขียนเอาข้อที่สำคัญก็พอ ... พอตรวจออกมาบอกว่าอิฉันเขียนไม่หมดซะงั้น


ตอนบ่ายก็สอบปฏิบัติทีละคน โดยการจำลองเหตุการณ์ในชั้นเฟิร์สคลาส แบ่งสอบเป็นสามส่วน แล้วแต่ว่าเราจะจับฉลากได้ว่าต้องสอบส่วนไหน

ส่วนแรก - ตั้งแต่ผู้โดยฯ ขึ้นเครื่องถึงก่อนเครื่องขึ้น
ส่วนที่สอง - เมื่อผู้โดยฯ ต้องการทานอาหาร
ส่วนที่สาม - หลังจากทานอาหารถึงเครื่องลง

ในห้องมีกัน 14 คนสอบเรียงตามรหัสพนักงาน อิฉันเป็นคนที่ 13 ... ลัคกี้นัมเบอร์ ... แล้วก็ลัคกี้จริงๆ จับฉลากได้ส่วนที่สอง อันที่ง่ายที่สุดเพราะเป็นสิ่งที่ทำอยู่แล้ว แต่ก็มียากเพราะต้องเตรียมอุปกรณ์ในการเซ็ทโต๊ะ แล้วเซอร์วิสนี้พึ่งเปลี่ยนใหม่ แอบสับสนเล็กน้อย ... สุดท้ายก็ผ่านด้วยคะแนน ... 100% เต็ม ... เก่งใช่ไหมคะ



คนไทยเนี๊ยะเก่งอยู่แล้วเวลาสอบ ... แต่อย่ามาถามอะไรตอนนี้นะค่ะเพราะความรู้ที่ได้มาคืนอาจารย์ไปหมดแล้ว





12/03/10 ... กินๆ เม้าท์ๆ

เมื่อคืนหลับซะดึกเลยมัวแต่เมาท์กับแฟลตเมท คือไม่ได้เจอกันมาหลายวัน จริงๆ เทรนวันเดียวกันแต่อิฉันเทรนเช้า เมทเทรนบ่าย ... เมื่อคืนเลยเม้าท์กันซะนาน เพราะได้หยุดซะสี่วันหลังจากเทรนเลยชิลล์ นอนกี่โมง ตื่นกี่โมงก็ได้


ตอนแรกว่าจะนอนตื่นสายๆ ซะหน่อย แต่เทรนเสร็จซะทีขอฉลองซะหน่อย เลยต้องตื่นแต่เช้าของอิฉัน (เวลาเที่ยงของคนอื่น ) ไปบ้านเดอะแก๊งซ์ วันนี้อยู่กันครบก็กินๆ เม้าท์ๆ กันเหมือนเดิม คราวนี้อิฉันลงฝีมือทำสปาเก็ตตี้เอง แต่ด้วยความที่กว่าจะได้กินก็สามโมงกว่าแล้ว ทำเสร็จปุ๊ปก็กินปั๊ป เลยไม่ได้ถ่ายรูปมาอวดเลย ... กินเสร็จก็เม้าท์เยี่ยงคนไม่ได้เจอกันมาสิบปี (จริงๆ แค่ไม่กี่วัน ) ผู้หญิงนี่ก็สรรหาเรื่องมาเม้าท์กันได้ไม่หยุดจริงๆ หมดเรื่องนั้นต่อเรื่องนี้ เม้าท์กันจนเย็น นี่ถ้าเพื่อนๆ ไม่มีบิน สงสัยคงได้นอนค้างอีกเหมือนเดิม





19/03/10 ... เมื่อความซวยมาเยือน

พึ่งกลับมาจากไฟล์ หน้ายังไม่ได้ล้าง น้ำยังไม่ได้อาบ ขอมาบ่นก่อนเลย


พึ่งกลับมาจากซิดนีย์ - ไฟล์นรกค่ะ ไฟล์นี้รู้สึกตะหงิดๆ ตั้งแต่แรกแล้วเหมือนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แล้วมันก็เป็นจริงจนได้ ตั้งแต่เข้าห้องประชุม เข้าช้าเป็นคนสุดท้ายของห้อง หัวหน้าส่อแววขึ้เกียจตั้งแต่ยังไม่เริ่มไฟล์ ยิ่งพอขึ้นไฟล์มาความซวยก็เริ่มคืบคลานเข้ามา ...


รายละเอียดไม่ขอเล่าละกันนะค่ะว่าไปทำไรมา แต่สุดท้ายคืออิฉันทำผิดเต็มๆ หัวหน้าเลยต้องเขียนรายงาน เรื่องกำลังส่งไปที่ออฟฟิต ตอนนี้ก็รอว่าจะโดน Warning รึเปล่า ... ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมจะต้องมาเกิดเรื่องตอนใกล้ต่อสัญญาด้วยก็ไม่รู้

แต่ตอนนี้โอเคละค่ะ เพราะไม่รู้จะคิดมากไปทำไม เรื่องมันเกิดแล้ว ตอนนี้ก็รอรับผลอย่างเดียว แล้วเดี๋ยวค่อยเครียดทีเดียว


มาต่อเรื่องไฟล์กันดีกว่า ... ขาไปไฟล์ไม่เต็ม เลยทำงานกันชิลล์ๆ ผู้โดยฯดี ลูกเรือดี ก็เลยสบายใจขึ้นมาหน่อย แถมพอไปถึงซิดนีย์ได้เจอเพื่อนที่ทำไฟล์มาถึงก่อน เลยมีเพื่อนออกไปหาไรกินกัน ลั้นลาสุดๆ


แต่พอขากลับ ... ไฟล์เต็ม ... นรกก็มาเยือนเลยทีนี้ อิฉันทำงานชั้นธุรกิจเดินจนขาขวิดไม่พอ ยังต้องไปช่วยชั้นประหยัดต่อ จริงๆ ไม่ได้อยากไปช่วยเล้ย แต่มีคนไทยเป็นหัวหน้าอยู่ ไม่ช่วยก็จะยังไง ยังไง ... ลงไปช่วยคราวนี้ พูดได้คำเดียวเลย "แม่เจ้า!" ผู้โดยฯ เป็นอะไรกันมากไหมคะ อยากจะรู้จริงๆ ไม่หลับ ไม่นอน กินแล้วกินอีก ขอแล้วขออีก ขอมากเหลือเกิน ขอไม่พอ พูดไม่ดีอีกต่างหาก อิฉันเสิร์ฟ ชา - กาแฟอยู่

อิฉัน - รับชา - กาแฟ ไหมคะ?
ผู้โดยฯ - No. I want red wine.
อิฉัน - Now I'm serving tea - coffee & dessert. Can I bring it to you later?
ผู้โดยฯ - Later? How long? (อีกนานไหม?? เห็นกรูว่างอยู่เหรอไง? คนอื่นรอกินชา - กาแฟอีกเพียบ รอ! เป็นมะ )
อิฉัน - ก็หลังจากเสิร์ฟชา - กาแฟเสร็จแล้ว จะเอามาเสิร์ฟให้ค่ะ
ผู้โดยฯ - แน่ใจนะ ... งั้นฉันขอคาปูชิโน่
อิฉัน - (ไหนว่าไม่เอาไร เอาแต่ไวน์แดงไงฟ่ะ )

เหลือเชื่อจริงๆ ผู้โดย 225 คนกับเซอร์วิสที่เปลี่ยนใหม่ ใช้เวลาห้าชั่วโมง จริงๆ มันควรจะเร็วกว่านี้ ถ้าหัวหน้าไม่ขี้เกียจเยี่ยงนี้ ด้วยความที่ไฟล์ยาว ลูกเรือต้องได้แบ่งกันไปพัก ... หัวหน้าชีพักเซ็ทแรก ด้วยความที่ชีอยากพักไวๆ เลยให้ลูกเรือที่อยู่เซ็ทเดียวกันไปพักทั้งๆ ที่งานยังไม่เสร็จ ... ไม่เข้าใจจะรีบไปพักทำไม งานไม่เห็นจะทำ ได้แต่นั่ง กิน แล้วก็เข้าห้องนักบิน ... เหนื่อยตรงไหนเนี๊ยะ หงุดหงิด หงุดหงิด ... แล้วใครละคะที่ซวย ลูกเรือเซ็ทที่สองอย่างอิฉันนะซิค่ะ ที่ต้องมาทำงานแทน ดีที่ลูกเรือดี ช่วยกันทำงาน ไม่งั้นคงจะเซ็งและเศร้ามากกว่านี้


บ่นเสร็จละ หนีไปนอนแล้วค่ะ จะเช้าละ





19/03/10 ... ยามเย็น

อัพไปรอบนึงเมื่อเช้า ดึกละมาอัพอีกรอบ

เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาไปตีห้า ว่าจะหลับให้เต็มๆ ซะหน่อยกลับมาตื่นสิบโมงซะได้ หงุดหงิดตัวเองจริงๆ ไม่รู้จะรีบตื่นมาทำไม๊ ทั้งๆ ที่ก็หยุดอีกตั้งสามวัน ... ตื่นมาไม่รู้ทำไรดี เลยมาย้อนดูนี่ค่ะ




credit by : //thestar.gmember.com/


The Star 6 ตอนนี้ติดงอมแงมมากๆ มีมาห้าปีไม่เคยดู๊ มาดูตอนปีที่หกนี้ เพราะเพื่อนรักชวนดู บางวันดูไปร้องไห้ไป อินยิ่งกว่าดูละคร


ถ้าถามเชียร์ใคร ตอนนี้กำลังลุ้น "น้องเกต" ค่ะ เพราะคะแนนมาเป็นสองคนสุดท้าย ไม่อยากให้คนเสียงดีดีต้องออกไปก่อน อยากให้อยู่รอบลึกๆ หน่อย เพราะปีนี้ผู้ชายแต่ละคนมาแรงมากๆ ทั้ง โตโน่ เซน ริท หรือกัน ... ไงก็อยากให้มีผู้หญิงอยู่ด้วยจะได้มีสีสันขึ้นมาบ้าง จริงไหมคะ





20/03/10 ... คะน้าอีกมัดที่เหลืออยู่

วันนี้หยุดเป็นวันที่สองแล้ว ยังเหลือพรุ่งนี้อีกวัน ก่อนที่จะต้องทำงานหกวันติด หยุดทีก็กินๆ นอนๆ เล่นเนตทั้งวัน แบบว่าพักผ่อนสุดๆ น้ำหนักขึ้นแบบไม่รู้ตัว เดือนหน้าจะพักร้อนแล้ว น้ำหนักที่เพิ่ม จะลดทันไหมเนี๊ยะช้าน


ไปซิดนีย์มาคุ้มจริงๆ ได้ก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่กับคะน้ามาสองมัด ทำกับข้าวได้ตั้งสองมื้อ เมื่อวานทำ ผัดซีอิ๊ว ไปแล้ว คะน้าอีกมัดที่เหลือจะทำอะไรดีน้า




สรุปเลยได้เมนูนี้ มาเป็นมื้อเย็นค่า





น่าตาน่ากินใช่ไหมคะ ภูมิใจเสนอ "ข้าวกล้องผัดคะน้าหมู" มะนาวไม่มีไม่เป็นไร ไม่ต้องการเพราะอิฉันเปรี้ยวปรี๊สอยู่แล้ว

เมนูนี้ยังคงใช้สูตรผัดซีอิ๊วของแม่สลิ่มที่ใช้เมื่อวานนี้ แต่แค่ไม่ใส่ซีอิ๊วดำเท่านั้น รสชาติไม่อยากจะเซสสสสสส ... อร่อยสุดๆ ค่ะ เพราะสูตรเค้าดี หมูหมักก็ยังนิ่มเหมือนเดิม เริ่ดค่ะ เริ่ด


ผักหมดแล้ว พรุ่งนี้คงต้องกลับมากินข้าวไข่เจียวเหมือนเดิม





30/03/10 ... สิบวันที่ผ่านมา

สิบวันผ่านไป ไวจริงๆ อัพบล็อคไม่ได้อัพ ว่าจะ ว่าจะ มาหลายวันละ สรุปมาอัพเอาวันที่สิบพอดี๊ พอดี


ช่วงก่อนไปบินมาค่ะ หกวันติด พอหยุดก็มัวแต่ติดละคร ติด The Star 6 ติดทอร์คโชว์ ก็เลยไม่ได้อัพซะที วันนี้จริงๆ เดี๋ยวก็ต้องไปนอนละ เพราะวันนี้ทำไฟล์ดึก แต่ต้องขอมาบ่นสักหน่อย


ช่วงนี้เหมือนบริษัทจะอยากให้มีสัญชาติฝรั่งเศส ให้มาทีสามไฟล์ติด พึ่งทำไปสองไฟล์ ยังเหลืออีกไฟล์คือคืนนี้

ไฟล์นี้เพื่อนพึ่งทำไปเมื่อต้นเดือนบอก "ง่ายๆ ชิลล์ๆ ผู้โดยฯ ไม่เต็มแถมหลับกันหมด"

อิฉันก็ใจพองโต ... ดีดี ไฟล์ชิลล์ไม่เหนื่อย จะได้ออกไปเที่ยวในเมืองให้สนุก ... หลุยส์ ชาเนล ปราด้า กุ๊ดจี่ ชั้นกำลังจะไปหา



ไฟล์แรก :
ขาไป ผู้โดยฯ เต็มเอี๊ยด วางแผนจะออกไปเที่ยวล่ม! เพราะเหนื่อยจัด หลับเลยเวลา ... อดเที่ยว

ขากลับ ผู้โดยฯ แค่ครึ่ง แต่เจอลูกเรือไม่ขยันแถมหัวหน้าจิกอีก สงสัยชาติที่แล้วจะเป็นไก่ จิกได้จิกดี จิกทุกดอก ... เลยกลับมาสลบเหมือด



ไฟล์สอง :
ไฟล์นี้ไม่ต้องหวังว่าจะโล่ง เพราะเดินทางไป-กลับช่วงวีคเอนด์พอดิบพอดี อะไรจะโชคดีขนาดนี้
ขาไป เต็มไม่พอ แถมก่อนเครื่องลงยังตื่นมากินทุกคน กินอาหารเช้า ชา-กาแฟ กินจนแค็ปซูลทำเอสเพสโซ่หมด เพราะแก้วแล้ว แก้วเล่า กินกันกี่แก้วก็ไม่รู้

มาถึงโรงแรมห้องไม่มี! ต้องรออีกชั่วโมงโดยทางโรงแรมให้อาหารเช้าฟรีเป็นการขอโทษ ... เหมือนจะดี แต่แบบว่าอยากนอน ไม่ได้อยากกิน เข้าใจไหม?? ตั้งใจว่าคราวนี้ต้องออกไปข้างนอกให้ได้ พอได้ห้องก็เลยไม่หลับไม่นอน รอเวลา พอจะแต่งตัวเท่านั้น ... ฝนตก ... อดค่ะ อด ได้นอนอ่านหนังสือแทน

ขากลับ ก็เหมือนเดิมเต็มเอี๊ยด แต่คราวนี้หนักหนากว่าคราวก่อนๆ เพราะไฟล์นี้ใช้เครื่องใหม่ 40 ที่นั่ง แม่เจ้า! เคยทำงานกับเครื่องตัวนี้มานานละ ตอนนั้นจำได้ว่าไม่เต็ม ยังแทบแย่ แต่นี่เต็ม ไม่อยากจะคิด
หลังจากเครื่องขึ้น ทำกันหัวปั่น เดินกันขาขวิด ลูกเรือ 3 หัวหน้า 1 แถมลูกเรือคลาสอื่นมาช่วยอีก 2 ... นี่ขนาดลูกเรือขยัน หัวหน้าดี ทั้งหมดหกคน ยังทำงานกันตั้งสามชั่วโมง ถ้าเจอลูกเรือกับหัวหน้าแบบไฟล์ที่แล้ว สงสัยเครื่องลงแล้ว ยังเสิร์ฟไม่เสร็จ ... งานนี้อยากกลับไปเป็นลูกเรือชั้นประหยัดจริงๆ เพราะผู้โดยฯ แค่ 150 คนเท่านั้น

กลับถึงห้องคราวนี้ เลยพักผ่อน กินๆ นั่งๆ นอนๆ ไม่ไหวจะทำอะไรจริงๆ


แล้วคืนนี้ "ปารีส" อีกรอบ ... จะเป็นไงบ้าง แต่ที่แน่ๆ คงไม่ออกไปไหน เพราะได้พักแค่ 13 ชั่วโมงเท่านั้น





ช่วงนี้ผีแม่ครัวเข้าสิง ทำกับข้าวเมนูใหม่ๆ เลยขออวดซะหน่อย




เมนูแรก "ข้าวผัดน้ำพริกกุ้งแห้ง + ไข่ดาว"

อันนี้ฝีมือเมทอิฉันเอง ของกินเริ่มจะหมดตู้ พอดีมีน้ำพริกกุ้งเสียบสูตรชาวใต้อยู่ เลยเอามาผัดกับข้าว ปรุงรสเล็กน้อย กินกับไข่ดาวกรอบๆ ... อร่อยมากกกกกก





เมนูสอง "ผัดไทหมูกุ้งแห้ง"

จริงๆ ว่าจะทำหมี่ผัดหมู แต่คิดไปคิดมา เครื่องผัดไทเราก็มี ถึงจะไม่ครบก็น่าจะพอได้ เลยได้เมนูนี้ขึ้นมา ถึงจะไม่อร่อยเหมือนที่ร้าน แต่อย่างอิฉันมีรึจะเหลือให้เสียของ





หมายเหตุ : ย้ายจากบล็อค Story of the Day เดือนมีนาคม มารวมไว้ที่นี่

Create Date : 30 ธันวาคม 2553		0 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2553 21:18:02 น.
Counter : 1344 Pageviews.
Share Tweet