ตาลุงมฤตยูหน้าเหี้ยม
หายไปสามวัน ไปนิวยอร์คมาค่ะ
... ไฟล์นี้อารมณ์ดี ลั้นลา เพราะขาไปผู้โดยฯ น้อย ทำงานสบาย แถมช้อปปิ้งสนุก แต่มาเซ็งเอาที่ขากลับนี่แหล่ะค่ะ เพราะเหมือนจะโดนผู้โดยฯ เขียนรายงาน ...
เรื่องมีอยู่ว่า ด้วยความเอาใจใส่ผู้โดยฯ เกิ๊นนน เกินของอิฉัน (เกินในที่นี้ หมายถึง เกินจนเบลอ ... เบลอจนลืม ) ประกอบกับความซวยจะมาเยือน ดั๊นเสิร์ฟของกินเรียกน้ำย่อยให้ตาลุงอินเดียผิด ...
ด้วยชาตินี้ เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่ามีอะไรก็ต้องบ่นไว้ก่อน ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แล้วที่สำคัญต้องเขียน Complain (ใครเป็นลูกครึ่งอินเดียอย่าพึ่งโกรธนะจ๊ะ ไม่ได้เหมาว่าทุกคนเป็น เพราะจริงๆ ผู้โดยฯ อินเดียดีดีก็มี แต่ไม่ดีมันก็เยอะ คือขนาดเล่าให้เพื่อนฟัง คำแรกที่เพื่อนพูด ผู้โดยฯ อินเดียอ่ะดิ ... แบบว่าเป็นที่รู้ๆ กัน)
(ต่อ ต่อ)
พอนึกได้จากจิตใต้สำนึกของยอดแอร์จึงรีบปรี่ไปขอโทษ ขอโพย คิดว่าความผิดจะหายไป
ยอดแอร์ : เออ ขอโทษนะค่ะ ที่เอาของเรียกน้ำย่อยมาให้ผิด สั่งเป็นมังสวิรัติไว้ใช่ไหมคะ พอดีทางครัวที่นิวยอร์คไม่ได้ให้มา จะรับอย่างอื่นแทนไหมคะ
ตาลุงมฤตยูหน้าเหี้ยม : ไม่ ไม่เอา ไม่เอาอะไรทั้งนั้น... ใครเป็นคนดูแลเรื่องอาหาร ไปเรียกมาคุยซิ 
เอาแล้วตรู ... งานเข้าซะแล้ว ... 
แล้วตาลุงฯ ก็เริ่ม บ่น บ่น แล้วก็บ่น
เริ่มจากอาหาร ... ของที่สั่งไปไม่ได้ ... แบบว่าเสิร์ฟผิดเนี๊ยะความผิดตรู ตรูยอมรับ แต่ไม่ได้อาหารตามที่สั่งไว้น่ะ ไม่ใช่ความผิดตรูนะ ก็ครัวที่นิวยอร์คมันไม่ได้ให้มานิ จะให้ทำไง
ลามไปที่วางแขน ... ว่าทำไมมันโยกเยก ... ขนาดมีช่างบนเครื่องมาดูให้ ยังบอกไม่รู้จะซ่อมอะไรเลยเพราะที่วางแขนมันเป็นสปริง มันก็ต้องโยกเยกอย่างนี้
ลามต่อไปที่โต๊ะกินข้าว ... ว่าไม่ได้ระดับซะงั้น ... อีนี่ มานเอียงขนาดนี้ ฉานกินข้าวม่ายได้หรอกนายยยย (ประโยคนี้ ต้องทำสำเนียงแบบอินเดียด้วยนะ )
บ่นเสร็จตาลุงฯ ก็หลับยาวววว เหมือนความสงบสุขมาเยือนโลก แต่ที่ไหนได้ เงามฤตยูก็เคลื่อนเข้ามา เมื่อตาลุงฯ ตื่น ก็เริ่มอาละวาดอีกครั้งเหมือนพึ่งนึกได้ว่ายังโมโหอยู่ 
ตาลุงฯ : เอาใบ Complain มา ฉันจะเขียนให้หมดเลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับฉันตลอดทั้งไฟล์ ฉันมีเวลาเขียนอีกเยอะ เพราะต้องรอเปลี่ยนเครื่องอีกสามชั่วโมง
ทุกคนงง งงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพราะตาลุงฯ แกเป็นสมาชิกสะสมไมล์ แสดงว่าก็น่าจะบินบ่อยอยู่ น่าจะรู้เรื่องเกี่ยวกับเครื่องบินและการบริการดี ทำไม๊ ทำไมยังบ่นอยู่ได้ บ่นได้ซะทุกอย่าง
สุดท้ายเมื่อเครื่องจอดที่อาบู เหตุผลของทุกอย่างก็ปรากฎ เมื่อตาลุงฯ ทิ้งคติสอนใจก่อนจาก
ทำไมพวกเธอไม่อัพเกรดฉัน ไปเฟิร์สคราส
  
... โถ่! แล้วทำไมไม่บอกซะตั้งแต่แรกว่าอยากอัพเกรด ...
จริงๆ กลับมาได้สองวันแล้วหล่ะค่ะ ว่าจะทำ TAG ส่งการบ้านคุณนุ่น (หนีแม่ฯ) แต่อัดอั้นเรื่องตาลุงฯ เลยขอระบายซะหน่อย แถมตะเวนเมาท์กับเพื่อนๆ ซะดึกดื่นทุกวัน และแล้วเมื่อวานอิฉันก็ได้เหยื่อรายที่สองมาเป็นหนูทดลอง

เพื่อนเคยไปต่อเล็บมาแล้วเล็บยาวขึ้น เลยมาให้เติมโคนให้


สุดท้ายเพื่อนหย่อนกระปุกค่าเครื่องมือ ค่าแรงให้ด้วยความสงสาร
เพราะใช้ตะไบไปซะ 3 อัน แถมนั่งทำเล็บ 10 เล็บไปซะห้าชั่วโมงครึ่ง 
ฉะนั้นใครมาทำกับอิฉัน ต้องอดทน เพราะอิฉันยึดคติ
ทำดี ทำถูก แต่ทำโคตรนาน
  
คราวนี้ใครอยากมาเป็นเหยื่อรายต่อไปยกมือขึ้น 
Create Date : 26 พฤษภาคม 2552 |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2552 2:59:46 น. |
|
12 comments
|
Counter : 2257 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:07:35 น. |
|
|
|
โดย: วิสกี้โซดา วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:6:38:03 น. |
|
|
|
โดย: nLatte วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:02:16 น. |
|
|
|
โดย: ไผ่ไร้กอ วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:9:12:38 น. |
|
|
|
โดย: Cottony วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:02:39 น. |
|
|
|
โดย: KaPookLook (pook_sb ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:50:08 น. |
|
|
|
โดย: ST.Exsodus วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:16:52 น. |
|
|
|
|
|
|
สงวนลิขสิทธิ์พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ห้ามผู้ใดละเมิดไม่ว่าการลอกเลียน หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความใน Blog แห่งนี้ไปใช้ ทั้งโดยเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิงโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูดดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"ของถูกไม่ดี ของฟรีไม่มีในโลก"
แต่หลายครั้งคนขี้โลภ
มักอยากได้ทั้งสองอย่างฟรีๆ หุหุหุ
ผู้โดยสารคนนี้
ก็ไม่ต่างอะไรกับลูกทัวร์จีนบางคน
ที่จ่ายเงินซื้อทัวร์หมื่นนึง
แต่อยากนอนโรงแรม 5 ดาว
กินอาหารเหลา แล้วก็เที่ยวโดยไม่ต้องเสียตังคืเพิ่มแม้แต่บาทเดียว 55555