ในวงข้าวมื้อกลางวันช่วงปลายๆเดือนมีนาคม 2560 อากาศเริ่มจะร้อนขึ้นเรื่อยๆ มีเพียงแม่กับผมที่นั่งกินข้าวด้วยกัน ที่สำคัญอาหารมื้อนี้ถือเป็นมื้อหนึ่งที่ทำให้ผมท้องร้องตั้งแต่ยังไม่ลงมือตักข้าวใส่จานด้วยซ้ำไป ก็แหมกับข้าววันนี้มีน้ำพริกกะปิของโปรดของผม แถมยังมีปลาทูทอด ไข่ทอดชะอมและผักต่างๆ รวมถึงดอกอัญชันที่เก็บจากรั้วบ้านสดๆ
จนไม่อยากจะบรรยายต่อเลยจริงๆครับ !!
เพราะขณะที่เขียนอยู่นี้ผมเองก็รู้สึกอยากกินน้ำพริกกะปิอีกรอบทั้งๆที่ลิ้มรสไปเมื่อหลายวันก่อน พอนึกภาพตามก็เลยทำให้อยากกินขึ้นมาชนิดไม่มีปี่ไม่ขลุ่ยซะอย่างนั้น ช่วงที่ผมกับแม่กำลังกินข้าวกันอย่างอร่อยผมสังเกตเห็นจิ้งจกหลายตัวมาเกาะกำแพงใกล้ๆกับโต๊ะที่กินข้าว
โดยไม่กลัวคนเลยแม้แต่น้อย !!
แม่ผมจึงพูดขึ้นว่าสงสัยพวกมันจะมารอกินข้าวเดี๋ยวเอาข้าวให้พวกมันหน่อยพร้อมๆกับหยิบข้าวสุกไปวางไว้ที่ขอบโต๊ะสักพักก็มีจิ้งจกหลายตัวค่อยๆคืบคลานมากินข้าวกันอย่างอร่อย ภาพที่ผมเห็นอยู่เบื้องหน้าวันนั้นทำให้ผมอดขำไม่ได้เพราะเคยเห็นแต่จิ้งจกกินแมลง แต่เหตุใดจิ้งจกที่นี่ดันกินข้าวเหมือนคน
ดีนะที่พวกมันไม่กินข้าวกับน้ำพริกด้วย...ฮ่าฮ่าฮ่า
ด้วยความสงสัยผมจึงถามแม่ว่าทำไมจิ้งจกที่นี่ถึงกินข้าว ก็เลยได้คำตอบว่าจริงๆแล้วแม่ผมจะเอาข้าวสุกวางให้จิ้งจกเหล่านี้กินเป็นประจำ แม่บอกว่าการที่จิ้งจกเหล่านี้กินข้าวคงเป็นเพราะพวกมันคงหาแมลงกินไม่ค่อยได้ ก็เลยหันมากินข้าวกันเป็นอาหารเสริม
เพื่อให้มีชีวิตอยู่รอดกันในวันที่หาแมลงกินไม่ได้ !!
แต่ผมแอบคิดอยู่ในใจว่า ขนาดจิ้งจกมันยังกินข้าว แล้วทำไมถึงมีการเปรียบเปรยเรื่องกินหญ้ากับกินข้าวกันเป็นประจำ โดยเฉพาะคนที่ชอบหลอกชาวบ้านดูถูกและมองคนอื่นว่ากินหญ้าเหมือนวัว ควาย ส่วนตัวเองปัญญาดีเพราะกินข้าว จนต้องมีคำขำๆออกมาพูดให้หัวร่อขบขันกันอยู่เสมอ เช่นคำพูดที่ว่า
"ตอนนี้ผมกินข้าวเลิกกินหญ้านานแล้วครับ" ...!!!
                                         นวย  เมืองธน