Bloggang.com : Mint-Mint555 : ถึงร้าย...ก็รัก...ตอนที่ 5

ถึงร้าย...ก็รัก...ตอนที่ 5

“เป็นไรอ่ะตัวร้าย 2-3 วันนี้ดูแปลกๆไปนะ”ผมถามตัวร้ายด้วยความสงสัยเพราะปกติตัวร้ายจะไม่ซึมๆ เหม่อๆ อย่างนี้ ตัวร้ายนะเวลาอยู่กับผมเมื่อไหร่จะชอบมานัวเนียๆตลอดเวลา แปลกไปจริงๆ น่าสงสัยๆ

“เปล่าจ้ะ คิดไรนิดหน่อย”

“คิด?” อยากรู้จริงๆว่าคิดอะไร ผมไม่เคยเห็นเขาเป็นอย่างนี้มาก่อนเลยนะเนี่ย

“คิดๆๆๆ คิดว่า เราสองคนก็...ก็คบกันมานาน เอ่อ..เมื่อไหร่เราจะ...จะ.....”พูดไม่พอนะครับ ยังมีการบิดไม้บิดมือ บิดๆๆ แบบว่าเกิดอาการเขินขั้นรุนแรง ตกลงผมมีแฟนเต็มรึเปล่าเนี่ย?

“จะ...อะไร?” น่าสงสัยจริงๆ แต่ผมว่านะมีไม่กี่เรื่องที่จะอยู่ในสมองของเขาหน่ะ เพราะหมอนี่มันหื่นเข้าเส้น

“ก็...ก็...นั่นอ่ะ อะจึ๋งดึ๋งๆ”พอตัวร้ายพูดจบ มีการเอาผ้ามาปิดหน้าแบบอายๆแล้วเหลือลูกกะตาไว้แอบดูผมอีก ทำไปได้จริงๆ คนเรา

“จึ๋งดึ๋ง อะไร? ปั๊ด” ต้องทำเสียงขู่ไว้ครับ ไม่น่าเชื่อนะครับคนนิสัยแบบตัวร้ายแค่ผมทำเสียงขู่ๆ เขาก็จะลนลานๆเหมือนทำอะไรไม่ถูก น่ารักดีจริงๆ

“เปล่าซะโหน่ย แฮ่”

“บ้าเปล่า ยิ้มเหมือนคนบ้าเลย”ผมบิดแก้มตัวร้ายด้วยความหมั่นเขี้ยว

“แฮ่ๆๆ” ชักเริ่มไม่เหมือนคนแล้วครับแฟนผมจะกลายพันธ์แล้ว อิอิ

“นี่ ไปดูหนังกันเหอะ เบื่ออ่ะ”

“เรื่องไรดีครับ”

“ไม่รู้ ไปดูโปรแกรมก่อนก็แล้วกัน แล้วค่อยตัดสินใจนะ”

“ครับผม”

“เชื่องดีมาก ขอมือหน่อยดิ๊”เชื่องจริงๆเลยครับแฟนผม น่าเก็บไปเลี้ยงไว้เฝ้าบ้านเป็นอย่างยิ่ง

“แฮ่ๆ” ขอมือไปก็ได้มือด้วยครับ ตกลงผมแฟนผมเป็น....?

“งั้น ไปเปลี่ยนเสื้อก่อนน๊า”บอกตัวร้ายไว้ครับ จะไปไหนมาไหนต้องบอก อย่าว่างั้นงู้นงี้เลยครับ ก็เจ้าตัวร้ายหน่ะสิสั่งผมว่าถ้าผมจะไปไหนต้องบอกก่อน แค่จะไปห้องน้ำยังต้องบอก(ต้องรายงานด้วยมั้ยเนี่ยว่าเข้าไปทำอะไร) แต่ผมก็ไม่คิดอะไรมากปล่อยเค้าเหอะครับเค้าบ้าๆบอๆ อันไหนที่พอทำได้ก็ทำไปครับ เวลาทำผมก็ไม่ได้ฝืนทำอะไรมากนัก ทำแล้วก็มีความสุขกันดี ....อิอิ

ผมกับตัวร้ายคบกันได้ยังไงหน่ะเหรอ?

อืมมมม

จะ ว่าไปแล้วก็ตลกดีเหมือนกันนะ ก็คืนนั้นจำได้ว่าฝนมันตก ผมอยากกินราดหน้าจนทนไม่ไหวเลยจะออกไปซื้อหน้าปากซอย แต่พอดีไปเจอตัวร้ายโดนรุมยำสหบาทาเข้าเลยเข้าไปช่วย ตอนนั้นจำอะไรไม่ค่อยได้หรอกครับมันชุลมุนมาก ผมก็ใช้วิชาหมัดมวยที่ได้มาจากตระกูลของผมช่วยตัวร้ายไว้ ผมนะครับตัวก็เล็กแล้วยังต้องมารับภาระแบกผู้ชายสูงตั้งร้อยแปดสิบกว่าๆ ขึ้นคอนโดอีก หนักมากๆหลังผมแทบหักเลยอ่ะครับ พอตัวร้ายได้สติก็ทำหน้าเอ๋อๆประมาณว่าที่นี่ที่ไหน? คุณเป็นใคร? แล้วผมมาอยู่นี่ได้ไง? คิดแล้วก็ขำ แล้วตั้งแต่นั้นมาชีวิตของผมก็ต้องวุ่นวายกะนายตัวร้ายอยู่ตลอดเลย...แต่ว่า นะ มันก็เป็นความวุ่นวายที่ผมมีความสุข….อิอิ

ครอบครัวผมหน่ะเหรอ?

อืมมม

ครอบ ครัวผมเป็นคนจีนครับ ผมเป็นน้องคนสุดท้องเลย ผมมีพี่ชายอีก 2 คน พี่ๆทั้งสองของผมหน่ะเหรอครับ จัดว่าหล่อเลยทีเดียวแหล่ะครับ สาวๆหนุ่มๆทุกเพศทุกวัยติดตรึม แต่ผมนี่สิ ไม่ได้มีอะไรเหมือนพี่ๆเลย คิดแล้วก็อิจฉาชะมัด พี่คนกลางอายุห่างกับผมตั้ง 6 ปีจะเรียกว่าผมเป็นลูกหลงก็ได้นะ ที่บ้านผมใครๆก็รัก ใครๆก็ตามใจผมตั้งแต่เด็ก...... แต่...ตอนนี้คงไม่เป็นอย่างนั้นแล้วหล่ะครับ ตั้งแต่ที่วันที่ผมได้ทะเลาะกับป๋า(พ่อ)ผมเรื่อง...... ผมก็เลยตัดสินใจออกมาอยู่คนเดียว เฮ้อ..พูดแล้วก็เศร้า ไม่เอาดีกว่า ไว้ผมอารมณ์ดีๆจะมาเล่าประวัติของผมให้ฟังใหม่ละกันนะครับ ตอนนี้ขอไปดูหนังกับไอ้ตัวร้ายของผมก่อน เดี๋ยวจะรอนาน

“ดู เรื่อง....นั้นแล้วกันนะ”ผมหันไปบอกตัวร้ายเมื่อดูแล้วโปรแกรมหนังเสร็จ ตัวร้ายก็ดีครับ ไม่ออกสิทธิ์ออกเสียง ได้แต่รับคำอย่างเดียว

“ได้ขอรับ”ว่าแล้วตัวร้ายก็เดินไปซื้อตั๋วในทันที ช่างเป็นแฟนที่มีความเป็นผู้นำสูงมากจริงๆครับ....อิอิ

ระหว่าง นั้นผมก็ดูโปรแกรมหนังไปเรื่อยๆ ก็ว่างจัดไม่มีไรทำนี่ครับ ดูไปดูมาก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบรู้สึกว่ามีคนจ้องมองผมอยู่ มันจะรู้สึกโดยอัตโนมัติอ่ะครับเหมือนลางสังหรณ์มั้งผมว่า ผมก็เลยหันไปดูรอบๆ แล้วก็เห็นผู้ชายคนนึงครับมองผมอยู่จริงๆด้วย จ้องเขม็งเลย จ้องแบบแปลกๆด้วย งงเลยสิครับมองผมทำไมก็ไม่รู้ จะว่าเพื่อนที่มหาลัยก็ไม่น่าใช่ เพราะไม่คุ้นหน้าเลยและดูท่าทางแล้วอายุเขาก็คงจะมากเกินกว่าที่จะอยู่มหา ลัยแล้วอ่ะครับ..... เอ่อ.....คือว่า ผมไม่ได้ว่าเค้าแก่เลยนะ ผมไม่ได้พูด.....ผมมองหน้าเขาแว้บนึงแล้วก็พยายามนึกเผื่อเป็นคนรู้จัก แล้วผมก็นึกอะไรไปเรื่อยแหล่ะครับหันไปดูที่ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่ อ้าวไม่อยู่ซะแล้ว ผมก็เลยหันไปดูโปรแกรมหนัง เกือบ 10 นาทีแล้วนะเนี่ย ช้าจริงๆเลยครับแฟนผมเนี่ย ระหว่างที่ยืนรออยู่นั้นก็มีมือนึงมาสะกิดที่ไหล่ผม

“มากับใครเหรอ ครับ”คนที่มาสะกิดและทักผมก็คือคนที่จ้องมองผมอยู่เมื่อกี้นี่เอง โอ้ว อะไรกันนี่ ถึงกับมาทักกันเลยเหรอผมก็คิดในใจอย่างงงๆ

“เอ่อ.. มากับเพื่อนครับ”ผมก็ตอบๆไป งงๆนะครับจู่ๆก็เข้ามาทัก สงสัยเขาคงอยากหาเพื่อนคุยหล่ะมั้ง ผมพยายามไม่คิดอะไรมาก

“เหรอครับ แล้ววันนี้ดูเรื่องอะไรครับ”

“ดูเรื่อง.....หน่ะครับ เพื่อนไปซื้อตั๋วอยู่”ผมก็ตอบๆไปครับ ไม่คิดไรมากอยู่แล้ว ผู้ชายเหมือนกันนี่นา

“ผม กริชนะครับ แล้วคุณ......?”

“ไผ่ ครับ” ผมตอบแล้วก็ยิ้มให้เค้าไป ถามอะไรกันนักหนาเนี่ยเริ่มเบื่อแล้วนะ แล้วเมื่อไหร่ไอ้ตัวร้ายจะมาซักที

“ไผ่มีแฟนรึยังครับ”

“...........” นิ่งเลยครับไม่รู้จะตอบอะไรไปดี เอ่อ..มันชักแปลกๆเกินไปแล้ว จู่ๆมาถามกันอย่างนี้เลยเหรอ โอ๊ยๆๆ ผมอยากจะบ้าตาย

“ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรครับ แต่ผมยังโสดนะครับ” กรรมๆ จะบอกทำไมครับเนี่ยไม่ได้อยากรู้เลย

“เอ่อ...ขอโทษนะครับผมขอตัวก่อน” ผมว่าเขาคงไม่หาแค่เพื่อนคุยธรรมดาแล้วหล่ะ เฮ้อออ น่ากลัวจริงๆครับผู้ชายสมัยนี้

“รีบไปไหนหล่ะครับ ขอเบอร์ได้รึเปล่า” อ้าวซะอย่างนั้นเลย งานเข้าเลยสิครับเนี่ย

“เอ่อ...” ระหว่างที่กำลังอ้ำๆอึ้งๆไม่รู้จะตอบปฏิเสธเขายังไงอยู่ ผมพยายามกวาดสายตาเพื่อมองหาตัวช่วยเลยครับ เมื่อไหร่จะมาซักทีเนี่ย ไม่ชอบเลยครับสถานการณ์แบบนี้ น่ากลัวด้วยง่ะ

โน่นครับ มาพอดีเลยตัวช่วยของผม เดินดุ่มๆพุ่งตรงมาเลยทำหน้าบูดๆมาด้วย เฮ้ออ ค่อยยังชั่วหน่อยตัวช่วยมาแล้ว

“อะไรกันครับ”ตัวร้ายส่งเสียงมาก่อนตัวเลยครับ

ตัว ร้ายมาถึงก็มายืนข้างๆผมหันหน้ามามองผมยิ้มๆ แต่สายตากลับจ้องมาไปที่อีกฝ่ายที่มาคุยกะผม สายตาที่ส่งไปนั่นรู้สึกจะร้อนแรงมากครับ ตาขวางๆ เขียวๆ ถ้าเขี้ยวงอกได้คงงอกไปแล้วครับ แฟนผมจะกลายพันธ์อีกแล้วครับ เฮ้ออ

“อ่อ เปล่าครับ”ชายหนุ่มที่เดินมาคุยกับผมคงรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมา จากตัวร้าย และคงสำนึกถึงสถานการณ์อันไม่ปลอดภัยของตัวเอง พอตอบแล้วก็รีบเดินหนีไปเลยครับ สงสัยจะกลัวจริงๆ

“ไปแป๊บเดียว มีผู้ชายมาจีบเลยเหรอเนี่ย”ตัวร้ายหันมาทำเสียงขุ่นๆใส่ผม

“ก็ ยืนอยู่เฉยๆอ่ะ เขาเข้ามาคุยเอง”ผมพยายามใจเย็นตอบดีๆไปครับ เพราะเห็นตัวร้ายหงุดหงิดแล้วไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ยิ่งเป็นคนโมโหร้ายซะด้วย

“คราวหน้าจะไม่ให้ตัวดีอยู่คนเดียวอีก แล้ว”ยังครับยัง ยังบ่นต่อไม่หยุด ยังมีพึมพัมๆ ยังไม่จบ จะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย เขาก็แค่มาคุยเฉยๆไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย มันชักจะมากไปแล้ว ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ!

“เป็นอะไรเนี่ย เขาก็เข้ามาคุยเฉยๆ ไม่มีไรหรอก”พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบครับ ทั้งๆที่ผมก็เดือด ความจริงผมเป็นคนที่โมโหง่ายนะครับ อะไรนิดอะไรหน่อยนี่ผมปรี๊ดแตกเลยอ่ะครับ ตามประสาอ่ะครับ ก็ผมมันลูกคนเล็กนี่นา เหอะๆ

“เข้าใจครับ แต่ไม่ชอบ ไม่ชอบมากๆ ไม่ชอบให้ตัวดีเจอแบบนี้ ไม่ชอบให้คนมาทักแบบนี้ ไม่ชอบๆๆ”สะอึกเลยครับผมเมื่อเจอประโยคนี้เข้าไป ผมว่าผมเอาแต่ใจแล้วนะครับ แต่ไอ้ประโยคนี้นี่มันสุดๆ มันเกินไปแล้ววววว

“เว่อร์ ไปละ ไปซื้อขนมกันเหอะ”ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องครับ ไอ้ตัวร้ายนี่เวลามันโมโหนี่เอาไม่ค่อยอยู่ ต้องให้มันระบาย แต่นี่มันที่สาธารณะครับ ต้องเบี่ยงเบนประเด็นไว้ก่อน เพื่อความปลอดภัยของผมและบุคคลทั่วไปครับ

“..........”ตัวร้ายทำเป็นยืนนิ่งๆครับ แบบว่ายืนมองวิวไปเรื่อย ช่างเป็นบุคคลที่กวนอารมณ์ได้ดีจริงๆนะครับ เฮ้อ

“ป่ะ ครับ ไปซื้อหนมกัน”ผมเห็นตัวร้ายยังอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยเดินเข้าไปกอดแขนแล้วทำ หน้าอ้อนๆอ่ะครับ ตัวร้ายจะได้เปลี่ยนโหมดอารมณ์ เร็วๆ ไม่ชอบอยู่กับคนหน้าบูดๆครับ ไม่จรรโลงใจ

“ครับผม”ยิ้มแก้มแทบแตกเลย ครับตัวร้าย อารมณ์ดีขึ้นมาในบัดดล เหอะๆ ผมถึงกะต้องเอาตัวเข้าแลกเลยนะเนี่ยงานนี้ ถ้าตัวร้ายไม่อารมณ์ดีเนี่ยเดี๋ยวมีเฮแน่ๆ หึหึหึ เห็นอย่างนี้ผมก็โหดเป็นนะครับ

“เอาแป๊บซี่สองแล้วก็ทาโร่ 2 ป๊อบคอร์น 1 เลย์ 1” สั่งๆครับ ผมชอบกินขนมเวลาดูหนังครับ รู้สึกได้อรรถรสดี....อิอิ

“แป๊บซี่หมดหน่ะครับ เอาเป็นอย่างอื่นได้มั้ยครับ”พนักงานทำหน้ายิ้มๆบอกผม

“เอ่อ... งั้นเปลี่ยนเป็น น้ำเปล่า 2 แล้วกันครับ”ผมตอบกลับไปยิ้มๆ พอผมยิ้มให้เท่านั้นแหล่ะครับ พนักงานคนนั้นเป็นอะไรก็ไม่รู้ ทำท่าอึกอักๆ น่าแดงด้วย ผมหล่ะงงจริงๆ

“นี่ครับ”ผมส่งเงินใบห้าร้อยให้พนักงานไป ระหว่างที่ยืนรอเงินทอนนั้น ผมก็มองดูพนักงานคนนั้นคิดเงินนะครับ อ้าวแล้วทำไมเขาถึงทำท่าแปลกๆด้วยหล่ะ แบบทำท่ากลัวๆ หลบหน้าหลบตาซะด้วย เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย แปลกจริงๆครับ พนักงานขายคนนี้

“นี่ครับ เงินทอน” พนักงานคนนั้นยื่นเงินทอนให้ผมด้วยมือสั่นๆ ระหว่างที่ผมกำลังจะเอื้อมไปรับเงินทอนนั้นเอง ก็มีมือดีตัดหน้าชิงรับเงินทอนไปซะก่อน จะใครซะอีกหล่ะครับ ก็ไอ้ตัวร้ายคนเดิมนั่นแหล่ะครับไม่รู้ว่าคุยโทรศัพท์เสร็จเมื่อไหร่ เร็วจริงๆ

“ขอบคุณครับ”ไม่ใช่เสียงพนักงานนะครับที่บอกขอบคุณ เสียงไอ้ตัวร้ายของ แต่เสียงขอบคุณเท่าที่ฟังดูมันเหมือนเสียงข่มขู่ชัดๆเลยนะเนี่ย ผมไม่รู้ว่าตัวร้ายมาตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ที่รู้ๆคือท่ารับเงินทอนของเขามัน เหลือเกินจริงๆครับก็พี่แกเล่นยืนประกบซ้อนข้างหลังผมเบียดซะแน่นๆแทบจะดู เป็นคนคนเดียวกันเลย แบบนี้เขาก็รู้กันหมดสิครับเนี่ยว่าเป็นอะไรกัน เฮ้อออ สุดๆจริงๆครับแฟนผม

“อีกแล้วนะ ไปโทรศัพท์แป๊บเดียวเอง”เดินออกมาซักแป๊บเอาแล้วครับ เริ่มบ่นมาราธอนอีกแล้วครับ ตัวร้ายดีทุกอย่างเลยครับเสียอย่างเดียวขี้บ่นเรื่องพวกนี้จริงๆ เรื่องอื่นไม่เท่าไหร่นะครับ แต่ถ้าเห็นใครมาเกาะแกะผมอะไรนิดอะไรหน่อยนี่บ่นยาวยืดเลยครับ ดีๆไม่ดีนะครับ มีกลับไปบ่นต่อที่บ้านอีกด้วย

“อะไร ก็ซื้อขนมไม่เห็นมีอะไรเลย”เถียงครับเถียงก็มันไม่มีไรจริงๆนี่ครับ บ่นๆอยู่ได้เนอะ สงสัยเริ่มเข้าวัยทองซะแล้ว

“อย่าคิดว่าไม่เห็นนะเมื่อกี้อ่ะ ที่ยิ้มให้มันอ่ะ”ตัวร้ายถลึงตามองผมดุๆ เชอะทำมาขู่จ้างให้ผมก็ไม่กลัวหรอก

“อะไร อ่ะ ก็ยิ้มให้ธรรมดาอ่ะ”ผมเถียงอีกครับ ก็ยิ้มให้เฉยๆไม่เห็นมีอะไรเลยนี่ครับ ก็คนมันนิสัยดีนี่นา ใครจะมายืนทำหน้ายักษ์หน้ามารใส่คนอื่นตลอดเวลาได้อย่างตัวร้ายหล่ะครับ ผมมันคนดีนะครับ .....อิอิ

“เชอะ..... ” แน่ะมีการเชอะใส่ผมด้วยครับ โหๆๆ คงน่ารักตายเลยครับ ลองคิดท่านะครับ ยักษ์ตัวใหญ่สะบัดผมแล้วเชิ่ดหน้าขึ้นสูงๆทำปากเบะๆด้วย ....นั่นหล่ะครับท่าทางตอนตัวร้ายเชอะ แหมๆทำไปได้จริงๆพ่อคุณ

“คิคิ”เสียงผมหลุดหัวเราะออกไปเองแหล่ะครับก็มันอดไม่ได้นี่นา ทำท่าเชิ่ดๆงอนๆ คิดว่าน่ารักเหรอนั่น....

“หัวเราะ อะไร..... เชอะ”แน่ะยังไม่หมด จะให้ผมขำตายก่อนใช่มั้ยเนี่ยแต่เห็นแล้วมันน่าขำจริงๆนะครับ ลืมไปหมดเลยว่าเมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกัน แค่เห็นตัวร้ายทำท่า...เชอะ สมองผมหยุดทำงานโดยทันทีเลยครับ 5555+

“ป่ะ เข้าโรงกันเหอะ.... เชอะ”ผมพูดล้อเลียนขำๆแล้วก็เดินลากตัวร้ายเข้าโรงหนังไป

Create Date : 28 ธันวาคม 2551

Last Update : 28 ธันวาคม 2551 6:59:55 น.

0 comments

Counter : 235 Pageviews.