Bloggang.com : Mint-Mint555 : ถึงร้าย...ก็รัก...ตอนที่ 1

ถึงร้าย...ก็รัก...ตอนที่ 1

“ เหี้ยนพ เก็บไอ้ตี๋นั่นให้กูรึยังวะ”

“......”

“สัด! กูบอกให้รีบจัดการ นี่กูจะหวังพึ่งพาอะไรกะมึงไม่ได้เลยใช่มั้ย”

“.....”

“เออ รีบๆจัดการเลยมึง แมร่งเสือกมายุ่งกะว่าที่เมียกู”

“.....”

“ เออ ตอนนี้ยังเป็นว่าที่เมียอยู่ แต่อีกไม่นานหรอก พวกมึงได้เพื่อนสะใภ้แน่ๆ”

“.....”

“เรื่องสิ ทำไมกูต้องพาไปเจอพวกมึงด้วย”

“.....”

“ พอละ มึงอย่ามาเพ้อเจ้อมาก ไม่ก็คือไม่ แล้วมึงก็รีบๆเก็บไอ้ตี๋นั่นด้วย”

“.....”

“เออน่า ถ้าสำเร็จ ไอ้ที่มึงอยากได้ เดี๋ยวกูจัดให้”

“.....”

“แค่นี้นะ ทำให้สำเร็จนะมึง เก็บให้เนียน”

...............

“คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ”

เฮือก

“ตัวดี มาตั้งแต่เมื่อไหร่หน่ะ ตกใจหมดเลย” หัวใจเกือบวาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย แล้วจะได้ยินแผนชั่วของกูรึเปล่า

“อะไร ตัวร้ายขวัญอ่อนขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย รึแอบไปทำอะไรไม่ดีมา” ขนลุกเกรียวเลย ทำไมตัวดีมันเซ้นท์ดีอย่างนี้วะเนี่ย แถมยังส่งสายตาจับผิดมาที่กูอีก ตัวดีจ๋าอย่ามองกูอย่างน๊านน ด.ด...เดี๋ยว...กูของขึ้น

“เปล่าซะหน่อย โทรหาไอ้นพมันหน่ะ ถามเรื่องรายงาน” ขายผ้าเอาหน้าหล่อๆรอดก่อนแล้วกันวะกู

“จะพยายามเชื่อออออออออ” ดูเหอะ มีการลากหางเสียงเพื่อแสดงความเชื่อใจในตัวกูอีก....กรรมจริงๆ

“ป่ะ ไปกินข้าวกัน วันนี้ตัวดีอยากกินอะไร” แถๆๆๆ ต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง เดี๋ยวเจอตัวดีซักๆไซร้ๆเอ๊ยย ซักไซ้ขึ้นมาแล้วจะหลุดปากออกไปได้

“ ราดหน้า”

“อีกละ” ราดหน้าทั้งปี ไม่คิดจะกินอย่างอื่นบ้างหรือไงเนี่ยมิน่า ตัวดีถึงไม่โตซักที

“มีปัญหา??” ตัวดีถามกูด้วยแววตาข่มขู่ แมร่งหน้ากลัวสาดดด ตัวเล็กๆปาก
แดงๆ ใครไม่กลัว!!!... แต่กูกลัว

“โอเค ใครจะกล้าปัญหากับตัวดีหล่ะคร้าบบบบ ราดหน้าใช่ป่ะจัดไปครับตัวดี”ว่าแล้วก็เดินหอบหิ้วสัมภาระเดินไปที่โรงอาหารที่คณะสังคม

12.10 น. ณ โรงอาหารคณะสังคม.......

แม่เจ้า นี่คนหรืออะไรวะเนี่ย ทำไมมันเยอะแยะ ยั๊วเยี๊ยะเยี่ยงนี้ถ้าจะไม่ดีแน่ๆ...

“ตัวดีไปกินข้างนอกกันเหอะ”ไม่ไหวคนเยอะชิบ... ไม่อยากให้ตัวดีไปปะปน เบียดเสียด ยัดเยียด เดี๋ยวตัวดีโดนลวนลามไปจะทำไง ไม่ได้ๆ กูไม่มีทางยอมเด็ดขาด (เพ้อเจ้อได้อีก by คนแต่ง)

“กินนี่แหล่ะ อย่าเรื่องมาก” สั้นๆได้ใจความจริง กูมีสิทธิ์ตอบได้เพียงคำเดียวเท่านั้น!!

“ครับ” พูดแล้วน้ำตาจะตกใน หมดสิ้นศักดิ์ศรีชายชาตรียุค 2008 หมดกู แต่อย่างว่าแหล่ะ ว่าที่เมียว่าไงก็ต้องว่าตามนั้น

“นี่..ตรงนี้ว่าง มาเร็วๆดิ่” ตกลงเมื้อกี้ไม่ได้ฟังกูเลยใช่มั้ยเนี่ย ครับคำเดียวของกูก็มีความหมายนะ

“เดี๋ยวตัวดีรออยู่ตรงนี้แล้วกันนะครับ เดี๋ยวตัวร้ายไปซื้อราดหน้ากะน้ำมาให้นะ
”บริการทุกระดับประทับใจจริงๆกู พ่อแม่มาเห็นกูสภาพนี้คงดีใจ กูไม่เคยจะต้องมาทำอะไรอย่างนี้ แต่เพื่อตัวดีแค่นี้..จิ๊บๆ

“เอางั้นก็ได้ อ่อ แล้วตัวร้ายอย่าลืมเข้าแถวหล่ะ อย่าแซงคิวเด็ดขาด” สั่งกูอีก กูมีสิทธิ์ตอบได้คำเดียวเท่านั้น

“ครับ”

“อย่าไปไหนนะตัวดี เดี๋ยวมา” ต้องกำชับไม่งั้นตัวดีต้องออกเพ่นพล่านแน่ๆ

“คร้าบบบ” ตัวดี!!! อย่าทำเสียงน่ารักอย่างน๊านนน ด..ด..เดี๋ยว กูของขึ้น!!

“ป้าราดหน้าสอง ไม่เอาก้านนะ เอาแต่ยอด”สั่งแล้วก็ต้องรอๆ

คิดๆแล้วก็แปลกดีนะ ตัวดีกับกูไม่มีอะไรที่เหมือนกันเลย ชอบอะไรก็ไม่เหมือนกัน แต่ก็ยังคบกันมาได้

ย้อนอดีตไปเมื่อ 3 เดือนก่อน......อ่อตัดไปเป็นภาพขาวดำด้วย

วันนั้นกูพึ่งเมาออกมาจากร้านเหล้าข้างๆมอ ตอนนั้นกูเมามากจำอะไรไม่ค่อยได้ รู้แต่ว่า ไอ้เชี่ยตัวไหนไม่รู้มาเหยียบตีนกู แมร่งเจ็บโคตรๆ กูเลยด่ามันไป ด่าอะไรไปไม่รู้จำไม่ได้แล้ว พอดีพวกมันมากันเยอะ วันนั้นเลยโดนสหประชาตีนกระหน่ำไปหลายดอกเลย กูนะเมาก็เมาแมร่งพวกมันมากันเป็นสิบเห็นกูเป็นสนามอารมณ์รึไงวะ กระทืบเอากระทืบเอา แล้วระหว่างที่กูกะลังเมาทั้งเหล้าทั้งรสตีนนั้นเอง กูได้ยินเสียงหวานๆเสียงนึง ตะโกนอยู่ไกลๆ

“หยุดนะ”

แล้วกูก็เห็นก้อนอะไรไม่รู้สีชมพูมากๆย้ำว่ามากๆวิ่งเข้ามาหากู มารู้ทีหลังว่าเป็นชุดเสื้อกันฝนลายคิตตี้สีชมพูโคตรๆ เออลืมบอกไปว่าระหว่างที่โดนรุมตีนนั้น ตอนนั้นฝนตก (บอกช้าไปมั้ย?) ไอ้ก้อนสีชมพูนั่นวิ่งมาที่กูพร้อมจับหน้ากูแล้วพูดว่า

“เป็นอะไรรึเปล่า”

แค่นั้นแหล่ะกูแค่ได้สบตาไอ้ก้อนสีชมพูนั้น....หัวใจ......หัวใจกูมันก็เต้นเป็นจังหวะแปลกๆ...มัน..มัน..มันเต้นเป็นจังหวะรัก!! ( รู้นะต้องมีคนแอบอ้วก by คนแต่ง) แล้วกูมีสติถึงแค่นั้นแหล่ะ แล้วกูก็สลบไปเลย ตื่นมาอีกทีก็อยู่ที่ห้องของตัวดีแล้ว ถูกแล้วตัวดีก็คือไอ้ก้อนสีชมพูก้อนนั้นนั่นเอง นั่นแหล่ะ การเจอกันครั้งแรกระหว่างตัวดีกับตัวร้าย

ตัดมาเป็นภาพสีปกติ

“ราดหน้า 2 ได้แล้วจ้า”

“อ่ะนี่ 50 บาทไม่ต้องทอน” สัด! มันจานละ 25 อยู่แล้ว ด่าตัวเองได้อีกกู...

“เหี้ยแล้ว” เสียงนี้มิได้หลุดออกมาจากปากกูแต่อย่างใด แต่มันกรีดร้อง
ตะโกนอยู่ภายในใจกูดังลั่น ไอ้หัวหยองมันเป็นใคร กล้ามาก บังอาจมายืนเกาะแกะคุยอะไรกะว่าที่เมียกู หงุดหงิดเว้ยหงุดหงิด ฮึ่ยๆๆๆๆ

“ใจเย็นๆๆ” กูพยายามท่องคำนี้ไว้ในใจแล้วรีบเดินตรงไปที่โต๊ะที่ตัวดีนั่งอยู่ ที่กูต้องทนใจเย็นอยู่ก็ไม่อะไรหรอก ก็กูไม่อยากอาละวาดให้ตัวดีเห็น แล้วกูไม่อยากให้ตัวดีมองกูเป็นอันธพาล กูต้องรักษาภาพพจน์ตัวร้ายที่แสนดีของตัวดีไว้
แต่...มันช่างยากสำหรับกูเหลือเกิน

“ไอ้นพ มึงงานเข้าอีกแล้ว” เสียงกูร่ำร้องภายในใจ

“ไอ้หัวหยอง มึงต้องโดนเก็บ!!!”

Create Date : 25 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 28 ธันวาคม 2551 7:02:03 น.

0 comments

Counter : 222 Pageviews.