http://twitter.com/merveillesxx และ http://www.facebook.com/merpage
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2549
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
6 สิงหาคม 2549
 
All Blogs
 
Everything in its right place

โดย merveillesxx




ถึง...เธอ
เธอยังจำได้ไหมว่าเราพบกันครั้งแรกเมื่อไร
ฉันว่าเธอคงจำได้
จำได้ทั้งวันเวลาและสถานที่
แต่เธอจำได้ไหมว่า ‘ใคร’ คือคนแรกเธอพบในวันนั้น

เธอคงจำตอนที่พวกรุ่นพี่แกล้งเราได้
เขาจับพวกเราผูกตา แล้วพาเดินวนไปทั่วทั้งตึกคณะ
เดี๋ยวขึ้น เดี๋ยวลง เดี๋ยวซ้าย เดี๋ยวขวา
จากนั้นก็พาเราไปนั่งในห้องมืดๆ
และพอเอาผ้าออก
สิ่งแรกที่ฉันเห็นก็คือ เธอ

เธอคือคนแรกที่ฉันพบในวันนั้น
เธอคือคนแรกที่ฉันรู้จัก
เธอคือคนแรกที่พูดกับฉัน
เธอคือคนแรกที่แลกเบอร์โทรศัพท์กับฉัน

เธอทำให้วันนั้นเป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับฉัน





ถึง...เธอ
เธอยังจำได้ไหมว่าตอนนั้น
เรามีช่วงเวลาพักกลางวันอันแสนยาวนาน
ในขณะที่คนอื่นมีเรียน เราสองคนกลับไม่มี
เธอกับฉันไม่มีที่ไป เราก็เลยมาลงเอยที่ห้องสมุด

เธอจะเคยสังเกตบ้างไหม
แม้เราจะเข้าห้องสมุดเกือบทุกวัน
แต่ฉันไม่เคยหยิบหนังสือมาอ่านเลยสักครั้ง
เพราะสิ่งที่ฉันอ่านคือ ใบหน้าของเธอ
ฉันอ่านได้ทุกวันไม่มีเบื่อ
อ่านและจดจำมันเอาไว้

เธอบอกว่าชอบห้องสมุดเพราะเย็นดี
แต่ก็ไม่ชอบที่เวลาคุยกันต้องพูดเบาๆ
บางทีก็แทบจะต้องกระซิบกัน
แต่ฉันรู้สึกดี
เพราะมันทำให้เราต้องตั้งใจฟังกันมากขึ้น
ทำให้เราต้องนั่งใกล้กันมากขึ้น

มันทำให้ฉันรู้สึกว่ามีเพียงเราสองคนบนโลกใบนี้





ถึง...เธอ
เธอยังจำเรื่องจักรยานได้ไหม
ฉันขี่จักรยานให้คนนั่งซ้อนไม่เป็น
ส่วนเธอก็นั่งซ้อนจักรยานไม่เป็น
ฉันกับเธอหัวเราะให้กับความไร้สมรรถภาพของทั้งคู่
แต่รู้ไหม จริงๆ แล้วฉันปวดใจ

วันแรกที่เรานั่งซ้อนจักรยานไปด้วยกันได้
ฉันดีใจยิ่งกว่าตอนเอ็นทรานซ์ติด
ฉันจำได้ เธอให้ฉันไปพาที่รูปปั้นอาจารย์ป๋วย
เธอบอกว่าที่นั่นตอนกลางคืน ไฟสวยดี

ฉันขี่วนรอบบริเวณนั้นนับครั้งไม่ถ้วน
มือของฉันประคองจักรยานเอาไว้
ในขณะที่ปากก็พูดไม่หยุด ชวนเธอคุยไปเรื่อย

แต่ที่จริงแล้ว ตอนนั้นร่างกายของฉันรับรู้เพียงอย่างเดียว
คือสัมผัสจากมือของเธอที่เกาะฉันเอาไว้





ถึง...เธอ
เธอยังจำคืนนั้นได้ไหม
คืนที่ฉันโทรเรียกเธอลงมาจากห้อง
เธอถามว่า มีอะไร
ฉันตอบว่า ไม่มีอะไร แค่อยากเดินเล่น
เธอทำท่าแปลกใจ แต่ก็ยอมลงมา

เราสองคนเดินอย่างไร้จุดหมาย
มีเพียงความเงียบงันที่ปกคลุมเราเอาไว้
ที่จริงแล้วฉันมีสิ่งที่อยากจะบอกเธอ
อยากจะบอกมานานแล้ว
แต่ก็ยังพูดไม่ออก

วันนั้นฉันจับมือเธอเป็นครั้งแรก
เธอดูตกใจเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ
แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร
มือของเธอยังคงแนบสนิทกับมือของฉันไปตลอดทาง

คืนนั้นตอนจากกัน เธอยิ้มให้ฉัน
มันทำให้ฉันคิดว่า
เธอคงรู้สึกกับฉัน
เหมือนที่ฉันรู้สึกกับเธอ





ถึง...เธอ
เธอรู้ไหมว่าเวลาคุยกับเพื่อน
ฉันเรียกเธอว่าอะไร
ฉันเรียกเธอว่า ‘น้องนางฟ้า’
เมื่อวันก่อนเพื่อนถามฉันว่า
“น้องนางฟ้าของมึงเป็นยังไงบ้าง”
ฉันตอบว่า
“เขาไม่ใช่นางฟ้าของกูอีกต่อไปแล้ว”

ตลอดสามปีที่ผ่านมา
สำหรับเธอแล้ว
ฉันคงเป็นได้แค่เพื่อน
บางทีอาจจะเป็นเพียงคนรู้จัก
หรือบางทีฉันอาจจะไม่เคยอยู่ในสายตาเธอเลย

ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอมันเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์
ฉันควรจะหยุด หยุดมันได้แล้ว
ฉันควรจะเปลี่ยน ‘ความรู้สึก’ เหล่านั้น
ให้เหลือเป็นเพียง ‘ความทรงจำ’
เหมือนกับความทรงจำที่ยังคงหลงเหลืออยู่
ในสถานที่ที่เราเคยใช้เวลาร่วมกัน

มันควรจะเป็นแค่ความทรงจำ
เพราะความรู้สึกที่ฉันมีต่อเธอมันเป็นเรื่องผิดที่ผิดทาง
ใจของเธอนั้นอยู่กับ ‘เขา’
และใจของเขานั้นก็อยู่กับ ‘เธอ’
ฉันไม่ควรจะหวังให้ใจของเธอมาอยู่กับฉัน
และไม่ควรฝากใจของฉันไว้กับตัวเธอ

ใจของฉันควรจะอยู่กับตัวฉันเอง
และความทรงจำที่มี
ก็ฝังกลบไว้ในสถานที่เหล่านั้น

นั่นแหละคือสิ่งที่ถูกแล้ว
มันถูกแล้ว
ถูกหมดแล้วทุกอย่าง
ใช่...มันถูกแล้ว







หมายเหตุ

1. รูปสถานที่ต่างๆ ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ทั้งวิทยาเขตท่าพระจันทร์ และรังสิต ได้มาจาก forward mail ทั้งสิ้น ผมไม่ทราบว่าใครเป็นผู้ถ่ายรูปเหล่านี้ แต่ก็ต้องขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้

2. เรื่องสั้นนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากเพลง Everything in its right place ของ Radiohead และเพลง ‘อีสานคลาสสิค’ ของ moderndog




Create Date : 06 สิงหาคม 2549
Last Update : 18 สิงหาคม 2549 3:31:39 น. 20 comments
Counter : 1794 Pageviews.

 
Track: Everything In Its Right Place
Artist: Radiohead
Album: Kid A

Kid A, Kid A, Kid A, Kid A
Everything, everything, everything, everything..
In its right place
In its right place
In its right place
Right place

Yesterday I woke up sucking a lemon
Yesterday I woke up sucking a lemon
Yesterday I woke up sucking a lemon
Yesterday I woke up sucking a lemon

Everything, everything, everything..
In its right place
In its right place
Right place

There are two colours in my head
There are two colours in my head
What is that you tried to say?
What was that you tried to say?
Tried to say.. tried to say..
Tried to say.. tried to say..

Everything in its right place


โดย: merveillesxx วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:3:34:22 น.  

 
Track: อีสานคลาสสิค
Artist: moderndog
Album: Love Me Love My Life

เนิ่นนาน เหมือนทุกคราว ฉันปวดร้าว ลึกลงไป
เมื่อสิ่งเหล่านั้น ได้เพียงเท่านี้ ฉันรู้ดี ใช่มั้ย
สมควร เข้าใจ

ลำพัง และวนไป รู้ทุกอย่าง แก่ใจ
ว่าสิ่งเหล่านั้น ได้เพียงเท่านี้ สุดท้ายที่มี จะเป็นอย่างไร
สมควร เข้าใจ

เข้าใจ เข้าใจ เข้าใจ เข้าใจ

สมควร ...

ฉัน...คง...ต้อง...ยอม...รับ

ถูกหมดแล้วทุกอย่าง ถูกหมดทุกอย่าง
ถูกหมดแล้วทุกอย่าง ถูกหมดทุกอย่าง
ถูกหมดแล้วทุกอย่าง ถูกหมดทุกอย่าง
ถูกหมดแล้วทุกอย่าง ถูกหมดทุกอย่าง
ถูกหมดแล้วทุกอย่าง ถูกหมดทุกอย่าง
ถูกหมดแล้วทุกอย่าง ถูกหมดทุกอย่าง
แล้ว ....


โดย: merveillesxx วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:3:35:29 น.  

 
ต่อเอ๋ย ตัดใจซะเหอะคนนั้นอ่ะ


โดย: ae IP: 192.150.249.114 วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:14:43:32 น.  

 
ช่วงที่อยู่ มช. 4 เดือนที่ผ่านมา

กลับไปยังที่เก่า ๆ ที่เราเคยอยู่ ผ่านไปที่นั้นที่นี้ก็อดคิดถึงอดีตวันวานไม่ได้

ทุก ๆ ที่มันมีความหลัง ความฝัน ฝังซ่อนตัวอยู่ไปหมด

บางที่พี่เลือกขุดมันออกมา แต่บางคราก็เลือกจะเดินผ่านมันไป ผ่านไปเพราะทุกอย่างยังคงเต็มเปี่ยมในความทรงจำ

ทุก ๆ วินาทีที่ฉันได้เห็นเธอ ยังคงอยู่ในใจเสมอ....


โดย: I will see U in the next life. วันที่: 18 สิงหาคม 2549 เวลา:14:44:16 น.  

 


โดย: เจ้าชายไร้เงา วันที่: 19 สิงหาคม 2549 เวลา:2:19:08 น.  

 
like both bands and both songs


โดย: cottonbook วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:9:06:53 น.  

 
สวัสดีคุณเมอร์
รอบนี้อ่านอย่างเดียวไม่ได้ ขอตอบหน่อย

อันนั้นเป็นเรื่องสั้นอิงเรื่องจริงหรือเปล่าเนี่ย
หึหึ เขียนได้เข้าถึงมาก

แต่อารมณ์ความรักวัยมหาลัย มันเป็นแบบนี้จริงๆนะ


โดย: visuallyyours IP: 58.8.100.241 วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:23:04:42 น.  

 

ตอบ คุณ visuallyyours

ตอนนี้ผมก็ถูกถามบ่อยๆ เหมือนกันว่าเรื่องนี้มันหมายถึงใครกันแน่ (หลายคนอาจร้อนตัว ฮ่าๆ) ผมก็ตอบว่า มันไม่ได้หมายถึงใครหรอก เพราะระหว่างเรื่องจริงกับเรื่องแต่งมันก็มีเพียงเส้นแบ่งบางๆ

ผมชอบศิลปินที่แปลความเจ็บปวดของตัวเองเป็นงานศิลปะอ่ะครับ เหมือนกับ Tori Amos ที่เธอถูกข่มขืนตอนเด็กๆ แล้วหลังจากนั้นเสียงเพลงของเธอก็คือความเจ็บปวด (แต่จริงๆ แล้วผมก็ไม่ค่อยได้ฟังเพลงของเธอเท่าไร)

นี่อาจจะเป็นสาเหตุที่ผมชอบหนังสั้นของคุณปุ่น-ธัญสกน่ะครับ ถึงแม้บางคนอาจจะว่ามันวนเวียนอยู่กับเรื่องเดิมๆ แต่ผมมองว่ามันเป็นการหยิบยกอะไรใกล้ๆ ตัว มาสื่อสารได้อย่างมีพลัง

ไม่ได้บอกว่าเรื่องสั้นกิ๊กก๊อกอันนี้มีระดับเท่ากับหนังคุณปุ่นหรอกนะ แต่คิดว่ากำลังทำสิ่งเดียวกันคือ การบำบัดตัวเอง


ความรักวัยมหาลัยเป็นยังไงนี่พูดยากเนาะ ไม่รู้จะนิยามมันชัดๆ ยังไง แต่เรารู้สึกว่าความรักแบบเด็กๆ นี่ก็ดีเหมือนกันนะ ไม่มีเรื่องหรือปัจจัยอะไรให้คิดมากมาย ของขวัญวาเลนไทน์ก็เอาเงินที่เกาะพ่อแม่กินนี่แหละไปซื้อ

แต่สงสัยผมจะไม่ได้มี "ความรักวัยมหาลัย" แล้วล่ะ เพราะเวลามหาลัยตัวเองใกล้หมดละ

แบบนี้ต้องเปิดเพลง "หมดเวลา" ของ moderndog

Title: หมดเวลา
Artist: Moderndog
Album: Moderndog

ผ่านเลย เวลา
ผ่านมา ผ่านไป
สิ่งที่แน่นอน คือการจากไกล

* หมดเวลารัก หมดเวลาเสียใจ
ถึงเวลาต้องไปเสียที หมดเวลาเหงา
หมดเวลาสุข หยุดความทุกข์ไว้เพียงเท่านี้
(หมดเวลารัก หมดเวลาเสียใจ
ต้องไปเสียที..หนา แม้จะไม่มี
วันนี้ที่คืนกลับมา)

ขอบคุณ น้ำใจ
และความห่วงใย เส้นทางของคน
ดิ้นรนกันต่อไป



โดย: merveillesxx วันที่: 20 สิงหาคม 2549 เวลา:23:43:55 น.  

 
โอว ว่าแต่ศุกร์นี้จะแวะมามั้ยนะ

อยากบอกว่า หนังเรื่องล่าสุดนี้ มันเป็นเส้นบาง ๆ ระหว่างเรื่องจริงและเรื่องไม่จริง(ทีไม่ใช่เรื่องแต่ง) อยากให้มาดูมั่ก ๆ หวังว่าคงได้เจอกันนะจ๊ะ


โดย: x6jo IP: 124.120.73.254 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:0:26:15 น.  

 
อ่อ คุณจะได้เห็นความเจ็บปวดอันรื่นรมย์ของผม ชัดเจนกว่าทุกครั้ง ในงานชิ้นนี้ 555 สมน้ำหน้าตัวเองจัง หุหุ


โดย: x6jo IP: 124.120.73.254 วันที่: 21 สิงหาคม 2549 เวลา:0:27:59 น.  

 
ความงดงามบันทึกเก็บไว้ในใจ
เก็บมาทบทวนวันฟ้าหม่น
อย่างน้อยชีวิตนี้ มีคุณค่าหนึ่งเรื่อง
ที่ไม่อยากลืม
หรือปล่อยให้เลือนหายไป


โดย: นพดล IP: 58.8.99.51 วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:1:44:57 น.  

 
"พบเพื่อพลัดพรากไม่ได้เลวร้ายเกินไป
หากยังเหลือความทรงจำ"

ใช่มั้ยครับ คุณนพดล


โดย: merveillesxx IP: 203.209.98.94 วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:10:14:11 น.  

 
ชีวิตใครไม่มีความพลัดพราก?

ความทรงจำที่คุณบันทึกไว้
ทำให้ใจของคนอีกหลายคนเป็นคนเต็มคนขึ้นมาบ้าง


โดย: นพดล เวชสวัสดิ์ IP: 58.8.99.51 วันที่: 23 สิงหาคม 2549 เวลา:12:14:34 น.  

 
ผมว่าคงมีแต่ความตายเท่านั้น...


...ที่จะพรากเราออกจากกัน


...


แต่มันก็มิอาจพรากความสัมพันธ์...

กับคือวันที่เคยผ่านมาได้


...

ครั้งหนึ่งผมก็เคยเป็นแบบนี้ครับ...


โดย: Tanate IP: 58.10.146.240 วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:12:51:27 น.  

 
ขอนอกเรื่องอาการเศร้าสักนิด

ต่อครับ พี่ดองขออภัยที่ยังไม่ได้ส่งของให้สักที คืองี้ แผ่น Azion เนี๊ยะ พี่ไปเจอที่ B2S สาขา Central World พอดี (แบบว่าไปเดินหลงมา กว่าจะหาทางออกได้ แทบตาย) ก็เลยจะมาถามก่อนว่าต่อยังต้องการไหม เผื่ออยากได้แผ่นจริง อะไรแบบนี้


โดย: I will see U in the next life. วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:21:06:26 น.  

 


ขึ้นต้นก็โรแมนติคดี แต่ลงท้าย ไหงเศร้าอย่างนี้อ่า


มีหนุ่มๆใน bloggang บอกว่าเห็น อายูจัง รูปนี้แล้วหื่นจับเยยอ่า อิอิ
เซ็กซี่สุดยอด ขนาดนู๋ยังหวั่นไหวเลยค๊า






โดย: มาริอา วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:22:42:43 น.  

 
เพิ่งไปส่งเพื่อนที่แอร์พอร์ทมา
เปิดเข้ามาอ่าน blog พี่.....

เฮ้อ......ทำไมเกิดเป็นคนมันลำบากขนาดนี้....


โดย: โทยะ อากิระ IP: 124.121.33.189 วันที่: 25 สิงหาคม 2549 เวลา:0:07:47 น.  

 
ตอบ คุณนพดล

ขอบคุณมากครับ ยังไม่ได้อ่าน คาฟกา วิฬาร์ นาคาตะ เลยครับ (แต่ซื้อแล้ว)


ตอบ พี่ดอง

พี่ไปเดินวันที่เค้ามีเรื่องกันรึป่าว วันนั้นต่อก็อยู่แถวสยาม

เอาเป็นว่าถ้าไม่ลำบากเกินไปนัก พี่ดองไรท์เผื่อๆ มาก็ได้ครับ เพราะไม่รู้เหมือนันว่าต่อจะว่างไปหาแผ่นที่เซ็นทรัลเวิลด์รึป่าว หรือถ้าไปแล้วมันอาจอันตรธานหายไปก็ได้


ตอบ คุณมาริอา

ชอบรุปนี้เหมือนกันครับ เคยมีส่งให้เราทาง MSN เหมือนกัน แต่ไม่รู้ป่านนี้คนส่งหายไปไหนแล้ว แอบคิดถึงนะ


ตอบ น้องโทยะ

เกิดเป็นคนไม่ได้ลำบากหรอก แต่เพราะคนนี่แหละถึงทำให้เราลำบาก อ้อ รวมถึงตัวเองด้วยนะ


โดย: merveillesxx IP: 161.200.255.161 วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:17:16:42 น.  

 
อ่านแล้วนึกถึงแฟนเก่าทันที
เฮือกกกกก...

อ่านไปก็ เฮือกกกกกกกกก...
โฮกกกกกกกกกกก...(อ้ากก คิดถึงที่รัก)

เศร้าง่ะ ถึงแม้ว่าเจ้าของบล็อกบอกว่ามันเป็นแค่เรื่องสั้นกิ๊กก๊อก แต่บล็อคนี้มันมีความหมายมากสำหรับคนอย่างเราเลยนะเนี่ย ..


โดย: เคระเคระ แอบอ่านมานานแล้ว IP: 58.9.173.103 วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:21:44:33 น.  

 
น่าสงสารจังหลงรักคนที่เขาไม่รักตัวเขาไม่รักก็ไม่เห็นป็นไรเลยรักกับเราก็ได้ หรือไม่นายก็ประชดชีวิตดดยการที่นายขอเพื่อนนายแต่งานซะเลยสิคนที่ถามนายนะว่านางฟ้าของนายหายไปไหนแล้วนะเอ่อ แล้วนายก้ตอบคำถามของเขาซะด้วยเลยนะว่า นางฟ้าของนายก็คือมึงนั่นแหละไฮ้คนที่ถามนะ


โดย: คนที่รอคอยนายอยู่เสมอเลยฮ่าฮาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ IP: 202.28.68.6 วันที่: 21 กันยายน 2549 เวลา:14:58:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

merveillesxx
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 58 คน [?]




สำส่อนทางการดูหนัง ฟังเพลงและเสพวรรณกรรม
New Comments
Friends' blogs
[Add merveillesxx's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.