เข้ามาอ่านครับ

มีเพื่อนคนหนึ่ง

ที่ไม่เคยคบใครได้นานเลย


ทุกคนล้วนแต่เลิกรากับเค้าไปโดยเค้าไม่สามารถหาสาเหตุได้ (หายไปจากวงจรชีวิตเค้าซะเฉยๆ)





อืมม์...เราไม่รู้เหมือนกันว่า...บางทีคนเราอาจไม่รู้ว่าเราเป็นอย่างไรในสายตาคนอื่นน่ะนะ


เฮ้อ..พิมพ์เองยังงงเองเลย





ตื่นจากฝันร้ายเร็วๆ แล้วกันนะต่อ

บางทีบางครั้งคนที่เป็นฝ่ายจากไปอาจจะเจ็บปวดกับการกระทำของเค้าอยู่ก้อได้ค่ะ

someone said: "Single is happy, but lonely"

เธอไม่ได้อยากจากไป เธอไม่เคยอยากหายไป
ความรู้สึกของเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
เพียงแต่เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำไป (ถึงมันคือการไม่ได้ทำอะไรซักอย่าง)
มันไม่น่าให้อภัย ไม่แม้แต่จะให้ใครมานั่งฟังคำแก้ตัวของเธอ
เธอรู้ดีว่ามันผิด และเหตุผลคือความไม่กล้า
เธอไม่สมควรได้รับการให้อภัย เธออยากอธิบาย
แต่เธอกลัวที่จะอธิบาย
ใครบางคน..ตรงนั้น...น่ากลัวกว่าที่เธอคิด
....เธอไม่อยากให้นายต้องเจ็บปวดกับการรอคอยให้อะไรๆมันดีขึ้น
ถึงในใจเธอจะหวังอยู่เสมอว่า นายคงจะรอเธอ...แล้วซักวันเธอจะกลับมา
เธอรู้ดีว่าความจริงมันไม่สวยงาม เธอยอมรับสภาพ
เธอเพียงแค่อยากจะบอกว่า...."ขอโทษ ได้โปรด กลับมาเถอะ" แต่นายคงจะเจ็บปวดเกินให้อภัยเธอได้

ผู้หญิงสีฟ้า ยังคงคิดถึงผู้ชายสีดำมากกว่าใครๆ
ความเจ็บปวดนี้ขอให้จบลงที่เธอ สัญญาว่าจะไม่ทำให้ใครเจ็บอีก
และผู้หญิงสีฟ้าคนนี้ยังอยากให้ผู้ชายสีดำมาทำให้โลกของเธอเป็นสีชมพูอีกครั้ง และตลอดไป

แม้มันจะเป็นไปไม่ได้