ถูกต้องแล้วคร้าบ......
หนูนก ประเดิมก็โดนเลยนะ
บรรณารักษ์ -ตาดีนิ (ตัดแว่นใหม่แน่ๆ)
ขอแสดงความยินดี...เอ๊ะ ดูชื่อใครตกหล่นรึเปล่านะ.

ทั้งสองท่าน กรุณาส่งที่อยู่มาด่วน
ชื่อ นามสกุลด้วยเน้อ

เดี๋ยวป.ณ.ส่งของไม่ถูกคน
งานหนังสือมีนานี้
คงได้ไปร่วมงาน
ถ้าไปก็พบกันที่ร้าน นายอินทร์ ครับ

5555 แก้มป่องไม่ยุบเลยนะคะ
ก็ว่าพยายามมองหาเด็กชายแก้มป่องๆ
แต่ดูแล้วก็ป่องกันหลายคน จ้องจนตาเข ยังดูไม่ออก


ตามมาชมเฉลยจนได้

ไอ้อาการ
เวลาต้องการ สิ่งใด สิ่งนั้นมักจะมีอันหายวับไปในบัดดล
ค้นหาไปเถอะ ค้นจนหัวฟู ก็ไม่อยู่ ไมมี
เนี่ยกำลังเป็นอยู่เช่นกันค่ะ
หาคู่มือรถมอไซด์ไม่เจอเลย
นี่ก็เกินกำหนดต่อทะเบียนมาหลายเดือน
ประกันก็สิ้น
จะไปต่อทะเบียนแต่ดันหาทะเบียนไม่เจอ

หวัดดีค่ะ ความจำดีจัง ตัวเองยังนึกไม่ออกถึงอดีต และยังหารูปไม่เจออีกต่างหาก จะลองพยายามดูมั่ง

สวัสดีค่ะพี่ปอน

แหม...มาระลึกถึงอดีต

อาการโหยหาอดีตนี่มันอินเทนด์จริงๆ นะคะพี่

คิดถึงโรงเรียนเก่าทันที

คิดถึงคุณครู
คิดถึงโรงเรียน
คิดถึงแม่
คิดถึงคุณยาย
ที่เหลือเพียงแต่ภาพเก่าๆให้ดู
....แอบไปเจอภาพเก่าๆของแม่แล้วเศร้าจัง...หากวันนี้แม่ยังอยู่...แม่คงได้ดีใจได้ชื่นใจกับลูกสาวคนนี้..แต่ตอนนี้ไม่มีแม่อยากร้องจัง..เวลาทุกข์สุดๆ..ก็ไม่รู้จะบอกใครเป็นคนแรก..เวล่สุขสุดๆก็มองหาแม่ไม่เจอ...ภาพเก่าทำให้เจอภาพแม่กับลูกเมื่อนานมาแล้วอีกครั้ง...น้ำตาไม่รู้มาจากไหน...ตอนนี้ไหลไม่หยุดแล้ว...

สวัสดีครับ
อดีตพิศดูช่างเดียวดาย
.............................
.............................
แต่งไว้ที่ไหนสักแห่ง จำไม่ได้หมด
แต่รันทดสุด
นั่นแหละครับ อดีตของใครก็ของคนนั้น
กระทั่งคนเขาได้รางวัลยังไม่ยอมส่งที่อยู่มาเลย
อย่างไรก็จะขอเขียนถึงเรื่องเก่าแก่นี้ต่อไปอีกสักหน่อย

ฟิล์มกัส
แก้มป่องจริงๆ
ทำไงได้
พ่อแม่ให้มา
อย่าเบลอเลียนแบบได้ไหมล่ะ
เป็นคนเดียวพอแล้ว

อนาคินสาว
บางเรื่องเท่านั้นครับ
แต่เรื่องที่อยากจำ
มักกลับลืม

เพลงฝนต้นลมหนาว
เหรอ..
เพิ่งรู้นะนี่ว่าอาการโหยหาอดีตนี่อินเทรนด์
มีคนบอกว่าคนที่ไม่มีอดีตคือคนที่ไม่มีอนาคตจ้ะ

ปุถุซน
รีบไปเลย
ที่เราถ่ายมานี่ไม่ใช่หลังเดิมหลังเก่านะ ยังหารูปไม่เจอ

มุกสีทอง
ดีจัง
คนที่ไม่รู้จักการร้องไห้ จิตใจแข็งกระด้าง
โบราณว่าไม่ควรคบหาเป็นมิตรสหาย
เราเอารูปแม่มาแบ่งกันยลดีไหม

อาปอนขา..

มาถามหาเมล์ค่ะ จะส่งที่อยู่ให้นะคะ
แหะ แหะ ก็อยากได้ของรางวัลนี่นา

อิอิ อาปอนขา เจอแล้วค่ะ เดี๋ยวส่งที่อยู่ให้หลังไมค์นะคะ
ขอบคุณอามากค่ะ

อา.....
ได้การแล้วอ้ายปอย....

ชอบของขม...ชมผู้สาว...เล่าความหลัง....ฯ
พระเอกก็ยังหล่ออย่างเก่าล่ะน๊ออ้าย....

เห็นตึกเก่าๆแล้วอ้ายปอนบ่อยากมาเห็นตึกเก่าแถวตะกั่วป่าเลยก๊า
อ้ายโดมเปิ้นอยู่คนเดียวยังกะอยู่วัง
ได้บ้านเก่า ตึกเก่าสมใจอยาก...แต่มันเสียวสันหลังง่ะ

เสียวสันหลังเกิดจาก
๑ คนดุ
๒.ผีดุ
.................?

ฮิ้ว เฉลยแล้ว
แก้มป่องมาตั้งแต่เด็ก..ว่าง้านนน

อ่านข่าวเจอในมติชนว่าวันเสาร์นี้มีงานที่สวนลุม
:)

รบกวนคุณพี่ปอนเช็กเมลล์ masharee17 ด้วยนะคะ ส่งที่อยู่ไปทางนั้น ต้องขออภัยที่ตอบช้าเนื่องจากหลายๆ วันที่ผ่านมาบล๊อกไม่ยอมให้คอมเม้นท์เลย บอกให้ไปสมัครเป้นสมาชิกก่อนก็ไปสมัครแล้ว ยังใช้ไม่ได้ วันนี้ลองเข้ามาดูปรากฏว่าได้...

อิอิ คุณปอน มีสัญจรรึใช่มั๊ยคะช่วงนี้ เห็นนะๆ ลงในหนังสือพิมพ์ข่าวสดด้วยแหละ

พี่ปอนคะ...
แอบเข้าบล็อกมาหลายครั้งแล้ว ทำตัวเป็นแฟนคลับที่อยู่ห่างๆ เจอตัวจริงพี่ปอนก็บ่อย (หนูทำงานบริษัทหนังสือ)
วันนี้หนูกำลังปวดหัวใจ กับใครบางคน เลยอยากแวะเข้ามาพักที่บล็อกเจ้าชายโรแมนติค ขอพักใจหน่อยนะคะ เฮ้อ...เหนื่อย

สวัสดีครับอ้ายปอน


เคยเซาะหาปากกาวาดฮูป
หาทั่วบ้าน โวยลั่นบ้าน
สุดท้ายมันเหน็บอยู่ตี้ข้างหูครับ 5555

คุณ ก. วรกะปัญญา คะ

ข้าพเจ้าก็เคยผ่านเหตุการณ์นั้นมาเช่นกัน เหมือนกันเป๊ะเพียงแต่เปลี่ยนตัวละครจากวาดรูปเป็นเขียนรายงานส่งอาจารย์ หาจนเหนื่อยก็เลยหยุดหา จำมาจนทุกวันนี้ ทำไปด้ายยยยยหนอเรา

ชมจันทร์ครับ
สวนลุมปิดฉุกเฉิน คณะผู้จัดโทรมาแจ้งกลางดึก
เลื่อนไปเป็นเสาร์หน้า ที่ห้องสมุด ซอยพระนาง
(แปลกรายละเอียดทางสื่อไม่ยักตามไปแก้ )
กลัวจัง
กลัวแฟนเพลงหนึ่งล้านสี่แสนห้าหมื่นคนจะไปเก้อ
แล้วโมโหผู้จัดหลอกลวง พากันเผาสวนลุมจะทำงายยยดี

คุณบรรณารักษ์ครับ
กรุณาส่งมาที่นี่เถอะ ที่นั่นปิดไปแล้ว ลงไว้แค่สองอาทิตย์เอง ลืมไปเปลี่ยนพดาสเวิร์ดใหม่ ขอโทษด้วย
masharee@msn.com

เอ็มมี่
ทำไมไม่ทักทายกันบ้าง
นึกออกแล้วว่าเจอะที่ไหน

กะว่าก๋า
อาการดังกล่าว เราเป็นบ่อย
จนเดี๋ยวนี้เอาห้อยคอหมด
ขนาดนั้นก็ยังลืม....คิดดู....

บรรณารักษ์ยังไม่แก่
อย่าเพิ่งหลงลืมเลย...

พี่ปอนคะ แก้ไวรัสเสร็จหรือยัง
ระวังเอาคอมพ์ไปซ่อมแล้วภาพหลุดปลิวว่อน
ในเน็ตเหมือนดาราฮ่องกงเน้อ

(จะโดนเขกหัวไหมล่ะเนี่ย...)

เสียดายๆ วันที่ 1 มีนาคม เหิรฟ้าพาลูกไปเที่ยวกระบี่

โหย.." ขนาดห้อยคอ..ยังลืม..คิดดู" ....555 (ขำมากมุขนี้ ชอบๆ)

เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยลืมแล้วค่ะ แต่จะ..หลง..ที่ไว้มากกว่า (มันต่างกันตรงไหนเนี่ย) หลงกับ "ปากกา" มากที่สุดๆ
เขียนทำงานทุกวัน เผลอวางปุ๊ป .. หันมาปั๊ป .. หาย .. แล้วก็ลนลานๆ หา กว่าจะเจอ ด้ามอื่นก็มีนะ แต่ไม่ชอบ จะใช้แต่ด้ามที่หาย ..ชีวิตเป็นปลาทองมากๆ

หรืออาจจะเป็นเพราะข้าพเจ้าไม่กินปลาก็เป็นได้

แหะ แหะ..แวะมาทักทายค่ะ
ตอนนี้ก็เริ่มจะขี้หลง ขี้ลืมมั่งเหมือนกัน
สวัสดียามดึกเด้อ อ้าย

เข้ามาอ่านเรื่องของอดีตด้วยคนค่ะ อ่านแล้วอบอุ่น และแอบเหงา เพราะหลายๆอย่างเปลี่ยนไป แม้แต่ความทรงจำบางอย่างก็เริ่มเลือนๆ แต่เวลานึกถึงอดีตก็ยังมีความสุขอยู่นะคะ โดยเฉพาะสมัยเรียน ตอนเป็นเด็กตัวเล็กๆ ยิ่งโรงเรียนประถม รู้สึกย้อนยุคมากๆเลย

เอิ๊กกกกกก
โรคนี้หนูก็เป็นค่า
เวลาท่ต้องการหาอะไรสักอย่างที่ต้องการใช้นะ
หาไปเหอะ
แทบจะรื้อบ้าน
หาไม่เจอค่ะ
แต่พอทีไม่ต้องการใช้ล่ะก็
โผล่หน้ามาเชียว
ฮึ่มมมมมม
มันน่านัก

พี่ปอนความจำดีจังเลยค่ะ
จำเพื่อนเด็กๆได้แม่นจัง

ชมจันทร์
หายแล้วแต่ปริ้นเตอร์จุ้งแทน หึ ดีจัง
ภาพหลุดๆ กลัวจะไม่หลุดจริงดิ
ไปกระบี่ ฝากถามหาหอศิลป์กระบี่หน่อยไปถึงไหนแล้ว

บรรณารักษ์
ชีวิตเป็นปลาทองหมายความว่าอย่างไร
ว่ายวนอยู่ในอ่าง...หรือ
และไฉนไยไม่กินปลา ในเมื่อหมูแพง..
ที่สำคัญควรรีบส่งที่อยู่มาเลย
จะได้ไปไปรษณีย์พร้อมกันทีเดียว

บอนหวาน
หานหวานไปหลายเวลา
สบายดีนะ

คุณกิ๊ก
ย้อนยุคจริงๆครับ นี่จะเล่าต่ออีกนิดจะฟังกันไหม
อ้อ ชอบใบไม้และหิมะที่บ้านนอกโน้นนะ
อากาศอารมณ์ อา...ลัย

สเลเต
อู หนูงานยุ่งใช่ไหม เห็นเหมาเกือบเต็มเล่ม
ไม่เป็นไร ๆ แวะมาเยี่ยมก็ดีใจ
อ่านทุกฉบับนะจะบอกให้
ขยันจริง ๆ (ทั้งสองคนเลย)
รายการคนเก่งแสนขยันขอปรบมือให้...

อาปอนขา...

มาสวัสดีอาค่ะ แหะ แหะ ไม่ได้มาทวงของรางวัลน๊า
มาสวัสดีจริงๆ ค่ะ อิอิอิ

โนบอดี้
ผมขอโทษที่ลืมตอบข้อข้องใจ
หากว่าคุณได้กลับมาตรงนี้
(ผมหวังเช่นนั้น)
เรื่องงานเพลงของมาชารี
ไม่มีวางที่ไหนแม้สักแห่ง
ไม่ต้องไปหานะครับ จะเสียอารมณ์
ระงับการวางจำหน่ายมานานหลายปีแล้ว

รอจะทำเป็นซีดี ทั้งหมด
ยังไม่ได้ฤกษ์สักที
คงเป็นของชำร่วยวันลานั่นกระมัง

ขอบคุณครับที่ยังสนใจใคร่ฟัง
ฟังทีละเพลงในนี้ไปพลาง ๆนะครับ
ฟังหมดแล้วเลี่ยนครับ
โดยเฉพาะความเศร้าซ้ำๆ
บางคนเขาไม่ชอบครับ เขาฟังเพลงเดียวก็หมดความอดทน

คุณไม่ได้ลงที่อยู่จริงใช่ไหมครับ
ผมส่งเมล์ไม่ได้ ส่งที่อยู่มานะครับ
ผมจะส่งให้เป็นคนแรก ถ้าวันนั้นฝันเป็นจริง
(คือมีกะตังค์พอที่จะทำซีดีอย่างเต็มรูปแบบ)

หนูนก
รอคุณบรรณารักษ์อยู่จ้ะ
ใจจะวิ่งปร๋อไปวันนี้ ดูนาฬิกาแล้ว
ไม่ทันเที่ยงแน่ ขอโทษที
พูดงี้ไม่เป็นธรรมกับหนูนะ มาคนแรก
แล้วได้รับรางวัลช้า...
เอ้า วางงานล่ะ ไปก่อนดีกว่า วันจันทร์หนูน่าจะได้รับ
เดี๋ยวกลับมานะ

กะว่าแกร๋

ชื่อนี้ฮาดีครับอ้าย 5555
พอลองอู้ดู มันดูจิ๊กโก๋ดีครับอ้าย 5555

ผมก่ชอบเพลงเศร้าเน้อครับ
มันฟังม่วนกว่าเพลงโหวกเหวกหรือแด๊นซ์กระจาย

สมัยเป๋นเทป
ผมเกยหันงานอ้ายปอนวางขายอยู่
แต่ก่เมินมาแล้วครับ

ตอนเป๋นซีดีบ่าเกยเห็นครับ


หวัดดีครับอ้าย

โคลงเคลงแน่นอนครับอ้าย 5555

บ่าเกยแต่งเลยครับ
บ่ฮู้เรื่องเลยครับ

กำลังหัดแต่งครับ 5555

หวัดดีค่ะ

ขอบคุณมากค่ะที่ตอบ....
แต่ก็ยังเสียดายอยู่ดีที่ไม่มีเพลงเพราะ ๆให้ฟัง
หวังว่าในอนาคตอันใกล้ คงจะมีที่ทางให้ความฝันของพี่ปอน (ขออนุญาติเรียกพี่นะคะ) เป็นความจริงนะคะ
ขอเอาใจช่วย....เพราะว่าเป็นความฝันของหนูเช่นกันที่จะได้ฟังเพลงของมาชารีอีก...หลายต่อหลายครั้ง
...........................................................
แล้วหนูก็ชอบฟังค่ะ ไม่หมดความอดทนง่ายๆ
แต่คิดว่าไม่วิทยุที่บ้าน หรือไม่ก็เทป คงจะหมดความอดทนก่อน
เพราะว่ายืดไปเรียบร้อยแล้วค่ะ....
(ปกติชอบฟังซ้ำๆค่ะ....เพื่อนบอกว่า...บ้า)
..............
ดีใจจังค่ะที่พี่ตอบ...ตอนแรกได้เข้ามาอ่าน คิดว่าเค้ารู้จักกันหมดทุกคนเลย
ก็เลยรู้สึกเหมือนแอบย่องเข้าบ้านคนอื่น.....แต่ตอนนี้...ดีใจค่ะ ที่เจ้าของบ้านออกมาทักทายด้วย.....
ขอบคุณอีกทีค่ะ...สำหรับคำทักทาย

พี่ปอนคะ....
หนูส่งที่อยู่จริงนะคะ แต่ว่ามันอันเดอร์สกอร์สองทีน่ะค่ะ

เปลี่ยนเป็นอันนี้ก็ได้นะคะ อันเดอร์สกอร์ทีเดียวค่ะ
nana_pai@hotmail.com

แล้วจะมาเคาะประตูอีกนะคะ

ทายไม่ถูก
เลยอดได้รางวัลเลย แง แง...
อ่านเรื่องของพี่ปอน(ขออนุญาตเรียกตามคนอื่น แฮ่..)
เลยลองฟื้นความจำบ้าง
ตัวเองจำเพื่อนสมัยป.๔ ค่อยได้เลยค่ะ
ป.ไหนก็จำไม่ค่อยได้
ไม่ชอบโรงเรียนมากๆ การบ้านก็ไม่ค่อยชอบทำ
ไม่ค่อยมีอะไรที่ประทับใจเกี่ยวกับโรงเรียนในสมัยเด็ก
มาเริ่มรักเรียนจริงๆก็ตอนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว
คงเพราะอย่างงี้
ความทรงจำดีๆสมัยยังเด็กเกี่ยวกับโรงเรียนมันเลยสูญหายไปตามกาลเวลาด้วย
...
ขอบคุณมากๆสำหรับความคิดเห็นและคำแนะนำ
แล้วก็ที่พี่ปอนแวะไปที่บล็อกนะคะ
ดีใจที่สุดในโลก

สบายดีนะครับ อ้าย...

มาชวนไปดูภาพพี่น้องไต บนดอยไตแลงเน้อ...

ไปเล่นการเติมสีมา ที่บล็อกนี้

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=poltahan-ryan&date=22-02-2008&group=14&gblog=7

สนุกมาก ไม่อยากสนุกคนเดียว เลยมาชวนพี่ปอนไปเล่นด้วย แหะ แหะ

ชอบจุดประกายวันนี้จังเลย...

ข่าวว่าพี่ท่านจะมาวาดรูปแถวนี้ ส่งข่าวมาบ้างนะพี่ อยากชมงานจริงๆ

หวัดดีงาม ๆ เจ้า..

นายเคยนะอ้าย..
พบเจอใครสักคน..รู้สึกคุ้น
แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่า..เคยเจอที่ไหน
คิด คิด นึก นึก
ไม่เป็นอันทำอะไร แต่ก็นึกไม่ออก
จึงปล่อยให้มันผ่านเลยไป และไม่ใคร่ครวญคิด นึกถึงอีก
จนวันหนึ่ง จู่ ๆ ก็นึกออก
เพราะไปเห็นภาพเก่าแก่สมัยเด็กภาพหนึ่ง
จึงรู้ว่า..คนที่เรารู้สึกคุ้นนั้น
ก็คือเพื่อนที่นั่งร่วมโต๊ะข้างกันในวัยเยาว์
และไม่เคยเจอกันมาเกือบ 30 ปี นั่นเอง
ถึงแม้เวลาผ่านไป นานแสนนาน
รูปร่างหน้าตา ก็เปลี่ยนไป
แต่มันมักจะมีอะไรสักอย่างบ่งบอกเตือนถึงความคุ้นเคยนั้น..
แหะ แหะ จบละเจ้า แบบว่าขอแจม..


หวัดดีงาม ๆ แฮ๋มกำ บ๊ายบายเจ้า

เคยอ่านเจอเรื่องหอศิลป์กระบี่อยู่ผ่านตาหลายครั้ง
อ่ะนะ ถ้าเจอผู้ว่าฯจะถามให้
อิอิ..ล้อเล่นๆ

พี่ปอนคะ หนูเคยไปถามหา CDของพี่
ที่ร้านน้องท่าพระจันทร์เมื่อหลายปีมาแล้ว เขาบอกว่าไม่มี
เรื่องCDมาชารีน่ะ ทำเอง ไรท์เอง แล้วขายในเว็บก็ได้นะ
(ต้นทุนค่าไรท์ไม่กี่บาทเอง ที่ทำงานทำแจกไม่ถึงสิบบาท)
ยุคนี้ ...ไม่ต้องวางแผงก็ได้
จะได้เผยแพร่ให้คนที่เขาอยากจะได้(ฟัง)จริง ๆ

ไม่ต้องรอแจกวันลาหรอกมังคะ..มันเศร้า
เอาไว้ฟังแล้วสุข..ในวันปัจจุบันดีกว่า

เห็นด้วยค่ะ
อย่าพูดว่าแจกวันลาเลยค่ะ....ฟังแล้วเศร้าค่ะ
ตอนนี้มีญาติและคนรู้จักเพิ่งเสียไป นึกถึงบรรยากาศในงานแล้วเศร้าค่ะ

เห็นด้วยค่ะ
จะซื้อจริงๆ นะเอ้า

มาลงทะเบียนจองซื้อซีดีด้วยคนค่ะ
อยากฟังทุกเพลงเลย

ชอบเพลง "ลมธันวา " จัง คุณปอนไม่ up เพลงนี้ให้ฟังอีกเหรอคะ เมื่อก่อนตอนมีฟังก็ฟังกลับไปกลับมาไม่ต่ำกว่า 20 รอบแล้วมั้ง ชอบมาก

ถ้ามีซีดีขอเป็นอีกคนที่อุดหนุนนะคะ

อาปอนขา...

นกมาบอกว่า ได้รับหนังสือแล้วค่ะ เย้ เย้..
สิ่งที่มีค่ายิ่งนอกเหนือจากหนังสือ"ขอความรักบ้างได้ไหม" แล้ว คืด ลายมือของอาปอนที่เขียนมอบให้ พร้อมการ์ดที่บอกว่า ..นกจะเป็นนักกวีในวันหนึ่ง..

กราบขอบพระคุณค่ะ อา

ได้มีโอกาสฟังเพลงของคุณ รู้สึกชอบมาก ๆ ครับ

ป.ล.หลายครั้งเวลาก็มักเล่นตลกกับการหาอะไรบางอย่างในชีวิตนะครับ

สวัสดีค่ะ
แวะมาหามาแอบอ่านบล็อกบ้านนี้แอบยิ้ม สรุปแล้วแอบทั้งนั้นเลย มาให้เห็นตัวเป็นๆก็ได้ใช่ไหมคะ
ไม่ได้มาเสียหลายวันคิดถึงจังเลย พอดีไปเที่ยวโรงพยาบาลมาค่ะ ตอนนี้สบายดีแล้วค่ะ
อย่าลืมนะคะที่บอกว่าจะเอารูปแม่มาอวดกัน แม่หนูสวยนะ นางสาวไทยดีๆนี้แหละจะบอกให้ เชื่อปะละ
ว่าแต่ที่ไปบ้านแล้วบอกบทนางเอกนะหนูจะลอกไปใช้นะระวังให้ดีๆ

เป็นความทรงจำที่งดงามนะคะ เด็กๆไร้เดียงสาน่ารัก
.................
ฝันอยากโตเป็นผู้ใหญ่ เด็กๆคงไม่รู้หรอกว่าผู้ใหญ่บางคนก็ฝันอยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง...

เช้าที่อากาศดีเป็นพิเศษ
ใครบางคนเปิดหน้าต่างเล็กๆ ทิ้งไว้ในที่ทำงาน
หน้าต่างที่ดูคุ้นเคย
อดไม่ได้ที่จะแวะมาชะโงกหน้าทักทาย
หน้าต่างบานเล็กๆ ที่ทำให้เรามองเห็นกัน
แม่รอบห้องนั้นจะไม่มีประตูบานใดเลย
ที่ทำให้เราเปิดมัน มาพบกัน

ระลึกถึงเสมอ

ชีวิตเป็นปลาทอง..คือ..เขาว่ากันว่าปลาทองเป็นสัตว์ที่ความจำสั้น.. ข้าพเจ้าจึงนำมาเปรียบกับตัวเอง

ทำไมไม่กินปลาน่ะหรือ.. ข้าพเจ้าคงเป็นมนุษย์ประหลาดกระมัง ตั้งแต่จำความได้ ตอน ป.1 ก็ไม่เคยมีปลาตัวใดได้มีโอกาสตกถึงท้องเลย พ่อและแม่เคยพยายามป้อนปลาให้กินแล้ว แต่พอกินเข้าไปก็มักจะออกทางที่เข้าไปทุกครั้ง ข้าพเจ้าได้แต่คิดปลอบใจตัวเองว่า คงเป็นเพราะชาติก่อนเคยไปทำเวรทำกรรมอะไรกับน้องปลาเค้าไว้ กรรมจึงส่งผลมาในชาตินี้

นึกถึงตอนยังเด็กประถมเน้อพี่ปอน ชอบตามแม่ไปตกสะดุ้งที่ลำคลองแถวใกล้บ้าน หลังฝนตกทีไรแม่ก็จะเตรียมแบกสะดุ้ง พร้อมข้องใบใหญ่ โดยมีข้าพเจ้าขอวิ่งตามไปด้วยเกือบทุกครั้ง

จำได้ติดตาภาพที่แม่ยกสะดุ้งแล้วมีปลาเล็กปลาน้อยดิ้นกระแด่วๆ เต็มสะดุ้ง ความสนุกของข้าพเจ้าอยู่ตรงที่เวลามีปลาปักเป้าติดมาในสะดุ้งด้วย ข้าพเจ้าก็จะขอแม่เอามานั่งเล่นอยู่ที่ริมคลองนั่นแหละ.. ม่วนขนาด


ง

หวัดดีคะ..
วันนี้อะไรอะไรก็ช้าไปหมด...แต่ความทรงจำดีๆยังมีอยู่ตลอดเวลา สบายดีนะคะคุณลุง.....ทานอาหารเที่ยงหรือยังค่ะ...ไปทานอาหารเหนือกันเถอะ..เคยทานไหมคะน้ะพริกมะกอกรำขนาดเลย...ไม่เชื่อลองดูวิคะ

อ้ายปอนเจ๊า.....

ปลอบใจคนฝันร้าวละยังอ้าย....
อ้ายปอนถามเอาคนเดียวเน้อตี้ว่า 1.ผีดุ กะว่า...2.คนดุ

ข้อนี้ต้องถามคนไปนอนค้างบ้านเก่ากั่วป่า 3-4 คืนเอาเน้อ..

แต่สงกาสัยว่าจะเป็นอย่างหลัง...คนดุน๊อ
ท่าจะลืมไปว่า 50 แล้ว บ่ใจ๊บ่าวน้อย สาวจี๋
ใช้แฮงตัวเก่าปานว่าบ่าวแถ่ว
เลยต้องแจวปิ๊กบ้านเมืองกรุง

โอละเห่...โอละหก...
ไปปลอบปลุกขวัญ กำลังใจอ้ายเมืองนนท์คนตลาดขวัญกันเถิดหนา.....

สวัสดีคะ...คุณลุง
แวะมาหาตอนเย็นๆวันนี้ทีึ่บ้านห่อนึ้งไก่กินกันรำขนาด
แวะมากินที่บ้านหนูซิคุณลุง ไก่เมืองด้วยนะ
วันพรุ่งนี้อย่าลืมไปเลือกตั้งนะคะ สว. สวามีของประเทศ

สวัสดีเจ้า อ้ายปอน... เราเป็นแฟนหนังสือคนหนึ่งของอ้ายมานาน.... เคยป๊ะกับอ้ายตอนอ้ายไปงานสัปดาห์หนังสือ...เรายังขอลายเซนต์อ้ายกลับมาเลย ตื่นเต้นสุดๆ กว่าจะกล้าเดินไปขอลายเซนต์ในครั้งนั้น มาถึงวันนี้กลายเป็นคนบ้านเดียวกันไปแล้ว แต่เราอยู่ที่เชียงของโน่นเจ้า เคยป๊ะอ้ายปอนครั้งหนึ่งที่ตำมิละ ยังเสียดายที่ไม่ได้ขอลายเซนต์แหมรอบ ดีใจที่ได้เจอบล็อคของอ้าย แล้วจะแวะมาแหมเจ้า
ขออนุญาติ add บล็อคอ้ายไว้หน่อยนะเจ้า

สวัสดีค่ะ พี่ปอน
สบายดีไหมคะ
เห็นรูปในหนังสือขวัญเรือนด้วย

สวัสดีค่ะน้าปอน
แวะมาทักทายค่ะ

รักครับ

ความสุขเล็กๆ(ที่ใหญ่มากๆ)ของวันนี้คือได้ร่วมใจ ร่วมเวที
ร่วมร่ายฃีวิตร่วมกัน ขอบคุณพี่ขอบคุณฃีวิตครับ

เอาเถ่อะ ผมเห็นผมได้ร่วม ยังได้อยู่ ดีครับ เอาอีกน่ะ

เห็นข้อความที่ผ่านมาแล้วอย่าคิดมากนะครับ
พยัตมัน"โลว์เทค"
พี่สัญจรเค้าสอนใฃ้เน็ตอยู่
พี่เค้าหลับแล้ว ผมก็ยังงงๆอยู่
ที่ได้เห็นลงฃื่อว่า"โดย...58.9.161.243"ก็....
ยังไงก็เคารพพี่เค้า...เหมือนเดิม
เอาว่ะ

อยากบอกว่าได้ไปงานเทศกาลนักเขียน กวี ดนตรี ศิลปะ กับห้องสมุด วันเสาร์ที่ 1 มีนาคม ที่ ห้องสมุด ซอยพระนาง..มาครับ

...ดีใจนานๆๆๆจะได้ชมบทกวีและดนตรีงามๆอย่างนี้ซะที...

ผมได้ติดม้วนวีดีโอที่พี่ปอนแสดงที่ภูหินร่องกล้า เมื่อปี2540 ด้วย กะว่าจะให้ยืมไปแปลงเป็นไฟต์วีซีดีเก็บไว้ดู...แต่ด้วยไม่มีจังหวะ และผมไม่ค่อยกล้าซะเท่าไหร่ เลยหิ้วกลับมาแบบอยากเขกหัวตัวเองครับ....

และอยากบอกว่า..ได้ยินชื่อผลงานคุณพี่พยัตนานแล้ว...วันนั้นพึ่งได้ยลโฉมและฝีมือจริงงๆครับ..ยอดเยี่ยมมากเลยครับ...

และวันเสาร์ต่อๆไป..จะมีไปเล่นด้วยไหมครับทั้งพี่ปอนและพี่พยัต...เผื่อจะได้บอกผองเพื่อนที่ชื่นชอบแนวนี้ไปชมบ้าง...

อ่านแล้วไค่หัวก๊ากที่อ้ายเล่าเรื่องขี้หูด
เปิงวันนี้ได้เข้ามา ได้รอยยิ้มกลับไป
หื้อนึกถึงวัยล่ะอ่อน

กะว่าจะมาบอกอ้ายปอนว่า ไปฮับขวัญเรือนมาวันนี้
หันฮูปอ้ายแปะในนั้นที่ไปปิดงาน หนังสือทำมือ
ผ่ๆก่เดาว่าเป็นอ้ายปอน หล่อขนาดวัยเลยครึ่งร้อย
แล้วยังคงสภาพขนาดนี้ ก็ดีมากแล้ว..เนาะ

แต่น้องก่ยังบ่แน่ใจ๋ว่าแม่นอ้ายก่
เซาะอ่านตั้งแต่บทนำยันท้ายบท
มาปะชื่ออ้ายเอาต๋อนท้าย เลยโล่งใจ๋ว่า
น้องยังจ๋ำคนแม่นอยู่ บ่เหมือนอ้ายเนาะ ลืมหมด

ปกติ เวลาน้องเซาะหาหยังบ่ปะ น้องบ่เซาะเลย
ใจ๋ขึ้นบ่ดาย กึ้ดๆไปว่า บ้านก่จ้อมแค่นี้ มันหลงหูหลงต๋า
ไปได้อย่างใด เนาะอ้ายเนาะ

ฝากไว้เยี่ยมเยือนกันครับ

//www.oknation.net/blog/kontummadha/2008/03/02/entry-2/comment#read

หมอหยีตา แก้มซ้ายป่องกว่าใคร หัวโตและไหล่เทลาด แถมท่ายืนก็ดูจ๋องกร๋อย
เด็กน้อยคนนี้จะเป็นใครไปได้เล่านอกเหนือจากพระเอกของเรา....
แอ่น แอนแอ้น.......

นกแสงฯตอบถูกด้วยล่ะค่ะพี่ปอน
เพราะดูที่แก้มป่องนั่น

อยากมีโอกาสชมพี่ปอนร้องเพลงและอ่านบทกวีบ้าง เมื่อไหร่หนอ?

สวัสดี พี่ปอนแก้มป่อง

กลับมาจากกระบี่แล้วค่ะ
มาดูรูปพี่ปอนร้องเพลง

เรียน คุณความทรงจำเก่าๆ

เห็นบอกว่ามีวีดีโอการแสดงของคุณปอน .. อยากได้ด้วยจังเลยค่ะ ทำยังไงดีเอ่ย .. ไม่ทราบว่ามี Save เป็นไฟล์ลงเครื่องไว้ไหมคะ เผื่อส่งมาทางเมลล์จะได้ไปไรท์ลงแผ่น ก็อยากดูน่ะ

เมื่อวันเสาร์ข้าพเจ้าก็ไปดูงานมาด้วยเหมือนกัน อยู่จนจบงาน เพลงเพราะจัง สะกดให้เราฟังแบบไม่กล้าลุกไปไหนเลย ข้าพเจ้ายังกล้าเข้าไปทักคุณปอนเลย คุณความทรงจำเก่าๆ กล้าๆ หน่อยนะคะ แหม พี่ปอนออกจะใจดี พี่ปอนก็เลยอดได้ความทรงจำดีๆ เลย

ทราบว่าสัปดาห์นี้คุณพี่ปอนจะสัญจรเพชรบุรี ล่องเรืออีกตะหาก คงจะโรแมนติกพิลึก อิจฉา.. จะว่างั้นก็ได้ ชีวิตมนุษย์เงินเดือน ไปไหนมาไหนยากอยู่ ฝากเที่ยวแทน แล้วเก็บมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ

บุญรักษาค่ะ

หวัดดีคะ..
มาแอบอ่านเม้นของชาวบ้านคะวันนี้....สนุกดีจัง
ไปเที่ยวเมืองเพชรหรือคะ...ล่องเรืออีกตะหาก
โอ๊ย...อิจฉาจัง...หนูอยากไปด้วยจังเลย
ตกลงพี่เสื้อแดงใครคะ.....ยอดไปเลยค่ะ

ตอบคุณบรรณารักษ์

ผมมีเป็นม้วนวีดีโอ..ยังไม่ได้แปลงไฟต์เป็นซีดีครับ..กะจะนำมาให้พี่ปอนยืมไปแปลงไฟต์ครับ เห็นพี่ปอนว่ามีทีมงานทำได้...ปอดๆๆๆเลยอดไปเลยพี่ปอน..เอาไว้โอกาสหน้าถ้ามาเล่นที่กรุงเทพ..แถวไหนช่วยแจ้งด้วย หากมีโอกาสไป...จะติดม้วนวีดีโอไปอีก..หากมีจังหวะ..จะเข้าไปทันทีครับ....

...............................

...ตอบคุณมุกสีทอง..

พี่เสื้อแดง



คือพี่พยัต ภูพิชัย คู่หูทางดนตรีพี่ปอนมานานแล้วครับ และเป็นนักดนตรี นักแต่งเพลงมากมายทั้งใต้ดิน - บนดิน แต่งให้ค่ายแกรมมี่ก็มากมายครับ...

ผมก็พึ่งยลโฉมและลีลาดนตรีวันนี้ครับ..สุดยอดฝีมือลูกเล่นและการร้องครับ..

สวัสดีครับ
ผมกลับมาแล้วจากรูสมิแล
มีเรื่องราวมากมาย ไว้จังหวะเหมาะจะเล่าให้ฟัง
เห็นเพื่อนมิตรเข้ามาเยี่ยมเยียนแล้วหายเหนื่อย

คุณหนูนานา ชื่อเหมือน นานะ ตัวละครน่ารักในหนังญี่ปุ่นที่สร้างจากตัวการ์ตูนสุดฮิตที่เอาชื่อตัวเอกมาตั้งเป็นชื่อเรื่อง (เขียนเสร็จแล้ว ชักไม่แน่ใจว่าออกเสียงถูกรึเปล่า.).
อ้อ เพิ่งไปงาน เสียน้ำตามาเหมือนกัน เหมือนได้ไปส่องกระจกดูโฉมหน้าแห่งความจริงอีกด้านหนึ่ง ซึ่งเหยเกอยู่ในวันพรุ่งนี้....

น้องนาย มาลานชา
ยินดีที่เข้ามาเยี่ยม
ลืมอะไรลืมได้ อย่าลืมความดีของคนข้างใจล่ะ
จะได้ไม่ชีช้ำ(เหมือนคนพูด)

ฃมจันทร์
เรื่องซีดีเพลง
มีรายละเอียดทางอารมณ์เยอะ
ไว้นั่งคุยกัน จะเข้าใจว่าทำไมถึงได้รอรี ๆ ไม่มั่นใจสักที

ม่วนน้อย
ตาเบบูญ่า
มาลงชื่อไว้แล้วนะ

ใครจะมาลงชื่ออีก
ทำช่องให้ลงฃื่อเฉพาะเลยดีไหม-จองไว้
แฟนเพลงครบร้อยล้านคนเมื่อไหร่
จัดทำทันที....
ฮือ ๆ .ห้าสิบคนจะครบไหมนี่....

ลมธันวา
ลมธันวา
เอ เคยลงไปหรือยังน้อ...

Art
ขอบคุณครับ
ถ้าความจำยังแจ่ม
คุณเคยคอมเม้นทฺหนังสือเรา
ใช่ครับ, กาลเวลาเป็นนักแสดงตลก ที่สามารถมากๆ

มุกสีทอง
แม่ของใครก็สวยของคนนั้น
ว่าแต่ส่งมาประกวดก่อนสิ...
มีรางวัลเป็นต้มไก่บ้านและน้ำพริกมะกอกดีไหม
น้ำพริกที่ใส่มะกอกแล้วรสแจ่มมมม คือ
น้ำพริกปลา น้ำพริกตาแดง(ชนืดนี้ชู้มันเลย) และที่ขาดไม่ได้ก็คือยำผักกาด ยำ(ทางเหนือเรียก"ส้า")และส้ายอดมะม่วงต้องใส่มะกอกเท่านั้น พูดแล้วน้ำลายอ้ายไหล...แสดงว่าอี่น้องคนงามเป็นคนเหนียยยยยแน่ ๆ

นกสีฟ้า
พูดได้โดนใจมั่ก ๆ
มียานแห่งความทรงจำเท่านั้น ที่จะพาท่านกลับไปบ้านแห่งวานนี้

แดนดาว
ฟ้ากว้างเกินดาวจะมีแดน
เฉกเช่นอ้อมแขนของมิตรภาพ
หากชีวิตปิดประตู
โชคชะตาก็มักแอบเปิดบานหน้าต่างทิ้งไว้

บรรณารักษ์ครับ
ผมติดใจตรงคำว่า ตกสะดุ้ง
เป็นคำที่เห็นภาพมาก
หมายถึงเครื่องมือจับสัตว์น้ำชนิดใดครับ
ทางบ้านผม มี"จ๋ำ" จะคล้ายยกยอทางภาคกลาง
ไป"ตั้งจ๋ำ" จะเหมือนไปตกสะดุ้งไหม เพราะบอกว่าได้ปลาเล็กปลาน้อย เคยเขียนไว้ในฃุด กระท่อมดิน-ทุ่งดาว
ถึงเรือผีหลอก วิธีหาปลาเล็กปลาน้อยในคืนเดือนหงาย
ที่ชาว(เล่าอย่างหยาบ ๆ)บ้านใช้สีขาวทาขอบเรือสะท้อนแสงจันทร์ในน้ำให้ปลาตกใจ สะดุ้ง
กระโจนเข้ามาในเรือเอง

สนใจเรื่องภูมิปัญญาพื้นบ้านพวกนี้
ช่วยขยายความหน่อยจ้ะ

ปลายแปรง
รู้ข่าวโดมแล้วจ้ะ
ความฝันไม่จำกัดวัย เวลา สถานที่
ฝันใหม่อีกที ไม่เคยสาย...

นักเดินทางพเนจร
ขอบคุณครับ
ไว้มาเยี่ยมเยียนกันอีกนะ
วันหลังเจอกันต้องแสดงตัวนะ ที่ตำมิละ เชียงของ
ผมไปชมโขง วาดรูปกับกลุ่มรักษ์แม่น้ำโขง คราวนั้นหรือคราวหลังครับ เอาเป็นว่าตอนนี้ ถ้ายังอยู่เชียงใหม่ ได้เจอกันแน่...ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

ฟิล์มกัส
ทำให้ต้องรีบไปซื้อขวัญเรือนเลยนะนี่...รูปในหนังสือขวัญเรือนเลยรึ...เหวอออออ มีสาวหล่อด้วย

โอ โรสเบ
สวัสดีเช่นกันครับ
ขอโทษที่ไม่ค่อยได้ไปทักตอบ
พรุ่งนี้ช่างจะมาเดินสายไฟให้เน็ตหายวูบเสียที...

ความทรงจำเก่า ๆ
ขอบคุณในน้ำใจไมตรี รูปที่ส่งมาให้เยอะแยะ
มีรูปหนึ่งที่ชอบ(แอบย่องไปเก็บไว้) รู้ไหมทำไมชอบ
เพราะเห็นแล้วนึกถึงเลย คำเปรียบที่ว่า
กวี-กับคนบ้า นั้นใกล้กันนิดเดียว

คุณทำให้เราอยากเห็นวิดิโอชุดนั้นมานานแล้วนะ
ใจคอ หิ้วมาแล้วแต่ไม่เอามาให้ มันน่าไหม
ผมจะเอารูปนั้นมาลงในคอมเม้นท์นี้ แต่ยังทำไม่เป็น งงๆ
มีคนใจดีสอนแล้ว ดันไม่จำ...
(คุณเดาไม่ถูกหรอกรูปไหน...)

อ้อ เนื้อเพลงความทรงจำ เพิ้ยนไปเยอะนะครับ
เข้าใจว่าแกะจากคำร้อง
ลองฟังดีๆอีกสักครั้ง
ชอบเพลง ฉันคือสวนดอกไม้ในความเดียวดายของเธอ
ที่คุณนำมาเปิด ผมยังไม่นำไปฝากไอมีนเลย ทำไม่เป็นอีกน่ะแหละ ที่คุณเห็นๆได้ยินในบล็อกนี้ คุณสเลเตเธอจัดการเป็นธุระให้ รวมทั้งเจ้าชายน้อย
ผมยังไม่ไฮเธคหรอกครับ(ตอบน้องชายนายพยัตไปด้วย)
อย่างไรก็ขอบคุณอีกครั้ง
คราวหลังเข้าไปทักเลยนะครับ
ผมจะหักคอคุณทันทีเลย...

แม่น้องนิก
ขอบคุณที่ยกยางไปหล่อดอก
หล่อลงดิน หล่อลากดิน
หล่อกิ๋นจิ๊นแห้งบ่าได้ล่ะก้า
สบายดีน้อ...

นกแสงตะวัน
ขอประทานโทษ
หลงข้ามไปได้อย่างไร
นกแสง ทายถูกด้วย แง แง
ยังไม่ได้อยู่บ้าน งานยังไม่เสร็จ ที่อยู่เดิมอยู่ที่โน่น
ฃ่วยเมล์มาด่วนจี๋จ้า...จะส่งรางวัลให้ทันใจ

มุกสีทอง
รูปพี่เสื้อแดงคือคุณพยัต ภูวิชัย
หนึ่งในหน่อเนื้อ- มาชารี
เป็นนักกวี นักดนตรี นักแต่งเพลง และอีกหลายนัก
เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของนักร้องดังหลายคน
อาทิ พลพล พลกองเส็ง ปัจจุบันเป็นศิลปินอิสระ

รูปนี่ที่พี่ปอนชอบ...

โอ้... คนแยะจัง !!!!

มาเยี่ยมค่ะเจ้าชายฯ ของโมก..

สุขภาพแข็งแรงดีนะคะ เห็นออกค่ายวรรณกรรม

ดีใจว่า ได้รับข่าวคราวอยู่ตลอด ยังตามติดข้อมูลอยู่เนืองๆ ค่ะ

สะดุ้ง คือ ชื่อเรียกเครื่องมือจับสัตว์น้ำชนิดหนึ่งของทางภาคอีสาน แต่ถ้าเป็นภาษาอีสานแท้ๆ จะเรียกว่า "กะดุ้ง" มันก็เพี้ยนๆคำ มาเป็น "สะดุ้ง" กันบ้างตามท้องถิ่นน่ะคะ ซึ่งก็คือ "ยอ" หรือ "ยกยอ" ของภาคกลางนั่นแหละคะ

ไปตึกกะดุ้ง และหรือ ไปตึกสะดุ้ง หมายความว่า ไป - ยก -ยอ ค่ะ

"ตึก" ภาษาอีสาน แปลว่า ตก
แต่ถ้าแปลว่า หาย หรือ หล่น จะเรียกว่า เหี้ย (อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ) ไปแถวอีสาน(ตอนบน) อย่าตกใจ เขาไม่ได้ด่าใครหรอกค่ะ ทำของหายมากกว่า

ตกสะดุ้ง ก็คงคล้ายๆ "ตั้งจ๋ำ" ของพี่ปอนแน่ๆ เลยคะ

ทำให้คิดถึงที่บ้านสมัยเด็กอีกแล้วบรรยากาศหลังฝนตกใหม่ๆ อากาศจะสดชื่นมากเลย กลิ่นดินจะหอมเป็นพิเศษ เพราะถ้าวันนั้นฝนตกหนักมาก น้ำขึ้นถึงริมตลิ่ง ปลาก็จะขึ้นตามน้ำมาด้วย วันนั้นกะดุ้งของแม่ก็จะได้ปลาตัวเท่าๆ ฝ่ามือติดอยู่ในสะดุ้งบ้าง แม่ก็จะดีใจเป็นพิเศษที่จะได้ปลาตัวโต ไปแกงปลารสอร่อยให้พ่อทาน อร่อยกันทั้งบ้าน ยกเว้นข้าพเจ้า.. อิอิ

ภารกิจสำคัญอีกอย่างของข้าพเจ้าหลังฝนตกก็คือ คว้ากระชอนพร้อมขวดแก้วใสๆ ที่พอคว้าได้ในบ้าน แล้ววิ่งปร๋อไปน้ำคลองคร่ำๆ ดำๆ แถวบ้านแต่ตอนนี้มันจะใสมากๆ ไปช้อนปลาหางนกยูงตัวสวยกับเพื่อนร่วมอุดมการณ์ .. ฝนตกทุกวัน ก็ขยันไปช้อนทุกวัน .. จนต้องไปบังเบียดแย่งตู้ปลากัดของพ่อเพื่อเอาใส่ปลาหางนกยูงของตัวเอง ..

ว่าจิ้นแห้ง นึกถึงจิ้นงัวนึ่งกับน้ำพริกข่าเนาะเจ้าอ้าย
บ่ฮู้ว่า พะเยามีขายก่ เมืองแป้มีเป่อเล้อ

ฟังเพลงแล้ว เหงาดีเนาะอ้าย
นึกถึงว่า คนบางคนก่ร้องเพลงดี
ร้องได้ไพเราะ..แต่ป้อล่ะอ่อนของน้องนี่หนาอ้าย
มักร้องเพลงเหมือนกั๋น เสียแต่..มันไปคนละคีย์
กับเสียงดนตรีสะลวดเลย

จ้างมันเต๊อะเนาะอ้ายเนาะ ไหนๆเฮาก่ตกโหม้งแล้วอ่ะ
อิต๋อนฮักกั๋น เปิ้นบ่ได้ร้องเพลงหื้อเฮาฟัง
เลยบ่ฮู้ กว่าจะฮู้ก่สายไปละ

สวัสดีเจ้า อ้ายปอน
ได้ข่าวเหมือนกันค่ะว่าอ้ายปอนมาเชียงของบ่อย แต่เกรงใจว่าอ้ายอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัว เลยไม่ได้เข้าไปรบกวนค่ะ เปิ้ลอยู่เชียงของเจ้าอ้ายปอน แล้วเจอกันที่นั่นนะคะ

ผมนั่งดจนจบ
ประทับใจมากๆ ครับ
เจ้าชายโรแมนติค
ยังตราตรึงผู้ฟังได้อยุ่หมัด
นับว่าไม่สิ้นลาย
บรรยากาศการอ่านบทกวี
ที่ยังหลงเหลือกลุ่มเล็กๆ
ได้มีที่ยืน
และต่อเติมลมหายใจ
ในการเสพงานศิลปะดีดี
ชื่นชมคนนำมาโพสต์ครับ

ขอบคุณ "มัคคุเทศก์ทางวิญญาณ"
ที่ให้กำลังใจคนไฟมอด
ได้อ่านแล้วประกายไฟโชนประกาย