Take Action!

มีเรื่องง่ายๆ หลายอย่างเลยที่เราสามารถทำได้ในชีวิตประจำวัน --- ไม่ว่าจะเป็นสิ่งที่เรากิน ยานพาหนะที่เราขับขี่ วิธีที่เราสร้างบ้าน --- ซึ่งล้วนแต่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมรอบตัวเราโดยตรง และต่อสถานที่ซึ่งอยู่ห่างไกลออกไปอย่างขั้วโลกใต้ ต่อไปนี้เป็นสิ่งละอันพันละน้อยที่เราสามารถทำได้เพื่อสร้างความแตกต่างให้กับโลกใบนี้



ใช้หลอดคอมแพคฟลูออเรสเซนต์ (aka หลอดตะเกียบ)
เปลี่ยนหลอดไฟ 3 จุดที่ใช้บ่อยมาเป็นหลอดตะเกียบ (หลอดฟลูออเรสเซนต์ขนาดเล็กที่ได้มีการพัฒนาเพื่อให้เกิดการประหยัดพลังงาน มีอายุการใช้งานแทนหลอดไส้ 8-10 เท่า และประหยัดไฟได้ 75-80%) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 300 ปอนด์ต่อปี



เติมลมยาง
ดูแลลมยางรถยนต์ให้อยู่ในระดับที่เหมาะสม และตรวจเช็คลมยางทุกเดือน (ผลสำรวจของสมาคมผู้ผลิตยางสหรัฐพบว่า เจ้าของรถ 3 ใน 4 ล้างรถเดือนละครั้ง แต่มีเพียง 1 ใน 5 เท่านั้นที่ตรวจเช็คลมยางทุกเดือน) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 250 ปอนด์ต่อปี



เปลี่ยนไส้กรองอากาศ
ตรวจเช็คไส้กรองอากาศของรถยนต์ทุกเดือน (โดยทั่วไปจะมีอายุการใช้งานประมาณ 10,000 โล หรือตามที่บริษัทรถกำหนดไว้ ถ้ายังไม่ถึงเวลาเปลี่ยนก็ควรตรวจเช็คและทำความสะอาดตามชนิดของไส้กรอง) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 800 ปอนด์ต่อปี



รอจนเครื่องล้างจานเต็ม
เดินเครื่องเมื่อเครื่องล้างจานเต็มแล้วเท่านั้น (เมืองไทยคงมีไม่กี่บ้านที่จะมีเครื่องล้างจาน ก็เปลี่ยนเป็นช่วยกันประหยัดน้ำตอนล้างจานละกันเนอะ) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 100 ปอนด์ต่อปี



ใช้กระดาษรีไซเคิล
ใช้กระดาษรีไซเคิลที่ผ่านการบริโภคแล้ว 100% (กระดาษทุกแผ่นในรีมทำจากกระดาษที่ใช้แล้วและนำกลับมาใช้ใหม่ผ่านกระบวนการรีไซเคิล แปลว่าไม่มีการตัดต้นไม้แม้แต่ต้นเดียวมาทำกระดาษ ลองไปดูที่ World Centric จะเข้าใจยิ่งขึ้น) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 5 ปอนด์ต่อกระดาษ 1 รีม



ปรับอุณหภูมิ
ปรับอุณหภูมิฮีทเตอร์ลง 2 องศาในหน้าหนาวและเพิ่มขึ้น 2 องศาในหน้าร้อน (ถ้าเป็นเมืองไทยก็เปลี่ยนเป็นปรับอุณหภูมิแอร์ลง 2 องศาในหน้าร้อนน้อยและเพิ่มขึ้น 2 องศาในหน้าร้อนมาก) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 2,000 ปอนด์ต่อปี



ตรวจเช็คเครื่องทำน้ำอุ่น
ปรับอุณหภูมิเครื่องทำน้ำอุ่นอย่าให้สูงเกิน 120°F (ประมาณ 50°C อากาศเมืองไทยก็ร้อนอยู่แล้ว คงไม่มีใครชอบอาบน้ำอุ่นจัดยกเว้นช่วงหน้าหนาว) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 550 ปอนด์ต่อปี



เปลี่ยนไส้กรองเครื่องปรับอากาศ
ทำความสะอาดหรือเปลี่ยนไส้กรองเครื่องปรับอากาศที่สกปรกตามคำแนะนำในคู่มือ (ถ้าอยู่เมืองไทยก็คงไม่ค่อยได้ทำความสะอาดหรือเปลี่ยนไส้กรองเองเท่าไหร่ จ้างช่างสะดวกกว่า) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 350 ปอนด์ต่อปี



อาบน้ำให้เร็วขึ้น
การอาบน้ำคิดเป็น 2 ใน 3 ของต้นทุนการทำน้ำร้อนทั้งหมด (ผู้หญิงส่วนใหญ่ใช้เวลาขัดสีฉวีวรรณกันเนิ่นนานทีเดียว เอาเป็นว่าไม่ต้องตัดขั้นตอนไหนออกไปก็ได้ เพียงแค่ลองย่นระยะเวลาของแต่ละขั้นตอนขึ้นอีกนิด) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 350 ปอนด์ต่อปี



ติดตั้งฝักบัวประหยัดน้ำ
การใช้น้ำน้อยลงในการอาบน้ำหมายถึงพลังงานที่ใช้ในการทำน้ำอุ่นลดลงด้วยนั่นเอง (ถ้าการติดตั้งฝักบัวใหม่ดูจะยุ่งยากเกินไป ก็เปลี่ยนเป็นปิดน้ำเมื่อไม่ใช้ ไม่ปล่อยให้น้ำไหลตลอดเวลาตอนล้างหน้า แปรงฟันและถูสบู่) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 350 ปอนด์ต่อปี



ซื้อผลิตภัณฑ์ในท้องถิ่น
ซื้อสินค้าที่ผลิตจากแหล่งในท้องถิ่นเพื่อลดจำนวนพลังงานที่ใช้ในการขนส่งสินค้า (เจ้าของกิจการก็ได้ประหยัดค่าขนส่งด้วย สำหรับเราๆ ก็ประหยัดค่าใช้จ่าย ยกตัวอย่างเช่น แทนที่จะกินสตรอว์เบอร์รี่นำเข้าจากต่างประเทศ ก็เปลี่ยนมากินสตรอว์เบอร์รี่ที่ปลูกในภาคเหนือแทน)



ซื้อสินค้าที่บรรจุภัณฑ์น้อยที่สุด
หีบห่อน้อยลงสามารถช่วยลดปริมาณขยะลงประมาณ 10% (ข้อนี้ง่ายๆ เลยนะ อย่างเวลาไปซื้อของกินเล็กๆ น้อยๆ ที่มินิมาร์ทก็ไม่ต้องใส่ถุงพลาสติกก็ได้ บางทีซื้อหมากฝรั่งอันเดียวยังจะใส่ถุงพลาสติกให้เลย) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 1,200 ปอนด์ต่อปี



ซื้อรถยนต์ไฮบริด
การขับขี่รถยนต์ไฮบริดช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 16,000 ปอนด์ต่อปี (รถยนต์ไฮบริดยังไม่แพร่หลายออกมาสู่การใช้งานสำหรับคนทั่วไป และคงต้องใช้เวลาอีกนาน สิ่งที่เราทำได้ในตอนนี้คือขับขี่อย่างประหยัด ไม่เร่งเครื่องแรงๆ และเบรกบ่อยๆ ซึ่งเป็นศัตรูตัวฉกาจที่ทำให้รถสิ้นเปลืองน้ำมัน)



ซื้อรถยนต์ที่ประหยัดน้ำมัน
ระยะทางที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยต่อน้ำมันหนึ่งลิตรสร้างความแตกต่างได้อย่างใหญ่หลวง (เรื่องประหยัดน้ำมันนี้คนไทยรวมอยู่ในเรื่องที่ต้องพิจารณาตอนซื้อรถอยู่แล้ว ยิ่งประหยัดน้ำมันเท่าไหร่ยิ่งดี) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้หลายพันปอนด์ต่อปีและประหยัดเงินได้อีกโข



คาร์พูลเมื่อสามารถ
เป็นเจ้าของรถคันโต? ชวนกันคาร์พูล (aka ทางเดียวกันไปด้วยกัน) กับเพื่อนสนิทหรือเพื่อนร่วมงานจะช่วยประหยัดน้ำมันเชื้อเพลิงได้ และยังช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 790 ปอนด์ต่อปีและประหยัดเงินอีกด้วย



ลดปริมาณขยะ
ซื้อสินค้าที่ไม่ต้องมีแพ็คเกจมากมาย และเป็นกระดาษ พลาสติกหรือแก้วที่สามารถรีไซเคิลได้ (ยิ่งบ้านเรามีคนรับซื้อขวด เศษเหล็ก เศษกระดาษ หนังสือพิมพ์ถึงหน้าบ้าน ยิ่งง่ายใหญ่) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 1,000 ปอนด์ต่อปี



ปลูกต้นไม้
ต้นไม้ดูดก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และผลิตอากาศบริสุทธิ์ให้เราหายใจ (ถ้ามือไม่พาย ก็อย่าเอาเท้าราน้ำ ช่วยกันใช้กระดาษอย่างรู้คุณค่า แต่ถุงกล้วยแขกทำจากกระดาษรีไซเคิลนี่ขอเหอะนะ) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 2,000 ปอนด์ต่อปี



โละเครื่องใช้ไฟฟ้าเก่าๆ
เครื่องใช้ไฟฟ้าที่ไม่มีประสิทธิภาพก่อให้เกิดการสิ้นเปลืองพลังงาน (ตู้เย็น แอร์ พัดลมรุ่นพระเจ้าเหา ซื้อมาตั้งแต่ก่อนจะมีฉลากเบอร์ 5 น่ะรบกวนโละทิ้งไปเหอะ) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้หลายร้อนปอนด์ต่อปีและประหยัดเงินได้อีกหลายบาท



ถอดปลั๊กเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ไม่ได้ใช้งาน
ถึงแม้เราจะปิดสวิทช์เครื่องใช้ไฟฟ้าแล้ว มันก็ยังใช้พลังงานอยู่ (ทีวี พัดลม คอมพิวเตอร์ที่เสียบปลั๊กทิ้งไว้ตลอดเวลาก็ถอดปลั๊กออกซะบ้าง) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้มากกว่า 1,000 ปอนด์ต่อปี



ใส่เสื้อกันหนาว
แทนที่จะเพิ่มอุณหภูมิในบ้านให้สูงขึ้น ลองหันมาใส่เสื้อผ้าหลายๆ ชั้นเพิ่มความอบอุ่น (อย่างงี้บ้านเราก็คงต้องใส่สายเดี่ยวเสื้อกล้ามสินะจะได้ไม่ต้องเปิดแอร์ หรือถอดหมดเลยดีร้อนเหลือเกิน) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 1,000 ปอนด์ต่อปี



ตากผ้า
ตากผ้าในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนแทนที่จะใช้เครื่องปั่นแห้ง (หน้าร้อนเมืองไทยก็สบายเลยสินะ แดดเปรี้ยงออกจะขนาดนี้ผ้าแห้งง่ายมากเลย) ช่วยลดปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ได้ถึง 700 ปอนด์ต่อปี



ซื้ออาหารออแกนิค
สารเคมีที่ใช้ในเกษตรกรรมสมัยใหม่ปล่อยมลภาวะลงสู่แหล่งน้ำ และต้องใช้พลังงานในการผลิต (เดี๋ยวนี้คนก็หันมาสนับสนุนอาหารออแกนิคกันเยอะขึ้นนะ เพราะใช้วัตถุดิบที่ไม่เป็นพิษต่อมนุษย์และไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม หาซื้อก็ง่ายขึ้นและราคาไม่แพงอย่างแต่ก่อน แถมสบายใจว่าไม่มีสารเคมีตกค้างด้วย)



เอาถุงผ้าไปจ่ายตลาด
การใช้ถุงผ้าใส่ของแทนถุงพลาสติกหรือถุงกระดาษช่วยลดและไม่ต้องใช้พลังงานในการนำมารีไซเคิล (ต่างประเทศส่วนใหญ่จะพกถุงผ้าไปจ่ายตลาดกันแทบทั้งนั้น บ้านเราคิดว่าคงไม่มีหรือถ้ามีก็น้อยมาก ก็อยากใช้นะแต่นึกภาพตัวเองควักถุงผ้าออกมาตอนต่อคิวยาวๆ แล้วรู้สึกพิลึกยังไงไม่รู้)



(หมายเหตุ: เนื้อหาจาก stopglobalwarming.org แปลและเรียบเรียงโดย MaRiMeKKo)