|
แค่ window น่า ... แค่ salad น่า
เกือบเดือนมานี้เราตั้งใจแน่วแน่ว่า...
เราจะพยายามเลิกช็อปเสื้อผ้า
ที่ตั้งใจอย่างนั้นเพราะที่บ้านเราเริ่มห่วงอาการเรามาก (และหลังๆ มานี่เราก็เริ่มเห็นด้วยว่าควรเริ่มเก็บตังค์บ้าง แล้วเอาไปลงทุนอย่างชาญฉลาด เพื่อให้มันงอกเงย เผื่อในกรณีที่เราตกลงใจเป็นมนุษย์เงินเดือนตลอดชีพ จะได้มีเงินไปเที่ยว เอ๊ย...ไว้ใช้ยามแก่หลังเกษียณ)

ตอนแรกๆ ที่โดนข้อกล่าวหา เราปฏิเสธลูกเดียว (เรื่องอะไรจะยอมรับให้ไม่ฉลาด)
แต่จากหลักฐานที่มัดตัวเราแทบดิ้นไม่หลุด (เสื้อผ้าและของประกอบการแต่งตัวอื่นๆ เต็มตู้ เต็มราว เต็มเก้าอี้ เต็มลิ้นชัก เต็มรถ เต็มตะกร้า ฯลฯ)
คำให้การต่างๆ นานาที่เคยให้ไว้จึงฟังไม่ขึ้นอีกต่อไป (ของเก่าน่ะ จำไม่ได้หรอ โอ๊ย...ซื้อมาตั้งนานแล้ว)
นอกจากนี้ยังโดนทนายโจทก์ซักค้านซะหมดรูป (แล้วไอ้ถุงพวกนี้ล่ะอะไร ที่กองอยู่บนพื้นยังไม่ได้แกะน่ะ)

ขอยอมรับตามตรงว่า เรานั้นช็อปเสื้อผ้าได้อย่างบ้าคลั่ง (นอกจากเสื้อผ้าก็ยังมีอย่างอื่นด้วยแน่นอนอยู่แล้ว) ขนาดที่อาจจะเรียกได้ว่า... shopaholic!
หนังสือเรื่อง "คำสารภาพของสาวนักช็อป" เคยอ่านกันมั้ย ถ้าเคยก็โปรดจงรับรู้ไว้ ณ ที่นี้ว่า... เรามีอาการใกล้เคียงกับตัวเอกของเรื่องมาก แต่อาจจะยังไม่บ้าและเว่อร์เท่า (เพราะนั่นเป็นนิยาย)
เอาเป็นว่า... เราค่อนข้างทำได้ดีมาตลอด 2 อาทิตย์ ไม่นับที่เผลอตัวกินสตาร์บัคส์เกิน 1 แก้ว/วัน เป็นเวลาหลายวันติดกัน (ที่ไม่นับเพราะความเครียดต้องการระบายออก คนสูบบุหรี่ก็อ้างว่าเพราะเครียด แต่เราไม่สูบบุหรี่ การที่เรากินกาแฟแทน จึงน่าจะใช้อ้างได้เหมือนกัน และอย่าถามว่าทำไมต้องสตาร์บัคส์ ถ้าคุณรู้ว่า ทำไมต้องมาร์ลโบโร)
ช่วงนี้อยู่ออฟฟิศก็เรียกว่าสถานการณ์เป็นใจ เนื่องจากตึกนี้ไร้ซึ่งอารยธรรมช็อปปิ้งใดๆ (ไม่มีร้านอะไรน่าช็อปเลยพับผ่า และไม่นับร้านสตาร์บัคส์) และฝนก็ยังตกอยู่ได้ทุกวัน เพื่อให้กำลังใจเรา จะได้เดินข้ามสะพานลอยไปตลาดนัดฝั่งตรงข้ามไม่ได้
แต่ความตั้งใจอันแน่วแน่ของเราก็เริ่มถูกสั่นคลอน เพราะทริปเที่ยวทะเลที่วางแผนจะไปกันตอนสิ้นเดือน จริงๆ ไม่ใช่ค่าเดินทางหรือค่าที่พักหรือค่าอื่นๆ ที่เป็นห่วง
หากแต่เป็นค่าเสื้อผ้าประกอบฉาก มีเพียงหาดทราย ทะเล สายลมกับฝูงเรา (ไม่ใช่สองเรา และประโยคนี้ค่อนข้างบ่งบอกอายุผู้เขียน)
ไม่เป็นไรๆ ปลอบใจตัวเอง เราใส่ซ้ำกับปีที่แล้วก็ได้นะ สนิทกันน่าอย่าไปคิดมาก (จริงๆ ที่คิดมากคือ ทำไงดี อยากได้เสื้อตัวนั้นจัง ตัวที่เห็นที่ ZARA น่ะ เหมาะใส่ไปเที่ยวทะเลมากเลย)
ไม่เป็นไรๆ ปลอบใจตัวเอง(อีกครั้ง) งานยุ่งๆ ไม่มีเวลาช็อปหรอก แถมติดบล็อกอีกต่างหาก
เกือบจะสำเร็จตามที่ตั้งใจแล้วเชียวนะ ถ้าไม่ใช่เพราะ...
แค่ window น่า ... แค่ salad น่า

วันเสาร์ที่ 12 พ.ค. 2550 บทสนทนาผ่านโทรศัพท์มือถือ
กื้อ : แกอยู่ไหน เรา : อยู่บ้าน กื้อ : วันนี้ออกไปไหนมั้ย เรา : อยากไปไหนล่ะ กื้อ : ไปเดินเล่นในเมืองกัน (พูดซะอย่างกับพวกเราอยู่ บ้านนอก แค่เกือบๆ บางนาเอง) เรา : ไม่เอาอ่ะ ไม่มีตังค์ กื้อ : เราก็ไม่มี แค่ window shopping น่า เรา : ไม่เอาอ่ะ ทำไม่ได้ แกทำได้หรอ กื้อ : ทำไมจะไม่ได้ เราทำประจำ เรา : อืม... ก็ได้ งั้นแค่ window นะ (พูดที่จริง ลึกๆ ก็สังหรณ์ อยู่นะว่าจะทำไม่ได้ แต่พยายามไม่เชื่อลางสังหรณ์ตัวเอง)
ผ่านไปหลายชั่วโมงทีเดียว
เรา : ตกลงเอากี่ตัววะ กื้อ : 2 ตัว เรา : อืม... 2 เหมือนกัน
ระหว่างทางกลับบ้าน
เรา : แมร่งแก... ไหนบอกแค่ window น่า กื้อ : เอาน่าๆ เดือนนี้ก็ไม่ซื้อแล้วล่ะ หมดตัวแล้ว

วันอาทิตย์ที่ 20 พ.ค. 2550 บทสนทนาผ่านโทรศัพท์มือถือ
กื้อ : แกอยู่ไหน เรา : อยู่บ้าน กื้อ : วันนี้ออกไปไหนมั้ย (ทำไมบทสนทนาเดิมๆ เปี๊ยบ) เรา : ไปสยาม วันนี้นัดเพื่อน (ยังดีคำตอบเปลี่ยนบ้าง) กื้อ : อ้าวหรอ เรา : ทำไม มีอะไร กื้อ : ว่าจะชวนออกไปข้างนอกหน่อย เรา : ตอนเย็นไง นี่เดี๋ยวบ่ายๆ ก็กลับ (ลืมไปว่าอาจจะต้อง เสียตังค์ คิดแค่ไหนๆ ก็แต่งตัวแล้ว ก็ออกให้คุ้ม) กื้อ : เออก็ได้
ผ่านไปหลายชั่วโมงทีเดียว บทสนทนาผ่านโทรศัพท์มือถือ(อีกครั้ง)
กื้อ : อยู่ไหนแล้ว เรา : อยู่บ้าน กื้อ : จะไปมั้ย เรา : ไปสิ ว่าแต่ไปไหน จะกินไรไปก่อนป่าว กื้อ : ไม่อ่ะ วันนี้ที่บ้านไม่ทำ เรา : เออ... งั้นไปกินก็ได้ (คำนวณแล้วว่ากินคงเสียตังค์ ไม่มาก และคงไม่เหลือเวลาช็อป) กื้อ : ไปกินโทราจิโร่ละกัน อยากกินสลัด เรา : ได้ๆ (รีบตกลงเพราะโทราจิโร่เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่ รสชาติดี ที่สำคัญไม่แพง) กื้อ : แกมารับเราหน้าบ้านนะ (ลืมบอกไป บ้านอยู่ใกล้กัน แค่ถัดไปไม่กี่หลัง)
ณ ลานจอดรถ J Avenue ทองหล่อ เดินตัดมาทางลัด มาโผล่ซอยต้นเครื่อง ตรงข้ามร้านเสื้อผ้าของเมย์ เฟื่องอารมณ์
เรา : เออเนี่ยแก รู้สึกนี่จะเป็นร้านของเมย์แหละ กื้อ : เมย์ไหน เรา : แฟนเก่ากรรชัยไง กื้อ : อ๋อหรอ รู้ได้ไง เรา : วันนั้นดูข่าวน่ะ แวะมั้ย กื้อ : เออก็ดี
ข่มใจเข้าไว้ให้อดทน เหตุการณ์ที่สับสนเลวร้ายที่เข้ามา ไม่ช้าจะผ่านพ้นไปด้วยดี
โฮะๆ ไม่เสียตังค์ ไม่แม้แต่จะลองซักตัวเดียว (เก่งมาก)
เพื่อนเห็นมีอีกร้านอยู่แถวเวิ้งตรงนั้น เลยชวนดู ไม่รู้ร้านของตู่ นันทิดารึป่าว เห็นอยู่หน้าร้าน (ถ้าจำไม่ผิด) เอ้า... แวะ ไม่แวะ แวะ ไม่แวะ แวะ ไม่แวะ แวะ ลองไป 2-3 ตัว แต่ไม่ได้เงินเราซักแดงเดียว เพราะร้านนี้ขายพวกดีไซเนอร์แบรนด์ แต่น่าจะของก๊อป แหม... Marc Jacobs ตัวละ 2 พัน มันก็ไม่น่าจะจริงใช่มั้ย (คนขายบอกเป็นของ overstock ฮู้ย...เค้าอาจพูดจริงก็ได้ แต่เราดันเชื่อคนยาก และมองโลกในแง่ร้าย)
สรุปร้านนี้ขัดหลักการเรา ไม่ได้อยากใส่แบรนด์ขนาดนั้น รอดตัวไปอีกร้าน (เย้ๆ เก่งมากเลยเรา)
เดินต่อมาอีก กำลังจะมุ่งตรงไปโทราจิโร่
เรา : อุ๊ย... ร้านนี้น่ารักจัง แวะมั้ย กื้อ : แวะสิๆ
เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง ตอนแรกเราจะไม่เสียตังค์แล้วเชียวนะ ปล่อยให้เพื่อนลองไป เพราะเสื้อผ้าไม่ใช่สไตล์เราเท่าไหร่ ก็ไปดูๆ เค้ามีสมุดประวัติเจ้าของร้านพร้อมผลงานวางอยู่ เลยหยิบมาดูซะหน่อย... ประวัติยาวเหยียด เคยเป็นดีไซเนอร์ Greyhound ด้วย พลิกๆ ไปจนไปเจอเสื้อตัวนึง น่ารักมากกก เป็นตัวที่เห็นโชว์อยู่ในร้าน แล้วเราไปจับๆ เมื่อตะกี้ เอามาลองหน่อยดีกว่า
เรา : แก ตัวนี้น่ารักมั้ย กื้อ : น่ารักมากเลยแก เฮ้ย...ใส่แล้วดูดีเลย เรา : แต่แพงว่ะ กื้อ : ไหนบอกช่วงนี้สนับสนุนดีไซเนอร์ไทยไง เรา : แหม... แต่นี่ไม่รู้จัก กื้อ : ก็ young designer ไง (แกนี่ไม่ช่วยรั้งใจชั้นเลยนะ)
เมื่อมีชิ้นที่หนึ่ง ก็ย่อมมีชิ้นที่สอง และที่สาม เวลาช็อปแล้วเริ่มสติแตก ต้องตั้งสติๆๆๆ
เรา : แก เอาตัวไหนดีวะ 2 ใน 3 กื้อ : ไม่รู้สิ เราว่าแกใส่แล้วดูดีทุกตัว เรา : ถามจริง กื้อ : อืม... จริงๆ เรา : เราก็ว่างั้นแหละ (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะ) กื้อ : เอาไปเหอะ เราก็เอาเหมือนกัน เรา : อืม... ไม่เคยถูกใจเสื้อสีชมพูเท่านี้มาก่อนเลย (ทั้ง 3 ตัว เป็นสีชมพู ซึ่งไม่เคยบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์ตู้เสื้อผ้าเรา ขอบอกว่าร้านนี้ทำเสื้อสีชมพูได้น่ารักมาก) กื้อ : ก็บอกว่าให้เอาไป เรา : แต่แมร่งนี่มันล่อไปจะ xx บาทอยู่แล้วนะ กื้อ : ไม่เอาก็ตามใจ อย่าไปนอนไม่หลับที่บ้านละกัน (เฮ้ย... ใจคอจะไม่ช่วยรั้งเงินเพื่อนไว้หน่อยหรอ) เรา : เอา 3 ตัวเนี้ยค่ะ
ณ ร้านโทราจิโร่ สั่งสลัดปลาดิบ / potato korokke / california maki
เรา : เสียตังค์จนได้ แมร่งเซ็ง กื้อ : เอาน่า เรา : ไหนว่าแค่ salad น่า (ทั้งที่คนชวนเข้าร้านเสื้อก็ตัวเองแท้ๆ แค่เพื่อนเห็นดีเห็นงามด้วย เลยโทษเพื่อนซะงั้น) กื้อ : ก็ช่วยไม่ได้ ร้านมันอยู่ระหว่างทาง สั่งไรเพิ่มมั้ย เรา : ไม่สั่งว้อย แค่นี้พอ ไม่มีตังค์แล้ว

บนรถกำลังเลี้ยวเข้าซอยบ้าน
เรา : ตั้งแต่วันนี้จนอีก 3 เดือนข้างหน้า เราไม่ซื้อแล้วนะ กื้อ : ทำไมต้องนานขนาดนั้นวะ เรา : เอาน่า ต้องเก็บเงินไง (ใกล้ๆ วันดีเดย์จะมาเฉลยว่าเก็บเงินไปทำอะไร) กื้อ : อ๋อ อืมๆ เรา : ไม่เอาแล้ว ไม่ซื้อแล้ว young designer กื้อ : อ๋อ ที่ไม่ซื้อนี่คือแค่ young designer เท่านั้นใช่มะ
555+ ขำกันกระจาย  (เข้าใจตอนจบมั้ยเนี่ย)
ปล. ยาวตลอดศก ใครทนอ่านจนจบได้นี่นับถือเลย  วันหลังเขียนเรื่องความล้มเหลวในการย่อความดีกว่า
First Publish : 21 พฤษภาคม 2550 4:13:00 น.
Create Date : 21 พฤษภาคม 2550 |
Last Update : 21 พฤษภาคม 2550 9:22:14 น. |
|
61 comments
|
Counter : 1071 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ดับปลิ้นน่า (Dublina ) วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:36:36 น. |
|
|
|
โดย: Clip วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:03:59 น. |
|
|
|
โดย: 9A วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:6:35:20 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:41:36 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:44:39 น. |
|
|
|
โดย: มินามิจัง IP: 202.139.223.18 วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:22:14 น. |
|
|
|
โดย: pecochan วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:21:59 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:14:08 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:56:56 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:52:29 น. |
|
|
|
โดย: Protozoa วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:17:33 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:1:31:53 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:20:23 น. |
|
|
|
โดย: ordinary_hero (ordinary_hero ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:8:17:02 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:55:48 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:01:01 น. |
|
|
|
โดย: JieChan วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:57:42 น. |
|
|
|
โดย: JieChan วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:05:16 น. |
|
|
|
โดย: ordinary_hero (ordinary_hero ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:12:48 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:13:34 น. |
|
|
|
โดย: pingpii วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:13:51:04 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:14:51:57 น. |
|
|
|
โดย: Lioness วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:29:50 น. |
|
|
|
โดย: Lioness วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:17:59:01 น. |
|
|
|
โดย: Lioness วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:00:31 น. |
|
|
|
โดย: little_ariel IP: 124.120.167.75 วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:18:42:31 น. |
|
|
|
โดย: minetong วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:53:06 น. |
|
|
|
โดย: พี่จูน IP: 84.190.192.127 วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:08:05 น. |
|
|
|
โดย: fzero วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:37:14 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:17:46 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:28:10 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:38:20 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:58:14 น. |
|
|
|
โดย: minetong วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:11:11:50 น. |
|
|
|
โดย: Lioness วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:54:35 น. |
|
|
|
โดย: LillY (baby_jane ) วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:24:32 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:36:29 น. |
|
|
|
โดย: JA (weraj ) วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:03:45 น. |
|
|
|
โดย: Chini วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:27:45 น. |
|
|
|
โดย: Lioness วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:16:07 น. |
|
|
|
โดย: ปลายฟากฟ้า IP: 67.167.216.80 วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:23:32 น. |
|
|
|
โดย: Karaked (Pixie@LA ) วันที่: 23 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:36:07 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:05:31 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:11:14 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:19:29 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:22:45 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:26:05 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:3:27:32 น. |
|
|
|
โดย: Thai Wahine วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:9:07:04 น. |
|
|
|
โดย: Chini วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:05:26 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:38:46 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:22:47:22 น. |
|
|
|
โดย: Chini วันที่: 24 พฤษภาคม 2550 เวลา:23:39:25 น. |
|
|
|
โดย: MoneyPenny วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:4:43:32 น. |
|
|
|
โดย: ปอ IP: 124.121.89.165 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:08:12 น. |
|
|
|
โดย: ปอ IP: 124.121.89.165 วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:18:45 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:25:39 น. |
|
|
|
โดย: MaRiMeKKo วันที่: 25 พฤษภาคม 2550 เวลา:5:55:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ติดกาแฟเหมือนกันค่ะ ถึงขั้นมี barista ส่วนตัวที่บ้าน(สามีนั่นเอง) สตาร์บัคส์ก็ชอบ เวลาออกไปข้างนอก ซึ่งวันนี้ก็ออกไปดริงคาราเมลมาเกียโตกับเพื่อน แต่ไม่ได้ชอบปิ้งต่อเลยล่ะ อั้นเก่งเนอะ
Window shopping นะไม่เวิร์คหรอกค่ะ เพราะบางร้าน เหมื่อนมีกระจกกั้นระหว่างเราและของ ที่ไหนได้
Open air เชียว คว้าปุ๊ปติดมือปั๊บ
อ้อ มัน สลัดอะไรกันคะ สีชมพูเชียว ทำให้นึกถึงร้านนึงที่ดับบลินนี้ เสื้อผ้าดีไซน์เนอร์ ไอริช เป็นโทนชมพูทั้งร้าน สวยมาก แต่พี่ไม่กล้าใส่กลัวเสื้อเอ้อ ผิว คล้ำ(กว่าเดิม) ส่งเวปมาให้ดูเผื่ออยากช็อบเป็นสกุลเงินยูโร อิอิ //www.avoca.ie