จะนับถือพี่ไม่เนี่ย ถ้าบอกว่าอ่านจบ
ติดกาแฟเหมือนกันค่ะ ถึงขั้นมี barista ส่วนตัวที่บ้าน(สามีนั่นเอง) สตาร์บัคส์ก็ชอบ เวลาออกไปข้างนอก ซึ่งวันนี้ก็ออกไปดริงคาราเมลมาเกียโตกับเพื่อน แต่ไม่ได้ชอบปิ้งต่อเลยล่ะ อั้นเก่งเนอะ

Window shopping นะไม่เวิร์คหรอกค่ะ เพราะบางร้าน เหมื่อนมีกระจกกั้นระหว่างเราและของ ที่ไหนได้
Open air เชียว คว้าปุ๊ปติดมือปั๊บ

อ้อ มัน สลัดอะไรกันคะ สีชมพูเชียว ทำให้นึกถึงร้านนึงที่ดับบลินนี้ เสื้อผ้าดีไซน์เนอร์ ไอริช เป็นโทนชมพูทั้งร้าน สวยมาก แต่พี่ไม่กล้าใส่กลัวเสื้อเอ้อ ผิว คล้ำ(กว่าเดิม) ส่งเวปมาให้ดูเผื่ออยากช็อบเป็นสกุลเงินยูโร อิอิ //www.avoca.ie

งั้นดิฉันเป็นคนโชคดีมากๆ เลยค่ะ เพราะไม่ชอบจับจ่ายซื้อของ ไม่ได้เป็นคนขี้เหนียวนะ

ถ้าต้องการจะซื้ออะไร ดิฉันไปซื้อแล้วก็กลับค่ะ ไม่เดินทอดน่องเลยค่ะ (ดิฉันมีปมหลังค่ะ)

ปล. ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล็อกนะคะ

โอ้..

ตอนนี้ผมไม่มีตังค์ช็อปอะไรเลย

จะอย่างไรก็แล้ว เช้าวันนี้ผมได้รับความนับถือเพิ่มขึ้นล่ะน่า

พี่ดับปลิ้นน่า นับถือสิคะ แถมยิ่งคูณสองให้กับความอั้นเก่งของพี่ด้วย อั้นได้ไง สงสัยวันก่อนช็อปไปเยอะแล้วล่ะสิ อิอิ

แต่คว้าปุ๊บมันติดปั๊บจริงๆ นะ แล้วแกะไม่ค่อยจะออกด้วย จะวางก็กลัวคนอื่นจะมาหยิบไป เราเลยต้องถือไว้จนมาถึงแคชเชียร์เลย 555+

ว่าแต่ สลัด ไม่ได้สีชมพูนะคะ เอ... งง

คุณ Clip --- คอนเฟิร์มว่าคุณเป็นคนโชคดีจริงๆ ค่ะ อยากทำได้แบบนี้มั่ง ของเราออกก่อน แล้วค่อยคิดว่าจะซื้ออะไรทีหลัง

คุณ 9A --- นับถือค่ะ อุตส่าห์อ่านเรื่องผู้หญิ๊งผู้หญิง แถมยาวๆ แบบนี้จนจบ

อ่านมายากจัง แต่หนุกค่ะ
พอจะนึกออกค่ะ ว่าคุณมาริเมโกะสติแตกตอนซื้อเสื้อผ้าเป็นยังไง อิอิ

อ่านจบเหมือนกันนะคะ อ่ะนะ ยังไงๆ ใส่มาให้ดูหน่อยนะ เสื้อสีชมพูน่ะ ไม่ค่อยคุ้นตาเลยยยยยยยยย

อ่านแล้วเข้าใจเลย เพราะบ้าซื้อเสื้อผ้าเหมือนกัน
บางตัวซื้อมายังไม่ได้ใส่่ ไปซื้อตัวใหม่มาอีก ก็บ่อย
การแต่งตัวเป็น Art อย่างหนึ่ง เนอะๆๆๆ

มินามิจัง --- หนุกจริงป่ะ อิอิ แกน่ะอ่านจบอยู่แล้วชั้นเชื่อ ไว้จะใส่ไปให้ดูนะ มีตัวนึงพอถูไถใส่ไปทำงานได้ ใส่แล้วหวานโคด

pecochan --- 55+ นานๆ จะเจอผู้ชายบ้าซื้อเสื้อผ้าซะคนนะ เออ...ไอ้อาการเนี้ย เหมือนซื้อเสื้อผ้ามาสะสมมากกว่ามาใส่นะว่าป่ะ เลยทำให้กลัวว่าจะเป็น "เหยื่อ" แทนที่จะเป็น "ศิลปะ" น่ะเส่ะ หุหุ

ขำตอนจบฮ่าๆๆ ใช่ ๆ จะไม่ซื้อแล้ว แต่แค่ยังดีไซเนอร์ใช่ม้า อิอิ

คุณน้องปลาขา แล้วเมื่อไหร่จะเก็บตังค์ได้เนี่ยฮึ

พี่ก็ชอบช็อปปิ้งนะ แต่พี่สามารถวินโดว์ช็อปได้เป็นวัน ๆ โดยไม่รู้สึกอยากซื้อเลย คือดูแบรนด์ดูคอลเลคชั่นไปเรื่อย ๆ เก็บข้อมูล

สามีเคยบ่นมาก ๆ ว่าป่วยหรือเปล่าที่ซื้อของแบบนี้ เลยเอาหนังสือ shopaholic ให้อ่าน แล้วก็บอกว่ามีคนเป็นแบบนี้จริง ๆ เยอะมาก ไม่เชื่อลองดูหรือถามเพื่อนสาวจากเมืองใหญ่ ๆ อย่างลอนดอน นิวยอร์ก ฯลฯ เธออ่านถึงกับอึ้งแล้วก็บอกพี่ไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลยเนอะดีจัง อ้าว ฮ่วย

แต่เมืองไทยนี่โอ้ว ห้ามใจยากมาก โดยเฉพาะ local brand - local younger designer brands พี่แทบจะกรี๊ดๆๆๆ ทุกร้านที่สยามเซ็นเตอร์ที่เป็นแบรนด์ดีไซเนอร์หน้าใหม่ที่พี่ไปช็อปมา ตอนแรกไม่คิดอะไร แต่ตอนหลังมาคิดยอดรวมรู้สึกแพงเหมือนกัน รูด ๆ ๆ ๆ ไป นึกขึ้นมาได้ว่าตัวละเฉียด ๆ หมื่น กับกระโปรงตัวละหมื่นกว่า ใครจะมีปัญญาซื้อนอกจากคนรวย ๆ เนอะ พอไปเจอตรงร้านล็อก ๆ ตรงสยาม แอบมีจิกกัดตัวเอง ร้านข้างล่างถูกกว่าเป็นกอง แต่มักจะเป็นของก็อปดีไซน์ชาวบ้านเค้ามา เอาเนอะ ถือว่าเป็นค่าความรู้ค่าทำงานของคนเป็นดีไซน์เนอร์แล้วกัน เพราะมันเป็นงานฝีมือ และดีไซน์อย่างนี้ถ้าไปเทียบกับแบรนด์ดัง ๆ คงไม่มีปัญญาซื้อเพราะตัวนึงมันคงเหยียบครึ่งแสนแหละ นี่แค่เฉียด ๆ หมื่นเอง หยวน ๆ สนับสนุนคนไทยด้วยกันเนอะ ฮ่าๆ

ป่าวนาพี่จูน นี่ตั้งใจแบบว่าไม่ซื้อจริงๆ (จะพยายามอย่างสุดความสามารถ)

ก็เนี่ยอ่ะค่ะ เก็บตังค์ไม่อยู่ กระเป๋ารั่วค่ะ ต้องหาอะไรมาอุดซักหน่อย พี่จูนบอกเคล็ดลับมั่งสิ ทำไงถึงจะไม่รู้สึกอยากซื้อล่ะ เราแบบ... ทำยากจังเลย

555+ ขำสามีพี่อ่ะ อ่านอาการคนอื่น ถึงกับกลับคำเลยฤา

ช่ายเลยพี่จูน นี่ถ้าเรารวยนะ ป่านนี้คงไม่มานั่งกลุ้มหาทางเก็บตังค์อยู่อย่างนี้ เพราะคนรวยเค้ารู้จักใช้เงินอ้ะ ส่วนคนไม่รู้จักใช้เงินก็จนต่อไปเยี่ยงนี้แล

เย้ๆ หนับหนุนคนไทยด้วยกัน (เฉพาะที่คุ้มค่านะ) อิอิ

อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ

เป็นไม่ต่างกันเลยอ่ะค่ะ

แต่ตอนนี้เอาเงินไปทำในสิ่งที่โดนบังคับเก็บตังค์ทุกเดือน
ไม่เหลือให้ช็อปแล้ว แถมกรอบเกรียมอีก ฮือๆ T^T


ปล. ไว้ scan การ์ดจากคุณว.วินิจฉัยกุล แล้วจะแวะมาบอกนะคะ ^^

Protozoa --- เล่าซะละเอียดก็เงี้ยแหละค่ะ 555+ เมื่อไหร่จะมีภาคต่อทริปจีนล่ะคะ อิอิ

cocoa butter --- ขอบคุณนะค้า อยากรู้จังน้าโดนบังคับอะไร (เจ๋อจริงๆ เรา)

น้องปลาวิธีแก้คือ ลองพกเิงินสดออกจากบ้านนะคะ เอาพอประมาณ แล้วทิ้งบัตรเครดิตไว้ที่บ้านค่ะ สมัยพี่ทำงานพี่ไม่ใช้บัตรเครดิตเลยค่ะ พกเงินสดตลอดแล้วก็ตั้งงบไว้เลยทริปนี้ใช้เท่านี้หมดแล้วหมดเลย เพิ่งจะมาใช้บัตรเครดิตตอนเป็นแม่บ้านเนี่ยแหละค่ะ เอาไว้ยามฉุกเฉินจองตั๋วเครื่องบิน หรือสั่งของทางอินเตอร์เน็ท (นานๆ ที)
คราวนี้แหละ ต่อให้อยากได้ก็ไม่มีตังค์ซื้อ ฮ่าๆๆ แล้วพอสิ้นเดือนเงินเดือนออกก็หักไว้เลยครึ่งนึง เก็บเข้าบัญชีอีกบัญชีหนึ่งที่ปลอดภัยต่อการถอนน่ะค่ะ

บางทีนะน้องปลา บางครั้งเวลาเรามีตังค์ใช่มะ เราไปเดินเราก็ไม่ค่อยอยากได้ เพราะเราจะรู้อยู่ในใจว่าเรามีตังค์เก็บอยู่ในแบงค์ เราจะซื้อเมื่อไหร่ก็ได้ ทำให้เราเฉย ๆ ไงคะ ตอนเป็นเด็กต้องขอเงินพ่อแม่มันเก็บกดมาก ๆ เพราะจะซื้ออะไรทีพ่อซักกระจุย พอทำงานได้เองก็ซื้อเหมือนคนเป็นโรคจิตเลย แต่ทำไปได้แค่ปีเดียวก็หยุดค่ะ ทำอย่างที่พี่ว่าข้างต้นเก็บเงินได้แน่นอนค่ะ ใจแข็ง ๆ เข้าไว้นะ ตั้งเป้าไปเลยว่าก่อนอายุสามสิบ ฉันต้องเก็บได้เท่านี้นะ

นี่พี่มาสอนจรเข้่ว่ายน้ำหรือเปล่าเนี่ยะ ฮ่าๆ เอาใจช่วยนะ สู้ๆๆๆ

แวะเข้ามาอ่าน ทีแรกนึกว่าอ่านไม่จบเหมือนกันแต่เขียนเป็นบนสนทนาแล้วฮาดีครับ

แนะนำให้ทำบัญชีรายรับรายจ่ายครับ เขียนไปทุกวันสักวันจิตใต้สำนึกจะออกมาเองนะครับ ตัวผมเองตอนนี้หยุดได้แล้วครับใช้เวลาอยู่สองปีมั้ง คือถ้าจ่ายด้วยเงินที่หักออกจากเงินสะสมแล้วไม่น่าเป็นไรครับ ถือว่าให้รางวัลกับชีวิตบ้าง

พี่จูนเดี๋ยวลองทำดูค่ะ แต่ไม่พกบัตรเครดิตเนี่ย อืม...คงไม่ชินแน่เลย

บัญชีที่ปลอดภัยต่อการถอน ตอนแรกก็มีอยู่เหมือนกันค่ะ เปิดบัญชีแบบไม่ทำบัตร ATM แต่ตอนหลังดันไปสมัคร iBanking เลยกลายเป็นวันดีคืนดีก็โอนจากบัญชีนั้นมาบัญชีที่มีบัตร ATM ซะงั้น

แต่ตั้งเป้าก่อนอายุ 30 คงไม่ไหวมั้งคะ เพราะอีกไม่กี่เดือนก็จะ 30 แล้วอ่า ระยะเวลากระชั้นไปหน่อย เอาเป็นก่อนอายุ 35 ละกันค่อยพอมีเวลาหน่อย อิอิ

เอ่อ...คุณฮีโร่ ไอคำว่า "ให้รางวัลกับชีวิตบ้าง" นี่ล่ะค่ะ ที่เราใช้อ้างตอนซื้อของชิ้นใหญ่ๆ ทู้กกกทีเลย

บัญชีรับจ่ายไว้ขอคิดดูก่อนนะคะ แค่ที่ต้องตรวจบัญชีอยู่ทุกวันนี้ก็จะอ้วกแล้วอ่ะ

555 เข้ามาอ่านเรื่องราวคนที่มีพฤติกรรมเหมือนกันค่ะ

เรา : แก ไปจตุจักรวันนี้ เรามีงบแค่ 1000 บาทนะเว้ย
มัน : เออ คงไม่ได้ไรหรอกมั้งเมิง....คนเยอะ ไปเดินๆดูหนุ่มๆ
เรา : เออ ดีๆ ถ้าใช้เงินซื้อหนุ่มๆได้นี่กรูยอมควักหมดตัวเลย 555
มัน : ใครเค้าจะเอาเมิงงงงงง
เรา : เดี๋ยวแม่เลิกคบซะนี่ (เดินผ่านร้าย Wardrobe) แก เดรสตัวนี้น่ารักว่ะ อยากได้ (สาบานว่าเดินมาได้ไม่ถึง 15 นาที)
มัน : เอาดิ น่ารักดีนะ ตัวเท่าไหร่
เรา : เฮือก.....790 แหน่ะแก พี่ๆ เมื่ออาทิตย์ก่อนเพิ่งซื้อเดรสสีขาวไปเอง ลหน่อยดิ หนูลูกค้าประจำนะ

(เหตุการณ์ดำเนินต่อไป พี่เค้าลดให้)

เรา : ไงล่ะ ได้เรื่องแล้ว แป๊บเดียวหมดไปเฉียดพัน

และเนื้อเรื่องก็เป็นอย่างนี้ต่อไปอีกหลายๆร้าน วันนั้นตกลงว่าหมดไป 2000 นิดๆ แง...............................

อ๊า ลืม จปส. หลักไป มันมีร้าน Torajiro มาเปิดในซอยบ้าน (สุขุมวิท 26) คนเยอะมากกกกกก แล้วเมื่อประมาณต้นปีที่ผ่านมา มันมีโปรโมชั่น ถ้าหาเหรียญบาทที่ผลิตในปี 2540 ได้ มันจะลด เหรียญละ 100 บาท ตอนนั้นกี้เพิ่งเลิกกับแฟน นั่งหาเหรียญบาททั้งวันเลย 55 หาไรทำ จะได้ไม่คิดมา สรุป.....ได้ลดไป 500 บาทค่า

แวะมาแจ้งอัพบล๊อกเพิ่มแล้วครับ Episode III เลียนแบบหนังฝรั่งซะเลย

นึกๆไปให้รางวัลกับชีวิตบ่อยไปมันดูเหมือนรางวัลนั้นไม่มีค่าจริงๆ งี้มั้ยครับรับจ้างดูแลเงินฝากให้ แต่จริงๆอยู่ที่วินัยตัวเองนี่แหละครับ พูดง่ายทำยากส์ๆๆๆๆๆ

อ้อ ถ้าหาวิธีลงทุนดีๆไว้ตอนเกษียณได้แล้วอย่าลืมแจ้งด้วยนะครับ กำลังหาอยู่เหมือนกันผ่านมาหลายรอบชีวิตแล้วจนชีวิตเหลือน้อยแล้วยังหาไม่เจอเลย

โห... น้องกี้ พี่ก็หาเหรียญนะ

ทำไมหาไม่เจอเลยซักเหรียญฟระ อิจฉาจังวุ้ย

เอออ่านแล้วไม่รู้จะว่าไงเลยครับ

น้องปลาเอ๋ย ลืมไปยังคิดว่าน้องปลาอายุ 25 อยู่เล้ยย แหงะ อิอิ

ตกลงข้างบนนั่นจะมาชวนกันใจแตกป่ะเนี่ย ฮ่าๆๆ

ปล. น้องปลา กลอนมันพาไป จิมมี่ ชู เชอ ที่ไหนกัน ฮ่าๆ

น้องปลาด้วยคน ฮิฮิ

พี่ก็ไม่เคยลอง แต่มองมันทุกวัน ตอนนี้มันเป็นของประดับบ้านอย่างหนึ่งของพี่แล้วค่ะ

โอ้ยชอปปิ้งกับผู้หญิงนี่เป็นของคู่กันเลยค่ะ พี่เข้าใจ

สมัย น้านนนนน......นานมาแล้ว ตอนที่พี่ทำบริษัทโฆษณาก็บ้าชอปปิ้งมากๆๆๆ แต่งตัวมากไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกันว่าทำไปได้ยังไง

ขอเล่าหน่อยนะคะ ตอนนั้นเริ่มทำงานปีแรก ที่บ้านทำบัตรเครดิตให้ พี่ก็รูดจนเต็ม ถึงรายได้พี่จะเยอะก็จ่ายบัตรเองหมด มันก็ยังอยู่ในขอบข่ายที่หน้ากลัว เพราะบัตรที่แม่ทำให้เมื่อสิบกว่าปีก่อนมันวง 50000 แต่อีพี่คนนี้ผลาญเก่งมาก และเป็นคนชอบสังคมเจอคนด้วย

สุดท้าย แม่ดูสเตทเมนท์และสั่งระงับบัตรเลย เพราะเลยเวลา warning มาหลายเพลาแล้ว แต่พี่ก็ไม่ดีขึ้น ไปทำบัตรเอง ใช้แมร่งงง มันส์อีก...ไอ้บัตรเครดิตที่น่ากลัววว จริงจริงค่ะ เราใช้มันจนน่ากลัวนะ

และมันเหมือนจุดหักเห หรือเพราะ แม่บ่นแม่ว่าและเห็นแม่เป็นห่วงมากและไม่สบายใจไม่รู้สิ และเราสำนึก สุดท้ายหยุดไปเอง ไปเก็บเงินแทน เพื่ออนาคต มีบัตรเครดิตของตัวเองก็ไม่ใช้เหมือนเมื่อก่อนเพราะกลัวเงินในแบงค์ยอดตก ดูพี่สิ ตลกมั๊ย ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่ แต่น้องปลาพี่ขออนุญาติบอกอย่างหนึ่งนะว่า มีเงินสดในตัวมันดีจริงๆ มันมั่นคงและมั่นใจ วันหนึ่งน้องจะเข้าใจได้เองเมือยามที่น้องอายุมากขึ้น นี่มันคำพูดคนแก่นี่หว่า ฮือ ฮือ แต่ไม่เป็นไร คุยเหมือนพี่น้อง

ฮืมมม อยากบอกว่าไม่ใช่ทำแบบนี้ได้เพราะนิสัยพึ้นฐานแต่เพราะพี่ฝีกตัวเอง และ มันก็เห็นผล แต่ก็เหอะ น้องยังเด็กและพี่ก็บ้าชอปปิ้งมากๆ ตอนขนาดอายุเท่าน้องนี่แหละ

และ ตอนนี้พี่แก่ๆๆๆ เพี่ยงพอแล้ว เลยมองย้อนกลับถ้าวันนั้นไม่เก็บ เราคงมีแต่พวกเสื้อผ้า ของเครื่องประดับ บ้าบอคอแตกเต็มไปหมดเลย แต่จริงๆตอนนี้ก็เยอะ ยังมีที่ไม่ได้ขนมาที่สวิสอีกเป็นตู้ แต่พี่ก็ไม่บ้าสมบัติมากเหมือนเมือก่อนแล่ะ

แต่ก็ยังเป็นอยู่คือตอนนี้ชอบออนไลน์ชอปปิ้งพวกสกินแคร์ หรืออะไรทีเป็นหมวดหมู่ของใช้พวกนี้น่ะค่ะ แต่เสื้อผ้าเบาบางลงไปมากจริงๆ เลยค่ะ

กรี๊ดดดดดดดด...พออัพปุ๊บ พึ่งเห็นว่าตัวเองเมนท์ยาวมาก เกือบเท่าเนื้อหาบล๊อก โต๊ดทีจ้าน้องปลา

อ่านไปขำไปค่ะ
เก็บเงินช้อปเอาไปลงทุนอย่างชาญฉลาด

ขอบคุณค่ะไปแวะทักทายกัน หนูน้อยคนนั้นไปพักผ่อนกับครอบครัวที่โปรตุเกส ระหว่างพ่อกับแม่ลงไปกินข้าว กลับมาที่โรงแรม เด็กหายตัวไปแล้ว (น่าจะเป็นอย่างนี้ คร่าวๆค่ะ )

เพลงน่ารักจิงๆ

เฮ้ย เม้นต์เค้าหายไปไหน

เม้นต์เสร็จปิดไป กลับมาอีกทีไม่มีแล้ว อุตส่าห์ชื่นชมตัว Emo หรือว่าน้องเอามันออก แล้วจำต้องเอาเม้นต์พี่ออกด้วยกันคนงง

เปลี่ยนทำไมล่ะน้องปลา มันน่ารักมาก ๆ เลยนะ พี่ชอบน้องลิง หน้าไม่เหมือนใครดี น่ารักมาก ๆ เลย

ปล. วันนี้ว่าง ๆ เลยนั่งทำหัวแบนเนอร์ กับกล่องคอมเม้นต์ใหม่ ดีใจที่น้องปลาบอกว่าน่ารักกกก คราวนี้ทำเองดีกว่าเนอะ ไม่เหมือนใครดี

อ่านแล้วสนุกดีครับ เป็นการช๊อปที่น่ากลัวมาก ขอให้ความพยายามนี้สำเร็จครับ

ถ้าตลอดสามเดือน ไม่ซื้อเสื้อใหม่เลย ไม่กินสตาร์บัคเลย ผมจะซื้อเสื้อให้หนึ่งตัวเอาไหม

ordinary_hero --- จริงค่ะ หัดให้ตัวเองมีวินัย(อย่างเคร่งครัด) มันยากเสียจริงๆ แต่ก็จะพยายามค่ะ ถ้าเจอวิธีลงทุนจะไปบอกนะคะ แต่คงต้องขอเวลาศึกษานิดนึง

pingpii --- อย่าอึ้งสิพี่ฟลุ้ค มันทำเอาเรารู้สึกผิดย้อนหลังเลยอ่า

little_ariel --- พ่อแม่เค้าไม่น่าทิ้งเด็กไว้ที่ห้องคนเดียวเลยนะคะ ยังไงก็ขอให้หาเจอในเร็ววัน ขอบคุณที่แวะมาบอกค่ะ

minetong --- ใช่ค่ะ เพลงของแบร์การ์เด้นน่ารักแทบทุกเพลงเลย ลองหาเพลงอื่นๆ มาฟังดูนะคะ

พี่จูน ก่อนอื่นเลยขอกรี๊ด... พี่จูนนึกว่าเรายัง 25 อยู่จริงหรอเนี่ย ดีจายยย 555+

อย่างที่สอง เอา emo ออกจริงค่ะ พอดียังหามาให้ครบๆ ไม่ได้ ว่าจะหารูปให้ครบๆ ก่อน แล้วค่อยทีเดียวเลย แต่เราไม่ได้ลบเม้นท์พี่จูนทิ้งน้า มันหายไปได้ไงก็ไม่รู้เหมือนกัน เรายังไม่ได้เห็นเม้นท์อันที่พี่ว่าหายเลยด้วยซ้ำ แง้ๆ เกิดไรขึ้น

แต่พี่จูนว่าน้องลิงดีใช่ม้า จะได้เอาไว้ แต่บางตัวก็ไม่ชอบอ่ะ อย่างตัวแลบลิ้นน่ากลัวมากมาย ลิ้นย๊าวยาว ไว้ทำเสร็จจะไปเชิญมารับชมนะคะ

พี่ Lioness เป็นของประดับบ้านที่ไม่ใช่ทุกคนจะมีนะคะเนี่ย อิอิ

เห็นด้วยเรื่องเงินสดนะพี่ เนี่ยปลาก็พยายามทำอยู่ ลด ละ เลิก การใช่จ่ายไร้สาระทั้งหลายทั้งปวง แต่บางทีก็สติแตก สงสัยต้องสร้างวินัยกับตัวเองเพิ่มขึ้น เพราะใช้บัตรเครดิตไม่ได้สติเหมือนพี่ในอดีตเปี๊ยบ ทำให้ที่บ้านไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีเงินเก็บ งื้ดดดๆๆ เศร้า

หรือที่เราเริ่มคิดได้เพราะเราเริ่มแก่ขึ้น แว้กกกก 555+ ล้อเล่นนะคะ คุณพี่ไม่แก่หรอก แหม... คนแก่เค้าวัดกันที่ใจค่า ตัวเลขไม่เกี่ยว

ต้องตั้งใจฝึกๆๆๆ อย่างพี่ว่าแหละ ที่สำคัญคือต้องเริ่มอย่างจริงจังและต่อเนื่องเนอะ เพราะชักรู้สึกว่าไอ้ข้าวของที่มีมัน "บ้าบอคอแตก" จริงๆ ขอร้องอีกรอบ เสียดายตังค์

คุณ fzero พูดจริงเป่าเนี่ยยย เดี๊ยวทำจริงซะเลย 555+

blog น่ารักจังค่ะ

TQTQTQ จ้าน้องปลา และพี่คิดว่ามันอาจจะยากนะ เหมือนพวกติดบุหรี่แล้วมาเลิก ฮาฮา พี่ก้อบ้าบอคอแตกช่วงที่พี่อายุ 22-27 ปี พี่ดันไปเมนท์ว่าตอนที่พี่อายุเท่าน้องปลา อุบบ์ ไม่รู้คิดว่าน้องปลา 25 ด้วยพอดีมาอ่านเมนท์น้องจูนใหม่เลยรู้ว่าไม่ใช่ แต่ทำไมน้องหน้าเด็กจัง

แต่พี่ก็เข้าใจก็จริงอ่ะ กรุงเทพ มันแดนช๊อปปิ้งจิงๆ แต่ยังไงเชียร์เก็บเงินดีกว่า ยังคำเดิมที่ว่าวันนึงน้องปลาจะรู้ว่ามันดีและถ้าหาเงินเก่งด้วย เก็บได้เป็นกอบเป็นกำ เริ่ดสุดๆ

ไม่เป็นไรค่อยๆทำไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ไม่มีสาวคนไหนไม่ชอบการช้อปปิ้งมันอยู่ในสายเลือดจริงๆอิอิ ขอให้ทำสำเร็จในการลดละเลิกการช้อปนะคะ
สู้ๆ

น้องปลา - มาชวนไปเลี้ยงสัตว์น่ารัก ๆ กันค่ะ คลิกไป ที่นี่ ได้เลยค่ะ

ไปพักผ่อนแล้วค่ะ แหะ ๆ ช่วงนี้ลืมตัวไปนิดนึงค่ะ

แวะมาทักทายคะ

หวัดดี๊ดีจ๊ะน้องปลา (เรียกตามคุณข้างบนน่ะจ๊ะ เรียกง่ายกว่า Marimekko เป็นพันห้าเท่าแน่ะ)

อ่านที่ปลาบ่น (พี่โตสว่าบ่น ๆ นะ) ว่า ...
"เผื่อในกรณีที่เราตกลงใจเป็นมนุษย์เงินเดือนตลอดชีพ
จะได้มีเงินไปเที่ยว เอ๊ย...ไว้ใช้ยามแก่หลังเกษียณ"
ทำไมต้อง .. เอ๊ย .. ไว้ใช้ยามแก่หลังเกษียณด้วยล่ะจ๊ะ ..
พี่โตสว่า เก็บเงินเอาไว้ไปเที่ยวก็น่าจะรวมอยู่ในเป้าหมายของการเก็บเงินของมนุษย์เราด้วยนะ
เกิดมาทั้งที ได้ไปเที่ยวนู่น เที่ยวนี่ ได้เห็นได้สัมผัสอะไรที่มันแปลกตาไปจาก
สิ่งที่เราเจออยู่ทุกวันในชีวิตประจำวันเนี่ย ..... พี่โตสว่า ใช่เลยนะ
เกิดมาทั้งที มีโอกาส ต้องเที่ยวให้คุ้ม ให้ไม่เสียแรงแม่เบ่ง !! จริงไม๊จ๊ะปลา
เพราะงั้น ไม่ต้องอ๊งเอ๊ยแล้ว .. เก็บเงินไว้ใช้ยามแก่ และเอาไว้ไปเที่ยวด้วยแหละ ใช่เลยจ๊ะ

พี่โตสเป็นโรคอะไรอย่างนึง .. เวลาคบใครซักคน พี่โตสจะดูว่า คน ๆ นั้นมีอะไรเหมือนกับเราบ้าง
นั่งอ่านปลาบ่น ๆ ๆ ๆ ก็เจอแล้ว นี่แหละชั้นเลย !!!
เชื่อคนยาก และมองโลกในแง่ร้าย
อันนี้พี่โตสก็เป็นเหมือนกัน .. เป็นอะไรที่ไม่คิดจะเปลี่ยนด้วยสิ เนอะ

เห็นบอกว่า ใครทนอ่านจนจบเนี่ย นับถือเลย ... เพราะงั้น ..
นับถือพี่ได้เลยค่ะน้องปลาขา .. เพราะพี่โตสไม่ใช่แค่อ่านจบ
แต่อ่านทุกคำบ่นค่ะน้อง .. เพราะปลาบ่นได้น่าสนใจน่าติดตามดีจ๊ะ ธรรมชาติดี พี่ชอบ
หลาย ๆ บล๊อกบ่นที่พี่โตสเคยอ่าน เค้าพยายามเขียนให้มันฟังตลก
ซึ่งเท่าที่อ่านของเค้าแล้ว .. สรุปได้ว่า ธรรมชาติของเค้ามันไม่ตลก !!
เพราะงั้น พยายามเท่าไหร่มันก็ไม่ตลกหรอก หนำซ้ำทำให้การบ่น(ที่พยามยาม)ตลกของเค้า
กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ......... อ่านไม่ลง........ เอาเม้นท์มั่วไปละกัน......

ดูท่าแล้ว น้องปลาจะอาการหนักเรื่องช๊อปจริง ๆ นะ .. แต่อย่างน้อย
ยังดีที่ปลาเริ่มรู้ตัวเองว่า การที่ปลาเป็นอย่างนี้ มันไม่ธรรมดา มันมากไป
และคิดพยายามที่จะเลิกหรือลด .. พี่โตสอยากบอกว่า พยายามเข้าไปน้อง
วันหน้าจะได้ไม่มาเสียใจและคิดว่า ... ชั้นน่าจะอย่างนั้น ชั้นน่าจะอย่างนี้
คิดถึงน้อง ๆ ที่เค้าไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าดี ๆ ใส่ซักชิ้นสิ .. ไม่มีอาหารลงท้องทุกเมื้อ
และไม่มีอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง .. แล้วปลาอาจจะรู้สึกว่า ..
เออ ... เสื้อผ้าชั้นเยอะเกินไปแล้วนะเนี่ย ..... ตอนนี้พอก่อนดีกว่า
อีกซักหกเดือนค่อยหาใหม่ ๆ เลิ่ด ๆ มาเพิ่มซักตัวสองตัว ... อืม ...

บังอาจไปว่า ว่าพี่โตสพูดมากถึงบล๊อกพี่ (ไม่ได้พูดว่างั้นเลย แต่ก็ใกล้เคียงแหละ)
ก็เลยมาพล่ามเม้นท์แรกซะให้เข็ด คราวหน้าจะได้ไม่ข้ามรุ่นว่าพี่ว่าเชื้อ ....

ปลาเอ้ยยยยยยยย...ออกหมดมั๊ยหนู
ทำไมจังหวะมันดีอย่างนี้ล่ะ กินข้าวเสร็จหันมาเห็นที่เขียน _ _ _ พอดี น้องปลาทำให้พี่หัวเราะ เห็นภาพเล้ย

อุ๊บ หวังว่าคนอื่นที่มาอ่านเมนท์นี้คงไม่เข้าใจผิดกับ อ้าย _ _ _ คำนี้ของพี่น่ะ

นึกแล้วขำน้องปลาอ่ะ กร๊ากกกกส์

อ่านจนจบเหมือนกัน อิอิ..เขียนเล่าได้ดีมากๆจ้า....

เราใช่สูตร ไม่ไปเดิน ไม่ดู ไม่่เห็น ไม่ลอง ก็ไม่เสียตัง อิอิ...
ถ้าเดินช้อปแล้ว มักจะอดใจไม่ได้....

ติดกาแฟเหมือนกันเลยค่ะ ขนาดสามทุ่มยังถ่อไปหามากินเลย ชอบชอปเหมือนกันกะว่าจะไม่ซื้อแล้วแต่ก็ซื้อไปแล้วสามตัววันนี้ ถ้ามีวีธีเลิกดีดีแนะนำด้วยค่ะ

จริงๆมันสำคัญที่ซื้อมาแล้ว ได้ใส่คุ้มไหมไง
ถ้าซื้อมาแล้ว ไม่ค่อยได้ใส่ ซื้อมาเก็บไว้เฉยๆ

ปีนึงใส่ที มันก็ ไม่เวิร์คน่ะจ๊ะ

แต่ถ้าใส่ๆๆๆ บ่อยๆๆๆ มันก็โอเคนะ

เงินหมด เด๋วก็หาใหม่ได้ พอแก่ๆ ก็กินมาม่า ไงอิอิ
หรือไม่ก็เอาเสื้อผ้า ไปเลหลังขาย แหะๆ

พี่เชอร์รี่ TQ คือไรอ่ะคะ

สงสัยจะยากจริงๆ อ่ะนะคะ แต่จะตั้งใจให้ดีที่สุดเลย สู้ๆ ว่าแต่หน้าเด็กจิงป่ะอ่ะ ไม่น่านะพี่เชอร์รี่ เพราะโดนลูกค้าทายว่าอายุสามสิบ แอบเศร้าเล็กน้อย แต่ทำไงได้ ไว้ผมดัดมันเข้ากับเรามากกว่าผมตรง (คนบอกด้วยอัตรา 9:1 นั่นคือ 9 คนบอกเข้ากับหน้า 1 คนบอกต้องเปลี่ยนหน้า เอ๊ย...ไม่ใช่ เล่นตัวเองอีก 55+)

เรื่อง _ _ _ ของพี่เนี่ย ก็ว่าอยู่ว่าอะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น แต่ก็ฝืนใจกลืนเข้าไป เนื่องด้วยหิวอ้ะ 55+

คุณ LillY --- ถูกต้องเลยค่ะ เราว่ามันอยู่ในสายเลือดจริงๆ ก็คงไม่ถึงกับเลิก แต่ต้องลด ละ อย่างแรงและด่วนเลยค่ะ

คุณ JA --- สวัสดีค่ะ

คุณ ปลายฟากฟ้า --- ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อิอิ อึดมากๆ เลย จริงเลยค่ะ ไม่ไป ไม่เห็น ก็ไม่เสียตังค์ แต่อยู่บ้านมันก็เบื่ออ่ะนะ อย่างงี้ต้องติดบล็อกต่อไป จะได้ไม่อยากออกไปไหน 55+

คุณ การะเกด --- เด๋วเราเอาตัวเองเป็นหนูทดลองเลยค่ะ ถ้าเจอวิธีเด็ดๆ ได้ผลชะงัดเมื่อไหร่จะรีบไปบอกเลยนะคะ

คุณ สะติมฯ --- คือมันมีทั้งที่คุ้มและไม่คุ้มไงคะ ส่วนมาม่าน่ะกินจนเอียนแล้ว เพราะเอาเงินไปช็อปหมดนี่ไง 55+

พี่โตส ไม่ได้ว่านะเออ ชื่นชมในความสามารถในการเขียนเรียงความของพี่โตสตะหาก 555+ ตอนเรียนภาษาไทยได้คะแนนเต็มป่าวอ่ะพี่ (แซวเล่นนาค้า อย่าโกรธน้า)

ว่าแต่เรื่องขำเนี่ย ยังขำค้างมาจากบล็อกพี่จูนเลยอ่ะพี่โตส เม้นท์ได้อย่างฮามากๆ อย่างประโยคข้างล่างที่พี่โตสมาเม้นท์เนี้ย เชื่อป่ะอ่านวนอยู่สิบรอบไอ้คำว่า "เอาเม้นท์มั่วไปละกัน "
v
v
กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ......... อ่านไม่ลง........ เอาเม้นท์มั่วไปละกัน......
^
^
คือมันขำจังเลยอ่ะ ไม่รู้เป็นบ้าอะไร นั่งอ่านแล้วนั่งขำอยู่คนเดียวตรงโต๊ะทำงาน อายคนข้างๆ เค้าคงหาว่าขำอะไร คิกๆ คักๆ ของมันอยู่นั่น อีกอย่างคือจะบอกว่า เป็นคนอื่นเค้าไม่ตลก เค้าก็คงออกไปเงียบๆ แต่พี่โตสยังอุตส่าห์จะเม้นท์มั่วให้เค้านะ (เอ้า...ขำอีกแล้ว

ส่วนเรื่องช็อปจะพยายามนะคะ ขอบคุณที่เตือนสติค่า

ปล. เม้นท์พี่โตสยาวเท่ากับคนที่เขียนบล็อกสั้นๆ เลยอ่ะ 555+

พี่จูน พักผ่อนมากๆ นะค้า ถึงจะอยากให้พี่จูนอัพเรื่องอะไรสนุกๆ ดีๆ ให้อ่าน แต่ก็เป็นห่วงสุขภาพน้า

ฮ่า ๆๆๆ ใช่ ๆ แอบมาอ่านเจอเม้นต์พี่โตสก็ขำตรงนี้เหมือนกันอ่ะ เม้นต์มั่วเนี่ย แต่พี่โตสเคยทำด้วยเหรอ เอาตัวอย่างมาให้ดูซะดี ๆ (อันนี้ถึงพี่โตสนะน้องปลา เพราะเด๋วไงเจ๊มาแน่ๆ)

น้องปลาใจร้าย แกล้งน้องหมูเค้าเหรอ น้องหมูสะตอเนอะ ขำมันอ่ะ ที่พี่โตสบอกว่ามันเง่าน่ะ จริง ๆ ต้องคลิกเม้าส์ตะหากนังเง่ามันถึงจะกินได้น่ะ ฮ่าๆๆ

เป็นเจ๊ดัน อัพเม้นต์ให้ครบ 50 นะคะ ฮ่าๆๆๆๆ


ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ ซึ้งงงงง

ชอบช็อปปิ้งเหมือนกันค่ะ แต่ก่อนก็ซื้อเยอะ ถึงจะไม่ซื้อของแพงก็เถอะ ตอนนี้หายบ้าไปเยอะแล้วค่ะ เพราะไม่มีรายได้ของตัวเอง ต้องเจียมตัว กับที่คิดได้อีกอย่างก็คือ ของซื้อมาแล้ว ใส่ไปครั้งสองครั้งก็เบื่อ เก็บเงินไว้เที่ยวดีกว่าค่ะ ได้ประสบการณ์ไว้จดจำไปอีกนาน ไม่มีเบื่อ

อ๊าว..........ขำกันเข้าไป.......
บอกตรง ๆ เลยนะน้องปลา ว่าพี่โตสเพิ่งรู้ตัวก็ตั้งแต่มาเล่นบล๊อกแก๊งนี่แหละ ว่าคำพูดของพี่สามารถ
ทำให้คนขำอี้แตกอี้แตนได้ด้วย ... แล้วก็มานั่งวิเคราะห์ (อันนี้แหละพี่โตสจริง ๆ .. ชอบวิเคราะห์ อุอุ)
ว่า ปกติตัวจริงเราก็ไม่เห็นจะเป็นคนตลกโปกฮาอะไรเลยนี่หว่า แต่ทำไมหลาย ๆ คนในบล๊อกแก๊ง
บอกว่าเราเป็นคนตลกกวนteenนะ .. ซึ่งพี่โตสว่า อาจจะเป็นเพราะว่า .. เวลาที่พี่พิมพ์อะไรลงไป
พี่พิมพ์ความคิดตัวเองจริง ๆ (ถึงได้ยาวซ๊า...เพราะคิดมาก ว่างมาก ฟุ้งซ่าน) มันไม่ได้พยายาม
แต่งเติมให้สวยงาม มันดิบ ๆ ตรง ๆ มาจากความคิด .. ซึ่งถ้าเป็นคนที่อ่อนหวานมาก ๆ
อ่านเม้นท์พี่โตส แล้วก็คง ..
"อุ๊ย ! คุณคนนี้ ดุดันจัง น่ากลัว ไม่เอาล่ะ หญิงไม่ชอบ รับไม่ได้ กรี๊ด..ค่ะ"
แต่พอมาเจอพวกบ้า ๆ บอ ๆ เหมือนกัน (บ้าบอ แต่แอบมีสาระ มีหมอง และสวยด้วย อิอิ)
ก็เลยเป็นอะไรที่ถูกใจเข้าและก็กลายเป็นว่า .. พี่โตสกวนteenชิบเป๋งเลย ชอบ ขำดีจังเออว่ะ

แล้วก็มาวิเคราะต่อว่า แล้วทำไมตัวจริงชั้นไม่ขำนะ (พูดอะไรออกมาที มีแต่ทำให้คนฟังสะอึก)
ก็คงจะเป็นเพราะว่า .. พี่โตสเชื่อว่าตัวเองเป็นพวกปากปีจอ .... ครือว่า ...
ตอนสมัยเรียน เคยถูกเพื่อน ๆ เรียกว่า อีขวานน่ะจ๊ะปลา .....
ซึ่งปกติคนเรา เวลาฟังคนพูด กับอ่านที่คนพิมพ์ ถึงแม้ว่า คำที่คนพูด กับคำที่คนพิมพ์ลงไป
มันจะเป็นประโยคเดียวกันเด๊ะ ๆ แต่ความแรงมันแตกต่างกัน .... เพราะการพูด
มันมีอารมณ์ มีน้ำเสียงเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย มันก็เลยทำให้ประโยคที่พิมพ์ออกมาแล้วดูตลก
กลายเป็นประโยคที่ฟังดูก้าวร้าวรุนแรงจังเลย เวลาได้ยินคนพูดออกมาจากปาก(หมอ ๆ)
นี่แหละ ..... มาอธิบายให้อ่าน .... เพื่ออะไรไม่รู้เหมือนกันแหละ .... เข้าใจหรือเปล่าก็ไม่รู้
แต่คิดว่าเข้าใจแหละ .. เพราะน้องปลา (แล้วก็จูนด้วยแหละ .. รู้ว่าเดี๋ยวก็มาอ่าน เหอะ ๆ)
ดูเป็นคนมีหมองเยอะใช้ได้ .. น่าจะเก็ตพี่โตสแหละนะ
(ถ้าตอนนี้กำลังคิดอยู่ว่า .. ตายha'แล้ว ตูไม่เก็ต ทำไงดีล่ะเนี่ย .. ก็ช่วยไม่ได้จ๊ะ ฮิ ๆ)
คือพี่โตสเป็นประเภท ถ้าไม่อยากฟังชั้นพล่าม ก็อย่ามามีจุดที่ต้องให้ชั้นอธิบายเลย
เพราะพี่โตสไม่พล่ามเรื่อยเปื่อย พี่ต้องมีพ้อยท์ให้พล่าม ถึงจะพล่ามได้ อิอิ
ถ้าเริ่มมีอะไรให้พี่ต้องอธิบาย แล้วไม่ชอบฟังไม่ชอบอ่าน
ก็ซวยไป เพราะพี่โตสชอบอธิบายยาวยาว..................เหมือนปลานั่นแหละ
ฮ่า ๆ .. พี่โตสไปแอบอ่านแท่กถามบ้าถามบออะไรกันนักกันหนาของปลามาแล้วล่ะ ..
เห็นว่า ถ้าให้นิยามตัวเองแค่ 3 คำ ทำไม่ได้จริง ๆ (ไม่ได้ล้อเล่น) ไม่ใช่เหรอจ๊ะ
อิอิ ... ก็ครือ ๆ กันแหละว๊า ...

ปล. ถึงพี่โตสจะปากหมา แต่พี่ไม่กัดจ๊า .... หมาหัวใจสะอาดจะตายไปเนอะ
(เอาหมาพัคนะ พี่ชอบ .. ตัวเล็ก ๆ เตี้ย ๆ น่ารักดี เหมือนพี่โตสเลย ฮุ ๆ)

สำหรับข้อความถึงจูน เดี๋ยวพี่โตสไปเม้นท์ในบล๊อกจูนเอง
เพราะพี่โตสไม่เม้นท์มั่วบล๊อกเหมือนจูนมัน ..
ฮะเอื๊อก ฮะเอื๊อก ชอบใจจริง ๆ เลย ได้พูดแดกคนสวย ๆ เนี่ย อยากสวยนักนี่เนอะปลาเนอะ

ตกลงกล้าคบพี่โตสต่อไม๊ล่ะเนี่ย ... ปลา ปลา .. เจ้านายมาแล้วน้อง ทำงาน ๆ

แหม ต้องคิดดูก่อนนะพี่โตสว่าจะคบต่อมั้ย เนื่องจากประโยคข้างล่างเนี้ย
v
v
มาเจอพวกบ้า ๆ บอ ๆ เหมือนกัน (บ้าบอ แต่แอบมีสาระ มีหมอง และสวยด้วย อิอิ) ก็เลยเป็นอะไรที่ถูกใจเข้า
^
^
ใจนึงก็อยากคบพี่โตสต่อมากๆ แต่ก็กลัวจะเป็นการยอมรับว่าตัวเองเป็นพวกบ้าๆ บอๆ แต่คิดๆ ดูแล้วช๊อบชอบสไตล์การตอบย๊าวยาวของพี่โตส สะใจดี อ่านมันส์ไปเลย ก็ต้องถามว่าพี่โตสจะเต็มใจมาคบกันอ๊ะป่าว คบกันม๊าตะเอง เค้าชอบตะเองนะ อิอิ

แต่พี่โตสชอบวิเคราะห์เหมือนเพื่อนซี้ปลาคนนึงที่ทำงานเลย เวลาเล่าไรให้เค้าฟังแล้วขอความเห็นนะ เค้าจะชอบหยุดนิ่งไปแป๊บ แล้วก็บอกว่าขอสมมติตัวเองเป็นปลา หรือเป็นคนในเรื่องที่ปลาเล่าน่ะ แล้วเค้าก็จะวิเคราะห์ออกมาเป็นฉากๆ เลย สุดยอด ชอบมาก ดูจริงใจ ตั้งใจ รับฟังเราจริงๆ จุดนี้ล่ะเป็นจุดเดียวกับที่เราชอบพี่โตสมากๆ เลย แบบว่าตั้งใจเม้นท์นะ ไม่ใช่มาเม้นท์เพื่อให้ตามไปเม้นท์กลับที่บล็อกสร้างเรทติ้ง หรือตามมารยาทอะไรก็ตาม

ขอบคุณบล็อกพี่จูนที่ทำให้เราได้เจอกัน (ก๊ากกก จบได้เน่าเชียว)

จริงเลยค่ะคุณ Thai Wahine ใส่ไปไม่กี่ทีก็เบื่อ มานั่งคิดดู เราน่าจะ" รู้จักใช้เงิน" มากกว่านี้ จะพยายามลด ละ ต่อไป

ปลาบอกว่า .....
"จุดนี้ล่ะเป็นจุดเดียวกับที่เราชอบพี่โตสมากๆ เลย แบบว่าตั้งใจเม้นท์นะ ไม่ใช่มาเม้นท์เพื่อให้ตามไปเม้นท์กลับที่บล็อกสร้างเรทติ้ง หรือตามมารยาทอะไรก็ตาม"
ชอบ...............ถูกใจมาก.......ค่ะน้อง (ทำเสียงต่ำ ๆ ด้วยนะปลานะ)

พี่โตสตั้งใจจะมาก๊อปเม้นท์ปลาที่เม้นท์ถึงพี่โตส เอาไปไว้ในบล๊อกพี่โตสเพื่อสร้างเรตตุ้งติ้งนิดหน่อยน่ะจ๊ะ ... ชอบ ๆ เม้นท์ถูกใจ .. อันนี้ต้องเอาไปแปะไว้อ่านในบล๊อกพี่เอง .. ขอนะ .. เดี๋ยวก๊อปแล้วล่ะ ถ้าไม่ชอบใจ ก็ไปลบเอาออกจากบล๊อกพี่โตสเองแล้วกันนะปลานะ

ใช่แล้ว ....ต้องขอบใจจูน.... แต่อย่าไปป้อล้อจูนมันมากนัก ... ยัยนี่ขี้เขิน ... เดี๋ยวมัวแต่เขินไม่เป็นอันทำอะไร ซวยคุณอายกวีนแย่เลย ...

(โฮฮฮ... เราชอบรักในสิ่งมากเลย จงอย่าลืม "รักในสิ่ง" สิ่งในรัก คิคิ)

เข้ามาทักทายรอบดึกค่ะ เอาใจช่วยด้วยคน สู้ๆ ฮึบๆ
แต่ซื้อเสื้อผ้าบางทีก้อคุ้มนา.. เผื่อลูกชอบ เอ๊ะ ไกลไปมั้ย
แอบทึ่ง จากเจอเวนิว ไป โทระจิโร่ ยังได้ตั้ง 3 ตัว
เพื่อนพี่ปลาไม่ห้าม มีแอบขู่เล็กๆด้วยอะ.. ไม่เอาก็ตามใจ อย่าไปนอนไม่หลับที่บ้านละกัน 55
แสดงว่าต้องลองแล้วถูกใจมาก... ขอให้เป็นอี 3ตัวที่คุ้มค่า

เราเคยบ้าระห่ำชอปเสื้อผ้าแค่ตอนปีหนึ่งอะ แล้วก้อดับวูบเลย
ก้อยังชอบดูเสื้อผ้าอยู่ สนุกดีอะ แต่ไม่ค่อยอยากได้มาครอบครองแล้ว
พออยากได้แล้วเราชอบคิดว่า ซื้อเสื้อผ้ามามันสนุกแค่ตอนใส่ ความอยากได้มันก้อหดหายไป...
ไปซื้ออย่างอื่นแทน (สรุปไม่เหลือเก็บอยู่ดี)
แถมยิ่งโตยิ่งเรื่องมาก ของที่ก็ชอบซื้อไม่ไหว 55 ต้องเจียมหน่อย ช่วงนี้
กลายเป็นใช้งานของเก่าซะโหด ไม่มีปลดเกษียณกันเลย

แต่จากที่อ่านมาพี่ปลาดูมุ่งมั่นเลย ขอให้สำเร็จ ช้าๆ อย่างมั่นคงนะคะ
แอบอยากให้ติดบล๊อกอีกนานๆ

เกือบลืมจุดมุ่งหมายหลัก..
เราไปเจอเวบนึงอะ ไม่รู้ว่าพี่ปลาเคยดูรึยัง ชื่อเวบ stylewillsaveus.com
เห็นหน้าตามันจะดูจี๊ดๆหน่อย
อ่านไปสองสามเรื่อง เอ๊ะเหมือนเน้นพวก eco-fasion/ organic นี่
เลยนึกถึงที่พี่ปลาเคยแปลไว้อะค่ะ เลยเอามาฝาก เรื่องมันเยอะมากเลย

^
^
ยาวนะเนี่ย
พี่ปลาอย่าพึ่งกลัวเราน้า
ดึกๆละเราเยิ่นเย้อ วันหลังมาตอนกลางวันดีกว่า

พี่โตสเชิญตามสบายเลยค่ะ

น้องปอ พี่ว่านี่มันทักทายรอบเช้ามืดมากกว่ารอบดึกนะจ๊ะ อิอิ

จะพยายามน้า ให้กำลังใจกันต่อไปเน้อ เอ้า.. สู้ๆ ฮึบๆ

พี่ว่าเผื่อลูกนี่มันไกลมากเลยอ่า แต่ไม่แน่เนอะ อาจจะกลายเป็นเสื้อผ้าวินเทจไปเลยก็ได้ ลูกอาจจะได้อินเทรนด์กับเค้ามั่ง 55+ (ชักเพ้อเจ้อ)

ขำอ่ะน้องปอ สรุปคืออดใจกับเสื้อผ้าได้ แต่กับอย่างอื่นไม่ได้ใช่ม่า อยากรู้จังน้อเรื่องที่เอาไปซื้ออย่างอื่นน่ะอะไร

ใช้มันให้โหดๆ อะดีแล้วล่ะ เป็นการใจดีกับเงินในเป๋าตังค์เราแทน ไม่ถึงวัยก็อย่าพึ่งไปปลดเกษียณมันเล้ยยย เด๋วเป็นแบบพี่ อืม... เด๋วพี่ต้องแอบยืมแนวคิดน้องปอมาใช้แล้วล่ะ สนุกแค่ตอนใส่จริงด้วย แง้

ติดบล็อกอีกพักหย่ายยยๆๆๆๆ เลยล่ะน้องปอ กลัวน้องปอจะเบื่อกันไปซะก่อนน่ะสิ อิอิ

ขอบใจสำหรับ link นะจ๊ะ เด๋วพี่ว่าง พี่จะลองเข้าไปดูนะ น่าสนใจมั่กๆ เลย น่ารักจริงๆ อุตส่าห์นึกถึงกันด้วย

ปล. พี่ชอบเม้นท์ยาวๆ จ้า อ่านหนุกดี แต๊งน้าเม้นท์กันเหมือนคุยกันเลย ชอบๆ ไม่กลัวเลย มาตอนไหนก็ได้ จะสั้นจะยาว รักน้องปอที่สุด

ง่าเพิ่งเห็นว่าถาม

โดนบังคับด้วยนี่อ่ะค่ะ (ควรจะเขียนว่าหนี้นะเนี่ย)
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=cocoa&group=11


กรอบแกรบเลยอ่ะ