ให้ปากกามันพาไป ให้หัวใจมันขีดเขียน
Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
27 พฤศจิกายน 2554
 
All Blogs
 

ศพที่ห้าสิบ

ในที่สุด Resident ไอติมก็เก็บศพได้ครบห้าสิบศพ Resident ไอติมเป็นพนักงานร่วมกตัญญูรึ หามิได้ หากแต่การเรียนเป็นพยาธิแพทย์ ออกจะคล้ายองคุลีมารอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือ เราต้องเก็บจำนวนศพเหมือนกัน เพียงแต่ Resident พาโธ ไม่ได้ไปฆ่าใคร (ถึงบางคราวจะอยากออกไปฆ่านักการเมืองในทีวีบ้างก็เถอะ) องคุลีมารนั้นจะเอาร้อยศพ (บางตำนานว่าเอาถึงพันศพ) แต่ Resident พาโธเอาแค่ห้าสิบ นั่นก็คือต้องตรวจศพอย่างน้อยห้าสิบราย

การได้ตรวจศพรายที่ห้าสิบของ Resident พาโธนั้นเหมือนได้ชั้นสวรรค์ บางทีก็อาจจะไม่ต้องลงมาทำการตรวจศพอีกเลยก็ได้ แต่ถึงจะต้องลงมา ก็หมายความว่าตอนนั้น Resident พาโธก็จะสามารถ “เลือก” ได้ว่าจะทำเพื่อส่งสอบบอร์ดหรือจะทำเฉยๆไม่ส่งสอบบอร์ดก็ได้ การทำรายงานการตรวจศพเพื่อส่งสอบบอร์ดนั้นเยิ่นเย้อและน่าเบื่อ น่าจะคล้ายๆกับการทำสำนวนของตำรวจคือ ผู้ตายเป็นใคร เป็นอะไรมาก่อนตาย ตายได้ยังไง ตรวจเจออะไรบ้าง ตายแล้วไปไหน (อันหลังนี่คงไม่เกี่ยวนะฮะ)

รายงานเหล่านี้จึงมากมายไปด้วยข้อมูล บางเคสก็เป็นแหล่งเรียนรู้ชั้นดี ในขณะที่บางรายก็เหมือนเอากระดาษมาใช้ให้มันเปลืองเล่นๆ เพราะตรวจแล้วก็ไม่เจออะไรในกอไผ่ เอ๊ย ในศพ อย่างไรก็ตาม การเขียนรายงาน Autopsy ในขณะที่มีงานวิจัย งานประจำกองท่วมหัวท่วมหูนั้นก็เป้นเรื่องไม่น่าอภิรมย์ ก็ไหนๆเค้าก็ตายไปแล้ว จะเร่งรีบไปอีกทำไม นั่นทำให้พยาธิแพทย์มักจะลืมทำงานนี้อยู่บ่อยๆ อีกอย่าง การเขียนรายงานใดๆก็ตามของพยาธิแพทย์ มักจะนิยมทำอย่างละเอียด แล้วการตรวจทุกอวัยวะทั้งร่างกายนี่ ถ้าเขียนอย่างละเอียดก็คงใช้เวลานานโขอยู่เหมือนกัน

ก็ยังดี ที่เขาให้ตรวจแค่ห้าสิบศพ ไอติมก็จะได้เป็นแค่ Resident ห้าสิบศพ เพราะถ้าใครอ่านบันทึกมาตั้งแต่สมัย Extern เพลินใจ ก็จะพบว่าไอติมนั้น “เน่าทุกวัน ตายทุกเวร” จนแทบจะกลายเป็น Extern ร้อยศพอยู่แล้ว และหากจะต้องมาเป็น Resident ร้อยศพอีกก็คงจะไม่งามเป็นแน่แท้




 

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2554
7 comments
Last Update : 27 พฤศจิกายน 2554 13:45:25 น.
Counter : 1035 Pageviews.

 

แล้วรู้หรือยังล่ะ "วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก"
อยากบอกอะไรก็จะรับรู้ไว้...ว่าฉันก็เป็นเหมือนเธอ..
อยากบอกให้เธอได้รู้ไว้เธออยู่ในใจฉันเสมอไม่เคยลืม
เวลาเจอก็ดีใจถึงแม้ว่าไม่ได้พูดได้คุยกับเธอก็ตาม
แต่อยากให้รู้ว่า "ยังรัก" เสมอ เช่นกัน

 

โดย: วินัย นักรบนพดล IP: 210.246.186.4 29 พฤศจิกายน 2554 22:43:55 น.  

 

เอ่อ ข้อความข้างบนครับ ผิดบล็อกหรือเปล่า

 

โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน 1 ธันวาคม 2554 0:46:35 น.  

 

แวะมาทักทายค่า ^^

 

โดย: llsomeonell IP: 58.8.28.189 3 ธันวาคม 2554 0:14:34 น.  

 

ส้ม เป็นไงบ้าง เปิดเทอมช้า ตารางเรียนแน่นนิ

 

โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน 12 ธันวาคม 2554 21:39:56 น.  

 

แง๊แง อ่านไลเซ่นไม่ทันแน่เลยพี่ไอติม TT

 

โดย: llsomeonell IP: 58.8.218.133 24 ธันวาคม 2554 2:30:52 น.  

 

ดูในเมลล์แน่ะส้ม

 

โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน 28 ธันวาคม 2554 12:57:05 น.  

 

อืม

 

โดย: tunk_o 29 ธันวาคม 2554 23:57:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




ดูเผินเผินเหมือนบ้าปัญญาอ่อน
ดูนานนานแล้วหลอนคล้ายคล้ายผี
ดูดูไปเหมือนว่าไม่มีดี
ดูอีกทีดู"................"

เติมเองตามใจชอบเลยครับ
Friends' blogs
[Add คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.