เบาะสีเทา แต่...สีขาว จำได้ว่าเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นมาประมาณสิบปีเห็นจะได้ ตอนนั้นเรียนปริญญาตรีปีสามแล้ว ทุกวันหลังเลิกเรียนก็จะนัดกันกับพ่อ แม่ ไปกินมื้อเย็นที่บ้านน้าแถวเขตพระนครก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน เหตุการณ์ก็เหมือนปกติทุกวัน คือกินข้าวเสร็จก็นั่งคุยกันสัพเพเหระพอหอมปากหอมคอแล้วก็ลากันกลับบ้าน พ่อยังคงจอดรถไว้ในซอยเขตเป็นปกติเหมือนเช่นทุกวัน และไม่ใช่เรื่องแปลกเลยถ้าจะมีวันไหนที่รถของพ่อจะต้องมาจอดในตรอกเล็กๆ ข้างกำแพงวัด วันนี้ก็อีกเช่นกัน เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ฉันกับแม่ต้องเดินตามพ่อเข้าไปในตรอกข้างวัด ระหว่างที่ฉันและแม่ยืนรอให้พ่อขยับรถออกมาจากที่จอดรถ พลันหางตาของฉันก็เหลือบแลไปเห็นอะไรบางอย่างในรถยนต์สีขาวที่จอดอยู่ข้างๆ ฝั่งเดียวกันกับที่ฉันยืนอยู่ ด้วยควมไม่มั่นใจในสิ่งที่เห็นเพียงแว้บเดียว ทำให้ฉันหันกลับไปมองยังรถคันนั้นอย่างจังหน้าเพื่อค้นหาคำตอบให้กับความสงสัยใคร่รู้ของตัวเอง รถยนต์คันนั้นสีขาว เบาะที่นั่งภายในเป็นสีเทา นั่นคือสิ่งที่ฉันเห็น มันทำให้ฉันรู้สึกฉงนเล็กน้อย เพราะสิ่งที่เห็นไม่สามารถให้คำตอบอันกระจ่างแก่ใจฉันได้ ฉันหันกลับมาอย่างครุ่นคิด ความรู้สึกข้างในมันขัดแย้งชอบกล ฉันตัดสินใจที่จะหันกลับไปมองรถคันนั้นอีกครั้ง ชายร่างใหญ่ใส่เชิ้ตสีขาวตรงที่นั่งคนขับนั่นทำให้ฉันฉงนขึ้นมาอีก ชักเอะใจว่า 'เอ...ตกลงนี่มันอะไรกันแน่หว่า?' ฉันหันกลับมาครุ่นคิดด้วยความสงสัยอีกครั้ง ชักงงๆ มึนๆ กับตัวเอง 'หรือว่าเราอุปาทานไปเองวะ?' คิดแล้วก็หันกลับไปมองอีกครั้งนึงให้มั่นใจว่าตัวเองอุปาทานไปเองหรือเปล่า ภายในรถว่างเปล่าไร้คนนั่ง เบาะทุกเบาะที่เห็นยังคงเป็นสีเทาดุจเดิม คราวนี้ฉันหันกลับมาอย่างเหวอๆ 'เฮ้ย! อะไรกันวะเนี่ย ตกลงนี่มันอะไรวะ งงไปหมดแล้ว' ฉันหันกลับไปอีกครั้ง ชายร่างใหญ่ในเชิ้ตสีขาวคงนั่งประจำที่คนขับ บดบังเบาะรถสีเทาไว้จนมิด ฉันอึ้งเล็กน้อย ทีนี้ฉันรีบหันกลับไปมองหน้าแม่ที่ยืนอยู่ข้างกันทันที แม่หันมายิ้มๆ ไม่พูดอะไร ความจริงแค่นั้นฉันน่าจะมั่นใจได้แล้วว่าตัวเองเห็นอะไร แต่ก็ยังไม่วายหันกลับไปมองที่รถคันนั้นอีก เหมือนอยากจะคาดคั้นเอาคำตอบให้เห็นกันจะจะคาตาให้รู้แล้วรู้รอดจะได้เลิกสงสัยเสียที ชายร่างใหญ่ในเชิ้ตขาวยังคงนั่งประจำที่ และได้ยืนยันคำตอบที่ฉันต้องการออกมา เมื่อร่างของเขาที่ฉันเห็นค่อยๆ เลือนไป จนกลายเป็นกลุ่มหมอกบางๆ ที่ลอยอวลอยู่ในรถก่อนจะสลายไป เผยให้เห็นเบาะนั่งสีเทาดังเดิม ฉันหันกลับมามองหน้าแม่ทำตาปริบๆ จนแม่หัวเราะ "ดูทำหน้ายังกับเห็นผีแน่ะ" แม่ล้อเลียนฉันก่อนทิ้งประโยคเด็ดมาให้อีกประโยค "เบาะรถน่ะสีเทานะ" นั่นไงฉันคิดแล้วว่าแม่ก็เห็น แต่ทำอมภูมิไว้ไม่ยอมบอกฉัน ฉันได้แต่ยืนฟังเสียงหัวเราะเย้าหยอกของแม่ แบบว่าไม่รู้จะทำอารมณ์ไหนดี ปรับอารมณ์ไม่ถูก รถพ่อถอยขยับออกมาจากที่จอดพอดี แม่ชวนฉันขึ้นรถ แต่ฉันก็ยังอดไม่ได้อยู่ดีที่จะหันกลับไปมองรถสีขาวคันนั้น เบาะที่นั่งสีเทาไร้ผู้โดยสาร หรือผู้ขับขี่ หมอกบางๆ เริ่มปรากฏรวมมวลสารเข้าด้วยกันจนเห็นเรือนร่างขึ้นมาบางๆ เมื่อความหนาแน่เริ่มเข้าที่ จากร่างบางๆ ที่เห็นอย่างเลือนลาง เป็นชายร่างใหญ่ในเชิ้ตสีขาวนั่งประจำอยู่ตรงที่นั่งคนขับ   Create Date : 21 กันยายน 2550 8 comments Last Update : 21 กันยายน 2550 20:34:12 น. Counter : 327 Pageviews. Share Tweet

โอ้โหเฮะ คุณเเม่มีเลศนัย แล้วสรุปว่าคุณแม่เฉลยมั๊ยคะ   โดย: มิสขวัญ (missqwan ) 21 กันยายน 2550 21:07:47 น.

ทำเป็นยังไม่ชินไปได้ เห็นน่ากลัวกว่านี้ก็เคยมาแล้วไม่ใช่หรือ แค่นี้ต้องทำเป็นตกใจ 55555555555555   โดย: wa IP: 125.26.70.34 23 กันยายน 2550 22:39:26 น.

ชายคนนั้นก็อยู่อย่างนั้นแหละ คงไม่อยากให้ใครช่วยล่ะมั้งงงงงงงง ตาเจ้ากรรมก็ดันซอกแซกมองเอง อย่างนี้เรียกว่า "เสาอากาศ" ยังคงใช้งานได้ดีอยู่ครับ จะได้มีเรื่องเขียนต่อ ๆ อิอิ   โดย: โก้ IP: 58.9.14.214 24 กันยายน 2550 11:21:40 น.

น่ากลัวจัง ถ้าเราเห็นกะตาจะๆแบบนี้บ้าง คงขนหัวลุก แม่ จขบ. เห็นบ่อยมากเหรอคะ ถึงเฉยๆ อ่ะ   โดย: ณัฏฐา 24 กันยายน 2550 23:16:20 น.

อืมๆๆๆ สมกับเป็นแม่ลูกกันเน้อ เอิ๊กกกกก!   โดย: adel_ew 25 กันยายน 2550 11:36:37 น.

มิสขวัญ - แม่เฉลยมาในท่าทีตั้งแต่แรกแล้วค่ะ เหอ เหอ เหอ วา - แหม...วาก็ ไม่ชินเว้ย ไม่ชินซะที ยังกลัวอยู่ยังไงก็ยังกลัวอยู่อย่างนั้น อันนี้น่ะ แค่งงๆ สงสัยๆ เท่านั้น คุณโก้ - อะนะคุณโก้ ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อยนะ แง่มๆ คุณณัฏฐา - อันนี้ยังไม่ถือว่าน่ากลัวนะคะ แบบว่ามันเป็นปกติของสองแม่ลูกค่ะ ที่มักจะเห็นอะไรแปลกประหลาดสอดคล้องกันเป็นประจำ ก๊ากกกกกกกก ป้าเดล - ถูกต้องนะค้าบบบบบบ   โดย: มณีนาคา 25 กันยายน 2550 18:22:55 น.

แวะมาอ่านค่ะ เข้าบล๊อกนี้ครั้งแรกนะคะเนี่ย แต่ตามอ่านงานในถนนของคุณมณีนานแล้วค่ะ อิอิ   โดย: ป้าตั๊ก IP: 124.120.80.251 25 กันยายน 2550 22:19:54 น.

ป้าตั๊ก - ขอบคุณค่ะ   โดย: มณีนาคา 25 กันยายน 2550 22:45:32 น.