Bloggang.com : มณีนาคา : วิญญาณที่ปลายเตียง

วิญญาณที่ปลายเตียง

เรื่องนี้เกิดขึ้นมาเมื่อประมาณสองปีก่อน สมัยนั้นฉันทำงานในตำแหน่งโปรเจกต์โคออดิเนเตอร์ เป็นผู้ประสานงานและควบคุมการตกแต่งภายในของบริษัทที่ทำธุรกิจเอนเตอร์เทนเม้นต์ ระบบแฟรนไชส์ แห่งหนึ่ง มีสาขาอยู่ทั่วประเทศ

จำได้ว่าประมาณช่วงเดือนพฤษภาคม ถึง มิถุนายน ฉันคนเดียวต้องวิ่งดูงานตรวจงานทั้งหมดประมาณห้า หกที่ ซึ่งอยู่กันคนละทิศ ทั้งสระบุรี พระประแดง บางบัวทอง บางใหญ่ สนามบินน้ำ บางกระบือ แถมยังต้องรับงานของพี่อีกคนหนึ่งมาช่วยดูแลชั่วคราวแต่ก็กินเวลาซะจนร้านใกล้เปิด เหตุเพราะเจ้าของไซด์งานต้องขึ้นไปคุมงานที่เชียงใหม่ แล้วไซด์งานของพี่เขาก็ดันอยู่แถววัดเขมาฯ ไม่ไกลกันกับไซด์งานที่ฉันรับผิดชอบ

วันที่เกิดเรื่อง จำได้ว่าวันนั้นต้องไปตรวจงานหลายไซด์มาก เริ่มจากที่แรกน้องอีกคนขอให้ไปเป็นเพื่อนที่ไซด์งานซอยเรวดีก่อน จากนั้นก็แยกกัน ฉันไปตรวจงานต่อที่ไซด์งานตรงตลาดเขมาฯ บางกระบือ บางใหญ่ บางบัวทอง และในซอยวัดลาดปลาดุก

แม้ว่าบางไซด์ฉันจะไม่ได้ใช้เวลาอยู่ตรวจงานนานนัก เพราะบรรยากาศมันไม่น่าอยู่ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก เพราะมันเป็นเรื่องปกติของฉันไปแล้ว ที่ว่าไม่ว่าจะไปที่ไหน ตั้งแต่ขั้นตอนของการดูหน้างาน วัดพี้นที่ หรือจะเป็นการตรวจสอบควบคุมหน้างาน โดยส่วนมากเกือบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์มักมีสัญญาณบ่งบอกถึงพลังแฝงบางอย่าง ทำให้ฉันไม่ค่อยอยากจะอยู่ให้นานนัก แต่ด้วยความที่วันนั้นต้องไปตรวจงานหลายที่เหลือเกิน กว่าจะกลับมาบ้านก็ค่ำพอดี

ด้วยความที่ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย หลังจากจัดการเรื่องส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ก็เข้านอนตามปกติ คาดว่าน่าจะหลับเป็นตาย

ระหว่างที่หลับอยู่นั้น อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนตัวเองมองเห็นสภาพโดยรอบข้างตัว เหมือนกับคนที่ไม่ได้นอนหลับตา ทั้งๆ ที่นอนหลับตาอยู่แท้ๆ แต่เห็นอีกแล้ว ฉันนึกรู้ทันทีเลยว่าต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นแน่ๆ

ฉันลองพยายามขยับเปลือกตาดูก่อน เอาให้ชัวร์ว่าไม่ได้อุปปาทานแน่นอน แต่มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นอีกแล้ว ทุกอย่างนิ่งมาก ฉันรู้สึกได้ว่าเปลือกตาของตัวเองยังคงปิดสนิททั้งที่ฉันยังคงมองเห็นสภาพโดยรอบตัวอยู่ ยังเห็นร่างกายตัวเองนอนราบอยู่บนเตียง เห็นพัดลมที่กำลังหมุดใบพัดทำงาน เห็นผนังห้อง เพดานห้อง หลอดนีออนที่ยังคงให้แสงสว่างจากบนเพดาน และตุ๊กตาที่นอนกองอยู่ข้างตัว

ฉันลองพยายามขยับตัวดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เผื่อว่าตัวเองอาจจะฝันไปก็ได้ แต่มันก็ไร้ผล ทั้งตาทั้งตัวไม่สามารถขยับเขยื่อนได้เลย แต่ฉันยังคงเห็นทุกๆ อย่างโดยรอบตัว งานนี้โดนอีกแล้ว!!!

พลัน! แสงสว่างจากหลอดนีออนบนเพดานห้องก็วูบลง คงเหลือทิ้งไว้เพียงความสลัวมัวแสงเหมือนไฟแรงเทียนต่ำๆ และแล้วร่างๆ หนึ่งก็ปรากฎขึ้นตรงปลายเตียง จนแทบจะชิดติดขอบเตียงก็ว่าได้

ร่างนั้นสวมกระโปรงยาวคล้ายชุดนอนสีมอๆ ผมเผ้ายาวรุงรังปิดใบหน้า สภาพดูมอมแมมเหลือเกิน เธอยืนทื่อและนิ่งเฉย ในขณะที่ฉันได้แต่ลุ้น

"ผู.....ก.....ค.....อ.....ต....ตา.....ย" วลีเดียวจากน้ำเสียงแหบหวิวเย็นเยือกของเธอดังแผ่วผิวหวิดหวิวจนน่าขนลุก ก่อนที่ร่างของเธอจะเลือนหายไปต่อหน้าต่อตาฉัน

ทันทีที่ร่างของเธอหายไปแต่สติของฉันมันไม่ได้ขาดหายไปด้วย จะด้วยความตกใจหรืออะไรไม่รู้ ฉันลุกขึ้นมานั่งจ้องปลายเตียงตรงที่เธอผู้นั้นยืนอยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันเหมือนกับว่าฉันนั่งอยู่อย่างนี้มานานแล้วทั้งที่ก่อนหน้านั้นฉันยังรู้สึกว่าฉันนอนมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ด้วยซ้ำไป ถึงจะรู้สึกงงๆ อยู่บ้างแต่ก็ไม่แปลกเพราะใช่ว่าเหตุการณ์อย่างนี้เพิ่งจะเคยเกิดขึ้น ฉันจึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

ฉันไม่ได้ใส่ใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสักเท่าไหร่ เพียงแต่คิดว่าเธอคนนั้นเข้ามาในห้องฉันได้อย่างไร ตามมาจากที่ไหน นึกทบทวนไปมาจนพอจะเดาที่มาที่ไปของเธอได้ แล้วก็แล้วกันไปไม่ได้สนใจอะไรต่อ ขี้เกียจเก็บมาคิดให้รกสมอง เพราะงานที่มีอยู่ก็สุมหัวจะแย่แล้ว

ทั้งที่เรื่องราวมันควรจะจบลงแค่คืนนั้น แต่มันดันไม่จบเพราะเธอกลับมาหาฉันอีกในลักษณะเดียวกันติดๆ ถึงสองคืน จนฉันเริ่มเอะใจว่ามันเรื่องอะไรกัน? แถมยังคิดว่าถ้าคืนนี้มาอีกคงต้องคุยกันให้รู้เรื่องหน่อยแล้ว ผลปรากฏว่าเธอไม่มาและไม่เคยมาอีกเลย

ฉันมาถึงบางอ้อก็เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากคืนที่เธอหายไป ที่แท้เพราะเมื่อวานเป็นวันวิสาขบูชา ฉันกับแม่ไปทำบุญมาเธอคงได้รับส่วนบุญส่วนกุศลแล้วไปตามทางของเธอแล้ว ที่แท้เธอคงจะมาขอส่วนบุญนี่เอง ทำไมฉันคิดไม่ได้ซะตั้งแต่แรกเนี่ย ทรมานตัวเองอยู่ได้ตั้งสามคืน แถมยังทรมานดวงวิญญาณของเธอผู้นั้นด้วยเพราะความซื่อบื้อของตัวเองแท้ๆ

Create Date : 02 ตุลาคม 2550

Last Update : 2 ตุลาคม 2550 22:23:29 น.

12 comments

Counter : 494 Pageviews.

น่ากลัวสุดๆ

โดย: ฟัดกี่น้อย IP: 58.10.158.81 วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:13:56:14 น.

ว้าวว น่าสนใจจริงๆ แล้วก็ไม่รู้ใช่ไหมคะว่าตามมาได้ยังไงกัน
มีพลังมากเลยนะ ตามมาถึงในบ้านเลย

โดย: Gryffin

วันที่: 4 ตุลาคม 2550 เวลา:17:05:15 น.

หมายความว่า ถ้าไปทำบุญให้เขาตั้งแต่เจอครั้งแรก เขาก็จะไปใช่ไหมครับ

โดย: ขุนเขา IP: 61.19.199.142 วันที่: 5 ตุลาคม 2550 เวลา:14:59:34 น.

คุณฟัดกี่น้อย : ตอนนั้นกะลังงงมากกว่ากลัวอะค่ะ แต่ถ้าไม่งงก็คงกลัวสุดๆ เหมือนกัน เง้อออออ

คุณGryffin : ไม่รู้ตัวเลยค่ะตอนที่ตามมา แต่คิดว่าคงไม่ได้ตามเข้ามาในบ้านได้จริงๆ เพียงแต่ห้องนอน เตียงนอนอยู่ตรงตำแหน่งเดียวกะประตูหน้าบ้านพอดี ความจริงน่าจะยืนอยูหน้าบ้านมากกว่าแต่ด้วยคลื่นพลังที่ส่งมาประกอบกับบุญหรือกรรมที่อาจสัมพันธ์กันมาเลยทำให้สามารถเข้าฝันได้เสมือนจริง หรืออาจเพราะตอนนั้นมณีนาคาเองอาจหลุดเข้าไปในมิติของเขาพอดีก็ได้ มันเป็นเรื่องที่พูดยากจริงๆ

คุณขุนเขา : คาดว่าอย่างนั้นนะคะ ถ้าไปทำบุญตั้งแต่แรกก็คงไปแล้ว แต่มณีนาคาซื่อบื้อไปหน่อย แหะ แหะ

โดย: มณีนาคา

วันที่: 11 ตุลาคม 2550 เวลา:22:08:05 น.