NANA ตัวแปรของผู้หญิง คือความรัก spoil มากๆ ที่ริมหน้าต่างบานนี้มันเหงา เมื่อเรานั่งทางด้านหนึ่ง ก็จะเห็นอีกด้านหนึ่งเสมอ ดังนั้นถ้ามีเราอยู่ด้วยกัน มันก็ไม่เหงาแล้วล่ะ เธอสำคัญมากกว่าแฟนอีกนะ นานะ . . . . . ++เรื่องราวของเด็กสาววัย 20 สองคน ที่บังเอิญนั่งรถไฟเข้ากรุงโตเกียว ที่ซึ่งเป็นเมืองหลวงของญี่ปุ่น เพื่อความฝันของเธอทั้งสอง ++คนหนึ่งเป็นสาวพั้งค์ ที่เข้ากรุงโตเกียวเพื่อตั้งวงดนตรีอีกครั้ง เพื่อลบล้างแผลในใจที่คนรักของเธอทิ้งวงที่ช่วยกันสร้างขึ้น ++คนหนึ่งเป็นสาวร่าเริงสดใส ที่เข้ากรุงโตเกียวเพื่อมาหางานทำและ เพื่อที่จะได้มาอยู่ใกล้ๆกับคนรัก ++ทั้งสองคนโคจรมาพบกันบนรถไฟขบวนที่มุ่งหน้าสู่กรุงโตเกียว ที่ประสบพายุหนักทำให้เธอทั้งสองคนใช้เวลาบนรถไฟคุยกัน และพบเหตุบังเอิญที่ว่า เธอทั้งสองคนมีชื่อว่า นานะ และมีอายุ 20 เท่ากัน ++หลังจากเข้าสู่เมืองหลวงเธอทั้งสองคนก็ต่างแยกย้ายกันไป ++แต่ความบังเอิญก็นำพาให้เธอทั้งสองที่พยายามหาที่พักมาเจอกันอีกครั้งที่อพาร์ทเม้นท์ห้อง 707 และทั้งสองคนก็ตกลงพักที่ห้องเดียวกัน ++โคมัตสุ นานะ (ฮาจิ) ตัวแทนเด็กสาวช่างฝันที่จะมีความรักที่สวยงาม แต่ก็ต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะความเป็นเด็กที่มีอยู่ในตัว ความหวั่นไหว อ่อนแอภายในจิตใจ ++โอซากิ นานะ ตัวแทนเด็กสาวผู้ทนงตนดุจแมวป่า กลบเกลื่อนความอ่อนแอทั้งหมดด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว เธอยอมที่จะไม่ตามคนรักไปโตเกียวเพราะหยิ่งในศักดิ์ศรี โดยลืมนึกไปว่าเธอก็เป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่งที่โหยหาความรัก ++เธอทั้งสองต่างแบ่งปันความรู้สึกต่างๆให้แก่กันโดยไม่รู้ตัว ++ฮาจิ (โคมัตสุ นานะ) เด็กสาวผู้มีดูมีความสุขตลอดเวลาได้แบ่งปันความสดชื่น สดใสรอยยิ้มให้นานะเสมอ เธอได้ให้มิตรภาพให้กับนานะผู้ซึ่งไม่เคยมีเพื่อนเลย ให้เข้าใจมันในที่สุด ทั้งๆที่เธอดูเหมือนจะเป็นคนอ่อนแอ ++ส่วนนานะ (โอซากิ นานะ) เองเธอเหมือนจะเป็นคนเข้มแข็ง แต่จริงๆแล้วเธอตะหากที่ต้องการความรักเอามากๆ เธอไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าพ่อ เติบโตมากับคุณยาย ที่มีช่องว่างระหว่างวัยมากเสียเหลือเกิน แล้วท่านก็ได้เสียชีวิตลงตอนเธออายุ 15 เธออ่อนแอ แต่ก็ได้แต่ซ่อนไว้ภายใต้สีหน้าที่เรียบเฉยนั้น หลังจากนั้นเธอก็ต้องอยู่คนเดียวมาโดยตลอด จนได้มาเจอกับเรนจากการแนะนำของโนบุ นานะได้เข้ามาเป็นนักร้องนำของวง blast (black stone) ที่มีเรนเป็นมือกีต้าร์ ทั้งคู่ก็ต่างตกหลุมรักกัน นานะผู้ซึ่งเหลือความรักแหล่งเดียวแหล่งสุดท้ายนี้ เธอได้ทุ่มเทให้เรนมากมายโดยไม่รู้ตัว เธอซื้อกุญแจคล้องคอที่เหมือนกับของ ซิด วิคเชียส มาให้เรนสวม โดยแม่กุญแจเธอเก็บไว้เอง ไม่นานหลังจากนั้น ที่ต้นแขนข้างซ้ายของนานะก็มีรอยสักรูปดอกบัวปรากฏอยู่ เมื่อเรนถามว่า ดอกยาสุ(บัว)หรือ เธอกลับตอบว่าดอกเรน(บัว) ตะหาก เธออยากจะพันธนาการเข้าไว้คนเดียว และเธอเองก็หวังว่าเขาจะเป็นรักสุดท้ายนับจากนั้น การที่เรนไปโตเกียวเพื่อเป็นมือเบสให้วงแทรปเนส ทำให้นานะต้องเลือกที่จะทิ้งความฝันของการเป็นนักร้องของเธอไปกับการไปเป็นแม่บ้านให้เรน แล้วเธอ ก็กลับเลือกตัวเอง เธอต้องซ่อนตัวเองภายในเปลือกที่แข็งกร้าวอีกครั้ง แต่คราวนี้คนที่ทำให้เธอกลับมาอ่อนโยนตามประสาเด็กสาวพึงจะเป็นไม่ใช่เรน กลับเป็นเจ้าฮาจิที่แสนจะซุกซน ++ฮาจิที่ภายนอกดูเป็นคนอ่อนแอ แต่เมื่อเธอผิดหวังในความรักแม้จะครั้งแล้วครั้งเล่า เธอก็พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่เสมอ ++แต่นานะกลับฝังใจอยู่กับรักแรกและรักเดียวครั้งนั้น +++ฉากที่ฮาจิขอร้องให้นานะ อยู่เป็นเพื่อนเพื่อรอเซอร์ไพร้โชจิหลังเลิกงานพาร์ททาม แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ากลับเป็นโชจิพยายามเหนี่ยวรั้งผู้หญิงอีกคน(ซาจิโกะ) ที่เดินหนีไป นานะจึงไม่รีรอที่จะเข้าไปเอาเรื่องโชจิ แต่เมื่อหันกลับมาถามฮาจิจะไม่ทำอะไรบ้างหรือ ฮาจิกลับตอบว่า "พอแล้ว" ซึ่งตามนิสัยของฮาจิน่าจะโวยวาย และเข้าไปต่อว่า แต่มันกลับกัน +++เมื่อครั้งที่โคมัตสุ นานะยังอยู่กับครอบครัวที่บ้านเกิด เธอก็ไม่ต่างอะไรกับเด็กสาวมัธยมปลายทั่วๆไป กับความคาดหวังที่จะมีความรักกุ้กกิ้ก ตามประสา ทำให้เธอเกิดอาการปิ๊งปั๊ง คนนั้นคนนี้ อยู่บ่อยๆ ++ครั้งหนึ่งเธอได้พบกับหนุ่มพนักงานบริษัท หน้าตาดี เธอคิดว่านั่นคือความรัก แต่ชายคนนั้นคิดว่าเธอเป็นแค่เด็กรักสนุกคนหนึ่ง นั่นทำให้ทั้งคู่จบความสัมพันธ์ลงเพียงชั่วข้ามคืน เธอเจ็บปวด ใคร่ครวญหาสาเหตุต่างๆนานา แต่ก็ไม่ได้ข้อสรุปอะไร ชีวิตมัธยมปลายของเธอก็สิ้นสุดลงพอดี จุดเปลี่ยนเกิดขึ้นอีกครั้ง แล้วเธอก็ตัดสินใจตามเพื่อนซี้จุนโกะเข้าเรียนศิลปะเพื่อเตรียมสอบเข้า มหาวิทยาลัยศิลปะ นั่นทำให้จุนโกะได้เจอกับเคียวสุเกะ และนานะได้เจอกับโชจิ จุนโกะกับเคียวสุเกะ ตกหลุมรักกันภายในทันทีในขณะที่นานะยังเข็ดกับเรื่องความรักอยู่เล็กๆ จึงหวังจะคบกับโชจิอย่างเพื่อน แต่แล้วทั้งนานะและโชจิ ก็ตกหลุมรักกันในที่สุด นานะทุ่มเทความรักให้โชจิ และทำทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆ เธอคาดหวังในตัวโชจิมาก หวังว่าโชจิจะทำหลายๆสิ่ง หลายๆอย่างเพื่อเธอ เธอมีความคาดหวังมากเกินไป หลายครั้งที่เธอทำอะไรเพื่อโชจิจนลืมเรื่องตัวเอง จนโชจิต้องเตือนให้ทำเพื่อตัวเองบ้าง เธอทำไปเพราะคาดหวังให้ได้ความรักกลับคืนมา แต่มันกลับมันเป็นในทางตรงกันข้าม โชจิกลับคิดว่าถ้ามันลำบากนักทำไมจะต้องทำเพื่อเขา เธอทำก็เพราะหวังอะไรกันแน่ เรื่องเริ่มบานปลายเมื่อโชจิได้พบกับซาจิโกะ ที่ดูอะไรๆ มันก็เข้าทางเขาซะหมด แถมดูท่าทางเธอจะมีใจ แล้วมันก็เกิดเรื่อง โชจินอกใจนานะ นานะที่ไม่เคยระแวงโชจิแม้แต่นิด เฝ้าแต่คิดว่าโชจิคงไม่ทำร้ายเธอ ++การที่เธอพูดคำว่า "พอแล้ว" จึงสื่อได้ว่าเธอเจ็บปวด และผิดหวังอย่างถึงที่สุด ++แต่เมื่อมองย้อนกลับไปที่นานะเคยพูดไว้ ว่าโชจิหนะนึกถึงแต่ตัวเอง โชจิกลับตอบว่า ใครกันแน่ที่นึกถึงแต่ตัวเอง นั่นนะสินะ ใครกันแน่ ? ทำให้เขาทุกๆอย่างก็เพราะอะไร เพราะหวังอยากให้เขาตอบกลับมา เธอตะหากที่นึกถึงแต่ตัวเอง เธอตะหาก ที่คิดไปเอง หวังไปเองทั้งเพ ....."พอแล้ว" ..... ++ฮาจิกลับมาสดใสอีกครั้ง เมื่อได้ตั๋วคอนเสิร์ทวงแทรปเนสแถวหน้าสุดที่เมืองบ้านเกิด และพยายามชวนนานะไปดูด้วยกัน แต่นานะก็ปฏิเสธ ฮาจิมารู้เรื่องเรนกับนานะในภายหลัง จึงพยายามมากขึ้นไปอีก จนนานะตอบตกลงในที่สุด ++เมื่อถึงเวลาคอนเสิร์ท เมื่อเพลงของวงแทรปเนสกระหึ่มขึ้นทั่วทั้งฮอล มือของทั้งสองสาวนานะ ก็ประสานกันโดยไม่รู้ตัว มิตรภาพของทั้งสองคนพัฒนาขึ้นอีกขั้นหนึ่ง แผนเด็ดของยาสุ ++หลังเวทีคอนเสิร์ท เรนเองก็ตกใจไปไม่น้อย รีบโทรหายาสุทันที ยาสุให้เบอร์ของฮาจิไว้ และทิ้งท้ายไว้ว่า "ถ้าไม่คิดอะไรกับนานะแล้วก็ของเถอะ" ++เป็นตามคาดเรนโทรหาฮาจิ เพื่อขอคุยกับนานะ ทันทีที่เรนวางสาย นานะก็โทรหายาสุ แล้วยาสุได้ทิ้งท้ายไว้อีกเช่นกัน "ถ้าไม่คิดอะไรแล้วก็เอากุญแจ*ไปคืนด้วยตัวเองสิ" (*ที่ไขแม่กุญแจที่คล้องคอเรน) แผนร้ายมาก ยาสุเข้าใจธรรมชาติของทั้ง นานะ และ เรน ดี +ทั้งสองคนยังรักกันอยู่ +เรนเองก็หวั่นใจนานะจะเปลี่ยนแปลงไป +นานะเป็นคนหัวรั้น ปากแข็ง แต่จริงๆแล้วยังรักเหมือนเดิม ลงล้อค ++ในคืนนั้นเองนานะก็ไปหาเรน แล้วทั้งคู่ก็ไม่อาจห้ามหัวใจตัวเองได้อีกต่อไป ++ฮาจิตื่นเช้ามาพบนานะอยู่ข้างตัว ก็พอจะเข้าใจเป็นนัยอยู่ และแล้วเธอก็ได้เห็นอีกมุมหนึ่งของนานะ ที่เป็นหญิงสาวอ่อนหวาน ++ธรรมชาติของหญิงสาวกลับคืนสู่นานะอีกครั้งหนึ่ง ความรักมันก็เล่นตลกอย่างเนี๊ย ++ แล้วมันก็บ่อยซะด้วยสิ ++   Create Date : 28 พฤศจิกายน 2548 25 comments Last Update : 3 ธันวาคม 2548 13:56:51 น. Counter : 883 Pageviews. Share Tweet

ชอบมากจริง ๆ นะ เรื่องนี้   โดย: ZAZaSassY 4 ธันวาคม 2548 18:43:04 น.

มีโอกาสได้ไปดูด้วยความบังเอิญแบบไม่ตั้งใจไม่รู้จะทำอะไร ได้ยินคำล่ำลือจากเจ้าของblogมาสักพักนึงแล้ว ได้ยินข่าวคราวมาเป็นพักๆว่าเพลงไพเราะ หนังทำเงินมันน่าจะมีดีซิไม่งั้นไม่ฮิตสนั่นหวั่นไหวทั่วญี่ปุ่น แล้วของเขาก็ดีจริงๆ น่ารัก ความใสใสในมิตรภาพ ความอบอุ่นในความสัมพันธ์ รวมมาเป็นความสุขที่คนดูสามารถรับรู้ได้อย่างง่ายดาย มิน่าละถึงมีคนไปดูซ้ำกันหลายรอบ   โดย: btea 6 ธันวาคม 2548 9:36:12 น.

เวปretroเชียวครับ   โดย: แป๊กก 7 ธันวาคม 2548 9:38:15 น.

คงไม่เกี่ยวกับนานะ เพราะนี้เป็นคำถามที่ไปถามผมไว้ในบล็อกนะครับ ก่อนอื่นผมอธิบายสั้น ๆ ว่า ผมทำวิธี "เชิงคุณภาพ" ครับ เชิงคุณภาพในที่นี้คือต้องการ "เข้าใจ" ถึงปรากฎการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นจะมีกี่ตัวแปรก็ช่างนะครับ ซึ่งต่างจากวิจัยเชิงปริมาณที่ต้องการศึกษาตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กัน (ตัวแปรต้น ตัวแปรตามนั้นแหละ) อันนี้ส่วนใหญ่ก็น่าจะเข้าใจกันบ้างอยู่แล้ว ทีนี้คำถามแรก - ตัวแปรนี่มีที่เชียงใหม่ที่เดียวเลยหรอคะ ผมคาดว่าวิทยุชุมชนที่ดำเนินการโดยวัดไม่ได้มีที่เชียงใหม่ที่เดียวแน่ แต่เหตุที่ผมศึกษาแต่เฉพาะที่เชียงใหม่ เขาเรียกกันว่าเป็นการกำหนดขอบเขตการวิจัยครับ ในการวิจัยไม่ว่าเรื่องใดก็ตามเราต้องกำหนดว่า เราจะทำการศึกษาที่ไหน เก็บข้อมูลใช้เวลาเท่าใด เพื่อที่จะได้เป็นกรอบในการศึกษาไม่ให้เกินเลยไปกว่านั้น เพราะถ้ามากกว่านั้นมันจะศึกษาตายกันเลยครับ อย่างผมเลือกศึกษาเชียงใหม่ (ความจริงเลือกที่ไหนก็ได้นะครับ หรือจะเลือกทั่วประเทศเลยก็ได้ แต่หากศึกษาทั่วประเทศคงเรียนไม่จบตามกำหนด แม้เปอร์สุด ๆ แล้วก็ตาม) เนื่องจากว่า ผมจบมหาวิทยาลัยเชียงใหม่มา พร้อมกับเคยทำงานที่นั้น ดังนั้นผมพอรู้ลึกตื้นหนาบางของวงการวิทยุที่นั้น รวมถึงผมมี "connection" ที่นั้น connection นี้สำคัญมากนะครับ ในการทำวิจัยที่คุณต้องไปสัมภาษณ์ชาวบ้านเขา (อย่าไปนึกถึงการวิจัยแบบวิทยาศาสตร์ที่อยู่แต่ในแล็บน่ะ) เหมือนหลัก six degrees of seperation นั้นแหละครับ พอเรารู้จักคนนี้ คนนี้ก็รู้จักคนนู้น เราก็พอให้เขาติดต่อให้ได้ อย่างเพื่อนผมบางคนทำเรื่องเกี่ยวกับทีวี แต่ไม่มีใครรู้จักที่ทำงานทีวีเลย ส่งผลให้แทบลำบากมากกว่าจะติดต่อสัมภาษณ์ได้ มันก็เป็นด้วยประการละเช่นนี้ครับ คำถามที่สอง - มันจะทำให้ข้อมูลที่ได้สามารถใช้ประโยชน์กับพื้นถิ่น ที่มีวัฒนธรรมต่างได้รึเปล่าคะ การศึกษาครั้งหนึ่ง ๆ คงไม่สามารถเป็นตัวแทนคำตอบของทั้งหมดได้ครับ การศึกษาของผมก็คงเป็นการให้คำตอบแก่ปรากฎการณ์หนึ่งเท่านั้น ดังนั้นหากมีโปรเจคส์ที่ใหญ่ขึ้น ศึกษาระดับมหภาค (ทั้งประเทศเลย) น่าจะได้ผลที่ชัดกว่า แต่อย่างที่ผมว่าไว้ ถ้าทำไม่จบแน่ครับ ดังนั้นในแต่ละการวิจัยเขาถึงมีข้อเสนอแนะอยู่ตอนท้ายครับ เอาไว้สำหรับผู้สนใจในเรื่องนี้ได้ศึกษาในประเด็นต่อ ๆ ไปเพื่อต่อยอดการวิจัยชิ้นนี้ - เรื่องการเก็บข้อมูล อันนี้ไม่ยากครับ ส่วนใหญ่เราจะคิดและเห็นภาพแต่การเก็บข้อมูลด้วย "แบบสอบถาม" แบบสอบถามนี้ส่วนใหญ่เราจะใช้ในการวิจัยเชิงปริมาณนะครับ (นับความถี่ หาเปอร์เซนต์) ซึ่งการวิจัยเชิงคุณภาพไม่ต้องการเช่นนั้น เพราะเราต้องการเข้าใจ ดังนั้นคำถามที่เหมาะสมสำหรับการวิจัยของผมคือ การสัมภาษณ์เชิงลึก (ก็สัมภาษณ์แบบชี้ชัด ๆ ไปเลยครับท่าน) คนที่มาให้ผมสัมภาษณ์ เขาเรียกว่า "Key informance" คือคนสำคัญที่สามารถตอบคำถามเราได้ ยกตัวอย่างสักนิด สมมติมีคำถามว่า "ตอนเด็ก ๆ ผมเป็นเด็กซนไหม" ถ้าเป็นวิจัยเชิงปริมาณ ก็ไปสอบถามใครก็ได้ ถ้าจากร้อยคน 99 คนบอกว่าตอนเด็ก ผมซน ผลสรุปการทดลองนั้นคือ ผมเป็นเด็กซน แต่ถ้าเป็นเชิงคุณภาพ 99 คนที่ว่ามานี้จะไม่มีค่าเลย ถ้าอีกคนที่เหลือคือแม่ของผมซึ่งเลี้ยงผมมาทุกวัน แม่ผมเป็นคนที่คลุกคลี รู้ลึกรู้จริง ถ้าแม่ผมคนเดียวบอกว่าผมไม่ซน ก็ถือว่าเชื่อถือคำตอบนั้นได้ คำถามของวิจัยเชิงปริมาณและคุณภาพจะแตกต่างกันไปนะครับ แต่ละแบบแผนของวิจัยจะหาคำตอบที่แตกต่างกัน ดังนั้น ของผม พระสงฆ์ท่านที่เป็นแกนนำในการดำเนินกิจกรรมวิทยุชุมชนเพียงสองรูปก็เพียงพอสำหรับคำตอบที่ผมต้องการแล้วครับ สงสัยอะไรอีกถามได้นะครับ   โดย: I will see U in the next life. 7 ธันวาคม 2548 12:18:10 น.

ขอบคุณก้าบบบ ปล.มาเร็วจัง พึ่งถามไปแว้บนึง ออนไลน์ทั้งวันหรอนี่   โดย: LUNATIC SPACE 7 ธันวาคม 2548 13:08:24 น.

ขอบคุณที่ไปแวะเวียนหากันครับบ   โดย: theatre 9 ธันวาคม 2548 16:51:06 น.

ชอบๆๆๆๆๆ   โดย: อุยๆๆๆๆๆ IP: 58.10.208.90 12 ธันวาคม 2548 21:42:20 น.

แวะมาเยี่ยม... ไม่กล้าอ่านเพราะยังไม่ได้ดู nana^.^   โดย: คุณม้าม 13 ธันวาคม 2548 2:53:49 น.

อยากดูนานามั่ง มีแผ่นให้ยืมป่าวคะ   โดย: ไ่่ก่ย่างคุกกี้กรอบหมีชอบหมด 13 ธันวาคม 2548 13:45:29 น.

อยากดูนานา แนะนำให้ไปแถวเพลินจิต ค่ะ ส่วนเรื่องนานะ คิดว่ายังฉายอยู่ที่โรงหนังสยาม ไปดูนะคะ เป็นการ์ตูนในดวงใจ และเป็นหนังน้ำตาซึม จนทุกคนออกปากเลยแหละค่ะ   โดย: LUNATIC SPACE 13 ธันวาคม 2548 14:23:17 น.

ที่จริงอยากไปดู แต่ช่วงนี้ขาดแคลนงบประมาณ แถมขี้เกียจนั่งรถไกลๆ เกมที่บอกมาเราเคยเล่นแล้ว ไม่ต้องใช้กุญแจจริงๆด้วยเนาะ   โดย: คุณม้าม 14 ธันวาคม 2548 2:45:15 น.

เพิ่งไปดูมาอีก มันมี viridian room ต่อด้วย เกมบ้าไรไม่รู้ยากชิบ (เหมือนจะน่ากลัวแต่ที่จริงฮา)   โดย: คุณม้าม 14 ธันวาคม 2548 4:14:31 น.

เราชอบเรื่องนี้มากๆเลยนะ ทั้งอ่านทั้งดู   โดย: น้อย IP: 202.29.54.190 15 ธันวาคม 2548 14:28:55 น.

ทำไมภาพมันแตกๆ ล่ะครับ   โดย: yuttipung IP: 202.44.8.98 24 ธันวาคม 2548 20:42:14 น.

แวะมาเยี่ยม..ช้าไปรึเปล่าคะ? หนังนานะเป็นเรื่องแรกในชีวิตที่ดูสองรอบค่ะ และมีเป้าหมายจะซื้อการ์ตูนเรื่องนี้เก็บยกชุด คำพูดหลายอย่างในเรื่องประทับใจมากค่ะ เนื้อหาเพลงก็ดีมาก ...เธอเหมือนกับแมวจรจัดสีดำที่หนาวสั่น บาดเจ็บและเปียกฝน จำได้ว่า อ่านถึงประโยคนี้ในการ์ตูน ขนลุกจริงๆคะ   โดย: msdonat 3 กุมภาพันธ์ 2549 17:47:33 น.

ชอบเรื่องนี้มากที่สุดเลย   โดย: IP: 203.118.64.87 28 กุมภาพันธ์ 2549 11:18:00 น.

หนังดี เพลงเพราะ ลงตัวดีครับ   โดย: คนขับช้า 28 ตุลาคม 2549 20:28:13 น.

ชอบมาก ๆ ประทับใจจริง ๆ อยากชมภาค 2 เร็ว ๆ ด้วย เพลงประกอบหนังก็กินใจดีที่สุด....   โดย: nanae gang IP: 124.157.190.153 6 พฤษภาคม 2550 15:08:35 น.

ชอบมากกกกกเลยอ่ะเราอยากได้มากเลยอ่ะทั้งการ์ตูน ทั้งเพลง ทั้งหนัง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อยากได้   โดย: สาวกนานะ มิกะ IP: 203.144.246.174 11 มิถุนายน 2550 16:00:06 น.

ชอบมาก มาก เลย เรื่องนี้   โดย: girly_g IP: 203.118.110.95 15 มิถุนายน 2550 0:17:12 น.

อยากดูจัง   โดย: AE IP: 58.9.9.230 30 มิถุนายน 2550 1:44:10 น.

j'adore nana le manga et nana la chanteuse a une trop belle voie j'aime ca musiqu et sa voie   โดย: kelly IP: 87.67.144.17 2 กรกฎาคม 2550 0:10:22 น.

j'adore nana le manga et nana la chanteuse a une trop belle voie j'aime ca musiqu et sa voie   โดย: kelly IP: 87.67.144.17 2 กรกฎาคม 2550 0:10:44 น.

nana est super belle j'l'adore   โดย: atchico IP: 87.67.144.17 2 กรกฎาคม 2550 0:13:54 น.

ดูจบไป2ภาคนานแล้วแต่มาเจอblogก็เลยจะเขียนความรู้สึก เป็นหนังที่ดีมากเลยนะ ไม่เรียนแบบใคร   โดย: ซู IP: 113.53.36.18 24 มีนาคม 2552 8:26:23 น.