รัก(ไม่?)ต้องการเวลา..9. 9. ละสายตาจากการสร้างมโนภาพบนเพดาน..หันมองคนที่กอดเขาอยู่ พีรวิชญ์ยังคงหลับ ก้องยิ้มน้อยๆพลิกตัวกลับมากอดพีไว้...พร้อมกับซุกหน้าลงตรงอกอุ่นๆของคนใกล้ใจ พีขยับตัวเพื่อกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ริมฝีปากบางประทับที่หน้าผากสวย “เป็นอะไรเนี่ย..ก้อง..จะอ้อนเอาอะไรอีกครับ” พึมพำเบาๆแต่ยังไม่ยอมลืมตา กดคางไว้กับผมคนในอ้อมกอด “เปล่าครับพี...เพียงแต่ผม...อยากนอนอยู่แบบนี้... นานๆ” เสียงหวานกระซิบแผ่วๆ.. ก้องหน้าแดงระเรื่อขึ้นอีก...เมื่อนึกถึงตอนที่พีเฉลยให้ฟัง... ว่าผู้หญิงคนนั้น..คือใคร “ก้อง..พี่ลิซ่า..เขาเป็นพี่สาวของแอนนาครับ...ผมจะบอกคุณหลายครั้งแล้วว่าพี่เขาจะกลับมาเที่ยวเมืองไทย แต่..ผมขอโทษ ผมมัวแต่ทำงานจนลืมบอกคุณไปเสียสนิท... ขอโทษนะครับที่รัก” พีบอกเสียงอ่อย..สีหน้าสำนึกผิด..มือใหญ่เอื้อมคว้าข้อมือเรียว มากุมไว้แนบอก ...เพราะเขาเอง...ที่ทำให้ก้องเข้าใจผิด...จนต้องเสียน้ำตา และที่สำคัญ...เขาเกือบจะทำให้.. “ต้นรัก”...ของเขาและก้อง “มีบาดแผล” ก้องยิ้มน้อยๆมือเรียวลูบใบหน้าของพี...มองลึกเข้าไปในดวงตารีเรียวนั้นอย่างเข้าใจ ...เขาเข้าใจและรับรู้ได้ว่า...พีรักเขามากขนาดไหน.. “ผมก็รักคุณนะ..คุณพีรวิชญ์” ก้องไม่ได้พูดออกมา...แต่ส่งผ่านความรักนี้ไปทางสายตา... ..และหัวใจต่างหาก จ้องตากันอยู่พักใหญ่..คนตาโตนึกสนุกอยากจะแกล้งพีขึ้นมาบ้าง ก้องแกล้งเหวี่ยง...กอดอก..ทำเป็นนิ่วหน้า..คิ้วสวยขมวดน้อยๆ...แต่...แอบยิ้มเล็กๆที่มุมปาก “ผม..ไม่ค่อยชอบใจเลยพี ผมว่า..พี่น้องสองคนนี่..ไม่น่าไว้ใจ” “ทำไมอะ...ก็...เขาก็น่ารักดีและนิสัยก็ดีนี่ก้อง” พีรวิชญ์ยังไม่เข้าใจ “ก็....เขาแอบขโมย “จูบ” แฟนผมอยู่เรื่อยน่ะสิ...เดี๋ยวก็น้อง เดี๋ยวก็พี่” ก้องพูดไปก็ทำหน้าบูดแก้มป่อง “นี่..คุณพีรวิชญ์...ผมหวงนะ” พูดจบก้องก็หน้าแดง แก้มแดง...อายจัง พีรวิชญ์ยิ้มกว้าง หัวเราะเบาๆ มือใหญ่ประคองใบหน้าคนตาโตไว้ทั้งสองมือ ส่งสายตาที่มีประกายวิบวับออกมา “ก้องครับ...ผมว่าคุณเข้าใจอะไรผิดไปอย่างนึงนะ” พียิ้มเจ้าเล่ห์ ก้องตาแป๋วไม่เข้าใจที่พีพูดเหมือนกัน “อย่างที่แอนนากับพี่ลิซ่าทำน่ะ เขาเรียกว่า “หอม” คร๊าบ...คุณก้อง” “..เอ...ผมว่า...เราคงจะต้องทบทวนความเข้าใจในบทเรียนซะใหม่แล้วล่ะ.. ...ว่าอย่างไหนเรียกว่า “หอม”.. ...แล้วอย่างไหนที่เรียกว่า “จูบ” ...ดีมั๊ยครับ” ก้องยังไม่ทันทัดทานอะไรได้..ปากบางๆนั้นก็ประทับลงที่ปากอิ่มของเขาซะแล้ว สัมผัสของพีคราวนี้แสนจะอ่อนโยนและนุ่มนวล... ใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง...รู้สึกหวิวไหวกับสัมผัสนี้ ..สัมผัสที่แสนหวาน.. ..ก้องบดินทร์รู้สึก....เหมือนตัวลอยๆ...จนต้องกอดคอพีไว้แน่น... พีรวิชญ์คุณนี่จริงๆเลย...ช่างจะหาโอกาสให้ตัวเองได้ทุกครั้งเชียว และก็อีกนั่นแหละ...ทุกครั้งที่ผมใกล้คุณ...ผมก็แทบจะสูญเสียความเป็นตัวเองไป ก้องบดินทร์ที่วีนและเหวี่ยงได้ตลอดเวลา แต่กลับอ่อนเป็นขี้ผึ้งโดนไฟ...เมื่ออยู่ในอ้อมกอดของคุณ ยิ่งคิดก็ยิ่งอาย ก้องหน้าแดงจัด...หลับตาซุกหน้ากับอกพีอีกครั้ง ใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ยิ้มอะไรครับ..คนดี..” ตอนนี้คนหน้าคมดันตัวเองขึ้นจากเตียง เอียงหน้ามองคนรักที่นอนหลับตาพริ้ม..แก้มแดงๆอยู่ข้างๆ มือใหญ่ลูบใบหน้าสวยเล่นช้าๆ คนใกล้ใจของเขา ยังอมยิ้มน้อยๆ ตาโตสวย ที่ปิดสนิทนั้นปกคลุมด้วยแผงขนตาหนาและงอน แก้มขาว..ใส..จนมองเห็นเลือดฝาด ปากอิ่มๆแดงระเรื่อ พีจับจ้องใบหน้างามอยู่เนิ่นนาน..นึกย้อนถึงวันที่เขาพบก้องครั้งแรก คำว่า “รักแรกพบ”ที่ไม่เคยเชื่อมาตลอด...เกือบทั้งชีวิต...ก็แว่วผ่านเข้ามาในความคิด คนที่เขาเจอครั้งแรกก็ทำให้ใจกระตุก มีประกายวิบวับขึ้นในหัวใจ คุณเชื่อเรื่อง.. “รักแรกพบ”..ไหมครับ.. ผมรักคนๆนั้นเข้าแล้ว... ...ก้องบดินทร์ “....ว่าฉันรักเธอโดยที่ไม่รู้จัก และฉันรักเธอตั้งแต่แรกพบหน้า มากมายจนข้างใน ต้องระบายออกมา ให้เธอได้ยิน ว่าสำหรับฉันนั้นเธอคือทุกสิ่ง เป็นแรงบันดาลใจเป็นทุกๆอย่าง เธอเชื่อไหมฉันเห็นภาพที่สวยงามของชีวิต แม้ว่าเรายังไม่ทันได้รู้จักกันเลย ” เสียงเพลงที่คล้ายกำลังบรรเลงแผ่วหวานอยู่ในหัวใจขณะนี้.. มันสามารถบรรยายความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจผมได้เป็นอย่างดี... เพราะมันคือ...“ เรื่องจริง” “ว่าฉันรักเธอ โดยที่ไม่รู้จัก..และฉันรักเธอตั้งแต่ได้พบหน้า... เธอเชื่อไหมว่าฉันเห็นภาพที่สวยงามของชีวิต...แม้ว่าเรายังไม่ทันได้รู้จักกันเลย” สำหรับก้อง...ผมไม่รู้หรอกนะ...ว่า...ผมเป็นรักแรกพบ...สำหรับเขาหรือเปล่า.. เรื่องนั้นผมคิดว่า..มันไม่สำคัญเท่าไรหรอก เพราะผมเชื่อว่า...ก้องไม่ใช่คนที่จะรักใครได้ง่ายๆ.. .. เพราะ...รักของก้อง...ต้องการเวลา.....เพื่อเรียนรู้ที่จะเรียนรัก..และเพื่อเข้าใจในรัก..ให้ลึกซึ้ง... ก้องลืมตาขึ้นเมื่อเห็นว่าพีเงียบไปนานและรู้สึกได้ว่าถูกจ้องมอง คนตาโตช้อนตาขึ้นสบตากับคนหน้าคมที่มียิ้มน้อยๆส่งมาให้ ก้องคลี่ยิ้มออก ปากอิ่มเผยอน้อยๆก่อนที่เสียงหวานๆจะเอ่ยขึ้น “พี..หิวรึยัง...เดี๋ยวผมไปทำอาหารเช้าให้นะครับ” ก้องขยับตัวเตรียมลุก...แต่พีรวิชญ์กดไหล่ไว้ “หือ...” แล้วก้มหน้าลง ริมฝีปากบางประกบกับริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง ก้องในตอนแรกก็คิดจะห้ามพีอยู่เหมือนกัน...แต่แล้วก็ปล่อยให้เป็นไปตามความต้องการของหัวใจ... ...ทั้งของพีและของเขาเอง “เฮ้อ....มื้อเช้านี้คงต้องรวบไปรวมเป็นมื้อกลางวันซะแล้ว” ก้องยิ้มน้อยๆพร้อมกับตอบรับสัมผัสอ่อนหวานที่พีส่งมาให้...อย่างเต็มใจ... ตาโตสวยสบตาคมของคนรักตรงหน้าอย่างอายๆ ก่อนหลุบตาลงต่ำ เมื่อพีรวิชญ์เคลื่อนริมฝีปากบางๆ มาประทับที่เปลือกตาเขา ค่อยเลื่อนมาที่ แก้ม...คาง...แล้วหยุดอ้อยอิ่งที่ปากอิ่มๆนั้นเนิ่นนาน จูบของพีรวิชญ์เริ่มจากบางเบา..ค่อยๆ..ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ... คนหน้าคมค่อยๆเลื่อนมือปลดกระดุมเสื้อนอนของคนตรงหน้าออกช้าๆ ประทับริมฝีปากบางที่ไหล่ เนียนนุ่ม ก่อนเคลื่อนไปที่ซอกคอและกกหู...ก้องบดินทร์เผลอครางออกเบาๆ...มือเรียวเกาะที่บ่าคนรัก แน่น...ใจของเขาสั่นหวิวกับสัมผัสของพีเสมอ...ไม่ว่าจะกี่ครั้ง...ต่อกี่ครั้ง... ทั้งกายและใจของเขา...ก็ยินดีและยินยอมตอบรับความรักที่พีมอบให้เสมอ เสื้อนอนของก้องหลุดลงไปกองที่ข้างเตียงอย่างง่ายดาย คนในอ้อมกอดของเขาหายใจแรงขึ้น...กายเริ่มร้อนผ่าว...การเต้นของหัวใจไม่ปกติอีกแล้ว เมื่อถอนจูบออกก้องถึงกับหอบ...หน้าแดง...ตัวสั่น..ปากอิ่มๆเป็นสีจัดขึ้น พีรวิชญ์ยิ้มยินดีกับอาการของคนรัก...คนที่เขารักสุดหัวใจ มือเรียวๆของก้องสั่นน้อยๆ ก่อนจับไปที่ชายเสื้อยืดสีเทาตัวบางที่เขาสวมอยู่แล้วค่อยๆล่นมันขึ้น... ..จนถอดออกได้ในที่สุด หน้าพีออกเป็นสีระเรื่อ...ใจของเขาก็เต้นแรงขึ้น... ..ก้องแสดงออกว่าต้องการเขาเหมือนกัน มือขาวๆของก้องค่อยๆลูบไล้ไปตามแผงอกสีสวยของพีอย่างแผ่วเบา...ค่อยๆเลื่อนมือไปที่แผ่นหลัง เกลี้ยงเนียนของพีและลูบไล้อยู่นาน...อย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะโน้มคอพีลงเพื่อรับจูบจากปากอิ่มๆนั้น แม้ในตอนแรกออกจะประหม่าเล็กน้อย ก้องบดินทร์ยังไม่ชินกับการเป็นผู้เริ่มต้น...บรรเลงเพลงรัก จูบแผ่วเบาของก้องค่อยร้อนแรงขึ้นอย่างช้าๆ พีปล่อยให้ก้องเป็นผู้นำการบรรเลงเพลงรักในครั้งนี้โดยมี เขาเป็นผู้ควบคุม การบรรเลงเพลงรักที่แผ่วหวานและเนิ่นนานของก้องทำให้หัวใจของพีรวิชญ์กระเจิดกระเจิง คนตัวโตถึงกับครางออกเบาๆ เมื่อสัมผัสของก้องเริ่มก่อกวนจุดอ่อนไหวในร่างกายเขา “ผมรักคุณนะก้อง”พีครางเสียงสั่น “..ผมก็รักคุณนะครับพี” แล้วร่างของคนสองคนก็เบียดเข้าหากันและกันจนแทบไม่มีช่องว่างเหลือไว้เลย ต่างส่งมอบความรักให้กันและกันผ่านร่างกายและหัวใจ ความรัก...เป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ.. . . . “ก้องครับ...คุณเชื่อเรื่องรักแรกพบไหม” “ไม่รู้สิพี...แต่ผมเชื่อมั่นในรักระหว่างเราครับ” ก้องตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ “ขอบคุณนะครับ...ก้อง...ขอบคุณ..” พีรวิชญ์กอดกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น...กอดคนของหัวใจ...ไว้ด้วยหัวใจของเขา ..The end .. “โปรดจงเชื่อในรักแท้...เพราะมันมีอยู่จริง” ขอบคุณเพลงประกอบฟิค.."เรื่องจริง"..จากป๊อด โมเดิร์นด็อก +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ขอบคุณเพลงประกอบฟิค...รักไม่ต้องการเวลา....   Create Date : 27 พฤษภาคม 2553 13 comments Last Update : 6 เมษายน 2554 7:26:09 น. Counter : 1868 Pageviews. Share Tweet

ชอบทุก series เลย เป็นกำลังใจให้น๊า ปล. เชื่อมั่นในรักแท้ เช่นกัน   โดย: จากแดนไกล IP: 69.141.122.39 27 พฤษภาคม 2553 18:40:02 น.

น้องก้องพอหายเหวี่ยง วีน มาอยู่ในโหมดหวานแล้ว เอาใจคุณพีน่าดูเลย ที่บอกว่ามื้อเช้าต้องรวบไปกินมื้อกลางวัน แต่พี่ว่าน่าจะรวบไปกินมื้อเย็นมากกว่ามั้ง กร๊ากกกกกกกก การแสดงความรักของก้อง-พี ที่เขียนออกมาได้อย่างอ่อนหวานมาก มันไม่โฮก ไม่หื่น แต่น่ารักมากมาย กับเพลง "เรื่องจริง" ที่เอามาใช้เข้ากันได้ดีกับ "รักแรกพบของพี-ก้อง" พี่ก็ชอบเพลงนี้เหมือนกันคะ "ขอบคุณนะจ้ะ.....ดา....ขอบคุณมาก" ที่เขียนซีรีย์ "รักไม่ต้องการเวลา" ให้ได้อ่าน "โปรดจงเชื่อในรักแท้...เพราะมันอยู่จริง" (พี่จะพยายามเชื่อนะ ว่ามันมีอยู่จริง เพราะพี่ยังหาไม่เจอเลย เอ๊ะ ! หรืออาจจะเจอแล้วแต่ก็ปฏิเสธมันไปแล้วก็ได้)   โดย: tipjang 27 พฤษภาคม 2553 20:07:13 น.

ฉันคิดว่ารักมันคือความผูกพัน คิดว่ารักแท้ต้องเดินผ่านวันและเวลา ยิ่งเนิ่นนานนานไปเท่าไร ความรักยิ่งมีค่า ที่ฉันรู้ที่เคยฝัน รักที่ฉันเคยเข้าใจ ไม่คิดไม่ฝันเมื่อเธอผ่านเข้ามา เหมือนว่าสายตาฉันเองมองไม่เห็นใครๆ หยุดที่เธอแค่เพียงสบตา และวินาทีนั้น โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหว ท้องฟ้ากลับสดใส ลมหายใจ เหมือนหยุดไปในห้วงนาทีนี้ เช่นหัวใจ ลอยหลุดไปทันทีที่สบตา เธอหยุดยั้งวันเวลา แค่เราได้พบกันในวันนี้ แค่พบเจอกับเธอ โปรดจงเชื่อในรักแท้...เพราะมันอยู่จริง ขอบคุณพี่ดานะค่ะ ที่นำเรื่องราวดีๆ ผ่านตัวหนังสือที่พีดาทุ่มเท และ ทำให้ แอ๋วเชื่อมั่นว่า สักวันแอ๋วจะเจอรักแท้ มีอยู่จริง แอร๊ยยยย เขาเขินบทรัก บทอ้อน บทงอน บทเหวี่ยง บทหึง ทุกๆบท ที่พี่ดาแต่งเิติม มอบความสุข ให้กับพีและก้อง   โดย: แอ๋วค้า IP: 125.26.216.220 27 พฤษภาคม 2553 20:39:16 น.

ซาบซึ้งใจจังเลยค่ะ ^ ^ บททดสอบบทนี้ทำให้พี+ก้องรู้จักคุณค่าของความรัก รู้จักที่จะประคับประคองมันไปด้วยกัน(อีกครั้ง) อันที่จริงตัวพี่เองไม่ชอบดราม่าน้ำตาไหล เพราะมันกดดันความรู้สึก แต่ ... วันนี้ ... ดราม่ามันทำให้รักเราแข็งแรงขึ้นได้ มันทำให้คนเข้มแข็งกลายเป็นคนอ่อนแอ คนอ่อนแอลุกขึ้นมาเข้มแข็ง อิ่มอกอิ่มใจไปกับความรักของพี+ก้อง ... และประทับใจไปกับความรักในตัวละคร ที่น้องถ่ายทอดออกมาผ่านเรื่องราวที่แต่งเติมเสริมต่อ อย่างสวยงามและอ่อนหวาน มีความสุขจังเลยค่ะ ขอบคุณมากมากที่เื้อื้ออาทรต่อเพื่อนพี่น้อง แบ่งปันรอยยิ้มให้กันตลอดมา และหวังว่าคงตลอดไป อยากจะทำอะไรให้น้องบ้างจัง ... ทำไรดีน้อ ... แต่งฟิคก็แป็ก .. แฮะๆๆ เม้นท์ยาวๆแทนก็แล้วกันนะ “โปรดจงเชื่อในรักแท้...เพราะมันมีอยู่จริง” ... ประโยคที่ส่งผ่านความหวังและกำลังใจ .. ค่ะ .. พี่เชื่อ ปล. เน้นดราม่าไม่เน้นแอร๊ยยยยยยยยยยย แต่อยากจะบอกว่ามันแอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย ว้ายยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เมื่อน้องก้อง เอ่อ .. เป็น"เคะ" ... แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย คุณพีรวิชญ์ .. ถึงกับเสียงสั่น เอิ้กกกกกกกกกกกกก จิ้นนนนนนนนนนนนน ไปนอกโลกแย้ววววววววพี่น้องคร้าบบบบบบบบ   โดย: อดีตนักเดินทาง 27 พฤษภาคม 2553 21:11:57 น.

แอร๊ยยยยยยยยย เสียเลือด กะตอนจบค่ะพี่ดา น้องก้อง ช่างอ้อน และ เอิ่ม บรรเลงเพลงรัก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอบคุณพี่ดามากนะคะ สำหรับฟิคนี้ ได้ครบอารมณ์จริง ๆ ค่ะ จินตนาการของพี่ ช่วยสร้างความสุข แอร๊ยยยยย และสร้างความเวิ่นให้หนูด้วยยยยยยยยยยยย อร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ยังกลับมาไม่ได้ กับการบรรเลงเพลงรักของน้องก้องงงงงงงงงงงงง   โดย: จาจ้า IP: 111.84.220.51 27 พฤษภาคม 2553 23:04:01 น.

ซึ้งและกินใจมากเลย อ่านแล้วร้องไห้ตามเลย อยากบอกว่า เป็นฟิคที่ทำให้มีความสุขมากจริงๆ รู้สึกอินไปกับทุกตอนของรักต้องการเวลาจริงๆ การกระทำการแสดงของก้องกับพีทำให้รู้ว่าเขารักกัน มากแค่ไหน (อยากให้มีพรุ่งนี้ก็รักเธอภาค 2 มากเลย) ในสถานการณ์บ้านเมืองของไทยในขณะนี้ทำให้รู้สึกเศร้า แต่พอได้อ่านฟิคของคุณแล้วเหมือนเป็นสิ่งที่เข้ามา ปลอบใจเลย ขอบคุณมากจริงๆ ที่เขียนเรื่องดีๆ มาให้อ่าน แล้วจะรอเรื่องต่อไปนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ โปรดอย่าหยุดเขียนนะคะ รักคนเขียนจังเลย แล้วมาต่อเรื่องต่อไปเร็วๆ นะคะจะรอ “โปรดจงเชื่อในรักแท้...เพราะมันมีอยู่จริง” ขอบคุณอีกครั้งคะ   โดย: nana IP: 124.121.36.237 28 พฤษภาคม 2553 8:28:33 น.

ซึ้งจังเลยค่ะ รักถ้าไม่มั่นดูแลรักษา มันก็ต้องมีสั่นคลอน แต่ถ้าทุกอย่าง อยู่บนพื้นฐานของความรักที่ทั้งสองคนมีให้กัน ก็จะปรับความเข้าใจกันได้ และรักอย่างมั่นคงต่อไป ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ เป็นกำลังใจให้ในฟิค ต่อไปค่ะ   โดย: Aomphaeng IP: 115.67.34.33 28 พฤษภาคม 2553 23:29:34 น.

ไม่รู้จะบรรยายความรู้สึก สำหรับ ซีรียส์ รัก(ไม่?)ต้องการเวลา แบบไหนดี มันเต็มตื้นในหัวใจค่ะ แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กับบทเพลงรักที่ก้องบดินทร์เป็นผู้เริ่มต้น...บรรเลงเพลง รัก พีปล่อยให้ก้องเป็นผู้นำการบรรเลงเพลงรักในครั้งนี้โดยมีเขาเป็นผู้ ควบคุม เป็นกำลังใจให้ในการแต่งเรื่องต่อไปน่ะค่ะ   โดย: ภัทร IP: 124.120.43.238 29 พฤษภาคม 2553 8:00:51 น.

พี่เป้เคยบอกไปแล้วว่าน้องดาเป็นคนเขียนฟิคได้อ่อนโยนมาก อ่านไปขนลุกตลอดเลยค่ะ แสดงว่าคนเขียนต้องมีมุมมองเรื่องความรักเป็นสิ่งสวยงาม อบอุ่นและมั่นคงต่อกัน ถ่ายทอดเป็นภาษาเขียนได้สละสลวย..อ่านแล้วมีความสุข ไม่รูจะบรรยายอย่างไรดี บอกได้อย่างเดียวว่าพี่เป้มีความสุขมากมายค่ะ   โดย: พี่เป้ค่ะ IP: 10.0.0.233, 124.120.144.217 30 พฤษภาคม 2553 0:41:35 น.

เข้ามาอ่านเป็นครั้งที่ เท่าไหร่แล้วจำไม่ได้แล้วละ ชอบเนื้อเรื่องมากๆ นะคะ อ่านแล้วได้กลับมามองย้อนดู ตัวเองเลย (อินคะอิน) มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ นะคะ อยากอ่านเรื่องราวก้องพี จากคุณอีก ขอบอกว่าตั้งแต่อ่านมาทุกตอน คุณไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย ขอบคุณจริงๆ จะรอตอนต่อไปนะคะ   โดย: นานา IP: 110.168.22.1 7 มิถุนายน 2553 7:39:24 น.

สุดยอดคนแต่งฟิค "พีก้อง" แห่งปี เราขอมอบให้คุณดาคะ ^_____^ เปรี้ยว หวาน มัน เค็มมากเลย ทุกครั้งที่อ่านจะได้ความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ มีความสุข สนุกมากมายจริงๆคะ ยังคงเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้น่ะคะ วันนี้อาจยังไม่ใช่นักเขียนที่ดีที่สุด แต่เชื่อคะว่าในอนาคตเราต้องมีนักเขียนที่ฝีมือไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าใคร ที่ชื่อ "ดา" แน่นอนค่ะ อิอิ ... ฟันธง!!!!!!   โดย: jew IP: 202.176.81.15 18 มิถุนายน 2553 15:55:08 น.

เข้ามาอ่านไม่รู้กี่ครั้งแล้ว......... แต่ก็ยังซาบซึ้งไปกับความรักของก้องพี..... ทุกครั้งที่ได้อ่านค่ะ................................. ชอบมุมมองความรักของน้องดาจัง............ มันดูอ่อนหวาน...อ่อนโยน....ถ้อยทีถ้อยอาศัย...ขอบอกว่าน้องดาเป็นคนที่โรแมนติกมากอ่ะ....แต่งมาอีกนะคะเป็นกำลังใจให้ตลอดอ่ะค่ะ^^oo^^   โดย: keamdeang1@smile IP: 58.9.59.190 29 มกราคม 2554 22:55:01 น.

แวะมาอ่านต่อแล้วค่ะ คุณดาเขียนได้น่ารักมากเลยชอบจริงๆค่ะ เมื่อวันก่อนๆกลับไปรื้อๆดูพีก้อง และแล้วอารมณ์แอร๊ยยย ก็บังเกิดจนได้ เลยต้องค้นหาฟิค จนมาเจอของคุณดานี่แหละค่ะ แต่งได้น่ารักมากเลย >////< ขอบคุณที่แต่งฟิคน่ารักๆมาให้ได้อ่านกันนะคะ ===== ปล. ชอบคุณที่ชมภาพวาดของปูนะคะ เพิ่งหัดวาดสีน้ำค่ะ เลยวาดได้รูปเล็กๆก่อน ไว้พัฒนาฝีมือ แล้วจะเอามาลงใหม่ ยังไงก็ รบกวนแวะไปติชมได้นะคะ แหะๆ   โดย: ยิ้มละไม ใจละมุน 27 กรกฎาคม 2555 17:43:56 น.