BlogGang.com : : lukkongpoka : ไดอารี่ของแม่

ไดอารี่ของแม่

หลายร้อยถ้อยคำเรื่องราวของพ่อ ถูกเรียงร้อยถักทอไว้ในหัวใจของแม่ ผ่านกาลเวลาระยะทางอันยาวไกล กลายเป็นเรื่องราวให้แม่ ผู้หญิงซึ่งนั่งอยู่เบื้องหน้าฉันคนนี้ ได้กล่าวขานถึงพ่อผู้ชายเดินดินคนหนึ่งอย่างภาคภูมิใจ พ่ออาจเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งในความรู้สึกของใครๆ แต่ในเรื่องเล่าเรื่องราวชีวิตของแม่ พ่อคือตัวละครที่ขาดไม่ได้ หากขาดพ่อไปสักคน เรื่องเล่าของแม่จะไม่สมบูรณ์ เหมือนกับละครเวทีที่ขาดนักแสดงนำ

วันหนึ่งในฤดูร้อน ซึ่งเป็นช่วงปิดเทอม ฉันได้พักผ่อนอยู่ที่บ้านกับแม่ ไม่ต้องไปเรียนหนังสือ เพราะเป็นช่วงปิดเทอม ฉันรู้สึกชอบช่วงเวลาแบบนี้ เพราะใกล้สงกรานต์ ทุกๆคนก็จะกลับมาบ้าน แล้วฉันก็จะได้ของฝากและขนม แต่พ่อยังต้องออกไปทำงานต่างจังหวัด เพื่อพวกเราทุกคนในบ้าน ฉันไม่ชอบให้พ่อไปทำงานช่วงสงกรานต์ เพราะจะไม่มีใครพาเที่ยว แต่พ่อก็ต้องไป ในขณะที่ทุกคนกำลังพักผ่อนในช่วงวันหยุด พ่อจะต้องไปทำงาน พ่อก็มักจะกลับมาชดเชยเวลาเที่ยวให้ฉันเสมอ แต่แล้วฉันก็ยังไม่รู้สึกพอใจอยู่ดี เพราะฉันอยากไปเที่ยวตอนสงกรานต์ ไม่ใช่หลังสงกรานต์

ในขณะที่พ่อไม่อยู่บ้าน ท่ามกลางบรรยากาศที่ร้อนระอุของเดือนเมษายน แม่เริ่มต้นเล่าเรื่องราวของพ่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม่ไม่เคยคิดที่จะใช้ชีวิตอยู่กับพ่อเลยตั้งแต่แรกที่พบพ่อ ไม่มีเหตุผลใดๆที่แม่รู้สึกแบบนั้น เพียงแค่แม่ตั้งใจ จะไม่แต่งงานมีครอบครัวตั้งแต่แรก พ่อเป็นฝ่ายมาง้อแม่ แต่แม่ก็ไม่เคยใส่ใจในความรักที่พ่อมีให้ ด้วยความเจ้าเล่ห์ของพ่อ เมื่อเห็นว่าแม่ไม่สนใจ พ่อจึงเข้าหาแม่ทางญาติผู้ใหญ่ของแม่ แม่จึงกลายเป็นผู้ที่โชคดีมาจนถึงทุกวันนี้ ที่วันนั้นพ่อไม่ได้ลดละความพยายาม ทำให้ในวันนี้มีครอบครับของเรา

ฉันมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉัน เล่าถึงเรื่องราวของพ่ออย่างมีความสุข ดูแม่ไม่เคยเบื่อหน่ายที่จะเล่าเรื่องราวของพ่อให้ลูกๆฟัง เรื่องราวของพ่อเริ่มต้นขึ้นพร้อมๆกับชีวิตของฉัน แม่บอกให้ฉันรักพ่อให้มากๆ แม่เล่าอย่างไม่ปิดบัง เพราะการเริ่มใช้ชีวิตของแม่กับพ่อ เกิดจากความต้องการของผู้ใหญ่ แม่จึงไม่เคยคิดที่จะมีลูกกับพ่อ แต่พ่อเองที่กลัวว่าครอบครัวของเราจะขาดบางสิ่งบางอย่างไป พ่อมักคุยกับแม่เรื่องการมีลูก แต่แม่มักจะโกหกพ่อว่า แม่ไม่ได้คุมกำเนิด ทั้งๆที่ความจริงแล้วแม่แอบกินยาเม็ดคุมกำเนิด จนพ่อจับได้พ่อก็จะทำลายยาทิ้ง แม่จึงหาวิธีอื่นๆ โดยการแกะยาเม็ดคุมกำเนิดใส่ถุงพลาสติกเอาไว้ แล้วมันจึงกลายเป็นเหตุให้ฉันเกิดขึ้นมาบนโลกนี้ เมื่อยาคุมกำเนิดไม่ได้ถูกกินตามที่แพทย์กำหนด

ครั้งแรกที่พ่อรู้ว่าแม่ตั้งท้อง พ่อดีใจมากแต่ในขณะนั้นฐานะครอบครัวของเรา ยังอยู่ในภาวะที่ขัดสน แต่พ่อก็ยอมทำงานหนักคนเดียว ไม่ยอมให้แม่ทำงานหนัก แม่จึงเกิดความรู้สึกเห็นใจพ่อ ความดีของพ่อเอาชนะหัวใจของแม่ได้ แม่ไม่คิดถึงเรื่องการแยกทางกับพ่ออีกเลย พ่อกับแม่เฝ้าดูการเติบโตของฉัน จนกระทั้งวันที่ฉันลืมตาขึ้นมาดูโลก แม่ไม่รู้ว่าพ่อจะผิดหวังไหม ที่ลูกคนแรกของพ่อเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ลูกชายอย่างที่พ่อหวัง แต่ความรักของพ่อที่มีให้แม่กับฉันไม่เคยลดน้อยลง

เรื่องเล่าของแม่เริ่มต้นจากตัวละครเพียงไม่กี่ตัว ยิ่งนานวันตัวละครของแม่ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ตัวเด่นในเรื่องก็ยังเป็นพ่ออยู่ดี แม่เล่าถึงน้องชาย ฉันกับน้องชายเป็นพี่น้องที่อายุค่อนข้างห่างกันมาก เราอายุต่างกันถึง 8 ปี น้องชายไม่ใช่ลูกหลง แต่เกิดจากความตั้งใจของแม่ที่จะให้น้องเกิดมา แม่คุยกับพ่อถึงเรื่องการมีลูกคนที่สอง พ่อไม่อยากมีน้องให้ฉันแล้ว พ่อว่าลูกคนเดียวก็เพียงพอที่พ่อกับแม่จะเลี้ยงดู แต่แม่กลัวว่าอีก 10 ปีข้างหน้าหรือว่าวันหนึ่งวันใด ในเวลาที่ฉันเกิดมีปัญหาขึ้นมา จะไม่มีใครอยู่เคียงข้างฉัน เพราะเป็นลูกคนเดียว แต่ถ้ามีน้องไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้น ฉันกับน้องจะได้ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เราสองคนพี่น้องจึงมักถูกสอนตั้งแต่เด็กจนโตว่า “มีกันสองคนพี่น้อง ถ้าไม่รู้จักรักกัน แล้วใครจะมารักเรา ขนาดคลานตามกันมาไม่รู้รักรู้ห่วงกัน จะมีใครที่รักเราได้อีก”

ในเวลาที่พ่อไม่อยู่บ้านเช่นนี้ แม่มักจะพูดเปรยๆกับลูกๆว่า ถ้าพ่อมาแม่จะชวนพ่อทำโน่นทำนี่สารพัดอย่างที่แม่นึกได้ ในแต่ละวันแม่จะหลุดปากพูดถึงแผนการ ที่แม่จะทำในเวลาที่พ่อกลับมาไม่รู้กี่เรื่องราว จนฉันอดสงสัยว่าก็ตอนนี้แม่ก็ทำเองได้อยู่แล้ว ไม่เห็นต้องรอพ่อเลย แล้วทำไมต้องพูดว่ารอให้พ่อกลับมาก่อน ฉันมักจะปากไวเสมอ เวลาแม่พูดถึงพ่อฉันจึงอดแซ่วแม่ไม่ได้ ว่าแม่คงคิดถึงพ่อ ถ้าไม่มีพ่อแม่จะทำอย่างไร สมมุติถ้าพ่อไม่อดทนพอในตอนที่จีบแม่ใหม่ๆ ป่านี้แม่คงไม่มีพ่อให้คิดถึง

เรื่องเล่าของแม่ทำให้ฉันค้นพบหลายๆสิ่งที่นอกเหนือจากความรัก ยังมีอีกหลายๆอย่างซึ่งประกอบขึ้นมาเป็นครอบครัวของเรา นอกจากความรักที่ยิ่งใหญ่แล้ว ยังต้องมีความอดทน ความเสียสละ ความเข้าใจ และความไว้วางใจซึ่งกันและกัน สิ่งเหล่านี้ประกอบกันขึ้นมาเป็นครอบครัวของเรา ทำให้แม่เจ้าสาวที่กลัวฝน ไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไป

สวัสดีวันหยุดปิดเทอมค่ะ

วันนี้มาเช็คข้อมูลวิทยาลัยเลยอัพบล็อกด้วยเลย
ฝากหน้านี้ไว้ คงจะอีกหลายวันเลยค่ะ
ตอนนี้มาอยู่ที่บ้านค่ะ รู้สึกว่าสมองก็ปิดเทอมไปด้วยเลย
อยู่ที่บ้านยังไม่ได้ทำอะไรเลย หอบหนังสือมา 2 เล่ม
วางแผนเอาไว้ว่าจะมาอ่านเตรียมพื้นฐานก่อนขึ้นปี 2
แต่ยังไม่ได้อ่านสักกะตัวเลย

ช่วงนี้ที่บ้านฝนตกแทบทุกวันเลยค่ะ
บรรยากาศดีมากๆ น่านอนมากเลย
ว่าแล้วก็ขอตัวไปนอนกลางวันก่อนนะค่ะ

Create Date : 04 พฤษภาคม 2551

Last Update : 4 พฤษภาคม 2551 15:06:55 น.

12 comments

Counter : 768 Pageviews.

สวัสดีครับ เบญจวรรณ

มาอาสาเฝ้าหน้านี้เป็นคนแรกครับ

อ่านแล้วได้บอกได้เลยว่า
"ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น"
โดยเฉพาะความรัก ซึ่งต้องใช้องค์ประกอบหลายๆอย่างรวมกัน
เพื่อที่จะได้มาซึ่งคำว่า "รัก"

ไม่รู้ว่าเพื่อนที่ฝึกงานที่โรงพยาบาลเชียงดาวฝึกเสร็จหรือยังน่ะ?

กำลังใจเดิม

โดย: ดอกเสี้ยวขาว

วันที่: 4 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:13:06 น.

ดีจ๊ะน้องเบญจ์
ไดอารี่เรื่องราวแสนน่ารัก
ได้ประจักษ์ถึงรักแท้แม่ได้เห็น
ได้เรียนรู้เรื่องราวคราวมาเป็น
ครอบครัวเย็นสุขใจในวันนี้

...ขอให้เป็นปีสองที่สดใสจ้า

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 4 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:23:36 น.

สบายดีไหมจ๊ะสาวเจียงฮาย...
ปิดเทอมกลับบ้านหรือยังจ๊ะเนี่ย...

ไม่ได้แวะมาเสียนานเลย..ง
เครื่องไม่มีใช้น่ะจ๊ะ
มาอัพบล๊อคทิ้งไว้แล้วก็ไม่ค่อยได้แวะไปทักทายใคร

ปีนี้ ปีสองแล้วใช่ไหม....สู้ตายนะ

เดี๋ยวเครื่องคอมกะเน็ตสะดวกแล้วค่อยแวะมาคุยด้วยให้ฉ่ำปอดจ๊ะ

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 6 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:01:51 น.

ช่วงสงกรานต์ รัฐบาลเขาประกาศให้เป็นวันครอบครัว

แต่มีพ่อจำนวนมากไม่ได้อยู่กับครอบครัง เช่น พ่อที่เป็นตำรวจต้องเฝ้าถนนเพื่อโครงการ 7 วันอันตราย อย่างนี้เป็นต้น

นับว่าสวนทางกับความเป็นจริง ๆ มาก

โดย: น้ายาย IP: 222.123.131.2 วันที่: 7 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:47:05 น.

น้องเบญจ์...

เล่าเรื่องได้น่ารักทีเดียว มองเห็นภาพของความรักในครอบครัวที่อบอุ่นมากค่ะ

"เรื่องเล่าของแม่เริ่มต้นจากตัวละครเพียงไม่กี่ตัว ยิ่งนานวันตัวละครของแม่ก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ตัวเด่นในเรื่องก็ยังเป็นพ่ออยู่ดี"

และพี่นกเชื่อว่า...แม่ ก็คือนางเอกของพ่อเช่นกัน ใช่ไหมจ๊ะ

โดย: พี่นก (Nok_Noah

) วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:54:39 น.

สวัสดีจ๊ะ เบญจี้
หนูเขียนเรื่องแม่ ได้น่ารักมากมายเลยอ่ะ

โดย: หมี่เกี๊ยว IP: 198.142.231.113 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:08:59 น.

ยังเขียนอะไรได้ดีเหมือนเคยเลยนะ

โดย: p_tham

วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:5:12:51 น.

สวัสดีจ้ะน้องเบญ

รู้มั้ยคะว่าการเขียนบ่อยๆ มันทำให้เรามองเห็นพัฒนาการ
และอย่างหนึ่งที่พี่เห็นชัดสำหรับ "ไดอารี่ของแม่" คือแก่นที่น้องต้องการนำเสนอ มันไม่สะเปะสะปะ มันพุ่งตรงลงที่ใจ

ปล.บอกแล้วไงคะ พี่ไม่หนีน้องเบญหายไปไหนหรอก

โดย: นกที่ไม่มีเสียง

วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:59:34 น.

เอ๊า....มาถึงตอนฟ้าร้องพอดี

เดี๋ยวมาอีกทีก็แล้วกันนะ
อ้อ....เดี๋ยวค่อยเมลล์ไปหานะ

โดย: ปลายแปรง

วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:11:30 น.

สงสัยเด็กคนนี้ปิดเทอม

โดย: ตาพรานบุญ

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:20:45 น.

ปลายแปลง
บอกว่าฟ้ากำลังร้องที่บ้านเธอ

บ้านพี่ก็เช่นกัน ช่วงที่กำลังเขียนอยู่นี้ ฟ้ากำลังร้องคำรามครืน ๆ น่ากลัวจัง
ไฟตกเป็นระยะ แต่ไม่กลัวแล้วเพราะเซฟเอาโน๊ตบุ๊คมาใช้มีแบตพร้อม

หนุ่มบ้านพี่เขาสู้ฝนฟ้าออกไปขับรถเล่นเข้ามาพอดี

เยมาคุยกับปลายแปลงที่บ้านนี้เพราะเจ้าของบ้านไม่อยู่

โดย: แพรจารุ

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:46:36 น.

มายิ้มให้น้องสาว

โดย: Nok_Noah

วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:12:11 น.