BlogGang.com : : lukkongpoka : นิทานชายแก่

นิทานชายแก่

ใบหน้าที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่น บกบอกถึงความร่วงเลยแห่งวัยของชายผู้หนึ่ง เขาเป็นเพียงผู้ชายที่ดูธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีอะไรพิเศษหรือดีไปกว่าคนอื่นๆไปที่ฉันได้พบเจอ หากเทียบเขากับคนอื่นๆที่ฉันพึ่งจะเดินผ่านมา เขาดูไม่มีอะไรน่าสนใจพอที่จะทำให้ฉันหยุดมองดูเขาเลย แต่ดวงตาคู่นั้นของเขาที่มองผ่านถนนสายที่ฉันเดินผ่านมา ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง น้อยครั้งนักที่ฉันจะได้นั่งพูดคุยกับคนที่ตัวเองไม่เคยรู้จักมาก่อน

แต่เมื่อฉันได้ก้าวเข้ามาศึกษาในสายสุขภาพ ก็มีเหตุผลให้ฉันต้องได้เข้าไปยุ้งเกี่ยวกับชีวิตของผู้คนที่หลากหลาย ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ฉันต้องทำความเข้าใจ ถึงความเป็นมนุษย์ที่แตกต่าง ร่วมถึงการทำความเข้าใจตัวเองด้วย ด้วยเหตุนี้ฉันจากคนที่ไม่ค่อยจะยุ้งเกี่ยวกับใคร จึงจำเป็นต้องเข้าไปยุ้งเกี่ยวกับชีวิตของคนหลายๆคน ไปทำความรู้จักกับพวกเขา เพื่อให้ตนเองเข้าใจผู้อื่น เพื่อจะได้ไม่เอาความคิดหรือประสบการณ์เดิมๆที่ตนเองมีไปใช้ในการตัดสินใจ แต่ให้ตัดสินใจบนพื้นฐานของข้อมูลที่ได้มาและเป็นจริง

สรุปสั้นๆง่ายๆว่าสิ่งที่ฉันกำลังเรียน มันกำลังสอนให้ฉันใส่ใจกับความคิดและความรู้สึกของคนอื่นมากขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่คนเรียนทางสายสุขภาพรุ่นหลังๆถูกปลูกฝั่ง เพื่อแก้ปัญหาความไม่เข้าใจระหว่างวิถีชีวิตและความเชื่อแบบชาวบ้านที่สั่งสมมานาน จากรุ่นสู่รุ่นกับทฤษฏีทางสุขภาพซึ่งพัฒนาขึ้นมาหลังความเชื่อเหล่านั้น ซึ่งทำให้ฉันได้พบชีวิตและความเชื่อที่หลากหลาย ซึ่งบางครั้งก็เป็นเรื่องที่ดูเหลือเชื่อ สำหรับเด็กที่เกิดในยุคที่ประเทศกำลังก้าวเข้าสู่การพัฒนาอย่างฉัน บางความเชื่อฉันมีความรู้สึกอยากจะเข้าไปเปลี่ยนแปลง แล้วฉันก็ได้พบว่าการที่เราจะไปเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมนั้นๆมันยากยิ่ง สิ่งที่ดีที่สุดคือการเปลี่ยนแปลงที่ตัวของเราเอง เพราะเหตุนี้การลงชุมชนศึกษาชีวิตของชาวบ้านในแบบที่เขาเป็น จึงเป็นใจความสำคัญที่เราทอดทิ้งไม่ได้

หลายต่อหลายคนที่ฉันได้ทำความรู้จัก ล้วนต่างเพศต่างวัยต่างความเชื่อและต่างความคิด แต่มีชายคนหนึ่งที่ทำให้ฉันนึกถึงใบหน้าเรื่องเล่าของเขา จากคนที่ไม่เคยรู้จัก กลายเป็นความรู้สึกเห็นใจ ที่สำคัญเขาได้สอนให้ฉันหันกลับไปมองคนที่รอคอยฉันอยู่ทางบ้าน โดยไม่ต้องเอ๋ยปากพูดใดๆ เรื่องเล่าของเขาเริ่มต้นขึ้น................

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสองสามีภรรยาแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกันมานานนับสิบปี ในสายตาของคนภายนอกมองว่าเขาเป็นคู่สามีภรรยาที่น่าอิจฉา ดูเหมือนว่าเขาจะมีพร้อมในทุกๆสิ่ง ไม่มีเรื่องให้ต้องทะเลาะกัน ทั้งคู่ดูเป็นสามีภรรยาที่เข้าใจกันดี ชีวิตคู่ที่ดูเหมือนจะสมบูรณ์นั้น ทั้งสองกลับรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างขาดหายไป ทั้งสองต้องการที่จะมีลูกด้วยกัน เขารอมานานแสนนาน พยายามทำทุกทางเพื่อที่จะมีลูกด้วยกัน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย แล้วในวันหนึ่งก็เหมือนสวรรค์เข้าข้างเขา ทำให้พวกเขาได้พบกับเด็กหญิงตัวน้อย ซึ่งแม่เด็กมาคลอดที่สถานีอนามัย แต่ด้วยเหตุอันใดที่เธอไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดูเด็กหญิงตัวน้อยที่นอนแบเบาะ สองตายายจึงได้กรรมสิทธ์ในการเลี้ยงดูตัวของเด็กน้อย ทั้งสองเฝ้าทะนุถนอมเด็กน้อยเป็นอย่างดี สองสามีภรรยาดีใจทุกครั้งที่ได้เห็นเด็กน้อยเติบโตขึ้นมา ภายใต้อ้อมกอดและการดูแลของทั้งสอง

เมื่อเด็กน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่ สิ่งที่สองสามีภรรยาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เหมือนสวรรค์แกล้งสองตายาย เด็กตัวน้อยๆในอดีตที่เขาเคยอุ้ม หายไปแล้วจากชีวิตของเขา หายไปพร้อมกับถนนที่ตัดเข้ามาในหมู่บ้าน และนำพาเอาความเจริญเข้ามา แต่กลับพาเอาคนหนุ่มสาวในหมู่บ้านออกไปคนแล้วคนเล่า

ในวันที่เธอสองคนพรากจากอกของสองตายายไป เป็นวันมีรถตู้สีเทาข้ามาในหมู่บ้าน มาพร้อมกับแสงทองลูกของตาจุก ซึ่งออกไปทำงานที่บากกอก แล้วได้พบกับสามีชาวต่างชาติ ทำให้ฐานะทางบ้านเปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือ เมื่อทุกคนถามถึงสาเหตุของความร่ำรวย ตาจุกผู้ไม่ประสาจึงไม่มีคำตอบอื่นใดนอกจาก คำพูดและความคิดแบบชาวบ้านธรรมดา “อี่แสงทองลูกกูมันมีบุญโว้ย ชาติที่แล้วมันทำบุญไว้มาก ชาตินี้มันเลยได้ผัวรวย” ซึ่งสองตายายและคนในหมู่บ้านต่างก็นึกหน้าตาของบากกองที่ได้ยินไม่ออกว่าเป็นอย่างไร ได้แต่คิดว่ามันจะต้องดีกว่าหมู่บ้านเล็กๆที่ตนอาศัยอยู่ หนุ่มสาวรุ่นแล้วรุ่นเล่าในหมู่บ้าน จึงได้ทิ้งบ้านเกิดมุ่งหน้าไปยังที่นั้น

เช้าวันหนึ่งแสงทองเข้ามาพูดคุยกับสองตายาย ว่าอยากจะชวนเอื้องแก้วไปทำงานที่บางกอก แสงทองเล่าถึงความสิวิไลในเมืองหลวงให้สองตายายและเอื้องคำฟัง ทำเอาเด็กบ้านนอกอย่างเอื้องคำนัยน์ตาลุกวาว หากว่าเอื้องแก้วเข้าไปทำงานกับแสงทอง แสงทองจะดูแลเอื้องแก้วเป็นอย่างดี ทั้งยังจะมอบเงินให้กับสองตายายเอาไว้ใช้ดูแลตัวเองจำนวนหนึ่ง ในระหว่างที่ลูกสาวไปทำงาน

เรื่องเล่าถึงบากกอกจากปากของแสงทอง ร่วมถึงมูลค่าของเงินที่พ่อแม่ของเด็กสาวเหล่านั้นจะได้รับ กลายเป็นที่โจษจันของเด็กๆสาวๆและคนในหมู่บ้านไปหลายวัน ในที่สุดแสงทองก็ได้ตัวเด็กสาวๆในหมู่บ้าน ที่ตัดสินใจรับข้อเสนอของแสงทอง ไปทำงานที่บางกอกกับแสงทอง

แสงทองกลับเข้ามาในหมู่บ้านครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไร้วี่แววของเอื้องแก้ว เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ซึ่งสองตายายเฝ้ารอคอย มีเพียงชีวิตน้อยอีกหนึ่งชีวิตที่ตายายต้องช่วยกันดูแล เลี้ยงดูให้เติบใหญ่ต่อไป ในเวลาไม่นานต่อมายายซึ้งเป็นคู่ทุกข์คู่สุขของตา ก็ด่วนทิ้งตาไปอีกคน เหลือไว้เพียงสองตาหลาน”
เสียงเล่าขาดหายไปในลำคอของชายชรา น้ำใสๆหยดลงบนใบหน้าชายชรา ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ฉันไม่ค่อยจะได้เห็นน้ำตาของลูกผู้ชาย ปกติฉันไม่เคยได้เห็นผู้ชายร้องไห้ หากคนที่นั่งร้องให้อยู่หน้าฉันตรงนี้เป็นผู้หญิง มันคงจะเป็นเรื่องปกติ ฉันนั่งมองชายแก่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างเงียบๆ ฉันไม่รู้ว่าเขาจะคิดเช่นไรที่ฉันนั่งมองเขาดูเงียบๆแบบนั้น

เขาพยายามเล่าต่อ “พอไม่มียายแล้ว ชายชราก็หวังว่าสักวันลูกสาวของเขาจะกลับมา ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าจะเป็นไปได้ไหม เครื่องหมายคำถามมากมายปรากฏอยู่บนใบหน้าของชายสูงวัย เพราะนานมาแล้วที่เขาไม่รู้ว่าลูกสาวของเขาจะเป็นตายร้ายดีเช่นใด ไม่มีข่าวคราวจากลูกสาวของเขาเลย เขาได้แต่ภาวนาให้เธอปลอดภัย และเขาก็จะอยู่รอการกลับมาของเธอ”

นิทานของชายแก่จบลงพร้อมกับเสียงสะอื้น คราวนี้เป็นเสียงสะอื้นของฉันสายตาชายแก่ผู้นั้นทอดมองไปยังถนนกว้างไกล แววตาคู่นั้นบางครั้งดูมีความหวัง บางครั้งก็ดูเหมอลอยไร้จุดหมาย จะนานเท่าใดแล้วหนอสำหรับการรอคอยอย่างไร้จุดหมายของชายชรา ผู้ยืนอยู่เบื้องหน้าฉันนี้ ซึ่งฉันได้พบเจอเขาด้วยความบังเอิญ

ฝาก นิทานชายแก่(ฉบับปรับปรุง)ไว้ ก่อนจะกลับบ้านไปเล่นน้ำสงกรานต์ค่ะ สุกสันต์วันหยุดสงกรานต์ทุกๆคนค่า

สำหรับพี่ๆน้าๆที่เคยอ่านแล้ว ทนอ่านอีกรอบนะค่ะ

Create Date : 09 เมษายน 2551

Last Update : 9 เมษายน 2551 10:56:48 น.

10 comments

Counter : 422 Pageviews.

สวัสดีคะ แวะมาอ่านนิทานจ้า

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:11:41:25 น.

น้องเบญจ์..

พี่นกมาเยี่ยมค่ะ ขอแปะชื่อไว้ก่อน แล้วพอมีเวลาเมื่อไหร่ พี่นกจะแวะมาอ่านนิทานนะคะ น้องสาว

มีความสุขกับปีใหม่ของไทยค่ะ

โดย: Nok_Noah

วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:16:00:02 น.

กลับบ้านสงกรานต์ไหมล่ะน้อง ขอให้สนุกนะ

โดย: ตาพรานบุญ IP: 222.123.78.42 วันที่: 11 เมษายน 2551 เวลา:18:47:40 น.

ตอนนี้กลับบ้านนครฯค่ะ มาใช้เน็ตที่อบต.กลาย ทันสมัยมาก มีเน็ตให้เด็ก ๆใช้ด้วย และมีเพลงฟังด้วยเพราะเขาจัดรายการวิทยุชุมชน

ใช้บริการมาสามวันแล้ววันละสองชั่วโมง เขาให้ใช้ไม่เกินสามชั่วโมง

จึงยังไม่มีเวลาพอที่จะเปลี่ยนบล็อกของตัวเอง

โดย: แพรจารุ IP: 118.175.127.189 วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:17:10:18 น.

โดย: ดอกเสี้ยวขาว

วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:8:30:26 น.

ก่อนอื่นเจนนี่ต้องขอกล่าวคำว่า สวัสดีวันสงกรานต์เจ้าของบล็อคที่น่ารักก่อนเลยน่ะคะ หายไปพักหนึ่ง วันนี้เจนนี่กลับมาพร้อมความสดใสของจิตใจแล้วน่ะคะ และมีรูปบ้านใหม่มาฝากให้ชมกันนิดหน่อยด้วยน่ะ ว่างๆก็แวะเข้าไปชมได้เสมอๆน่ะคะ

และที่ลืมไม่ได้ก็คือ เจนนี่ต้องขอบคุณมากเลยน่ะคะ ที่แวะไปทักทายและให้กำลังใจเจนนี่ที่บล็อคบ่อยๆ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ ไว้เจนนี่จะแวะมาทักทายบ่อยๆเช่นกันน่ะคะ

สำหรับวันนี้ก็ต้องสวัสดีวันสงกรานต์ด้วยน่ะคะ เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกและปลอดภัยค่ะ

โดย: สาวอิตาลี

วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:9:50:36 น.

น้องเบญจ์..

พี่มาสวัสดีปีใหม่ค่ะ

โดย: Nok_Noah

วันที่: 14 เมษายน 2551 เวลา:20:47:01 น.

เรื่องที่เขียนนี้ถือว่าดีเลยละ...
มีความสุขนักก่อนิ ปี๋ใหม่เมืองปี๋นี้...

โดย: pu_chiangdao

วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:8:42:19 น.

แวะมาอ่านนิทานจ้ะน้องเบญจ์..

กลับมารึยังเอ่ย

โดย: แม่น้องเบนส์

วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:11:41:41 น.

น้องเบญคะ...พี่มาสวัสดีปี๋ใหมเมืองย้อนหลังเจ้า

บ่ะว่ากันเน้อ...

มีสุขตลอดปี๋ บุญฮักษาเน้อ

- - -

เห็นด้วยกับปี้ภู เชียงดาว นะเจ้า
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่ดีขนาด
แล้วปี้จะพยายามเข้ามาอ่านบ่อยๆ นะเจ้า

โดย: พี่เพลง IP: 118.174.94.68 วันที่: 19 เมษายน 2551 เวลา:18:07:39 น.